docterapia Pleśń domowa
download 
Reklamacja Transkrypt
terapia Pleśń domowa
Oczywiste, że lepiej i taniej jest zapobiegać niż leczyć. Metodą wspomagającą profilaktykę stopy cukrzycowej jest m.in. refleksoterapia. To nic innego jak akupresura, pochodna akupunktury, wywodzi się również z medycyny chińskiej. Akupresura polega na masażu uciskowym poszczególnych punktów na powierzchni ciała i stóp. Natomiast refleksoterapia dotyczy wyłącznie powierzchni stóp. Ponad 4 tys. lat temu Chińczycy odkryli, że na naszych stopach znajdują się strefy refleksyjne, odpowiadające wszystkim organom wewnętrznym. Medycyna oficjalna zaakceptowała refleksoterapię w XX wieku; wypracowano technikę masażu, a masowane punkty na stopach nazwano receptorami. Są to unerwione miejsca pozostające w ścisłym związku z określonym organem. Masaż receptorów powoduje lepsze ukrwienie określonego narządu, a tym samym lepsze jego funkcjonowanie. Jak zabrać się do masażu stóp? Który z receptorów poprawi pracę narządów niedomagających w chorobie cukrzycy – można dowiedzieć się i nauczyć. Jednak, zanim opanujemy rozległą wiedzę na ten temat przynajmniej w dostatecznym stopniu i nabierzemy wprawy w prawidłowym masażu, skorzystajmy z zabiegów u doświadczonego refleksologa. Lus Pleśnie i wytwarzane przez nie toksyny stają się obecnie na całym świecie główną przyczyną niebezpiecznych infekcji, w związku z czym konieczne jest podjęcie szeroko zakrojonej profilaktyki. Pleśń domowa W ostatnich latach uwaga społeczeństwa coraz częściej zwraca się ku poważnemu problemowi – pleśń (grzyby) występująca zarówno wewnątrz pomieszczeń domowych, jak i w miejscu pracy, oraz ku realnemu niebezpieczeństwu dla zdrowia ludzi wystawionych na działanie pleśni. W literaturze medycznej rosną dane świadczące o wielu różnych wpływach na zdrowie pacjentów narażonych na działanie pleśni unoszących się w powietrzu. Znajdujące się w atmosferze domu pleśnie często są przyczyną niekorzystnych wpływów na zdrowie ludzi w postaci uszkodzeń i zaburzeń czynności wielu organów i układów, w tym układu oddechowego, nerwowego, immunologicznego, a także układów hematologicznych i skóry. Pleśń domowa często bywa również przyczyną zagrażających życiu infekcji ogólnoustrojowych u pacjentów z osłabionym układem immunologicznym. Grzyby (lub pleśnie) są wszechobecne wewnątrz i na zewnątrz domu. Pleśnie często są rozsiewane za pośrednictwem unoszących się w powietrzu sporów (za rodników). Zarówno same pleśnie, jak i ich zarodniki, potrzebują do rozwoju wilgoci oraz źródeł pokarmu, takich jak błonnik lub butwiejąca żywność. Kiedy zarodniki pleśni pęcznieją pod wpływem wody i zaczynają rosnąć, wydłużają się, tworząc przypominające balonik strzępki, które wydzielają enzymy trawienne i mikotoksyny (toksyny grzybicze), przy pomocy których grzyb trawi źródło pokarmu w celu podtrzymania swojego wzrostu. Zidentyfikowano około 100 tys. gatunków grzybów. Prawdę mówiąc, szacuje się, że grzyby stanowią 25 procent światowej biomasy. Przeprowadzone w Ameryce Północnej i Europie różne badania domowego środowiska podają, że zauważalne uszkodzenia przez pleśnie/wodę są obecne w 23 procent do 98 procent wszystkich domów. Przyjęto, że stężenia w liczbie od 150 do 1000 tworzących kolonie jednostek na metr sześcienny powietrza (cfu/m3) są traktowane jako stwarzające problemy zdrowotne. W licznych doniesieniach udokumentowano, że domowa atmosfera bywa często skażona zarodnikami grzybów w stężeniu przekraczającym 1000 cfu/m3. Najpospolitszymi grzybami występującymi w domach są Cladosporium, Aspergillus i Penicillium. Często w domach występują również takie gatunki, jak Alternaria, Stachybotrys, Rhizopus, Mucor, Wallemia, Trichoderma, drożdżaki, Botrytis, Epicoccum i Fusarium. Grzyby są zdolne do wywierania niekorzystnych dla zdrowia wpływów: są toksyczne, wywołują infekcje, uczulają. 39 Poważne infekcje takimi grzybami, jak Candida, Aspergillus i Pneumocystis, są bardzo pospolite i dotyczą głównie pacjentów z obniżoną odpornością. Niektóre grzyby, takie jak Candida, Histoplasmosis, Cryptococcus, Blastomyces i Coccidioides, mogą infekować ludzi z obniżoną odpornością wewnętrznie. Z kolei takie grzyby jak Trichophyton, Candida i Malasezia, wywołują zazwyczaj niewielkie infekcje skóry u czynnych immunologicznie ludzi. Wyodrębniono co najmniej 70 alergenów z zarodników, części wegetatywnych i małych kawałeczków grzybów (o wielkości 0,3 mikrona, a nawet mniej). Uczulenia na grzybicze alergeny są bardzo pospolite i w przeglądzie 17 badań okazało się, że u 6 procent do 10 procent ogólnej populacji i od 15 do 50 procent ludzi nadwrażliwych (ato- 40 powych) występuje natychmiastowa reakcja skóry na grzyby. Grzyby wytwarzają różnorodne toksyczne chemikalia zwane mikotoksynami. Oto kilka pospolitych mikotoksyn: 1. Aflatoksyny – bardzo aktywne czynniki rakotwórcze i uszkadzające wątrobę wytwarzane przez niektóre rodzaje z gatunku Aspergillus. Stachybotrys wykryto mierzalne poziomy wytwarzanej przez te grzyby krwotocznej toksyny stachylysiny. W moczu pacjentów wystawionych na intensywnie występujące w domu grzyby, w przeciwieństwie do grupy kontrolnej nie wystawionej na ich wysoki poziom, stwierdzono znacząco wyższe poziomy mikotoksyn z grupy trichothecen. Poziom ochratoksyn Grzyby są zdolne do wywierania niekorzystnych dla zdrowia wpływów: są toksyczne, wywołują infekcje, uczulają. 2. Ochratoksyny – nefrotoksyczne i rakotwórcze – wytwarzane przez niektóre rodzaje Aspergillus i Penicillium. 3. Sterigmatocystyna – immunosupresyjna i powodująca raka wątroby, wytwarzana głównie przez gatunek Aspergillus, szczególnie przez Aspergillus versicolour (Aspergillus różnobarwny). 4. Trichotheceny – wytwarzane głównie przez gatunki Stachybotrys i Fusarium; są doniesienia mówiące, że inhibitują syntezę protein oraz powodują krwotoki i wymioty. Grzyby wytwarzają również betaglikany, które oddziałują na układ immunologiczny. Zapach pleśni pochodzi głównie z lotnych związków organicznych. Niekorzystne dla ludzi i zwierząt skutki skażonych mikotoksynami pokarmów są dobrze znane od początku XX wieku, natomiast uszkodzenie mikotoksynami poprzez ich inhalowanie wciąż jest poddawane w wątpliwość. Literatura podaje, że znaczne ilości mikotoksyn (w tym ochratoksyny, sterigmatocystyna i trichotheceny) są obecne w kurzu domowym oraz w grzybowych zarodnikach, które mogą być absorbowane poprzez drogi oddechowe. We krwi pacjentów wystawionych na bytujące w domu grzyby z gatunku we krwi okazał się znacznie wyższy u pracowników przemysłu spożywczego wystawionych na działanie zawieszonych w powietrzu tych toksyn niż u nie wystawionych na takie oddziaływanie członków grupy kontrolnej. Te obserwacje wyraźnie wskazują na inhalowanie jako drogę wnikania tych toksyn do organizmu. Czy jesteśmy bezradni wobec atakujących nas pleśni i grzybów? Długotrwałe łączne badania ponad 600 amerykańskich pacjentów z alergicznym grzybiczym zapaleniem zatok wykazały, że lecznicze kroki podjęte w kierunku zredukowania wystawienia na działanie grzybów, znacząco poprawiły morfologię zatok nosowych oraz poprawiły morfologię śluzówki nosa. Zastosowano filtry powietrza, jonizatory, aparaturę kontrolującą wilgotność powietrza w pomieszczeniach. Chorych zaś zaopatrzono w rozpylacze do nosa przeciw drobnoustrojom. Zatem bierzmy się do wietrzenia, sprzątania, odkurzania i nie lekceważmy objawów, które mogą być wywołane przez niewidoczne grzyby i ich zarodniki. Przykład? Ostatnie badania dowodzą korzystnego wpływu doustnego i nosowego podawania leków pacjentom z zapaleniem zatok. „Nexus” Luke Curtis, dr Alina Liebermann, dr Martha Stark, William Rea, dr Marsha Vatter; oprac. Lucyna Szepiel
