Aby pobrać plik na dysk, kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz

KATECHEZY DLA DOROSŁYCH
CZYLI
POSZUKIWANIA W WIERZE
10 października 2006 r.
Dzisiaj pierwsze spotkanie nowej grupy odrodzeniowej. Jesteśmy
ciekawi, kto przyjdzie, czy kiedyś grupa wolnych słuchaczy przerodzi się we
wspólnotę przyjaciół? Te pytania sobie dziś zadajemy.
Rozpoczęliśmy mszą świętą o godz. 19.00. Później przeszliśmy do kaplicy
„U Pana Boga za piecem”. W ten sposób zainaugurowaliśmy dwuletni cykl
spotkań pod tytułem: Katechezy dla dorosłych. Lekturą podstawową będzie
Katechizm Kościoła Katolickiego.
Temat pierwszego spotkania: Moje tęsknoty, czyli pragnienie Boga (27-49)
- Szukanie Boga w historii i dziś:
- po omacku, nie zawsze wiemy, za czym i za kim tęsknimy,
- wierzenia i akty religijne,
- misteria.
- Zostaliśmy stworzeni przez, na obraz i dla Boga.
- Często zagłuszamy to pragnienie, eliminujemy Boga z powodu:
- dziejącego się zła w świecie,
- złego przykładu wiernych,
- własnego grzechu:
- Adam ukrył się ze strachu przed Bogiem,
- nie można żyć w duchowej schizofrenii,
- namawianie innych do zła, aby nas było więcej,
- niezdrowych ambicji, trosk doczesnych,
- fałszywych prądów myślowych, „straganów”.
- Umieć patrzeć na świat:
- Guardini
- Rz 1, 18-20
Albowiem gniew Boży ujawnia się z nieba na wszelką bezbożność i
nieprawość tych ludzi, którzy przez nieprawość nakładają prawdzie pęta. To bowiem,
co o Bogu można poznać, jawne jest wśród nich, gdyż Bóg im to ujawnił. Albowiem
od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty – wiekuista Jego potęga oraz
bóstwo – stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak, że nie mogą się
wymówić od winy.
- Sob. Wat. I
17 października 2006 r.
Objawienie, czyli tęsknota Boga za człowiekiem (50-73)
- Próbujemy odpowiedzieć sobie na podstawowe pytania dotyczące naszego
życia.
- Nosimy w sobie tęsknoty.
- Matka – dziecko, poszukiwania w wierze.
- Objawienie dane Abramowi, przymierze i zmiana imienia na Abraham.
- Mojżesz i początek Narodu Wybranego.
- Znaczenie słowa Chrystus:
- nowe przymierze,
- jednoczenie tego, co od początku było jednością,
- znaczenie zmartwychwstania w objawieniu.
24 października 2006 r.
Pismo święte i Tradycja (74-100)
- Objawienie – przymierze.
- Przekazywanie Objawienia:
- ustne,
- przykładem,
- instytucje,
- celebracja sakramentów.
- Przekazywanie pisemne.
- Sukcesja apostolska, także w nauczaniu.
- Asystencja Ducha Świętego.
- Pismo święte – Tradycja:
- pisanie (która wersja Księgi jest natchniona),
- kanon ksiąg świętych,
- listy matki,
- protestanci i perspektywa 15 wieków.
- Dogmaty:
- zapobieganie herezjom,
- precyzowanie wiary:
- Niepokalane Poczęcie NMP (1854 r., Pius IX).
7 listopada 2006 r.
Jak czytać Biblię? (101-141)
- Żydzi:
- klimat rodzinny (dziadek...),
- czy Żyd może być ateistą?
- Brandstaetter, Krąg biblijny.
- Kościół:
- Bóg wypowiada siebie,
- Pismo święte – Najświętszy Sakrament,
To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla
prywatnego wyjaśniania. Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione
proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie.
2 P 1, 20-21
- badania naukowe,
- całe Pismo święte jest natchnione - nie można przebierać,
- nie jest do prywatnego wyjaśniania.
- Jak czytać?
- zachować naukę Kościoła,
- całe bogactwo znaczeń.
14 listopada 2006 r.
Wiara odpowiedzią człowieka na Boże objawienie (142-184)
- Model drogi: szukanie, objawienie, wiara.
- Wiara jest łaską:
- po zmartwychwstaniu Chrystus każdemu udziela łaski wiary,
- Maria przy grobie, uczniowie z Emaus, Tomasz Apostoł,
- Chrystus na nowo gromadzi, ale już w wierze.
- Kryzysy wiary: pytania, wątpliwości.
- Rozwój wiary: wejście na górę Karmel.
- Uwierzyć i zawierzyć.
21 listopada 2006 r.
Wiara w jednego Boga. Jakie jest imię Pana Boga? (185-231)
Czytanie tekstów biblijnych, aby w nich znaleźć odpowiedź, kim jest Pan
Bóg, jakie jest Jego imię.
- Co znaczy znać imię Boga?
- znaczenie imienia u ludzi,
- pokaż, gdzie mieszkasz.
Dwaj uczniowie usłyszeli, jak [Jan] mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś
odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich? „Czego szukacie?” Oni
powiedzieli do Niego: „Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?”
Odpowiedział im: „Chodźcie, a zobaczycie”.
J 1, 37-39a
- Jakie jest imię Boga?
- Bóg ma imię, jest kimś, nie anonimową siłą,
- kim jest (kilka przymiotów).
Mojżesz zaś rzekł do Boga: „Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców
naszych posłał mnie do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż
im mam powiedzieć?” Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: „JESTEM, KTÓRY
JESTEM”. I dodał: „Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was”. I
mówił dalej Bóg do Mojżesza: „Tak powiesz Izraelitom: «JESTEM, Bóg ojców
waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię
moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia»”.
Wj 3, 13-15
Przeminą one [niebo i ziemia, przyp.], Ty zaś pozostaniesz.
I całe one jak szata się zestarzeją:
Ty zmieniasz je jak odzienie i ulegają zmianie,
Ty zaś jesteś zawsze ten sam
i lata Twoje nie mają końca.
Ps 102, 27-28
A wreszcie rzekł Bóg: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego
Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem,
nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!”
Rdz 1, 26
Któż będzie się wyróżniał? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśliś
otrzymał, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał.
1 Kor 4, 7
A On powiedział: „Ja będę z tobą. Znakiem zaś dla ciebie, że Ja cię posłałem,
będzie to, że po wyprowadzeniu tego ludu z Egiptu oddacie cześć Bogu na tej górze”.
Wj 3, 12
Powiedział jeszcze Pan: „Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama,
Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić
oczy na Boga.
Wj 3, 6
Nie chcę, aby wybuchnął płomień mego gniewu
i Efraima już więcej nie zniszczę,
albowiem Bogiem jestem, nie człowiekiem;
pośrodku ciebie jestem Ja – Święty,
i nie przychodzę, aby zatracać.
Oz 11, 9
Oddam Ci pokłon ku Twemu świętemu przybytkowi.
I będę dziękował Twemu imieniu
za łaskę Twoją i wierność,
bo wywyższyłeś ponad wszystko
Twoje imię i obietnicę.
Ps 138, 2
Pan rzekł do mnie:
„Pokochaj jeszcze raz kobietę,
która innego kocha, łamiąc wiarę małżeńską”.
Tak miłuje Pan synów Izraela,
choć się do bogów obcych zwracają
i lubią placki z rodzynkami.
Oz 3, 1
Mówił Syjon: „Pan mnie opuścił,
Pan o mnie zapomniał”.
Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu,
ta, która kocha syna swego łona?
A nawet, gdyby ona zapomniała,
Ja nie zapomnę o tobie.
Iz 49, 14-15
W przypływie gniewu ukryłem
przed tobą na krótko swe oblicze,
ale w miłości wieczystej
nad tobą się ulitowałem,
mówi Pan, twój Odkupiciel.
Bo góry mogą ustąpić
i pagórki się zachwiać,
ale miłość moja nie odstąpi od ciebie
i nie zachwieje się moje przymierze pokoju,
mówi Pan, który ma litość nad tobą.
Iz 54, 8. 10
Piłat zatem powiedział do Niego: „A więc jesteś królem?” Odpowiedział Jezus:
„Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać
świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu”.
J 18, 37
A teraz tak mówi Pan,
Stworzyciel twój, Jakubie,
i Twórca twój, o Izraelu:
„Nie lękaj się, bo cię wykupiłem,
wezwałem cię po imieniu; tyś moim!
Gdy pójdziesz przez wody, Ja będę z tobą,
i gdy przez rzeki, nie zatopią ciebie.
Gdy pójdziesz przez ogień, nie spalisz się,
i nie strawi cię płomień.
Albowiem Ja jestem Pan, twój Bóg,
Święty Izraela, twój Zbawca”.
Iz 43, 1-3a
Cóż oddam Panu
za wszystko, co mi wyświadczył?
Ps 116, 12
Kto nie miłuje, nie zna Boga,
bo Bóg jest miłością.
1 J 4, 8
28 listopada 2006 r.
Bóg Ojciec, Trójca Święta. Czy Pan Bóg opiekuje się światem? (232-267)
- Istota Trójcy Świętej.
- Ojciec - punkt wyjścia.
- Istota ojcostwa ziemskiego:
- Istota:
- przekazuje życie,
- wychowuje do samodzielności, dojrzałości, odrębności, opieki,
- spstem wartości ,
- Problem dwóch światów: rodziców i dziecka,
- ojciec nie zagraża dziecku.
- Często zagubienie istoty ojcostwa:
- rozchwianie świata,
- problem braku autorytetu.
- Dzieło Boga Ojca (z naszej perspektywy):
- stworzenie – punkt odniesienia (syn marnotrawny),
- panowanie nad światem,
- opieka Ez 34,
- posłanie Syna.
- Dzieło Syna:
- Objawienie,
- odkupienie,
- św. Augustyn – lekarz.
- Duch Święty
- opieka nad Kościołem,
- sakramenty – ex opere operantis,
- Biblia – lampa.
12 grudnia 2006 r.
Tajemnica stworzenia.
Czy dzieło stworzenia zostało już zakończone? (279-324)
- Trzy niezmienne stanowiska Kościoła:
- Stworzenie świata z niczego i podtrzymywanie świata w istnieniu:
- pierwsza przyczyna,
- przestrzeń i czas,
- przyczyna i skutek.
- Stworzenie człowieka:
- dusza nieśmiertelna dla każdego indywidualnie,
- stworzenie z miłości i dla miłości.
- Rodzaj ludzki wywodzi się z jednej pary ludzi – grzech pierworodny.
- Miłość stwarzająca:
- młodzież,
- Nikodem,
- stwarza zawsze ktoś drugi, mocy życiowej udziela ktoś drugi.
19 grudnia 2006 r.
Niebo i ziemia. Czy Pan Bóg stworzył tylko ludzi i anioły? (325-354)
- Pojęcie substancji:
- pojęcie osoby według Boecjusza.
- Czy Pan Bóg mógł stworzyć inne światy z innymi osobami?
- „Ufoludki”.
- Aniołowie – uczą miłości i odpowiedzialności za kogoś.
9 stycznia 2007 r.
Stworzenie człowieka.
Czy Pan Bóg stwarzając człowieka nadał sens jego życiu? (355-384)
- Na obraz Boży zostaliśmy stworzeni. Obraz i podobieństwo.
- Jedność ciała i duszy.
- Każdy zostaje stworzony indywidualnie, z miłości:
- przyczyna sprawcza i nadrzędna, problem przekazywania grzechu
Pierworodnego,
- obecny rodzaj ludzki pochodzi od jednej pary.
- Sens życia – powołanie, dla kogoś:
- dla miłości,
- kobieta i mężczyzna,
- nie wolno godzić się na samotność (panny i wdowy).
16 stycznia 2007 r.
Grzech pierworodny, czyli zdrada (385-421)
- Pan Bóg obdarzył człowieka rozumem, wolnością i uczuciami, aby ten
odpowiedział na miłość Bożą swoją miłością. Kochać może ktoś, kto jest
wolny.
- Czy zdrowy psychicznie człowiek może wybrać zło?
- Szatan okłamał człowieka (Rdz 3,5):
- będziecie jak Bóg,
- będziecie znali dobro i zło.
- Człowiek uwierzył i porzucił Stwórcę.
- Skutki grzechu pierworodnego.
- Chrzest gładzi grzech, ale nie likwiduje skutków.
- Święty Augustyn – naczynie gliniane:
- pęknięcie zewnętrzne – cnoty teologiczne,
- pęknięcie wewnętrzne – cnoty kardynalne.
- Niewierność:
- wykorzenienie, wyobcowanie, człowiek nie jest u siebie, w swoim życiu
(syn marnotrawny, ale też i ojciec),
- życie dziecka w innej rodzinie,
- niewierny mąż,
- odnaleźć swoje życie, grunt, gniazdo,
- skutki wierności: pokój i perspektywa życia.
23 stycznia 2007 r.
Imiona i symbole Chrystusa (422-455)
- Emmanuel (Iz 7, 14) – Bóg z nami (Mt 1, 22n).
- Bóg Mocny (Iz 9, 5).
- Książę Pokoju (Iz 9, 5).
- Jezus.
Nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być
Zbawieni.
Dz 4, 12
- Chrystus – „Namaszczony”, „Mesjasz”.
Bóg namaścił (Go) Duchem Świętym i mocą.
Dz 10, 38
- Syn Boży – jedyna i wieczna relacja do Boga Ojca.
- Pan – Boskie panowanie.
- Pasterz (Ez 34).
- Baranek.
- Pelikan.
30 stycznia 2007 r.
Bóg stał się człowiekiem (456-483)
- Chrystus:
- Bóg i człowiek. Pierwsze herezje to herezje chrystologiczne,
- współorzekanie o przymiotach.
- Objawienie się Boga:
- Trójca Święta,
- miłość, odpowiedzialność (otwiera się, „obnaża”).
- Objawienie się człowieka:
- sens i cel życia człowieka,
- miłość koncentryczna (grono przyjaciół):
- tworzenie środowisk,
- struktury.
- Ciało:
- leczy choroby, zmęczenie, jedzenie.
- Dusza:
- płacze (uczucia),
- być przebiegłym jak lis (rozum),
- wytrwałość (wola).
- Wzór do naśladowania, jak rozwiązywać problemy:
- zgwałcona dziewczyna,
- walka o wartości.
6 lutego 2007 r.
Misja Maryi w historii zbawienia (484-511)
- Wdzięczność
- Każdy winien w swym życiu spełnić swoją misję
- Boże macierzyństwo
- Święta Boża Rodzicielka
Efez 431 r., czy Matka Chrystusa, to znaczy też Boga?
- Matka dziewicza – przed i po narodzeniu
- Królowa bez zmazy pierworodnej poczęta
- Wypadało, by Chrystus narodził się z czystej matki
- By decyzja była w pełni wolna
- Matka dobrej rady
- Perspektywa życiowa, perspektywa matki
- Perspektywa zbawcza
- Idź do Chrystusa – Kana Galilejska
- Są matki, które źle radzą
- Arka Przymierza
- Arka Noego – nowy lud wywodzi się z Arki Noego
- Arka Mojżesza – arka przymierza, tablice przymierza
- Gwiazda zaranna
- Maryja jest na przełomie nocy i dnia
Iz – Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką
- Świeci światłem odbitym, jest planetą
- Pierwsza wschodzi i ostatnia zachodzi
13 lutego 2007 r.
Tajemnica Jezusa Chrystusa (512-570)
- Tajemnica i tajemniczość (znaczenie obrzędów liturgicznych)
- Podwójne znaczenie pojęcia tajemnica
- nieznajomość faktów
- tajemnica życia, miłość
- Całe życie Chrystusa trzeba widzieć w świetle Wcielenia i Paschy (męka,
śmierć, zmartwychwstanie, zstąpienie do piekieł, wniebowstąpienie)
- pewne fakty w życiu są nieistotne, nawet warto je zataić (operacja),
wziąć do grobu
- nie mentalność kamerdynera (Prymas w Poznaniu)
- czy Chrystus był na Wschodzie? – zbyt podkreślone jest Jego
człowieczeństwo
- Wcielenie
- abyśmy bili razem z Bogiem
- abyśmy dowartościowali swoją naturę
- Całe życie Chrystusa jest dla nas wzorem: milczenie, cuda, czyny, miłość,
modlitwa, ofiara krzyża
- Życie ukryte – jednoczymy się z Bogiem w swym intymnym życiu
- Życie publiczne
- chrzest
- objawienie Syna Bożego
- Baranek Boży, który gładzi grzechy świata
- zapowiedź Królestwa Bożego
- należy do ubogich i maluczkich (Mt 5, 3)
- powołuje grzeszników (Mk 2, 17)
- uzdrawia i odpuszcza grzechy
- daje Piotrowi klucze królestwa niebieskiego
- antycypacja Królestwa – Przemienienie
- droga do Jerozolimy
- chce gromadzić wszystkich wokół siebie: „Ile razy chciałem
zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swe pisklęta zbiera pod
skrzydła, a nie chcieliście (Mt 23, 37b)
- płacze nad miastem, które zabija swoich proroków
- wjazd do Jerozolimy
- miasto Jego praojca Dawida: „... a Pan Bóg da Mu tron Jego
praojca, Dawida” – Zwiastowanie (Łk 1, 32b)
- odrośl z Korzenia Jessego
- wołają „hosanna” – zbaw, daj zbawienie
20 lutego 2007 r.
Jezus i Izrael (571-594)
- Jezus na wszelkie sposoby chce pokazać, że należy do Izraela
- Melchizedek
- odrośl z pnia Jessego
- Ofiarowanie w świątyni
- „sukcesja” od Jana Chrzciciela
- Czy Jezus wypełniał Prawo?
- ani jedna jota. Chociaż np. uzdrawianie w szabat
- litera Prawa i duch Prawa (wprowadzanie ładu, miłości)
- Stare Prawo – prawo miłości
- Stare Przymierze – Stare Prawo
- Nowe Prawo
- Stare Prawo i Przymierze nie jednały z Bogiem
- Nowe Prawo – prawo łaski
- Jednanie z Bogiem i człowiekiem
- Jezus wobec świątyni
- szacunek dla świątyni – domu Ojca
- zapowiada zbawienie i wzniesienie nowej w ciągu trzech dni. On będzie
bramą do Ojca
- człowiek świątynią Ducha Świętego
- konieczność oczyszczenia świątyni w Jerozolimie i człowieku
- Jezus stanął na miejscu Boga – odpuszczał grzechu, wskrzeszał
- trzeba uznać Go, albo się temu zdecydowanie sprzeciwić
6 marca 2007 r.
Ofiara Chrystusa (595-623)
- Uwarunkowania ludzkie
- „Iskrzyło” między Żydami, a Jezusem (wobec Prawa, świątyni i siebie
stawiał na miejscu Pana Boga)
- Część Żydów zaczynała wierzyć: Nikodem, Józef z Arymatei
- Kajfasz: „Lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż
miałby zginąć cały naród” (J 11, 50)
- zatracenie depozytu wiary, niewierność
- przyjdą Rzymianie i zniszczą miejsce święte i naród
- Sanhedryn nie mógł skazać na śmierć, dlatego wydali Go Rzymianom
pod zarzutem buntu politycznego
- Racje teologiczne – plan Pana Boga
- Chrystus jako pośrednik
- jednakowo zależy mu na dwóch stronach
- sprawiedliwy wobec Ojca, miłosierny wobec nas
- wyrok sprawiedliwy i miłosierny
- Ofiara Chrystusa
- czy nie mogło być zwykłego przebaczenia?
- całe życie było ofiarą
- Ostatnia Wieczerza – antycypacja ofiary na krzyża
(wspólnota, Kościół)
- symbol krzyża
- msza święta – uobecnienie ofiary
- nasze uczestnictwo w ofierze (włączenie się w ofiarę)
- poza krzyżem, poza Chrystusem nie ma zbawienia
13 marca 2007 r.
Chrystus został pogrzebani i zmartwychwstał (624-658)
- Zaznać śmierci – stan śmierci – oddzielenie duszy od ciała
- Ciało zostało pogrzebane (nie ulegało rozkładowi), dusza zstąpiła do otchłani
- Do tych, którzy oczekują zbawienie (Łazarz)
- Do tych, którzy oczekują potępienia (bogacz)
- Na tym polega sąd Boży
- „Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze
śmierci i Otchłani” Ap 1, 18b
- I czytanie z Godziny Czytań Wielkiej Soboty
- Symbol chrztu
- Nie ma takiego miejsca, grzechu, sytuacji, z której Chrystus
by nas nie wyprowadził
- Zmartwychwstanie – pusty grób
- „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?” (Łk 24, 5b)
- Nowa epoka, nowa era
- Chrystus ukazuje się po zmartwychwstaniu
- Maria Magdalena
- Uczniowie z Emaus
- Św. Tomasz
- Chrystus gromadzi nas, tak, jak i ich już w wierze
- Sens i znaczenie Zmartwychwstania
- Centrum i racja naszej wiary – „A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał,
daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także nasza wiara”.
- Źródłem naszego odkupienia, powrotu do Ojca
20 marca 2007 r.
Czasy ostateczne (659-682)
- Wniebowstąpienie
- Przy zmartwychwstaniu połączenie duszy i ciała – ciało chwalebne
- Jedynie Ten, który zstąpił może wstąpić do Ojca. My o własnych siłach
nie możemy wrócić do Ojca
- Chrystus nadal pełni funkcję kapłańska: „A Ja, gdy zostanę nad ziemię
wywyższony przyciągnę wszystkich do siebie (J 12, 32)
- gromadzi w wierze
- leczy i karmi
- prowadzi – idzie na czele
- Wniebowstąpienie – perspektywa naszego życia tutaj
- Symbol wyjścia z niewoli egipskiej – dziś i w przyszłości
- Sąd Boży i Ostateczny (związany z próbą antychrysta i końcem świata)
- Oddzielenie dobra od zła
- Uczynienie dobra
- Sąd Boży dokonuje się także teraz, żyjemy w czasach ostatecznych
27 marca 2007 r.
Działanie Ducha Świętego (683-747)
- Duch Święty jest osobą
- Jest źródłem wiary
- „Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego:
<Panem jest Jezus>”. 1 Kor 12, 3b
- Duch – po hebrajsku Ruah – tchnienie, powietrze, wiatr
- Działanie w Kościele
- w Pismach świętych
- w Tradycji
- w Nauczycielskim Urzędzie Kościoła
- w liturgii sakramentalnej (ex opere operantis)
- w modlitwie
- w charyzmatach i urzędach
- w znakach życia apostolskiego i misyjnego
- w świadectwie świętych
- Charyzmaty
„Wszystkim zaś zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu
dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętności
poznanwania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary
w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar
czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów,
innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków.
Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak,
jak chce”. 1 Kor 12, 7-11
- Dary Ducha Świętego (wymagany stan łaski uświęcającej)
„I wyrośnie różdżka z pnia Jessego,
wypuści się odrośl z jego korzeni.
I spocznie na niej Duch Pański,
duch mądrości i rozumu
duch rady i męstwa
duch wiedzy i bojaźni Pańskiej”. Iz 11, 1-2
(ostatni tłumaczy się jako: bojaźni i pobożności)
- Owoce
„Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość,
dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie
ma Prawa”. Ga 5, 22-23
17 kwietnia 2007 r.
Kościół – Lud Boży i Ciało Chrystusa (748-810)
- Ekklesia (gr.) – święte zwołanie
- zgromadzenie liturgiczne (dwaj lub trzej)
- wspólnota lokalna
- wspólnota wierzących
- Kościół – różne kręgi
- Początek - zamysł Ojca – chciał, abyśmy uczestniczyli w życiu Bożym.
Odbywa się to etapami.
- naród izraelski – Stare Przymierze
- gromadzenie przez Chrystusa
- gromadzenie po zmartwychwstaniu (w wierze)
- zesłanie Ducha Świętego i rozesłanie
- pełna wspólnota w przyszłym świecie, życiu
- Lud Boży – lud kapłański, prorocki, królewski – na ile uczestniczymy w życiu
Chrystusa
- kapłaństwo powszechne i sakramentalne (kobiety?)
- funkcja prorocka – powszechny zmysł wiary
- funkcja królewska – panowanie
- Kościół
- Ciało Chrystusa – stopnie zjednoczenia
- Chrystus – Głową tego Ciała (serce, źródło życia)
24 kwietnia 2007 r.
Kościół jeden, święty, powszechny i apostolski (811-870)
Różne kręgi Kościoła
Kościół jeden – bo jeden Bóg, jedno źródło
- „aby wszyscy stanowili jedno…”(J 17, 21)
- jedna miłość – jedność ale też różnorodność
- jedno wyznanie wiary otrzymanej przez Apostołów
- wspólna celebracja kultu Bożego, głównie sakramentów
- sukcesja apostolska
Świętość Kościoła
- Chrystus święty (sakramenty, Pismo Święte…)
- świętość członków Kościoła
Powszechność Kościoła
- posłany do wszystkich ludzi, wszyscy są przeznaczeni do zbawienia
- posiada pełnię środków koniecznych do zbawienia
Rany, rozłamy Kościoła
- herezja
- apostazja
- schizma
Poza Kościołem nie ma zbawienia
- „zbawienie pochodzi jedynie od Chrystusa – Głowy przez Kościół
który jest Jego Ciałem
- droga pewna – sakramenty (dlatego misje)
Apostolstwo, misje
8 maja 2007 r.
Kościół: hierarchia i świeccy (871-962)
Misja uświęcania – udzielenie misji, posłannictwo
- Chrystus posyła, aby głosić Ewangelię
(nikt nie może sam z siebie jej głosić)
- udzielanie łaski, głównie sakramenty, szafarze łaski. Od Chrystusa
otrzymujemy świętą władzę „In persona Christi”
- charakter kolegialny Kościoła. Biskupi pełnią swoją władzę w ramach
kolegium z biskupem Rzymu, głową kolegium. Chrystus ustanowił
dwunastu
- najwyższą władzę, pełną i powszechną ma papież. Może ją wykorzystać
w sposób nieskrępowany
Misja rządzenia – struktura bardziej praktyczna
Rola świeckich w Kościele – każdy na swoim miejscu
Życie konsekrowane – rady ewangeliczne
Komunia świętych - więź nieba i ziemi w Chrystusie (wywoływanie duchów)
- komunia dóbr duchowych
Równość, sprawiedliwość, miłość
15 maja 2007 r.
Maryja – Matka Chrystusa, Matka Kościoła (963-975)
Znaczenie i rola Maryi w Kościele wynika ze zjednoczenia z Chrystusem
- Boże macierzyństwo – „tak”
- dzieciństwo Chrystusa - ucieczka do Egiptu
- Jezus w świątyni
- umierała razem z Chrystusem w swym sercu
- jest naszą Matką „Niewiasto, oto syn Twój” (J 19, 26-27)
- przeniosła wiarę spod krzyża do czasu zmartwychwstania
- po Wniebowstąpieniu wspiera uczniów, Kościół modlitwą
- po swym Wniebowzięciu – bez grzechu pierworodnego w pełni
uczestniczy w życiu Bożym
Kult Maryi w Kościele
- „Błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia (Łk 1, 48)
- jakościowo inny kult od kultu Chrystusa
22 maja 2007 r.
Wierzę w odpuszczenie grzechów (976-987)
Odpuszczenie grzechów związane jest z wyznaniem wiary i istotą wiary
(Mk 16, 15-16)
Jaka jest nasza wiara, jej istota?, rzeczywistość?
- Syn Marnotrawny
Mocą ofiary Chrystusa, dzięki sukcesji. Chrystus udzielił władzy (J 20, 22-23)
Chrzest
- jest pierwszym sakramentem, odpuszcza grzechy, inicjacja
chrześcijańska
- dlaczego chrzci się niemowlęta, które nie mają świadomości?
Sakrament pokuty
- nie możemy sobie przebaczyć i zapomnieć
- nie ma takiego grzechu, który nie może być odpuszczony
- warunki spowiedzi
- odpuszczenie grzechów ale nie likwiduje skutków grzechów
- cnoty i wady (druga natura)
29 maja 2007 r.
Wierzę w ciała zmartwychwstanie (988-1019)
„Dwa są życia – jedno ciała, drugie duszy. Podobnie jak życiem ciała jest dusza,
tak życiem duszy jest Bóg. Ciało umiera, kiedy dusza je opuści. Tak samo
umiera dusza, kiedy opuści ją Bóg”.
św. Augustyn, Enarrationes in Psalmos, Ps 70, 3
Materia i forma.
- Ciało, dusza, Bóg (św. Augustyn)
- Ciało, dusza, Duch (św. Paweł)
Dusza konstytuuje ciało, ale jako przyczyna nadrzędna
- Problem reinkarnacjii
Po śmierci dusza (nieśmiertelna) opuszcza ciało, a ono umiera
Na Sądzie Ostatecznym przebóstwiona dusza konstytuuje przebóstwione ciało
- Problem ciała, które zostało pogrzebane
Dokona tego Chrystus
„Rzekł do niej Jezus [Marty]: ‘Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem.
Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie’ ”.
J 11, 25
- Trzeba nam złączyć swoją śmierć ze śmiercią Chrystusa
- Przez chrzest już umieramy i rodzimy się w Chrystusie
Kto zmartwychwstanie? Zmartwychwstaną wszyscy ludzie: dobrzy i źli.
„… ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia;
Ci, którzy pełnili złe czyny – na zmartwychwstanie potępienie”.
J 5, 29
Kiedy? Na końcu czasu, na końcu świata, w dniu ostatecznym ponownie
przyjdzie Chrystus (Paruzja)
„Rzekła Marta do Niego: ‘Wiem, że zmartwychwstanie [Łazarz] w dniu
ostatecznym’ ”.
J 11, 24
Uwagi:
- Śmierć jest konsekwencją grzechu
„Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana
To życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”
Rz, 6, 23
- Kończy się czas zasługiwania
- Historia nie jest liniowa, a nie kołowa (reinkarnacja)
„A jak postanowiono ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak
Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu,
drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia
tych, którzy go oczekują
Hbr 9, 27
- „Albowiem życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się,
ale się nie kończy…”
Prefacja za zmarłych
- Szacunek dla ciała żyjącego i umarłego
5 czerwca 2007 r.
Wierzę w życie wieczne (1020-1065)
Sąd szczegółowy
- Nastąpi bezpośrednio po śmierci
„A jak postanowiono ludziom raz umrzeć, a potem sąd,
tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów
wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla
zbawienia tych, którzy go oczekują”.
Hbr 9, 27-28
- Już będziemy przeznaczeni do nieba, czyśćca lub piekła
- Co to jest przeznaczenie człowieka?
Niebo
- Doskonałe życie z Trójcą Świętą, ze świętymi i aniołami
- Odnalezienie tam prawdziwej tożsamości, swojego imienia. Jest to
kolejne przymierze i nowe stworzenie. Porównanie z przymierzem
z Abrahamem.
„Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.
Zwycięzcy dam manny ukrytej
i dam mu biały kamyk,
a na kamyku wypisane imię nowe,
którego nikt nie zna oprócz tego, kto [je] otrzymuje”.
Ap 2, 17
- Nie wiemy do końca jak to będzie. Opisy są symboliczne: życie, światło,
pokój, dom Ojca, uczta weselna
- Życie wieczne w niebie – kontemplacja Boga
Czyściec
- Końcowe oczyszczenie
- Ci, którzy umierają w przyjaźni z Bogiem, w łasce uświęcającej, ale
jeszcze nie są całkowicie oczyszczeni
- Są pewni zbawienia
- Sens modlitwy za zmarłych
Piekło
- Jeśli dobrowolnie odrzucimy miłość Boga
„Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie
mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić
w piekle”.
Mt 10, 28
- Jeśli umrzemy w grzechu ciężkim
„Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie ‘Idźcie precz ode
Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego
aniołom’ ”.
Mt 25, 41
- Kościół stwierdza istnienie piekła i jego wieczność
- Jest to wezwanie do odpowiedzialności za swoje życie
- Bóg nie przeznacza nikogo do piekła. Człowiek dobrowolnie
odwraca się od Boga i trwa w tym do śmierci
Sąd Ostateczny
- Ponowne przyjście Chrystusa i zmartwychwstanie
- Oddzielenie dobrych od złych, zło nas już nie zrani. Sami też nie
zdradzimy już Chrystusa i nie popełnimy zła
- Uczynienie dobra
- Jedynie Ojciec zna czas
- Ujawni to, co każdy zrobił: dobrego i złego
- Sąd będzie sprawiedliwy i miłosierny
Nowe niebo i nowa ziemia
- Będzie nowe niebo i nowa ziemia
„Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej
ziemi, w których będzie mieszkała sprawiedliwość”.
2 P 3, 13
- Wszyscy i wszystko będzie zjednoczone w Chrystusie
„[zostaniemy odkupieni], dla dokonania pełni czasów,
aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie, jako Głowie:
to, co w niebiosach, i to, co na ziemi”.
Ef 1, 10
- Ludzie zjednoczeni z Chrystusem utworzą wspólnotę odkupionych:
Miasto Święte, Oblubienicę Baranka.
- Kosmos
- Wspólnota świata materialnego i ludzi
„Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się
synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane
marności – nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który
je poddał – w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone
z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale
dzieci Bożych. Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd
jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale
i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my
również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując <przybrania
za synów> - odkupienia naszego ciała”.
Rz 8, 19-23
- Jest również przeznaczony do przemienienia (mały kotek)
12 czerwca 2007 r.
8. Powołanie do szczęścia (1699-1729)
Dwie koncepcje szczęścia
Świadomość celu w naszym życiu
19 czerwca 2007 r.
Wartość moralna czynu ludzkiego (1730-1775)
Czyn człowieka i czyn ludzki
Czyn ludzki – świadomy i wolny (zostaliśmy powołani do miłości)
Główne źródła moralności
- wewnętrzne
- zewnętrzne
- odczytywanie praw naturalnych
Moralność zależy od:
- przedmiotu
- okoliczności
- skutków
Przedmiot – materia czynu ludzkiego
- dobry
- zły
- obojętny
Okoliczności
Kto, co, czym i z czego
Jak, gdzie, kiedy i dlaczego
Problem uczuć
- ocena uczuć - samoczynne i podczytywane, rozwijane (np. nienawiść)
- działanie w afekcie, wpływ na świadomość i wolność – j.w.