POSTANOWIENIE UZASADNIENIE - Sąd Okręgowy w Bydgoszczy

Sygn. akt VIII Gz 103/16
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lipca 2016 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy Wydział VIII Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Marek Tauer
Sędzia SO Elżbieta Kala
Sędzia SR del. Artur Fornal
po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2016 r. w Bydgoszczy
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa: (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R.
przeciwko: J. K.
o zasądzenie kwoty pieniężnej na podstawie art. 10501 k.p.c.
na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia
25 lutego 2016 r., sygn. akt VIII GC 553/15
postanawia: oddalić zażalenie.
Marek Tauer Artur Fornal Elżbieta Kala
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił wniosek powoda (...) Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością w R. o zasądzenie kwoty pieniężnej od J. K. na podstawie art. 10501 k.p.c.
Sąd Rejonowy wskazał w uzasadnieniu, że w dniu 27 marca 2015 r. udzielił zabezpieczenia roszczenia powoda
poprzez nakazanie pozwanemu wydania powodowi ksiąg rachunkowych wraz z dokumentami stanowiącymi podstawę
wpisu w księgach wieczystych, deklaracji podatkowych wraz z ich korektami, list płac pracowników powodowej
spółki oraz wszelkich pism przekazanych Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych i innym jednostkom w związku z
wykonywaniem umowy zawartej przez strony 19 sierpnia 2002 r. Następnie postanowieniem z 15 października 2015
r. Sąd zobowiązał pozwanego do wykonania postanowienia o zabezpieczeniu poprzez przekopiowanie określonych
danych na zewnętrzny nośnik danych i wydanie ich w tej formie powodowi, względnie wydrukowanie ich i przekazanie
powodowi w terminie 14 dni pod rygorem nakazania pozwanemu zapłaty kwoty 500 zł za każdy dzień zwłoki.
Sąd Rejonowy wskazał, że stanowiący podstawę żądania powoda art. 10501 k.p.c. stanowi zbliżone do
zadośćuczynienia wynagrodzenie za znoszenie przez wierzyciela stanu spowodowanego nie wykonaniem świadczenia
w terminie.
Zgodnie z art. 10501 § 1 k.p.c. w sytuacji, o której mowa w art. 1050 § 1 k.p.c., sąd, na wniosek wierzyciela, może zamiast
zagrożenia grzywną, po wysłuchaniu stron, zagrozić dłużnikowi nakazaniem zapłaty na rzecz wierzyciela określonej
sumy pieniężnej za każdy dzień zwłoki w wykonaniu czynności, niezależnie od roszczeń przysługujących wierzycielowi
na zasadach ogólnych. Przepis art. 1050 § 2 stosuje się odpowiednio. W myśl art. 10501 § 2 k.p.c., po bezskutecznym
upływie terminu wyznaczonego dłużnikowi do wykonania czynności, sąd na wniosek wierzyciela nakazuje dłużnikowi
zapłatę wierzycielowi sumy pieniężnej.
W okolicznościach niniejszej sprawy, Sąd Rejonowy uznał, że wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.
Sąd wyjaśnił, że pozwany wywiązał się w terminie z nałożonego zobowiązania. Złożył bowiem w dniu 28 października
2015 r. w tutejszym sądzie wymagane od niego dane. Był wprawdzie zobowiązany do przekazania ich powodowi,
ale ponieważ postanowienie zostało ogłoszone ustnie, mógł on działać pod wpływem mylnego przekonania, że
właściwym wypełnieniem zobowiązania będzie przekazanie danych do Sądu. Wobec dobrowolnego spełnienia w
terminie obowiązku, nie zachodziła pierwsza z przesłanek zastosowania instytucji uregulowanej w art. 10501 k.p.c.
Sąd dodał, że dane nadesłane do Sądu zostały wysłane pełnomocnikowi powoda w dniu
5 listopada 2015 r., natomiast zostały odebrane po dwukrotnym awizowaniu dopiero w dniu
23 listopada 2015 r., zatem na opóźnienie wpływ miało działanie pełnomocnika wierzyciela, który zwlekał z podjęciem
adresowanej do niego przesyłki.
W tej sytuacji wierzycielowi nie przysługuje zadośćuczynienie.
Zażalenie na to postanowienie złożył powód, który zarzucił naruszenie art. 10501 § 2 i 3 k.p.c. w zw. z art. 743 § 1 k.p.c.
poprzez niewłaściwe zastosowanie i w konsekwencji przyjęcie, że obowiązany wykonał w terminie postanowienie Sądu
z 15 października 2015 r. Wskazał, że
w postanowieniu zobowiązano pozwanego do wydania dokumentów i danych uprawnionemu, któremu zostały one
doręczone dopiero dnia 26 listopada 2015 r.
W oparciu o powyższe zarzuty powód domagał się zmiany postanowienia i uwzględnienia wniosku uprawnionego
poprzez nakazanie obowiązanemu zapłaty sumy pieniężnej w kwocie 14.000 zł, ewentualnie uchylenie zaskarżonego
postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu. Wniósł też o zasądzenie
kosztów postępowania zażaleniowego.
W odpowiedzi na zażalenie pozwany wniósł o jego oddalenie.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
ANależy stwierdzić, iż instytucja zapłaty na rzecz wierzyciela określonej sumy pieniężnej za każdy dzień zwłoki
wprowadzona do kodeksu postępowania cywilnego mocą nowelizacji obowiązującej od dnia 3 maja 2012 r. ma
charakter fakultatywny, co wynika z zacytowanej przez Sąd Rejonowy treści omawianego przepisu art. 10501 § 1 k.p.c.
Jak wskazuje się w komentarzach, podczas gdy grzywnę sąd obligatoryjnie nakłada w razie zgłoszenia przez wierzyciela
takiego żądania, to żądania zastosowania środka przymusu
z art. 10501 sąd może nie uwzględnić, a ponadto może miarkować wysokość stawki dziennej na podstawie przesłanek
wynikających z § 4 (Olimpia Marcewicz, Komentarz aktualizowany do art.1050(1) Kodeksu postępowania cywilnego,
Lex 2016.02.10).
W rozpoznawanej sprawie, nakazanie dłużnikowi zapłaty wierzycielowi sumy pieniężnej było nieuzasadnione, skoro
jak słusznie ustalił Sąd Rejonowy pozwany wykonał zobowiązanie, a jedynie wskutek pomyłki/wadliwego zrozumienia
ustnego polecenia Sądu, nadesłał dokumenty wprost do Sądu, zamiast do powoda. Ponadto czas opóźnienia w
otrzymaniu danych przez powoda wynikał też z opóźnienia w odebraniu korespondencji z Sądu przez pełnomocnika
powoda, czym w żadnym razie nie można obarczać strony pozwanej.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc orzekł jak w sentencji.
Przy czym w sprawie jedynie na marginesie wypada nadmienić, że sąd gospodarczy nie jest sądem egzekucyjnym
(uchwała z dnia 30 czerwca 1992 r., III CZP 74/92, OSNC 1992, nr 12, poz. 229).
Marek Tauer Artur Fornal Elżbieta Kala