Statut i Program

VIII KONGRES
OGÓLNOPOLSKIEGO
POROZUMIENIA
ZWIĄZKÓW
ZAWODOWYCH
 Projekt zmian w statucie
 Projekt Programu
29-31 maja 2014 roku
Centrum Konferencyjne Wojska Polskiego
Warszawa, ul. Żwirki i Wigury 9/13
2
PROJEKT ZMIAN W STATUCIE OPZZ
ARTYKUŁ
STATUTU OPZZ
TREŚĆ PROPONOWANEJ ZMIANY (Pogrubienie – NOWA
TREŚĆ/ZMIANY)
Art. 6 ust. 1 pkt
8
1. Cel i zadania OPZZ realizowane są, na zasadach
określonych przepisami prawa, między innymi przez:
8) prowadzenie, organizowanie, wspieranie działalności
badawczej, wydawniczej oraz szkoleniowej,
4. Uchwałę w sprawie przyjęcia do OPZZ organizacji
związkowej, która złożyła uchwałę o woli
przystąpienia do OPZZ, podejmuje Prezydium. Od
uchwały Prezydium o odmowie przyjęcia do OPZZ
organizacji, której ta uchwała dotyczy, przysługuje
prawo odwołania do Rady w terminie do 30 dni od
dnia otrzymania uchwały Prezydium. Odwołanie
wymaga uzasadnienia. Uchwała Rady w tej sprawie
jest ostateczna.
3. Uchwałę o skreśleniu z listy organizacji członkowskich
OPZZ podejmuje Prezydium z inicjatywy własnej lub
na wniosek Komisji Rewizyjnej. Od uchwały Prezydium
o skreśleniu z listy organizacji członkowskich OPZZ
organizacji, której ta uchwała dotyczy, przysługuje
prawo odwołania do Rady w terminie do 30 dni od
dnia otrzymania uchwały Prezydium. Odwołanie
wymaga uzasadnienia. Uchwała Rady w tej sprawie
jest ostateczna.
Kongres jest najwyższym organem stanowiącym OPZZ, do
kompetencji którego należy w szczególności:
3) wybór przewodniczącego OPZZ spośród delegatów
na Kongres i jego odwoływanie przewodniczącego
OPZZ,
4) wybór przewodniczącego Komisji Rewizyjnej
spośród delegatów na Kongres i jego odwoływanie
przewodniczącego Komisji Rewizyjnej,
3
Art. 8 ust. 4
Art. 9 ust. 3
Art. 13 pkt 3 i 4
Art. 14 ust. 1
pkt 7
Art. 15 ust. 1
pkt 17
1. Rada w okresach między posiedzeniami Kongresu,
jest naczelnym organem stanowiącym OPZZ, do
kompetencji którego należy w szczególności:
7) wybór przewodniczącego OPZZ w trakcie kadencji w
przypadku wygaśnięcia jego mandatu, spośród
swoich członków, a także określanie liczby
wiceprzewodniczących OPZZ oraz ich wybór spośród
swoich członków i odwoływanie,
17) określanie kompetencji kierownictwa OPZZ. , w skład
którego
wchodzą
przewodniczący
OPZZ
i
wiceprzewodniczący OPZZ,
Art. 15 ust. 1
pkt 20
20) Uchwalanie regulaminu podejmowania uchwał i
decyzji za pośrednictwem drogi elektronicznej o której
mowa w ust. 2.
Art. 15 ust. 2.
2. Prezydium w przypadkach niecierpiących zwłoki
może podejmować uchwały i decyzje za
(nowa treść
pośrednictwem drogi elektronicznej. Uchwała lub
ustępu,
decyzja podejmowana w tym trybie wymaga udziału
dotychczasowa
w głosowaniu co najmniej 2/3 uprawnionych.
treść ustępu 2
staje się
ustępem 4)
Art. 15 ust. 3
3. Prezydium może upoważnić kierownictwo OPZZ do
wykonywania niektórych kompetencji, o których
mowa w ust. 1.
Art. 16a
W okresie pomiędzy posiedzeniami Prezydium bieżącą
działalnością OPZZ kieruje kierownictwo OPZZ w skład
którego
wchodzą
przewodniczący
OPZZ
i
wiceprzewodniczący OPZZ.
Art. 19 ust. 1
1. OPZZ ma wojewódzkie i powiatowe struktury
terytorialne, których organy opiniują założenia i projekty
aktów prawnych oraz reprezentują OPZZ wobec
zakładowych
(międzyzakładowych)
organizacji
związkowych działających na terenie objętym zakresem
działania struktury terytorialnej oraz wobec właściwych
terenowo
organów
państwowych,
organów
samorządowych, pracodawców i odpowiednich organów
4
Art. 22 ust. 2
Art. 22 ust. 3
Art. 22 ust. 4
Art. 23
ich organizacji, a także odpowiednich organów i jednostek
organizacyjnych organizacji politycznych, społecznych i
zawodowych.
2. W skład Rady wchodzą członkowie Prezydium oraz
członkowie Rady wybrani zgodnie z ust. 5 przez
poszczególne struktury branżowe OPZZ w liczbach
wynikających z podziału mandatów do tego organu
dokonanego przez Radę a także przewodniczący rad
wojewódzkich OPZZ.
3. W skład Prezydium wchodzą przewodniczący OPZZ,
wiceprzewodniczący OPZZ, oraz członkowie wybrani
zgodnie z ust. 5 przez poszczególne struktury
branżowe OPZZ w liczbach wynikających z podziału
mandatów do tego organu dokonanego przez Radę
oraz dwóch przewodniczących rad wojewódzkich
wybranych przez siebie spośród wszystkich
przewodniczących rad wojewódzkich.
4. W skład Komisji Rewizyjnej wchodzą przewodniczący
Komisji Rewizyjnej wybrany przez Kongres oraz
członkowie wybrani zgodnie z ust. 5
przez
poszczególne struktury branżowe OPZZ w liczbach
wynikających z podziału mandatów do tego organu
dokonanego przez Radę.
1. Funkcji przewodniczącego OPZZ, wiceprzewodniczącego OPZZ oraz przewodniczącego Komisji
Rewizyjnej nie można pełnić równocześnie z funkcją:
1) przewodniczącego ogólnokrajowej organizacji
członkowskiej OPZZ,
2)
przewodniczącego
organu
kontrolnego
ogólnokrajowej organizacji członkowskiej OPZZ,
3) 2) kierowniczą w organie administracji państwowej
lub samorządowej.
2. Członkowie Komisji Rewizyjnej nie mogą być
członkami organów w utworzonych przez OPZZ
podmiotach prowadzących działalność gospodarczą.
3. Członkowie Komisji Rewizyjnej nie mogą być
członkami
organów
wojewódzkiej
struktury
terytorialnej OPZZ.
5
4. Ust. 3 wchodzi w życie z dniem zakończenia kadencji
2010 – 2014 organów wojewódzkiej struktury
terytorialnej OPZZ.
Projekt
PROGRAM
Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych
na lata 2014 - 2018
Strategicznym celem OPZZ jest niezmiennie poprawa poziomu
i jakości życia pracowników i ich rodzin. Realizowany obecnie w Polsce model
kapitału peryferyjnego, sprzyja głównie elitom władzy i pieniądza,
a społeczeństwo zostało podzielone na nielicznych bogatych oraz licznych
biednych i niezamożnych. Państwo niestety nie angażuje się w likwidację tych
różnic, co pozostaje w opozycji do modelu europejskiej spójności socjalnej.
Realizacja tego podstawowego celu będzie następować poprzez dalsze
skuteczne reprezentowanie i obronę praw, interesów zawodowych
i socjalnych ludzi pracy w szczególności członków organizacji związkowych
zrzeszonych w OPZZ. Będziemy zabiegać o sprawiedliwy podział dóbr i usług
oraz wzywać rząd do realizacji konstytucyjnej zasady społecznej gospodarki
rynkowej.
OPZZ musi coraz dosadniej domagać się nowej wizji polityki
społecznej koncentrującej się na długofalowych celach w zakresie godnej
pracy, edukacji, mieszkalnictwa, zdrowia, pomocy społecznej czy
zabezpieczenia społecznego
Nie możemy pozostać obojętni na fakt, że Rząd realizuje błędną
koncepcję polityki społecznej, że w Polsce prawie 4 mln obywateli żyje na
granicy ubóstwa, a ponad 20% polskich dzieci doświadcza biedy. Ubóstwo
i wykluczenie społeczne dotyka nie tylko osoby bezrobotne, ale również
rodziny osób pracujących za minimalne wynagrodzenie za pracę. Nie możemy
pozostać obojętni na fakt, że nawet praca nie chroni przed ubóstwem. Polska
znajduje się w grupie krajów Unii Europejskiej o najwyższej stopie ubóstwa
osób pracujących. Od ośmiu lat Rząd biernie przygląda się jak rośnie liczba
bezrobotnych, jednocześnie Funduszem Pracy łata dziurę budżetową. Brak
miejsc pracy i brak bezpieczeństwa w zatrudnieniu zmusiły ponad 2 miliony
Polaków do emigracji. Wielu obywateli nie stać choćby na opłatę czynszu,
6
energii, wykup lekarstw, edukację dzieci, opłacenie usług stomatologicznych,
sfinansowanie niezbędnych usług pielęgnacyjnych, zorganizowanie pogrzebu
czy też rehabilitację niepełnosprawnego członka rodziny. Przybywa w Polsce
ludzi głodnych i bezdomnych. Jednocześnie z pełną determinacją likwiduje się
resztki państwa opiekuńczego. Zabrano emerytury pracownikom
zatrudnionym w szkodliwych warunkach, leki refundowane w promocji za
złotówkę, zabrano niskie opłaty za publiczne przedszkola, ponad 1/3
wysokości zasiłku pogrzebowego, zmieniono zasady w udzielaniu becikowego
i korzystania z ulgi internetowej, podwyższono VAT na ubranka dziecięce,
książki i czasopisma specjalistyczne To tylko nieliczne przykłady neoliberalnej
polityki społecznej Rządu.
Mijające cztery lata pokazują, że bez podjęcia konkretnych kroków na
rzecz wzrostu zatrudnienia, płac oraz poprawy warunków pracy nie będzie
możliwe rozwiązanie narastających w Państwie problemów społecznogospodarczych. Działając wspólnie musimy spowodować, aby rolą polityki
społecznej państwa stało się zapewnienie każdemu obywatelowi godnych
warunków do życia zgodnie z konstytucyjną zasadą równości
i sprawiedliwości.
Realizacja wymienionych w programie zadań wymaga od nas
wszystkich – członków OPZZ – dużej aktywności i odpowiedzialności.
Przedłożony VIII Kongresowi „Program Ogólnopolskiego Porozumienia
Związków Zawodowych na lata 2014 – 2018” jest wspólny dla wszystkich
branż i struktur terytorialnych OPZZ.
Do głównych priorytetów zaliczamy:
1. DIALOG SPOŁECZNY.
Dialog społeczny na szczeblu krajowym, wojewódzkim i branżowym
wymaga niezbędnych zmian prawnych uwzględniających propozycje zawarte
w dokumencie programowym „Kampania programowa OPZZ – Godna Praca”
i wspólnej propozycji reprezentatywnych central związkowych. OPZZ będzie
w szczególności podejmowało działania na rzecz wprowadzenia zmian
ustawowych zmierzających do:
 nowego usytuowania Trójstronnej Komisji do Spraw SpołecznoGospodarczych,
Wojewódzkich
Komisji
Dialogu
Społecznego
i Trójstronnych Zespołów Branżowych;
7







urealnienia uprawnień partnerów społecznych w zakresie wpływu na
proces legislacyjny i system stanowienia prawa;
honorowania przez organy władzy osiągniętych w dialogu wielostronnym,
jak i autonomicznym dwustronnym, porozumień;
przyjmowania corocznego raportu o stanie dialogu społecznego;
przywrócenia kontroli parterów społecznych nad Funduszem Pracy
i Funduszem Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
stworzenia zaplecza eksperckiego partnerów społecznych;
zmian zasad reprezentatywności organizacji pracodawców;
wzmacniania roli mediatorów w rozwiązywaniu konfliktów w zakładach
pracy, w szczególności w sporach zbiorowych.
2. GODNĄ PRACĘ GWARANTUJĄCĄ GODNE ŻYCIE.
Godna praca w Polsce jest dobrem rzadkim. Coraz częściej, w
miejscach pracy dochodzi do skandalicznych zjawisk wyzysku pracowników.
Pracodawcy, dążący do maksymalizacji zysków, przestają dbać o zapewnienie
podstawowych praw dla osób zatrudnionych w zakładach pracy. Niepewne,
nietypowe i pozbawione ochrony formy zatrudnienia wyłączają miliony
pracowników z objęcia przepisami prawa pracy i ubezpieczeń społecznych.
Brak bezpieczeństwa w zatrudnieniu jest główną przyczyną emigracji
Polaków. Taktowanie pracy jako towar, spowodowało jej reglamentację
i utrzymywanie się wysokiej stopy bezrobocia.
Dlatego też OPZZ będzie:
 organizowało warunki do urzeczywistniania prawa do godnej pracy;
 zdecydowanie reagowało na traktowanie człowieka w pracy jako towaru
czy taniej siły roboczej;
 starało się ograniczać patologie uderzające w codzienność pracy
zarobkowej, m.in.: pracoholizm, wyzysk pracy, „wyścig szczurów”, duże
trudności z podjęciem pierwszego zatrudnienia przez ludzi młodych,
umowy śmieciowe;
 promowało zatrudnienie na etat, jako bezpieczniejszą i stabilniejszą
formę pracy;
 domagało się od rządzących realnych programów ukierunkowanych na
tworzenie i ochronę miejsc pracy;
 zabiegało o to aby środki Funduszu Pracy w coraz większym stopniu
wykorzystywane były na ochronę miejsc pracy, ochronę bezrobotnych
i aktywne polityki rynku pracy;
8




wspierało swobodny przepływ pracowników w ramach Unii Europejskiej
i reagowało na wszelkie przejawy dyskryminacji polskich pracowników;
wnioskowało o wdrożenie rozwiązań prawnych z zakresu rynku pracy,
zawartych w Konwencjach Międzynarodowej Organizacji Pracy
i Dyrektywach UE;
zabiegało o jak najszybsze wdrożenie całości działań w zakresie
uzyskiwania kwalifikacji, uznawania formalnej i nieformalnej nauki,
porównywalności kwalifikacji, aby w ten sposób poprawić mobilność na
krajowych i transgranicznych rynkach pracy;
domagało się odmrożenia wysokości odpisu na ZFŚS.
3. WALKĘ O GODZIWE WYNAGRODZENIA.
Naszym stałym zadaniem jest prowadzenie kampanii na rzecz wzrostu
płac. Większość pracowników nie otrzymuje godnego wynagrodzenia za
swoją pracę. W sferze budżetowej rząd od kilku lat nie waloryzuje
wynagrodzeń, co realnie obniża ich wartość. Statystyki są alarmujące. Blisko
65% zatrudnionych zarabia mniej niż przeciętne wynagrodzenie w
gospodarce narodowej. W tej sytuacji zaspokojenie podstawowych potrzeb
bytowych staje się coraz trudniejsze lub wręcz niemożliwe. Z drugiej strony
przybywa osób o bardzo wysokich wynagrodzeniach, co jeszcze bardziej
uwidacznia narastające od dawna dysproporcje dochodowe. Bez wątpienia
naganna moralnie jest sytuacja, w której osoba zarabiająca przeciętną
krajową pensję musi pracować na średnie miesięczne wynagrodzenie prezesa
spółki giełdowej prawie 11 lat. Tak duże dysproporcje są wynikiem
powolnego tempa wzrostu płac pracowników nisko zarabiających i szybkiego
w ostatnich latach wzrostu płac wysokich. Niestety, nie wszyscy pracodawcy
dostrzegają, że wyższa dynamika wzrostu płac jest w pełni uzasadniona.
Polska znajduje się w czołówce krajów, w których praca jest najniżej
opłacana, pomimo rosnących zysków firm i rosnącej wydajności pracy, której
dynamika w wielu branżach przewyższa wzrost płac. Jako kraj mamy też
jedne z najniższych w Europie kosztów pracy, a Polacy są w czołówce
najdłużej pracujących narodów na świecie.
W tak niekorzystnej dla pracowników sytuacji ciąży na nas szczególna
odpowiedzialność za walkę o wzrost wynagrodzeń wszystkich pracujących,
dlatego nadal będziemy domagać się:
 odmrożenia funduszu wynagrodzeń w sferze budżetowej;
9

prowadzenia
polityki
wynagrodzeń
sprzyjającej
zmniejszeniu
rozwarstwienia dochodowego oraz promowaniu sprawiedliwych płac;
oraz dążyć do podniesienia wynagrodzeń pracowniczych w Polsce do
poziomu występującego w
najbardziej rozwiniętych krajach Unii
Europejskiej.
4. SZYBSZY WZROST PŁACY MINIMALNEJ.
Nasza determinacja w sprawie płacy minimalnej przynosi efekty.
Minimalne wynagrodzenie za pracę w okresie obowiązywania programu OPZZ
na lata 2010-2014 wzrosło o 363 zł, czyli o 27%. Wciąż jednak to za mało, aby
uznać, że osoba zarabiająca płacę minimalną może godnie żyć i pracować.
Aktualne zatem pozostają nasze postulaty z VII Kongresu OPZZ, a wśród nich
postulat, aby wprowadzić nowy mechanizm pozwalający na szybsze
osiągniecie przez płacę minimalną poziomu 50% płacy przeciętnej. Listę
naszych oczekiwań pod adresem rządu uzupełniamy o dwa nowe punkty,
które są reakcją na praktyki stosowane przez nieuczciwych pracodawców,
chcących minimalizować koszty związane z zatrudnieniem:
 ustanowienie minimalnej stawki za godzinę pracy, bez względu na formę
zatrudnienia;
 wprowadzenie przepisów, zgodnie z którymi dodatek do wynagrodzenia
za pracę w porze nocnej nie będzie uwzględniany przy obliczaniu
wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.
5. BEZPIECZNĄ PRACĘ BEZ SZKODY DLA ZDROWIA.
Warunki pracy w Polsce są wciąż niezadowalające i nadal odbiegają
od standardów europejskich, o czym świadczą zarówno liczba osób
pracujących w warunkach narażenia, wskaźniki wypadkowości jak
i nieprzestrzeganie przepisów w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.
Nadal w wielu branżach występują rażące zaniedbania w zapewnieniu
pracującym bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Obecnie, jak i w
najbliższej przyszłości w środowisku pracy będą pojawiały się nowe wyzwania
związane w szczególności z zagrożeniami psychospołecznymi (stres, depresja,
przemoc, mobbing), organizacją i nowymi metodami pracy, intensywnością
i nadmiarem pracy, brakiem bezpieczeństwa w zatrudnieniu.
Dlatego OPZZ, odpowiadając na nowe wyzwania zachodzące w środowisku
pracy, będzie:
10






kontynuowało i wzmacniało współpracę z Państwową Inspekcją Pracy
i innymi organami nadzoru i kontroli w działalności kontrolno –
prewencyjnej na rzecz poprawy warunków pracy;
doskonaliło związkowy nadzór nad warunkami pracy na wszystkich
szczeblach organizacyjnych poprzez wzmacnianie statusu Społecznej
Inspekcji Pracy i stanowczemu przeciwstawianiu się próbom likwidacji
bądź zmiany podporządkowania tej służby;
wspierało i inicjowało przedsięwzięcia kontrolne i prewencyjne organów
nadzoru i kontroli mające na celu stałe monitorowanie przyczyn
wypadków przy pracy, działalność prewencyjną, poprawę jakości szkoleń
w zakresie bhp, intensyfikację kontroli w branżach o największych
naruszeniach przepisów bezpieczeństwa pracy;
domagało się zmian w zakresie profilaktycznej opieki zdrowotnej wobec
starszych pracowników w kontekście wydłużenia wieku emerytalnego;
monitorowało wydatkowanie środków na prewencję wypadkową
i racjonalne ich wykorzystanie;
aktywnie uczestniczyło w dialogu ze wszystkimi instytucjami
państwowymi i branżowymi działającymi na rzecz poprawy warunków
pracy w Polsce.
6. PRAWO PRACY PRZYJAZNE PRACOWNIKOM.
Hasło „kryzys” służy pracodawcom oraz stronie rządowej do
systematycznego dokonywania zmian w prawie pracy, które idą w kierunku
ograniczania uprawnień pracowniczych i wprowadzania coraz dalej idącej
elastyczności w stosunkach pracy. W ramach tych działań na pracownika
przerzuca się w coraz większym stopniu koszty związane z ryzykiem
prowadzenia działalności gospodarczej przez pracodawcę. Szeroko stosowane
są przez pracodawców elastyczne formy zatrudnienia, takie jak wieloletnie
umowy o pracę na czas określony, nie dające pracownikowi poczucia
stabilizacji zawodowej ani osobistej. Patologią rynku pracy jest masowe
zawieranie umów cywilnoprawnych w miejsce umów o pracę. To wszystko
powoduje, że setki tysięcy osób, zwłaszcza młodych, nie widzi swojej
przyszłości w Polsce i decyduje się na emigrację.
W ramach starań o prawo pracy przyjazne dla pracowników, OPZZ będzie
dążyło do:
11





tworzenia sprawiedliwego i zrozumiałego prawa pracy, zapewniającego
odpowiednią ochronę uprawnień i interesów pracowniczych;
zapewnienia maksymalnej stabilizacji zatrudnienia, które będzie
pozwalało na normalne funkcjonowanie w społeczeństwie i planowanie
swej przyszłości;
wprowadzania korzystnych rozwiązań w zakresie lepszego łączenia życia
zawodowego z osobistym;
prowadzenia działań w kierunku objęcia prawem pracy jak największej
liczby osób wykonujących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych;
blokowania inicjatyw i zmian, prowadzących do dalszego ograniczania
uprawnień pracowniczych i związkowych.
7. PACJENT PODMIOTEM SYSTEMU OCHRONY ZDROWIA.
Narastanie zjawisk kryzysowych w ochronie zdrowia jest widoczne od
dawna. Ostatnie lata rządów PO – PSL w zakresie polityki zdrowotnej to dla
pacjentów stracony czas jednoznacznie pokazujący brak spójnej wizji
rządzących ochroną zdrowia. Skutkiem deregulacji polityki zdrowotnej jest
systematyczne zmniejszanie odpowiedzialności państwa za zdrowie
obywateli. Przejawia się to zwłaszcza w znaczącym pogorszeniu dostępności
pacjentów do świadczeń zdrowotnych, drogą polityką refundacyjną,
postępującą komercjalizacją placówek i usług medycznych. Czas najwyższy
przywrócić odpowiedzialność państwa za bezpieczeństwo zdrowotne
obywateli ! Równość, solidaryzm społeczny i powszechny dostęp wszystkich
pacjentów do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych, to fundamenty na których powinien opierać się polski system
ochrony zdrowia. Zmiany demograficzne i starzejące się społeczeństwo – to
kolejne wyzwania i cele polityki zdrowotnej państwa na najbliższe lata.
Działania OPZZ w obszarze polityki zdrowotnej powinny wzmacniać inicjatywy
na rzecz:
 stopniowego zwiększenia poziomu finansowania publicznego na
poziomie co najmniej 7% PKB tj. osiągnięcia średniego poziomu krajów
UE wraz z racjonalizacją wydatkowania środków publicznych na
świadczenia zdrowotne;
 zmniejszania nierówności w dostępie do świadczeń zdrowotnych
finansowanych ze środków publicznych;
12





opracowania i wprowadzenia zmian systemowych w zakresie różnych
form opieki nad osobami starszymi, z uwzględnieniem wczesnej
diagnostyki, leczenia specjalistycznego i uzdrowiskowego;
realizacji przyjaznej dla pacjentów polityki lekowej, z refundacją leków
dla najuboższych, stałym zmniejszaniem współpłacenia i ochroną
krajowego przemysłu farmaceutycznego;
monitorowania przekształceń własnościowych w systemie ochrony
zdrowia, w szczególności w lecznictwie zamkniętym;
zabezpieczenia odpowiedniej liczby personelu w systemie opieki
zdrowotnej oraz stabilnego zatrudniania i wynagradzania pracowników
ochrony zdrowia gwarantującego bezpieczeństwo pacjentów;
zachowania państwowego charakteru służb państwowych i właściwego
ich finansowania tj: Państwowego Ratownictwa Medycznego
i Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz służby krwi.
8. EDUKACJĘ I NAUKĘ.
Mając na uwadze ogromną rolę edukacji i budowy społeczeństwa
obywatelskiego, OPZZ jako uczestnik dialogu społecznego będzie
podejmowało szereg działań, w tym:
W zakresie edukacji i nauki OPZZ będzie nadal zabiegało o:
 utrzymanie konstytucyjnych obowiązków państwa w zakresie kształcenia
i wychowania na wszystkich szczeblach edukacji;
 zdecydowany wzrost nakładów na edukację, szkolnictwo wyższe i naukę oraz
zapewnienie właściwego naliczania subwencji oświatowej i przeciwdziałanie
przeznaczania tej subwencji na inne cele;
 upowszechnianie publicznej edukacji przedszkolnej prowadzonej przez
jednostki samorządu terytorialnego, subwencjonowanej z budżetu
państwa;
 budowanie nowoczesnego systemu edukacji;
 odbudowę szkolnictwa zawodowego;
 wzrost nakładów budżetowych i pozabudżetowych na działalność naukową
i rozwój badań;
 utrzymanie obecnego statusu szkół wyższych, rozumianego jako wspólnotę
praw i obowiązków nauczycieli akademickich oraz studentów i rzeciwstawianie
się próbom przekształceń własnościowych uczelni państwowych;
 w zakresie obrony statusu prawnego pracowników edukacji i nauki na
wszystkich szczeblach OPZZ będzie się domagał utrzymania korzystnych
13
zapisów ustawy Karta nauczyciela jako gwaranta stabilizacji zatrudnienia,
uprawnień pracowniczych i socjalnych oraz ustawowego zapewnienia
możliwości zawierania ponadzakładowych układów zbiorowych pracy
i negocjowania przez związki zawodowe porozumień płacowych.
9. POPRAWĘ JAKOŚCI, WARUNKÓW I POZIOMU ŻYCIA OBYWATELI
Polska należy do nielicznych krajów, które, biorąc pod uwagę
wskaźniki statystyczne, w najmniejszym stopniu odczuły kryzys gospodarczy.
Przez ostatnie lata następował wzrost PKB, który niestety nie przekładał się
na poprawę warunków i poziomu życia polskich rodzin. Polska niestety
pozostaje w czołówce krajów OECD, w których występuje największe
rozwarstwienie dochodowe społeczeństwa, co skutkuje jednym
z najwyższych wskaźników zagrożenia ubóstwem i wykluczenia społecznego
szczególnie dzieci i młodzieży.
Brak jest kompleksowej polityki prorodzinnej obejmującej pomoc dla rodzin
wychowujących dzieci jak dostępność do żłobków, przedszkoli, zajęć
pozaszkolnych i pozalekcyjnych, żywienia zbiorowego w szkołach, instytucji
wypoczynku i kultury i innych form ułatwiających godzenie życiem
zawodowego z życiem rodzinnym. Świadczenia rodzinne pozostają na
najniższym poziomie ze wszystkich państw zjednoczonych w UE zaś
świadczenia z pomocy społecznej nie obejmują części rodzin, mających
dochody poniżej minimum egzystencji. Wysokość zasiłków dla bezrobotnych,
świadczeń przedemerytalnych oraz najniższych rent i emerytur nie wystarcza
na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych.
Z tego względu OPZZ wpływać będzie na rząd, aby w swojej polityce
społecznej podjął działania w zakresie:
 ograniczania zjawiska ubóstwa i wiążących się z nim patologii społecznych
oraz skuteczniejszego niż obecnie
minimalizowania skutków
występującej biedy;
 podwyższenia progów dochodowych uprawniających do świadczeń
rodzinnych oraz wysokości zasiłków rodzinnych i dodatków do tych
zasiłków oraz wprowadzenia mechanizmu ich waloryzacji;
 podwyższenia zasiłków oraz progów dochodowych uprawniających do
świadczeń z funduszy pomocy społecznej;
 zastąpienia obecnie obowiązującej weryfikacji wymienionych wyżej
progów i świadczeń na mechanizm ich corocznej waloryzacji;
14



podwyższenia zasiłków dla bezrobotnych, świadczeń przedemerytalnych,
najniższych emerytur oraz rent z tytułu niezdolności do pracy i rent
socjalnych;
uzależnienia możliwości przechodzenia na emeryturę nie tylko od wieku
ale także od okresu ubezpieczenia;
rozwoju Pracowniczych Programów Emerytalnych.
10. DZIAŁANIA NA RZECZ OBNIŻENIA PODATKÓW
System podatkowy w Polsce nie jest przyjazny dla osób o niskich
dochodach i wymaga pilnej korekty. Skala podatkowa w podatku
dochodowym od osób fizycznych ze stawkami 18% i 32% preferuje osoby o
najwyższych dochodach. W konsekwencji narastają dysproporcje dochodowe,
których sprawnie działające państwo nie powinno akceptować. Formalnie
progresywna skala podatkowa przypomina konstrukcją podatek liniowy
z jedną stawką podatkową w wysokości 18%, ponieważ aż 98% podatników
płaci 18% podatek, a pozostałe 2% rozlicza się z fiskusem według stawki 32%.
Skalę społecznej niesprawiedliwości dodatkowo pogłębiają wysokie stawki
podatku od towarów i usług. Podatek ten, z uwagi na swoją konstrukcję,
najdotkliwiej obciąża gospodarstwa niezamożne a najmniej gospodarstwa
najzasobniejsze. Sytuacja ta rodzi nie tylko pytanie, czy państwo realizuje
konstytucyjną zasadę społecznej gospodarki rynkowej, ale przede wszystkim
stawia przed nami wyzwanie stałego upominania się o niższe podatki dla
najmniej zarabiających oraz o większą odpowiedzialność podatników
o najwyższych dochodach za stan finansów publicznych państwa.
W tym celu będziemy domagać się:
 odmrożenia progów podatkowych i kwoty wolnej od podatku;
 podniesienia pracowniczych kosztów uzyskania przychodów;
 wprowadzenia drugiego progu podatkowego w podatku PIT oraz kolejnej;
trzeciej w skali podatkowej, stawki podatku w wysokości 50%;
 przywrócenia w podatku VAT stawek w wysokości 22% i 7%.
11. WŁĄCZENIE NOWYCH KRYTERIÓW SPOŁECZNYCH DO ZAMÓWIEŃ
PUBLICZNYCH
System zamówień publicznych nadmiernie preferuje kryterium
„najniższej ceny”, które powinno być raczej wyjątkiem niż zasadą. Dlatego
zamówienia publiczne realizują podmioty minimalizujące koszty własne
15
poprzez niewypłacanie lub zaniżanie wynagrodzeń pracowników lub wręcz
narażanie ich zdrowia i życia, co obrazują statystyki wypadków przy pracy.
Państwo, które jest kluczowym „zamawiającym” w zamówieniach
publicznych, przyzwala na takie praktyki. Toleruje nieformalne zatrudnienie,
zawieranie umów śmieciowych oraz oszczędzanie na bezpieczeństwie
i higienie pracy. Koszty tego procederu ponoszą wszyscy obywatele.
Uważamy, że obowiązkiem państwa jest nie tylko wspieranie uczciwych
przedsiębiorców, płacących podatki i legalnie zatrudniających pracowników,
ale także promowanie zasad społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w
zamówieniach publicznych, które powinny przyczyniać się do podnoszenia
standardów pracy, w tym bezpieczeństwa i higieny pracy. Obowiązkiem
przedsiębiorców wobec państwa z kolei jest wspieranie w zamówieniach
publicznych polskiej przedsiębiorczości - krajowych podwykonawców
i producentów, co jest powszechnie stosowaną praktyką w wielu krajach Unii
Europejskiej. Dlatego podejmiemy działania na rzecz zmiany obowiązującego
prawa, tak aby cena nie była najważniejszym kryterium wyboru oferenta.
Kryterium ceny powinno zostać zastąpione przez kryterium oferty
najkorzystniejszej ekonomicznie, które w równym stopniu będzie
uwzględniać korzyści ekonomiczne, społeczne i środowiskowe. Będziemy
dążyć do wprowadzenia w zamówieniach publicznych zasady, zgodnie z którą
do wykonania zamówienia obowiązkowe będzie zatrudniania pracowników w
ramach umowy o pracę za wynagrodzeniem na poziomie co najmniej płacy
minimalnej oraz zapewniania pracownikom bezpiecznych i higienicznych
warunków pracy.
12. WPŁYWANIE NA POPRAWĘ JAKOŚCI NADZORU WŁAŚCICIELSKIEGO
SKARBU PAŃSTWA ORAZ ZWIĘKSZANIE PARTYCYPACYJNYCH FORM
ZARZĄDZANIA
Proces przekształceń własnościowych dobiega końca, jednak
problemy pracowników związane z prywatyzacją pozostają aktualne. Rząd nie
wypracował koncepcji zarządzania mieniem Skarbu Państwa w aspekcie
współdziałania ze stroną społeczną. W rezultacie przedsiębiorstwa stają się
coraz częściej areną konfliktów, akcji protestacyjnych i strajków. Zarządy
spółek bardzo często nie prowadzą dialogu społecznego ze stroną związkową
w sprawach dotyczących wynagrodzeń, restrukturyzacji i prywatyzacji.
Pracownikom odmawia się prawa do informacji o planach prywatyzacyjnych
i uczestnictwa w zarządzaniu przedsiębiorstwami, bezprawnie odwołuje się
16
przedstawicieli załogi z rad nadzorczych i zarządów spółek, ogranicza się
wzrost wynagrodzeń, łamie się przepisy prawa pracy. Prywatyzacja nadal
kojarzona jest z wyprzedażą majątku narodowego, nieprawidłowościami,
korupcją oraz likwidacją miejsc pracy, a nie z rozwojem gospodarczym,
partycypacją pracowniczą i godziwymi wynagrodzeniami.
Dlatego będziemy domagać się:
 podjęcia przez Skarb Państwa autentycznego dialogu ze związkami
zawodowymi;
 wprowadzenia regulacji zobowiązujących inwestora
w przypadku
prywatyzacji do zawarcia z pracownikami pakietu socjalnego oraz
utrzymania zatrudnienia;
 uznania pakietów socjalnych za źródło prawa pracy;
 rekomendowania zarządom i radom nadzorczym odbywania cyklicznych
spotkań z reprezentacją związkową;
 bezwzględnego przestrzegania przepisów ustawy kominowej;
 wprowadzenia regulacji, które w okresie kryzysu zmniejszą
wynagrodzenia osób zarządzających i nadzorujących spółki Skarbu
Państwa i zracjonalizują przyznawanie im premii i nagród, np. poprzez
uzależnienie ich wysokości od średniej płacy w przedsiębiorstwie;
 wdrożenia przez wszystkie spółki Skarbu Państwa koncepcji Społecznej
Odpowiedzialności Przedsiębiorstw (CSR).
13. SKUTECZNĄ POLITYKĘ PRZEMYSŁOWĄ
Przemysł w sposób bardzo dotkliwy odczuł skutki światowego kryzysu
gospodarczego, tymczasem poświęca się mu mniej uwagi niż np. sektorowi
finansowemu, który jest odpowiedzialny za zapaść światowej gospodarki.
Przemysł zapewnia nie tylko stabilniejsze miejsca pracy, ale również znaczne
dochody podatkowe, dlatego powinien podlegać szczególnemu nadzorowi ze
strony państwa. Niestety, praktyka gospodarcza dowodzi, że kolejne ekipy
rządzące nie nadały polityce przemysłowej właściwej rangi. Co prawda Polska
formalnie posiada programy dotyczące wspierania polityki przemysłowej, ale
są one oparte na filarze gospodarczym, z pominięciem aspektów społecznego
i środowiskowego. Brak jest w nich zapisów dotyczących bezpiecznych
warunków pracy i godziwej płacy oraz planu pobudzenia gospodarki w celu
tworzenia nowych miejsc pracy. W konsekwencji polska polityka
przemysłowa nie zapewnia warunków do zrównoważonego rozwoju,
17
tworzenia dobrze płatnych miejsc pracy oraz wyższych wynagrodzeń.
Wielomilionowa emigracją zarobkową Polaków oraz skala bezrobocia są tego
najlepszym dowodem. Dlatego będziemy domagać się skutecznej polityki
przemysłowej pobudzającej gospodarkę, między innymi poprzez zwiększenie
inwestycji publicznych, w szczególności w sektorze paliwowo-energetycznym,
co w znacznym stopniu poprawi niezależność energetyczną Polski.
Warunkiem koniecznym jest jednak zapobieganie przez państwo spekulacjom
i zachęcanie podmiotów sektora finansowego do wspierania realnej sfery
gospodarki. Popierając działania na rzecz ograniczania rzeczywistych barier
utrudniających prowadzenie działalności gospodarczej będziemy dbali o to,
aby nie odbywało się to kosztem praw pracowniczych i związkowych.
Będziemy upominać się także o:
 opracowanie spójnej polityki energetycznej kraju, uwzględniającej
potencjał polskiego górnictwa węgla kamiennego i brunatnego;
 uwzględnienie społecznych skutków ograniczenia emisji CO2 związanych
z ochroną miejsc pracy;
 stworzenie krajowym zakładom energochłonnym takich samych
warunków zakupu energii elektrycznej, jakie ma konkurencja w innych
krajach Unii Europejskiej;
 skuteczną walkę z nieuczciwą konkurencją eliminującą z rynku
przedsiębiorstwa przestrzegające prawo pracy i standardy prowadzenia
działalności gospodarczej obowiązujące w Unii Europejskiej;
 równe traktowanie wszystkich sektorów gospodarki w zakresie udzielania
pomocy publiczno-prawnej.
14. ZWIĘKSZENIE INWESTYCJI
Konsolidacja w obszarze finansów publicznych spowodowała
zahamowanie inwestycji publicznych. Były one w ostatnich latach ważnym
czynnikiem zapewniającym wzrost gospodarczy, szczególnie w drugiej fazie
kryzysu, gdy sektor prywatny znacząco ograniczył nakłady inwestycyjne. Bez
wątpienia inwestycje – nie tylko zagraniczne, ale przede wszystkim krajowe powinny stać się kołem zamachowym polskiej gospodarki. Powinny pobudzać
wzrost gospodarczy i konkurencyjność oraz przyczyniać się do tworzenia
nowych miejsc pracy. Pomimo że przedsiębiorstwa mogą samofinansować
inwestycje, gdyż w ich dyspozycji pozostają znaczne środki pieniężne,
niechętnie korzystają z takiej możliwości, nadal prowadząc zachowawczą
18
politykę inwestycyjną. Jednym z głównych powodów tej sytuacji jest niska
dynamika spożycia wewnętrznego. Rząd tymczasem nie podejmuje żadnych
działań, które mogłyby zwiększyć konsumpcję, a tym samym inwestycje,
a wręcz przeciwnie, ogranicza ją. Świadczą o tym: utrzymujące się od kilku lat
zamrożenie funduszu płac w sferze budżetowej, bardzo niski poziom płacy
minimalnej, niskie tempo wzrostu płac w sektorze przedsiębiorstw oraz rent
i emerytur, spadający poziom oszczędności, jak również ostatnio zmiany w
Kodeksie pracy w zakresie elastycznego czasu pracy. W tej sytuacji będziemy
domagać się od rządu zwiększenia wydatków publicznych na inwestycje oraz
badania i rozwój (B+R), jak również nakładów w obszarze kształcenia i szkoleń
podnoszących kwalifikacje pracowników.
15. ROZWÓJ ZAKŁADOWEGO I PONADZAKŁADOWEGO DIALOGU POMIĘDZY
PRACODAWCAMI I ZWIĄZKAMI ZAWODOWYMI
Autonomiczny i partnerski dialog pomiędzy partnerami społecznymi,
prowadzony w dobrej wierze z poszanowaniem swych uprawnień i interesów,
może być gwarantem wypracowania korzystnych rozwiązań prawnych, które
będą uwzględniały potrzeby i możliwości stron.
W ramach starań o rozwój autonomicznego dialogu społecznego zakładowego i ponadzakładowego, OPZZ będzie dążyło do:
 wzmocnienia stron dialogu społecznego;
 wzmocnienia funkcji i znaczenia autonomicznych źródeł prawa pracy,
w szczególności ponadzakładowych i zakładowych układów zbiorowych
pracy.
16. STOP DYSKRYMINACJI, MOBBINGOWI I STRESOWI
Mimo zasady wyrażonej w Kodeksie pracy, nawiązującej do
konstytucyjnej normy niedyskryminacji oraz zasady równego traktowania
wyrażonej w ustawie o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w
zakresie
równego
traktowania
dotyczącej
także
zatrudnienia
pozapracowniczego, a więc odnoszącego się do coraz bardziej
rozpowszechnionych umów cywilnoprawnych, problemy zatrudnionych w
zakresie nierównego traktowania pozostają w dalszym ciągu nierozwiązane.
Często spotykanymi przesłankami dyskryminacji przejawiającej się poprzez
naruszanie godności pracownika, niekorzystne kształtowanie wynagrodzenia
za pracę oraz nierzadko poprzez narzucenie formy zatrudnienia są: wiek, płeć
19
czy przynależność związkowa. Nasilające się w ostatnich latach zjawisko
mobbingu czyli długotrwałego nękania i przemocy w miejscu pracy nie może
być akceptowane w jakiejkolwiek formie, niezależnie czy występuje wewnątrz
przedsiębiorstwa czy też jest efektem oddziaływania ze strony osób trzecich.
Wszystko to przekłada się często na nazbyt wysoki poziom stresu.
Świadomość dotycząca czynników stresogennych w miejscu pracy nadal nie
jest zadowalająca. Wszystkie elementy środowiska pracy powinny być brane
pod uwagę jako potencjalne czynniki wywołujące stres pracowników
związany z pracą. Równe szanse, sprawiedliwe zatrudnienie, mobbing oraz
stres w miejscu pracy są jednym z podstawowych bolączek osób pracujących
i tych, którzy dopiero o pracę się starają.
W naszych staraniach przeciwdziałających dyskryminacji w szeroko
rozumianym zatrudnieniu OPZZ będzie:
 tworzyło i promowało dobre praktyki w zakresie prewencji
antydyskryminacyjnej i antymobbingowej;
 zapewniało skuteczną ochronę przed dyskryminacją mobbingiem oraz ich
skutkami;
 domagało się większego i lepszego zabezpieczenia zatrudnionych
dotkniętych dyskryminacją i mobbingiem;
 domagało się realnej i skutecznej walki rządzących z przejawami
dyskryminacji i mobbingu oraz wyposażenia zatrudnionych w realne
i silne instrumenty rekompensujące ich skutki;
 rozpowszechniało i wykorzystywało dobre praktyki, mające na celu
ograniczenie stresu w miejscu pracy;
 domagało się zapisów antydyskryminacyjnych i antymobbingowych
w aktach prawa wewnątrzzakładowego.
17. SOLIDARYZM Z OSOBAMI NIEPEŁNOSPRAWNYMI
Osoby niepełnosprawne to osoby, których sprawność fizyczna,
psychiczna lub umysłowa trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza lub
uniemożliwia życie codzienne, naukę, pracę oraz pełnienie ról społecznych,
zgodnie z normami prawnymi i zwyczajowymi. Ograniczenia te nie mogą im
jednak odejmować prawa do niezależnego, samodzielnego i aktywnego życia.
Pomimo, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej wprowadza generalne
zasady odnoszące się do zasad równego traktowania, jak i wspierania osób
niepełnosprawnych w życiu społecznym i zawodowym - praktyka niestety
20
wskazuje, że większość z tych osób pozostaje poza rynkiem pracy i nie
uczestniczy w życiu społecznym.
Dlatego działania OPZZ w tym obszarze będą koncentrowały się w
szczególności na:
 popieraniu wszelkich rozwiązań prawnych umożliwiających osobom
niepełnosprawnym życie w środowisku wolnym od barier funkcjonalnych
i mentalnych oraz ich pełne uczestnictwo w życiu publicznym
i zawodowym;
 przeciwdziałaniu wszelkim formom dyskryminacji tej części
społeczeństwa we wszystkich obszarach;
 popieraniu inicjatyw wzmacniających rehabilitację zawodową i społeczną
oraz polepszaniu warunków życia tych osób;
 stałym dialogu i współpracy ze środowiskami zawodowymi i społecznymi
działającymi na rzecz modyfikacji systemu zatrudniania i wspierania osób
niepełnosprawnych na rynku pracy;
 monitorowaniu sytuacji na otwartym i chronionym rynku pracy w
kontekście wprowadzonych zmian finansowania wynagrodzeń
pracowników niepełnosprawnych;
 stałej współpracy z Pełnomocnikiem Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych
i Państwowym Funduszem Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na
rzecz realizacji działań wynikających z Karty Praw Osób
Niepełnosprawnych oraz Konwencji o Prawach Osób Niepełnosprawnych.
1.
UMACNIANIE DZIAŁALNOŚCI ORGANIZACYJNEJ
Zmiany zachodzące w gospodarce mają znaczący wpływ na sytuację
związków zawodowych w tym także działalność OPZZ, jego struktur
branżowych i terytorialnych. OPZZ będzie dążyło do:
 uaktywnienia struktur branżowych i terytorialnych w realizację
przyjętego programu;
 zwiększenia sprawności organizacyjnej oraz koordynacji wspólnych
przedsięwzięć organizacji członkowskich, w tym form przekazu
informacji;
 wdrożenia strategii rozwoju organizacyjnego we współpracy
z organizacjami członkowskimi;
 zintensyfikowania działań promocyjnych i medialnych;
 rozszerzenia zakresu działalności prawno-interwencyjnej.
21
19. ZWIĘKSZENIE
UDZIAŁU
REPREZENTATYWNYCH
PARTNERÓW
SPOŁECZNYCH W ZARZĄDZANIU FUNDUSZAMI W OKRESIE 2014-2020,
W TYM PRZEKAZANIE PARTNEROM SPOŁECZNYM CZĘŚCI ZADAŃ
I ŚRODKÓW FINANSOWYCH EUROPEJSKIEGO FUNDUSZU SPOŁECZNEGO
Polska w zakresie strategicznych rozwiązań związanych z udziałem
partnerów społecznych w systemie zarządzania funduszami europejskimi,
znacznie odbiega od standardów stosowanych przez państwa Unii
Europejskiej. Jako jeden z nielicznych krajów nie wypracowała systemu
bezpośredniego udziału partnerów społecznych w wykorzystaniu środków
Europejskiego Funduszu Społecznego. Wszystkie projekty poddawane były
dotąd procedurze konkursowej, a potencjał partnerów w programowaniu
i wdrażaniu funduszy w okresie 2007-2013 nie został wykorzystany. OPZZ we
współpracy z innymi reprezentatywnymi partnerami społecznymi podejmie
się wypracowania Strategii Realizacji Zasady Partnerstwa zawierającej
założenia systemu zarządzania funduszami europejskimi w okresie 20142020. Strategia Realizacji Zasady Partnerstwa przygotowana zostanie w
oparciu o analizę najlepszych praktyk w Unii Europejskiej i diagnozę potrzeb
interesariuszy oraz odbiorców Strategii na terenie wszystkich województw. W
proces ten powinni zostać włączeni oprócz organizacji związkowych
i pracodawców, także przedstawiciele środowisk naukowych, przedstawiciele
administracji oraz organizacji pozarządowych.
W celu wypracowania założeń nowego systemu zarządzania funduszami
europejskimi podejmowane będą następujące działania:
 analiza potencjału partnerów na poziomie centralnym, branżowym
i regionalnym, co pozwoli zdiagnozować mocne strony, obszary
zainteresowania, ale także obszary konieczne do wsparcia, by udział w
partnerstwie z administracją i innymi partnerami spoza administracji, w
programowaniu, wdrażaniu, ewaluacji i monitoringu środków Unii
Europejskiej po 2014 r., był efektywny dla każdej ze stron;
 wypracowanie rekomendacji przyczyniających się do zwiększenia udziału
partnerów społecznych w bezpośrednim zarządzaniu europejskim
funduszem społecznym w nowej perspektywie finansowej na lata 20142020;
 wypracowanie Strategii Realizacji Zasady Partnerstwa, która w sposób
bezpośredni wpłynie na wzrost efektywności mechanizmów
22
konsultacyjnych i współpracy z partnerami społecznymi w zakresie
stanowienia i realizacji polityk publicznych oraz regulacji prawnych.
20. JEST MOŻLIWY LEPSZY ŚWIAT. JEST MOŻLIWA SOCJALNA EUROPA
Świat wciąż pozostaje skrajnie niesprawiedliwy. Garstka miliarderów
dysponuje bajecznym majątkiem, wyższym niż ten będący w posiadaniu
połowy ludzkości. Kryzys ekonomiczny, już obecnie dłuższy niż Wielki Kryzys
z lat 20. i 30. XX w., zamiast radykalnie nadszarpnąć reputacją spekulacyjnego
kapitalizmu i doprowadzić do zdezawuowania fałszywych teorii na jakich się
opierał, w rzeczywistości stał się okazją do przeprowadzenia neoliberalnego
ataku na państwo opiekuńcze, usługi publiczne i prawa pracownicze. W tym
samym momencie, gdy ratowano spekulacyjne instytucje finansowe
i gwarantowano spokojny sen najbogatszym, bez pytania obywateli o zgodę,
wprowadzano drakońskie plany cięć i ograniczano prawa pracownicze.
Faktyczni sprawcy kryzysu wciąż mają się dobrze, umiejętnie przerzucając
swój kapitał do kolejnych rajów podatkowych. Jednocześnie przekonują
pracowników, że deregulacja, elastyczność i zaciskanie pasa służą wyjściu
z kryzysu, a w konsekwencji lepszej przyszłości. W rezultacie, to my, a nie oni
doświadczamy na co dzień skutków kryzysu takich jak wzrost nierówności,
wysokie bezrobocie, bieda i niepewne formy zatrudnienia pogłębiają
dodatkowo skutki kryzysu. Kryzys finansowo-gospodarczy stał się ostatecznie
kryzysem społecznym oraz kryzysem demokracji. Na domiar złego, coraz
częściej, ze swoimi niebezpiecznymi receptami, do głosu dochodzą
zwolennicy skrajnie prawicowych rozwiązań.
Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, wykorzystując
swoje zaangażowanie w działalność Europejskiej Konfederacji Związków
Zawodowych, także poprzez uczestnictwo swoich przedstawicieli w pracach
jej ciał zarządzających, komitetów i grup roboczych, jak również członkostwo
w Międzynarodowej Konfederacji Związków Zawodowych, współpracę w
ramach Międzynarodowej Organizacji Pracy i działania w ramach
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, komitetów Dyrekcji
Generalnej ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Równości Szans oraz
agencji Unii Europejskiej, a także bilateralną współpracę z krajowymi
konfederacjami związków zawodowych innych państw, będzie:
 koordynować i wspierać wszystkie aspekty działalności statutowej
Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych zorientowanej na
23








obronę praw i reprezentację interesów ludzi pracy, w szczególności
politykę ekonomiczną, społeczną, rynku pracy i prawną, a także w
zakresie rozwoju dialogu społecznego na wszystkich poziomach;
rozwijać idee demokracji, w szczególności demokracji pracowniczej na
wszystkich szczeblach, w tym zakładu pracy i społeczności lokalnej;
wzorując się na doświadczeniach innych krajów, promować założenia
sprawiedliwości społecznej nowoczesnego państwa opiekuńczego;
monitorować decyzje podejmowane na szczeblu Unii Europejskiej oraz na
arenie międzynarodowej, w tym na forum Międzynarodowej Organizacji
Pracy i Rady Europy, zwracając szczególną uwagę na wdrażanie
i przestrzeganie ponadnarodowych standardów pracy oraz założeń idei
Europy Socjalnej;
poprzez wymianę doświadczeń, działać na rzecz wzmocnienia potencjału
i poprawy wizerunku związków zawodowych w odbiorze społecznym;
zwalczać wszelkie formy dyskryminacji, bez względu na ich formę, skalę
i poziom występowania;
realizując zasadę ponadnarodowej solidarności ludzi pracy, podejmować
inicjatywy wspierające ideę równouprawnienia, współpracy i przyjaźni
oraz sprawiedliwego świata bez wyzysku pracowników; bez wojen
i konfliktów zbrojnych, nacjonalizmu, faszyzmu i ksenofobii oraz
pozbawionego jakichkolwiek wykluczeń, bez względu na ich podstawę;
opierając się na zasadzie godnej pracy wypracowanej na forum
Międzynarodowej Organizacji Pracy, domagać się sprawiedliwego
wynagrodzenia za pracę wykonywaną w bezpiecznych warunkach na
całym świecie oraz przy pełnym poszanowaniu dla wolności zrzeszania się
w związkach zawodowych i negocjacji zbiorowych, uwzględniając w
szczególności systematyczne podnoszenie poziomu płac (w tym płac
minimalnych) do obowiązujących w krajach o najwyższych wskaźnikach
wynagrodzeń;
podejmować działania zmierzające do przyjęcia w całości przez Polskę
Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej.
24