interpretacja indywidualna Sygnatura ILPP2/4512-1-506/15

interpretacja indywidualna
Sygnatura ILPP2/4512-1-506/15-4/JK Data 2015.10.05
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane
wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji gdy, jak wskazał
Wnioskodawca, opisane we wniosku gotowe posiłki na wynos lub z dostawą
bezpośrednio na wskazany adres do kupującego, mieszczą się w grupowaniu
PKWiU 10.85.1 i nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%, to ich dostawa podlega
opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 5%, zgodnie
z art. 41 ust. 2a ustawy w związku z poz. 28 załącznika Nr 10 do ustawy.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z
2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie
upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770,
z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie
upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz.
643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że
stanowisko przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 30 czerwca 2015 r.)
uzupełnionym pismem z 2 września 2015 r. (data wpływu 8 września 2015 r.) o wydanie
interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie
uznania sprzedaży posiłków za dostawę towarów oraz stawki podatku dla tych czynności – jest
prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej
dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży posiłków za dostawę
towarów oraz stawki podatku dla tych czynności. Wniosek został uzupełniony pismem z 2
września 2015 r. (data wpływu 8 września 2015 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu
faktycznego.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje usługi przygotowania i
sprzedaży gotowych posiłków typu fast-food (kurczak z rożna, frytki, zapiekanki), prowadzoną w
mobilnych punktach sprzedaży.
Opisaną wyżej sprzedaż można podzielić na następujące kategorie:
1. Sprzedaż posiłków z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu bez obsługi kelnerskiej.
2. Sprzedaż posiłków z dostawą do klienta.
3. Sprzedaż posiłków do konsumpcji, odbiór własny.
Ad. 1. W przypadku sprzedaży posiłków z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu bez obsługi
kelnerskiej, klient składa zamówienie na posiłek, który zapakowany i wydawany jest klientowi w
sposób umożliwiający zabranie posiłku i konsumpcję poza lokalem. Głównym celem działalności
2
gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż posiłków na wynos. Towar jest sprzedawany i
wydawany w mobilnym punkcie sprzedaży.
Ad. 2 W przypadku sprzedaży posiłków z dostawą do klienta, klient składa telefoniczne
zamówienie na posiłek z listy oferowanej przez Wnioskodawcę a następnie pracownik
Wnioskodawcy gotowy posiłek, zapakowany w sposób umożliwiający zabranie i konsumpcję poza
punktem sprzedaży, dostarcza na wskazany przez klienta adres.
Ad. 3 W przypadku sprzedaży posiłków do konsumpcji, odbiór własny, klient składa zamówienie
na posiłek w mobilnym punkcie sprzedaży, po czym wydawany jest dla klienta gotowy posiłek,
zapakowany w sposób umożliwiający zabranie i konsumpcję poza mobilnym punktem sprzedaży.
W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że opisane posiłki to posiłki gotowe z
wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, objęte PKWiU 10.85.1. Ze
świadczonymi usługami sprzedaży posiłków do konsumpcji na miejscu bez obsługi kelnerskiej nie
wiążą się usługi wspomagające charakterystyczne dla usług restauracyjnych lub cateringowych.
Nie ma szatni, toalet oraz ogrzewanego lokalu z których mogą skorzystać klienci. Posiłki nie są
podawane na talerzach, nie występuje serwis w ścisłym znaczeniu tego słowa. Klient otrzymuje
zamówiony towar, np. frytki lub kurczaka z grilla w papierowym opakowaniu lub tackach
jednorazowych (papierowych lub plastikowych) wraz z załączonym jednorazowym widelcem
umożliwiającym ewentualne spożycie posiłku przy stolikach rozmieszczonych w bezpośrednim
sąsiedztwie mobilnego punktu sprzedaży.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
1. Czy wydawanie przez Wnioskodawcę posiłków na wynos przy mobilnych punktach
sprzedaży oraz dostarczenie gotowych posiłków uprzednio zamówionych telefonicznie
przez klienta na wskazany adres jest w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od
towarów i usług dostawą towarów i świadczeniem usług...
2. Jaką stawką podatku od towarów i usług (VAT) opodatkowane będzie wydawanie na wynos
gotowych posiłków oraz dostawa gotowych posiłków zamówionych telefonicznie i
dostarczonych do klienta...
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gotowych posiłków na wynos, jak również z dostawą posiłków
do klienta pozwala zakwalifikować taka sprzedaż jako dostawę towarów. Wnioskodawca
przygotowuje gotowy posiłek w sposób umożliwiający jego spożycie poza punktem sprzedaży,
Wnioskodawca dostarcza klientom sztućce pozwalające na konsumpcję posiłku poza mobilnym
punktem sprzedaży.
Podobne stanowisko zawarte jest w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lipca 2014 r., wydanej
przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPP4/413-387/14-2/ALN.
Wspomniane elementy usługowe przedmiotowej transakcji, tj. ustandaryzowane przygotowanie
posiłku, pakowanie posiłków i ich dowóz do klienta, są jedynie częścią świadczenia złożonego –
dostawy towarów i nie mogą decydować o charakterze usługowym całej transakcji. Klient
nabywając towar na wynos bądź z dostawą zawiera umowę na z góry określonych warunkach, tj.
nie korzysta z obsługi kelnerskiej czy też z infrastruktury wewnątrz lokalu przeznaczonej dla
klientów zamawiających dania na miejscu.
Podsumowując Minister Finansów wskazał że w punkcie 63 wyroku w sprawach połączonych C497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 z dnia 10 marca 2011 r., TSUE wskazał, że przy
sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak
umieszczenie towarów na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko
usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod
3
uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym
również dostawę towarów (wyrok z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie C-491/03 Hermann). TSUE
orzekł m.in. : „że art. 5 i 6 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie
harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków
W ocenie Wnioskodawcy oferowane przez Niego usługi sprzedaży posiłków oraz ich dostarczenie
we wskazane przez klienta miejsce podlegają 5% stawce podatku VAT na mocy art. 41 ust. 2A
ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 28 załącznika nr 10.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny
prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j.
Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww.
podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie
się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt
6 ustawy).
Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1
pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki
organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu
art. 7 (…).
Jak wynika z art. 2 pkt 1 lit. a Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie
wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.),
opodatkowaniu VAT podlegają (…) odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa
członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.
Z treści natomiast art. 14 ust. 1 Dyrektywy wynika, że „dostawa towarów” oznacza przeniesienie
prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.
W świetle art. 24 ust. 1 Dyrektywy „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie
stanowi dostawy towarów.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej wykonuje usługi przygotowania i sprzedaży gotowych posiłków typu fast-food
(kurczak z rożna, frytki, zapiekanki), prowadzoną w mobilnych punktach sprzedaży.
Opisaną wyżej sprzedaż można podzielić na następujące kategorie:
1. Sprzedaż posiłków z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu bez obsługi kelnerskiej.
2. Sprzedaż posiłków z dostawą do klienta.
3. Sprzedaż posiłków do konsumpcji, odbiór własny.
Ad. 1. W przypadku sprzedaży posiłków z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu bez obsługi
kelnerskiej, klient składa zamówienie na posiłek, który zapakowany i wydawany jest klientowi w
sposób umożliwiający zabranie posiłku i konsumpcję poza lokalem. Głównym celem działalności
gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż posiłków na wynos. Towar jest sprzedawany i
wydawany w mobilnym punkcie sprzedaży.
4
Ad. 2 W przypadku sprzedaży posiłków z dostawą do klienta, klient składa telefoniczne
zamówienie na posiłek z listy oferowanej przez Wnioskodawcę a następnie pracownik
Wnioskodawcy gotowy posiłek, zapakowany w sposób umożliwiający zabranie i konsumpcję poza
punktem sprzedaży, dostarcza na wskazany przez klienta adres.
Ad. 3 W przypadku sprzedaży posiłków do konsumpcji, odbiór własny, klient składa zamówienie
na posiłek w mobilnym punkcie sprzedaży, po czym wydawany jest dla klienta gotowy posiłek,
zapakowany w sposób umożliwiający zabranie i konsumpcję poza mobilnym punktem sprzedaży.
Opisane posiłki to posiłki gotowe z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
objęte PKWiU 10.85.1. Ze świadczonymi usługami sprzedaży posiłków do konsumpcji na miejscu
bez obsługi kelnerskiej nie wiążą się usługi wspomagające charakterystyczne dla usług
restauracyjnych lub cateringowych. Nie ma szatni, toalet oraz ogrzewanego lokalu z których mogą
skorzystać klienci. Posiłki nie są podawane na talerzach, nie występuje serwis w ścisłym
znaczeniu tego słowa. Klient otrzymuje zamówiony towar, np. frytki lub kurczaka z grilla w
papierowym opakowaniu lub tackach jednorazowych (papierowych lub plastikowych) wraz z
załączonym jednorazowym widelcem umożliwiającym ewentualne spożycie posiłku przy stolikach
rozmieszczonych w bezpośrednim sąsiedztwie mobilnego punktu sprzedaży.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy wydawanie przez niego posiłków na wynos przy
mobilnych punktach sprzedaży oraz dostarczenie gotowych posiłków uprzednio zamówionych
telefonicznie przez klienta na wskazany adres jest w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od
towarów i usług dostawą towarów czy świadczeniem usług oraz jaką stawką podatku od towarów i
usług (VAT) opodatkowane będzie wydawanie na wynos gotowych posiłków oraz dostawa
gotowych posiłków zamówionych telefonicznie i dostarczonych do klienta...
Na wstępie należy zaznaczyć, że mając do czynienia z kilkoma czynnościami, które składają się w
rezultacie na jedno zasadnicze, możemy mówić o pewnym kompleksie usług. Zagadnienie to było
przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE, jak i sądy administracyjne.
Wspólną tezę jaką można wyciągnąć na ich podstawie, jest twierdzenie, że w sytuacji gdy „dwa
lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są
tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której
rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią
jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej”.
Należy również podkreślić, że w wyroku C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd, TSUE
stwierdził, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części
składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako
usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi
zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli
nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania
usługi zasadniczej”.
Rozstrzygając czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma
świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych
czynności. Poza tym ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę
towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w
jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.
Zagadnienie odróżnienia dostawy posiłków i napojów od świadczenia usług gastronomicznych i
cateringowych uregulowane jest w Rozporządzeniu wykonawczym Rady UE Nr 282/2011 z dnia
15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie
wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Było ono również
5
przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepisy Rozporządzenia
wykonawczego stanowią w Polsce prawo bezpośrednio obowiązujące, które wiąże zarówno
jednostki jak i organy państwowe. Zgodnie z preambułą do Rozporządzenia wykonawczego,
wprowadzenie definicji usług restauracyjnych oraz cateringowych ma zapewnić jednolite
traktowanie tego typu usług na terytorium Unii Europejskiej. Jednym z celów Rozporządzenia
wykonawczego jest więc zagwarantowanie, że na obszarze całej Unii Europejskiej usługi
restauracyjne i cateringowe definiowane i traktowane będą jednolicie. Stosowanie przepisów
Rozporządzenia wykonawczego pozwala w szczególności na wykluczenie z kategorii usług
restauracyjnych i gastronomicznych czynności, które w ogóle usług takich nie stanowią. Powyższe
rozważania wskazują jednoznacznie na obowiązek stosowania definicji sformułowanej w
Rozporządzeniu wykonawczym przy rozstrzyganiu czy na gruncie prawa polskiego dana czynność
stanowi usługę gastronomiczną, czy też jest dostawą towarów (posiłków i napojów).
Definicja usług restauracyjnych i cateringowych sformułowana została w art. 6 ust. 1
Rozporządzenia wykonawczego. Zgodnie z tym przepisem usługi restauracyjne i cateringowe
oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo
żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami
wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub
napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą
przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym
do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza
lokalem usługodawcy.
Ust. 2 art. 6 Rozporządzenia wykonawczego precyzuje natomiast, jakie czynności nie wchodzą w
zakres usług restauracyjnych i cateringowych.
Zgodnie z tym przepisem „za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się
dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej
żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług
wspomagających”.
Z przywołanego przepisu art. 6 Rozporządzenia wykonawczego wynika literalnie, że usługa
restauracyjna lub cateringowa składać się musi z następujących niezbędnych elementów:
1. dostarczenie gotowej lub niegotowej żywności przeznaczonych do spożycia przez ludzi,
2. wyświadczenie odpowiednich
natychmiastowe spożycie.
usług
wspomagających
pozwalających
na
ich
Decydującym warunkiem za uznaniem danej czynności za usługę restauracyjną lub cateringową
jest istnienie „usług wspomagających”, co do których Rozporządzenie wykonawcze wskazuje, że:
1. w ramach usługi restauracyjnej i cateringowej wystąpić muszą usługi wspomagające – jeśli
brak takich usług, czynność stanowi dostawę towarów,
2. usługi wspomagające muszą mieć charakter przeważający, w ten sposób, że przesądzają
one o istnieniu usługi restauracyjnej lub cateringowej, w której dostawa towarów stanowi
jedynie jeden z elementów – jeśli usługi wspomagające (choć istnieją) nie mają charakteru
przeważającego, czynność stanowi dostawę towarów.
Wskazana definicja sformułowana w Rozporządzeniu wykonawczym stanowi implementację do
aktu prawa stanowionego tez postawionych przez TSUE, dlatego też warto w tym zakresie
odwołać się do orzecznictwa TSUE, które wskazuje na szereg zewnętrznych cech pozwalających
na rozróżnienie usługi restauracyjnej od dostawy towarów.
6
W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S
przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do
bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta
pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w
restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie
częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał również w
tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z
wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności
przeprowadzenia danej transakcji.
Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w
sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację
przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu
Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach
gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło
stanowi dostawę towarów wskazał, że „w działalności będącej przedmiotem postępowań w
sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom,
nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni,
układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali
przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co
do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych.”
W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że „elementy świadczenia usług wskazane przez
sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych
kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na
konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają
jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia
dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia
głównego, jakim jest dostawa towarów”.
Ponadto Trybunał zauważył, że: „przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym
ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (…), a udostępnienie
podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu
ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (…) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi
zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru”.
Mając na uwadze powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że
sprzedaż posiłków na wynos lub z dostawą bezpośrednio do kupującego, na zasadach opisanych
we wniosku, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i
usług, a nie świadczenie usług. Jak wskazał Wnioskodawca Klienci w okolicznościach
przedstawionych we wniosku zamawiają zapakowane dania na wynos, telefonicznie bądź
bezpośrednio w mobilnym punkcie sprzedaży i konsumują je poza tym punktem – bez obsługi
kelnerskiej i innych usług wspomagających restauracyjnych i cateringowych.
Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5,
wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są
identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub
przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Dla określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług do czynności, których przedmiotem
są poszczególne towary i usługi, ustawodawca częstokroć odsyła do klasyfikacji statystycznych
wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących
obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.
7
Od dnia 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług, stosuje się Polską
Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29
października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz.
1293 z poźn. zm.).
Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia
przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem
wykonywanych czynności.
Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24
stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych
(Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że
zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi),
towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych
klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub
stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że
właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do
właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje
dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź
zakresu świadczonych usług.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83,
art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy,
stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.
Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31
grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:
1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr
3 do ustawy, wynosi 8%.
Zatem z powyższego wynika, że opodatkowaniu obniżoną stawką podatku w wysokości 8%
podlegają towary i usługi wymienione m.in. w załączniku nr 3 do ustawy.
W załączniku nr 3 „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką 8%” umieszczono w poz. 42 –
PKWiU ex 10.85.1 „Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu
powyżej 1,2%”.
Należy w tym miejscu wskazać, że z treści art. 2 pkt 30 ustawy wynika, że przez zapis PKWiU ex
rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej
Klasyfikacji Wyrobów i Usług.
Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie
stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do wyrobów/usług
należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki
sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce – nazwa wyrobu/usługi. Wynikająca z konkretnego
załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danej usługi/towaru z
danego grupowania – konkretnej usługi/towaru wymienionej/wymienionego obok symbolu PKWiU.
Zauważa się też, że w świetle objaśnienia do powołanego wyżej załącznika nr 3 do ustawy, ww.
wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub
opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy.
8
Na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy
stawka podatku wynosi 5%.
W załączniku nr 10 do ustawy, który zawiera wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w
wysokości 5%, wymieniono w poz. 28 sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 „Gotowe
posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%”.
Z opisu sprawy wynika, że posiłki będące przedmiotem zapytania to posiłki gotowe z wyłączeniem
produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, objęte PKWiU 10.85.1.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa
stwierdzić należy, że w sytuacji gdy, jak wskazał Wnioskodawca, opisane we wniosku gotowe
posiłki na wynos lub z dostawą bezpośrednio na wskazany adres do kupującego, mieszczą się w
grupowaniu PKWiU 10.85.1 i nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%, to ich dostawa podlega
opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 5%, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy w
związku z poz. 28 załącznika Nr 10 do ustawy.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i
stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.