6. załączniki - Q
Transkrypt
6. załączniki - Q
6. ZAŁĄCZNIKI 147 6. ZAŁĄCZNIKI 6. ZAŁĄCZNIKI 6.1. GLOSARIUSZ Definicje ogólne: KSZTAŁCENIE ZAWODOWE (VOCATIONAL EDUCATION AND TRAINING (VET)): Szkolenie teoretyczne i praktyczne, które daje uczniom kwalifikacje i kompetencje, potrzebne im w danym zawodzie. KSZTAŁCENIE ZAWODOWE UCZNIÓW SZKÓŁ PONADGIMNAZJALNYCH (INITIAL VOCATIONAL EDUCATION AND TRAINING (IVET)): Umożliwienie uzyskania kwalifikacji i kompetencji wymaganych do podjęcia pracy w określonym zawodzie. (Taką definicję podaje się w większości przypadków, ale IVET jest koncepcją ewoluującą we wszystkich krajach i, pod wieloma względami, ta ograniczona definicja staje się przestarzała. IVET to już nie tylko droga kształcenia zawodowego, ale alternatywna ścieżka kształcenia szkolnego ogólnego, które może prowadzić do kontynuacji nauki w szkole wyższej. Takie są przynajmniej aspiracje w odniesieniu do IVET).58 PLACÓWKI VET: Placówki edukacyjne oferujące kształcenie zawodowe (ang. VET). PLACÓWKI IVET: Placówki edukacyjne oferujące kształcenie zawodowe na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej (IVET). SZKOŁA IVET: Szkoła zawodowa, w której uczniowie kształtują umiejętności i uzyskują kwalifikacje niezbędne w konkretnym zawodzie. UCZEŃ IVET: Osoba uczestnicząca w procesie kształcenia zawodowego IVET. PRAKTYKANT: Osoba uczestnicząca w praktykach zawodowych. PLACEMENT: Praktyka zawodowa w ustalonym miejscu. PRAKTYKA ZAWODOWA: Praktyka uczniów szkoły zawodowej, która odbywa się w firmie. LOKALNA PRAKTYKA ZAWODOWA: Praktyka zawodowa w firmach w regionie szkoły w kraju, w którym mieszka uczeń. ZAGRANICZNA PRAKTYKA ZAWODOWA: Praktyka zawodowa odbywana w firmach w kraju innym niż kraj zamieszkania praktykanta. Uczestniczą w niej praktykanci, szkoły zawodowe i firmy przyjmujące. BENEFICJENCI WYMIANY: Osoby, które korzystają z działań i dotacji na rzecz mobilności. Zwykle są to praktykanci. INTERESARIUSZE WYMIANY: osoby zaangażowane w działania na rzecz mobilności. 58 “Initial vocational education and training (IVET) in Europe” Cedefop, 2008. 148 6. ZAŁĄCZNIKI OCENA: Proces dokumentowania, uwzględniający pomiar wiedzy, umiejętności i postaw. 149 6. ZAŁĄCZNIKI Wymagane podmioty: Organizacje lub osoby niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej jakości międzynarodowych praktyk zawodowych: SZKOŁA IVET: Placówka IVET w kraju wysyłającym, gdzie praktykanci uczestniczą w kształceniu zawodowych, która zgłasza zapotrzebowanie na i współorganizuje zagraniczne praktyki zawodowe. UCZEŃ LUB PRAKTYKANT IVET: osoba uczestnicząca w kształceniu zawodowym IVET lub osoba, która ukończyła szkołę zawodową IVET nie później niż dwanaście miesięcy przed rozpoczęciem praktyki. ORGANIZACJA KOORDYNUJĄCA W KRAJU WYSYŁAJĄCYM: Instytucja, która zbiera zapotrzebowanie na zagraniczne praktyki zawodowe ze szkół zawodowych IVET w kraju wysyłającym. ORGANIZACJA KOORDYNUJĄCA W KRAJU PRZYJMUJĄCYM: Instytucja, która zbiera zapotrzebowanie na praktyki w firmach przyjmujących w kraju przyjmującym. Zapotrzebowanie na zagraniczne praktyki zawodowe otrzymuje od organizacji w kraju wysyłającym. FIRMA PRZYJMUJĄCA: firma przyjmująca uczniów/praktykantów szkoły zawodowej IVET na praktykę. OPIEKUN PRAKTYKANTÓW W FIRMIE PRZYJMUJĄCEJ: Osoba, która opiekuje się praktykantem, kształtuje umiejętności zawodowe w czasie praktyk i je ocenia. OPIEKUN PRAKTYK: Nauczyciel ze szkoły zawodowej IVET, który koordynuje praktyki uczniów IVET. Podmioty dodatkowe: PLACÓWKA WSPIERAJĄCA: Instytucja zazwyczaj w kraju wysyłającym, która zapewnia wsparcie logistyczne lub finansowe. SZKOŁA IVET W KRAJU PRZYJMUJĄCYM: Placówka IVET w kraju przyjmującym, w którym odbywają się zagraniczne praktyki zawodowe, która współpracuje w organizacji praktyk zawodowych. 150 6. ZAŁĄCZNIKI Inne pojęcia: JĘZYK ROBOCZY: To język umożliwiający komunikację w czasie praktyk. Może być to język kraju przeznaczenia lub inny wspólny język porozumiewających się. PROGRAM PRAKTYK: Plan zorganizowanych działań, które uczniowie realizują podczas zagranicznych praktyk. ZAŚWIADCZENIE O UKOŃCZENIU PRAKTYK: Dokument podpisany przez prawnego przedstawiciela firmy przyjmującej, który potwierdza, że praktykant ukończył praktykę w firmie, zgodnie z wcześniej ustalonym programem praktyk. SPRAWOZDANIE PRAKTYKANTA: Dokument sporządzony według ustalonego wzoru, w którym praktykant opisuje doświadczenia z odbytej praktyki. 151 6. ZAŁĄCZNIKI 6.2. DOTYCHCZASOWE BADANIA POŚWIĘCONE ORGANIZACJI PRAKTYK W KSZTAŁCENIU IVET W KRAJACH UCZESTNICZĄCYCH W PROJEKCIE. PODOBIEŃSTWA I RÓŻNICE W ORGANIZACJI PRAKTYK ZAWODOWYCH Trendy w kształceniu zawodowym IVET: uczniowie wg obszarów kształcenia BE Antwerpia, Belgia W latach 2008-2009 ok. 1804 uczniów zapisało się na programy kształcenia zawodowego IVET, co stanowi 7.06% całkowitej liczby mieszkańców w wieku 16-22 lata (6.84% w 20062007 i 6.89% w 2007-2008). W latach 2008-2009 kierunkami najbardziej popularnymi wśród uczniów były: kierunki biznesowe zdrowie kreowanie wizerunku BG Dobricz, Bułgaria W latach 2008-2009 ok. 5098 uczniów zapisało się na programy kształcenia zawodowego IVET, co stanowi 55.91% całkowitej liczby mieszkańców w wieku 16-22 lata (52.42 % w 2006-2007 i 53.63% w 2007-2008). W latach 2008-2009 kierunkami najbardziej popularnymi wśród uczniów były: sztuka gościnności (hotelarstwo) informatyka kierunki biznesowe BG Płowdiw, Bułgaria W latach 2008-2009 ok. 16842 uczniów zapisało się na programy kształcenia zawodowego IVET, co stanowi 53.52% całkowitej liczby mieszkańców w wieku 16-22 lata (57.57 % w 2006-2007 i 55.86% w 2007-2008). W latach 2008-2009 kierunkami najbardziej popularnymi wśród uczniów były: sztuka gościnności (hotelarstwo) budownictwo i inżynieria sanitarna metalurgia DE Bautzen (Budziszyn), Niemcy W latach 2008-2009 ok. 8967 uczniów zapisało się na programy kształcenia zawodowego IVET, co stanowi 18.69% całkowitej liczby mieszkańców w wieku 16-23 lata (17.08% w 2006-2007 i 18.7% w 2007-2008). W latach 2008-2009 kierunkami najbardziej popularnymi wśród uczniów były: metalurgia sztuka gościnności (hotelarstwo) handel i marketing 152 6. ZAŁĄCZNIKI W kwestionariuszu z Bautzen wiek graniczny ustalono na 23 lata, pozostali partnerzy podawali granice wieku 22 lat. W styczniu 2009 w Bautzen było 41500 mieszkańców. 47956 mieszkańców w wieku 16 - 23 lata zamieszkiwało obszar podlegający regionalnym władzom oświaty, gdzie zbierano dane dot. uczniów szkół zawodowych VET wg przedmiotów. Obszar podlegający regionalnym władzom oświaty obejmuje dwie gminy: Bautzen i Goerlitz (w sumie 613780 mieszkańców w regionie w styczniu 2009). ES Terrassa, Hiszpania W latach 2008-2009 ok. 2187 uczniów zapisało się na programy kształcenia zawodowego IVET, co stanowi 15.10% całkowitej liczby mieszkańców w wieku 16-22 lata (13.70% w 2006-2007 i 14.29% w 2007-2008). W latach 2008-2009 kierunkami najbardziej popularnymi wśród uczniów były: kierunki biznesowe elektryczność i elektronika usługi społeczno-kulturalne i pracownik socjalny Zasięg geograficzny: miasto Terrassa PL Łódź, Polska W latach 2008/09 ok. 7791 uczniów zapisało się do publicznych szkół zawodowych w Łodzi, co stanowi 13,06% całkowitej liczby mieszkańców w wieku 16-22 lata (12,41% w 2006/07 i 12,47% w 2007/08). W latach 2008-2009 kierunkami najbardziej popularnymi wśród uczniów były: mechanika, elektronika, mechatronika, informatyka ekonomia gastronomia budownictwo RO Timisoara, Rumunia W latach 2008-2009 ok. 1947 uczniów zapisało się na programy kształcenia zawodowego IVET, co stanowi 1.98% całkowitej liczby mieszkańców w wieku 16-22 lata (2.34% w 20062007 i 2.18% w 2007-2008). W latach 2008-2009 kierunkami najbardziej popularnymi wśród uczniów były: usługi społeczno-kulturalne i pracownik socjalny samozatrudnienie budownictwo i inżynieria sanitarna W kwestionariuszu z Timisoara dodano jeszcze następujące branże, ale z mniejszą liczbą kandydatów: automatyka leśnictwo przemysł lniarski i skórzany 153 6. ZAŁĄCZNIKI SI Ljubljana, Słowenia W latach 2007-2008 ok.49891 uczniów zapisało się na programy kształcenia zawodowego IVET. W tym samym roku 16424 uczniów zapisało się do wyższych szkół zawodowych. Dane dotyczą całej Słowenii (poziom krajowy). Kierunkami najbardziej popularnymi wśród uczniów były: handel sekretarka księgowa 50 najważniejszych firm BE Antwerpia, Belgia Antwerpia to drugi, co do wielkości port w Europie i czwarty na świecie. W 2005r. port w Antwerpii przeładował ponad 160 mln ton towarów w transporcie morskim. Każdego roku do portu zawija 15000 statków oceanicznych i 64000 jednostki żeglugi śródlądowej. Ponad 140000 ludzi żyje bezpośrednio lub pośrednio z tego portu. Port w Antwerpii jest niezbędnym ogniwem w łańcuchu eksport/import Unii Europejskiej i centrum światowego handlu. Bardzo szybko zwiększa się ruch kontenerowców, o 10 - 15% rocznie. Kontenerowce stanowią ponad 40% ruchu morskiego w Antwerpii. Transport i magazynowanie towarów to podstawowa działalność wielu firm. Jest też wiele firm branży chemicznej i petrochemicznej. Tysiące pracowników pracuje w rafineriach ropy naftowej. Antwerpia to również ważne centrum handlu diamentami, w którym odbywają się targi diamentów i jest wiele firm sprzedających diamenty. Miasto odgrywa kluczową rolę jako krajowy ośrodek przemysłu motoryzacyjnego. Ostatnio Antwerpia stała się miastem mody, w którym mieszka wielu znanych projektantów. www.antwerpen.be BG Dobricz, Bułgaria Miasto Dobricz to drugi co do wielkości ośrodek gospodarczy w północno-wschodniej Bułgarii. Główne branże gospodarki to: produkcja żywności i napojów (produkty mleczarskie, olej i margaryna, kiełbasa, makarony, wyroby drobiowe, mąka, chleb i ciastka, pasza, wina i alkohole, napoje bezalkoholowe) przemysł lekki (odzież męska i damska, futra i wyroby skórzane, buty, meble, tkaniny obiciowe i tekstylia) przemysł maszynowy (akumulatory, naczepy i kontenery, maszyny rolnicze, grzejniki i filtry do samochodów, plastikowe elementy dla przemysłu maszynowego i przetwórstwa żywności) Inne ważne branże w regionie Dobricz to turystyka i rolnictwo. www.dobrichcity.com www.investbg.government.bg/upfs/58/Dobrich%20Region_Dobrich%20zone.pdf> 154 6. ZAŁĄCZNIKI BG Płowdiw, Bułgaria Płowdiw to centrum regionu Płowdiw, drugie co do wielkości miasto w Bułgarii. Region dzieli się na 18 gmin, największa z nich jest Płowdiw. Region Płowdiw produkuje 7.5% krajowego PKB. W sumie w regionie jest ok. 26500 firm. Struktura firm zdominowana jest przez MSP - 18.13% w stosunku do liczby firm w kraju i 97.83% firm w regionie. Firmy te dają 13.38% przychodu ze sprzedaży netto i mają 12% udziału w aktywach długoterminowych przedsiębiorstw w całym kraju. W regionie są 142 duże firmy, których przychód netto ze sprzedaży stanowi 9.18% całkowitego przychodu w kraju. Wg danych za ostatni okres, sektor usług ma największy wkład w regionie Płowdiw i stanowi 56.7%, podczas gdy przemysł 49.27% a rolnictwo 39.67%. Jednym z kluczowych wskaźników charakterystycznych dla infrastruktury gospodarczej regionu jest jego wielosektorowość. Największy udział ma sektor przetwórstwa żywności, który daje 26% produkcji przemysłowej miasta i regionu. Tuż za nim jest hutnictwo żelaza, energetyka, metale nieżelazne, przemysł mechaniczny, budowa maszyn i sprzętu (dla przemysłu spożywczego, wózki widłowe, itp.), przetwórstwo drewna, przemysł włókienniczy, skórzany, elektro-chemiczny, budownictwo, etc. Inny wiodący sektor w regionie to turystyka zorientowana na spa. www.guide-bulgaria.com/SC/Plovdiv http://pcci.bg/img/files/yearbook_2009.pdf www.nest-agency.com/mp_Plovdiv.htm DE Bautzen (Budziszyn), Niemcy Bautzen, miasto w Saksonii o tysiącletniej historii, w południowo - wschodnich Niemczech, w pobliżu granicy z Polską i Czechami. Bautzen ma doskonałą infrastrukturę transportowa, w tym autostradę krajową A4, lotnisko Bautzen-Litten, kilka dróg krajowych we wszystkich kierunkach i kolej. Kluczowe branże to kolejnictwo i budowa samochodów dostawczych, części zamiennych do samochodów, narzędzi, form odlewniczych, przetwórstwo tworzyw sztucznych, telekomunikacja, urządzenia nagrywające, produkcja roślin i budownictwo. Firmy międzynarodowe, jak np. Philips - inżynieria Rentgenowska, Bombardier Transportation, AFT Automation and Conveying Technology i przybory do pisania firmy Edding to uzupełnienie lokalnego budownictwa i świetnego rzemiosła. Bautzen jest ważnym ośrodkiem nowych technologii dzięki nowym firmom z innowacyjnych branż, takich jak IT i przetwarzanie danych (Vodafone i Sphairon Technologies GmbH). www.bautzen.de 155 6. ZAŁĄCZNIKI ES Terrassa, Hiszpania Przemysł dość zróżnicowany od lat 80-tych, kiedy włókiennictwo przestało dominować i przeszło poważną restrukturyzację. Główne sektory obecnie to handel, obsługa biznesu, opieka zdrowotna, przemysł metalowy (głównie elektronika), włókiennictwo, budownictwo i inżynieria sanitarna. www.cambraterrassa.es www.ajterrassa.es/laciutat/xifres/estudis/eurocities_terrassa.pdf PL Łódź, Polska Gospodarka regionu koncentruje się w Łodzi, stolicy regionu i trzecim co do wielkości (również pod względem liczby mieszkańców) miastem Polski – 39% podmiotów gospodarczych regionu zarejestrowanych jest właśnie tutaj (2008r.). Choć w ostatnich latach przybyło inwestorów zagranicznych, firmy zagraniczne stanowią tylko 1.7% wszystkich podmiotów gospodarczych w mieście (w 2008r. – wzrost o 2.8% w stosunku do 2007r.), a 93% z nich działa w sektorach przemysłu, handlu i usług. Ponad 1/3 firm działających w Łodzi to firmy handlowe, ok. 18% w sektorze nieruchomości, wynajmu lub usług wspierających dla biznesu; 13.6% to firmy produkcyjne. Te trzy sektory stanowią 62.6% wszystkich firm zarejestrowanych w mieście. Dalej uplasowały się firmy budowlane (8.2%) i transportowe (7.3%) (2008r.). Firmy wytwórcze produkują głównie: tekstylia (13.5%) żywność i napoje (9.3%) wyroby gumowe i plastikowe (7.6%) odzież i futra (6.5%) wyroby metalowe (6.2%) maszyny elektryczne (4.2%) www.en.cityoflodz.com www.lodzkie.pl/en/economy http://en.www.uml.lodz.pl/index.php?str=1970 www.rce.lodzkie.pl www.sse.lodz.pl/index.php www.bruksela.lodzkie.pl/en/links RO Timisoara, Rumunia W ostatnich latach Timisoara przeżyła boom gospodarczy i na skutek inwestycji zagranicznych powstało coraz więcej firm zwłaszcza w sektorze high-tech. Timisoara często uważana jest za drugie najlepiej rozwijające się miasto Rumunii (po Bukareszcie). Poza kilkoma inwestycjami lokalnymi, w Timisoara zrealizowano kilka ważnych inwestycji firm z Unii Europejskiej, zwłaszcza z Niemiec i Włoch oraz z USA. Continental AG od wielu lat produkuje opony. Linde produkuje gazy techniczne, a część form dla BMW i Audi produkuje Dräxlmaier Group. Amerykańska firma Flextronics zatrudnia wiele osób na zachodzie miasta przy produkcji telefonów komórkowych i urządzeń dla jednostek kontrolnych rządu. Amerykańska firma Procter & Gamble produkuje środki piorące i środki czystości w Timisoara, a szwajcarska Nestlé - wafle. 156 6. ZAŁĄCZNIKI SI Ljubljana, Słowenia Najwięcej miejsc pracy w regionie daje przemysł, zwłaszcza farmaceutyczny, petrochemiczny i spożywczy. Inne branże to bankowość, finanse, transport, budownictwo, wyspecjalizowane usługi i turystyka. Sektor publiczny oferuje miejsca pracy w szkolnictwie, kulturze, służbie zdrowia i administracji lokalnej. www.ljubljana.si Informacja o sytuacji w krajach uczestniczących w projekcie Ta wstępna analiza obejmuje 8 miast w 7 różnych krajach Unii Europejskiej: Belgii, Bułgarii, Niemczech, Polsce, Rumunii, Słowenii i Hiszpanii. Największe miasto wśród partnerów projektu to Łódź z ponad 750000 mieszkańców. Cztery kolejne miasta (Antwerpia, Płowdiw, Timisoara i Ljubljana) mają 250000 - 500000 mieszkańców. Trzej pozostali partnerzy projektu pochodzą z miast poniżej 250000 mieszkańców (Terrassa, Dobricz i Bautzen). P. Czy w Państwa mieście uczniowie uczestniczą w praktykach zawodowych w miastach ościennych? 1 Tak (BE, BG, DE, PL, SI) Nie (RO) 5 We wszystkich krajach poza Rumunią uczniowie uczestniczą w praktykach zawodowych w firmach w miastach ościennych. P. Czy firmy w Państwa mieście przyjmują uczniów z miast ościennych na praktykę zawodową? 2 Tak (BE, DE, PL, SI) Nie (BG, RO) 4 Większość firm w miastach partnerów przyjmuje uczniów z miast ościennych na praktykę zawodową. Wyjątki to Bułgaria i Rumunia. 157 6. ZAŁĄCZNIKI Przepisy dotyczące praktyk P1. Czy w Państwa kraju/regionie są przepisy regulujące praktyki zawodowe w firmach? 0 Tak (BE, BG, DE, ES, PL, RO, SI) Nie 7 We wszystkich krajach lub regionach partnerów są przepisy regulujące praktykę zawodową w firmie. P2. Czas praktyki zawodowej wg przepisów w poszczególnych krajach BE Zależy od branży. BG 2 godz. w tygodniu w szkole IVET/30 godz. tygodniowo w firmie DE 25% w szkole IVET/75% w firmie Liczby podano dla systemu dualnego. Szczegółowy harmonogram to część przepisów dla odpowiedniego przedmiotu. ES Od 300 do 700 godz. w szkole IVET (zależy od obranej specjalności)/4 godz. dziennie w firmie PL Liczba godzin zależy od typu szkoły i programu kształcenia dla danego zawodu. Możliwe miejsca realizacji praktyki zawodowej: szkoła IVET, firma. Nie ma podziału godzin pomiędzy miejsca odbywania praktyk. RO Liczba godzin praktyk zawodowych zależy od programu realizowanego przez daną placówkę oświatową. W większości krajów liczba godzin jaką uczniowie spędzają w szkole IVET lub w firmie zależy od programu kształcenia zawodowego. W niemieckim systemie dualnym uczniowie spędzają 25% czasu w szkole a 75% w firmie. 158 6. ZAŁĄCZNIKI P3. Kto układa programy praktyk zawodowych? (Możliwe odpowiedzi: placówka oświatowa/firma/wspólnie) Wspólnie (BE, ES, PL, RO, SI) 1 1 Placówka oświatowa (BG) 5 Firma (DE) W większości krajów praktyka zawodowa planowana jest wspólnie przez placówkę oświatową i firmę. Wyjątkiem są Bułgaria, gdzie praktykę planuje placówka oświatowa i Niemcy, gdzie praktykę planuje firma. P4. Czy przebieg praktyki zawodowej jest omawiany z uczniami? 2 Tak (BE, BG, DE, ES, PL) Nie (RO, SI) 5 W większości krajów w czasie trwania praktyki omawia się pracę ucznia. Nie dotyczy to Rumunii i Słowenii. 159 6. ZAŁĄCZNIKI P5. Jeśli na poprzednie pytanie odpowiedziano twierdząco, kto za to odpowiada? (Możliwe odpowiedzi: placówka oświatowa/firma/wspólnie) Wspólnie (BE, ES) 2 2 Placówka oświatowa (BG) Firma (DE, PL) 1 W krajach, gdzie praca ucznia w czasie praktyk jest omawiana, odpowiadają za to różne instytucje: np. placówka oświatowa, firma lub wspólnie. P 6. Czy jest oficjalny wzór omawiania pracy wykonanej na praktykach? 2 Nie (BE, BG, PL, RO, SI) Tak (DE, ES) 5 Tylko dwa kraje korzystają z oficjalnego wzoru omawiania pracy wykonanej na praktykach: Niemcy i Hiszpania. P 7. Czy praktyki oceniane są jak każdy inny przedmiot? 0 Tak (BE, BG, DE, ES, PL, RO, SI) Nie 7 We wszystkich krajach praktyki oceniane są tak samo jak każdy inny przedmiot. 160 6. ZAŁĄCZNIKI P 8. Kto odpowiada za ocenę praktyk? (Możliwe odpowiedzi: placówka oświatowa/firma/wspólnie) 1 Wspólnie (BE, ES, PL, RO, SI) 1 Placówka oświatowa (BG) Firma (DE) 5 W większości krajów za ocenę praktyk odpowiadają wspólnie szkoła i firma. Są jednak dwa wyjątki: w Bułgarii ocenę te przeprowadza szkołą, a w Niemczech firma. P 9. Czy przepisy o praktykach ubezpieczenie inne niż w szkole? 2 zawodowych wymagają, aby uczeń miał Tak (BE, DE, ES, RO, SI) 5 Nie, wystarczy ubezpieczenie szkolne (BG, PL) W większości krajów przepisy o praktykach zawodowych w firmie wymagają, aby uczeń miał ubezpieczenie inne niż w szkole. Tylko w Bułgarii i Polsce wystarcza ubezpieczenie szkolne. P 10. Czy obecne przepisy opisują, jaki ma być opiekun praktykantów w firmie? 2 Nie (BE, BG) Tak (DE, ES, PL, RO, SI) 5 W większości krajów obecne przepisy opisują rolę opiekuna praktykantów w firmie. Nie dotyczy to Belgii i Bułgarii. 161 6. ZAŁĄCZNIKI P 10.1 Jeśli na poprzednie pytanie odpowiedziano twierdząco, jak zdefiniowano jego zadania? Jakie to zadania? DE tak: program praktyk, realizacja programu, zapewnienie odpowiedniego sprzętu i materiałów, ocena praktyki. ES tak: ocena programu praktyk; nadzorowanie i monitorowanie praktyk; przestrzeganie zasad bhp; regularny kontakt z opiekunem praktyk; przygotowanie sprawozdania oceniającego do oceny końcowej PL tak: program praktyk, zapewnienie niezbędnego sprzętu i materiałów, odpowiednie kwalifikacje do opieki nad praktykantami, przestrzeganie zasad bhp, ocena praktyk RO tak: wykształcenie powyżej średniego; zapewnienie wsparcia logistycznego, technicznego i technologicznego; koordynacja i ocena praktyk; sprawdzanie obecności uczniów na praktykach; wsparcie w zakresie programu praktycznego/portfolio i zapewnienie niezbędnej logistyki; końcowa ocena umiejętności ucznia SI tak: przekazywanie wskazówek opiekunowi praktyk P 10.2 Czy opiekun praktykantów w firmie musi przejść obowiązkowe szkolenie? Tak (DE, PL, SI) 2 3 Nie, ale jest zalecane (ES, RO) P 10.3 Czy w Państwa kraju są kursy dla przyszłych opiekunów praktykantów w firmie? 0 Tak (DE, ES, PL, RO, SI) Nie 5 162 6. ZAŁĄCZNIKI P 10.4 Jeśli na poprzednie pytanie odpowiedziano twierdząco, kto je prowadzi? 2 Izba Handlowa (DE, ES, SI) Inni (PL, RO) 3 P 11. Zgodnie w przepisami o praktykach zawodowych, czy za praktykę przysługuje wynagrodzenie? Nie jest to obowiązkowe (BE) 1 Tak, dobrowolnie: praktyka jest wynagradzana tylko, kiedy fi rma proponuje to uczniowi. Nie jest to obowiązkowe. (BG) 1 Tak, dobrowolnie (SI) 1 Tak, obowiązkowo (DE) 2 1 1 Nie dobrowolnie (ES, RO) Uczniom nie płaci się za praktyki i praktyki zawodowe w fi rmie. (PL) Tylko w Niemczech wymagane jest wynagradzanie uczniów za praktykę zawodową. We wszystkich pozostałych krajach praktyka wynagradzana jest, jeśli firma zaproponuje to uczniowi, nie ma określonych kryteriów o wysokości tego wynagrodzenia. 163 6. ZAŁĄCZNIKI 6.3. METODOLOGIA STOSOWANA PRZEZ LOKALNE GRUPY ROBOCZE Poniższe informacje rozpoczęcie. przedstawiono partnerom projektu w czasie spotkania na jego 1. Praktyka zawodowa: podstawy konceptualne i cele Celem realizowanego przez nas programu Leonardo jest opracowanie materiałów i wytycznych do stworzenia jednego podręcznika dla zagranicznych praktyk zawodowych uczniów w firmach. Kształcenie zawodowe należy traktować jako środek, który daje uczniom wiedzę teoretyczną i praktyczną niezbędną do elastycznego i zadowalającego reagowania na potrzeby rynku pracy. W związku z tym, kształcenie w szkołach IVET musi współgrać z tym, co dzieje się w firmach i należy je zaplanować tak, aby uwzględnić wiedzę potrzebną uczniom w postaci podstaw teoretycznych i konceptualnych oraz znajomość sprzętu i technologii. Na tym tle szkolenie na stanowisku pracy staje się ważną częścią edukacji uczniów, którzy realizują programy praktyk zawodowych na stanowisku pracy jako część szkolenia poza szkołą. Praktykant nigdy nie powinien zajmować wakującego stanowiska. Praktyki na stanowisku pracy muszą obejmować: Poszerzenie i pogłębienie wiedzy teoretycznej zdobytej w szkołach IVET. Bezpośrednie doświadczenie uczniów w korzystaniu z urządzeń produkcyjnych. Możliwość zdobycia doświadczeń w środowisku pracy oraz w zakresie stosunków społecznych i stosunków w pracy. Umożliwienie firmie zapoznania się z kwalifikacjami i postawami potencjalnych przyszłych pracowników. Pomoc uczniom w zdobyciu kwalifikacji zawodowych i w znalezieniu pracy. Wprowadzanie strategii zbliżania edukacji akademickiej do potrzeb rynku pracy Cele zagranicznych praktyk zawodowych: Poznanie innych sposobów pracy Poznanie innych kultur Nauczenie się języka obcego Wzbogacenie indywidualnych CV Umacnianie koncepcji przynależności do Unii Europejskiej Postrzeganie mobilności jako realnej możliwości rozwoju personalnego 164 6. ZAŁĄCZNIKI 2. Potrzeba istnienia Lokalnych Grup Roboczych Zgodnie z założeniami Projektu, każdy partner powinien stworzyć Lokalne Grupy Robocze, aby można było wykorzystać wiedzę i doświadczenie swojego kraju do wskazania pozytywnych i negatywnych czynników, jakie występują przy realizacji praktyk w przedsiębiorstwach. Wskazanie i zaangażowanie kluczowych podmiotów na każdym obszarze: Należy wskazać kluczowe podmioty aktywnie działające w obszarze kształcenia zawodowego w każdym z krajów uczestniczących w projekcie (związki zawodowe, organizacje przedsiębiorców, władze lokalne, władze regionu, szkoły IVET, firmy, stowarzyszenia uczniowskie i inne organizacje). Należy również uświadomić tym podmiotom, że jest taki projekt i zachęcić je do uczestnictwa w Grupie Roboczej. Każdy partner decyduje, jakie podmioty są kluczowe na jego obszarze i jaka strategia będzie najlepsza dla ich zaangażowania/ uczestnictwa w projekcie. Wybrane podmioty muszą być reprezentatywne dla danego obszaru. Oto kilka przydatnych sugestii: Rozesłanie listów do różnych podmiotów, przedstawienie im, co będzie realizowane w ramach projektu i zaproszenie do pomocy. Organizowanie konferencji prasowych prezentujących projekt i jednocześnie kreowanie oczekiwań. Wywiady, spotkania, spotkania osobiste z: Lokalnymi podmiotami gospodarczymi - Wiodący przedsiębiorcy Izby handlowe, federacje i organizacje przedsiębiorców, stowarzyszenia rzemieślnicze, etc. Placówkami kształcenia zawodowego - Ważny jest udział placówek kształcenia zawodowego różnego typu (publicznych, prywatnych, etc.). - Zaleca się nawiązanie pierwszego kontaktu z administracją tych placówek. - Na spotkaniach operacyjnych Grupy Roboczej preferowana jest obecność osób odpowiedzialnych za praktyki (koordynator praktyk, opiekun praktyk, etc.). 165 6. ZAŁĄCZNIKI Organy samorządu terytorialnego - Rada miejska; jaki Wydział będzie najbardziej odpowiedni (edukacji, rozwoju przedsiębiorczości, obydwa, etc.) Władze regionu; do oceny przez każdego partnera, pamiętając o tym, jakie są cechy charakterystyczne danego obszaru. Jeśli ich udział uznany zostanie za wskazany, należy wybrać odpowiedni wydział – edukacji, rozwoju przedsiębiorczości lub obydwa. Związki zawodowe - W wielu firmach związki zawodowe mogą być kluczowym elementem ułatwiającym lub utrudniającym praktyki zawodowe uczniów. Powiadomienie ich o projekcie i zaangażowanie do udziału może okazać się bardzo istotne. Uczniowie - Uczestniczący w kształceniu zawodowym. Kiedy już wskazano podmioty, należy przedstawić skład Lokalnej Grupy Roboczej (Wzór LW). Plik należy przesłać koordynatorowi projektu przed pierwszym spotkaniem Lokalnej Grupy Roboczej. 166 6. ZAŁĄCZNIKI Formalne powołanie Lokalnej Grupy Roboczej Grupa Robocza musi składać się co najmniej z: 2 uczniów 2 nauczycieli 2 przedsiębiorców przedstawicieli związków zawodowych (max.2) 1 przedstawiciela każdego wydziału z organów samorządu terytorialnego (edukacji i/lub zatrudnienia), wg uznania, w zależności od tego, jakie wydziały działają na danym obszarze. 2 przedstawicieli organizacji koordynujących (izby handlowe, stowarzyszenia firm, etc.) „Organizacje koordynujące‟ to podmioty, które mogą ułatwić realizację praktyk zawodowych w firmach w danym obszarze. Może być jedna organizacja koordynująca. Pierwsze spotkanie: Przedstawienie członków Grupy. Określenie celów działania. Ustalenie i przyjęcie planu pracy. Podział zadań między członków Grupy. Ustalenie dat kolejnych spotkań. Zasady ogólne rządzące spotkaniami: O spotkaniu i porządku obrad należy poinformować z wyprzedzeniem. Zaleca się telefoniczne potwierdzenie udziału, aby w spotkaniach uczestniczyło jak najwięcej członków Grupy. Zawsze należy spisywać protokół spotkania i dołączyć do niego podjęte decyzje. Należy wypełnić formularz (Wzór WG). W ciągu 10 dni po spotkaniu koordynatorowi projektu należy przesłać: - Protokół ze spotkania. Zdjęcia ze spotkania. Opublikowane informacje prasowe o projekcie. Planowana datę kolejnego spotkania. Należy czynić wysiłki, aby decyzje i dokumenty przyjmowane były na zasadzie ogólnego konsensusu uczestników spotkania. Jeśli konsensus nie jest możliwy, rozbieżności należy zapisać w protokole spotkania i wskazać, które podmioty miały odmienne zdanie. Muszą odbyć się, co najmniej trzy spotkania. 167 6. ZAŁĄCZNIKI Plan pracy Lokalnych Grup Roboczych Zadania Lokalnej Grupy Roboczej podzielono na trzy etapy: etap I: spotkania lokalnych grup roboczych w celu zebrania przeprowadzenia dyskusji wewnętrznych i napisania raportu końcowego. informacji, To etap, do którego przygotowujemy się obecnie; w tym celu odbywa się to spotkanie i będziemy rozmawiać o dalszych krokach. Pozostałe etapy podano tylko w celu informacyjnym. Harmonogram: od 1 lutego 2009 do 31 sierpnia 2009r. (złożenie dokumentu końcowego) Każdy partner lokalny ustala swój harmonogram pamiętając o dacie złożenia raportu końcowego. (Harmonogram należy przedłożyć koordynatorowi projektu). etap II: pomoc w weryfikacji tego podręcznika i współpraca przy jego pisaniu (współuczestnictwo w tworzeniu dokumentu końcowego). Po zakończeniu etapu I, dobrze byłoby, żeby Grupy Robocze pozostały aktywne. Ich praca na tym etapie polegać będzie na zapewnieniu odpowiedniej jakości podręcznika. Harmonogram: ten etap dyskutowany będzie intensywnie na następnym spotkaniu partnerów (maj 2010r.). etap III: ustalanie strategii upowszechnienia/powiadamiania o istnieniu podręcznika na swoim obszarze. Przygotowanie lokalnego planu z najlepszą strategią przekazania najlepszych praktyk zagranicznych i osiągnięcia poziomu najlepszej praktyki lokalnie. Wnioski – raport końcowy o upowszechnieniu/poinformowaniu. Harmonogram: ten etap dyskutowany będzie intensywnie na następnym spotkaniu partnerów (maj 2010r.). Poniżej opisujemy działania przewidziane w I etapie: Etap I: Zaplanowane spotkania lokalnych grup roboczych w celu zebrania przeprowadzenia dyskusji wewnętrznych i napisania raportu końcowego. informacji, Zaplanować spotkania lokalnych grup roboczych w celu zebrania informacji. Dyskusje wewnętrzne w lokalnych grupach roboczych. Pisanie raportu końcowego. 168 6. ZAŁĄCZNIKI Zaplanować spotkania lokalnych grup roboczych w celu zebrania informacji Poniżej podajemy wytyczne do działania lokalnych grup roboczych: W raporcie końcowym MUSZĄ znaleźć się rozwiązania przedstawionych problemów. Niezależnie od tego, każdy partner lokalny może poszerzyć zakres poruszanych kwestii, jeśli chce przedstawić interesujące jego zdaniem informacje, które przekładają się na jakość raportu końcowego. Muszą odbyć się co najmniej trzy spotkania lokalnej grupy roboczej, choć każdy partner sam decyduje o wewnętrznych procedurach działania. Np.: lokalny partner może omawiać każdą część odrębnie z przedstawicielami poszczególnych sektorów, a potem przedstawić informacje lokalnej grupie roboczej pod dyskusję lub, alternatywnie, może omawiać tematy dotyczące poszczególnych sektorów na forum grupy i przeprowadzić wspólną dyskusję. Niektóre kwestie są wspólne dla kilku sektorów a chodzi właśnie o poznanie wszystkich punktów widzenia. Bloki robocze 1) Kwestie, które powinny ocenić poszczególne sektory. 2) Opis roli podmiotów zaangażowanych w zagraniczne praktyki zawodowe 1) Kwestie, które powinny ocenić poszczególne sektory Sektory, z którymi oceniane/dyskutowane będą sprawy na spotkaniach lokalnej grupy roboczej to: Firmy. Placówki oświatowe. Związki zawodowe. Uczniowie. Przedstawiciele władz i organizacji koordynujących. Najważniejsze kwestie, jakie powinny ocenić firmy: Czy firmy chcą przyjmować lokalnych uczniów na praktyki? A uczniów z innych krajów? Czy należy zwiększać świadomość na poziomie lokalnym? Jeśli tak, do kogo powinny być skierowane te działania? Na czym powinny skoncentrować się działania uświadamiające? Jeśli potrzeba działań uświadamiających, kto najlepiej by je przeprowadził i jak powinny one wyglądać? Jakie korzyści może odnieść firma z przyjmowania na praktykę zawodową uczniów lokalnych i z zagranicy? Czy wiążą się z tym jakieś problemy? 169 6. ZAŁĄCZNIKI Jak oceniliby Państwo swoje doświadczenie z przyjmowania uczniów na praktykę? Czy była to praktyka lokalna czy zagraniczna? Jakie, w oparciu o doświadczenie, były mocne i słabe strony tego przedsięwzięcia? Jaki jest zalecany minimalny i maksymalny czas trwania praktyki zawodowej z punktu widzenia firm? Zalecany minimalny i maksymalny wiek ucznia. Jakie związki, Państwa zdaniem, istnieją miedzy lokalnymi firmami a placówkami kształcenia zawodowego? Czy należy coś tu poprawić? Co należałoby zrobić? Ogólne cechy pożądanego profilu ucznia - praktykanta: miejscowego i z zagranicy. Czy znajomość języka jest problemem? W jakich językach mogłyby odbywać się praktyki w Państwa firmie? Jaki okres roku jest najlepszy na praktyki zawodowe uczniów Państwa firmie? Dlaczego? Czy sektor, który Państwo reprezentują poprze ten pomysł i będzie współpracował na rzecz oferowania praktyk zawodowych jak najlepszej jakości uczniom miejscowym i z zagranicy? Jak mogliby Państwo się do tego przyczynić? Inne aspekty. Najważniejsze kwestie, jakie powinny ocenić placówki kształcenia zawodowego: Czy Państwa uczniowie regularnie odbywają praktyki w lokalnych firmach? A zagranica? Jak oceniają Państwo te praktyki? Czy uczniowie chcieliby odbywać praktyki zawodowe zagranica? Czy byłoby to dobre dla uczniów? Czy lokalne firmy chcą przyjmować lokalnych uczniowi na praktyki zawodowe? A uczniów z zagranicy? Państwa opinia o praktykach lokalnych: - czy firmy dają możliwości i udostępniają swoje stanowiska pracy? - czy uczniowie są dobrze przyjmowani w firmach? - czy w firmach jest opiekun praktykantów? Czy należy zwiększać świadomość na poziomie lokalnym? Jeśli tak, do kogo powinny być skierowane te działania? Na czym powinny skoncentrować się działania uświadamiające? Jeśli potrzeba działań uświadamiających, kto najlepiej by je przeprowadził i jak powinny one wyglądać? Jakie korzyści edukacyjne ma kierowanie uczniów na praktykę zawodową lokalnie i zagranicę? Czy wiążą się z tym jakieś problemy? Na podstawie własnych doświadczeń, jak oceniają Państwo praktyki zawodowe uczniów miejscowych i zagranicznych? Mocne i słabe strony praktyk zawodowych w firmach. Z edukacyjnego punktu widzenia, ile minimalnie i maksymalnie powinna trwać praktyka? Na jakim etapie nauki praktyki zawodowe są najbardziej przydatne? A praktyki zagranicą? Czy zdaniem Państwa praktyki zawodowe uczniów dopasowane są do poziomu tego, czego nauczyli się w szkole? 170 6. ZAŁĄCZNIKI Zalecany minimalny i maksymalny wiek ucznia. Jakie związki, Państwa zdaniem, istnieją między lokalnymi firmami a placówkami kształcenia zawodowego? Czy należy coś tu poprawić? Co należałoby zrobić? Czy znajomość języka jest problemem dla zagranicznych praktyk zawodowych? Czy sektor, który Państwo reprezentują poprze ten pomysł i będzie współpracował na rzecz oferowania praktyk zawodowych jak najlepszej jakości uczniom miejscowym i z zagranicy? Jak mogliby Państwo się do tego przyczynić? Inne aspekty. Najważniejsze kwestie, jakie powinny ocenić związki zawodowe: Jak oceniają Państwo praktyki zawodowe uczniów w firmach? Czy przydają się one uczniom? Czy są przydatne z punktu widzenia firm? Czy są przydatne dla obecnych i/lub przyszłych pracowników? Jakie korzyści dla związków zawodowych ma przyjmowanie na praktykę zawodową uczniów lokalnych i z zagranicy? Czy wiążą się z tym jakieś problemy? Czy zaproponowaliby Państwo praktyki zawodowe w swojej firmie lub w swojej branży? Czy lokalne firmy chcą przyjmować lokalnych uczniowi na praktyki zawodowe? A uczniów z zagranicy? Czy należy zwiększać świadomość na poziomie lokalnym? Jeśli tak, do kogo powinny być skierowane te działania? Na czym powinny skoncentrować się działania uświadamiające? Jeśli potrzeba działań uświadamiających, kto najlepiej by je przeprowadził i jak powinny one wyglądać? Jaki jest zalecany minimalny i maksymalny czas trwania praktyki zawodowej z punktu widzenia związków zawodowych? Zalecany minimalny i maksymalny wiek ucznia do odbycia praktyki zawodowej. Jakie związki, Państwa zdaniem, istnieją między lokalnymi firmami a placówkami kształcenia zawodowego? Czy należy coś tu poprawić? Co należałoby zrobić? Czy sektor, który Państwo reprezentują poprze ten pomysł i będzie współpracował na rzecz oferowania praktyk zawodowych jak najlepszej jakości uczniom miejscowym i z zagranicy? Jak mogliby Państwo się do tego przyczynić? Inne aspekty. 171 6. ZAŁĄCZNIKI Najważniejsze kwestie, jakie powinni ocenić uczniowie: Czy uczniowie regularnie odbywają praktyki zawodowe w lokalnych firmach? A zagranica? Jak oceniacie te praktyki? Czy są dobre dla uczniów? Czy firmy chcą przyjmować miejscowych uczniów na praktyki? A uczniów z zagranicy? Wasza opinia o praktykach: - czy firmy dają możliwości i udostępniają swoje stanowiska pracy? - czy uczniowie są dobrze przyjmowani w firmach? - czy w firmach jest opiekun praktykantów? Czy należy zwiększać świadomość na poziomie lokalnym? Jeśli tak, do kogo powinny być skierowane te działania? Na czym powinny skoncentrować się działania uświadamiające? Jeśli potrzeba działań uświadamiających, kto najlepiej by je przeprowadził i jak powinny one wyglądać? Jaki jest zalecany minimalny i maksymalny czas trwania praktyki zawodowej z punktu widzenia ucznia? Zalecany minimalny i maksymalny wiek ucznia do odbycia praktyki zawodowej. Jaki okres roku jest najlepszy dla uczniów na praktyki zawodowe? Dlaczego? Czy praktyki są dopasowane do kształcenia, jakie odbywają uczniowie w szkołach? Jakie związki, Państwa zdaniem, istnieją między lokalnymi firmami a placówkami kształcenia zawodowego? Czy należy cos tu poprawić? Co należałoby zrobić? Jakie korzyści postrzegają uczniowie w odbywaniu praktyk zawodowych na miejscu i zagranicą? Czy są jakieś aspekty negatywne? Czy znajomość języka jest problemem dla zagranicznych praktyk zawodowych? Czy uczniowie, których reprezentujecie poprą ten pomysł i będą współpracowali na rzecz oferowania praktyk zawodowych jak najlepszej jakości uczniom miejscowym i z zagranicy? Jak moglibyście się do tego przyczynić? Czego oczekujecie/potrzebujecie od organizacji przyjmującej w kraju docelowym? Inne aspekty. Kwestie, jakie powinny ocenić władze i organizacje pośredniczące Jak oceniają Państwo praktyki zawodowe uczniów w firmach? Czy firmy chcą przyjmować miejscowych uczniów na praktyki? A uczniów z zagranicy? Czy należy zwiększać świadomość na poziomie lokalnym? Jeśli tak, do kogo powinny być skierowane te działania? Na czym powinny skoncentrować się działania uświadamiające? Jeśli potrzeba działań uświadamiających, kto najlepiej by je przeprowadził i jak powinny one wyglądać? Jakie związki, Państwa zdaniem, istnieją między lokalnymi firmami a placówkami kształcenia zawodowego? Czy należy cos tu poprawić? Co należałoby zrobić? W jakich językach mogłyby odbywać się praktyki w Państwa regionie? 172 6. ZAŁĄCZNIKI Czy w Państwa organizacji jest sekcja promująca praktyki zawodowe i/lub zajmująca się praktykami zawodowymi w firmach? Czy sektor, który Państwo reprezentują poprze ten pomysł i będzie współpracował na rzecz oferowania praktyk zawodowych jak najlepszej jakości uczniom miejscowym i z zagranicy? Jak mogliby Państwo się do tego przyczynić? Inne aspekty. Czy mają Państwo programy lub projekty związane z oferowaniem praktyk zawodowych zagranicą? 2) Opis roli podmiotów uczestniczących w zagranicznych praktykach zawodowych Aby zagwarantować odpowiednią jakość zagranicznych praktyk zaangażować doświadczone osoby reprezentujące różne dziedziny. zawodowych należy Wymagane mogą być: Osoba łącznikowa reprezentująca organizację koordynującą w kraju wysyłającym. Osoba łącznikowa reprezentująca organizację koordynującą w kraju przyjmującym Uczeń szkoły lub ośrodki IVET, które wysyłają uczniów zagranicę Firmy Opiekunowie praktykantów w firmach W tej części w celach informacyjnych przedstawiono różne podmioty, ich zadania oraz wymagania minimalne, jakie muszą spełnić. Lokalne grupy robocze mają przedstawić własne propozycje ze zmianami lub rozszerzeniami. Osoba łącznikowa reprezentująca organizację koordynującą w kraju wysyłającym Zadania: Kontakt z organizacją pośrednicząca w kraju docelowym Informowanie o kraju/ mieście przyjmującym / zalecenia Szkolenie językowe w kraju docelowym Monitorowanie praktyk … Wymagania minimalne: Dobra znajomość środowiska: - Miasta, firm, zakwaterowania - Znajomość filozofii praktyk zawodowych w firmie … 173 6. ZAŁĄCZNIKI Osoba łącznikowa reprezentująca organizację koordynującą w kraju przyjmującym Zadania: Poszukiwanie firm gotowych przyjąć uczniów na praktykę Poszukiwanie zakwaterowania Powitanie uczniów w kraju przyjmującym Bycie w stałym kontakcie Monitorowanie praktyk … Wymagania minimalne: Dobra znajomość środowiska: - Miasta, firm, zakwaterowania - Znajomość filozofii praktyk zawodowych w firmie - Dobre kontakty w mieście … Uczeń: Zadania: Szanować powierzony sprzęt Wykonywać przydzielone zadania Regularnie informować osobę łącznikową z organizacji pośredniczącej. Przestrzegać ustalonego czasu pracy Napisać sprawozdanie z praktyk: Minimum informacji, które musi zawierać sprawozdanie to: - Dane ucznia. Dane firmy. Czas trwania praktyki. Opis realizowanych zadań. Zdjęcia. Kopia zaświadczenia o odbytych praktykach. Mocne strony praktyki (w jaki sposób była przydatna, co z niej wyniosłem) - Słabe strony (co się nie udało, zakwaterowanie, kwestie dotyczące firmy w czasie praktyki, etc.) … 174 6. ZAŁĄCZNIKI Wymagania minimalne: Wystarczająca znajomość języka, w jakim będzie pracował (angielskiego lub jez. kraju przyjmującego) Minimalne przeszkolenie wymagane do odbycia praktyki. Wiek minimalny/ maksymalny Jeśli uczeń jest niepełnoletni wymagane jest specjalne pozwolenie. Wiedza o kraju docelowym przed wyjazdem … Szkoły IVET, które wysyłają uczniów: Zadania: Opis zadań, jakie mogą realizować uczniowie Opis uczniów Informowanie i zwiększanie świadomości uczniów Umowa o praktyki – proponowany wzór umowy. Ubezpieczenie: - w podróży - NW - OC - na czas praktyk. Określenie treści praktyk Propozycja programu praktyk Minimalny program praktyk: zadania, jakie uczeń juz wykonywał, wiedza, jaką posiada i zadania, jakie może wykonywać, inne zadania, które mogą motywować ucznia, etc. Ocena praktyk. (wraz z firmą) Rodzaj oceny (zwykle ciągła – opis) Miejsce przekazania oceny, czy jest rejestr oficjalny. Opis kryteriów oceny ucznia, firmy i opiekuna. Zaświadczenie o odbyciu praktyk: - Co to jest. - Co ma zawierać. - Proponowany wzór. - Kto ma je wystawić. … 175 6. ZAŁĄCZNIKI Firmy przyjmujące: Zadania: Powitanie ucznia Dostosowanie praktyki do poziomu wiedzy ucznia Przygotowanie podstawowych materiałów zapewniających praktyki: komputera, biurka, sprzętów do pracy, etc. Ocena praktyki. (wspólnie ze szkołą) Rodzaj oceny (zwykle ciągła – opis) Miejsce przekazania oceny, czy jest rejestr oficjalny. … prawidłowy przebieg Wymagania minimalne: Przestrzeganie przepisów bhp, Łatwy dojazd Odpowiednia wielkość firmy (liczba pracowników, obrót, etc.) Odpowiednie wyposażenie … Opiekunowie praktykantów w firmach: Zadania: Powitanie ucznia w firmie. Opieka i kształtowanie umiejętności ucznia w czasie praktyk Zagwarantowanie odpowiedniej jakości praktyk w firmie Umożliwienie realizacji programu praktyk Ocena i raport końcowy z praktyk (jeśli jest wymagany, zależy od programu) … Wymagania minimalne: Odpowiednia znajomość języka stosowanego w komunikacji z uczniem Umiejętności techniczne. Przeszkolenie / doświadczenie w roli opiekuna praktykantów … Dyskusje wewnętrzne Lokalnych Grup Roboczych Po zebraniu opinii przedstawicieli poszczególnych sektorów, należy je przeanalizować przed napisaniem raportu końcowego, w którym przedstawione zostaną poglądy na praktyki zawodowe w firmie. 176 6. ZAŁĄCZNIKI Raport końcowy Raport końcowy prezentuje kwestie uzgodnione i wskazuje na elementy, co do których były rozbieżności, podając punkt widzenia każdego sektora. Raport musi zostać dostarczony koordynatorowi programu do 31 sierpnia 2009r. Dla ułatwienia kompilacji, zalecane jest trzymanie się struktury raportu (wzór FR). Struktura raportu końcowego: Jak wybrano poszczególne podmioty. Jak nawiązano z nimi kontakt: telefonicznie, listownie, poprzez rozmowę, etc. Strategia zaangażowania podmiotów w projekt. Lista osób / instytucji, z którymi nawiązano kontakt. Lista osób / instytucji członków grupy roboczej. Wnioski końcowe ze spotkań z punktu widzenia: - przedsiębiorców - uczniów - szkół - organizacji pośredniczących - podmiotów społecznych i gospodarczych Komentarze i cechy szczególne praktyk w firmach w danym kraju, jakie należy wziąć pod uwagę. Wnioski końcowe całego projektu. Zalecenia dotyczące zagranicznych praktyk zawodowych w firmach. Załączniki: materiały załączone jako uzupełnienie raportu, które dostarczyli członkowie grupy roboczej (nieobowiązkowe). 177 6. ZAŁĄCZNIKI 178 6. ZAŁĄCZNIKI 179 6. ZAŁĄCZNIKI 180 6. ZAŁĄCZNIKI 181 5. PODMIOTY MODELU I ICH DZIAŁANIA 182 6. ZAŁĄCZNIKI 183 Partnerzy Projektu Projekt finansowany przez Komisję Europejską, Dyrekcję Generalną ds. Edukacji i Kultury 184