1 Warszawa, dnia 12.06.2014 r. Prokuratura Rejonowa

Warszawa, dnia 12.06.2014 r.
Prokuratura Rejonowa
Warszawa Mokotów
ul. Wiktorska 91 a
02–582 Warszawa
ZAWIADOMIENIE
O PODEJRZENIU POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA
Działając w imieniu Sojuszu Lewicy Demokratycznej, na podstawie art. 304
§1 kodeksu postępowania karnego, zawiadamiamy organy ścigania o podejrzeniu
popełnienia przestępstwa określonego w art. 156 §1 pkt 2 kodeksu karnego i w
art. 160 §1 kodeksu karnego przez prof. Bogdana Chazana ginekologa,
Dyrektora Szpitala Specjalistycznego im. Świętej Rodziny SP ZOZ przy ul.
Madalińskiego 25, 02-544 w Warszawie poprzez odmowę przeprowadzenia
zabiegu przerwania ciąży w przypadku, gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia
lub zdrowia kobiety ciężarnej, a ponadto badania prenatalne lub inne przesłanki
medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego
upośledzenia
płodu
albo
jednocześnie
poprzez
nie
nieuleczalnej
wskazanie
choroby
realnej
zagrażającej
możliwości
jego
uzyskania
życiu,
tego
świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym.
Wnosimy o wszczęcie i przeprowadzenie w tej sprawie postępowania
karnego i ukaranie sprawcy.
Uzasadnienie
Na łamach tygodnika „Wprost”, wydanie 24/2014 (1632), opublikowany
został
artykuł
prasowy
autorstwa
Magdaleny
Rigamonti
pt.
„Klauzula
okrucieństwa” opisujący dramat młodej rodziny z Warszawy, której odmówiono
przeprowadzenia legalnego zabiegu przerwania ciąży. Artykuł ten odbił się
1
szerokim echem w mediach i jest głośno komentowany nie tylko w środowisku
lekarskim. Świadczą o tym załączone do niniejszego zawiadomienia publikacje.
Przeprowadzenia legalnego zabiegu przerwania ciąży odmówił pacjentce
prof. Bogdan Chazan, ginekolog i Dyrektor Szpitala Specjalistycznego im. Świętej
Rodziny SP ZOZ przy ul. Madalińskiego 25 w Warszawie. Lekarz pomimo wskazań
medycznych do przeprowadzenia zabiegu, powołał się na klauzulę sumienia.
W świetle posiadanych informacji, pacjentka była w 22 tygodniu ciąży,
kiedy u dziecka stwierdzono szereg wad, tj. wady głowy, twarzy, mózgu. W opinii
lekarzy, dziecko zaraz po porodzie umrze.
Bez wątpienia okoliczności te mieszczą się w granicach art. 4a ust 1 pkt 1 i
2 ustawy z dnia z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu
ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz.U.1993.17.78 z
późn. zm.), zgodnie z którym przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie
przez lekarza, w przypadku gdy:
1)
ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
2)
badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże
prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo
nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu.
Nadto, w świetle art. 38 ust. 1 Ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o
zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U.2011.277.1634 j.t. z późn.zm.) lekarz
może nie podjąć lub odstąpić od leczenia pacjenta, o ile nie zachodzi przypadek,
o którym mowa w art. 30, z zastrzeżeniem ust. 3. Lekarz bowiem ma obowiązek
udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu
mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia
ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach niecierpiących
zwłoki. Ponadto, jeżeli lekarz wykonuje swój zawód na podstawie stosunku pracy
lub w ramach służby, może nie podjąć lub odstąpić od leczenia, jeżeli istnieją
poważne
ku
temu
powody,
po
uzyskaniu
zgody
swojego
przełożonego.
Niezależnie od tego, w przypadku odstąpienia od leczenia, lekarz ma obowiązek
dostatecznie wcześnie uprzedzić o tym pacjenta lub jego przedstawiciela
2
ustawowego bądź opiekuna faktycznego i wskazać realne możliwości uzyskania
tego świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym.
W niniejszej sprawie, z uwagi na stan płodu istniały podstawy do
przerwanie ciąży zgodnie z zapisami ustawy. Ponadto, lekarz, był zobowiązany do
przeprowadzenia zabiegu, a jeśli odmówił powinien był wskazać pacjentce realne
możliwości uzyskania takiego świadczenia u innego lekarza lub w innej placówce.
Zachowanie prof. Chazana doprowadziło do narażenia ciężarnej pacjentki
na ciężki rozstrój zdrowia, w szczególności zdrowia psychicznego. Kobieta do
końca ciąży będzie żyć ze świadomością, iż wyda na świat nieuleczalnie chore
dziecko, które z wysokim stopniem prawdopodobieństwa umrze niedługo po
narodzinach. Spowodowanie u kobiety tak ogromnej traumy odbije się na całym
jej przyszłym życiu, a przede wszystkim na zdrowiu psychicznym.
Nie można zgodzić się by w takiej sytuacji i przy takich konsekwencjach
możliwe było powoływanie się na klauzulę sumienia, przy jednoczesnym nie
zapewnieniu pacjentce wparcia i pomocy innego lekarza.
Placówki lecznicze oraz lekarze zobowiązani są do ratowania życia i
zdrowia pacjentów. Także dla prof. Chazana winno to być nadrzędną zasadą.
Kierując się klauzulą sumienie, lekarz stworzył poważne zagrożenie dla zdrowia i
życia pacjentki.
W świetle art. 156 §1 pkt 2 kodeksu karnego, kto powoduje ciężki
uszczerbek na zdrowiu w postaci innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby
nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej
choroby psychicznej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Ponadto, na podstawie art. 160 §1 kodeksu karnego karze pozbawienia wolności
do lat 3 podlega kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty
życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.
Złożenie niniejszego zawiadomienia stało się konieczne i jest zasadne.
3