Pierwsze spotkanie!
Transkrypt
Pierwsze spotkanie!
Gdybym ja to wiedział! Wymiana - czyli (prawie) wszystko da się zaplanować Pierwsze spotkanie! Przygotowanie wymiany Optymalnym zwieńczeniem poszukiwań szkoły partnerskiej są wizyta i rewizyta z udziałem dyrekcji szkoły, części grona nauczycielskiego oraz samorządu uczniowskiego oraz podmiotu prowadzącego szkołę w celu poznania się zaangażowanych osób, szkoły warunków pracy, miasta i regionu. Spotkanie przygotowawcze umożliwia zdefiniowania celów partnerstwa szkół oraz poszczególnych programamów wymiany, przedyskutowanie merytorycznych pomysłów na przebieg spotkania, kwestii zakwaterowania oraz finansowania. Podczas takich spotkań partnerstwa często podpisują w odświętnej atmosferze umowę kooperacjną w celu upublicznienia nawiązania partnerstwa wśród uczniów i nauczycieli obu szkół, decydentów politycznych oraz mediów, a także wprowadzenia partnerstwa do życia codziennego szkoły. Decydującą kwestią dla dobrze funkcjonującego partnerstwa, jest - w przenośnym znaczeniu tego słowa - dobra chemia, panująca między koordynatorami wymiany oraz - jeśli to możliwe- także między dyrektorami szkół, stwarzająca miłą atmosferę i poczucie rzetelności obu stron. Zapewni nam to łatwiejszą komunikację podczas planowania i przeprowadzania programów wymiany. Dyrekcja, która troszczy się o to, żeby po obu stronach było zawsze po dwóch nauczycieli odpowiedzialnych za wymianę i żeby do pracy włączyć całą szkołę, oraz jej otoczenie zapewnia optymalne warunki do długoletniej i ścisłej współpracy obu placówek oświatowych. Owoce tego działania zbierzemy przy corocznym naborze uczniów do kolejnego spotkania ze szkołą partnerską. Regularny udział koordynatorów wymiany w dwunarodowych kursach proponowanych przez PNWM, może także pomóc w dalszym rozwijaniu partnerstwa szkół. Każdy nowy impuls i pomysł na projekt pomogą rozbić szkolną rutynę. Pierwsze spotkanie Jeśli przyjazny nam człowiek jest także godny zaufania, To tak jakbyśmy spotkali pół-anioła. (Ernst R. Hauschka) Od pierwszego spotkania zależy, na ile wymiana i partnerstwo szkół będą się wśród uczniów rozwijać siłą własnego rozpędu dzięki poczcie pantoflowej. Zalecamy: • pierwsze spotkanie przeprowadzić w szkole o większym doświadczeniu w wymianie międzynarodowej lub tam, gdzie był większy problem z werbunkiem uczestników - według zasady zapobiegania problemom związanym z motywacją uczniów; • podzielenie się z uczniami biorącymi udział w spotkaniu odpowiedzialności za nie: aktywne włączenie ich w planowanie programu i wybór tematu projektu, przekazanie konkretnych zadań związanych z realizacją pojedynczych punktów programu (jury do przygotowania i oceny podchodów w mieście, komitet organizacyjny dyskoteki itp.); • zaplanowanie w pierwszych dniach spotkania zakwaterowania w miejscu neutralnym, najlepiej w placówce kształceniowej, gdzie młodzież będzie mogła pod opieką profesjonalistów poznać się wzajemnie w luźnej atmosferze i p rzez zabawę, przeżyć pierwsze wspólne doświadczenia i znaleźć sobie partnera wymiany; • zapewnienie zakwaterowania uczniów w rodzinach goszczących; Susanne Kramer=Drużycka www.polsko-niemiecka-wymiana-szkolna.pl 1 Gdybym ja to wiedział! Wymiana - czyli (prawie) wszystko da się zaplanować • zaplanowanie wyważonego programu, który nie powinien zawierać za dużo zwiedzania, lecz np. wspólne odkrywanie miejsc w małych grupach, wspólną lekcję lub pracę w grupach nad projektem; • zaplanowanie pracy projektowej: uczniowie biorą udział w wymyślaniu tematu projektu, wprzejmują odpowiedzialność za etapy, cele i rezultat projektu, nad którym wspólnie pracowali, który symbolizuje ich współpracę i który będzie można zaprezentować publicznie – rozszerza to krąg odbiorców wymiany i partnerstwa szkół poza ścisłe grono uczestników; • zapewnienie wielu wspólnych punktów programu, ale i sporo czasu do własnej dyspozycji spędzanego w rodzinach lub na zakupach); • zaplanowanie co najmniej jednego wieczoru z udziałem rodziców (grill ze wspólnie przygotowanym programem itd.); • włączenie podmiotu nadzorującego szkołę oraz lokalnych decydentów politycznych w program, zaproszenie prasy; • zbieranie informacji zwrotnej od uczestników przez różne formy ewaluacji dnia oraz wspólne planowanie programu rewizyty, ewaluację końcową oraz podsumowanie spotkania; • po zakończeniu spotkania ponowne zaprezentowanie tego, co wydarzyło się podczas wymiany jeszcze raz we własnej szkole, tutaj znowu uczniowie mogą wykazać się kreatywnością! • werbowanie uczestników kolejnych programów przekażmy w ręce uczniów, oni zrobią to dużo lepiej niż nauczyciele! Nawet jeżeli uda nam się ująć wszystkie wymienione elementy w programie spotkania, to o jednym należy pamiętać - ostatecznie to nasi uczniowie decyduja o tym, czy wymiana zakończy się sukcesem! Podstawy współpracy partnerskiej Nie ma nic straszniejszego niż przyjacielski paternalizm. (Antoni Czechow) Współpraca na zasadach partnerstwa oznacza w pierwszej linii stosowanie się do następujących zasad postępowania: • równouprawnienia • wzajemności • partycypacji uczestników • otwartości • gotowości do kompromisu • tolerancji i zrozumienia Bez zachowania powyższych zasad nie uda nam się przeprowadzić skutecznie spotkań i projektów. Już przy przygotowaniu wymiany należy możliwie dokładnie ustalić wspólne cele, treść programu, zakres odpowiedzialności, możliwości finansowe itd., wskazując otwarcie na problemy i wspólnie z partnerem je rozwiązując. Na przykład nieprzystawalność motywacji uczestników oraz rozbieżność oczekiwań po obu stronach można ująć w merytorycznym planowaniu programu. przez zrozumienie i gotowość do kompromisów. Przyznając się uczciwie, że koszty wycieczki do stolicy wykraczają poza ramy budżetowe programu, możemy ustalić, że grupa gości dołoży się do budżetu albo wspólnie znajdziemy tańsze rozwiązania. Albo jeśli grupa polska nie chce jechać do miejsca pamięci, ponieważ polscy uczniowie w takim programie już uczestniczyli, to grupa niemiecka może sama się tam wybrać. Ponieważ nasze grupy są równouprawnione, gospodarze nie powinni przypisywać sobie automatycznie prawa do ostatecznych decyzji. Należy traktować się z empatią, wrażliwością i dobrą wolą. Pojawiające się konflikty powinny być otwarcie dyskutowane i wspólnie rozwiązywane, nie udawajmy, że ich nie ma. Młodzież i tak wyczuje wszystkie nieporozumienia w zespole opiekunów. Susanne Kramer=Drużycka www.polsko-niemiecka-wymiana-szkolna.pl 2 Gdybym ja to wiedział! Wymiana - czyli (prawie) wszystko da się zaplanować Warto przygotować się na to, że najpóźniej podczas przydziału uczniów do rodzin może dojść do konfliktów między uczestnikami. Bądźmy gotowi na różne sytuacje: an przykład uczeń goszczący w rodzinie odmawia jedzenia, lub zaczyna się jakoś inaczej zachowywać. Zadaniem zespołu prowadzącego jest uzgodnienie wspólnej taktyki opartej na empatii. Zamiast chcieć zmieniać człowieka w przeciągu kilku dni, łatwiej jest na jakiś czas zapewnić mu zrozumienie środowiska i bez większego zamieszania po prostu zmienić rozkład par. Wszystko zależy od elastyczności i współpracy zespołu opiekunów. Nie zapominajmy, że dla niejednego ucznia wyjazd na wymianę to pierwsze doświadczenie samodzielnego pobytu za granicą i obcowania z nieznanymi osobami. Integracja wydarzeń w ramach partnerstwa szkół udaje się szczególnie wtedy, gdy od samego początku zachęcimy uczniów do partycypacji, czyli do zapoznania się z celami wymiany, włączenia się w jej planowanie i realizację postawionych celów. Jeżeli dodatkowo młodzież otrzyma możliwość wpływu na przebieg spotkania (przez ewaluację pośrednią), a na końcu okazję do oceny całości programu i osiągniętych celów, zadowolenie z ‘ich' wymiany stanie się wydarzeniem dla całej szkoły. Zdobyte w ten sposób doświadczenie bycia częścią równouprawnionego partnerstwa pozostanie na długie lata. Uczniowie chodzą do szkoły, bo taki mają obowiązek. Mogą to robić mniej lub bardziej chętnie, w zależności od tego, jak czują się w szkole traktowani. Jeśli zostaną wciągnięci w organizację wymiany w sposób opisany powyżej, a nie przeżyją jej w roli obserwatora, jeśli będzie to ich wymiana, ich szkoła partnerska i ich Niemiec/Niemka - partner z wymiany, to udało nam się osiągnąć cel! Susanne Kramer=Drużycka www.polsko-niemiecka-wymiana-szkolna.pl 3