Generuj PDF - Wydział Prewencji KSP

WYDZIAŁ PREWENCJI KSP
Źródło: http://wprewencji.policja.waw.pl/wp/ochrona-dobr-kultury/36371,Definicje-ustawowe.html
Wygenerowano: Sobota, 4 marca 2017, 02:55
DEFINICJE USTAWOWE
• Ustawa z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach, Dz.U. 1997, Nr 5, poz.24 z późn. zm. - art. 1 ust. 2
Muzealia– rzeczy ruchome i nieruchomości wpisane do inwentarza muzealiów. Muzealia stanowią dobro ogólnospołeczne.
• Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, Dz.U. 2003, Nr 162, poz. 1568 z
późn. zm. - art. 3
Zabytek– nieruchomość lub rzecz ruchoma, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego
działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze
względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową.
Zabytek nieruchomy– nieruchomość, jej część lub zespół nieruchomości, o których mowa w definicji zabytku.
Zabytek ruchomy– rzecz ruchoma, jej część lub zespół rzeczy ruchomych, o których mowa w definicji zabytku.
Zabytek archeologiczny– zabytek nieruchomy, będący powierzchniową, podziemną lub podwodną pozostałością
egzystencji i działalności człowieka, złożoną z nawarstwień kulturowych i znajdujących się w nich wytworów bądź ich śladów
albo zabytek ruchomy, będący tym wytworem.
Prace konserwatorskie– działania mające na celu zabezpieczenie i utrwalenie substancji zabytku, zahamowanie procesów
jego destrukcji oraz dokumentowanie tych działań.
Prace restauratorskie– działania mające na celu wyeksponowanie wartości artystycznych i estetycznych zabytku, w tym,
jeżeli istnieje taka potrzeba, uzupełnienie lub odtworzenie jego części, oraz dokumentowanie tych działań.
Badania konserwatorskie– działania mające na celu rozpoznanie historii i funkcji zabytku, ustalenie użytych do jego
wykonania materiałów i zastosowanych technologii, określenie stanu zachowania tego zabytku oraz opracowanie diagnozy,
projektu i programu prac konserwatorskich, a jeżeli istnieje taka potrzeba, również programu prac restauratorskich.
Badania archeologiczne– działania mające na celu odkrycie, rozpoznanie, udokumentowanie i zabezpieczenie zabytku
archeologicznego.
Historyczny układ urbanistyczny lub ruralistyczny– przestrzenne założenie miejskie lub wiejskie, zawierające zespoły
budowlane, pojedyncze budynki i formy zaprojektowanej zieleni, rozmieszczone w układzie historycznych podziałów
własnościowych i funkcjonalnych, w tym ulic lub sieci dróg.
Historyczny zespół budowlany– powiązana przestrzennie grupa budynków wyodrębniona ze względu na formę
architektoniczną, styl, zastosowane materiały, funkcję, czas powstania lub związek z wydarzeniami historycznymi.
Krajobraz kulturowy– przestrzeń historycznie ukształtowana w wyniku działalności człowieka, zawierająca wytwory
cywilizacji oraz elementy przyrodnicze.
Otoczenie– teren wokół lub przy zabytku wyznaczony w decyzji o wpisie tego terenu do rejestru zabytków w celu ochrony
wartości widokowych zabytku oraz jego ochrony przed szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych.
• Ustawa z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach Dz.U. 1983, Nr 38, poz. 173 z
późn. zm. - art. 1
Materiały archiwalnewchodzące w skład narodowego zasobu archiwalnego, zwane dalej „materiałami archiwalnymi” to
wszelkiego rodzaju akta i dokumenty, korespondencja, dokumentacja finansowa, techniczna i statystyczna, mapy i plany,
fotografie, filmy i mikrofilmy, nagrania dźwiękowe i wideofonowe, dokumenty elektroniczne w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. 2005, Nr 64, poz.
565) oraz inna dokumentacja, bez względu na sposób jej wytworzenia, mająca znaczenie jako źródło informacji o wartości
historycznej o działalności Państwa Polskiego, jego poszczególnych organów i innych jednostek organizacyjnych oraz o jego
stosunkach z innymi państwami, o rozwoju życia społecznego i gospodarczego, o działalności organizacji o charakterze
politycznym, społecznym i gospodarczym, zawodowym i wyznaniowym, o organizacji i rozwoju nauki, kultury i sztuki, a także
o działalności jednostek samorządu terytorialnego i innych samorządowych jednostek organizacyjnych – powstała w
przeszłości i powstająca współcześnie.
Art. 3.
Materiały archiwalne stanowiące narodowy zasób archiwalny przechowuje się wieczyście.
•Konwencja dotycząca środków zmierzających do zakazu i zapobiegania nielegalnemu przywozowi, wywozowi i
przenoszeniu własności dóbr kultury sporządzona w Paryżu dnia 17 listopada 1970 r. Dz.U. 1974, Nr 20,
poz.106
z późn. zm. - art. 1
Dobra kultury– dobra, które ze względów religijnych lub świeckich uznawane
są przez każde Państwo za mające znaczenie dla archeologii, prehistorii, historii, literatury, sztuki lub nauki i które należą do
następujących kategorii:
a) rzadkie zbiory i okazy z dziedziny zoologii, botaniki, mineralogii i anatomii, przedmioty przedstawiające wartość
paleontologiczną;
b) dobra mające związek z historią, w tym również z historią nauki i techniki, historią wojskowości i historią społeczną, a
także dobra pozostające w związku z historią życia przywódców, myślicieli, naukowców i artystów narodowych oraz ważnych
dla narodu wydarzeń;
c) przedmioty uzyskane drogą wykopalisk archeologicznych (legalnych i nielegalnych) i odkryć archeologicznych;
d) elementy pochodzące z rozebranych zabytków artystycznych lub historycznych albo ze stanowisk archeologicznych;
e) antyki liczące ponad sto lat, takie jak napisy, monety i wyryte pieczęcie,
f) materiały etnologiczne;
g) dobra przedstawiające wartość artystyczną, takie jak:
I. obrazy, malowidła i rysunki wykonane w całości ręcznie, na jakimkolwiek podkładzie i przy wykorzystaniu dowolnego
tworzywa (z wyjątkiem rysunków przemysłowych i artykułów przemysłowych ręcznie zdobionych);
II. oryginalne dzieła sztuki posągowej i rzeźby wykonane z dowolnego tworzywa;
III. oryginały sztychów, rycin i litografii;
IV. oryginały zestawów i montaży artystycznych wykonane z dowolnego tworzywa;
h) rzadkie rękopisy i inkunabuły, dawne książki, dokumenty i publikacje mające szczególne znaczenie (historyczne,
artystyczne, naukowe, literackie itp.), w postaci pojedynczych egzemplarzy lub w zbiorach;
i) znaczki pocztowe, skarbowe i podobnego rodzaju w postaci pojedynczych egzemplarzy lub w zbiorach;
j) archiwa, w tym archiwa fonograficzne, fotograficzne i filmowe;
k) liczące ponad sto lat meble oraz dawne instrumenty muzyczne.
• Europejska Konwencja o ochronie dziedzictwa archeologicznego (poprawiona) sporządzona w La Valetta dnia
16 stycznia 1992 r. Dz.U. 1996, Nr 120, poz. 564 - art. 1
Dziedzictwo archeologiczne– wszelkie pozostałości, obiekty i jakiekolwiek inne ślady ludzkości z minionych epok:
i) których zachowanie i analiza pomogą prześledzić historię ludzkości
i jej stosunek do środowiska naturalnego,
ii) dla których wykopaliska i odkrycia oraz inne metody badań nad dziejami ludzkości i jej środowiskiem są podstawowym
źródłem informacji i
iii) które są usytuowane w jakimkolwiek miejscu podlegającym jurysdykcji Stron.
Dziedzictwo archeologiczne obejmuje struktury, konstrukcje, zespoły budowlane, eksploatowane tereny, przedmioty, zabytki
innego rodzaju, jak też ich otoczenie znajdujące się na ziemi lub pod wodą.
• Dyrektywa Rady 93/7/EWG z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie zwrotu dóbr kultury wyprowadzonych
niezgodnie z prawem z terytorium Państwa Członkowskiego Dz.U. Nr L 74/74 (1993) - art. 1
Do celów niniejszej dyrektywy:
Dobro kultury– przedmiot, który:
- jest sklasyfikowany, przed lub po niezgodnym z prawem wyprowadzeniu z terytorium Państwa Członkowskiego,
narodowych dóbr kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej, zgodnie z ustawodawstwem krajowym lub
procedurami administracyjnymi w rozumieniu art. 36 Traktatu oraz - należy do jednej z kategorii wymienionych w Załączniku
lub nie należy do żadnej z tych kategorii, ale stanowi integralną część zbiorów publicznych wymienionych w zasobach
muzeów, archiwów lub zbiorach konserwacyjnych bibliotek albo zasobów instytucji kościelnych.
Zbiory publiczne– zbiory, które są własnością Państwa Członkowskiego, władz lokalnych lub regionalnych Państw
Członkowskich, lub instytucję znajdującą się na terytorium Państwa Członkowskiego i zdefiniowaną jako publiczną zgodnie z
ustawodawstwem tego Państwa Członkowskiego, taka instytucja jest własnością lub jest znacznie finansowana przez to
Państwo członkowskie albo lokalne lub regionalne władze.
Ocena: 0/5 (0)
Tweetnij