Publikacja do pobrania

Misje Święte w Parafii p.w. Kościół pw. Podwyższenia Krzyża:
7.30, 9.00,10.30,16.30
W Rakszawie
Kościół NMP Matki Kościoła:
7.30,11.30
W Rakszawa – Rąbane
14 maja - 21 maja 2006 r.
Misje prowadzą Ojcowie misjonarze z Towarzystwa Jezusowego
W pierwszym dniu misji o godz. 16.30 - BIERZMOWANIE
Podczas misji przeprowadzona będzie
Intronizacja obrazu Serca Jezusowego
Publikacja za „Rakszawskie Aktualności nr 97 Kwiecień-Maj-Czerwiec 2006
Zakon Jezuitów założył św. Ignacy Loyola w 1540 roku. Celem Zakonu wg. jego założyciela, miała być
obrona i szerzenie wiary katolickiej. Trzeba przyznać, że Zakon poprzez wieki doskonale wypełniał
wyznaczone mu zadania. Dzięki bogatej i rozległej działalności apostolskiej, Jezuici wywarli olbrzymi
wpływ na kształt Kościoła, a także na życie kulturalne całej Europy. Jezuici prowadzą ponadto działalność
misyjną daleko poza Europą, m.in. w Ameryce Południowej i Azji.
Do Polski Jezuici przybyli w 1565r. Początkowo działalność ich koncentrowała się na prowadzeniu
pracy pedagogicznej w różnych polskich kolegiach i uczelniach. Sporo Jezuitów pełniło obowiązki
kapelanów, kaznodziejów, spowiedników, oraz wychowawców młodzieży na dworach królewskich. Ponadto
polscy Jezuici prowadzili szpitale, apteki, oraz liczne placówki charytatywne. Do najbardziej znanych
polskich Jezuitów należą: Sw. Stanisław Kostka, Św. Andrzej Bobola, Bł. Melchior Grodziecki, oraz ks.
Piotr Skarga - słynny kaznodzieja nadworny na dworze króla Zygmunta III.
W ciągu 466 lat istnienia, Jezuici dali Kościołowi 44 świętych, w tym 23 męczenników, 137
błogosławionych, oraz 34 kardynałów.
Przewielebny Księże Proboszczu,
Czcigodni Bracia i Siostry w Chrystusie
Pragniemy wszystkich, całą parafię i każdego z osobna serdecznie pozdrowić. Czynimy to tym
bardziej serdecznie, że przybędziemy głosić Warn wielką, pokorną i miłosierną miłość Chrystusa.
„Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto wierzy w Niego, nie
zginął, ale miał życie wieczne" (J 3,16) Bóg kocha! Bóg ma serce! Bóg jest miłością! A tylu ludzi
jest smutnych i zrozpaczonych. Młodzi zakładają kluby samobójców, tyle rozbitych małżeństw,
osieroconych dzieci. A iluż idzie na wieczne zatracenie?!
Przecież przez chrzest i bierzmowanie wszczepił nas Chrystus w swoje kapłaństwo. Dlatego
„Kto wie, czy nie bywa tak, że gubi się własną duszę przez to, że się nie dbało o duszę drugiego
człowieka" (Karl Rahner). To samo twierdzi św. Jan Chryzostom, wielki Ojciec Kościoła, gdy
pisze: „Nie mogę uwierzyć w zbawienie kogoś, kto nie pracuje nad zbawieniem swojego bliźnie­
go". Misje św. to odpowiedni czas, aby pomyśleć o własnym zbawieniu i zbawieniu świata całego.
Już nie długo przybędziemy do Was, aby rozważać wielkie tajemnice naszej świętej wiary, aby
zawierzać i poświęcać wszystkich, a szczególnie rodziny Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Misje
intronizacyjne, to spotkanie całej parafii z Chrystusem, który ma żywe, dobre Serce, to wejście
Chrystusa do każdej rodziny przez sakramenty święte i obraz - znak widzialny. Jedna z obietnic
Serca Bożego powiada: „Dom, gdzie czcić będą obraz Serca Mego, z błogosławieństwa zasłynie
Bożego".
Bardzo Was serdecznie na tę ucztę łaski i miłosiernej miłości zapraszamy. Jesteście przecież
gorliwymi katolikami, ludźmi szlachetnymi i pełnymi dobrej woli. Posłuszni wezwaniom papieża
chcemy ratować świat przed niebezpieczeństwami nowej zagłady, a nasz naród przed groźbą
niewiary, demoralizacji niezgody i nienawiści. Pragniemy gorąco, by we wszystkich rodzinach
zapanowała miłość, zgoda i wzajemne zrozumienie między starszym a młodym pokoleniem.
Dlatego do wszystkich wołamy słowami Ojca świętego: „Otwórzcie drzwi Odkupicielowi... Nie
lękajcie się...".
Przypominamy wielkie pragnienie i wolę Chrystusa: „Chcę, żeby wszyscy ludzie zostali
zbawieni" (l Tm 2,4). „Bo zawsze żyję, aby się wstawić za nimi" (Hbr 7,25).
Ta żywa świadomość każe nam wsłuchiwać się w słowo Chrystusa: „Uczynię was rybakami
ludzi" (Mt 4,19). „Jak Ojciec mnie posłał, tak i ja was posyłam" (J 20,21). „Mam także inne owce,
które nie są z tej owczarni. Także i te trzeba mi przyprowadzić i będą słuchać głosu mego i stanie
się jedna owczarnia i jeden pasterz" (J 10,16). „Będziecie moimi świadkami... aż po krańce świata"
(Dz 1,8).
Chcemy zmobilizować Was, w tym czasie świętych misji, do uaktywnienia waszego
chrześcijańskiego zaangażowania płynącego z chrztu i bierzmowania. Wołamy do Was, razem z
papieżem: „Musimy dotrzeć do świata z tym, co Kościół ma najlepszego do zaofiarowania, sza­
nując godność osoby ludzkiej i uwrażliwiając na odpowiedzialność przed Bogiem". Stanęliśmy na
progu trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa, ale stanęliśmy też również przed nowymi i wielkimi
wyzwaniami współczesności. Opaczność stawia nam nowe zadania: miłość, przebaczenie,
zjednoczenie i służbę. Miłować czynem i prawdą. Mieć dobre oczy, dostrzegające potrzeby
drugich, wrażliwe i współczujące serce i ręce gotowe do pomocy.
My, misjonarze, gorąco Was prosimy o ten odważny i wielkoduszny, dążący do jednoczenia
parafii, misyjny czyn, o katolicką odpowiedzialność i apostolskie zaangażowanie i pomoc. Każdy
w zakresie swojego stanu, zawodu, środowiska niech coś robi, by innych przyprowadzić na misje, a
poprzez te misje do Boga.
Jedni pomogą modlitwą, chorzy ofiarowaniem swojego cierpienia, jeszcze inni dobrym słowem
zachęty, wyręczenia, pracą zawodową. Wszystkich wzywamy do zaangażowania się, do pomocy.
Wielkie dzieło misji intronizacyjnych jest naszym wspólnym dziełem. Polecamy je gorąco
modlitwie wszystkich, tak prywatnej, jak i wspólnej w rodzinach i w parafii. Prosimy również, mó­
dlcie się za misjonarzy, abyśmy to dzieło Boże, prowadzenia ludzi do Boga spełnili jak najlepiej
Szczęść Boże i do zobaczenia
Ojcowie misjonarze Z Towarzystwa Jezusowego