11. Pomnik Boga

nadzieja.pl - Bernard Koziróg - 11. Pomnik Boga
11. Pomnik Boga
Na ziemi istnieje wiele pomników z marmuru, brązu czy nawet metali szlachetnych.
Pan Bóg ma również na ziemi swój pomnik, lecz nie z marmuru czy drogiego
kruszcu, ale z czasu. Jest nim sabat — siódmy dzień tygodnia, ustanowiony w raju
Eden przed upadkiem człowieka w grzech, jako święty Boży dzień odpoczynku.
Sabat, jako pomnik wieczności, przetrwa okres grzechu i będzie znakiem czci
Stworzyciela w odnowionym raju.
Oto przegląd dziesięciu tekstów na temat sabatu, od raju utraconego do raju
odnowionego:
1. „Tak zostały ukończone niebo i ziemia oraz cały ich zastęp. I ukończył Bóg w
siódmym dniu dzieło swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego
dzieła, które uczynił. I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, bo w nim
odpoczął od wszelkiego dzieła, które uczynił. I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i
poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego, którego Bóg dokonał
w stworzeniu”1. Ustanowieniu sabatu towarzyszyły trzy fakty:
I. ODPOCZĄŁ — nie z powodu zmęczenia, lecz dla przykładu wobec człowieka2.
II. BŁOGOSŁAWIŁ — Bóg wypowiedział swoje błogosławieństwo nad tym dniem do
Adama i Ewy.
III. UCZYNIŁ GO ŚWIĘTYM — to znaczy odłączył dzień siódmy dla świętego celu.
Wymienione wyżej trzy czynności Boga w związku z ustanowieniem sabatu
świadczą o doniosłości i odrębności tego dnia, uczynionego świętem tygodniowym
dla Adama i Ewy oraz przyszłych pokoleń. Nikt oprócz samego Boga nie będzie
mógł zmienić tego postanowienia.
Ludzie nieraz pytają, czy sabat został ustanowiony przy stworzeniu świata, czy też
w późniejszym okresie? Odpowiedź znajdujemy na początku Pisma Świętego, gdy
porównamy tekst Genesis1,28 z 2,3. Słowo błogosławił zostało użyte zarówno dla
małżeństwa, jak i dla sabatu. Nikt nie ma wątpliwości co do ustanowienia
małżeństwa w raju, które miało być prawem dla wszystkich dzieci Adama, i nie
powinien ich mieć, jeśli chodzi o ustanowienie sabatu i jego przeznaczenie dla
całego rodzaju ludzkiego, co wynika jasno z kontekstu choćby tylko wymienionych
tekstów.
2. „Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. Sześć dni będziesz pracował i
wykonywał wszelką swoją pracę, ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego:
strona 1 / 5
nadzieja.pl - Bernard Koziróg - 11. Pomnik Boga
Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój
sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w
twoich bramach. Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i
wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił
dzień sabatu i poświęcił go”3.
„Pamiętaj” — słowo to wskazuje, że sabat nie był nową instytucją, nadaną dopiero
na Synaju. Sabat był dobrze znany. „Sabat Pana, Boga twego” — świadczy, że
dzień ten nie był dany jakiejś grupie ludzi uprzywilejowanych, sekcie czy
kościołowi. Sabat należy do Boga — taka jest nauka całego Pisma Świętego. Sabat
ważny jest dlatego, że nie jest instytucją ludzką. Jest to Boży, święty,
błogosławiony dzień odpoczynku, ustanowiony na wieczną chwałę i cześć
Stworzyciela.
3. „Jeżeli powstrzymasz swoją nogę od bezczeszczenia sabatu, aby załatwić swoje
sprawy w moim dniu świętym, i będziesz nazywał sabat rozkoszą, a dzień
poświęcony Panu godnym czci, i uczcisz go nie odbywając w nim podróży, nie
załatwiając swoich spraw i nie prowadząc pustej rozmowy, wtedy będziesz się
rozkoszował Panem, a Ja sprawię, że wzniesiesz się ponad wyżyny ziemi, i
nakarmię cię dziedzictwem twojego ojca Jakuba, bo usta Pana to przyrzekły”4.
Powściągnij twe nogi od przekraczania sabatu. To znaczy cofnij swe nogi od
przekraczania sabatu! Przestań deptać Boży dzień, jakby to był dzień powszedni!
Nazwij sabat rozkoszą. Rozkosz jest nadzwyczaj przyjemnym zjawiskiem! Czymś
rozweselającym naszą twarz, rozjaśniającym nasze oczy. Jest to coś, co czyni nas
szczęśliwymi. Taka była myśl Boża, gdy ustanowił sabat dla ludzi. Dzień sobotni
nigdy nie miał być ciężarem, nieznośnym jarzmem.
4. „Nadałem im również moje sabaty, aby były znakami między mną a nimi, aby
wiedzieli, że Ja, Pan, jestem tym, który ich uświęca. Święćcie moje sabaty i niech
będą znakiem między mną a wami, aby wiedziano, że Ja, Pan, jestem waszym
Bogiem!”5.
„Święćcie” — określa stan pokoju serca6, żąda głębokiego poszanowania i
respektu, poważania. „Znakiem między mną a wami” — podobnie jak akt
ślubowania dwojga ludzi jest znakiem ich dozgonnej przynależności do siebie, tak
sabat jest znakiem szczególnego stosunku między Bogiem i Jego ludem. Święcenie
sabatu jest publicznym i otwartym przyznawaniem się do Boga jako Pana i
Stworzyciela. Jest to szczególnie ważne w tym czasie, kiedy większość ludzi myśli
inaczej.
„Pan, który was poświęca”. Słowa te wskazują, jak wielką doniosłość
oczach Boga. Zasadniczo sabat jest doświadczeniem uświęcenia
duchowym serca — dzięki któremu wierzący dobrowolnie i osobiście
dla Boga, aby dostąpić zbawienia. Sabat jest znakiem zaślubin
zgodności jego woli z wolą Bożą. To doświadczenie nie trwa tylko
ma sabat w
— stanem
odłączył się
człowieka i
24 godziny,
strona 2 / 5
nadzieja.pl - Bernard Koziróg - 11. Pomnik Boga
podczas sabatu. Trwa ono stale, przez wszystkie dni tygodnia, czego każdy
następny sabat jest znakiem. Takie właśnie znaczenie ma słowo „uświęcić”. W
Starym Testamencie Bóg powiedział: „świętymi bądźcie, gdyż ja jestem święty”.
Kto dobrowolnie odda się służbie Bożej w celu dostąpienia uświęcenia, ten z
radością przyjmie znak tego uświęcenia, a znakiem tym pozostaje na zawsze
sobota.
5. „Módlcie się tylko, aby ucieczka wasza nie wypadła zimą albo w sabat”7. Ten
wiersz jest dowodem świętości sabatu w erze chrześcijańskiej. Sam Jezus
powiedział te słowa, gdy mówił o przyszłej inwazji wojsk rzymskich, mających
zburzyć Jerozolimę, co miało się spełnić dopiero po upływie ponad trzydziestu lat
po wniebowstąpieniu Pana. Historia potwierdza dokładnie wypełnienie się
przepowiedni w 70 roku naszej ery. Jest to oczywisty dowód, że śmierć Jezusa
Chrystusa na krzyżu Golgoty nie miała w żadnym wypadku znieść świętości i
błogosławieństwa odpoczynku sobotniego nadanego przy stworzeniu świata i
potwierdzonego niezmiennym dekalogiem.
6. „Ponadto rzekł im: „Sabat jest ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla
sabatu. Tak więc Syn Człowieczy jest Panem również i sabatu”8.
„Ustanowiony dla człowieka”. Człowiek bowiem został stworzony przed sabatem,
nie zaś po sabacie. Sabat został uczyniony dla dobra człowieka — dla jego
szczęścia, radości i regeneracji sił umysłu i ciała.
„Syn Człowieczy jest Panem sabatu”. Jest to jedyny dzień spośród siedmiu, który
Jezus nazywa swoim. Jest to prawdziwy dzień Pański według Pisma Świętego. Jezus
sam jest twórcą, obrońcą i interpretatorem tego dnia.
7. „I przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował, i wszedł według zwyczaju swego w
dzień sabatu do synagogi, i powstał, aby czytać”9.
„Według zwyczaju swego”. Zwyczaj zostaje utarty przez regularne powtarzanie.
Biblia wymienia dwa zwyczaje Jezusa: modlitwę i święcenie sabatu. „W dzień
sabatu udał się według zwyczaju swego do synagogi”.
Przechodząc obok warsztatu ciesielskiego w Nazarecie, w każdym innym dniu
tygodnia poza sabatem, słyszelibyśmy uderzenia siekiery, odgłosy młota
uderzającego w dłuto lub piły przecinającej drewno. Przechodząc obok synagogi,
zauważylibyśmy drzwi zamknięte. Natomiast w dzień sabatu drzwi synagogi były
szeroko otwarte. Tam w owym czasie znaleźlibyśmy Jezusa uczącego lud,
czytającego z ksiąg Pisma Świętego lub pogrążonego w rozmowie z Ojcem w
modlitwie.
Jezus dał przykład szacunku i posłuszeństwa wobec dnia sobotniego podczas
całego ziemskiego życia10.
strona 3 / 5
nadzieja.pl - Bernard Koziróg - 11. Pomnik Boga
Gdyby Jezus chodził po ziemi, uczyłby nadal praktykowania tego, co stanowiło
przykład całego Jego ziemskiego życia. „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na
wieki”11.
8. „A był to dzień Przygotowania i nastawał sabat. A szły też za nim niewiasty,
które razem z Jezusem przybyły z Galilei i widziały grób oraz jak składano ciało
Jego; powróciwszy zaś przygotowały wonności i maści. Przez sabat zaś
odpoczywały według przykazania”12. Sprawozdanie to ponad wszelką wątpliwość
ustala czas sabatu. Jest to dzień, który rozpoczyna się wieczorem w piątek (dzień
ukrzyżowania) i poprzedza niedzielę, która była w owym czasie dniem
zmartwychwstania13.
9. „A w dzień sabatu wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie, jak sądziliśmy,
odbywały się modlitwy, i usiadłszy, rozmawialiśmy z niewiastami, które się
zeszły”14. Wydarzenie to miało miejsce około roku 52 n.e., czyli 20 lat po
zmartwychwstaniu. Zwyczaj Jezusa i apostołów był powszechnym zwyczajem
wszystkich chrześcijan15. Historia dowodzi, że nawet w Kościele rzymskim w
ósmym wieku po Chrystusie katolicy święcili sobotę, za co zostali obłożeni klątwą
papieską. W Piśmie Świętym nie znajdziemy żadnego śladu dokonania zmiany
sabatu na inny dzień tygodnia. Apostoł Jan nazywa sabat Dniem Pańskim16 w
ponad dziewięćdziesiąt lat po narodzeniu Chrystusa. Nowy Testament Pana
naszego Jezusa Chrystusa nic nie mówi o innym dniu odpoczynku, jak tylko o dniu
sobotnim.
10. „Bo jak nowe niebo i nowa ziemia, które ja stworzę, ostaną się przede mną —
mówi Pan — tak ostoi się wasze potomstwo i wasze imię. I będzie tak, że w każdy
nów i w każdy sabat przychodzić będzie każdy człowiek, aby mi oddać pokłon —
mówi Pan”17.
Zwróćmy uwagę na wyrażenie: „Każdego tygodnia w sabat”. Sabat ustanowiony w
raju utraconym pozostanie wieczną pamiątką ku czci Stworzyciela w raju na nowej
ziemi. Dopełnia to faktu, że w ciągu prawie sześciu tysięcy lat w stanowisku Boga
do sabatu, siódmego dnia naszego ziemskiego tygodnia, nic się nie zmieniło. Dzień
uroczyście święcony przez Boga i pierwszą parę ludzi w ogrodzie Eden, następnie
deptany przez szatana i ludzi zbuntowanych przeciwko Stworzycielowi nieba i
ziemi, będzie ponownie święcony przez wszystkich mieszkańców nowej ziemi, na
której nigdy więcej nie będzie grzeszników łamiących Boże przykazania, łącznie z
dniem sabatu. Nie będzie tam grzechu.
Przypisy:
1 Rdz 2,1-3.
2 Iz 40,28.
strona 4 / 5
nadzieja.pl - Bernard Koziróg - 11. Pomnik Boga
3 Wj 20,8-11.
4 Iz 58,13.14.
5 Ez 20,12.20.
6 1J 3,18.
7 Mt 24,20.
8 Mk 2,27.28.
9 Łk 4,16.
10 J 13,15.
11 Hbr 13,8.
12 Łk 23,54-56.
13 Zob. Łk 24,1.
14 Dz 16,3.
15 Dz 17,2.
16 Ap 1,10.
17 Iz 66,22.23.
strona 5 / 5
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)