ulotką - Notre Dame de Vie

Jezus
Pójdź za Mną
„Pójdź za Mną”
prezentacja programu
poszli za Nim
Kilka ważnych stwierdzeń:
Pragnienie Boga:
Pragnienie Boga jest wpisane w serce człowieka, ponieważ został on stworzony przez
Boga i dla Boga. Bóg nie przestaje przyciągać człowieka do siebie i tylko w Bogu
człowiek znajdzie prawdę i szczęście, których nieustannie szuka. (KKK 27)
Jezus Chrystus:
W centrum katechezy znajduje się osoba Jezusa Chrystusa (CT 5)
Ostatecznym celem katechezy jest doprowadzić kogoś nie tylko do spotkania z
Jezusem Chrystusem, ale do zjednoczenia, a nawet głębokiej z Nim zażyłości. (CT 5)
Duch Święty:
Duch Święty jest obiecany Kościołowi i każdemu wiernemu jako wewnętrzny
Nauczyciel, który we wnętrzu sumienia i serca sprawia, że rozumie się to, co się
wprawdzie usłyszało, ale czego nie można było pojąć. (CT 72)
Kościół, gdy wypełnia swą misję katechetyczną — jak zresztą każdy chrześcijanin
działający w Kościele i w imieniu Kościoła — musi sobie bardzo dobrze
uświadamiać, iż działa jako żywe i pojętne narzędzie Ducha Świętego. (CT 72)
Słowo Boże:
Katecheza będzie zawsze czerpać swoją treść z żywego źródła Słowa Bożego,
przekazanego przez Tradycję i Pismo święte. (CT 27)
Łaska Chrztu świętego:
Najświętszą Trójca daje ochrzczonemu łaskę uświęcającą, która uzdalnia go do wiary
w Boga, do pokładania w Nim nadziei i miłowania Go. (por. KKK 1266)
„Kiedy człowiek uświadomi sobie wartość łaski, którą otrzymuje na chrzcie, pieczęć, którą
nosi, światło i nadzieję, które ona daje to tak, jakby znalazł w swoim życiu zakotwiczenie. Bóg
mnie ukochał, Bóg mnie wzywa. Z pewnością nieraz jeszcze doświadczę wahań mojej
zmysłowej natury czy obaw mojego rozumu, ale już teraz posiadam tę ogromną nadzieję,
którą jest sam Bóg”
(o. Maria-Eugeniusz od DzJ)
Modlitwa:
Nasze chrześcijańskie wspólnoty winny stawać się prawdziwymi «szkołami» modlitwy,
w której spotkanie z Jezusem nie polega jedynie na błaganiu Go o pomoc, ale wyraża
się też przez dziękczynienie, uwielbienie, adorację, kontemplację, słuchanie, żarliwość
uczuć aż po prawdziwe « urzeczenie» serca. (por. NM 33)
Modlitwa może się rozwijać niczym prawdziwy dialog miłości i doprowadzić do tego,
że człowiek zostanie całkowicie owładnięty przez Boskiego Umiłowanego, że będzie
wrażliwy na wszelkie poruszenia Ducha i z dziecięcą ufnością zawierzy się sercu
Ojca.
Zazna wówczas we własnym życiu obietnicy Chrystusa: «Kto (...) Mnie miłuje, ten
będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu
siebie» (J 14, 21). (por. NM 33)
„Bóg jest miłością. Stworzył nas z miłości. Odkupił nas z miłości i przeznacza nas do bardzo
ścisłego zjednoczenia ze sobą. To zjednoczenie odpowiada Jego najdroższym pragnieniom.
Bóg-Miłość potrzebuje się dawać i w tym znajduje swoją radość, radość na miarę daru, jaki
czyni.
Jakże wielka będzie więc radość Boga, gdy znajdzie duszę, która pozostawi Mu całą wolność i
w której będzie mógł zagościć w takim stopniu jaki odpowiada Jego pragnieniu.
Spotkanie naszej miłości z Bogiem-Miłością, serdeczna rozmowa, która wówczas się
nawiązuje, oto czym jest modlitwa.”
(o. Maria-Eugeniusz od DzJ)
Rola rodziny:
Dzieci najmłodsze: Okresem godnym uwagi jest właśnie ten, gdy małe dziecko
otrzymuje od rodziców i środowiska rodzinnego pierwsze elementy katechezy, które
są, być może, niczym innym, jak tylko ukazaniem, w prostych słowach dobrego i
troskliwego Ojca w niebie, ku któremu dziecko uczy się wznosić swoje serce.
Króciutkie modlitwy, które dziecko ledwie wymawia, dają początek dialogowi
pełnemu miłości z Bogiem ukrytym, którego słowa nauczy się później słuchać. Nigdy
nie jest dość przypominania rodzicom o tym wczesnym wprowadzeniu
katechetycznym, albowiem w rodzinie chrześcijańskiej ma się dokonać włączenie
wszystkich władz dziecka w żywy kontakt z Bogiem. Jest to dzieło o znaczeniu
zasadniczym, wymagające wielkiej miłości i głębokiego szacunku dla dziecka, które
ma prawo do tego, by mu prosto i prawdziwie przedstawiono wiarę chrześcijańską.
(CT 36)
Tak więc katecheza rodzinna wyprzedza każdą inną formę katechezy, towarzyszy jej i
poszerza ją. (CT 68)
Szkoła modlitwy dla dzieci:
Cele:
doprowadzić do dojrzałości wiarę już zrodzoną w duszy i ukształtować prawdziwego ucznia
Chrystusa (por. CT 19)
W szczególności dzieje się to poprzez:
- odkrywanie przed dzieckiem jego wewnętrznego życia, w dzisiejszym wciąż zmieniającym
się świecie, w którym panuje hałas i pośpiech
- ofiarowanie dziecku przestrzeni modlitwy, gdzie w ciszy i skupieniu będzie mogło wejść w
siebie, aby spotkać w swoim wnętrzu Boga, który mu się objawia i daje
Początki:
Pomysł programu zrodził się we Francji. Nauczyciele, którzy zauważali w dzieciach
pragnienie Boga poszukiwali sposobu, w jaki mogliby pomóc im w drodze do Boga.
Opierali się na nauczaniu o. Marii-Eugeniusza od Dzieciątka Jezus (karmelity bosego,
założyciela Instytutu Notre Dame de Vie), który często powtarzał: „Dzieci są otwarte
na Boga. Poznawanie i miłowanie Boga są zasadniczym doświadczeniem, jakie należy
im proponować”.
Spotkania:
- opierają się na Piśmie Świętym czytanym w Tradycji Kościoła
- śledzą cykl roku liturgicznego
- biorą pod uwagę wszystkie wymiary osoby
- uwzględniają stopień rozwoju psychologicznego i duchowego dziecka
- poprzez uwrażliwianie na piękno i odkrywanie znaczenia symboli przygotowują dziecko do
wejścia w liturgie Kościoła
Program obejmuje pięć części i jest przeznaczony dla dzieci w wieku 5 – 11 lat.
W każdym roku przemierzamy TRZY ETAPY:
Od września do listopada
Od Adwentu do Wniebowstąpienia
Od zesłania Ducha Świętego
przyjmujemy miłość
Boga Stworzyciela i Ojca,
który się objawia i daje.
odkrywamy życie
z Jezusem Chrystusem,
Mistrzem i Zbawicielem.
uczymy się żyć jak dzieci Kościoła
dzięki Duchowi Świętemu,
dawcy życia.
W trakcie spotkań w dzieciach kształtowane jest PIĘĆ POSTAW,
których celem jest:
budzenie pragnienia Boga
kształtowanie osoby
budzenie i pogłębianie wiary
wychowanie miłości
świadectwo i dar z siebie
Program „Pójdź za mną” może być wykorzystany w trakcie lekcji religii w szkołach, w
parafiach, jako „szkoła modlitwy dla dzieci”, może być również pomocą dla rodziców w
przekazywaniu wiary dzieciom.
Pomoce katechetyczne:
 podręczniki dla prowadzących
 pomoce wizualne
 zeszyty dla dzieci
Aktualnie w języku polskim podręcznik dla 5-6 latków: „Dzieci, chwalcie waszego Boga!”
Maryja Matką i Wzorem Katechetów
Na Jej kolanach, a potem przez całe ukryte życie w Nazarecie, ten Syn, który był
jednorodzonym od Ojca, pełnym łaski i prawdy, przez Nią został nauczony ludzkiej
znajomości Pisma Świętego, historii Bożych planów wobec narodu wybranego, w postawie
uwielbienia Ojca. A poza tym była pierwsza wśród Jego uczniów: pierwsza mianowicie co do
czasu, bo gdy odnalazła swego młodocianego Syna w świątyni, otrzymała od Niego nauki,
które przechowywała w sercu swoim, ale pierwsza przede wszystkim dlatego, że nikt nie był
tak jak Ona, w tak głębokim sensie „uczniem Boga”. „Matka zarazem i uczennica” — mówi o
Niej św. Augustyn i śmiało dodaje, że to więcej dla Maryi być uczennicą Chrystusa niż być
Jego matką. (CT 73)
Cytowane dokumenty:
Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK)
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska o katechizacji w naszych czasach Catechesi tradendae (CT)
Jan Paweł II, List apostolski na zakończenie jubileuszu roku 2000 Novo millennio ineunte (NM)