F.169. Przyrządy optyczne. Luneta

LEKCJA 82 – cd.
Luneta
Bieg promieni
charakterystycznych
w lunecie
Aby w okularze uzyskać duŜe powiększenie, obraz AB powinien być w pobliŜu
ogniska okularu – w odległości l2 ≈ fok .
Stosunek kąta α2 do kąta α1 moŜemy uznać za powiększenie lunety: p =
α2
.
α1
Wartości małych kątów przybliŜamy ich tangensami, tg α ≈ α.
PoniewaŜ
tgα1 =
AB
AB
,
≈
l1
fob
tgα 2 =
AB
AB
,
≈
l2
fok
AB
f
f
tgα 2
p=
= ok = ob .
AB fok
tgα1
fb
więc
Otrzymaliśmy wzór na powiększenie lunety:
f
p = ob .
fok
Widzimy, Ŝe aby uzyskać duŜe powiększenie lunety, naleŜy stosować długie
ogniskowe obiektywu, a krótkie ogniskowe okularu.
Luneta, oprócz powiększenia obrazu, zbiera energię świetlną z powierzchni
obiektywu lunety. Efekt – źrenica oka jak gdyby zwiększa się do wielkości
obiektywu lunety.
Np. luneta o średnicy obiektywu 0,5 m zwiększa strumień energii świetlnej
wpadającej do oka około 28 000 razy
ZADANIA DOMOWE
Przeczytaj rozdział 12.6.
Odpowiedz na pytania 15 – 20, s. 340.
Wydawnictwo Szkolne PWN
M. Kozielski, Fizyka i astronomia. Tom 2, FOLIOGRAM 169