docRodzaje homotoksyn
download 
Reklamacja Transkrypt
Rodzaje homotoksyn
Rodzaje homotoksyn IAH AC Rodzaje homotoksyn © IAH 2007 W otaczającym nas świecie, a nawet w naszym ciele jest wiele homotoksyn. Podręczniki toksykologii opisują ponad 100 000 substancji, a codziennie przybywają nowe substancje toksyczne. Niektóre z nich są dobrze znanymi truciznami, inne są mniej znane lub wykazują toksyczność w określonych warunkach. Mimo że jest to bardzo złożone zagadnienie, trzeba zapoznać się z ogólną klasyfikacją rodzajów homotoksyn, aby móc opracować protokół leczenia dający największe szanse sukcesu terapeutycznego. 1 Cel: • Identyfikacja różnych rodzajów homotoksyn obecnych w środowisku naturalnym • Opis wpływu homotoksyn na organizmy żywe • Wskazanie preparatów antyhomotoksycznych mogących pomóc w neutralizacji homotoksyn © IAH 2007 2 Cele tego wykładu obejmują identyfikację różnych rodzajów homotoksyn obecnych w naszym środowisku naturalnym, opis wpływu homotoksyn na organizm człowieka oraz wskazanie preparatów antyhomotoksycznych mogących pomóc w ich neutralizacji Ogólne zasady oczyszczania i detoksykacji omówiono w wykładzie IAH AC Oczyszczanie i detoksykacja. 2 Plan wykładu: • Definicja homotoksyny • Rodzaje homotoksyn • Toksyny chemiczne • Toksyny ukryte • Dieta a toksyczność • Leki jako toksyny • Neuralne pola interferencyjne • Psychotoksyny © IAH 2007 3 3 Definicja homotoksyny • Homotoksyną nazywamy każdą substancję wykazującą bezpośrednie lub pośrednie działanie toksyczne na organizm człowieka © IAH 2007 4 Homotoksyną nazywamy każdą substancję wykazującą bezpośrednie lub pośrednie działanie szkodliwe na organizm człowieka. Nie sama substancja jest tu najważniejsza, najważniejsze jest jej działanie na organizm. 4 Rodzaje homotoksyn • Homotoksyny egzogenne • Obciążenia toksyczne wnikające do organizmu z zewnątrz lub zakłócające jego działanie(np. arszenik, dym tytoniowy, metale ciężkie itp.) • Homotoksyny endogenne • Wytwarzane w organizmie, głównie w procesach metabolicznych (np. amoniak, CO2, itp.) © IAH 2007 5 Homotoksyny dzielimy na dwie duże grupy: homotoksyny endogenne i egzogenne. Homotoksyny egzogenne są substancjami wnikającymi do organizmu ze środowiska i wykazujące bezpośrednie lub pośrednie działanie toksyczne wobec tkanek, narządów lub mechanizmów regulacyjnych. Nawet zdrowy styl życia nie gwarantuje wolności od homotoksyn egzogennych, ponieważ na obecność wielu z nich nie mamy praktycznie wpływu (kurz w powietrzu, promieniowanie, gazy itp.). Niektóre z nich są toksyczne w małych dawkach, inne muszą być przyjmowane w wyższych dawkach lub przez dłuższy czas w niewielkich ilościach by wywołać intoksykację. Niektóre homotoksyny egzogenne stają się wysoce toksyczne w skojarzeniu z innymi substancjami. Unikanie ich nie wystarczy, aby się od nich uwolnić, ponieważ o obecności znacznej ich części nie wiemy. Homotoksyny endogenne są wytwarzane przez sam organizm. W organizmie znajduje się wiele produktów pośrednich lub końcowych metabolizmu. Nawet substancje toksyczne, które w normalnych warunkach są obecne w organizmie, w wypadku ich kumulacji stają się homotoksynami i nabierają istotności terapeutycznej, jeśli nie możemy wyeliminować ich poprzez normalne procesy fizjologiczne. 5 “Dawka czyni truciznę” Paracelsus © IAH 2007 6 Wiele wieków temu Paracelsus dostrzegł znaczenie dawki dla uznania substancji za toksyczną. Arszenik jest powszechnie znany jako substancja silnie trująca, ale niewiele osób wie, że arszenik znajduje się w wielu produktach żywnościowych, które codziennie spożywamy... występuje on w nich w bardzo znikomych ilościach. Wyższe dawki są śmiertelne. Bardzo niskie dawki toksyny mogą nawet działać na organizm korzystnie. Inną substancją uznawaną za niewątpliwie śmiertelną w wysokich dawkach jest czysta woda (wypicie wody w ilości ponad 30% masy ciała w ciągu doby jest śmiertelnie niebezpieczne), więc nie tylko sama substancja odpowiada za toksyczność, rozważając to zagadnienie powinniśmy wziąć pod uwagę: • substancję, • (powtarzane) dawki, • czas interakcji z organizmem, • adaptację do intoksykacji, • podatność organizmu, • zdolność do magazynowania substancji (macierz zewnątrzkomórkowa), • zdolność do wydalania substancji, • potencjalizujące lub hamujące interakcje z innymi substancjami z bezpośredniego środowiska organizmu, • kombinacja dawek i czasu działania toksyny może powodować nieoczekiwane działania toksyczne. Wysoka dawka toksyny przyjęta w krótkim czasie jest niemal zawsze niebezpieczna, jednak długotrwała intoksykacja małymi dawkami nie musi wykazywać działania szkodliwego. W rzeczywistości należy stwierdzić, że homotoksyna wykazuje działanie toksyczne jedynie w pewnych określonych warunkach i nie każda homotoksyna wykazuje podobne działanie toksyczne dla każdego człowieka. Możemy wyznaczyć wytyczne i standardy, ale nie dotyczą one wszystkich ludzi dokładnie tak samo. 6 Homotoksyny: • Toksyny chemiczne • Toksyny ukryte • Dieta a toksyczność • Leki jako toksyny • Pola zakłócające czynność układu nerwowego • Psychotoksyny © IAH 2007 7 Oprócz samych homotoksyn należy poznać liczne aspekty stylu życia pacjenta i jego środowiska. Aspekty te wiążą się z substancjami chemicznymi, żywieniem, nowoczesnymi lekami czy nawet czynnikami związanymi z regulacją i sztywnością procesów organizmu oraz polami energetycznymi wpływającymi na organizm. Tak więc są to główne czynniki wpływające na obciążenie organizmu toksynami. 7 Czynniki determinujące przeciążenie homotoksynami Zatrucie chemiczne © IAH 2007 W obecnych czasach, w silnie uprzemysłowionym środowisku, w obecności substancji syntetycznych, przy braku kontaktów społecznych, pod presją psychiczną i podczas stosowania leczenia tłumiącego regulację, występuje wiele czynników wzmacniających efekty zatrucia organizmu człowieka. Jak już wspomniano, niełatwo jest uniknąć obciążenia homotoksynami chemicznymi, a w krajach wysoko rozwiniętych stały się one częścią życia za sprawą decyzji podjętych w przeszłości przez rządy i wynikającego z nich zanieczyszczenia środowiska. Promieniowanie kosmiczne (uszkodzenie warstwy ozonowej), radioaktywność, pseudoestrogeny w rybach, metale ciężkie w bezpośrednim środowisku człowieka itp., są wspólne dla wszystkich niezależnie od wybranego stylu życia. Nawet przeprowadzka do innego rejonu nie zawsze jest rozwiązaniem, ponieważ niektóre substancje toksyczne przemieszczają się w powietrzu do tak zwanych czystych i naturalnych okolic. 8 Zatrucie chemiczne: kryteria toksykologiczne • Kumulacja biologiczna • Tendencja substancji do kumulacji w tkankach organizmów żywych poprzez kumulację biologiczną • Związana z hydrofilnością lub hydrofobowością © IAH 2007 9 Paracelsus stwierdził, że dawka czyni truciznę. W ten sposób mogło by się wydawać, że jedynie wysokie dawki toksyny powodują zatrucie, co nie zawsze jest prawdą. Nawet niewielkie ilości substancji chemicznych przyjmowane wielokrotnie w ciągu dekad mogą ulegać kumulacji biologicznej, która po dłuższym czasie staje się bardzo niebezpieczna. W wykładzie „IAH AC Histologia i fizjologia macierzy” wspomnieliśmy już o tym, że istnieją co najmniej 3 sposoby zatrzymania toksyn w strukturze macierzy zewnątrzkomórkowej. Są one związane z dodatnim ładunkiem (macierz jest przeważnie naładowana ujemnie) toksyny, jej hydrofilnością lub mechanicznym zablokowaniem w macierzy związanym z wielkością cząsteczki toksyny. Tak więc nawet powtarzane w czasie bardzo niewielkie ilości toksyny mogą ulegać kumulacji biologicznej prowadzącej do powstania niebezpiecznych stężeń toksyny dopiero po latach. W Europie starsi ludzie zajmujący się rolnictwem wciąż wykazują wysokie stężenia DDT w wątrobie. DDT jest substancją, której stosowania zakazano ponad 20 lat temu. 9 Zatrucie chemiczne: kryteria toksykologiczne • Toksyczność • Szkodliwe działanie wobec zdrowia ludzi i zwierząt • Działania toksyn można podzielić na siedem kategorii... © IAH 2007 10 Działanie toksyczne substancji ocenia się według pewnych kryteriów. Nie wszystkie substancje chemiczne są taka samo toksyczne dla organizmów żywych. Niektóre są silnie toksyczne dla roślin, a prawie nieszkodliwe dla zwierząt czy ludzi i odwrotnie. Dlatego konieczna jest dokładniejsza analiza tego zagadnienia. 10 Zatrucie chemiczne: kryteria toksykologiczne • Toksyczność • Śmiertelność w ostrym zatruciu • Działanie subletalne na inne zwierzęta niż ssaki • Działanie subletalne na rośliny • Działanie subletalne na ssaki • Teratogenność • Toksyczność wobec materiału genetycznego/mutagenność • Karcynogenność © IAH 2007 11 Dawki śmiertelne przy ostrym zatruciu większością substancji są opisane w literaturze fachowej. Musimy pamiętać, że nie tylko pojedyncza dawka śmiertelna jest toksyczna, lecz możliwa jest także kumulacja biologiczna, a dawkę śmiertelną można osiągnąć powtarzając dawki trucizny, przykładem może być kumulacja biologiczna metali ciężkich np. ołowiu. Działanie toksyczne można zaobserwować u zwierząt innych niż ssaki i może ono utrzymywać się długotrwale ze względu na utrzymywanie się toksyny w łańcuchu pokarmowym. To samo dotyczy zatrutych roślin. Subletalne działanie substancji chemicznych na ssaki zostało dość dokładnie opisane, jednak często zapomina się o nim podczas wywiadu lekarskiego. Zatrucia zawodowe lub domowe (przemysłowe lub inne), żywność zawierająca chemikalia mogą powodować subletalne działania toksyczne. Niektóre substancje chemiczne wpływają na rozwój zarodkowy. W takich przypadkach zatrucie matki powoduje wystąpienie zaburzeń u dziecka. Dotyczy to nie tylko samych substancji występujących w środowisku lecz także chemikaliów lub substancji stosowanych w farmakologii (np. dzieci eskponowane na Softenon w latach 60-tych). Inne substancje chemiczne powodują uszkodzenia materiału genetycznego i powodują zaburzenia genetyczne. Ma to często nie tylko konsekwencje fizyczne lecz także fizjologiczne. Wiele substancji wykazuje działanie karcynogenne. Właściwości te opisano w literaturze fachowej. Obserwujemy w takich przypadkach dwojakie działanie: ostre zatrucia powodujące dedyferencjację komórek oraz dedyferencjację powodowaną przez kumulację dawek przyjmowanych w długim czasie. 11 Zatrucie chemiczne: kryteria toksykologiczne • Substancje zakwaszające • Amoniak • Tlenki azotu • Dwutlenek siarki itp. © IAH 2007 12 pH środowiska komórkowego jest niezwykle ważne i nawet najmniejsze odchylenia jego wartości mogą powodować zaburzenia czynności komórki lub nieodwracalne uszkodzenia. Amoniak jest produktem katabolizmu białek i ulega przekształceniom w wątrobie. Prawidłowy poziom amoniaku we krwi zawiera się w granicach 80-110 mcg/dl. Teoretycznie, pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby są narażeni na zatrucie amoniakiem, pomiar stężenia amoniaku jest nawet wskaźnikiem niewydolności wątroby. Tlenki azotu powstają podczas reakcji spalania. Uważa się, że zaostrzają one astmę oskrzelową, reagują z tlenem z powietrza prowadząc do wytworzenia ozonu. Który także jest czynnikiem drażniącym. Po rozpuszczeniu w wodzie tlenki azotu tworzą kwas azotowy. Po rozpuszczeniu w wodzie zawartej w powietrzu, tlenki azotu mogą przyczyniać się do powstania kwaśnych deszczy uszkadzających drzewa i całe ekosystemy leśne, wpływając na człowieka znajdującego się na końcu łańcucha pokarmowego. Dwutlenek siarki ze względu na swoje działanie antyseptyczne jest niekiedy stosowany jako konserwant napojów alkoholowych lub suszonych owoców. Środek ten jest stosowany w celu utrzymania dobrego wyglądu owocu a nie uniknięcia gnicia. Może on nadać owocowi charakterystyczny chemiczny smak. Dwutlenek siarki jest także silnym reduktorem. W obecności wody dwutlenek siarki odbarwia substancje redukując je, dlatego jest użyteczny jako wybielacz do papieru i delikatnych tkanin używanych do produkcji odzieży. Emisja ton dwutlenku siarki przez dziesiątki lat powoduje wystąpienie kwaśnych deszczy. 12 Zatrucie chemiczne: kryteria toksykologiczne • Metale i niemetale... • Kadm • Rtęć • Ołów © IAH 2007 13 Metale ciężkie występują powszechnie w środowisku przemysłowym. Kadm jest jedną z niewielu substancji naturalnych, które nie mają żadnej wartości dla organizmów żywych. Ze względu na jego kumulację biologiczną, jest on niezwykle toksyczny dla organizmów żywych i ekosystemów nawet w bardzo niskich stężeniach, samodzielnie lub z innymi substancjami. Wdychanie oparów kadmu uszkadza płuca i nerki. Przyjęcie kadmu drogą doustną może powodować ciężkie uszkodzenie tych narządów. Wiele reakcji wiązania kadmu powoduje rozwój nowotworów. Zatrucie kadmem może powodować tzw. Zespół itai-itai, co po japońsku oznacza ból-ból. Uwolniony do środowiska kadm, trafia do naszych ciał, ponieważ jest on wychwytywany przez rośliny i w ten sposób wchodzi do łańcucha pokarmowego. Ta homotoksyna egzogenna szczególnie uszkadza narządy prowadzące detoksykację (nerki i wątrobę), co czyni ją podwójnie niebezpieczną ponieważ zmniejsza możliwość eliminacji innych toksyn. Rtęć jest stosowana w wielu nowoczesnych materiałach a nawet w stomatologii (wypełnienia z amalgamatu). Działania człowieka, takie jak stosowanie nawozów w rolnictwie i przetwarzanie ścieków są przykładami uwalniania rtęci bezpośrednio do gleby i wody. Uwolniona rtęć trafia ostatecznie do wód powierzchniowych i gleby. Kiedy pH kwaśnej wody powierzchniowej jest pomiędzy 5 a 7, stężenie rtęci w wodzie wzrasta. Dzieje się tak ze względu na mobilizację rtęci z gleby w pobliżu źródła wody. Mikroorganizmy potrafią przekształcać rtęć trafiającą do wód powierzchniowych do metylortęci, która jest szybko wchłaniana przez większość organizmów. Metylortęć uszkadza układ nerwowy. Ryby należą do organizmów pochłaniających największe ilości metylortęci z wody. W wyniku tego procesu metylortęć kumuluje się w ciałach ryb i trafia do łańcucha pokarmowego. Szkodliwy wpływ rtęci zawartej w pokarmie zwierząt żywiących się rybami obejmuje zaburzenia rozrodu, uszkodzenia jelit, zaburzenia czynności żołądka, zmiany DNA i uszkodzenie nerek. Ołów jest toksycznym metalem uszkadzającym połączenia nerwowe (szczególnie u małych dzieci) i powodującym schorzenia krwi i ośrodkowego układu nerwowego. Długotrwała ekspozycja na ołów lub jego sole (szczególnie rozpuszczalne lub silny utleniacz PbO2) mogą powodować nefropatię i kolkowe bóle brzucha. W przeszłości stosowanie octanu ołowiu (zwanego cukrem ołowiowym) w Imperium Rzymskim jako słodzika do wina było przez niektórych uważane za przyczynę otępienia dotykającego wielu cesarzy rzymskich. W pewnym okresie niektóre związki ołowiu były wykorzystywane w przemyśle cukierniczym ze względu na ich słodki smak. Proceder ten został zakazany w krajach uprzemysłowionych, jednak w 2004 roku wybuchł skandal związany ze spożyciem zawierających ołów meksykańskich słodyczy przez dzieci w Kalifornii. 13 Zatrucia chemiczne: główne zanieczyszczenia • Związki organiczne... • Związki niehalogenowe: • Związki alifatyczne (formaldehyd, metan) • Związki aromatyczne (benzen, toluen) • Związki halogenowe: • Związki alifatyczne (związki chlorofluorowęglowe, trichloroetan) • Związki aromatyczne (chlorobenzen, dioksyny) © IAH 2007 14 Wśród chemikaliów jest dużo związków halogenowych i niehalogenowych wykazujących silną toksyczność a nawet karcynogenność. Ponieważ żywice formaldehydowe są stosowane w wielu materiałach konstrukcyjnych, w tym w produkcji sklejki, wykładzin dywanowych i pianek izolacyjnych w sprayu oraz powoli uwalniają one formaldehyd, substancja ta jest jednym z zanieczyszczeń powietrza najpowszechniej występujących w pomieszczeniach. W stężeniach powyżej 0,1 mg/kg powietrza wdychany formaldehyd może drażnić oczy i błony śluzowe, powodując łzawienie, ból głowy, pieczenie w gardle i duszność. Ekspozycja na benzen ma poważne konsekwencje dla zdrowia. Wdychanie dużych ilości benzenu może powodować zgon, podczas gdy niewielkie ilości mogą powodować senność, zawroty głowy, przyspieszenie czynności serca, bóle głowy, drżenie, splątanie i utratę świadomości. Spożywanie żywności i napojów zawierających duże ilości benzenu może powodować wymioty, podrażnienie żołądka, senność, drgawki, przyspieszenie czynności serca i śmierć. Chlorobenzen był stosowany podczas wytwarzania pewnych pestycydów, wśród których najbardziej znane było DDT powstające przez reakcję chlorobenzenu z chloralem (trójchloroaldehydem octowym). Chlorobenzen stosowano też przy produkcji fenolu, jednak zastosowanie tych procesów technologicznych znacznie spadło w ostatnich dekadach. Dziś chlorobenzen występuje głownie jako produkt przejściowy produkcji nitrochlorobenzenu i tlenku difenylu, które są istotnymi związkami w produkcji herbicydów, barwników i gumy. Dioksyny gromadzą się w żywych tkankach (kumulacja biologiczna), tak więc nawet niewielkie ich dawki mogą skumulować się powodując wystąpienie niebezpiecznych stężeń. TCDD ma okres półtrwania wynoszący ok. 7 lat u ludzi, jednak przy wysokich stężeniach tego związku jego eliminacja jest przyspieszona przez metabolizm. Wpływ dioksyn na zdrowie polega na ich działaniu wobec receptora komórkowego Ah. Ekspozycja na wysokie stężenia dioksyn powoduje u ludzi ciężką postać uporczywego trądziku znaną jako trądzik chlorowy. Inne działania obejmują: zaburzenia rozwojowe szkliwa zębów dzieci, uszkodzenie układu odpornościowego, endometriozę, wady wrodzone, POChP, cukrzycę a u zwierząt laboratoryjnych zaobserwowano zwiększoną częstość nowotworów wątroby i tarczycy. 14 Zatrucia chemiczne: główne zanieczyszczenia • Inne substancje... • Azbest • Dwutlenek węgla • Tlenek węgla © IAH 2007 15 Inne powszechniej znane substancje silnie toksyczne obejmują takie związki jak azbest, dwutlenek węgla i tlenek węgla. Pomimo wielkiego wysiłku podejmowanego w Europie, aby zabronić stosowania azbestu w materiałach budowlanych i środkach ochrony przeciwpożarowej, wciąż masowo występuje on w środowisku pozostając tam przez lata. Hakowate cząstki azbestu mogą wnikać do najgłębszych części płuc i znane są z działania rakotwórczego CO2 i CO są toksycznymi zanieczyszczeniami gazowymi występującymi powszechnie we współczesnych społeczeństwach, szczególnie w rejonach silnie uprzemysłowionych i o dużym nasileniu ruchu samochodowego. 15 Zatrucia chemiczne: główne zanieczyszczenia • Produkty spalania... • Dwutlenek siarki • Lotne związki organiczne © IAH 2007 16 Na całym świecie emitowane są produkty spalania. Ich ilość w powietrzu wzrasta. Życie w mieście lub blisko fabryki zwiększa ryzyko zatrucia dwutlenkiem siarki i lotnymi związkami organicznymi. 16 Czynniki determinujące przeciążenie toksynami Zmiany powodowane przez ekspozycję na toksyny środowiskowe © IAH 2007 17 Zanieczyszczenie atmosfery • Dwutlenek węgla jest gazem, którego stężenie w atmosferze wzrosło najbardziej • Jego emisja rośnie w tempie 5% co 10 lat • W ciągu ostatnich 200 lat wzrosła o 25% © IAH 2007 18 Dwutlenek węgla jest końcowym produktem procesów życiowych uzyskiwania energii z cukrów i tłuszczów poprzez metabolizm tlenowy. Proces ten nazywany jest oddychaniem komórkowym. Zachodzi on we wszystkich roślinach, zwierzętach, wielu grzybach i niektórych bakteriach. U zwierząt wyższych dwutlenek węgla jest transportowany przez krew z tkanek do płuc, skąd jest wydychany. Rośliny fotosyntetyzujące pochłaniają dwutlenek węgla z atmosfery. Zawartość dwutlenku węgla w świeżym powietrzu waha się od 0,03% (300 części na milion (ppm)) do 0,06% (600 ppm) zależnie od lokalizacji, a w powietrzu wydechowym wynosi ona około 4,5%. Wdychanie wysokich stężeń dwutlenku węgla (powyżej 5% objętościowych) stwarza bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia roślin, ludzi i innych zwierząt. Aktualna wartość progowa czyli maksymalne stężenie uważane za bezpieczne dla zdrowych dorosłych podczas 8 godzin pracy wynosi 0,05% (5000 ppm). Maksymalny bezpieczny poziom dla niemowląt, dzieci, osób starszych i osób z chorobami układu krążenia lub układu oddechowego jest istotnie niższy. W obecnych czasach konwersja CO2 do tlenu przez lasy jest zmniejszona, co powoduje zwiększenie stężeń tego gazu w obszarach przemysłowych. 18 Zanieczyszczenie atmosfery • Zanieczyszczenia są przenoszone przez wiatry z jednego miejsca w drugie na znaczne odległości • Procesy znacznego zanieczyszczenia są pod silnym wpływem cyrkulacji mas powietrza • Dane miejsce będzie zanieczyszczone w mniejszym lub większym stopniu zależnie od jakości cyrkulacji powietrza w danym rejonie geograficznym © IAH 2007 19 Jak już wspomniano warunki atmosferyczne mogą zwiększać stężenie pewnych zanieczyszczeń. Mieszkanie z dala od obszarów przemysłowych nie gwarantuje uwolnienia od zanieczyszczeń. Wiatry w wysokich warstwach atmosfery mogą przenosić zanieczyszczenia z miejsca na miejsce w ciągu kilku godzin. Opad substancji radioaktywnych po wypadku w Czarnobylu w ciągu kilku dni rozciągnął się na Europę zachodnią, tysiące kilometrów od źródła skażenia. Kwaśne deszcze nie są zjawiskiem lokalnym, ale sumą działania różnych czynników w różnych miejscach. Kwaśny deszcz niszczy lasy w miejscach oddalonych o setki kilometrów od regionu przemysłowego. Zanieczyszczenie nie jest zjawiskiem miejscowym ale ze względu na cechy atmosfery jest ono problemem światowym. 19 Czynniki determinujące przeciążenie homotoksynami Metale ciężkie © IAH 2007 Metale i niemetale • Klasyfikacja metali według amerykańskiej Agencji do spraw Ochrony Środowiska - Environmental Protection Agency (EPA) • Metale niebezpieczne : • Rtęć (ciężki metal śladowy) • Beryl (lekki metal śladowy) • Ekspozycja na niewielkie ilości może być szkodliwa dla zdrowia ludzi © IAH 2007 21 Mieszkańcy Stanów Zjednoczonych są narażeni na organiczną metylortęć, kiedy jedzą ryby i owoce morza zawierające ten związek. To, czy ekspozycja na różne postacie rtęci będzie szkodliwa dla zdrowia, zależy od wielu czynników (patrz niżej). Niemal wszyscy ludzie mają w tkankach śladowe ilości metylortęci odzwierciedlające jej powszechne występowanie w środowisku i ekspozycję poprzez spożywanie ryb i owoców morza. Ludzie mogą ulegać ekspozycji na wszelkie postaci rtęci w różnych okolicznościach. Czynniki determinujące wpływ ekspozycji na rtęć na zdrowie obejmują: Postać chemiczną rtęci (metylortęć jest bardziej toksyczna od rtęci metalicznej); dawkę; wiek eksponowanej osoby (najbardziej wrażliwy jest płód); czas trwania ekspozycji; drogę ekspozycji: wziewną, pokarmową, przezskórną itp.; oraz stan zdrowia eksponowanej osoby. U płodów, niemowląt i dzieci, głównym efektem działania metylortęci jest upośledzenie rozwoju układu nerwowego. Prenatalna ekspozycja na metylortęć, mogąca wynikać ze spożywania zawierających rtęć ryb i owoców morza przez matkę, niekorzystnie wpływa na rozwijający się mózg dziecka i jego układ nerwowy. Obserwowano wpływ na procesy poznawcze, pamięć, uwagę, zdolności językowe, precyzyjne ruchy i koordynację wzrokowoprzestrzenną u dzieci eksponowanych na metylortęć w okresie życia płodowego. Ekspozycja krótkotrwała: EPA uznała beryl za potencjalną przyczynę następujących zjawisk: zapalenie płuc po inhalacji; mniejsza toksyczność po spożyciu w wodzie pitnej. Ekspozycja długotrwała: beryl może powodować następujące działania podczas długotrwałej ekspozycji na stężenie berylu powyżej poziomu minimalnego (MCL): uszkodzenie kości i płuc; nowotwory. 21 Metale i niemetale • Klasyfikacja metali według amerykańskiej Agencji do spraw Ochrony Środowiska - Environmental Protection Agency (EPA): • Metale potencjalnie niebezpieczne: • Bar • Kadm • Miedź • Ołów • Mangan • Nikiel • Cynk • Wanad • Cyna Konieczność monitorowania © IAH 2007 Na slajdzie wymieniono inne metale, których stężenia według EPA, muszą być starannie monitorowane, ponieważ mogą one stwarzać zagrożenia dla zdrowia. Niektóre z nich są nawet konieczne jako mikroelementy dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, jednak w wyższych stężeniach wykazują one działanie toksyczne. Na przykład cynk i rtęć są konieczne dla pewnych procesów fizjologicznych, a ich brak powoduje występowanie określonych objawów. Z drugiej strony ich wysokie stężenia także skutkują określonymi objawami, w związku z czym występuje tu problem równowagi. Metale i niemetale • Toksyczność metali zależnie od dawki i czasu ekspozycji • W przypadkach ostrej ekspozycji • Poprzez wodę pitną, żywność i ekspozycję zawodową • Objawy: ostre zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zaburzenia czynności nerek, neurotoksyczność itp. © IAH 2007 23 Dawka i czas ekspozycji są głównymi parametrami toksyczności substancji. Oczywiście ostra ekspozycja na wysoką dawkę toksyny powoduje większe zagrożenie natychmiastowymi konsekwencjami, może nawet dojść do osiągnięcia letalnej dawki trucizny. Metale i niemetale znajdują się w glebie, wodzie i powietrzu, przez co woda pitna, powietrze a nawet żywność (poprzez wszystkie ogniwa łańcucha pokarmowego) mogą nieść ze sobą zagrożenie. Podstawowe objawy zatruć metalami i niemetalami obejmują ostre zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zaburzenia czynności nerek aż do niewydolności, neurotoksyczność, uszkodzenie wątroby, dolegliwości ze strony układu oddechowego itd. 23 Toksyczność metali zależnie od dawki i czasu ekspozycji • W przypadkach przedłużonej ekspozycji • Poprzez wodę pitną, powietrze lub kontakt ze skażoną glebą • Objawy: • Rozwój różnych postaci rogowacenia związanego z chorobami nowotworowymi • Hiper- lub hipopigmentacja skóry, szczególnie w przypadku arszeniku • Przewlekłe zapalenia dróg oddechowych • Niewydolność nerek © IAH 2007 24 Jak już wspomniano, bardzo niewielkie ilości metali i niemetali mogą powodować wystąpienie stężeń toksycznych ze względu na kumulację biologiczną w ciągu wielu lat lub nawet dekad. Opisano różne formy nowotworów związane z przedłużoną ekspozycją na metale i niemetale. Występować mogą również zmiany pigmentacji skóry. Bardzo często obserwuje się podrażnienie a nawet uszkodzenie układu oddechowego. Także bardzo częsta jest niewydolność nerek, ponieważ wiele metali i niemetali uszkadza je. 24 Toksyczność metali zależnie od dawki i czasu ekspozycji • W przypadkach przedłużonej ekspozycji • Poprzez wodę pitną, powietrze lub kontakt ze skażoną glebą • Objawy: • Zapalenie skóry • Objawy neurologiczne • Uszkodzenie układu rozrodczego: toksyczność wobec płodu, teratogenność, poronienia samoistne © IAH 2007 25 Przedłużona ekspozycja na metale i niemetale może także powodować zapalenie skóry, objawy neurologiczne i uszkodzenie układu rozrodczego. Wiele metali, szczególnie metali ciężkich wykazuje toksyczność wobec płodu i/lub teratogenność, może także powodować poronienia samoistne. Wiele metali może pokonywać barierę łożyskową i zatruwać płód. 25 Homotoksyny środowiskowe • Produkty specjalne do stosowania w przypadku zatrucia metalami ciężkimi: • Plumbum-Injeel • Mercurius-Injeel • Arsenicum album-Injeel © IAH 2007 26 Dzięki homeopatycznej zasadzie inwersji dawki można podjąć próbę leczenia zatruć metalami. Mikro- i nanodawki metalu wyeliminują objawy zatrucia spowodowane wysokimi stężeniami metalu w organizmie. Mikrodawki mają także działanie detoksykacyjne. Przeprowadzono badania podstawowe nad tym zjawiskiem. Szczury eksperymentalnie zatrute arszenikiem wydalały go z moczem. Zależnie od intoksykacji wydalanie arszeniku ustawało po kilku dniach. Rozcieńczenia arszeniku przekraczające liczbę Avogadro powodowały ponowne pojawienie się arszeniku w moczu zwierząt1. W ten sam sposób homeopatyczne rozcieńczenia metali stosuje się w celu odwrócenia ich działania toksycznego i usunięcia ich z organizmu. W zatruciu ołowiem stosuje się Plumbum Injeel, Aluminium Injeel stosuje się w zatruciu glinem, Mercurius Injeel w zatruciu rtęcią (amalgamat, wypełnienia stomatologiczne), Cadmium Injeel w zatruciu kadmem a Arsenicum Injeel w zatruciu arszenikiem. 1. J. C. Cazin et al. "A Study of the Effect of Decimal and Centesimal Dilution of Arsenic on Retention and Mobilization of Arsenic in the Rat“, Human Toxicology, July 1987. 26 Czynniki determinujące przeciążenie homotoksynami • Środki ochrony roślin • Szkodniki upraw zwalcza się pestycydami, które nie istniały przed rokiem 1940 © IAH 2007 27 W rolnictwie stosuje się liczne pestycydy i insektycydy. Trafiają one do roślin i gleby. Nawet jeśli ustalono ich maksymalne dopuszczalne stężenia, nie ma badań nad efektami długotrwałego przyjmowania powtarzanych, niewielkich dawek. 27 Homotoksyny środowiskowe • Insektycydy: • Injeel-Chol • Hepar compositum © IAH 2007 28 Wiele pestycydów ulega kumulacji biologicznej w wątrobie. Hepar compositum wspomaga ten narząd detoksykacji, to samo dotyczy preparatu Injeel-Chol. 28 Homotoksyny ukryte… © IAH 2007 Niektóre homotoksyny trudno jest wykryć, ponieważ nie są one znane większości ludzi i trudno potwierdzić ich obecność bez specjalistycznego sprzętu elektronicznego. Są to najbardziej ukryte homotoksyny. 29 Homotoksyny ukryte • Utleniacze • Wyrażne dowody ich udziału w patogenezie licznych chorób • Środki promieniotwórcze • Promieniowanie ultrafioletowe • Ukryta radioaktywność • Radioterapia © IAH 2007 30 Nasze życie niesie ze sobą konieczność kontaktu organizmu z licznymi utleniaczami. Znajdują się one nie tylko w powietrzu (palenie) lecz także w żywności i napojach. Udowodniono, że nie tylko powodują one starzenie tkanek lecz także powodują rozwój schorzeń degeneracyjnych. Promieniowanie jest trudne do monitorowania, szczególnie dla laika. Może ono pochodzić ze źródeł przemysłowych lub z kosmosu, a nawet bardzo krótka ekspozycja na promieniowanie może mieć konsekwencje groźne dla życia. Większość postaci promieniowania jest rakotwórcza. 30 Pola elektromagnetyczne w życiu codziennym: źródła • Naturalne: • Pole magnetyczne Ziemi • Naturalna radioaktywność Słońca • Radioaktywność z przestrzeni kosmicznej: • Promieniowanie kosmiczne, gamma, podczerwień, światło widzialne i ultrafiolet • Ludzkie: • Zbudowane celowo • Telefony, nadajniki radiowe, radary, urządzenia do zdalnego sterowania, urządzenia bezprzewodowe • Emisja pól jako działanie uboczne • Elektryczne linie przesyłowe © IAH 2007 Magnetyzm i pola elektromagnetyczne mogą wytwarzać ładunki geopatyczne, na które niektóre osoby są wrażliwe. Promieniowanie kosmiczne może powodować choroby komórkowe. Nowoczesny styl życia naraża nas na bliskość nadajników i odbiorników sygnałów radiowych na każdym rogu ulicy, w większości domów, w pracy. Urządzenia do zdalnego sterowania, mikrofale, cewki wysokiego napięcia (ekrany telewizyjne i monitory) emitują promieniowanie lub pola elektromagnetyczne, w których żyjemy codziennie przez dekady. Transmisja informacji w organizmie zachodzi z użyciem znikomych potencjałów elektrycznych, więc możliwe jest, że zewnętrzne źródła pól zakłócają tę transmisję. Geopatia • Budynki powstają w miejscu: • Podziemnych żył wodnych − Uskoków − Zapadlisk • Skupień pewnych minerałów • Jaskiń © IAH 2007 32 Oprócz materiałów użytych do budowy mogących uwalniać substancje toksyczne (choroby związane z tym zjawiskiem nazywa się „zespołem chorego budynku”) także lokalizacja budynku może być przyczyną problemów. Mimo że nie zawsze uznawane przez władze i świat naukowy, interferencje geopatyczne istnieją i mogą powodować zaburzenia psychiczne (nerwowość, bezsenność itd.) i fizyczne (dolegliwości psychosomatyczne, bóle głowy itp.). 32 Geopatia • W strefach geopatycznych wpływ szkodliwych fal powoduje wzrost częstości… • Bezsenności, lęków nocnych, porannego zmęczenia, skurczów, kołatania serca, depresji, przeziębień i migreny, • Schorzenia degeneracyjne takie, jak nowotwory przyspieszają swój przebieg © IAH 2007 33 Wiele objawów wiąże się z długotrwałym lub powtarzanym pobytem w miejscach obciążonych ładunkiem geopatycznym. Większość tych objawów ma charakter psychiczny. Zaburzenia snu, koszmary nocne, wyczerpanie umysłowe i depresja są tylko niektórymi przykładami z długiej listy zaburzeń geopatycznych. Oprócz nich również fizyczne objawy i choroby wiążą się z ładunkami geopatycznymi. Niedobór odporności (więcej przeziębień i chorób grypopodobnych), migrena, kurcze, wyczerpanie fizyczne. Ładunki geopatyczne są związane nawet z rozwojem lub przyspieszeniem przebiegu nowotworów. 33 Zespół chorego budynku • Definicja (WHO): • Zespół objawów • spowodowanych przez czynniki chemiczne, fizyczne lub biologiczne i/lub ergonomiczne, często związane ze strukturą, rozkładem, instalacjami i/lub wyposażeniem budynku. Nasilenie objawów ma tendencję do wzrostu w miarę przebywania osób w budynku. Objawy te nie zawsze mają jasną przyczynę, często rozpoznanie trzeba stawiać przez wykluczenie. Objawy nie występują u wszystkich mieszkańców budynku. © IAH 2007 34 Zespół chorego budynku ma oficjalną definicję opracowaną przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Jak widać, definicja ta jest bardzo obszerna (pełna) i nie tylko odnosi się do samego budynku lecz także do jego instalacji i wyposażenia. 34 Zespół chorego budynku • Przyczyny: • Zła wentylacja • Zmiany temperatury • Jony i ładunki elektromagnetyczne • Cząstki zawieszone w powietrzu • Gazy i opary chemiczne • Bioaerozole © IAH 2007 35 Nowoczesne budynki ze względu na bezpieczeństwo, sztuczną wentylację i klimatyzację oraz nawilżanie, masowe stosowanie nienaturalnych surowców, indukcję elektromagnetyczną związaną z urządzeniami wysokiego napięcia (silniki wind, komory transformatorów itp.) zawierają wiele czynników sprzyjających rozwojowi zespołu chorego budynku. W niektórych nowoczesnych budynkach, częstość występowania niektórych objawów jest tak wysoka, że dokonywano w nich zmian i adaptacji, aby poprawić sytuację. 35 Zanieczyszczenie hałasem • Przy hałasie o natężeniu 100 dB i powyżej, dochodzi do upośledzenia słuchu niezależnie od czasu ekspozycji, • Próg bólu wynosi 120 dB. © IAH 2007 36 W naszym nowoczesnym społeczeństwie, szczególnie w miastach i blisko lotnisk oraz na obszarach przemysłowych i w niektórych miejscach pracy w fabrykach, lecz także w dyskotekach i na koncertach, często występuje zanieczyszczenie hałasem. Mimo że dla poczucia bezpieczeństwa potrzebny jest nam szum tła (całkowita cisza jest dla mózgu sygnałem alarmowym), hałas jest postacią zanieczyszczenia. Ciągły hałas powyżej głośności mowy (40-50 dB) w końcu zacznie być irytujący. Dźwięki powyżej 100 dB są zawsze nieprzyjemne, a powyżej 120 dB powodują ból uszu, a nawet nieodwracalne uszkodzenie słuchu. 36 Zanieczyszczenie hałasem • Przy natężeniu hałasu przekraczającym poziom uszkadzający narząd słuchu, zaczyna się przemijająca głuchota i uraz akustyczny. • Utrata równowagi • Drażliwość – Nerwowość • Zaburzenia rytmu serca • Utrata koncentracji © IAH 2007 37 Nadmierny hałas, szczególnie przez dłuższy czas, może uszkadzać narząd słuchu (komórki włosowate narządu Cortiego). Dźwięki i hałasy obecne w naszym otoczeniu mają zróżnicowaną głośność. Tylko wysokie natężenia dźwięku są szkodliwe. 0 dB – Najcichszy słyszalny dla człowieka dźwięk 30 dB – Szept, cicha biblioteka. 60 dB – Normalna rozmowa, maszyna do szycia, maszyna do pisania 90 dB – kosiarka do trawy, narzędzia w warsztacie, ruch ciężarówek; 8 godzin dziennie jest maksymalną ekspozycją bezpieczną dla 90% ludzi 100 dB – piła łańcuchowa, wiertarka pneumatyczna, skuter śnieżny; 2 godziny dziennie to maksymalna bezpieczna ekspozycja bez ochrony 115 dB – piaskowanie, głośny koncert rockowy, klakson samochodu, 15 minut dziennie to maksymalna bezpieczna ekspozycja bez ochrony 140 dB – huk wystrzału z broni palnej, silnik odrzutowy; hałas powodujący ból, nawet krótka ekspozycji uszkadza niechroniony narząd słuchu. Maksymalna dopuszczalna głośność z ochroną. Ciągłe zanieczyszczenie hałasem powoduje wiele objawów: • Głuchota • Drażliwość • Nerwowość • Utrata równowagi • Zaburzenia rytmu serca • Utrata koncentracji 37 Dieta Homotoksyny na zamówienie © IAH 2007 W krajach uprzemysłowionych częste jest stosowanie niewłaściwej diety. Nie tylko spożycie cukru rafinowanego gwałtownie wzrosło w ciągu ostatnich 10 lat, jakość żywności spadła – kiedyś jadano świeżą żywność naturalną, obecnie została ona wyparta przez żywność suszoną lub konserwowaną. Młodzi ludzie jedzą dużo żywności typu fast food z dużą zawartością barwników, substancji aromatycznych i wzmacniaczy smaku. Już teraz w populacji amerykańskiej wzrasta odsetek dzieci otyłych a nawet cierpiących na cukrzycę poniżej 12 roku życia. 38 Homotoksyczność żywności • Produkty przemysłowe i wysokoprzetworzone © IAH 2007 39 Żywność przemysłowa i wysokoprzetworzona z pewnością jest jedną z przyczyn coraz częstszego występowania nietolerancji pokarmowych u dzieci i młodych dorosłych. Przy niższej wartości pokarmowej (biologicznej) a nawet energetycznej (produkty typu „light”) obserwujemy wzrost zawartości konserwantów i dodatków. Składniki żywności, które kiedyś były składnikami naturalnymi stają się homotoksynami ze względu na warunki produkcji i proces technologiczny przed sprzedażą. Żywność jest ogrzewana i suszona, pakowana próżniowo i napromieniana, konserwowana przeciwutleniaczami i chemikaliami. Nawet jeśli istnieją maksymalne, dopuszczalne dawki dobowe tych substancji, codzienne przyjmowanie większości z nich nie było monitorowane w ciągu wielu lat. 39 Leki jako toksyny © IAH 2007 W nowoczesnych społeczeństwach leki są dostępne dla każdego. W niektórych krajach nawet leki blokujące mechanizmy regulacyjne są dostępne bez recepty (np. kwas acetylosalicylowy). 40 Agresywne metody leczenia • Długotrwałe stosowanie leków psychotropowych • Modulacja • Cerebrum compositum © IAH 2007 41 W niektórych krajach Europy Zachodniej leki przeciwlękowe, przeciwdepresyjne i nasenne należą do najlepiej sprzedających się leków na rynku. Nerwowość i stres są częstymi dolegliwościami w praktyce lekarza pierwszego kontaktu. Zubożenie więzi społecznych nasila uczucie izolacji powodując występowanie myśli i zachowań depresyjnych. Podstawowym lekiem antyhomotoksycznym stosowanym w leczeniu pacjentów długotrwale używających (nadużywających) leków psychotropowych jest Cerebrum compositum. Tak jak większość preparatów compositum należy stosować go długotrwale, aby uzyskać działanie wspomagające ośrodkowy układ nerwowy i regulujące zaburzone funkcje. 41 Agresywne metody leczenia: antybiotyki • Nadmierny wzrost • Niektóre antybiotyki eliminują pewne rodzaje bakterii nasilając wzrost innych bakterii lub grzybów. • Dysbakterioza • Eliminacja „dobrych” bakterii (których obecność w przewodzie pokarmowym jest pożądana) • Alergie • Wiele antybiotyków powoduje wysypki i inne objawy alergii (gorączkę, zapalenie stawów itp.) u predysponowanych pacjentów © IAH 2007 42 Oprócz nadmiernego stosowania leków psychotropowych, nadmiernie stosuje się także antybiotyki. Mimo że w ostatnich latach w większości krajów uprzemysłowionych prowadzone są rządowe kampanie przeciw nadużywaniu antybiotyków (oporne szczepy bakterii w środowisku szpitalnym), antybiotyki wciąż są szeroko stosowane w medycynie pierwszego kontaktu. Stosowanie antybiotyku jest bezpośrednim atakiem na środowisko wewnętrzne pacjenta. Mimo że antybiotyki hamują proliferację pewnych bakterii czy klas bakterii, działają one na korzyść pozostałych bakterii, które zagarniają dla siebie cały uwolniony teren. Można powiedzieć, że w pewnym sensie stosowanie antybiotyków selekcjonuje silniejsze szczepy bakterii. Niektóre bakterie żyją w symbiozie z organizmem człowieka. Z pewnością dotyczy to wielu bakterii jelitowych. Antybiotyki szerokowidmowe wpływają także na te bakterie i zaburzają regulację flory jelitowej powodując rozmaite objawy i choroby. Wiele antybiotyków cechuje się niską tolerancją i powoduje objawy nietolerancji a nawet alergie u osób predysponowanych. 42 Agresywne metody leczenia: antybiotyki • Oporność • Bakterie rozwijają oporność na antybiotyki, • Ciągłe lub powtarzane podawanie antybiotyków z powodu błahych chorób • Toksyczność • Antybiotyki mogą powodować uszkodzenie nerek, wątroby i układu nerwowego oraz zaburzenia hematologiczne © IAH 2007 43 Częste stosowanie antybiotyków na ten sam szczep bakterii w końcu spowoduje jego oporność na dany antybiotyk. Obecnie jest to podstawowy problem w szpitalach Europy Środkowej, ponieważ u osób o obniżonej odporności (osoby starsze, po operacjach itp.) te oporne szczepy bakterii mogą powodować zakażenia zagrażające życiu. Antybiotyki są homotoksynami egzogennymi i mogą uszkadzać wątrobę i nerki. Niektóre z nich są nawet neurotoksyczne. Obserwuje się także zaburzenia agregacji płytek i czynności innych komórek krwi podczas stosowania antybiotyków. 43 Antybiotykoterapia • Modulacja: • Penicillin-Injeel © IAH 2007 44 Po leczeniu antybiotykiem, zgodnie z podobieństwem wywiadu lub objawów można zastosować preparat Penicillin Injeel. 44 Agresywne metody leczenia • Chemioterapia przeciwnowotworowa © IAH 2007 45 Mimo że często jest to niezbędna metoda leczenia zagrażających życiu nowotworów, nie należy zapominać, że chemioterapia jest agresywną metodą leczenia onkologicznego. Chemioterapia jest stanem ogromnej intoksykacji, nie tylko dla komórek nowotworu, lecz także dla każdej żywej komórki organizmu człowieka. O ile homotoksykologia nie jest tu leczeniem pierwszego rzutu, powinniśmy jednak wspomagać komórki i narządy, aby przezwyciężyć ten stan ciężkiej intoksykacji i polepszyć jakość życia pacjenta w trakcie chemioterapii. Możemy zmniejszyć objawy, takie jak nudności, wymioty, zawroty głowy, zapalenie jamy ustnej itd. Możemy wzmocnić pacjenta stosując wspomaganie narządowe a w późniejszym etapie komórkowe. Po zakończeniu chemioterapii, po osiągnięciu pewnej poprawy stanu pacjenta, możemy nawet rozpocząć głębokie oczyszczanie i detoksykację. 45 Homotoksykologia w zapaleniu śluzówek © IAH 2007 46 Działanie leków antyhomotoksycznych w leczeniu zapalenia jamy ustnej u dzieci (badanie pilotowe prowadzone w układzie podwójnie ślepej próby) – wyniki tego badania opublikowano w piśmie Cancer w roku 2001. Wyniki te stanowiły podstawę do dalszych badań powyższego zagadnienia. 46 Chemioterapia • Modulacja • Traumeel • Pulsatilla compositum • Hepar compositum • Medulla ossis suis-Injeel © IAH 2007 47 Modulacja antyhomotoksyczna podczas i po chemioterapii może być prowadzona przy pomocy mieszanek preparatów Traumeel, Pulsatilla compositum, Hepar compositum i Medulla ossis suis Injeel. Traumeel: lek regulujący procesy zapalne, działanie immunomodulacyjne. Pulsatilla compositum: stymulacja mechanizmów obronnych w sztywności regulacji w fazie depozycji (stan zatrucia macierzy zewnątrzkomórkowej). Hepar compositum: stymulacja i wspomaganie czynności wątroby. Medulla ossis suis Injeel: stymulacja i wspomaganie czynności szpiku kostnego. 47 Czynniki determinujące przeciążenie homotoksynami • Neuralne pola interferencyjne • Szum cybernetyczny © IAH 2007 48 Możemy posunąć się nawet dalej w komplementarnym podejściu do obecności homotoksyn w środowisku wewnętrznym pacjenta. W terapii neuralnej, neuralne pole interferencyjne jest dobrze znanym zjawiskiem, ponieważ może ono spowodować sztywność regulacji blokującą wszelkie próby leczenia regulacyjnego. 48 Pole interferencyjne: histologia • “Przewlekłe zapalenie spowodowane przez niepodlegające degradacji substancje zdeponowane w układzie regulacji podstawowej Pischingera”. G. Kellner, Uniwersytet w Wiedniu • Każda choroba lub faza choroby może rozpocząć się lub ulec nasileniu pod wpływem pola interferencyjnego • W każdym schorzeniu przewlekłym konieczne jest uwzględnienie udziału pola interferencyjnego. • Choroby przewlekłe wspomagają powstawanie pól interferencyjnych © IAH 2007 49 Nie tylko homotoksyny lecz także blizny powodują powstanie pól interferencyjnych. Pola interferencyjne, jak sama nazwa wskazuje, interferują z działaniem układów autoregulacyjnych na poziomie środowiska zewnątrzkomórkowego. Oznacza to, że regulacja transportu wszelkich przekaźników (mediatorów, impulsów elektrycznych, regulacji pH itd.) jest zaburzona lub nawet uniemożliwiona poprzez zablokowanie transportu. Pole interferencyjne może nasilać działanie toksyczne homotoksyny. Z drugiej strony, długotrwała obecność homotoksyn i ich działanie degeneracyjne może w końcu spowodować powstanie pola interferencyjnego, które może być aktywne na długo po usunięciu homotoksyn. 49 Pole interferencyjne: podsumowanie • Podczas ciągłej obecności pola interferencyjnego, zaburzenia regulacji mogą ciągle zakłócać odpowiedź na leczenie. © IAH 2007 50 Pola interferencyjne mogą być przyczyną całkowitego zablokowania układów regulacyjnych a nawet zakłócać i blokować działanie leczenia regulacyjnego takiego, jak leczenie antyhomotoksyczne w postaci iniekcji lub terapii doustnej. 50 Psychotoksyczność © IAH 2007 Homotoksyna w swojej najwyższej postaci może być niematerialna. Oznacza to, że dana cząsteczka nie powoduje działania uszkadzającego, zamiast niej czyni to stan psychiczny, emocja lub nawet myśl. To właśnie jest psychotoksyczność. Jest to pojęcie silnie związane z psycho-neuroendokrynoimmunologią, patrz wykład „IAH AC Żywa macierz”. Psycho-neuro-endokrynoimmunologią ocenia wpływ stresu na nasz ogólny stan zdrowia a szczególnie na równowagę układu odpornościowego. Pewne emocje mogą być bardzo szkodliwe i stanowić początek zaburzeń psychicznych tak, jak to jest w przypadku nierozwiązanych, utajonych konfliktów. 51 Umysł a choroba • Hipokrates jako pierwszy wskazał na rolę umysłu u człowieka • Choroba zaczyna się w umyśle i materializuje się (somatyzacja) w ciele. (Hahnemann) • Stworzył on metodę terapii homeopatycznej opartą na badaniu i leczeniu objawów psychicznych. (J.T. Kent) • T. Dethlefsen i R. Dahlke piszą o umyśle i etiologii chorób © IAH 2007 52 Przed czasami Samuela Hahnemanna, Hipokrates był pierwszym lekarzem, który wskazywał na kierowniczą rolę umysłu człowieka. Hahnemann postrzegał wiele chorób jako materializację stanów umysłu a nawet „dynamis” (energia/siła życiowa) jest według niego stanem umysłu. Jednym z filarów homeopatii jest leczenie objawów psychicznych (umysłowych). Także Dethlefsen i Dahlke dużo pisali o etiologicznym powiązaniu pomiędzy chorobą a stanem umysłu pacjenta. 52 Psychotoksyny • Modulacja: • Cerebrum compositum • Thalamus compositum • Ignatia-Homaccord • Nervoheel • Valerianaheel • Neuro-Injeel © IAH 2007 53 Aby prowadzić regulację na poziomie psycho-neuro-endokrynoimmunologii i zjawisk psychogennych, możemy zastosować jeden lub więcej leków antyhomotoksycznych wymienionych powyżej. Ich wskazania i zakres stosowania opisano w przewodniku terapeutycznym firmy Heel. Podkreślamy różnice terapeutyczne pomiędzy działaniem regulacyjnym preparatów specjalnych, a wspomaganiem narządowym zapewnianym przez preparaty „compositum”. 53 Podsumowanie • Substancje chemiczne obecne w środowisku odpowiadają za toksyczność egzogenną • Znaczna ilość trudno rozpoznawalnych czynników toksycznych tworzy grupę toksyn ukrytych • W chorobie przewlekłej, działania uboczne leków powodują znaczne obciążenie homotoksynami • Zmiany struktury tkanek mogą działać jak pola interferencyjne i wpływać na powstawanie i rozwój chorób • Psychotoksyczność zyskuje dominująca pozycję we współczesnym świecie © IAH 2007 54 Substancje chemiczne należą do najgroźniejszych toksyn egzogennych. Po prostu usuwamy je z mikrośrodowiska. Niektóre z nich są znane, inne są trudno rozpoznawalne w związku z czym są nazywane homotoksynami ukrytymi. Są one znacznie trudniejsze do wykrycia, trudno też ich uniknąć. Nie tylko substancje chemiczne pochodzące ze środowiska zagrażają naszemu zdrowiu. Lecz także przewlekłe dobrowolne przyjmowanie pewnych leków konwencjonalnych, ponieważ po odpowiednio długim czasie, spowodują one znaczne obciążenie toksyczne organizmu. Oprócz zatruć molekularnych, istnieją też inne czynniki wpływające na obciążenie homotoksynami materialnymi i nasilające je. Dotyczy to z pewnością pól interferencyjnych i szumu cybernetycznego. Także psychotoksyczność wpływająca na psycho-neuro-endokrynoimmunologię może negatywnie oddziaływać na obecność homotoksyn a nawet synergistycznie zaostrzać przebieg choroby pacjenta. 54
