Pobierz artykuł w formacie PDF

Hipoalergiczny przyjaciel człowieka
Istnieją rasy psów, z którymi
alergicy mogą żyć pod jednym
dachem. Nie oznacza to, że dany
pies nie uczula zupełnie, uczula tylko
w dużo mniejszym stopniu. Psy
pozbawione sierści lub te, które jej
nie gubią, najlepiej niewielkich
rozmiarów, są powszechnie
uznawane za hipoalergiczne, liczą
kilkadziesiąt ras.
Alergia na psa ujawnia się u 8% społeczeństwa, objawia się katarem, zapaleniem
spojówek, obrzękiem naczynioruchowym, astmą i pokrzywką. Alergizować może zarówno
ślina, mocz, jak i płatki skóry, a nie sama sierść, jak powszechnie się uważa.
Prawidłowość jest jedna - im mniej sierści pies gubi, tym mniej alergenów rozsiewa w
domowym zaciszu. Nie wskazane są psy o dużej tendencji do ślinienia się.
Ciemna strona strachu
Wielu rodziców po diagnozie alergii lub astmy u dziecka decyduje się wykluczyć
czworonoga z grona rodziny. Jest to straszne przeżycie dla potomka, któremu przyszło
rozstać się z ukochanym pupilem, dużo gorsze dla porzuconego psa, który bywa
niechcianym prezentem dla znajomych, bądź kończy w zatłoczonym schronisku bez
szans
na
happy
end.
Dlatego
tak
ważny
jest
odpowiedzialny
wybór
żywego,
przywiązującego się stworzenia.
Odpowiedzialność po naszej stronie
Zanim zdecydujemy się na psa, warto byśmy zapoznali się z jego charakterystyką, jakiej
pielęgnacji wymaga, jak często linieje. Rzetelny hodowca z pewnością pozwoli nam
spędzić choć godzinę z psem, zanim podejmiemy decyzję, dzięki czemu będziemy mogli
ocenić czy nas uczula, co często okazuje się po upływie paru godzin od wspólnego
kontaktu. Gdy pupil u nas zamieszka, nie zaniedbujmy jego pielęgnacji, pozwoli to
ustrzec nas od reakcji alergicznych. Samice psów mniej uczulają od samców, ponieważ
wytwarzają mniejsze ilości głównego alergenu. Dzieci, które od początku mają kontakt z
psem nie wykazują zwiększonej podatności na astmę czy alergię.
Rasy miłe alergikom
Psy dla alergików stanowią dość liczne grono, jednak przedstawimy piątkę z
nich.
1. Ogromną sympatią cieszy się pudel, ponieważ nie gubi sierści, jednak wymaga
systematycznej pielęgnacji i groomingu przynajmniej raz na osiem tygodni.
2. Warto przyjrzeć się obu obliczom grzywacza chińskiego. Nagi posiada owłosienie na
głowie, uszach, łapach i ogonie. Powder puff jest jego owłosionym krewnym,
dysponuje podszerstkiem i lekkimi włosami. Z włosem czy bez, grzywacz chiński
powinien być myty szamponem dla psów długowłosych raz na 7-10 dni przez wzgląd
na osiadające na skórze zanieczyszczenia, ponadto przynajmniej raz na dwa
tygodnie wymaga golenia.
3. Australijski Labradoodle, aż w 99% nie wywołuje uczuleń. Wpisuje się w lukę dużych
psów przyjaznych alergikom, które nie gubią sierści, a prócz czesania i regularnego
mycia ich futro nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych.
4. Pielęgnacji Shih Tzu należy poświęcić szczególną uwagę, z uwagi na długi włos
skłonny do zbijania się w kołtuny wymaga nie tylko czesania i mycia, ale też
trymowania.
5. Pies do towarzystwa - maltańczyk o długim włosie potrzebuje 10 minut spacerów
dziennie, więc spełni oczekiwania domatorów. Wymaga codziennego czesania,
najlepiej z użyciem rozcieńczonej odżywki oraz kąpieli raz na 2-3 tygodnie.
Artykuł dostępny pod adresem
© 2016 by ZnamLek