Kształtowanie postawy patriotycznej przedszkolaków w oparciu o

Kształtowanie postawy patriotycznej przedszkolaków w oparciu
o tradycje kulturowe – „Małe dziecko poznając swoje miasto
zaczyna formować swoją postawę patriotyczną”.
Wydarzeniem, które ma znaczące miejsce w edukacji patriotycznej, są obchody Narodowego
Święta Niepodległości. Co roku 11 listopada dla upamiętnienia odzyskania przez Państwo Polskie
niepodległości obchodzimy to ważne święto, które do kalendarza uroczystości państwowych zostało
przywrócone przez Sejm PRL-u IX kadencji ustawą z dnia 15 lutego 1989 r.
Współcześnie, wielu z nas dorosłych zapomina o historii, ojczyźnie i o wartościach. Zapatrzeni
w szeroko rozumianą globalną wioskę odwracamy się od korzeni. Może zatem warto się zastanowić
jak w ten ogromny, a zarazem mały świat wprowadzamy najmłodsze pokolenia. Czy wpajając im
miłość i tolerancję dla wszystkich nie zapominamy o miłości do własnej Ojczyzny.
W procesie wychowania, którego ostatecznym celem jest ukształtowanie człowieka jako
osoby żyjącej w społeczeństwie, nie może zabraknąć świata wartości. W środowisku, wśród wartości
człowiek rodzi się, dojrzewa, żyje, tworzy, współistnieje z innymi.
Nie możemy sobie wyobrazić społeczeństwa bez kultury, dlatego poznawanie tradycji
i kultury własnego narodu powinno być bardzo ważnym elementem wychowania patriotycznego
młodego człowiek.
Wychowanie młodego człowieka dla przyszłości, oparte na wartościach kulturowych
wynikających z tradycji, należy rozpocząć już w przedszkolu, kiedy u dzieci kształtują się podstawowe
zręby osobowości.
Ogromnie ważną sprawą jest rozbudzanie emocji dziecka związanych z miejscem własnego
urodzenia, swoich rodziców i dziadków. Daje to poczucie więzi międzypokoleniowej i kształtuje
świadomość narodową.
Najbliższą każdemu człowiekowi jest tradycja kulturowa regionu, w którym żyje. Małe
dziecko, poznając swoje miasto lub wieś, zaczyna formować swoją postawę patriotyczną. Zaczynamy
od rzeczy i spraw najbliższych, do dostrzegania i rozumienia tego, co ważne dla każdego kraju. Później
pojawiają się pojęcia i symbole – Polska, Polak, flaga, godło.
Dzieci starsze poznają również herby miast, w których żyją, legendy. Poznają sławnych,
docenionych Polaków – uczą się być z nich dumni.
Droga przekazu tradycji wiedzie zwykle od pokoleń starszych ku młodszym, czyli od rodziców
i wychowawców dzieci.
Istotą tradycji jest „przekazywanie z pokolenia w pokolenie obyczajów, przekonań, zasad,
wierzeń, sposobów myślenia, odczuwania albo postępowania, wydarzeń z przeszłości”. Jednak
tradycja musi się twórczo przekształcać, by naprawdę żyć.
Życie z tradycjami i zwyczajami ludowymi w przedszkolu wyznacza rytm pór roku oraz
kalendarz świąt narodowych i religijnych.
Tradycyjne obrzędy wytwarzają u dzieci określone oczekiwania, przynoszą przeżycia, na które
przedszkolaki czekają. Rozwija się u dzieci podatność na ich przyjęcie, wrażliwość na poszczególne
elementy obrzędu.
Nadrzędnym zadaniem, jakie stawiamy, podejmując tematykę uroczystości, jest pogłębienie
przeżyć dzieci przez obserwacje i wyrażanie gestów życzliwości, szacunku, a także poznawanie
symboli, które ściśle się z nimi łączą: wspólnota stołu, zapalona świeca, opłatek wigilijny, żłóbek,
prezenty pod choinką.
W czasie postępującej globalizacji kultury tradycje poszczególnych narodów powinny
zachować swoją odrębność. Siła tradycji pozwoli jej trwać w takiej czy innej formie na zawsze.