Zobacz - Instytut Historyczny

1.
Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim
2.
Informatyka w archiwach
Nazwa przedmiotu/modułu w języku angielskim
3.
Laboratory Classes: Information Technology in Archives
Jednostka prowadząca przedmiot
4.
Instytut Historyczny
Kod przedmiotu/modułu
5.
22-HI-S1-InWAr
22-HI-Z1-InWAr
Rodzaj przedmiotu/modułu (obowiązkowy lub fakultatywny)
6.
Obowiązkowy
Kierunek studiów
7.
Historia
Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie)
8.
I poziom
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
9.
II rok
Semestr (zimowy lub letni)
Letni
10. Forma zajęć i liczba godzin
Laboratorium, 30 h
11. Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia
dr Lucyna Harc, mgr Roland Kiper
12. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji
społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów
Podstawowa znajomość obsługi komputera, umiejętność posługiwania się MS
Accessem w podstawowym zakresie. Opanowanie wiedzy i umiejętności z
zakresu metodyki archiwalnej ogólnej.
13. Cele przedmiotu
Celem jest zapoznanie studentów z kierunkami informatyzacji archiwów na
świecie i w Polsce, z obowiązującymi standardami opisu bibliotecznego i
archiwalnego (MARC, Dublin Core, FOPAR, ISAD (G), ISAAR CPF, ISAF/ISDF,
ISIAH, EAD) oraz zapoznanie ze stosowanymi w archiwach polskich
(państwowych, zakładowych, w IPN) bazami danych. Po ukończeniu zajęć
studenci będą przygotowani do samodzielnego użytkowania i wypełniania w/w
baz danych.
14. Zakładane efekty kształcenia
Symbole kierunkowych
efektów kształcenia, np.:
K_W01*, K_U05, K_K03
WIEDZA
Opanował fachową terminologię z zakresu archiwistyki, informacji naukowej
oraz standardów opisu bibliotecznego i archiwalnego.
Ma zaawansowaną, uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę o
historii komputeryzacji archiwów.
Rozpoznaje relacje i zależności pomiędzy przeszłością a aktualnymi
wydarzeniami w aspekcie upowszechniania wiedzy o zasobach archiwalnych z
wykorzystaniem technologii informacyjnych.
Zna podstawowe metody badawcze i narzędzia warsztatu archiwisty oraz
podstawowe metody upowszechniania wiedzy o zasobach archiwalnych z
wykorzystaniem technologii informacyjnych
Zdaje sobie sprawę z różnorodności źródeł informacji. Rozumie ich przydatność
w badaniach archiwalnych i historycznych.
Rozumie powiązania interdyscyplinarne archiwistyki z nauką o informacji i
informatyką. Dostrzega i rozumie obecność elementów tych dyscyplin
naukowych w pracy archiwisty.
Orientuje się w działalności i aktualnej ofercie współcześnie działających
instytucji kultury, a zwłaszcza archiwów i bibliotek upowszechniających swoje
zasoby on-line i popularyzujących wiedzę historyczną.
UMIEJĘTNOŚCI
Samodzielnie zdobywa i utrwala wiedzę w sposób uporządkowany i
systematyczny przy zastosowaniu nowoczesnych technik pozyskiwania,
klasyfikowania i analizowania informacji, zgodnie ze wskazówkami opiekuna
naukowego.
Rozpoznaje, wykorzystuje i analizuje źródła archiwalne. Streszcza, zapisuje,
opracowuje i kataloguje uzyskane informacje.
Stosuje podstawowe elementy warsztatu badań archiwisty dobierając metody i
narzędzia właściwe dla wybranego problemu.
Wyszukuje i systematyzuje informacje dotyczące nauk historycznych,
archiwistyki i informacji naukowej. Wykorzystuje katalogi biblioteczne i
inwentarze archiwalne dostępne on-line oraz informatyczne bazy danych.
Prezentuje efekty swojej pracy w przejrzystej, usystematyzowanej i przemyślanej
formie z zastosowaniem nowoczesnych metod i technik, dostosowanych do
nowoczesnej archiwistyki i nauki o informacji.
Poprawnie redaguje i opatruje uwagami oraz indeksami rekordy w bazach
danych zgodnie z kanonami i standardami przyjętymi w archiwistyce.
Korzysta z technologii informacyjnej, multimediów i zasobów Internetu. Potrafi
je oceniać i opracowywać.
KOMPETENCJE PERSONALNE I SPOŁECZNE
Rozumie konieczność przestrzegania norm etycznych w pracy archiwisty i
popularyzacji wiedzy o zasobach archiwalnych.
Docenia rolę archiwistyki i nauk informacyjnych dla kształtowania więzi
społecznych na poziomie lokalnym i ponadlokalnym poprzez upowszechnianie
dóbr kultury.
Docenia i szanuje oraz jest gotów promować tradycje i dziedzictwo historyczne i
kulturowe w tym zasób archiwalny Polski, swojego regionu i Europy
Jest gotów do umiejętnego i aktywnego propagowania wiedzy historycznej i
kultury pamięci w środowisku lokalnym.
K_W03
K_W04
K_W09
K_W11
K_W13
K_W15
K_W22
K_U01
K_U06
K_U07
K_U09
K_U11
K_U16
K_U21
K_K01
K_K02
K_K04
K_K07
15. Treści programowe
Komputeryzacja archiwów – doświadczenia zagraniczne i polskie.
Standardy opisu bibliotecznego: MARC, Dublin Core (DC). Sposoby
porządkowania danych sieciowych.
Standardy opisu archiwalnego: FOPAR, ISAD (G), ISAAR, ISAF/ISDF, ISIAH, EAD.
Archiwalne bazy danych dostępne on-line.
System Ewidencji Zasobu Archiwalnego SEZAM – budowa bazy oraz
wprowadzanie do niej rekordów.
Inwentarz Zespołu Archiwalnego (IZA) – budowa bazy oraz wprowadzanie do niej
rekordów.
SCRINIUM. Opis dokumentu staropolskiego do końca XVIII wieku – budowa bazy
oraz wprowadzanie do niej rekordów.
Ewidencja Ludności w Archiwach (ELA) i Program Rejestracji Akt Metrykalnych i
Stanu Cywilnego (PRADZIAD) – budowa baz oraz wprowadzanie do nich
rekordów.
Bazy danych: MIKROFILM, FILMIK i SKAN – budowa baz oraz wprowadzanie do
nich rekordów.
System Udostępniania Materiałów Archiwalnych (SUMA) – budowa bazy oraz
wprowadzanie do niej rekordów.
PUZZLE i RAP – budowa bazy oraz wprowadzanie do niej rekordów.
Zintegrowany System Informacji Archiwalnej ZoSIA.
Bazy danych ZEUS i ALKMENA – budowa oraz wprowadzanie rekordów.
Wybrane programy do obsługi archiwum zakładowego: AZAK i „Archiwum –
Cyfrowy System Archiwizacji”
Digitalizacja zasobów archiwalnych.
16. Zalecana literatura (podręczniki)
Archiwa w postaci cyfrowej. Materiały międzynarodowych warsztatów DELOS
CEE, pod red. E. Rosowskiej, Warszawa 2003;
M. Nahotko, Metadane. Sposób na uporzadkowanie Internetu, Kraków 2004;
Międzynarodowy standard opisu archiwalnego. Część ogólna. ISAD (G). Wersja 2.
Norma przyjęta przez Komitet ds. standaryzacji opisu. Sztokholm, Szwecja, 19-22
września 1999 r., oprac. H. Wajs, Warszawa 2005.
17. Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu, sposób
sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia:
laboratorium:
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywne uczestnictwo w zajęciach,
stosowanie prawidłowej terminologii, aktywny udział w części teoretycznej zajęć,
praktyczne wykonanie ćwiczeń związanych z wprowadzaniem rekordów do baz
danych i przedstawienie raportów wygenerowanych z baz danych po
wprowadzeniu danych.
18. Język wykładowy
Polski
19. Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności studenta
Średnia liczba godzin na
zrealizowanie aktywności
Godziny zajęć (wg planu studiów) z
nauczycielem:
- ćwiczenia:
30
Praca własna studenta np.:
- przygotowanie do zajęć:
30
Suma godzin
60
Liczba punktów ECTS
2