D - Sąd Rejonowy w Tucholi

Sygn. akt: I C 49/15 upr.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 czerwca 2015 r.
Sąd Rejonowy w Tucholi I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący:
SSR Joanna Jankowska
Protokolant:
sekr. sądowy Sylwia Glazer
po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2015 r. w Tucholi na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego
z siedzibą w G.
przeciwko E. R.
o zapłatę
1) oddala powództwo,
2)
zasądza od powoda
(...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu
Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. na rzecz pozwanej E. R. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt 00/100 złotych) tytułem
kosztów procesu.
UZASADNIENIE
Powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w G. wniósł o zasądzenie
od pozwanej E. M. kwoty 654, 66 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 stycznia 2013 r. oraz kosztów
procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż powód na podstawie umowy cesji z dnia
30 listopada 2011 r. nabył od firmy (...) (...) (...) S.A. w W. prawo do wierzytelności z tytułu umowy o świadczenie
usług abonamentowych w postaci dostarczania dostępu do telewizji w zamian za uiszczaną przez pozwaną miesięczną
opłatę abonamentową. Pozwana nie uiszczała wymaganych opłat abonamentowych, wobec czego pierwotny wierzyciel
wypowiedział z dniem 31 marca 2012 r. umowę. Z uwagi na brak zapłaty zaległości skierowano powództwo do Sądu.
W sprzeciwie od nakazu zapłaty (k. 40-43) pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu
według norm przepisanych wskazując, iż pozwana w dniu 17 listopada 2009 r. w autoryzowanym salonie (...) przy
ul (...) w T. zawarła z (...) (...) S.A. w W. umowę o świadczenie usług abonamentowych na okres 24 miesięcy.
Pismem z dnia 25 listopada 2012 r. pozwana wypowiedziała powyższą umowę za pośrednictwem ww. autoryzowanego
dystrybutora listem poleconym dnia 31 października 2011 r. Zgodnie z art. 6 § 2 regulaminu dotyczącego umowy o
abonament, wypowiedzenie umowy jest skuteczne, jeżeli zostanie dokonane w formie pisemnej i doręczone drugiej
stronie listem poleconym. Pozwana uznała w oparciu o uregulowania ww. regulaminu, że dokonane wypowiedzenie
jest skuteczne i wiąże ją 3-miesięczny okres wypowiedzenia, dlatego też za ten okres uiściła wymagane opłaty
abonamentowe. Wobec powyższego, w ocenie pozwanej nie jest ona już zobowiązana w żaden sposób wobec powoda.
W piśmie procesowym z dnia 14 marca 2014 r. powód wskazał, że wypowiedzenie umowy zostało wysłane na błędny
adres, albowiem zgodnie z art. 12 § 2 regulaminu umowy o abonament, jeżeli regulamin ten wymaga doręczenia
pisma, stronę uznaje się za zawiadomioną, jeżeli druga strona wyśle pismo na adres wskazany w Formularzu umowy
jako adres (siedziba) danej strony. W umowie jako adres pierwotnego wierzyciela wskazano (...) (...), (...)-(...) W.,
co oznacza, iż pozwana wysłała wypowiedzenie na błędny adres. Nie zostało ono nigdy doręczone pierwotnemu
wierzycielowi, a zatem nie można uznać, że pozwana skutecznie wypowiedziała umowę o abonament. Z tego powodu
umowa była kontynuowana, przy czym od grudnia 2011 r. pozwana zaprzestała regulowania miesięcznych opłat
abonamentowych. Z tego względu w oparciu o art. 8 § 1 umowa została rozwiązana z winy pozwanej z dniem 31
marca 2012 r., o czym pozwana została poinformowana pismem z dnia 16 kwietnia 2012 r. W tej sytuacji pozwana jest
zobowiązana do zapłaty kwoty 582 zł tytułem zaległych opłat abonamentowych oraz odsetek ustawowych w kwocie
łącznej 63, 66 zł.
Na rozprawie w dniu 29 czerwca 2015 r. pozwana podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko i wskazała
dodatkowo, iż działanie operatora było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego w takim zakresie, w jakim część
wypowiedzeń wysłanych przez dystrybutora z T. uznana została za skuteczne, a wypowiedzenie pozwanej – ocenione
za wadliwie złożone.
Sąd ustalił i zważył, co następuje:
Pozwana E. M., obecnie nosząca nazwisko R., w dniu 17 listopada 2009 r. zawarła z poprzednikiem prawnym
pozwanego, czyli (...) (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę o abonament. Umowę tę w imieniu
tej spółki zawarł autoryzowany dystrybutor A. W. w Centrum (...) w T. przy ul. (...), który jednocześnie prowadził
autoryzowany punkt przy ul. (...). (...)w T.. Numer dystrybutora to (...). Umowa została zawarta na 24 miesiące i
dotyczyła Pakietu Prestiżowego + z opcją dodatkową i H. M.. W oparciu o tę umowę pozwana była zobowiązana do
uiszczania na rzecz operatora początkowo kwoty 75, 45 zł miesięcznie, następnie – 168, 90 zł, a ostatecznie – 194
zł miesięcznie. Pozwana nie uiściła na rzecz operatora opłaty miesięcznej wynoszącej 194 zł za okres od stycznia do
marca 2012 r., czyli łącznie 582 zł.
W dniu 25 października 2011 r. pozwana złożyła pisemne oświadczenie o wypowiedzeniu powyżej umowy oraz oddała
sprzęt telewizyjny. Pismo to złożyła u wyżej wskazanego autoryzowanego dystrybutora w dniu 27 października 2011
r., który listem poleconym przesłał je na adres (...) (...) (...)
(...), (...)-(...) W.. A. W. wysłał powyższe wypowiedzenie pozwanej na adres zwyczajowo wysyłany przez niego w ramach
prowadzonej działalności dystrybucyjnej na rzecz operatora. Wypowiedzenia te były akceptowane przez operatora i
uznawane za skuteczne.
W okresie od 1 do 31 października 2011 r. w T. funkcjonowały 2 punkty działające na zlecenie (...). Jednym był punkt
prowadzony przez A. W. przy ul. (...). (...)w T..
Dowód: odpis umowy o abonament z aneksem – k. 24-25, 27, 28, odpis umowy sprzedaży – k. 26, regulamin umowy
o abonament – k. 50-61, odpis oświadczenia o wypowiedzeniu umowy – k. 45, odpis dowodu nadania pisma z
wypowiedzeniem – k. 46, informacja z dnia 19 czerwca 2015 r. – k. 113, zeznania świadka A. W. – k. 81v, zeznania
świadka M. P. – k. 82, zeznania pozwanej – k. 98
W dniu 30 listopada 2012 r. na podstawie umowy cesji (...) (...) S.A. w W. zbył na rzecz powoda wierzytelność
wobec pozwanej w kwocie 641, 10 zł stanowiącą sumę opłat za 3 miesiące usług abonamentowych. Powód pismem
z dnia 8 stycznia 2013 r. zawiadomił pozwaną o nabyciu wskazanej wierzytelności, wzywając jednocześnie pozwaną
do uiszczenia zaległości.
Dowód: odpis zawiadomienia o przelewie wierzytelności – k. 30, wyciąg z ksiąg rachunkowych – k. 31
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty prywatne złożone przez strony, których prawdziwość nie
została w żaden sposób zakwestionowana. Nadto do środków dowodowych Sąd zaliczył zeznania świadków A. W. i
M. P. oraz zeznania powódki. Zeznania te są ze sobą całkowicie zgodne i wzajemnie się uzupełniają. Sąd nie znalazł
zatem okoliczności, które skutkowałyby pozbawieniem ich waloru wiarygodności. Świadkowie są dla strony pozwanej
osobami obcymi i nie mają żadnego interesu w składaniu korzystnych dla niej zeznań.
W niniejszej sprawie sporna między stronami była jedynie skuteczność wypowiedzenia umowy o abonament zawartej
przez pozwaną z (...) (...) w W.. Zgodnie z art. 12 § 2 regulaminu umowy o abonament stanowiącego załącznik
do tej umowy, jeżeli regulamin ten wymaga doręczenia pisma, stronę uznaje się za zawiadomioną, jeżeli druga
strona wyśle pismo na adres wskazany w formularzu umowy jako adres (siedziba) danej strony. W umowie o
abonament jako adres pierwotnego wierzyciela wskazano (...), (...)-(...) W.. Pozwana swoje pisemne oświadczenie
o wypowiedzeniu umowy z dnia 25 października 2011 r. złożyła w dniu 27 października 2011 r. u wskazanego
autoryzowanego dystrybutora A. W., który listem poleconym nadanym dnia 31 października 2011 r. przesłał je na adres
(...) (...), (...)-(...) W., w innych podobnych przypadkach zwyczajowo przez niego stosowany i uznawany za skuteczny
sposób doręczenia wypowiedzenia przez operatora. W świetle powyższych ustaleń bezsporne jest, iż pozwana złożyła
pisemne oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o abonament w niewłaściwy sposób. Tym samym nie było ono
skuteczne zgodnie z zawartą przez strony umową oraz stanowiącym jej uzupełnienie regulaminem. Jednocześnie nie
sposób pominąć w sprawie faktu, że – jak zgodnie zeznali przesłuchani w sprawie świadkowie – w innych tożsamych
sytuacjach operator akceptował przesyłane za pośrednictwem autoryzowanego dystrybutora wypowiedzenia pod
adresem Biura (...) i uznawał je za skuteczne. Takie postępowanie operatora oznacza nierówne traktowanie swoich
klientów. Co więcej, sam operator podejmował działanie wprowadzające klienta w błąd. W pismach kierowanych do
pozwanej a dotyczących wypowiedzenia umowy i wezwania do zapłaty (k. 68, 70), jako adres operatora wskazano
adres (...) (...)Biuro Obsługi Klienta (...), (...)-(...) W.. Jak wiadomo, zgodnie z art. 32 ust. 1 zd. 1. Konstytucji, wszyscy
są wobec prawa równi. Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej (art. 8
ust.2). Wybiórcze przyjęcie zatem przez operatora różnych zasad dla oceny skuteczności wypowiedzenia umowy o
abonament nie może zatem być zaakceptowane przez Sąd. Działanie takie można ocenić nie tylko jako godzące w
zasadę równości obywatela wobec prawa, ale także jako naruszające zasady współżycia społecznego i nie podlegające
zgodnie z art. 5 k.c. ochronie. Stosowanie przez sąd w konkretnej sprawie tego przepisu jest, jak wiadomo, z założenia
dopuszczalne tylko wyjątkowo, jednakże w ocenie Sądu może nastąpić w niniejszej sprawie, albowiem klauzula ta
służy między innymi ocenie zachowań strony i sposobu korzystania przez nią ze swego prawa podmiotowego. Uznając
zatem, iż przeciwko uwzględnieniu powództwa przemawiają zasady słuszności Sąd w oparciu o 32 ust. 1 Konstytucji
oraz art. 5 k.c. powództwo oddalił (pkt. 1 wyroku). O kosztach procesu (pkt. 2 wyroku) Sąd orzekł zgodnie z zasadą
odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1, 3 i 4 k.p.c. i 99 k.p.c., zgodnie z którymi strona
przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu, czyli koszty niezbędne
do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, przy czym do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez
stronę reprezentowaną przez pełnomocnika będącego radcą prawnym zalicza się m. in. wynagrodzenie pełnomocnika
powoda będącego radcą prawnym w kwocie 180 zł (§ 6 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie
opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez
radcę ustanowionego z urzędu).