przewodnik dydaktyczny - I Wydział Lekarski Warszawskiego

Transkrypt

WARSZAWSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY
PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY
DLA STUDENTÓW II ROKU
I WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
Kierunek
Audiofonologia z protetyką słuchu
Rok Akademicki 2015/2016
1
Opracowanie edytorskie i druk:
Oficyna Wydawnicza Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Zam. / 2015 nakład 25 egz.
tel. 22 5720 327
e-mail: [email protected]
www.oficynawydawnicza.wum.edu.pl
2
Spis treści
1. WŁADZE WARSZAWSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO................3
2. PODZIAŁ ROKU AKADEMICKIEGO 2015/2016...............................................4
3. SKŁAD ZARZĄDU SAMORZĄDU STUDENTÓW WUM
W KADENCJI 2014-2016.......................................................................................5
4. Plan studiów na rok akademicki 2015/2016.......................................6
5. Język Obcy w Medycynie:
język angielski, francuski, niemiecki, rosyjski w medycynie.................................7
6. Wychowanie Fizyczne.................................................................................10
7. Elementy nauki o języku..........................................................................11
8. Elementy Fonetyki i Fonologii Języka Polskiego.......................12
9. Kultura żywego słowa..............................................................................13
10. Rozwój mowy dziecka.................................................................................14
11. Metody wspomagające komunikację.................................................15
12. Wprowadzenie do neuropsychologii.................................................16
13. Biologiczne podstawy zachowania....................................................18
14. Psychologia osób z wadą słuchu........................................................20
15. Wprowadzenie do akustyki.....................................................................22
16. Wprowadzenie do psychoakustyki.....................................................24
17. Podstawy języka migowego....................................................................26
18. Wprowadzenie do logopedii....................................................................28
19. Metody badania narządu słuchu i procesu
komunikatywnego.......................................................................................30
20. Prawo pracy.....................................................................................................32
21. Wprowadzenie do neuropsychologii.................................................33
22. Fonetyka i fonologia języka polskiego..........................................35
1
KIERUNEK AUDIOFONOLOGIA
RAMOWY PROGRAM PRAKTYKI DLA STUDENTÓW
II ROKU AUDIOFONOLOGII
Po drugim roku studiów obowiązuje studentów 4 tygodniowa (20 dni roboczych) praktyka zawodowa w tym 2 tygodnie z protetyki słuchu oraz 2 tygodnie rehabilitacji słuchu
równowagi i mowy.
Termin, miejsce oraz harmonogram należy ustalić z Kierownikiem / Dyrektorem odpowiedniego ośrodka lub osobą wyznaczoną.
Opiekunem praktyki są odpowiednie osoby wyznaczone przez kierowników jednostek.
Nieobecność studenta w pracy może być usprawiedliwiona jedynie formalnym zwolnieniem lekarskim. Choroba dłuższa niż 1 tydzień powoduje konieczność przedłużenia praktyki o odpowiedni okres czasu.
Odbycie praktyk potwierdza opiekun a praktykę zalicza Kierownik / Dyrektor jednostki.
Celem praktyki jest:
Zdobycie umiejętności prowadzenia diagnostyki dla pacjentów w procedurze dopasowywania aparatów słuchowych, wykonywania wkładek usznych, i kontroli ustawień aparatów słuchowych. Zaznajomienie z aparaturą służącą do kontroli ustawień aparatów słuchowych i ich dopasowania.
Poznanie zasad i udział w prowadzeniu treningu słuchowego oraz rehabilitacji mowy
u osób korzystających z aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego. Udział w terapii
habituacyjnej szumów usznych.
Poznanie zasad i udział w rehabilitacji zaburzeń równowagi i zawrotów głowy.
2
WŁADZE WARSZAWSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO
REKTOR – prof. dr hab. MAREK KRAWCZYK
Prorektorzy
PROREKTOR ds. DYDAKTYCZNO–WYCHOWAWCZYCH
– prof. dr hab. MAREK KULUS
PROREKTOR ds. NAUKI I WSPÓŁPRACY Z ZAGRANICĄ
– prof. dr hab. SŁAWOMIR MAJEWSKI
PROREKTOR ds. KLINICZNYCH, INWESTYCJI i współpracy z regionem
– prof. dr hab. SŁAWOMIR NAZAREWSKI
PROREKTOR ds. KADR – prof. dr hab. RENATA GÓRSKA
DZIEKAN I WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
– prof. dr hab. MIROSŁAW WIELGOŚ
Prodziekan I Wydziału Lekarskiego ds. I/II / III r.
– prof. dr hab. Barbara Górnicka
Prodziekan I Wydziału Lekarskiego ds. IV/V/VI r.
– prof. dr hab. Krzysztof Zieniewicz
Prodziekan I Wydziału Lekarskiego ds. studiów licencjackich
– prof. dr hab. Kazimierz Niemczyk
Prodziekan I Wydziału Lekarskiego ds. Przewodów Doktorskich
– dr hab. Paweł Włodarski
Prodziekan I Wydziału Lekarskiego ds. Nauki
– prof. dr hab. Krzysztof J. Filipiak
WŁADZE UCZELNI urzędują w budynku przy ul. Żwirki i Wigury 61.
Przewodniczący Rady Pedagogicznej II r. – dr n. med. Magdalena Lachowska
Kierownik dziekanatu – mgr Joanna Kwiatkowska, tel. (22) 57 20 208,
fax (22) 57 20 266, pok. 208.
SEKRETARIAT I WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
Sprawy studenckie I r. studiów p. Iwona Dybowska, pok. 213 c, przyjmuje w poniedziałek,
wtorek, czwartek, piątek w godz. 1030–1500, tel. (22) 5720 262, fax: (22) 5720 266.
DZIAŁ OBSŁUGI STUDENTÓW tel. (22) 57 20 816.
Przychodnia dla studentów WUM: Niepubliczny ZOZ Centrum Medyczne WUM
ul. Banacha 1 a, tel. (22) 599 18 01,02-03.
3
PODZIAŁ ROKU AKADEMICKIEGO 2015/2016
Na podstawie Zarządzenia nr 10/2015 Rektora WUM z dnia 18 lutego 2015 r.
SEMESTR ZIMOWY
01.10.2015
20.12.2015
zajęcia dydaktyczne
11 tygodni
21.12.2015
03.01.2016
wakacje zimowe
04.01.2016
31.01.2016
01.02.2016
07.02.2016
sesja egzaminacyjna zimowa
08.02.2016
14.02.2016
przerwa semestralna
15.02.2016
21.02.2016
sesja poprawkowa
4 tygodnie
SEMESTR LETNI
22.02.2016
26.03.2016
5 tygodni
27.03.2016
01.04.2016
wakacje wielkanocne
02.04.2016
12.06.2016
10 tygodni
13.06.2016
03.07.2016
sesja egzaminacyjna letnia
04.07.2016
04.09.2016
wakacje letnie
05.09.2016
11.09.2016
sesja poprawkowa
12.09.2016
30.09.2016
wakacje letnie
4
ZARZĄD SAMORZĄDU STUDENTÓW WARSZAWSKIEGO UNIWERSYTETU
MEDYCZNEGO KADENCJI 2014/2016:
Przewodniczący Zarządu Samorządu Studentów WUM
ROMAN KOŃSKI
III rok, I WL, kierunek lekarski
Tel. +48 608 360 221
Wiceprzewodnicząca Zarządu SSWUM
EWA KAMIŃSKA
III rok, WNoZ, kierunek dietetyka
Tel. +48 691 459 812
Wiceprzewodniczący Zarządu SSWUM, Przewodniczący Komisji Informacji i Promocji
JAKUB SZPERNALOWSKI
IV rok, I WL, kierunek lekarski
Tel. +48 692 894 878
Przewodnicząca Komisji Dydaktyki
SONIA STATUCH
VI rok, I WL, kierunek lekarski
Tel. +48 509 901 172
Przewodniczący Komisji Kultury
MICHAŁ NIEMCZYK
VI rok, I WL, kierunek lekarski
Tel. +48 788 982 216
Przewodniczący Komisji Sportu i Turystyki
PAWEŁ KOWALCZYK
IV rok, II WL, kierunek lekarski
Tel. +48 501 254 114
Sekretarz
MACIEJ SOBIERAJ
IV rok, II WL, kierunek lekarski
Tel. +48 691 527 482
5
6
piątek
czwartek
środa
wtorek
poniedziełek
Wprowadzenie do akustyki
14.40-16.55
Podstawy języka migowego
17.15-18.45
9.45-11:15
11.30-13.00
12.15-13.00
Wprowadzenie do logopedii
13.45-16:45
ćwiczenia
Metody badania narządu słuchu
i procesu komunikatywnego
12.00-13.30
13.15-14.00
wykład
15.45-17.15
wykład
Biologiczne podstawy zachowania
10:15-11:45
wykład
seminaria
wykład
ćwiczenia
ćwiczenia
ćwiczenia
wykład
wykład
Prawo pracy
Psychologia osób z wadą słuchu
12.15-13.00
8.00 – 10:15
od 05.10 do 18.01
s.123 CBI- gr.1 s.203
CD- gr 2
119 cbi
119 cbi
s. 203 CDs.204 CD
233 CD
Katedra i Klinika
Otolaryngologiczna
123 CBI
123 CBI
123 CBI
sala 232 CD
Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka 125 CBI
Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka 142 CD
Katedra i Klinika Otolaryngologiczna
Zakład Zdrowia Publicznego
II połowa sem.
125 CBI
od 09.10 do 29.01
od 09.10 do 29.01
GR 1 od 08.10
GR 2 od 08.10
podział na 2 grupy
od 09.10
od 08.10
podział na grupy od
07.10
od 07.10
od 07.10
od 07.10
od 06.10
11.01; 18.01;25.01
ćwiczenia
Elementy Fonetyki i fonologii języka
polskiego
10.35-11.20
Uwagi
od 05.10- I połowa
sem.
od 05.10 do 18.01
ćwiczenia
Elementy nauki o języku
9.40-10.25
125 CBI
Miejsce odbywania zajęć
Zakład Biofizyki
ćwiczenia Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka
i Fizjologii Człowieka
wykład
8.00-9.30
Jednostka prowadząca zajęcia
s.123 CBI- gr.1 s.203
CD- gr 2
wykład
Elementy Fonetyki i fonologii języka
polskiego
Przedmiot
8.00-9.30
Dzień i godzina
PLAN ZAJĘĆ DLA STUDENTÓW II ROKU I WYDZ. LEKARSKIEGO
sem. zimowy 2015/2016
Wydział:
Kierunek:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
Nazwa jednostki dydaktycznej prowadzącej
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
Osoby odpowiedzialnej
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Łączna liczba godzin
Liczba godzin:
Liczba punktów ECTS
Metody dydaktyczne
(0rganizacja zajęć)
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Rok akademicki: 2015/2016
I Wydział Lekarski
II rok,
semestr I i II
Stacjonarne / niestacjonarne
Język Obcy w Medycynie:
język angielski, francuski, niemiecki, rosyjski w medycynie
obowiązkowy ogólny
zaawansowany
Język angielski, francuski, niemiecki, rosyjski w zależności od wyboru
Studium Języków Obcych
ul. Księcia Trojdena 2a, 02-109 Warszawa, tel: 22 5 20 863
[email protected]; www.sjo.wum.edu.pl
dr Maciej Ganczar
mgr Anna Lindner-Staroń
Ćwiczenia
90
wykłady:
ćwiczenia: 90
seminaria:
3
Metody podające:
• wprowadzenie informacyjne
• metoda przewodniego tekstu
• wyjaśnienie.
Metody problemowe:
• omówienie problemu.
Metody aktywizujące:
• metoda przypadków – analiza struktury języka i języka opisu przypadków
• metoda sytuacyjna (odgrywanie ról)
• dyskusja dydaktyczna.
Metody eksponujące:
• film i nagrania audio.
Metody praktyczne:
• ćwiczenia językowe utrwalające
• metoda projektów (plakat naukowy lub edukacyjny/ prezentacja).
Zaliczenie lektoratu języka obcego w medycynie ze szczególnym uwzględnieniem
otorynolaryngologii, audiologii i logopedii (60 h) zgodnie z sylabusem zatwierdzonym
dla I roku studiów na kierunku lekarskim specjalność Audiofonologia w WUM.
Posługiwanie się wybranym językiem obcym na poziomie min. B2 według
ESOKJ w zakresie medycyny, z rozróżnieniem języka tekstów specjalistycznych
i komunikacji w środowisku zawodowym oraz języka w komunikacji z pacjentem.
Efekty kształcenia
W wybranym języku obcym
1.Posługuje się nazwami najczęściej występujących zaburzeń i jednostek chorobowych.
2.Potrafi przedstawić mechanizmy patologiczne
3.Posługuje się nazwami objawów przedmiotowych i podmiotowych z rozróżnieniem terminów specjalistycznych i stosowanych w komunikacji z pacjentami.
7
- w zakresie wiedzy
student:
- w zakresie umiejętności student:
- w zakresie kompetencji personalno-społecznych
Metody oceny pracy
studenta (forma
i warunki zaliczenia
przedmiotu)
Literatura obowiązkowa:
Literatura uzupełniająca:
4.Posługuje się nazwami podstawowych grup leków, ich postaci i dróg podawania.
5. Posługuje się nazwami badań diagnostycznych, przedstawia i interpretuje ich wyniki.
6.Posługuje się nazwami podstawowych zabiegów z zakresu pierwszej pomocy, terapeutycznych, chirurgicznych, daje instrukcje pacjentom, wyjaśnia naturę i cel
zabiegu.
7.Przedstawia prawa pacjenta obowiązujące w Polsce porównując je do praw obowiązujących w krajach danego obszaru językowego.
1. Krytycznie analizuje piśmiennictwo medyczne w wybranym języku obcym oraz
wyciąga wnioski w oparciu o dostępną literaturę
2. Potrafi porozumieć się z pacjentem w jednym z języków obcych tzn. potrafi w wybranym języku obcym:
a. przeprowadzić badanie podmiotowe i przedmiotowe z pacjentem.
b.wyjaśnić pacjentowi istotę dolegliwości.
c. opisać stan pacjenta i postępowanie lekarzowi oraz przedstawić pisemny opis
przypadku w różnych formatach
d.podać pacjentowi niezbędne informacje i instrukcje podczas wykonywanej procedury, podawania leku, rehabilitacji
e. przekazać podstawowe informacje o stanie pacjenta lekarzowi.
3.W wybranym języku obcym potrafi opracować i przedstawić plakat/ prezentację
ekranową na tematy związane z medycyną i edukacją zdrowotną.
1.Potrafi nawiązać i utrzymać pełen szacunku kontakt z chorym
2.Posiada świadomość własnych ograniczeń w dziedzinie znajomości języka obcego
i umiejętność stałego dokształcania się.
Warunkiem zaliczenia każdego semestru jest systematyczny, aktywny udział w zajęciach, obowiązkowa obecność na wszystkich 15 zajęciach w semestrze, pozytywne
oceny z pisemnego zaliczenia kończącego semestr oraz przedstawienie plakatu, prezentacji w oparciu o dodatkową lekturę.
Forma zaliczenia:
Zaliczenie pisemne – testy otwarte, testy krótkiej odpowiedzi, testy zamknięte prawda-fałsz, dobieranie i uzupełnianie, transformacje zdań i parafraza tekstu, tłumaczenie z języka polskiego na wybrany język obcy.
Część ustna – opracowanie i przedstawienie plakatu/ prezentacji ekranowej: procesy
patologiczne, jednostka chorobowa i przypadki, metody diagnostyczne i terapeutyczne.
Skala ocen – numeryczna i słowna obowiązująca w WUM.
Egzamin końcowy po IV semestrze obejmujący zakres materiałów semestrów I-IV:
część pisemna i ustna – struktura i metody oceniana jak zaliczeń semestralnych.
Język angielski:
Ciecierska Joanna, Jenike Barbara: English for Medicine. PZWL 2007.
Język francuski:
Fassier Thomas, Talavera-Goy Solange: Le français des médecins. PUG 2009.
Język niemiecki:
Ganczar Maciej, Rogowska Barbara: Medycyna. Ćwiczenia i słownictwo specjalistyczne. Warszawa: Hueber 2007
Język rosyjski:
Hajczuk Roman: Ruskij jazyk w medycynie. Warszawa: PZWL 2008.
Język angielski: Beers Mark H., Potter Robert S., Jones Thomas V., Kaplan Justin
L., Berkwits Michael [eds.]: The Merck Manual of Diagnosis and Therapy, 19th ed.
Glendinning Eric H., Beverly Holmström Anne S.: English in Medicine. Cambridge:
University Press 2010.
Glendinning Eric H., Howard Richard: Professional English in Use. Cambridge: University Press 2010.
Murrey L., Wilkinson I. B., Rajogopalan S. R.: Oxford Handbook of Clinical Medicine.
Oxford 2010.
8
Regulamin:
Regulamin:
Język francuski: Mourlhon-Dallies Florence, Tolas Jacqueline: santé-médecine.com,
Paris: CLE International 2007.
Język niemiecki: Schrimpf Ulrike, Bahnemann Markus: Deutsch für Ärztinnen und
Ärzte. Heidelberg: Springer 2010.
Język rosyjski: Nelson-Anderson D.A., Komers I.B.: Medicynskij sprawocznik. Moskwa:
Sonters Publishing Inc. 1995 Tłum. na język rosyjski. Wydawnictwo Sowa 2001.
Czasopisma:
J. angielski: The Lancet, BMJ, JAMA, Scientific American
J. francuski: www.doctissimo.fr
J. niemiecki: Medical Tribune.
1. Studium Języków Obcych (SJO) prowadzi zajęcia z języków nowożytnych i języka łacińskiego zgodnie z programem studiów obowiązującym na danym kierunku.
2.Lektorat kończy się zaliczeniem lub zaliczeniem na ocenę i egzaminem w zależności od nauczanego języka oraz kierunku studiów.
3. Przedmiotem nauczania jest język specjalistyczny, dostosowany do potrzeb zawodowych przyszłych absolwentów.
4. Podstawę zaliczenia przedmiotu stanowią: udział w zajęciach, pozytywne oceny
uzyskane z kolokwiów cząstkowych oraz pisemnego sprawdzianu końcowego
i prezentacji w przypadku języków nowożytnych.
5. W przypadku nieobecności:
- dwie nieobecności w semestrze – obie należy zaliczyć w terminie do dwóch
tygodni od daty nieobecności
- trzy nieobecności w semestrze – student zobowiązany jest napisać podanie do
kierownika SJO z prośbą o umożliwienie odrobienia i zaliczenia trzeciej nieobecności w trybie indywidualnym
- cztery i więcej nieobecności w semestrze – student zobowiązany jest do powtarzania semestru (w wypadku pobytu w szpitalu student może ubiegać się
o zgodę na zaliczanie nieobecności w sesji poprawkowej).
6. Student ma obowiązek zgłosić się na pisemny sprawdzian zaliczający semestr
w wyznaczonym terminie. W przypadku niestawienia się, bądź niezaliczenia
sprawdzianu, studentowi przysługuje jeden termin poprawkowy ustalony przez
prowadzącego. Sprawdzian poprawkowy należy zaliczyć nie później niż przed
rozpoczęciem sesji egzaminacyjnej. Student, który przystępuje do pierwszego
terminu poprawkowego może otrzymać ocenę nie wyższą niż 3,0 (dst). W przypadku niezaliczenia poprawy studentowi przysługuje drugi termin poprawkowy
zgodnie z regulaminem studiów. Student otrzymuje wpis do indeksu od wykładowcy i potwierdza go u kierownik lub zastępcy kierownika SJO.
7. Student ubiegający się o zwolnienie z lektoratu (przepisanie oceny) powinien złożyć stosowne podanie do kierownika SJO w pierwszym tygodniu zajęć.
8. Forma egzaminu podana jest do wiadomości studentów w przewodniku dydaktycznym dla danego kierunku i roku studiów.
9. Posiadanie certyfikatu z języka obcego, oceny z lektoratu na innym kierunku studiów w WUM lub innej uczelni nie zwalnia z uczęszczania na zajęcia przewidziane programem studiów na aktualnym kierunku studiów.
10.Sprawy nieuregulowane niniejszym regulaminem będą rozstrzygane indywidualnie przez kierownictwo SJO.
SKALA OCEN
ZALICZENIA i EGZAMINY
(w %)
95%-100% ------ 5 (bardzo dobry)
90%-94,99% --- 4.5 (ponad dobry)
80%-89,99% --- 4 (dobry)
75%-79,99% --- 3.5 (dość dobry)
60%-74,99% --- 3 (dostateczny)
9
Kierunek:
Specjalność:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia oraz
dane teleadresowe:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
I Rok,
semestr letni
Wychowanie Fizyczne
Obowiązkowy z możliwością wyboru dyscypliny sportowej lub rekreacyjnej.
Podstawowy, średnio-zaawansowany, zaawansowany
Polski
Studium Wychowania Fizycznego i Sportu
02-091 Warszawa, ul. Żwirki i Wigury 81A
tel: 022 5720 528, 529
[email protected]
mgr Jerzy Chrzanowski
mgr Bożena Glinkowska
ćwiczenia
wykłady:
ćwiczenia: 30
seminaria:
1
Metody praktyczne: pokaz, pokaz czynności, pokaz z objaśnieniem, instruktaż,
Metody dydaktyczne:
ćwiczenia utrwalające. Metoda programowana z użyciem maszyny dydaktycznej,
pokaz.
Ćwiczenia – zajęcia praktyczne, na które, każdy student ma obowiązek zapisania się drogą elektroniczną, poprzez Internet (http://www.zapisywf.wum.edu.pl/),
Wymagania wstępne
po zapoznaniu się z Ogólnymi Zasadami Rejestracji na Zajęcia z Wychowania
Fizycznego!!! Zajęcia praktyczne w semestrze, odbywają się przez 15 tygodni dydaktycznych w wymiarze 2 godzin tygodniowo.
Kultura fizyczna jako ogół uznawanych wartości i utrwalonych zachowań
w odniesieniu do ludzkiego ciała. Zapoznanie z budową ciała ludzkiego w ujęciu
Założenia i cele przedtopograficznym i czynnościowym. Harmonijny rozwój organizmu, wzmacnianie
miotu
układu ruchowego – stabilizacja budowy ciała, stymulacja układu krążeniowo-oddechowego i nerwowego, hartowanie organizmu na bodźce fizyczne i psychiczne
(m.in. odporność na stres).
Rozwój cech motorycznych: siły, szybkości, wytrzymałości, koordynacji ruchowej, zwinności i gibkości. Poznanie nowych i atrakcyjnych form aktywności
Treści merytoryczne
ruchowej, w tym „sportów całego życia” ( indywidualnych i zespołowych), zapewprzedmiotu:
niających aktywne uczestnictwo w kulturze fizycznej. Ruch, jako czynnik zapobiegający chorobom i umacniający zdrowie. Właściwe reagowanie na oznaki zachowań antyzdrowotnych i autodestrukcyjnych.
Podstawą uzyskania przez studenta zaliczenia z wychowania fizycznego jest:
a) systematyczne uczęszczanie na zajęcia (80% frekwencja tzn. nie mniej niż
Metody oceny pracy
12 zajęć w semestrze),
studenta (forma i warunki
b) aktywny udział w zajęciach, na których obowiązuje strój sportowy,
zaliczenia przedmiotu)
c) udział w testach sprawności fizycznej, zawodach – przewidzianych w programie zajęć wybranych przez studenta.
Zgodna z programem nauczania wybranej dyscypliny sportowej lub rekreacyjnej –
prezentowana na pierwszych zajęciach.
Literatura uzupełniająca: jw.
Studenckie Koło Naukowe „TeleZdrowie”, opiekun mgr Bożena Glinkowska
Koło naukowe:
Studenckie Koło Naukowe „Odnowa Biologiczna”, opiekun mgr Anna Lipka
10
Wydział:
Kierunek:
Rok studiów, semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
osoby odpowiedzialnej
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
(organizacja zajęć)
Wymagania wstępne
I WL
II, semestr zimowy
Stacjonarne
obowiązkowy
Polski
Katedra i Klinika Otolaryngologii
Prof. dr hab. Kazimierz Niemczyk
Dr n. hum. Katarzyna Bieńkowska
Wykłady i ćwiczenia
30
wykłady: 15
3
ćwiczenia: 15
seminaria:-
Podająca z elementami poglądowej, praktycznego działania
Nie ma
Zapoznanie studenta z podstawami wiedzy o języku polskim i wykształcenie umieCele kształcenia
jętności poprawnego posługiwania się nim w praktyce.
Efekty kształcenia
Zna: podstawowe pojęcia i terminologię dotyczącą języka, jednostki języka, rela- w zakresie wiedzy
cje semantyczne, podstawowe zagadnienia z zakresu słowotwórstwa, fleksji, składni,
student:
związki składniowe.
Umie odmieniać wyrazy, wyodrębnia poszczególne części składowe wyrazów
- w zakresie umiejętno- i zna ich funkcje, zna części mowy i zdania, umie dokonać analizy składniowej zdań,
ści student:
rozpoznaje różne rodzaje zdań, umie określać relacje semantyczne, rozpoznaje związki frazeologiczne.
- w zakresie kompeRozumie, że powinien dbać o kulturę języka, którym się posługuje i pracować nad
tencji personalno-spojego rozwojem. Zna treść ustawy o języku polskim.
łecznych
Metody oceny pracy stuObecność na wykładach i ćwiczeniach. Aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach.
denta (forma i warunki
Kolokwium z materiału przerobionego w ramach przedmiotu i utrwalonego podzaliczenia przedmiotu)
czas studiowania literatury tematu.
1.Grzegorczykowa R., Laskowski R., Wróbel H. (red.) (1998). Gramatyka współczeLiteratura obowiązsnego języka polskiego. Warszawa.
kowa:
2.Dubisz S. (1994). Nauka o języku dla polonistów. Warszawa.
3.Grzegorczykowa R. (1996). Wykłady z polskiej składni. Warszawa.
1.Klemensiewicz Z. (1963). Zarys składni polskiej. Warszawa.
Literatura uzupełnia2.Świdziński M. (1997). Elementy gramatyki opisowej języka polskiego. Warszawa.
jąca:
3.Bańko M. (2002). Wykłady z fleksji. Warszawa.
4.Dunaj B. (1979). Zarys morfologii współczesnej polszczyzny. Kraków.
Koło naukowe
nie
Obowiązuje regulamin studiów na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym.
Regulamin:
Obecność na zajęciach jest obowiązkowa.
11
I Wydział Lekarski
II,
zimowy
Stacjonarne
Wydział:
Kierunek:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Metody oceny pracy
studenta (forma
przedmiotu)
Koło naukowe
Regulamin:
Elementy Fonetyki i Fonologii
Języka Polskiego
obowiązkowy
Polski
30
wykłady: 15
4
ćwiczenia:15
seminaria: -
Zaliczenie przedmiotu „Elementy nauki o języku”
Zapoznanie studentów z charakterystyką głosek języka polskiego, ich klasyfikacjami oraz zjawiskami fonetycznymi zachodzącymi podczas mówienia.
Efekty kształcenia
Zna cechy charakterystyczne i dystynktywne głosek polskich, zna pojęcia: geminaty, koartykulacji, dyftongu. Zna typy opozycji fonologicznych, upodobnienia występujące w języku polskim, fonologiczną funkcję akcentu.
Umie określać cechy głosek polskich, zapisać fonetycznie usłyszane wypowiedzi,
określać upodobnienia występujące we współczesnej mowie polskiej.
Rozumie potrzebę dbałości o wyrazistość i poprawność wymowy. Stara się to stosować w praktyce.
Obecność na wykładach i ćwiczeniach. Egzamin w sesji egzaminacyjnej z materiału
prezentowanego na wykładach i przerobionego na ćwiczeniach.
1. Ostaszewska D., Tambor J. (1990). Fonetyka i fonologia współczesnego języka
polskiego. Warszawa.
2. Wiśniewski. M. (1997). Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego. Toruń.
nie
12
Wydział:
Kierunek:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
I WL
II, letni
Stacjonarne
Kultura żywego słowa
obowiązkowy
Polski
Wykłady
30
wykłady: 30
1
ćwiczenia: -
seminaria: -
Podająca z elementami poglądowej
Nie ma
Zapoznanie studenta z podstawami wiedzy o języku polskim jako środku społecznego komunikowania się, wykształcenie właściwego stosunku do języka ojczystego
Cele kształcenia
oraz wykształcenie umiejętności poprawnego posługiwania się nim w praktyce.
Efekty kształcenia
Zna: podstawowe pojęcia i terminologię dotyczącą języka i mowy, zna funkcje
- w zakresie wiedzy
języka, zna pojęcie błędu językowego, związku frazeologicznego, zapożyczenia języstudent:
kowego, zna zasady poprawnej mowy i wymowy obowiązujące w języku polskim, zna
treść ustawy o języku polskim i współczesne tendencje rozwojowe języka polskiego.
Umie rozpoznawać błędy językowe i ich rodzaje, rozpoznaje związki frazeolo- w zakresie umiejętności
giczne, wyrazy mylone i źle rozumiane, prawidłowo wymawia grupy spółgłoskowe
student:
i samogłoskowe, poprawnie akcentuje wypowiedzi.
Rozumie, że powinien dbać o kulturę języka, którym się posługuje i pracować nad
- w zakresie kompetencji
jego rozwojem. Zna treść ustawy o języku polskim. Wie, co oznacza etyka wypowiedzi.
personalno-społecznych
Obecność na wykładach. Pisemna praca zaliczeniowa dotycząca rozpoznawaMetody oceny pracy
nia i opisywania błędów językowych.
Kolokwium z materiału przerobionego w ramach przedmiotu i utrwalonego
podczas studiowania literatury tematu.
1.Kram J. (1995) „Zarys kultury żywego słowa”. Warszawa.
2.Pająk J. (1999) „Kultura języka – kultura żywego słowa” w: Gałkowski T., Jastrzębowska G. „Logopedia. Pytania i odpowiedzi”. Opole.
3.Markowski A. (2002) „Nowy słownik poprawnej polszczyzny”. Warszawa.
4.Wierzchowska B. (1965) „Wymowa polska”. Warszawa.
5.Toczyska B. (2000) „Elementarne ćwiczenia dykcji”. Gdańsk.
Koło naukowe
nie
Regulamin:
13
Wydział:
Kierunek:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
I WL
II, letni
Stacjonarne
Rozwój mowy dziecka
obowiązkowy
Polski
wykłady
15
wykłady: 15
1
ćwiczenia: -
seminaria: -
Zaliczenie przedmiotów: „Elementy nauki o języku”, „Fonetyka i fonologia
języka polskiego”.
Zapoznanie studentów z rozwojem mowy dziecka, normą i patologią w tym
Cele kształcenia
zakresie.
Efekty kształcenia
Wie, jakie czynniki warunkują i wpływają na rozwój mowy. Zna etapy rozwoju
- w zakresie wiedzy
mowy. Wie, jakie zaburzenia występują w rozwoju mowy u dzieci. Zna specyfikę rozstudent:
woju mowy u dziecka z wadą słuchu.
- w zakresie umiejętUmie scharakteryzować poszczególne etapy rozwoju mowy dziecka oraz system
ności student:
fonologiczny dziecka.
- w zakresie kompeRozumie, że określone zachowania językowe dzieci związane są z rozwojem,
tencji personalno-spo- a nie stanowią patologii. Wie, że należy odpowiednio traktować dzieci z zaburzeniami
łecznych
mowy, nie wolno ich prześladować.
Metody oceny
pracy studenta (forma
Obecność na wykładach. Kolokwium z materiału prezentowanego na wykładach
i utrwalonego poprzez studiowanie literatury.
przedmiotu)
1.Bieńkowska K. (2012). Jak dzieci uczą się mówić. Warszawa.
Literatura obowiąz2.Kaczmarek L. (1988). Nasze dziecko uczy się mowy. Lublin.
kowa:
3.Ligęza M. (1999). Podstawy rozwoju języka i mowy dzieci w: Gałkowski T., Jastrzębowska G. (red.) Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Opole.
1.Bouvet D. (1996). Mowa dziecka. Wychowanie dwujęzykowe dziecka niesłyszącego.
Literatura uzupełniaWarszawa.
jąca:
2.Löwe A. (1981). Mamo, naucz mnie rozumieć. Warszawa.
nie
Koło naukowe
Regulamin:
Wymagania wstępne
14
Wydział:
Kierunek:
Rok studiów,semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
I WL
II, letni
Stacjonarne
Metody wspomagające komunikację
obowiązkowy
Polski
wykłady
15
wykłady: 15
1
ćwiczenia:-
seminaria:-
Zapoznanie studentów z alternatywnymi i wspomagającymi metodami komuCele kształcenia
nikacji.
Efekty kształcenia
- w zakresie wiedzy
Zna istotę alternatywnych i wspomagających metod komunikacji. Wie, jaki jest cel
student:
używania tych metod.
- w zakresie umiejętUmie scharakteryzować najczęściej stosowane w Polsce metody komunikacji alności student:
ternatywnej.
- w zakresie kompeRozumie, że porozumiewanie się pozawerbalne jest równoprawnym sposobem kotencji personalno-spo- munikacji, podobnie jak mowa dźwiękowa. Wie, że używanie takich metod w komuniłecznych
kacji nie umniejsza wartości człowieka.
Metody oceny
pracy studenta (forma
Obecność na wykładach. Kolokwium z materiału prezentowanego na wykładach
i utrwalonego podczas studiowania zalecanej literatury.
przedmiotu)
Literatura obowiąz1.Błeszyński J.J. (red.) (2006). Alternatywne i wspomagające metody komunikacji.
kowa:
Kraków.
Książki:
1.Piszczek M. (red.) (2002). Przewodnik dla nauczycieli uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu znacznym i umiarkowanym. Warszawa.
Literatura uzupełnia2.Piszczek M. (red.) (1997). Metody komunikacji alternatywnej w pracy z osobami niejąca:
pełnosprawnymi. Warszawa.
Czasopisma:
nie
Koło naukowe
Regulamin:
15
Wydział:
Kierunek:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Łączna liczba godzin:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Metody oceny pracy
studenta (forma
przedmiotu)
I Wydział Lekarski
II,
semestr zimowy
Wprowadzenie do neuropsychologii
obowiązkowy
Podstawowy
polski
Prof. dr hab. med. Kazimierz Niemczyk
Mgr Katarzyna Tomczyk
Wykłady
30
wykłady: 30
3
ćwiczenia:
seminaria:
Wykłady w formie prezentacji multimedialnej.
Podstawowa wiedza zakresu psychologii ogólnej oraz biologicznych mechanizmów zachowania się człowieka.
Zajęcia mają wprowadzić studentów w tematykę neuropsychologii. Wykłady
przybliżą podstawowe wiadomości z zakresu anatomii OUN, jego uszkodzeń i wynikających z nich zaburzeń funkcjonowania poznawczego człowieka. Zapoznają
słuchaczy z takimi zagadnieniami jak zaburzenia pamięci, uwagi oraz mowy. Wykłady będą wzbogacone w liczne zdjęcia i przypadki pacjentów.
Efekty kształcenia
Podstawowa wiedza dotycząca anatomii OUN. Znajomość podstawowych pojęć
dotyczących neuropsychologii klinicznej dotyczącej diagnozy i rehabilitacji. Wiedza
na temat funkcjonowania w społeczeństwie osób z uszkodzeniami mózgu.
Wskazanie roli poszczególnych struktur mózgu oraz umiejętność stworzenia całościowego obrazu zaburzeń pacjenta. Ocena charakterystycznych cech zachowań człowieka wskazujących na konieczność konsultacji neurologicznej czy neurochirurgicznej.
Umiejętność stworzenia całościowego obrazu zaburzeń pacjenta oraz ocena charakterystycznych cech zachowań człowieka wskazujących na konieczność konsultacji
neurologicznej lub neurochirurgicznej.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu są: aktywny udział we wszystkich wykładach
oraz zaliczenie kolokwium.
1. Pąchalska, M., Neuropsychologia kliniczna T. 1., Urazy mózgu. Procesy poznawcze i emocjonalne. Warszawa 2007.
2. Pąchalska, M., Neuropsychologia kliniczna T. 2., Urazy mózgu. Procesy komunikacyjne i powrót do społeczeństwa. Warszawa 2007.
3. Walsh, K., Neuropsychologia kliniczna. Gdańsk 2008.
4. Prigatano, G.P., Rehabilitacja neuropsychologiczna. Warszawa 2009.
16
Koło naukowe:
Regulamin:
1. Sacks, O., Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem. Poznań 2008.
nie
17
Wydział:
Kierunek:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Metody oceny pracy
studenta (forma
przedmiotu)
I WL
Rok II, semestr zimowy
Biologiczne podstawy zachowania
Obowiązkowy ogólny
Podstawowy/ wprowadzający
polski
Prof. dr hab. n. med. Kazimierz Niemczyk
Mgr Anna Michalska
wykład
30
wykłady: 30
ćwiczenia:
seminaria:
2
- Wykłady
- Dyskusje na podstawie literatury i prezentowanych materiałów wideo
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z psychofizjologią i budową układu nerwowego oraz wskazanie związków aktywności wybranych obszarów OUN
z zachowaniami jednostki.
Efekty kształcenia
- zna podstawy budowy układu nerwowego
- zna funkcje wybranych obszarów układu nerwowego
- opisuje zachowania jednostki w oparciu o konstytucjonalne teorie osobowości
- wymienia zaburzenia psychiczne o podłożu biologicznym
- zna pojęcie psychofizjologia.
- posługuje się nabytą wiedzą do opisywania, wyjaśniania i interpretowania zachowań jednostki w odniesieniu do aktywności wybranych obszarów układu nerwowego i obserwowalnych zmian fizjologicznych
- adekwatnie do obserwowalnych reakcji psychofizjologicznych nawiązuje kontakt
z pacjentem.
Warunkiem zaliczenia zajęć jest pozytywny wynik (min. 60 %) kolokwium (na
ostatnich zajęciach) oraz obecność (dopuszczalne są 2 nieobecności) i aktywność na
zajęciach (może podnieść ocenę końcową o 0,5).
1.Bragdon A.D. (2003) „Kiedy mózg pracuje inaczej”. Gdańsk: GWP.
2. Sadowski B. (2001) „Biologiczne mechanizmy zachowania się ludzi i zwierząt”.
Warszawa: PWN.
3. Sadowski B., Chmurzyński j. (1998) „Biologiczne mechanizmy zachowania”.
Warszawa: PWN.
4. Strelau j. red. (2005) „Psychologia. Podręcznik akademicki”. Gdańsk: GWP.
5. Suchowierska M., Ostaszewski P., Bąbel P. (2010) „Analiza zachowania od A
do Z”. Gdańsk: GWP.
6. Treść wykładów.
18
Koło naukowe
Regulamin:
nie
Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Nieobecność należy odrobić w formie
pracy domowej po uprzednim ustaleniu z Prowadzącą zajęcia.
19
Wydział:
Kierunek:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
I WL
Rok II, semestr zimowy
Psychologia osób z wadą słuchu
Obowiązkowy ogólny
Zaawansowany
polski
Prof. dr hab. n. med. Kazimierz Niemczyk
Mgr Anna Michalska
wykłady
30
wykłady: 30
ćwiczenia:
seminaria:
3
- Wykłady
- Dyskusje na podstawie literatury i prezentowanych materiałów wideo
- Samodzielne prezentacje studentów.
Zapoznanie się z literaturą.
Celem nauczania jest zapoznanie studentów ze specyfiką funkcjonowania psychicznego osób z wadą słuchu w oparciu o zagadnienia psychologii społecznej (psychologia małych grup, tożsamość grupowa, role społeczne, koncepcje stereotypów
i uprzedzeń) oraz psychologii rehabilitacyjnej (diagnostyka, rehabilitacja, społeczno-emocjonalne uwarunkowania adaptacji do choroby).
Efekty kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Metody oceny pracy
studenta (forma
przedmiotu)
- zna pojęcia psychologia społeczna, tożsamość grupowa
- zna medyczny i kulturowy model głuchoty
- zna typowe role społeczne pełnione przez osoby z wadą słuchu
- zna typowe problemy natury psychicznej, których doświadczają osoby z wadą słuchu
- zna przykłady oddziaływań psychoterapeutycznych wobec osób z wadą słuchu
- zna wybrane metody diagnostyczne i rehabilitacyjne stosowane wobec osób z wadą
słuchu
- zna typy szkół właściwe dla dzieci o różnych typach wad słuchu.
- posługuje się nabytą widzą do opisywania, wyjaśniania i interpretowania problemów osób z wadą słuchu.
– ma świadomość znaczenia zachowania w sposób profesjonalny i przestrzegania
zasad etyki zawodowej.
Na ocenę końcową składa się ocena z prezentacji (40%) i egzaminu (60%). Ocenę
pozytywną można uzyskać tylko zaliczając zarówno prezentację, jak i egzamin. Egzamin będzie miał formę testu. Aktywny udział w zajęciach może podnieść ocenę o 0,5
(przy założeniu, że ocena końcowa to co najmniej 3). Studenci mają prawo do 2 nieobecności na zajęciach.
20
Koło naukowe
Regulamin:
1.Bartnikowska U. (2010). „Sytuacja społeczna i rodzinna słyszących dzieci niesłyszących rodziców”. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne AKAPIT.
2. Gałkowski T., Kunicka-Kaiser I. i Smoleńska j. (1989) „Psychologia dziecka
głuchego”, Warszawa: PWN, wydanie III.
3.Lane H. (1993) Czy istnieje psychologia głuchych? „Audiofonologia”, 5, 109-136.
4. Pawlak Z., Bujnowska A., Pawlak A. (red.) (2010), „Edukacyjne i rehabilitacyjne
konteksty rozwoju osób z niepełnosprawnością w różnych okresach życia”. lublin:
Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
5. Prillwitz S. (1996). „język, komunikacja i zdolności poznawcze niesłyszących”.
Warszawa. WSiP.
6. Treść wykładów.
7. Wójcik M. (2008), „Wybrane aspekty społecznego funkcjonowania młodzieży
niesłyszącej i słabo słyszącej”. Kraków: Wydawnictwo IMPUlS.
8. Wójcik M. (red.) (2010), „Edukacja i rehabilitacja osób z wadą słuchu – wyzwania współczesności”. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne AKAPIT.
nie
Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Nieobecność należy odrobić w formie pracy
domowej po uprzednim ustaleniu z Prowadzącą zajęcia.
21
Wydział:
Kierunek:
Specjalność:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
I Wydział Lekarski
2
I
Stacjonarne, I stopnia
obowiązkowy
Podstawowy
polski
Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka
Prof. dr hab. Jacek Przybylski
Mgr. Tomasz Siedlecki
Wykłady, seminaria, ćwiczenia
60
wykłady: 30
ćwiczenia: 10
4
seminaria: 20
Wykłady:
• Drgania harmoniczne i wymuszone, Rezonans. • Drgania sprzężone, dudnienia.
• Analiza Fouriera, widmo, przykłady drgań. Mody drgań ich częstotliwości.
• Fale sprężyste i ich propagacja. • Drgania strun, słupów powietrza, prętów,
membrany, płyty, mody drgań. • Fale w ośrodkach nieciągłych, odbicie fal i załamanie, współczynnik odbicia. Linie transmisyjne dla fal dźwiękowych. • Impedancja akustyczna, prędkość grupowa i fazowa, dyspersja. • Zjawisko Dopplera.
• Rola ucha środkowego. Próg słyszalności i izofony. • Fale w uchu wewnętrznym
i emisje otoakustyczne. • Promieniowanie źródła dźwięku. • Aparatura pomiarowa: detektory drgań, przetworniki piezoelektryczne, interferometria laserowa.
• Akustyka instrumentów muzycznych. • Ultradźwięki i ultrasonografia.
• Fale nieliniowe i zjawiska nieliniowe – solitony. • Akustyka mowy.
Metody dydaktyczne
Seminaria z prezentacjami multimedialnymi
• Opis matematyczny drgań i fal.
• Drgania i oscylatory Helmholtza.
• Drgania sprzężone – mody drgające.
• Odbicie fal i załamanie fal dźwiękowych.
• Poziom natężenia SPL i ubytek słuchu HL.
• Fale stojące w rurach, na strunach, na membranach. Rezonatory.
• Impedancja akustyczna, pole akustyczne.
• Akustyka muzyczna.
• Metoda Dopplera a przepływy krwi.
• Fale wędrujące – ucho wewnętrzne. Teorie słyszenia.
• Akustyka pomieszczeń.
Ćwiczenia laboratoryjne :
• Pomiary akustyczne i audiometria.
• Pomiary ultradźwiękowe i ultrasonografia.
• Dopplerowskie Detektory przepływu.
22
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
- w zakresie umiejętności
student:
Podstawy matematyczne teorii funkcji rzeczywistych jednej zmiennej.
Celem nauczania jest ukazanie studentom roli akustyki w wyjaśnianiu i właściwym interpretowaniu procesów falowych zachodzących w przestrzeni wokół nas
jak i w narządzie słuchu człowieka.
Efekty kształcenia
Student:
- rozróżnia fale dźwiękowe od fal elektromagnetycznych
- rozumie zjawisko rezonansu i jego znaczenie w akustyce
- opisuje mody drgające układu drgającego złożonego z dwóch oscylatorów
- potrafi podać prawa rządzące propagacją fal sprężystych
- oblicza częstotliwości rezonansowe rezonatorów
- definiuje i oblicza parametry fal dźwiękowych np. poziom natężenia SPL
- szacuje ubytek słuchu w dB HL i próg słyszalności
- zna podstawowe teorie słyszenia
- rozróżnia instrumenty muzyczne i ich właściwości
- interpretuje widmo dźwięku
- potrafi wskazać przyczyny różnic częstotliwości formantów samogłosek
- zna sposoby obliczania czasu pogłosu w pomieszczeniach
- potrafi wymienić właściwości fal wodnych i fal kapilarnych
- potrafi ocenić akustykę pomieszczenia
- zna i rozumie zastosowania akustyki w medycynie.
Student powinien umieć obliczać częstotliwości rezonansowe rezonatorów jak
i podstawowe parametry fal dźwiękowych. Student również potrafi przeprowadzić
i zinterpretować pomiary akustyczne. Zna metody komputerowe do analizy widma
dźwięku.
Warunkiem zaliczenia pojedynczego seminarium jest rozwiązanie zadań domowych lub przygotowanie wyznaczonego tematu seminaryjnego (prezentacja).
Metody oceny pracy
Prezentacje seminaryjne są punktowane i łączna liczba punktów seminaryjnych jest
dodawana do wyniku egzaminu testowego. Zajęcia kończą się egzaminem testozaliczenia przedmiotu)
wym, do którego dopuszczeni zostają studenci którzy zaliczyli wszystkie ćwiczenia
i seminaria.
1. F.C Crawford “Fale” PWN
Literatura obowiązkowa: 2. Edward Ozimek „Dźwięk i jego percepcja. Aspekty fizyczne i psychoakustyczne” PWN 2002.
1. Cz. Basztura „Komputerowe systemy diagnostyki akustycznej” PWN.
2. Warto zobaczyć animacje o falach na stronach Dan Russell’a: www.acs.psu.
edu/drussell.
Koło naukowe
Regulamin:
1. Obecność na ćwiczeniach i seminariach jest obowiązkowa. Każdą nieobecność
należy odrobić w terminie ustalonym z osobą odpowiedzialna za dydaktykę.
2. Warunkiem zaliczenia ćwiczenia jest zdanie części teoretycznej i przedstawienie w trakcie zajęć poprawnego sprawozdania z ćwiczenia.
3. Warunkiem dopuszczenia do egzaminu końcowego jest zaliczenie wszystkich
ćwiczeń i seminariów.
4. Studenci, którzy nie zaliczyli ćwiczeń lub seminariów nie są dopuszczeni
do egzaminu.
23
Wydział:
Kierunek:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
student:
Metody oceny pracy
I WL
II rok studiów licencjackich
Semestr letni
Stacjonarne i niestacjonarne
Wprowadzenie do psychoakustyki
obowiązkowy
podstawowy
polski
Katedra i Klinika Otolaryngologii WUM
Prof. dr hab. Med. Kazimierz Niemczyk
Dr n. med. Jacek Sokołowski
wykłady, ćwiczenia
30
wykłady: 15
3
ćwiczenia: 15
seminaria:
Wykłady z opcją interaktywną oraz ćwiczenia interaktywne.
Podstawowa znajomość matematyki, fizyki i akustyki.
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i zasadami percepcji słuchowej.
Efekty kształcenia
Student posiada wiedzę na temat :
• Istoty dźwięku oraz budowy i funkcjonowania układu słuchowego.
• Percepcji głośności sygnału. Skalowania głośności. Kodowania głośności.
• Rozdzielczości częstotliwościowej. Koncepcji wstęg krytycznych. Psychofizycznych krzywych strojenia. Przetwarzania sygnałów w układzie
słuchowym.
• Percepcji wysokości dźwięku. Percepcji wysokości w muzyce. Przestrzennej percepcja dźwięków. Słuchowej oceny odległości.
• Percepcji barwy i identyfikacja obiektów. Percepcji rytmu. Ogólnych zasad
organizacji percepcyjnej. Percepcji mowy. Modeli percepcji mowy. Wpływu zakłóceń na zrozumiałość mowy.
• Zastosowanie badań psychoakustycznych do kompensowaniu ubytku
słuchu, projektowaniu aparatów słuchowych, implantów ślimakowych.,
psychoakustycznych aspektów odtwarzaniu dźwięków.
Student potrafi przeprowadzić i zinterpretować audiometryczne próby nadprogowe.
Student potrafi współpracować z lekarzem otolaryngologiem i audiologiem.
Jest świadomy odpowiedzialności za podejmowane działania diagnostyczno-terapeutyczne.
Warunkiem zaliczenia są: aktywny udział we wszystkich zajęciach i zdanie kolokwium. Egzamin odbędzie się w sesji letniej i będzie w formie testowej. Egzamin
obejmuje materiał prezentowany na wykładach i ćwiczeniach.
24
Koło naukowe
Regulamin:
1. „Wprowadzenie do psychologii słyszenia” B. C. j. Moore, Wydawnictwo
Naukowe PWN, 1999.
2. „Otorynolaryngologia praktyczna”. Red. G. Janczewski. Via Media 2005.
nie
25
Wydział:
Kierunek:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu:
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Metody oceny pracy
studenta (forma
przedmiotu)
I WL
II, semestr zimowy i letni
Stacjonarne i niestacjonarne
obowiązkowy
podstawowy
polski
Dr n. hum. Katarzyna Wereszka
Mgr Małgorzata Słupek
ćwiczenia
60
wykłady:
5
ćwiczenia: 60
seminaria:
Podająca, praktycznego działania
Językoznawstwo – podstawy wiedzy o gramatyce języka polskiego (fleksja,
składnia)
Zapoznanie studentów z wiedzą teoretyczną na temat sposobów porozumiewania się osób z wadą słuchu.
Zapoznanie ze znakami daktylograficznymi i ideograficznymi polskiego języka
migowego.
Efekty kształcenia
Ma podstawową wiedzę na temat języka i jego funkcji.
Ma podstawową wiedzę na temat systemu językowo-migowego (SJM).
Zna terminologię z zakresu przedmiotu: daktylografia i alfabet palcowy, ideografia,
język migowy, język, migany, system językowo-migowy.
Potrafi komunikować się w SJM na poziomie podstawowym.
Potrafi posługiwać się określonym zasobem słownictwa w SJM według klas gramatycznych oraz według zagadnień tematycznych: rodzina, szkoła, internat, określenie
czasu, określenie miejsca, nazwy geograficzne, zdrowie, turystyka, sport, wypoczynek,
historia i współczesność oraz wykorzystać w praktyce szkolnej poznane znaki SJM.
Ma świadomość potrzeby podnoszenia swoich kwalifikacji w zakresie skutecznego
porozumiewania się z osobami z wadą słuchu.
Ma świadomość kwestii indywidualnych potrzeb komunikacyjnych osób z wadą
słuchu.
Ocena ustnej wypowiedzi przygotowanej na podstawie literatury przedmiotu
Kolokwium – dyktando migowe.
Ocena umiejętności wykonania określonych znaków migowych w izolacji i kontekście zdaniowym.
Ocena poprawności stosowania SJM w trakcie konwersacji.
Szczepankowski B.: Język migany w szkole 1.
Warszawa WSiP, 2001
Szczepankowski B., Kossakowska B.,Wasilewska T.M.: Język migany pierwsze kroki,
wyd. INFOPRESS, Olsztyn 2001
Henzel J.K.: Słownik polskiego języka miganego. Olsztyn, 1995
26
Koło naukowe
Regulamin:
Henzel J. K.: Turystyczny słownik języka miganego. Olsztyn 1981
Szczepankowski B.: Podstawy języka miganego. Warszawa 1994
nie
27
Wydział:
Kierunek:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
student:
I WL
II, zimowy i letni
Stacjonarne
obowiązkowy
Polski
90
wykłady: 45
9
ćwiczenia: 45
seminaria: -
Podająca, poglądowa, praktycznego działania
Zaliczenie przedmiotów: „Elementy nauki o języku”, „Fonetyka i fonologia języka
polskiego”
Zapoznanie studentów z problematyką profilaktyki logopedycznej, diagnozy i terapii oraz metodyki logopedycznej ze szczególnym uwzględnieniem pracy
z dzieckiem z wadą słuchu.
Efekty kształcenia
Zna istotę i cele teorii i praktyki logopedycznej. Wie, na czym polega profilaktyka logopedyczna. Zna zasady i przebieg diagnozy logopedycznej. Zna metody stosowane w terapii logopedycznej. Wie, na czym polega współpraca logopedy
z innymi specjalistami i z rodzicami dziecka. Wie, na czym polega specyfika pracy
logopedycznej z dzieckiem z wadą słuchu.
Umie zbadać sprawność narządów artykulacyjnych. Umie przeprowadzić
orientacyjne badanie słuchu. Umie przygotować i przeprowadzić ćwiczenia przygotowujące do mówienia. Umie zaplanować przebieg terapii zaburzonej głoski.
Rozumie potrzebę prowadzenia badań przesiewowych słuchu i mowy.
Metody oceny pracy
Obecność na wykładach i ćwiczeniach. Egzamin w sesji egzaminacyjnej z mastudenta (forma i warunki teriału prezentowanego na wykładach i przerobionego na ćwiczeniach utrwalonego
podczas samodzielnego studiowania literatury fachowej.
1.Demel G. (1987). Elementy logopedii. Warszawa.
2.Demel G. (1994). Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa.
3.Gałkowski T., Tarkowski Z., Zalewski T. (red.) (1993). Diagnoza i terapia
zaburzeń mowy. Wydawnictwo UMCS. Lublin.
4.Gunia G. 2006. Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy.
Kraków. Wyd. Impuls.
28
Koło naukowe
Regulamin:
Książki:
1.Bieńkowska K. (2012). Czy mogę już iść do szkoły? Diagnoza gotowości szkolnej dziecka z uszkodzonym narządem słuchu. Zeszyt 3 i 4. Radom.
2.Bieńkowska K. (2012). Kwestionariusz obrazkowy do badania artykulacji.
Radom.
3.Billewicz G., Zioło B. (2001). Kwestionariusz badania mowy. Kraków
4.Emiluta-Rozya D. (1994). Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym. Warszawa.
5.Rocławski B. (red.) (1993). Opieka logopedyczna od poczęcia. Gdańsk.
6.Rocławski B. (1994). Słuch fonemowy i fonetyczny. Gdańsk.
7.Rodak H. (1994). Terapia dziecka z wadą wymowy. Warszawa.
9.Skorek E. M. (2001). Oblicza wad wymowy. Warszawa.
Czasopisma:
nie
29
Wydział:
Kierunek:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
I WL
II rok, semestr zimowy i letni
obowiązkowy
Podstawowy i zaawansowany
Polski
Dr hab. n. med. Magdalena Lachowska
180
wykłady: 60 godz.
16
ćwiczenia: 120 godz.
seminaria:
Wykłady z opcją interaktywną oraz ćwiczenia interaktywne.
Dokładna znajomość anatomii i fizjologii słuchu i głosu, podstawowa znajomość matematyki, fizyki i akustyki.
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z urządzeniami i procedurami badań oceniających funkcjonowanie narządu słuchu, głosu, mowy i równowagi oraz
nauka samodzielnego wykonywania tych badań.
Efekty kształcenia
Student pozna urządzenia i procedury badań oceniających funkcjonowanie narządu słuchu, głosu, mowy i równowagi oraz nauczy się samodzielnego wykonywania
tych badań. Poznawana tematyka obejmuje poniżej wymienione zagadnienia. Metodyka badań audiologicznych, Metody diagnostyki otoneurologicznej. Metody badania
głosu i mowy. Metodyka oceny postępów rehabilitacji procesu komunikatywnego. Badania behawioralne i obiektywne u małych dzieci. Audiometria tonalna, mowy, próby
nadprogowe – technika, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Audiometria impedancyjna – aspekty techniczne, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Słuchowe potencjały wywołane – aspekty techniczne, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Otoemisja
akustyczna – podstawy fizjologiczne, zastosowanie kliniczne. Badania śródoperacyjne
funkcjonowania implantu ślimakowego (EABR, NRT) Monitorowanie narządu słuchu
oraz nerwu twarzowego w operacjach otologicznych. Elektronystagmografia – technika, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Posturografia – protokoły badawcze i ich
podstawy fizjologiczne. Analiza akustyczna głosu. Stroboskopia- technika, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Spirometria, rynomanometria i rynometria akustyczna.
Olfaktometria. Badania czynnościowe w otolaryngologii rezonansem magnetycznym
i PET.
Student nauczy się wykonywania badań oceniających funkcjonowanie narządu
słuchu, głosu, mowy i równowagi.
30
Metody oceny pracy
studenta (forma
przedmiotu)
Koło naukowe
Regulamin:
Student nauczy się interakcji z pacjentem, u którego należy wykonać wyżej wymienione badania. Nauczy się także pracy w zespole w pracowniach audiologicznych,
foniatrycznych i otoneurologicznych.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obecność na wszystkich wykładach i ćwiczeniach, aktywny udział w zajęciach oraz zdanie egzaminu. Ćwiczenia kończą się egzaminem praktycznym ze znajomości teorii badań w audiofonologii i ich wykonania,
który odbędzie się pod koniec semestru letniego. Egzamin teoretyczny z przedmiotu
odbędzie się w sesji letniej w formie testowej. Ostateczna ocena z egzaminu jest oceną
z egzaminu teoretycznego i praktycznego.
1. „Otolaryngologia praktyczna” red. G. Janczewski. Via Media 2005.
2. „Audiologia Kliniczna” red. M. Śliwińska Kowalska. Mediton 2006.
3. „Foniatria Kliniczna” red. A. Pruszewicz. PZWL 1992.
1. Książki: „Audiologia Kliniczna” red. A. Pruszewicz.
2. Czasopisma: ”Audiofonologia” – wyd. Polski Komitet Audiofonologii.
nie
31
Kierunek:
Specjalność:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu:
Język wykładowy:
Nazwa oraz dane
teleadresowe jednostki
dydaktycznej prowadzącej
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu:
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Liczba punktów ECTS:
Metody dydaktyczne:
Wymagania wstępne:
Założenia i cele przedmiotu:
Treści merytoryczne
przedmiotu:
II
stacjonarne
Prawo pracy
Studia I stopnia
polski
Zakład Zdrowia Publicznego
(Kampus Banacha) Blok F Banacha 1a
02-097 Warszawa
Tel. 22 599 21 80
Dr hab. n. med. Adam Fronczak
Mgr Krzysztof Bobiński
wykłady: 20
ćwiczenia:
seminaria:
1
Wykład, analiza przypadków, próba rozwiązania kazusów.
Informacje z zakresu podstaw prawa.
1. Zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami prawa pracy.
2. Zaprezentowanie najważniejszych kwestii dotyczących nawiązania i rozwiązania stosunku pracy.
3. Zapoznanie studentów z podstawowymi uprawnieniami i obowiązkami pracownika.
4. Wskazanie różnic pomiędzy zatrudnieniem typu pracowniczego a umową
cywilnoprawną.
1. Zasady i źródła prawa pracy.
2. Nawiązanie, zmiany i ustanie stosunku pracy.
3. Rodzaje umowy o pracę.
4. Prawa i obowiązki pracowników.
5. Czas pracy.
6. Wynagrodzenie za pracę.
7. Urlopy pracownicze.
8. Odpowiedzialność materialna pracownika.
9. Odpowiedzialność porządkowa pracownika.
Metody oceny pracy
Zaliczenie w formie ustnej. Student otrzyma trzy pytania. Warunkiem zaliczestudenta (forma i warunki
nia jest udzielenie odpowiedzi na dwa z zadanych pytań.
zaliczenia przedmiotu):
1. Ustawa z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94
z późn. zm.).
2. A.M. Świątkowski, Polskie prawo pracy, LexisNexis, 2012 r.
Literatura uzupełniająca: 1. J. Wratny, Kodeks pracy. Komentarz, C.H.Beck, 2013 r.
32
Wydział:
Kierunek:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Metody oceny pracy
studenta (forma
przedmiotu)
I WL
II, semestr zimowy
Wprowadzenie do neuropsychologii
obowiązkowy
Podstawowy
polski
Mgr Anna Michalska
Wykłady
30
wykłady: 30
3
ćwiczenia:
seminaria:
Wykłady w formie prezentacji multimedialnej.
Podstawowa wiedza zakresu psychologii ogólnej oraz biologicznych mechanizmów zachowania się człowieka.
Zajęcia mają wprowadzić studentów w tematykę neuropsychologii. Wykłady
przybliżą podstawowe wiadomości z zakresu anatomii OUN, jego uszkodzeń i wynikających z nich zaburzeń funkcjonowania poznawczego człowieka. Zapoznają
słuchaczy z takimi zagadnieniami jak zaburzenia pamięci, uwagi oraz mowy. Wykłady będą wzbogacone w liczne zdjęcia i przypadki pacjentów.
Efekty kształcenia
Podstawowa wiedza dotycząca anatomii OUN. Znajomość podstawowych pojęć
dotyczących neuropsychologii klinicznej dotyczącej diagnozy i rehabilitacji. Wiedza
na temat funkcjonowania w społeczeństwie osób z uszkodzeniami mózgu.
Wskazanie roli poszczególnych struktur mózgu oraz umiejętność stworzenia całościowego obrazu zaburzeń pacjenta. Ocena charakterystycznych cech zachowań człowieka wskazujących na konieczność konsultacji neurologicznej czy neurochirurgicznej.
Umiejętność stworzenia całościowego obrazu zaburzeń pacjenta oraz ocena charakterystycznych cech zachowań człowieka wskazujących na konieczność konsultacji
neurologicznej lub neurochirurgicznej.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu są: aktywny udział we wszystkich wykładach
oraz zaliczenie kolokwium.
1.Pąchalska, M., Neuropsychologia kliniczna T.1., Urazy mózgu. Procesy poznawcze i emocjonalne. Warszawa 2007.
2.Pąchalska, M., Neuropsychologia kliniczna T.2., Urazy mózgu. Procesy komunikacyjne i powrót do społeczeństwa. Warszawa 2007.
3.Walsh, K., Neuropsychologia kliniczna. Gdańsk 2008.
4.Prigatano, G.P., Rehabilitacja neuropsychologiczna. Warszawa 2009.
1.Sacks, O., Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem. Poznań 2008.
33
Koło naukowe:
Regulamin:
nie
34
I WL
II, zimowy
Stacjonarne
Wydział:
Kierunek:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
Fonetyka i fonologia języka polskiego
obowiązkowy
Polski
30
wykłady: 15
4
ćwiczenia: 15
seminaria: -
Zapoznanie studentów z charakterystyką głosek języka polskiego, ich klasyfikacjami oraz zjawiskami fonetycznymi zachodzącymi podczas mówienia.
Efekty kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Metody oceny pracy
studenta (forma
przedmiotu)
Koło naukowe
Regulamin:
Zna cechy charakterystyczne i dystynktywne głosek polskich, zna pojęcia: geminaty, koartykulacji, dyftongu. Zna typy opozycji fonologicznych, upodobnienia występujące w języku polskim, fonologiczną funkcję akcentu.
Umie określać cechy głosek polskich, zapisać fonetycznie usłyszane wypowiedzi,
określać upodobnienia występujące we współczesnej mowie polskiej.
Rozumie potrzebę dbałości o wyrazistość i poprawność wymowy. Stara się to stosować w praktyce.
Obecność na wykładach i ćwiczeniach. Egzamin w sesji egzaminacyjnej z materiału
prezentowanego na wykładach i przerobionego na ćwiczeniach.
1.Ostaszewska D., Tambor J. (1990). Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego. Warszawa.
2. Wiśniewski. M. (1997). Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego. Toruń.
nie
Za treść zamieszczonych materiałów, odpowiadają poszczególne jednostki
w których będą odbywać się zajęcia.
35

przewodnik dydaktyczny - I Wydział Lekarski Warszawskiego

Transkrypt

Podobne dokumenty

sylabus - produktywność roślin

I rok I st. SN fil. ros.

Podanie o wyjazd do dziekana SAN

Typ zajęć: monograficzny II, translatorium z języka angielskiego

Kołozeszyt A5 Student blok - 3 przedmioty 100k kr

technologia potraw

Otwarto Międzynarodowe Centrum Leczenia Zaburzeń Słuchu i

AUDYT BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY rok akademicki 2015/2016