Wiedza i umiejętności IV rok wydz. lekarski

I. Zasady postępowanie w przypadku ekspozycji zawodowej na krew i inny potencjalnie
infekcyjny materiał (IPIM)
Cel : Celem zajęć jest przekazanie wiedzy i umiejetności oraz nabycia kompetencji w
zakresie postępowania po ekspozycji zawodowej na krew i IPIM.
Wiedza:
1. Student zna
definicję ekspozycji
zawodowej związanej z ryzykiem zakażenia
chorobami wirusowymi przenoszonymi z krwią i innym potencjalnie infekcyjnym
materiałem (IPIM).
2. Student zna kryteria rozpoznania ekspozycji zawodowej.
3. Student zna rodzaje ekspozycji zawodowej.
4. Student
zna rekomendacje dotyczące wymaganych
wykonywanych po ekspozycji
badań serologicznych
u osoby eksponowanej i u osoby będącej źródłem
zakażenia.
5. Student zna zasady profilaktyki nieswoistej po ekspozycji.
6. Student zna zasady
uwarunkowane
profilaktyki swoistej w przypadku ekspozycji na HBV
statusem serologicznym osoby eksponowanej i źródła ekspozycji
ocenianym w oparciu o badania serologiczne (HBsAg, anty-HBs).
7. Student zna zasady profilaktyki swoistej w przypadku ekspozycji na HIV.
8. Student zna zasady monitorowania pacjentów po ekspozycji na HCV, HBV, HIV.
Umiejętności:
1. Student potrafi właściwie przeprowadzić wywiad w celu oceny czy dany rodzaj
ekspozycji spełnia kryteria ekspozycji zawodowej.
2. Student potrafi wdrożyć postępowanie nieswoiste zalecane po ekspozycji.
3. Student
potrafi zlecić i zinterpretować wyniki badań serologicznych u osoby
eksponowanej (HBsAg, anty-HBs, anty-HBc, anty-HCV, HIV Ag/Ab).
4. Student potrafi zlecić i zinterpretować wyniki badań serologicznych u osoby będącej
źródłem ekspozycji (HBsAg, anty-HCV, HIV Ag/Ab).
5. Student potrafi wdrożyć prawidłowe postępowanie poekspozycyjne
w przypadku
narażenia na zakażenie wirusami:
a) HBV – Student potrafi wdrożyć immunoprofilaktykę bierną (immunoglobulinę
HBIG) i/lub immunoprofilaktykę czynną (szczepienie anty-HBV) adekwatnie
do stanu uodpornienia osoby narażonej i obecności HBsAg u osoby będącej
źródłem zakażenia,
b) HCV – Student potrafi zaplanować kolejne badania laboratoryjne (ALT, antyHCV) w odstępach czasowych zgodnych z wytycznymi postępowania w
przypadku ekspozycji na HCV lub gdy osoba będąca źródłem jest nieznana,
c) HIV – Student potrafi
wdrożyć
leczenie antyretrowirusowe zgodnie z
obowiązującymi rekomendacjami i
w odpowiednim czasie po ekspozycji.
Student zna najczęstsze działania niepożądane leków antyretrowirusowych.
6. Student potrafi zaplanować schemat monitorowania osób eksponowanych na krew
lub IPIM zgodnie z obowiązującymi rekomendacjami (rodzaj wykonywanych badań,
ustalanie terminów wizyt, czas zakończenia obserwacji po ekspozycji).
II. Wirusowe zapalenia wątroby typu C
Cel: Celem zajęć jest przekazanie wiedzy i umiejętności oraz nabycie przez studentów
kompetencji
z zakresu epidemiologii, etiopatogenezy
i kliniki (symptomatologia,
diagnostyka i leczenie) wirusowego zapalenia wątroby typu C.
Wiedza:
1. Student zna dane epidemiologiczne dotyczące zakażenia HCV na świecie i w Polsce,
zna drogi zakażenia.
2. Student zna wskazania do wykonania
rozpoznania zakażenia HCV
podwyższoną aktywnością
badań
diagnostycznych niezbędnych do
(m. in. dane z wywiadu epidemiologicznego, chorzy z
aminotransferaz, kliniczne i laboratoryjne wykładniki
niewydolności wątroby, diagnostyka u pacjentów z rozpoznaną marskością, czy
pierwotnym rakiem wątroby).
3. Student zna taksonomię wirusa zapalenia wątroby typu C , budowę genomu HCV oraz
funkcję białek strukturalnych i niestrukturalnych wirusa w procesie replikacji i w
patogenezie infekcji HCV.
4. Student zna okres wylęgania i objawy kliniczne: ostrego wzw typu C, przewlekłego
wzw typu C, marskości wątroby i pierwotnego raka wątroby w następstwie infekcji
HCV oraz pozawątrobowych chorób związanych z zakażeniem HCV).
5. Student zna kryteria rozpoznania
ostrego i przewlekłego wirusowego zapalenia
wątroby typu C, pozapalnej marskości i pierwotnego raka wątroby w następstwie
infekcji HCV.
6. Student zna zasady diagnostyki
laboratoryjnej zakażenia HCV
z interpretacją
wykonanych badań (przeciwciała anty -HCV, HCV-RNA). Zna genotypy i podtypy
HCV oraz ich znaczenie kliniczne.
7. Student zna panel badań dodatkowych niezbędnych w ocenie funkcji i wydolności
wątroby
u pacjentów z infekcją HCV (interpretuje parametry układu krzepnięcia,
morfologię krwi
i wyniki badań biochemicznych, takich jak stężenie albuminy i
bilirubiny we krwi, aktywność aminotransferaz).
8. Student zna kryteria kwalifikacji, wskazania i cele terapii przeciwwirusowej.
9. Student zna leki aktywne wobec HCV (interferon, DAA) oraz podstawowe schematy
leczenia.
10. Student zna przeciwwskazania i działania niepożądane leków przeciwwirusowych
aktywnych wobec HCV.
Umiejętności:
1. Student potrafi prawidłowo zbierać wywiad epidemiologiczny oraz chorobowy u osoby
z podejrzeniem/rozpoznaniem infekcji HCV.
2. Student potrafi w oparciu o wykonane badania, wywiad epidemiologiczny i chorobowy
rozpoznać ostre wzw typu C, przewlekłe wzw typu C i marskość wątroby. Z uwagi na
ryzyko rozwoju pierwotnego raka wątroby (HCC) zleca odpowiednie badania i do czasu
wdrożenia leczenia przeciwwirusowego monitoruje pacjenta.
3. Student potrafi zdiagnozować pozawątrobowe choroby związane z infekcją HCV.
4. Student odpowiednio interpretuje wyniki badań serologicznych (anty-HCV) i
wirusologicznych (HCV-RNA test ilościowy, HCV-RNA test jakościowy) niezbędnych
w diagnostyce HCV.
5. Student potrafi w oparciu o aktualne wytyczne
zakwalifikować pacjenta do terapii
przeciwwirusowej.
6. Zna kliniczne znaczenie genotypów HCV i potrafi w zależności od genotypu HCV
zlecić odpowiedni lek przeciwwirusowy.
7. Student zna działania niepożądane stosowanych leków oraz zasady monitorowania
chorych w trakcie leczenia.
8. Student zna kryteria oceny skuteczności leczenia (odpowiedź wirusologiczna) bądź
niepowodzeń terapeutycznych według obowiązujących wytycznych.
9. Student umie
zakwalifikować pacjenta z marskością wątroby w przebiegu infekcji
HCV do transplantacji wątroby (zna i interpretuje wyniki punktowe w skali MELD i
Child-Plugh).
III. Wirusowe zapalenie wątroby typu B
Cel: Celem zajęć jest przekazanie wiedzy i umiejętności oraz nabycie kompetencji w zakresie
epidemiologii, etiopatogenezy i kliniki (symptomatologia, diagnostyka i leczenie ) pacjentów
z wirusowym zapaleniem wątroby typu B.
Wiedza:
1. Student zna dane epidemiologiczne dotyczące zakażenia HBV na świecie i w
Polsce.
2. Zna drogi przenoszenia oraz zasady immunoprofilaktyki czynnej i biernej infekcji
HBV.
3. Student zna właściwą taksonomię, budowę genomu HBV i znaczenie
poszczególnych białek wirusa w etiopatogenezie infekcji HBV.
4. Student zna wskazania do wdrożenia diagnostyki w kierunku zakażenia HBV
(m.in. dane z wywiadu epidemiologicznego, chorzy z podwyższoną aktywnością
aminotransferaz, kliniczne i laboratoryjne wykładniki
niewydolności wątroby,
diagnostyka u pacjentów z rozpoznaną marskością, czy pierwotnym rakiem
wątroby).
5. Student zna okres wylęgania oraz możliwe następstwa kliniczne zakażenia HBV
(ostre wzw typu B, przewlekle wzw typu B, marskość i pierwotny rak wątroby w
następstwie infekcji HBV).
6. Student zna obraz kliniczny
oraz różnicuje i rozpoznaje ostre wzw typu B,
przewlekłe wzw typu B, pozapalną marskość i pierwotnego raka wątroby w
przebiegu infekcji HBV.
7. Student zna i interpretuje wyniki badań serologicznych u pacjenta z infekcją HBV
(antygen HBs i HBe Ag oraz przeciwciała anty-HBc IgM i IgG, anty-HBc total,
anty-HBe, anty-HBs).
8. Student zna schemat diagnostyki
laboratoryjnej zakażenia HBV (badania
serologiczne, HBV-DNA, genotyp HBV). Zna badania niezbędne do oceny
zaawansowania włóknienia w wątrobie (biopsja wątroby- wskazania, FibroScan,
Fibrotest).
9. Zna
fazy
zakażenia
HBV
(faza
tolerancji
immunologicznej,
faza
immunologicznej eliminacji, faza niskiej replikacji, faza przewlekłego zakażenia
anty-HBe+ i faza zakażenia utajonego).
10. Student zna panel badań dodatkowych niezbędnych w ocenie funkcji i wydolności
wątroby u pacjenta zakażonego HBV (parametry układu krzepnięcia, morfologia
krwi, badania biochemiczne, m.i. stężenie albuminy i bilirubiny we krwi).
11. Student zna genotypy HBV.
12. Student zna cele i kryteria kwalifikacji do terapii przeciwwirusowej w zakażeniu
HBV (wiremia HBV DNA, aktywność ALT i zmiany histologiczne w wątrobie z
oceną stopnia włóknienia).
13. Student zna leki aktywne wobec HBV (interferon, analogi nukleozydowe i
nukleotydowe – entekawir, lamiwudyna, adefowir, tenofowir) oraz podstawowe
schematy leczenia (przewidywany czas terapii, efekty terapii, czynniki
predykcyjne, zasady zmiany leku przeciwwirusowego).
14. Zna problematykę lekooporności w terapii HBV.
15. Student zna przeciwwskazania i objawy uboczne leków przeciwwirusowych
aktywnych wobec HBV.
16. Student zna zasady monitorowania chorych zakażonych HBV, którzy nie spełniają
kryteriów włączenia do terapii przeciwwirusowej.
Umiejętności:
1. Student potrafi prawidłowo zebrać
pacjenta
wywiad epidemiologiczny oraz chorobowy u
z podejrzeniem/rozpoznaniem infekcji HBV.
2. W oparciu o wyniki badań i wywiad chorobowy student rozpoznaje ostre wirusowe
zapalenie wątroby typu B, przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B i
pozapalną marskość wątroby HBV.
3. Z uwagi na ryzyko rozwoju HCC student właściwie monitoruje pacjenta (zleca i
interpretuje
badania obrazowe wątroby oraz
AFP). W przypadku podejrzenia
rozwoju HCC zleca dodatkowe badania.
4. Student umie interpretować wyniki badań serologicznych w
zakażeniu HBV na
podstawie obecności antygenów i przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom
wirusa.
5. Student potrafi w oparciu o aktualne wytyczne zakwalifikować pacjenta do terapii
przeciwwirusowej. Zna cele terapii przeciwwirusowej.
6. Zna
zasady
monitorowania
chorych
z
infekcją
HBV
w
trakcie
terapii
przeciwwirusowej, ocenia efekty terapii, monitoruje poziom HBV-DNA, rozpoznaje
wykładniki lekooporności (przełom wirusologiczny), podejmuje decyzję o zmianie
terapii.
7. Student umie zakwalifikować pacjenta z marskością wątroby w przebiegu infekcji
HBV do transplantacji wątroby (zna i interpretuje wyniki punktowe w skali MELD i
Child-Plugh).
8. Student umie zalecić szczepienie przeciwko WZW B i/lub podanie immunoglobuliny
HBIG w zależności od sytuacji klinicznej.
IV.
Pacjent z objawami zespołu mononukleozowego
Cel: Celem zajęć jest nabycie wiedzy oraz umiejętności dotyczących definicji, obrazu
klinicznego oraz postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u pacjenta z objawami
zespołu mononukleozowego.
Wiedza:
1. Student zna definicję i objawy kliniczne zespołu mononukleozowego.
2. Student zna najczęstsze czynniki etiologiczne zespołu mononukleozowego (EBV, CMV,
HIV, HAV, wirus różyczki, toksoplazmoza).
3. Student zna podstawowe badania laboratoryjne niezbędne u pacjenta z zespołem
mononukleozowym (morfologia krwi z rozmazem, CRP, enzymy wątrobowe)
5. Student zna badania serologiczne wykonywane w diagnostyce zespołu mononukleozowego
i w diagnostyce różnicowej (VCA IgM, VCA IgG, CMV IgM, CMV IgG, Toxo IgM, Toxo
IgG, HIV DUO, anty-HAV IgM, a-HAV IgG, Rubella IgM, Rubella IgG)
6. Student zna zasady leczenia oraz monitorowania pacjenta z zespołem mononukleozowym.
7. Student zna możliwe powikłania u chorego z zespołem mononukleozowym.
Umiejętności:
1. Student potrafi prawidłowo
zebrać
wywiad od pacjenta z objawami zespołu
mononukloezowego.
2. Student potrafi zbadać fizykalnie pacjenta z objawami zespołu mononukleozowego (m. in.
badanie gardła, węzłów chłonnych, wątroby).
3. Student potrafi zlecić oraz zinterpretować niezbędne badania dodatkowe w diagnostyce
różnicowej zespołu mononukleozowego.
4. Student zleca i interpretuje badania serologiczne niezbędne w diagnostyce różnicowej
zespołu mononukleozowego i w oparciu o uzyskane wyniki ustala czynnik etiologiczny
zespołu mononukleozowego.
4.
Student
potrafi
zlecić
odpowiednie
leczenie
uwzględniając
etiologię
zespołu
mononukleozowego. Zna rokowanie i możliwe komplikacje.
V. Pacjent z limfadenopatią
CEL: Celem zajęć jest zapoznanie studentów z zasadami diagnostyki różnicowej u pacjenta z
limfadenopatią miejscową i uogólnioną.
Wiedza:
1. Student zna definicję limfadenopatii.
2. Student zna budowę oraz funkcje węzłów chłonnych.
3. Student zna główne aspekty patogenezy powiększenia węzłów chłonnych (wzrost liczby
limfocytów i makrofagów
w odpowiedzi na obce antygeny; proliferacja in situ
nieprawidłowych limfocytów (chłoniaki); naciek struktur węzłowych przez komórki
nowotworowe (przerzuty); naciek przez makrofagi wypełnionych złogami metabolitów
(choroby spichrzeniowe).
4.
Student zna etapy diagnostyki
odczynowego „zapalnego” oraz
różnicowej
limfadenopatii (znajomość cech węzła
„rozrostowego”), znajomość chorób infekcyjnych
przebiegających z limfadenopatią (mononukleoza zakaźna, cytomegalia, toksoplazmoza
węzłowa, infekcja HIV), znajomość obrazu ultrasonograficznego węzłów odczynowych
(zapalnych) i węzłów chłonnych w chorobach nowotworowych).
5. Student potrafi zlecić podstawowe badania dodatkowe, niezbędne w dalszej diagnostyce
limfadenopatii.
6. Student zna badania serologiczne niezbędne w diagnostyce u chorych z limfadenopatią ( aVCA IgM, a-VCA IgG, a-CMV IgM, a-CMV IgG, Toxo IgM, Toxo IgG, a-HIV, rubella
IgM).
7.Student zna główne przyczyny miejscowej (≤ 3 regionów węzłowych) vs. uogólnionej ( >
3 regionów węzłowych) limfadenopatii.
8. Student zna główne czynniki infekcyjne wywołujące limfadenopatię
- bakteryjne (gruźlica, kiła, zakażenia gronkowcowe, paciorkowcowe, bruceloza,
tularemia, błonica, trąd, choroba kociego pazura, chlamydie)
- wirusowe – ( EBV, CMV, HIV, HSV, VZV, różyczka, odra, adenowirusy)
- pierwotniakowe (toksoplazmoza)
- grzybicze – m. in. histoplazmoza
9. Student zna nieinfekcyjne stany chorobowe przebiegające z limfadenopatią, istotne w
diagnostyce różnicowej (m. in. choroby o podłożu immunologicznym, nadwrażliwość na
leki , choroby rozrostowe, nadczynność tarczycy, sarkoidoza, choroba Castlemana, choroba
Kawasaki).
10. Student zna postępowanie diagnostyczne u pacjenta z limfadenopatią w warunkach
ambulatoryjnych (badania dodatkowe, badania serologiczne).
11. Student zna wskazania do badania histopatologicznego węzłów chłonnych.
Umiejętności:
1.
Student potrafi prawidłowo zebrać wywiad lekarski u pacjenta z limfadenopatią.
2.
Student potrafi zbadać fizykalnie podstawowe grup y węzłów chłonnych oraz ocenić
ich wielkość, konsystencję, tkliwość, przesuwalności względem podłoża, ucieplenie.
3.
Student potrafi opisać i scharakteryzować grupy węzłów chłonnych w oparciu o
badanie fizykalne.
4.
Student potrafi prawidłowo zinterpretować zlecone wyniki badań podstawowych i
serologicznych (m. in. diagnostyka zakażenia EBV, CMV, HIV, TOXO).
VI.
Wybrane choroby przenoszone przez kleszcze (Borelioza z Lyme)
Cel:
Przekazanie wiedzy oraz
nabycie umiejętności z zakresu symptomatologii ,zasad
diagnostyki i leczenia boreliozy z Lyme na podstawie obowiązujących rekomendacji.
Wiedza:
1. Student zna aktualne dane epidemiologiczne dotyczące zachorowań na Boreliozę z Lyme
(na świecie i w Polsce z uwzględnieniem miejsc o największej zapadalności).
2. Student zna czynnik etiologiczny wywołujący Boreliozę z Lyme (Borrelia burgdorferi,
Borrelia garinii, Borrelia afzeli).
3. Student zna etiopatogenezę zakażenia Borrelia spp.
4. Student zna okresy kliniczne Boreliozy z Lyme.
5. Student zna obraz kliniczny zmian skórnych w przebiegu Boreliozy z Lyme.
a. Zna cechy morfologiczne, symptomatologię oraz czas wystąpienia rumienia
wędrującego (EM) po zakażeniu Borrellia spp.
b. Zna symptomatologię chłoniaka limfocytowego skóry.
c. Zna symptomatologię przewlekłego zanikowego zapalenia skóry.
6. Student zna objawy kliniczne Boreliozy z Lyme.
7. Student zna podstawowe zasady diagnostyki serologicznej Boreliozy z Lyme (badania
serologiczne ELISA Borrelia IgM, IgG, testy Western BLOT).
8.
Student zna kryteria rozpoznania Boreliozy z Lyme na podstawie obrazu klinicznego
i/lub wyników badań serologicznych.
9.
Studenta zna zasady leczenia różnych postaci Boreliozy z Lyme uwzględniając rodzaj
leku, postać leku i czas trwania terapii.
10.
Student zna zasady profilaktyki nieswoistej zakażenia Borrelia spp. oraz wskazania do
stosowania profilaktyki poekspozycyjnej (mnogie pokłucia przez kleszcze podczas pobytu w
rejonie endemicznym osoby dorosłej pochodzącej spoza tego terenu)
Umiejętności:
1.
Student potrafi rozpoznać objawy skórne Boreliozy z Lyme ( rumień wędrujący,
chłoniak limfocytowy skóry, przewlekłe zanikowe zapalenie skóry).
2.
Student potrafi na podstawie przeprowadzonego wywiadu i badania fizykalnego
rozpoznać objawy neurologiczne, kardiologiczne lub stawowe w przebiegu Boreliozy z
Lyme.
3.
Student potrafi zlecić badania serologiczne (ELISA i Western-BLOT) w
odpowiednim czasie po ekspozycji ( po ukąszeniu przez kleszcza).
4.
Student potrafi prawidłowo zinterpretować wyniki badań serologicznych, a także
rozpoznać lub wykluczyć Boreliozę z Lyme.
6.
Student potrafi rozpoznać wczesne i późne stadia Boreliozy z Lyme na podstawie
obrazu klinicznego i wyników badań serologicznych.
7.
Student zna zasady leczenia pacjentów z Boreliozą zgodne z obowiązującymi
rekomendacjami (ze szczególnym uwzględnieniem czasu trwania terapii).
VII.
Choroba związana z zakażeniem Clostridium difficile (CZCD)
Cel: Przekazanie wiedzy i umiejętności z zakresu etiologii, epidemiologii, objawów
klinicznych oraz diagnostyki i leczenia choroby związanej z zakażeniem Clostridium difficile.
Wiedza:
1. Student zna etiologię i patogenezę
zapalenia jelit w przebiegu zakażenia Clostridium
difficile
2. Student zna rezerwuary i drogi szerzenia bakterii Clostridium difficile.
3. Student zna najważniejsze czynniki ryzyka wystąpienia zakażenia Clostridium difficile.
4. Student zna antybiotyki,
których stosowanie stwarza ryzyko wystąpienia infekcji
Clostridium difficile.
5. Student zna obraz i przebieg kliniczny zakażenia Clostridium difficile.
6. Student zna
badania laboratoryjnych, które należy zlecić u chorego
z zakażeniem
Clostridium difficile oraz potrafi je interpretować.
7. Student zna zmiany patologiczne w obrazie endoskopowym jelita grubego w
rzekomobłoniastym zapaleniu jelita.
8. Student zna zasady diagnostyki mikrobiologicznej (wykrywanie toksyny A/B Clostridium
difficile w kale, wykrywanie antygenu dehydrogenazy glutaminianowej w kale, posiew kału
na obecność Clostridium difficile).
9. Student zna zasady leczenia w zakażeniu Clostridium difficile ( leczenie objawowe i
właściwa antybiotykoterapia).
10. Student zna leki wykazujące aktywność wobec Clostridium difficile.
11. Student zna zasady monitorowania pacjentów z zakażeniem Clostridium difficile.
12. Student zna możliwe powikłania zakażenia Clostridium difficile (megacolon toxicum,
niedrożność porażenna, perforacja okrężnicy i zapalenie otrzewnej, obrzęki uogólnione).
13. Student zna zasady zapobiegania infekcjom Clostridium difficile.
Umiejętności:
1. Student potrafi na podstawie wywiadu uwzględnić w diagnostyce różnicowej u pacjenta z
biegunką zakażenie Clostridium difficile.
2. Student potrafi na podstawie badania fizykalnego ocenić stan nawodnienia i niedoborów
białkowych u pacjenta z biegunką w przebiegu infekcji Clostridium difficile.
3. Student potrafi zlecić odpowiednie badania mikrobiologiczne niezbędne do potwierdzenia
infekcji Clostridium difficile.
4. Student potrafi zinterpretować wyniki badań wykrywających toksyny A/B Clostrium
difficile w kale oraz antygen dehydrogenazy glutaminianowej (GDH).
5. Student potrafi zlecić odpowiednią antybiotykoterapię w zakażeniu Clostridium difficile,
uwzględniając ciężkość przebiegu choroby oraz wywiad dotyczący wcześniejszych epizodów
zakażenia.
6. Student potrafi rozpoznać powikłania infekcji Clostridium difficile.
VIII. Tężec i zatrucie jadem kiełbasianym- symptomatologia, diagnostyka i leczenie
Cel: Przekazanie wiedzy oraz nabycie umiejętności z zakresu symptomatologii, zasad
diagnostyki i leczenia tężca i zatrucia jadem kiełbasianym.
Wiedza:
1. Student zna czynnik etiologiczny wywołujący tężec oraz podstawowy patomechanizm
działania neurotoksyny produkowanej przez Clostridium tetani.
2. Student zna rezerwuary i podstawowe drogi zakażenia Clostridium tetani.
3. Student zna czynniki ryzyka zakażenia Clostriudm tetani uwzględniając rodzaj
ekspozycji.
4. Student zna okres wylęgania tężca.
5. Student zna główne objawy kliniczne tężca (objawy wzmożonego napięcia mięśni,
rozpoznaje objawy aury tężcowej, objawy okresu przedprężeniowego, prężenia i objawy
związane z pobudzeniem układu współczulnego).
6. Student zna kryteria ciężkości tężca (IV stopniową skalę Abletta).
7. Student zna diagnostykę różnicową tężca.
8. Student zna kryteria pozwalające rozpoznać tężec.
9. Student zna zasady leczenia przyczynowego tężca z wykorzystaniem ludzkiej antytoksyny
(surowicy) tężcowej ( HTIG).
10. Student zna mechanizm działania ludzkiej antytoksyny tężcowej ( HTIG).
11. Student zna zasady leczenia objawowego tężca z uwzględnieniem postępowania w
przypadku ciężkiej postaci tężca.
12. Student zna możliwe powikłania tężca.
13. Student zna zasady immunoprofilaktyki czynnej i biernej tężca oraz zasady nieswoistej
profilaktyki poekspozycyjnej.
14. Student zna wskazania do stosowania anatoksyny przeciwtężcowej i wskazania do
stosowania ludzkiej antytoksyny tężcowej( HTIG) w profilaktyce poekspozycyjnej.
15. Student zna czynnik etiologiczny zatrucia jadem kiełbasianym oraz podstawowy
patomechanizm działania neurotoksyny botulinowej.
16. Student zna rezerwuary i podstawowe drogi zakażenia Clostridium botulinum.
17. Student zna okres wylęgania w zatruciu jadem kiełbasianym.
18. Student zna objawy kliniczne zatrucia jadem kiełbasianym.
19. Student zna kryteria rozpoznania zatrucia jadem kiełbasianym (według PZH).
20. Student zna diagnostykę różnicową botulizmu.
21. Student zna zasady leczenia przyczynowego botulizmu z wykorzystaniem antytoksyny
przeciwbotulinowej.
22. Student zna mechanizm działania antytoksyny botulinowej.
23. Student zna zasady leczenia objawowego botulizmu z uwzględnieniem postępowania w
przypadku ciężkiej postaci botulizmu.
26. Student zna możliwe powikłania zatrucia jadem kiełbasianym.
27. Student zna zasady nieswoiste zapobiegania zatruciu jadem kiełbasianym.
Umiejętności:
1. Student potrafi na podstawie wywiadu i badania fizykalnego w diagnostyce różnicowej
uwzględnić tężec. Zna kliniczne objawy tężca.
2. Student uwzględnia w wywiadzie pytania dotyczące okoliczności zranienia, sposobu
zaopatrzenia rany, profilaktyki swoistej i nieswoistej po zranieniu, daty szczepień przeciwko
tężcowi. Ocenia czynniki ryzyka wystąpienia tężca.
3. Student potrafi wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe i przyczynowe tężca .
4. Student umie ocenić stan ciężkości chorego na podstawie odpowiednich kryteriów.
5. Student potrafi wdrożyć odpowiednią formę immunoprofilaktyki na podstawie uzyskania
danych z historii szczepień przeciwtężcowych oraz oceny ryzyka zakażenia uwzględniając
charakter rany
(wielkość, głębokość, zanieczyszczenie, obecność martwicy tkanek).
6. Student potrafi podać definicję anatoksyny przeciwtężcowej i antytoksyny
przeciwtężcowej.
7. Student potrafi na podstawie wywiadu i badania fizykalnego postawić rozpoznanie zatrucia
jadem kiełbasianym uwzględniając aktualne kryteria PZH.
8. Student umie ocenić stan ciężkości chorego na podstawie odpowiednich kryteriów.
9. Student potrafi wyjaśnić na czym polega biologiczny test diagnostyczny wykorzystywany
w diagnostyce zatrucia jadem kiełbasianym.
10. Student potrafi wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe i przyczynowe w zatruciu
jadem kiełbasianym.
11. Student przed podaniem surowicy przeciwbotulinowej A, B, E zleca pobranie surowicy
pacjenta- do wykonania próby biologicznej oraz zleca wykonanie próby uczuleniowej.
12. Student umie monitorować stanu ogólny chorego na botulizm.
13. Student umie różnicować zatrucie jadem kiełbasianym z innymi jednostkami
chorobowymi na podstawie wywiadu i obrazu klinicznego.
IX. Zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV)
Cel : Przekazanie wiedzy i nabycie umiejętności w zakresie epidemiologii, etiopatogenezy i
kliniki (symptomatologia, diagnostyka i leczenie) zakażenia HIV/AIDS.
Wiedza:
1. Student zna podstawowe dane epidemiologiczne dotyczące zakażenia HIV ( ilość osób
zakażonych HIV w Polsce i na świecie).
2. Student zna drogi przenoszenia zakażenia HIV ( zachowania ryzykowne).
3. Student zna zasady testowania w kierunku zakażenia HIV zgodne z zalecenia PTN AIDS
(testy ELISA- HIV DUO, Western Blot).
4. Zna zasady diagnostyki u pacjentów z rozpoznanym zakażeniem HIV (zleca właściwe
badania immunologicznej i wirusologiczne).
5. Student zna testy genetyczne stosowane w diagnostyce zakażenia HIV.
6. Student zna symptomatologię wczesnej fazy zakażenia HIV (objawy kliniczne ostrej
choroby retrowirusowej).
7. Student zna symptomatologię później fazy zakażenia HIV.
8. Student zna definicje AIDS.
9. Student zna najczęstsze choroby wskaźnikowe u zakażonych HIV w praktyce klinicznej.
10. Student zna podstawy farmakogenetyki w praktyce klinicznej zakażenia HIV.
11. Student potrafi wymienić główne grupy leków antyretrowirusowych oraz zna zasady ich
kojarzenia.
12. Student zna podstawowe zasady monitorowania i leczenia antyretrowirusowego.
13. Student zna podstawowe zasady postępowania poekspozycyjnego na zakażenie HIV.
14. Student zna zalecane schematy stosowania leków antyretrowirusowych w profilaktyce
poekspozycyjnej.
15. Student zna czas trwania profilaktyki antyretrowirusowej po ekspozycji na HIV.
16. Student zna działania niepożądane leków antyretowirusowych stosowanych w
profilaktyce poekspozycyjnej.
Umiejętności:
1. Student umie zebrać wywiad z pacjentem po ekspozycji na zakażenie HIV (oraz z
pacjentem zakażonym HIV).
2. Student umie ocenić czynniki ryzyka zakażenia HIV.
3. Student potrafi zlecić badania diagnostyczne w kierunku zakazania HIV (HIV DUO,
Western Blot).
4. Student potrafi prawidłowo zinterpretować wyniki badań serologicznych,
immunologicznych i wirusologicznych u pacjenta zakażonego HIV.
5. Student potrafi zdiagnozować na podstawie wywiadu i obrazu klinicznego najczęstsze
choroby wskaźnikowe w AIDS.
6. Student umie zlecić leki antyretrowirusowe w ramach profilaktyki poekspozycyjnej i zna
czas trwania chemioprofilaktyki.
7. Student rozpoznaje objawy niepożądanych działania leków antyretrowirusowych
stosowanych w profilaktyce poekspozycyjnej.
X.
Malaria-podstawowe zasady profilaktyki, diagnostyki i terapii.
Cel: Przekazanie wiedzy i umiejętności z zakresu profilaktyki przeciwmalarycznej u osób
podróżujących na tereny, gdzie choroba występuje endemicznie, podstawowych zasad
diagnostyki u pacjenta z podejrzeniem malarii oraz schematów terapeutycznych u chorego z
rozpoznaną malarią.
Wiedza:
1. Student zna czynniki etiologiczne wywołujące malarię( 5 gatunków pierwotniaków z
rodzaju Plasmodium: Plasmodium vivax, Plasmodium ovale, Plasmodium malariae,
Plasmodium falciparum, Plasmodium knowlesi).
2. Student zna podstawowe dane epidemiologiczne dotyczące malarii oraz zna obszary
endemicznego występowania malarii.
3. Student zna drogi przenoszenia malarii oraz rezerwuar zarodźców.
4. Student zna objawy malarii ze szczególnym uwzględnieniem klinicznych i laboratoryjnych
wykładników ciężkości choroby.
5. Student zna podstawowe zasady profilaktyki nieswoistej i swoistej malarii ze znajomością
leków stosowanych w chemioprofilaktyce (schematy dawkowania).
6. Student zna zasady diagnostyki malarii (znajomość i interpretacja testów diagnostycznych
stosowanych w rozpoznaniu malarii).
7. Student zna podstawy diagnostyka różnicowej malarii ze szczególnym uwzględnieniem
zasad postępowania u pacjenta gorączkującego po powrocie z tropików.
8. Student zna leki stosowane w przerywaniu napadu malarycznego i w leczeniu
przyczynowym malarii (znajomość leków aktywnych wobec różnych gatunków zarodźców,
czas trwania terapii, najczęstsze działania niepożądane).
9. Student zna zasady monitorowania pacjenta z rozpoznaną malarią.
10. Student zna najczęstsze powikłania malarii.
Umiejętności:
1. W oparciu o właściwie przeprowadzony wywiad student potrafi uwzględnić malarię w
diagnostyce różnicowej u pacjenta powracającego z tropików.
2. Student potrafi prawidłowo zbadać pacjenta z malarią uwzględniając najczęstsze
nieprawidłowości w badaniu fizykalnym.
3. Student umie rozpoznać ciężką postać malarii na podstawie wykładników laboratoryjnych i
klinicznych.
4. Student umie zlecić i zinterpretować podstawowe badania laboratoryjne niezbędne w
diagnostyce malarii.
5. Student umie zlecić chemioprofilaktykę malarii zgodnie z rekomendacjami, uwzględniając
teren endemiczny, w którym przebywać będzie pacjent.
6. Student potrafi leczyć pacjenta z malarią zgodnie z obowiązującymi zasadami.
XI. Podstawowe zasady diagnostyki różnicowej u pacjenta z podejrzeniem infekcyjnej
choroby wątroby – interpretacja wyników badań.
Cel: Przekazanie wiedzy oraz nabycie umiejętności z zakresu diagnostyki różnicowej u
pacjenta z podejrzeniem infekcyjnej choroby wątroby. Znajomość czynników etiologicznych
oraz interpretacja badań diagnostycznych niezbędnych w ustaleniu etiologii choroby.
Wiedza:
1. Student zna etiologię chorób infekcyjnych wątroby wywołanych przez:
- wirusy pierwotnie hepatotropowe: HBV, HCV, HAV, HEV
- wirusy wtórnie hepatotropowe: EBV, CMV, HSV, VZV, wirusy Coxsackie B, adenowirusy
, wirus świnki, czy wirus różyczki
- choroby pasożytnicze wątroby
2. Student zna symptomatologię chorób wątroby oraz interpretuje wyniki podstawowych
badań laboratoryjnych niezbędnych w rozpoznaniu chorób wątroby (m. in. interpretuje wyniki
badań biochemicznych: ALT, AST, GGTP, ALP, stężenie bilirubiny, poziom białka
całkowitego i albuminy, parametry układu krzepnięcia).
3. Student zna zasady diagnostyki różnicowej u pacjenta z żółtaczką (odpowiednio definiuje
żółtaczkę, przeprowadza diagnostykę różnicową z uwzględnieniem czynników infekcyjnych i
nieinfekcyjnych
(m.
in.
alkoholowe
zapalenie/marskość
wątroby,
HCC,
choroby
autoimmunologiczne wątroby, kamica żółciowa, choroby metaboliczne).
8. Student zna zasady różnicowania ostrego i przewlekłego WZW B na podstawie badań
serologicznych, biochemicznych, wywiadu epidemiologicznego i przebiegu choroby.
9. Student zna cele i zasady terapii przeciwwirusowej u pacjentów z zapaleniem wątroby o
etiologii HBV.
10. Student zna kliniczne postaci i następstwa infekcji HCV (zna kryteria rozpoznania ostrego
wzw typu C, przewlekłego zapalenia wątroby typu C, HCC, marskości pozapalnej wątroby w
następstwie infekcji HCV).
11. Student zna zna pozawątrobowe manifestacje zakażenia HCV.
12. Student zna zasady kwalifikacji pacjenta z zakażeniem HCV do terapii przeciwwirusowej,
zna stosowane leki i schematy ich stosowania ze znajomością możliwych działań
niepożądanych.
13. Student zna zasady leczenia objawowego u pacjentów z niewydolnością wątroby.
14. Student zna zasady kwalifikacji pacjentów do przeszczepu wątroby (zna skalę MELD,
Child-Plaugh).
Umiejętności:
1. Student umie przeprowadzić badanie podmiotowe.
2. Student potrafi zbadać fizykalnie pacjenta i rozpoznaje objawy chorób wątroby.
3. Student prawidłowo zleca i interpretuje parametry biochemiczne wydolności wątroby
i ocenia ryzyko możliwych klinicznych następstw niewydolności wątroby ( takich jak:
śpiączka wątrobowa, encefalopatia wątrobowa, skaza krwotoczna)
4. Student potrafi zlecić i zinterpretować wyniki badań niezbędnych
(wykluczeniu) infekcyjnej
w ustaleniu
etiologii chorób wątroby. Interpretuje wyniki badań
serologicznych: HBsAg, anty-HBs, anty-HBc, HBeAg, antyHBe, anty-HCV, a-HAV,
a-HEV i wirusologicznych: HCV-RNA, HBV DNA.
5. Student potrafi zalecić dalsze postępowanie diagnostyczne u pacjenta (hospitalizacja,
leczenie ambulatoryjne).
6. Student potrafi rozpoznać marskość wątroby w oparciu o obraz kliniczny i wykonane
badania (właściwie interpretuje m. in. leukopenię i małopłytkowość u pacjenta z
marskością wątroby).
7. Student potrafi zaplanować leczenie u pacjenta ze zdekompensowaną marskością
wątroby i jej następstwami klinicznymi (właściwie leczy wodobrzusze, monitoruje i
leczy chorych ze skazę krwotoczną, hipoalbuminemią, czy encefalopatią wątrobową).
8. Student potrafi monitorować chorych oraz zlecać określone badania przesiewowe w
kierunku pierwotnego raka wątroby (badania obrazowe, ocena AFP).
XII. Symptomatologia i leczenie pacjenta z ospą wietrzną/półpaścem
Cel: Celem zajęć jest przekazanie wiedzy oraz nabycie umiejętności dotyczących znajomości
czynnika etiologicznego, epidemiologii, objawów klinicznych oraz diagnostyki i leczenia
zakażenia wirusem ospy wietrznej i półpaśca.
Wiedza:
1. Student zna etiologię ospy wietrznej i półpaśca (wirus VZV).
2. Student zna klinikę ospy wietrznej: znajomość okresu wylęgania, dróg przenoszenia,
objawów klinicznych oraz możliwych powikłań.
3. Student zna klinikę u pacjenta z półpaścem: obraz kliniczny, znajomość chorób
predysponujących do wystąpienia reaktywacji zakażenia VZV.
4. Student zna kryteria diagnostyczne z ospy wietrznej/półpaśca.
5. Student
zna
grupy
leków
p/wirusowych
stosowanych
w
terapii
ospy
wietrznej/półpaśca oraz kryteria ich włączenia do leczenia (wskazania do stosowania
preparatów acyklowiru, znajomość możliwych działań niepożądanych).
6. Student
zna
podstawowe
zasady
dotyczące
leczenia
objawowego
oraz
farmakologicznego u chorych z ospą wietrzną/ półpaścem.
7. Student zna zasady postępowania po kontakcie ciężarnej z pacjentem chorym na ospę
wietrzną
lub
półpasiec.
Student
zna
wskazania
do
stosowania
swoistej
immunoglobuliny.
Umiejętności:
1. Student potrafi rozpoznać ospę wietrzną i półpasiec w oparciu o obraz kliniczny; zna
lokalizację i charakter wykwitów
skórnych zarówno w ospie wietrznej jaki w
półpaścu.
2. Student potrafi przeprowadzić badanie fizykalne u pacjenta z podejrzeniem ospy
wietrznej/połpaśca, ocenia stan ogólny chorego.
3. Student potrafi rozpoznać możliwe powikłania u chorych z infekcją VZV.
4. Student potrafi zaplanować leczenie
u osób dorosłych z ospą wietrzną lub z
półpaścem.
5. Student potrafi ocenić wskazania do podania swoistej immunoglobuliny po kontakcie
ciężarnej z pacjentem chorym na ospę wietrzną/półpasiec.
6.
XIII. Ostre zapalenie gardła
Cel: Celem zajęć jest nabycie wiedzy oraz umiejętności oraz zdobycie kompetencji
dotyczących zasad diagnostyki
oraz postępowania terapeutycznego u chorego z ostrym
zapaleniem gardła.
Wiedza:
1. Student zna definicję ostrego zapalenia gardła/anginy.
2.
Student zna główne czynniki etiologiczne ostrego zapalenia gardła/anginy.
3. Student zna diagnostykę różnicową angin uwzględniając obraz kliniczny i
podstawowe badania laboratoryjne.
4. Student zna etapy diagnostyki zapalenia gardła oraz sposób ich przeprowadzania:
-student zna zasady pobieraniu posiewu z gardła,
-student zna zasady pobierania krwi na posiew,
-student zna panel badań laboratoryjnych m. in.: morfologia krwi z rozmazem, CRP,
PCT, Alat,
Aspat, badania serologiczne (a-VCA IgM, a-VCA IgG, przeciwciała
heterofilne EBV, a-CMV
IgM, a- CMV IgG, Toxo IgM, Toxo IgG, anty-HIV).
5. Student zna choroby w przebiegu których zapalenie gardła/angina jest jednym z
objawów chorobowych (płonica, błonica, mononukleoza zakaźna).
6. Student zna grupy antybiotyków i spektrum ich działania.
7. Student zna zasady empirycznego stosowania antybiotykoterapii w ostrych
zapaleniach gardła.
Umiejętności:
Student potrafi prawidłowo zebrać wywiad chorobowy oraz zbadać pacjenta fizykalnie,
ocenia gardło , jamę ustną, potrafi posługiwać się szpatułką.
1. Student potrafi zbadać węzły chłonne: ocenia
ich wielkość, lokalizację,
konsystencję, bolesność, przesuwalność.
2. Student potrafi pobrać wymaz z gardła i krew na posiew.
3. Student interpretuje wyniki badań laboratoryjnych (morfologia krwi, interpretacja
zmian ilościowych krwinek białych – leukocytoza/leukopenia, interpretacja zmian
we wzorze odsetkowym krwinek białych w rozmazie krwi- limfocytoza,
granulocytoza; białko C-reaktywne-CRP, próby wątrobowe).
4. Student potrafi przeprowadzić diagnostykę różnicową w oparciu o przebieg i
obraz kliniczny oraz wyniki badań dodatkowych (np. podejrzewa mononukleozę
zakaźną u pacjenta z leukocytozą, limfocytozą i podwyższoną aktywnością
aminotransferaz; różnicuje zmiany zapalne w gardle u chorych z chorobami
hematologicznymi- białaczki, chłoniaki).
5. Student
potrafi zlecić odpowiednia terapię zgodnie z obowiązującymi
wytycznymi oraz potrafi zmodyfikować ją w oparciu o wyniki badań
mikrobiologicznych.
6. Student potrafi
wdrożyć
postępowanie w przypadku podejrzenia ropnia
okołomigdałkowego i innych powikłań anginy.
XIV. Toksoplazmoza
Cel: Celem zajęć jest nabycie wiedzy i umiejętności dotyczących znajomość czynnika
etiologicznego, epidemiologii, objawów klinicznych oraz zasad
diagnostyki i leczenia
zakażeń wywołanych przez Toxoplasma gondii.
Wiedza:
1. Student zna czynnik etiologiczny oraz cykl życiowy pierwotniaka Toxoplasma
gondii.
2. Student zna epidemiologię zakażenia T. gondii m. in. drogi i źródła zakażenia, zasady
profilaktyki nieswoistej.
3. Student zna objawy kliniczne toksoplazmozy nabytej i wrodzonej.
4. Student zna wpływ zakażenia T.gondii na płód (znajomość następstw infekcji w
zależności od czasu trwania ciąży).
5. Student zna panel badań serologicznych m. in. przeciwciała Toxo IgM, Toxo IgG,
awidność przeciwciał w klasie IgG oraz zna czas utrzymywania się p/c Toxo IgM po
zakażeniu.
6. Student zna leki p/pierwotniakowe stosowane w leczeniu toksoplazmozy
nabytej/toksoplazmozy ciężarnych oraz zna wskazania do ich stosowania.
7. Student zna zasady monitorowania ciąży u pacjentki z toksoplazmozą.
8. Student zna wskazania do badania płynu owodniowego u ciężarnej z toksoplazmozą.
9. Student zna wskazania do amniopunkcji.
Umiejętności:
1. Student potrafi przeprowadzić wywiad oraz badanie fizykalne u pacjentki w ciąży
z
podejrzeniem toksoplazmozy.
2. Student potrafi zinterpretować zlecone badania serologiczne u pacjentki w ciąży
z
podejrzeniem toksoplazmozy.
3. Student potrafi zinterpretować pozytywny wynik przeciwciał Toxo IgG jako marker
przebytego zakażenia.
4. Student potrafi wdrożyć leczenie w przypadku toksoplazmozy nabytej.
5. Student potrafi wdrożyć leczenie u ciężarnej z podejrzeniem/rozpoznaniem
toksoplazmozy.