Białysztuk 2010 - spektakle - opisy

OPISY SPEKTAKLI
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Teatr Malabar Hotel
( Białystok / Warszawa )
Stanisław Ignacy Witkiewicz
Matka
ReŜyseria: Hendrik Mannes
Współpraca reŜyserska: Antonia Christl
Muzyka: Anna Świętochowska
Scenografia: Anna Chadaj
Lalki: Marcin Bikowski
Współpraca dramaturgiczna: Marcin Bartnikowski
Obsada – Magdalena Czajkowska,
Marcin
Głos Matki – Danuta Kierklo
Bartnikowski,
Marcin
Bikowski,
LEON
Tylko nie zaczynajmy jakichś dramatów á la Ibsen, z tak zwaną tragedią
fachów i niedociągnięć do tych fachów. Raczej juŜ niech będzie tragedia
zimnych zup i wygotowanego z soków mięsa á la Strindberg.
MATKA
Tak to obniŜasz wartość wszystkiego. Tak samo postępujesz z Ibsenem i
Strindbergiem jak ze mną. CóŜ jest genialniejszego jak "Sonata widm"
Augusta Strindberga?
Matka - Niesmaczna sztuka w dwóch aktach z popularnym epilogiem Stanisława
Ignacego Witkiewicza napisana w 1924 roku – zaczyna się jako fatalna historia matki i syna.
Wampiryczne postaci krąŜą wokół siebie; w centrum matka, pijąc wódkę, narzeka na Ŝycie
własne i swojego syna. Prostytucja, szpiegostwo, pijaństwo, kokainizm – witkiewiczowscy
bohaterowie na skutek nienasycenia szukają ostatecznej katastrofy.
Ponad tym unosi się jeszcze inaczej rozumiany katastrofizm; bezpośrednio związany z
ideami społecznymi Leona – wampirycznego syna – znajdujący finał w koszmarze o
mechanizacji ludzkości.
Matka Teatru Malabar Hotel to spektakl oparty na trójce aktorów, maskach, manekinach i
dźwiękach ewokujących pamięć aby przywołać obraz Janiny Węgorzewskiej z domu Von
Obrock oraz koszmary psychiczne jej syna.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Pokazy studenckie
Pif Paf
Inspirowane dramatem St. I. Witkiewicza „W małym dworku”
reŜyseria, scenografia: Katarzyna Grajlich, Daria Brudnias
premiera: styczeń 2010 r.
Autorki oparły swój spektakl na głównym motywie W małym dworku St. I. Witkiewicza –
śmierci matki, wokół którego kręci się, kreowany przez dwie małe dziewczynki, świat. Tworzą
one postacie, balansujące na pograniczu absurdalnego horroru i niewinnych zabaw
podsycanych tęsknotą za zmarłą matką. Motorem wszelkich działań bohaterek, jak równieŜ
potworną zabawą i sposobem na samotność staje się śmierć. Pif Paf posługując się
absurdem, onirycznym światem manekinów, protez, sukni i porcelanowych lalek tworzy
wywróconą na opak i skondensowaną wariację na temat dramatu Witkacego.
Prosta historia…
Pomysł i realizacja - Mateusz Tymura
Współpraca - Monika Kwiatkowska
Występuje – Mateusz Tymura
Pomoc techniczna – BłaŜej Piotrowski
Muzyka i Światło – Monika Kwiatkowska
„Prosta historia…” to przepiękna i niezwykle wzruszająca opowieść o przybyszu z gwiazd.
Baśń w poetycki sposób mówi o poszukiwaniu i zrozumieniu miłości , opowiada o nadziei i
przeznaczeniu. Bohater przejdzie długą drogę od marzeń po rzeczywistość ,aŜ w końcu
odnajdzie źródło miłości . OkaŜe się, Ŝe było ono bliŜej niŜ myślał, ale wcześniej nie potrafił
go dostrzec…
Spektakl zrealizowany jest w trudnej i rzadko wykorzystywanej technice lalkarskiej –
marionetce na niciach. Dodatkowo marionetka zbudowana jest w dość nowatorski sposób,
gdyŜ świeci swoim własnym światłem. Światło jest językiem bohatera, wyraŜa jego nastrój ,
emocje i marzenia, dlatego słowa są tutaj niepotrzebne. Poetycka wymowa przedstawienia
to przede wszystkim obraz, gra światła i muzyka. Całość utrzymana jest w konwencji
czarnego teatru. Całość przypomina animowany film.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Teatr Kolegtyw
( Białystok)
Noc nadchodzi od wewnątrz
wg „Kuszenia świętego Antoniego” Gustawa Flauberta
reŜyseria: Robert Drobniuch
adaptacja: Robert Drobniuch
scenografia: Kamel Boukoffa
muzyka: Michał Górczyński
multimedia: Krzysztof Kiziewicz
występują: Dorota Baranowska, Izabela Wilczewska, Kamil Dobrowolski
współpraca przy realizacji: Tomasz Gilewicz
koordynacja projektu: Anna Andraka
współpraca techniczna: Adam Etel, Przemysław śmijko
„Płyń w niebo coraz wyŜej a wyŜej, nigdy nie osiągniesz szczytu!
Płyn w dół pod ziemię miliardy miliardów stuleci, nie dosięgniesz nigdy dna,
gdyŜ świat nie ma dna, ani wierzchołka, ani góry, ani dołu, ani początku ani końca....”
Kuszenie świętego Antoniego G. Flaubert ( przekład Antoni Lange)
Ona i on gdzieś na obrzeŜach miasta... To spotkanie nie jest przypadkowe, choć nie widzieli
się kilka dobrych lat. Nieprzypadkowo teŜ ich wspólny wieczór daleki jest od
sentymentalnych wspomnień z młodości. To zetknięcie ludzi z całkiem innych światów, ale w
gruncie rzeczy dawni kochankowie są do siebie bardzo podobni.
Łączy ich samotność, poczucie bezsensu własnej egzystencji, dramat niespełnionych
marzeń i pragnień... Z tego zaś rodzą się kolejne lęki, kompleksy, frustracje...
Czy dzięki temu spotkaniu uda się je okiełznać ? Czy między tym dwojgiem jest szansa na
uczucie? A moŜe wręcz przeciwnie? Zwłaszcza, Ŝe noc otaczająca bohaterów nie świeci ani
jedną gwiazdą. I tak naprawdę nadchodzi od wewnątrz...
Spektakl inspirowany „Kuszeniem świętego Antoniego” Flauberta jest opowieścią o ludzkich
tęsknotach i pragnieniach, o drzemiących w człowieku Ŝądzach, o zmaganiach z własnymi
słabościami. Losy bohaterów prezentują uparte dąŜenie do szczęścia - naiwną pogoń za
niedoścignionym, próbę złapania tego co nieuchwytne...Choćby za cenę okrucieństwa lub
utraty własnej godności.
„Noc nadchodzi od wewnątrz” w reŜyserii Roberta Drobniucha to kolejna premiera Teatru
Kolegtyw łącząca kilka dziedzin sztuki: teatr, taniec, multimedia. Autorem scenografii, z
załoŜenia mocno opartej na industrialnych przestrzeniach Węglówki jest Kamel Boukoffa,
wizualizacje przygotował Krzysztof Kiziewicz a muzykę- Michał Górczyński.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Velo Theatre (Francja)
Appel d’air
Ekstremalna sytuacja, pomiędzy niebem a ziemią, pomiędzy Ŝyciem a śmiercią, człowiek
zagubiony na jedną noc w szaleństwie osamotnienia.
Nagle pokój staje się kabiną łodzi, łóŜko lodowcem zapełnionym pingwinami.
Zagubiony tworzy miniaturowe kino, w którym przedmioty oŜywają. Dominuje, manipuluje
nimi jak obłąkany król przepełniony władzą, której sztuczności jest świadomy. Lecz w tej
ciasnej przestrzeni, w formie dziecinnej zabawy, człowiek podejmuje powaŜną decyzję –
oddaje się pustce. NiezaleŜnie od tego czy spada czy wzlatuje, zew powietrza i morza
uwalnia go.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Studium Teatralne ( Warszawa)
Król kier znów na wylocie
na motywach powieści Hanny Krall
adaptacja sceniczna: Studium Teatralne
reŜyseria: Piotr Borowski
zespół Studium Teatralnego: Piotr Aleksandrowicz, Gianna Benvenuto, Waldemar
Chachólski, Martina Rampulla.
Gscenografia: Marta Białoborska
kostiumy: Agata Nowicka
Głównym wątkiem spektaklu jest historia młodej śydówki, która w trakcie II wojny światowej
po ucieczce z getta udaje Polkę i Niemkę, by w ten sposób odnaleźć swojego męŜa i
wyciągnąć go z obozu koncentracyjnego. Jej miłość staje się wstrząsającym „sposobem” na
przetrwanie. Koleje Ŝycia bohaterki to historia jej „nie-obecności”, „nie-istnienia”, to los, w
którym przestaje być waŜne, kim ona sama jest. Liczy się tylko ten, komu pragnie pomóc.
Wydaje się, Ŝe przestaje obowiązywać ją moralność, Ŝe nie ma tam miejsca na Boga, Ŝe w
obliczu sytuacji przerastających ludzką wyobraźnię, konwencjonalne wartości stają się
czymś abstrakcyjnym. Wokół ludzie rozpaczliwie walczą o własną egzystencję, naraŜają
Ŝycie dla swoich przekonań, ona chce ocalić męŜa i w tym celu gotowa jest zrobić wszystko.
Powód, dla którego postanowiliśmy zmierzyć się na gruncie teatru z tym tematem, to
odczucie braku, głuchej ciszy; w tej pustej przestrzeni odzywa się głos pytający o ludzi,
którzy stanowili 10 % ludności kraju, którzy współtworzyli przez setki lat kulturę Polski, którzy
byli w nią organicznie wrośnięci, a których nie ma. To pytanie o bogactwo kulturowe, o
wspólny los, o Innego.
W naszej epoce, w której często nie docenia się tego, jak komfortowe są warunki naszego
Ŝycia, w której mechanicznie i nagminnie narzeka się na teraźniejszość, gdzie coraz
mocniejsze są objawy nietolerancji, ten spektakl przypomni o względności ludzkich ocen i
przekonań.
Co jest potrzebne, Ŝeby pamięć o polskich śydach, których spotkał niewypowiedzianie
tragiczny los, o kulturze, która przepadła, nie była jedynie bólem skierowanym w przeszłość,
czy teŜ przejmującą, „egzotyczną” historią z minionej epoki, lecz Ŝywym świadectwem,
mającym moc przekazu w czasie – jak nić, która, biegnąc w przyszłość, moŜe wyprowadzić
poza zamknięty krąg racji i usprawiedliwień?
W spektaklu widz powinien odnieść wraŜenie, Ŝe jest to historia opowiadana współcześnie,
na jego oczach; Ŝe czas nie płynie tutaj linearnie, Ŝe dzisiaj jest tylko kolejnym ogniwem w
bardzo długim i starym kontinuum. Nie chodzi nam o zrobienie dokumentalnej rekonstrukcji
czy teŜ o zbudowanie mitu ofiary, lecz o to, by ukazać ponadczasową moc ludzkiego
oddania i miłości.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Mariusz WILK Wilczyński i POGODNO
WilkaNoc
To zdarzenie artystyczne łączące animowany obraz filmowy, muzykę i akcję artystyczną.
Muzycy wraz z Mariuszem „Wilkiem” Wilczynskim kreują na Ŝywo dźwięk i obraz.
Proces tworzenia obrazu i jego udźwiękowianie odbywa się na oczach publiczności.
Krytycy zaliczają Wilczyńskiego do nurtu animacji artystycznej i eksperymentalnej. Jest
pierwszym, i dotąd jedynym, polskim autorem filmów animowanych, który miał indywidualny,
retrospektywny przegląd swoich filmów w Museum of Modern Art w Nowym Jorku [2007]
oraz pierwszym autorem animacji z Polski, którego filmy wyświetlano w National Galery w
Londynie [2007].
Zespół Pogodno to kultowa juŜ formacja muzyczna, znana głównie jako twórcy piosenek.
Niemniej, są takŜe autorami muzyki teatralnej (Operapholia).
Mariusz Wilk Wilczyński – artysta grafik, autor filmów animowanych, performer, pedagog
(PWSFTviT). Liczący się krytycy, np. Joshua Siegel, kurator MOMA, zaliczają Wilczyńskiego
do najwybitniejszych obecnie artystów animacji na świecie
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Grupa Coincidentia, Figurentheater Wilde&Vogel i Florian Feisel
( Polska/Niemcy)
Krabat
ReŜyseria i opracowanie tekstu: Christiane Zanger
Scenografia i lalki: Michael Vogel
Muzyka na Ŝywo: Charlotte Wilde
Obsada: Paweł Chomczyk, Florian Feisel, Dagmara Sowa, Michael Vogel
Asystent reŜysera: Heiko Klandt
"Krabacie, idź do młyna na Koźlim Brodzie!" Zbłąkana sierota wojenna znajduje schronienie
u jedenastu młynarczyków i ich Mistrza. Surowe reguły, ciemne praktyki, czarna magia:
wszystko moŜna znieść, byle miska była pełna i łóŜko suche. Coraz bardziej, za bardzo
zbliŜa się Krabat do czarnego Mistrza. Wreszcie nie bohaterstwo, lecz nieposłuszeństwo motyw zdobycia przyjaciela i darzącej go miłością dziewczyny - łamie moc czarnej magii.
Krabat trafia prosto do serca: z przenikliwą jasnością, siłą obrazu, scenicznym humorem i
minimum słów sztuka opowiada o cięŜkich czasach, ludzkich upadkach i sile pierwszej
miłości. Mrocznie, zuchwale i zarazem niesłychanie lekko: karuzela uczuć wirująca wśród
wielkich muzycznych pejzaŜy.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Polski Dramat Współczesny
Korytarz
Miłka Malzahn
Jest autorką ksiąŜek: "Rzeczy wydarzone" (2001) – wiersze, "Baronowa późna jesień"
(Bydgoszcz 2001) - opowiadania, "Królowa rabarbaru" (Bytom 2004) - powieść, "Nie ma
mono" (Katowice 2007) - opowiadania, "Fronasz" (Szczecin 2009) – powieść.
Bywa wokalistką, w dorobku muzycznym ma albumy "MAPA", i "Seguel" z Michałem
Jacaszkiem. Była stypendystką ministra kultury (co wdzięcznie wspomina) jest - radiową
prezenterką w Polskim Radiu Białystok.
W Toruniu załoŜyła wraz z Waldemarem Ślefarskim Galerię Wizji, w postaci imprez
parapoetyckich, odwaŜnie łączących fotografię z poezją na zasadzie odmiennych punktów
widzenia (rzecz się działa w siedzibie Teatru Wiczy, w klubie Od Nowa.), tandem ów
wymyślił teŜ i współorganizował cztery Majowe Buum'y Poetyckie. Bywa autorką sztuk
teatralnych.
Pisuje teksty piosenek dla potrzeb własnych i nie tylko. Z wykształcenia jest filozofem,
specjalizuje się (nieustannie) w problemie kryzysu sztuki wg Mikołaja Bierdiajewa, co
pozwala jej na zdrowy dystans do kryzysu oraz do sztuki;) Urodziła się na skraju Puszczy
Białowieskiej (i była to słoneczna strona lasu).