A – II Niedz. Wlk. Postu Mt 17,1-9

A – II Niedz. Wlk. Postu Mt 17,1-9
Przemienienie ma odpowiedzieü na pytanie: dlaczego konieczna jest mĊka Jezusa?
cel Przemienienia: umocnienie wiary Apostoáów w obliczu wydarzeĔ, które wstrząsną nimi
do gáĊbi i zagroĪą wierze
KONTEKST:
dalszy: MĊka PaĔska ĺ àk 24,26
bliĪszy: zanim nastąpi opis Przemienienia Mt poprzedza go:
1.
mesjanicznym wyznaniem Piotra (16,13-20)
2.
pierwszą zapowiedzią mĊki (16,21-23)
3.
wypowiedzią JX dotyczącą warunków naĞladowania JX (16,24-27)
4.
wzmianką o bliskiej Paruzji (16,28)
perykopa: obecnoĞü Eliasza ĺ odniesienie do mów eschatologicznych – powrót Eliasza przed
koĔcem Ğwiata. MiĊdzy ludem Starego Przymierza a KoĞcioáem Chrystusowym stoi
Jezus Chrystus, który wypeánia Stare i tworzy Nowe.
Wj 24 - MojĪesz:
- wstĊpuje na górĊ (Synaj)
- towarzyszą mu 3 osoby
- chmura spowija górĊ (obecnoĞü JHWH)
- rozjaĞnione oblicze MojĪesza na skutek
obcowania z Bogiem
podobieĔstwo
motywów
Mt pisze do ĩydów: ĺ opis ma charakter apokaliptyczny (nawiązanie do Dn 7,13n) ĺ po
próbach i doĞwiadczeniach krzyĪa uczniowie otrzymują nagrodĊ
eschatologiczną (Mt 16,27) – wizja na Taborze jest antycypacją tej chwili
ĺ Nowy MojĪesz zwyciĊĪa kuszenia szatana na „bardzo wysokiej górze”
i caákowicie uzaleĪnia swój los od Boga
Jezus 17,1-9:
ĺ
ĺ
ĺ
ĺ JX ma jasnoĞü od siebie samego
w. 1
„po szeĞciu dniach” - symbol nawiązujący do MojĪesza Wj 24,16
opowiadanie ma charakter apokaliptyczny ĺ po 6 dniach tzn. siódmy dzieĔ - dzieĔ
wypeánienia ĺ wg Pwt 16,13-15 ostatni dzieĔ ĝwiĊta Namiotów
„góra wysoka” - miejsce objawienia ĺ przyjmuje siĊ, Īe to Tabor choü nie jest to
jednoznaczne (miejsce nie jest istotne)
w. 2
* przemieniá siĊ ΐΉΘΉΐΓΕΚЏΌ΋ȱ–ȱwygląd zewnĊtrzny, fizyczny
ĺ róĪne od rozumienia hellenistycznego – tam bogowie przemieniali siĊ w ludzi, zwierzĊta
u JX twarz jaĞniaáa jak sáoĔce:
ĺ widząc u MojĪesza chwalebną twarz ĺ lud rozumiaá, Īe to sprawa Boga ĺ
wiarygodnoĞü
ĺ widząc u Jezusa jaĞniejącą twarz ĺ lud ma rozumieü, Īe to ktoĞ wiĊkszy od MojĪesza
sáoĔce i Ğwiatáo = symbole boskiej chwaáy (Ps 104,2; Dn 10,6; Ap 1,16)
jest to prawdziwa natura Jezusa – Boga (Kol 1,9)
w. 3
* MojĪesz i Eliasz – dlaczego ci prorocy?
moĪe: - jedyne postacie ST które spotkaáy siĊ z JHWH na Synaju
- obaj zostali wziĊci do nieba
- obaj wymienieni w kontekĞcie oczekiwania na ZbawcĊ Pwt 18,15; Mt 3,23
w. 2 – „ukazaá siĊ wobec nich” – tzn. Īe ukazali siĊ nie tylko ze wzglĊdu na Jezusa ale takĪe
ze wzglĊdu na uczniów i dla nich
OPRACOWAŁ
ks. Piotr Domaros
w. 4
* Panie ̍ϾΕ΍ϱΖ,ȱ w ST Adonaiȱ (Mk zwrot: Rabbi; oznacza nie tyle nauczyciela co aramejskie:
szacunek i zwrot, który naleĪy siĊ Bogu, anioáom i ziemskim wáadcom)
* „trzy namioty”
1.
nawiązanie do ĝwiĊta Namiotów – związane z oczekiwaniami
eschatologicznymi ĺ Piotr: Przemienienie jest zwiastunem koĔca czasów
2.
to 3 sanktuaria ma wzór Namiotu Spotkania (Wj 33,9; Lb 12,5)
– sanktuarium = áącznoĞü ziemi z niebem
w. 5 centralny punkt opowiadania
* „gdy on jeszcze mówiá” – tzn. Bóg przerywa wypowiedĨ Piotra
- nauczanie JX jest wiĊksze niĪ nauczanie Prawa i Proroków (w. 11,13)
* obáok Ğwietlany ΑΉΚνΏ΋ȱΚΝΘΉ΍ΑϱΖȱ– symbol obecnoĞci Boga (Wj 40,35; PS 97,2)
hebr. szekina "mieszkaü" - ObecnoĞü BoĪej ĞwiĊtoĞci w miejscu, przedmiocie, czáowieku, czasie
* zasáoniá πΔ΍ΗΎ΍ΣΊΝȱȬȱspocząá, okreĞlenie obecnoĞci JHWH w Namiocie Spotkania Wj 19,19
„To jest mój Syn umiáowany, w którym mam upodobanie, Jego sáuchajcie!”
jak w 3,17 ale dodane sáowa: Jego sáuchajcie
u synoptyków
Ojciec przemawia
Φ·΅Δ΋ΘϱΖȱ– jedyny umiáowany (por. Mt 12,6)
tylko 2 razy
to ten, który wypeánia wszystko wg zamiaru Boga Iz 42,1-4
i mówi to samo
! najwaĪniejsze przesáanie jakie Bóg przekazaá KoĞcioáowi i Ğwiatu!
„Jego sáuchajcie” – nawiązuje do Pwt 18,15 (potomek, którego Izrael i wszystkie narody
mają sáuchaü) ĺ Jezus staje siĊ Sáowem Ojca
ww. 6-7
* padli na twarz –
1.
2.
Kpá 9,24
Lb 16,4.22
wg apokaliptyki po otrzymaniu objawienia czá. pada na twarz Dn 10,9
podobnie MojĪesz Wj 3,6; 34,8
oznaka czci
oznaka strachu
* bardzo siĊ zlĊkli ĺ wg ST czá. nie moĪe widzieü Boga i zostaü przy Īyciu Wj 19,21; Sdz 13,22
Ğw. Hieronim - 3 powody lĊku:
1.
2.
3.
poznanie swego báĊdu dot. Namiotów (nie wiedziaá co mówi)
jaĞniejąca chmura, która ich ogarnĊáa (obecnoĞü Boga)
usáyszane sáowo Boga Ojca (gáos z nieba)
podobnie zareagowaá Ğw. Paweá (Dz 22,7) oraz zbrojna zgraja w Ogrodzie Oliwnym (J 18,6)
Jezus podnosi ich i dodaje otuchy ĺ to JX przychodzi do nich – jest to odpowiedĨ JX na
oddanie Mu czci; zwykle to ludzie przychodzili do Niego (17,7 i 28,18)
„nie bójcie siĊ” (nie lĊkajcie siĊ) – Wj 20,20 – sáowo
„dotknąá ich”
– dotyk
sáowo i dotyk przezwyciĊĪają
lĊk - jakby sakrament
w. 8
* lĊk ustąpiá ĺ podnieĞli gáowy – zobaczyli tylko Jezusa w ludzkiej naturze
pozostaá tylko Jezus – tylko On siĊ liczy - Nowy MojĪesz
w. 9
zakaz opowiadania: ĺ sekret mesjaĔski – by uniknąü faászywego rozumienia osoby Mesjasza
mógáby to byü rozgáos „plotkarski”
ĺ zakaz aĪ do Zmartwychwstania ĺ tzn. Īe kluczem do rozumienia
Przemienienia jest Zmartwychwstanie
Jezus przestrzegaá przed faászywym rozumieniem Jego mesjaĔstwa (8,4; 9,30; 12,16; 16,20)
! Jezus – najpierw cierpienie (16,21-28) póĨniej chwaáa!