I tydzień MAJA plan

Plan pracy dydaktyczno - wychowawczej
04-08.05.2015 r.
Nauczyciel:
Oddział: I Krasnoludki, dzieci 3-letnie
Temat tygodnia: Dbamy o nasze zdrowie.
Termin realizacji: 04-08.05.2015 r.
TEMAT DNIA: Czysty Przedszkolak. / poniedziałek
PP: I/1,2,3 III/1,2 IV/3 V/2,3,4 VII/2 VIII/1 XI/1
ŚRODKI REALIZACJI:
KRYTERIA SUKCESU:
1.Zabawa muzyczo – ruchowa
(integracyjna) Ustaw się gęsiego
Na umówiony wcześniej sygnał rozbiegane
po Sali dzieci ustawiają się:
- rząd chłopców i dziewczynek,
- rzędy stoją naprzeciw siebie i poruszają się
w ten sposób gęsiego,
- słysząc dźwięki wysokie chodzą na
palcach,
- słysząc dźwięki niskie czołgają się na
brzuchach,
- porusza się po sali,
- zachowuje zasadę bezpieczeństwa,
- na sygnał ustawia się gęsiego w podany
sposób.
- chodzi na palcach gdy słyszy wysokie
dźwięki,
- czołga się po dywanie gdy słyszy dźwięki
niskie,
2. Zabawa ruchowa do piosenki Czysty
przedszkolak (zał.1)
- śpiewa piosenkę,
- porusza się do piosenki wykonując
proponowane przez N. ruchy,
- zachowuje zasadę bezpieczeństwa,
- odpowiada na pytania dotyczące utworu,
- zgłasza chęć wypowiedzi przez
podniesienie ręki,
- uzasadnia swoją wypowiedź,
3. Rozmowa kierowana na temat piosenki.
Pytania:
- Jak wygląda czysty Przedszkolak?
- Czy Wy jesteście czystymi
Przedszkolakami?
- Dlaczego?
4. Zabawa Gdzie jest mydło?
Dzieci siedzą w kole. Jedno chętne dziecko
odchodzi na bok. W tym czasie nauczyciel
wręcza jednemu dziecku z koła mydło (w
papierku). Wybrane dziecko wraca, chodzi
po kole i obserwuje, gdzie znajduje się
mydło. Zabawie towarzyszy melodia
piosenki.
5. Zabawa dydaktyczna: Do czego to
służy?
Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel chodzi w
- siedzi w kole w siadzie skrzyżnym,
- odchodzi na bok,
- chowa mydło,
- szuka mydła
- wskazuje, gdzie może być mydło,
- siedzi w kole,
- losuje jeden przedmiot z plecaka,
- nazywa przedmiot,
środku koła i recytuje rymowankę,
manipulując Krasnalem:
W plecaku dziś wiele rzeczy przynoszę. Do
czego służą? Powiedz mi, proszę.
Dziecko, na które wypadnie ostatnie słowo
rymowanki, wyjmuje z plecaka Krasnala
(nie zaglądając do środka) jeden przedmiot.
Nazywa go i mówi, do czego on służy.
W plecaku Zosi znajdują się: gąbka, mydło,
grzebień, szczoteczka do paznokci,
szczoteczka do zębów, ręcznik, opakowanie
chusteczek higienicznych.
5. Wyjście na spacer. Obserwacja
przyrody. Dz. obserwują zmiany, jakie
zaszły na przedszkolnej rabatce. Opisują, jak
wyglądają teraz kwiaty, które posadziły w
poprzednim miesiącu. Szczególną uwagę
dzieci zwracają na pogodę.
- demonstruje do czego przedmiot służy,
- mówi do czego służy przedmiot,
- opisuje wygląd rabatki,
- opisuje wygląd kwiatów,
- opisuje pogodę,
- nazywa zjawiska atmosferyczne,
TEMAT DNIA: W zdrowym ciele zdrowy duch. /wtorek
PP: I/1,2,3, III/1,3, IV/2 V/1,2,3,4 XIII/1,2 XIV/5,7
ŚRODKI REALIZACJI:
1.Powitanie piosenką na mel. Kurki trzy:
Powitania nadszedł czas,
miło dzisiaj widzieć was.
Unieś ręce, skoczek mały, teraz obrót zrób
wspaniały.
Powitalny taniec znasz i kolegów fajnych
masz.
2. Opowiadanie M. Kownackiej pt. „O
grubej Balbinie, o katarze i pierzynie” zał.
Rozmowa:
- Dlaczego Balbina miała katar?
- Co poradził pan Doktor Balbinie?
- Co trzeba robić aby być zdrowym?
3. Skąd wiemy, że jesteśmy chorzy?
Dz. wybierają obrazki i opisują różne
objawy:
- katar, ból głowy, senność, wymioty,
gorączka, wysypka.
4. Zabawa ruchowa: Kolejka do lekarza.
Dz. otrzymują szarfy w 4 kolorach. Przy
nagraniu swobodnie poruszają się po Sali. Na
przerwę w muzyce ustawiają się w rzędach
za rozłożonymi na podłodze krążkami w
KRYTERIA SUKCESU:
- ustawi się w kole,
- zaśpiewa piosenkę powitalną,
- wykona gesty i ruchy do piosenki,
- odpowie na pytania dotyczące utworu,
- wyrazi chęć odpowiedzi przez podniesienie
ręki,
- poda przykłady zachowania pomagającego
utrzymać zdrowie,
- wybierze obrazek,
- opisze wybrany obrazek,
- poda przykładowe stany chorobowe,
- nakłada szarfę zgodnie z instrukcją,
- porusza się swobodnie po sali,
- na przerwę w muzyce ustawia się w rzędzie
gęsiego za krążkiem w kolorze jego szarfy,
- odpowie na pytania,
kolorach szarf. N. pyta każdą grupę:
- Ile osób stoi w kolejce do lekarza?
- Kto jest pierwszy? Kto ostatni?
- przeliczy osoby w kolejce
5. Ćwiczenia gimnastyczne z woreczkami
(zestaw 16) „Księga Uśmiechu”
a. Ćwiczenie prawidłowej postawy ciała.
Dzieci maszerują w kole, unosząc kolana
do góry. Nauczyciel kładzie na głowach
dzieci woreczki w kilku kolorach.
Dzieci maszerują, starając się, aby woreczek
nie spadł z głowy.
b. Zabawa orientacyjno-porządkowa ,,Znajdź
taki sam woreczek”. Dzieci biegają
po sali. Na sygnał nauczyciela łączą się w
pary według takiego samego koloru
woreczka. Mogą również dobierać się
trójkami lub tworzyć koła.
c. Ćwiczenie z elementem podskoku. Dzieci
kładą woreczki na głowie i podskakują
do góry tak, aby woreczek oderwał się od
głowy. Starają się złapać woreczek,
zanim upadnie na podłogę.
e. Zabawa z elementem czworakowania.
Dzieci ustawiają się w dwóch rzędach,
a nauczyciel przed każdym z nich układa na
podłodze 4–5 woreczków. Zadanie
dzieci polega na obiegnięciu woreczków
slalomem na czworakach.
- zachowa zasadę bezpieczeństwa,
- weźmie woreczek gimnastyczny,
- maszeruje w kole unosząc kolana,
- trzyma woreczek na głowie,
- znajduje dziecko z takim samym kolorem
woreczka łącząc się z nim w parę,
- podskakuje z woreczkiem na głowie,
- podejmuje próbę złapania woreczka,
- czworakuje slalomem wokół woreczków
TEMAT DNIA: Wzywamy Pogotowie / środa
PP: I/1,2,5 III/1,2,3 V/1,2,3,4 VI/1,2,4 VII/2 XIV/1,3,7 XV/2
ŚRODKI REALIZACJI:
1. Zabawa Rozpoznajemy uczucia.
Nauczyciel rozkłada oglądane wcześniej
obrazki (zdjęcia) na podłodze i wypowiada
kolejne zdania. Zadaniem dzieci jest
wskazanie pasującego obrazka do zaistniałej
sytuacji. Np.
• Ojej, tak bardzo boli mnie brzuch.
• Dostałam dzisiaj wymarzoną torebkę.
• Bardzo się boję ciemnego pokoju.
• Ale fajnie było z mamą na spacerze.
• Och, jak ten pies szczerzy kły.
• Nie chcę zostać w domu sama.
KRYTERIA SUKCESU:
- wybiera obrazek pasujący do
wypowiedzianego zdania,
- opisuje uczucia/emocje towarzyszące
osobie na obrazku,
- wyjaśnia jak czujemy się, gdy jesteśmy
chorzy.
• Upadłam i stłukłam sobie kolano.
2. Karetka pogotowia. N. wiesza na tablicy
ilustrację karetki pogotowia z widocznym
oznaczeniem. Dz. opisują ilustrację i mówią,
co robi pogotowie?
N. mówi rymowankę:
Kiedy mama zachoruje,
brat rozbije sobie nos.
Gdy lekarza potrzebujesz,
trzy dziewiątki wystukujesz.
N. wiesza na tablicy numer pogotowia - 999
3. Zabawa: dzwonię na pogotowie.
Każde dziecko otrzymuje telefon wykonany
z tektury i trzy razy klika cyfrę „9”.
N. informuje, że kiedy odezwie się głos w
słuchawce należy powiedzieć co się stało i
mówimy swój adres. Chętne dzieci podają
swój adres zamieszkania.
- opisuje wygląd karetki,
- wymienia kolory jakie znajdują się na
karetce pogotowia,
- odpowiada na pytania,
- podaje numer pogotowia,
- wciska trzy razy „dziewiątkę” na
papierowym telefonie,
- przedstawia się imieniem i nazwiskiem,
- podaje swój adres zamieszkania,
- podaje, kiedy dzwoni się na pogotowie,
4. Zabawa ruchowa: Jedzie karetka. Dz.
słuchają sygnału pogotowia. N. wyjaśnia, że
gdy karetka włączy taki sygnał, to znaczy, że
bardzo spieszy się do chorego lub wypadku.
Należy wtedy ustąpić jej drogi. N. rozdaje
dzieciom tarcze – kierownice. Dz. krążą po
dywanie jeżdżąc po drodze. Na sygnał
karetki, wszystkie pojazdy zjeżdżają na kraj
dywanu.
- bierze tarczę,
- porusza się z tarczą naśladując jazdę
samochodem,
- na sygnał karetki odsuwa się na brzeg
dywanu,
5. Zabawa ruchowa rozwijająca szybkość i
zwinność Rozsypane tabletki.
Nauczyciel staje pośrodku sali i wysypuje z
pudełka żółte kółeczka – tabletki witaminy
C. Zadaniem dzieci jest jak najszybsze ich
pozbieranie i włożenie do pudełka stojącego
na dywanie
(zwrócenie uwagi dzieci, że nie należy
samemu zażywać żadnych
tabletek, nawet witamin).
- zbiera rozsypane kółka – „tabletki” do
pudełka,
- wyjaśnia, że dzieci nie mogą same zażywać
żadnych leków, nawet witamin,
6. Zabawa dydaktyczna: Wybieram
numer. Każde dziecko otrzymuje kartonik z
numerami telefonów. Dz. mają odnaleźć
numer na pogotowie , taki jak na tablicy (trzy
dziewiątki) i zakreślić ten numer czerwoną
pętelką. Dz. wymieniają się w parach
karteczkami i sprawdzają czy kolega
zakreślił prawidłowy numer.
- znajduje wśród numerów telefonu numer na
pogotowie,
- zakreśla czerwoną kredką numer
pogotowia,
- wymienia się karteczką z kolegą,
- sprawdza, czy kolega zakreślił doby numer,
TEMAT DNIA: Magiczny ręcznik / czwartek
PP: I/1,2 II/1 III/1,3 V/XIV/4,5 VIII/3 IX/1 X/1
ŚRODKI REALIZACJI:
KRYTERIA SUKCESU:
1. Powitanie. N. wita dzieci śpiewając proste
schematy melodyczno – rytmiczne, dzieci
odpowiadają jak echo:
- Dzień dobry dzieci – Dzień dobry pani.
- Witam Was – Witamy Cię
2. Opowiadanie M. Kownackiej:
Kukuryku na ręczniku (zał.4)
- powtarza za nauczycielem słowa powitania,
- śpiewa krótkie powitanie powtarzając jak
echo,
3. Zabawa badawcza, eksperyment:
Czym pokryte jest ciało?
Dzieci obserwują przez luby swoje ręce,
nogi. Dz. opisują jak wygląda skóra.
N. wyjaśnia: przez otworki w skórze
wydostaje się z ciała woda. Wtedy mówimy,
że się pocimy. Pot miesza się z kurzem,
powstaje brud, dlatego musimy się myć.
4. Zabawa naśladowcza: Czyścioszki.
(zał.5)
Dz podzielone na III grupy:
I grupa: gazety
II grupa: woreczki foliowe
III grupa kartki papieru zwinięte w rulon.
N. mówi rymowankę, a dzieci za pomocą
rekwizytów naśladują odgłosy związane z
poranną toaletą.
5. Zabawa plastyczna – twórcza: Mój
ręcznik
Każde dziecko dostaje czystą kartkę formatu
A 4. Wybiera sobie kilka ścinków
materiałów oraz kilka kolorowych
wełnianych nitek. Na kartce układa dowolne,
wymyślone przez siebie, kompozycje,
tworząc różnobarwny ręcznik. Na koniec
dzieci przyklejają emblemat: kogucika, by
zawsze pamiętały o myciu rąk.
6. Zestaw zabaw ruchowych z tarczami
(zestaw 7)
- wybiera lupę,
- obserwuje przez lupę swoją skórę,
- opisuje wygląd skóry,
- wyjaśnia, dlaczego należy skórę myć
- odpowiada na pytania dotyczące
opowiadania,
- gra na instrumencie „naturalnym”
naśladując odgłosy,
- zamienia się instrumentem z kolegą,
- wybiera ścinki materiałów według
upodobania,
- komponuje wzór ręcznika,
- przykleja na kartkę elementy,
- na ręcznik przykleja podobiznę kogucika,
- maszeruje po Sali omijając tarcze,
- siada na tarczy na sygnał tamburyna,
- wkłada tarczę między stopy,
- prostuje nogi,
- stara się unieść nogi do góry,
- podpiera się rękami z tyłu,
- siada na tarczy,
- próbuje odepchnąć się stopami i przesunąć
się z miejsca siedzenia,
- kładzie się na brzuchu w kole,
- wyciąga do środka ręce trzymając w nich
tarcze,
- zamyka oczy,
- układa tarczę w środku koła tworząc
piramidkę,
TEMAT DNIA: Bańki mydlane / piątek
PP: I/1,2 III/1,2,3 IV/2 V/3,4 VIII/2,3 XV/5
ŚRODKI REALIZACJI:
1. Piosenka powitalna na mel. Panie Janie:
Siądźmy w kole, siądźmy w kole,
to już czas, to już czas.
Bawić się będziemy, czegoś się dowiemy,
witam Was, witam Was.
2. Zabawy bańkami mydlanymi.
Wiersz ilustrowany muzyką (dzwonkami).
Puszczam bańki mydlane wysoko do góry.
(Nauczyciel puszcza bańki mydlane, potem
gra na dzwonkach).
Tańczą i kołyszą się w powietrzu aż pod
chmury.
(Gra na dzwonkach).
Mienią się wszystkimi kolorami tęczy.
(Gra na dzwonkach).
A my teraz do nich radośnie machamy.
(Gra na dzwonkach).
3. Zabawa badawcza: eksperyment:
Nauczyciel puszcza bańki mydlane wysoko
do góry.
Wszyscy przyglądają się im i rozmawiają na
ich temat: są lekkie, przejrzyste, pękają,
błyszczą, powoli opadają w dół…
4. Zabawa dydaktyczna: klasyfikacja
przedmiotów według jednej cechy.
Nauczyciel rozkłada na dywanie kilka
lekkich przedmiotów (piórko, kartka papieru)
i kilka ciężkich (kamień, duże jabłko). Dzieci
oglądają je, biorą do rąk. Następnie po jednej
stronie układają ciężkie przedmioty, a po
drugiej – lekkie.
5. Relaksacja:
Nauczyciel puszcza bańki mydlane do góry,
dzieci próbują schwytać bańki całym ciałem,
ale leżą na podłodze na plecach nie mogąc
KRYTERIA SUKCESU:
- ustawia się w kole,
- śpiewa melodię powitalną,
- gra na dzwonkach w odpowiednim
momencie,
- siedzi w kole w siadzie skrzyżnym,
- podejmuje próbę puszczenia bańki
mydlanej,
- mocno dmucha,
- opisuje wygląd bańki,
- opisuje to, co dzieje się z bańką,
- klasyfikuje przedmioty,
- dopasowuje przedmioty do danej grupy,
- uzasadnia wybór,
- cierpliwie czeka na swoją kolej,
- kładzie się na dywanie,
- przestrzega zasadę bezpieczeństwa,
- próbuje dosięgnąć bańkę mydlaną,
oderwać pleców od podłogi. Mogą tylko
łapać bańki rękami lub nogami.
6. Utrwalenie prawa do zabawy.
Zabawa przy muzyce Taniec baniek
mydlanych.
Przy dźwiękach cichej, spokojnej muzyki
dzieci-bańki mydlane lekko się kołyszą,
biegają na palcach, opadają w dół, znów
unoszą się do góry, obracają się wokół
własnej osi i opadają na podłogę (muzyka
milknie).
- przestrzega zasadę bezpieczeństwa,
- kołysze się lekko do muzyki,
- unosi się do góry stając na palcach,
- kręci się wokół własnej osi,
- opada delikatnie na podłogę,
Zabawy ruchowe:
1. Zabawa ruchowa: „Pędzi pogotowie”
Dzieci dobierają się w pary, tworząc karetki pogotowia. Wybierają sobie misia i kładą go na
chustce lub ręczniku. W trakcie piosenki dzieci poruszają się po sali, transportując misia do
szpitala (muszą uważać, aby zabawka nie spadła na podłogę) i naśladują poruszającą się z
pacjentem karetkę pogotowia.
2. Zabawa ruchowa z elementem rzutu: „Hop – do koła!”
Nauczyciel rozkłada kilka obręczy na dywanie w różnej odległości od wyznaczonej linii
(dość gęsto, by większość rzutów była trafiona). Dzieci stają w rzędzie i kolejno rzucają
woreczkami, starając się wcelować w obręcz. Każdy celny rzut nagradzany jest brawami.
3. Zabawa ruchowa: „Piłka skacze po schodach” (wg K. Wlaźnik)
Nauczyciel wraz z dziećmi układa w dwóch rzędach szarfy w odstępach około 20cm. Dzieci
podzielone na dwie grupy stają w kolejce przed pierwszą szarfą, która będzie schodkiem.
Przeskakują lekko jak piłeczki pomiędzy szarfami, nieco uginając kolana.
4. Zabawa ruchowa: „Proszę – dziękuję”
Nauczyciel stoi wewnątrz kręgu. Mówi imię dziecka i rzuca do niego piłkę, stosując przy
tym słowa grzecznościowe „proszę”. Jeśli wskazana osoba złapie piłkę, odpowiada
„dziękuję”, a następnie kontynuuje zabawę. Jeśli nie, mówi: „przepraszam” i klęka na
kolanko.
5. Zabawa ruchowa: „Hasło – naprzód!” (wg C. Vialles)
Dzieci podzielone są na dwie grupy, które ustawiają się po dwóch stronach sali przedzielonej
rzędem krzesełek. Uczestnicy dostają małe gąbkowe piłeczki i na hasło: „Naprzód!’ –
przerzucają piłki na przeciwne pole. Nauczyciel wolno liczy np. do pięciu, a dzieci starają się
jak najwięcej piłek przerzucić na pole kolegów.
ANEKS DO PLANU:
FORMA REALIZACJI
Zabawy swobodne:
KRYTERIA SUKCESU
- odkłada zabawki w wyznaczone miejsce po
skończonej zabawie,
- w zabawie używa zwrotów
grzecznościowych w stosunku do kolegów,
- reaguje prawidłowo na melodię do
sprzątania,
- bierze udział w zabawach tematycznych, współdziała w grupie,
- szanuje zabawki przedszkolne,
- stara się mówić zrównoważonym głosem
(nie krzyczy),
Czynności organizacyjne i samoobsługowe:
Załączniki:
1. Piosenka Czysty Przedszkolak
2. Wiersz I. Salach: Zdrowie
-potrafi jeść łyżką i pić z kubka nie
wylewając napoju,
- zgłasza potrzeby fizjologiczne,
- samodzielnie korzysta z toalety,
- potrafi wkładać kapcie,
- podejmuje próbę odpinania i zapinania
guzików,
- przestrzega zasady mycia rąk przed każdym
posiłkiem,
- używa zwrotów grzecznościowych prosząc
o dokładkę oraz po jej otrzymaniu,
3. Opowiadanie M. Kownackiej: O GRUBEJ BALBINIE, O KATARZE l
PIERZYNIE
Spójrzcie na grubą Balbinę, jak się wpycha pod pierzynę! Pod pierzynę się wpycha, ledwo
z gorąca dycha, siedzi z zatkanym nosem i krzyczy grubym głosem:
- Zamknijcie okno, u licha!
Spoci się gruba Balbina, że aż mokra pierzyna, lecz nie wyjdzie spod pierzyny, siedzi tam
ze trzy godziny.
Jednego dnia o świcie wszyscy chrapią smakowicie, a tu nagle rety! raty! Tak ktoś kichnął
jak z armaty!
- Co takiego?
To kicha Balbina, aż skacze pierzyna. Nos spuchnięty, twarz spuchnięta! Wciąż, wciąż
kicha jak najęta.
Przyniosła Malwinka chustek pół tuzinka. Mało - więcej by się zdało!
Przyniosła dwa tuziny - starczyły na pół godziny. Przyniosła trzy tuziny - wszystko mało
dla Balbiny!
Chustek mało, szmatek mało, prześcieradło by się zdało!
Oj, Balbina bardzo chora, nos jak u złego indora. Nie ma rady - po doktora!
A tu kafelek z pieca lamentuje:
- Oj, moja Balbinka miła, szybka mi ją przeziębiła!
A szybka w oknie brzęczy:
- Kto się pod pierzynę wpycha, ten potem kicha i kicha...
A kafelek z pieca:
- Widzieliście taką żmiję? Czekaj, przyjdzie doktor, ćwieczkiem cię zabije!
Aż tu nagle... trady-rada! Doktor do pokoju wpada.
Patrzy... a tu spod pierzyny widać tylko nos Balbiny! Widać tylko nos czerwony, więc
skoczył jak oparzony i zawołał:
- Kto się pod pierzyną dusi, ten chorować ciągle musi! Hej! Otwórzcie, moje dzieci, okno,
niech powietrze wleci! Precz z zaduchem i z pierzyną, to i choroby zaginą!
Gdy to szybka usłyszała, to z radości aż zadrżała.
Gdy kafelek to usłyszał, ledwie ze zmartwienia dyszał.
Potem zachwiała się pierzyna i mówi przez nos Balbina:
- Kochany panie doktorze, przecież mnie zimno być może, przecież ja mogę móc dostać
zapalenia płuc!
A doktor na to jak dobry tato:
- Niech się Balbinka nie żali, w piecyku się napali, a powietrze będzie wchodziło i będzie
katar leczyło.
l stało się w tej chwili, że się szybka z okna i kafelek z pieca pięknie pogodzili.
Dziewczynka Malwinka w piecu napaliła, okno otworzyła, pierzynę z Balbiny zdjęła,
kołdrą ją nakryła. A gruba Balbina chyba w dwa dni była zdrowa jak ryba.
l odtąd - nic mówić nie trza - nie boi się wcale świeżego powietrza, pod pierzynę się nie
wpycha i nigdy a nigdy nie kicha.
I nikt jej nie nazywa grubą Balbiną, bo jest tego warta, bo nie sypia pod pierzyną i jeździ
na nartach!
A kafelek z szybką kochają się aż miło, jak nigdy dotąd nie było. Niech tylko kto drewek
do pieca dołoży, to kafelek sam woła:
- Hej! Okno otworzyć!
A szybka na świat wygląda i brzęku, brzęku - brzęka dobre nowineczki, że Malwinka z
Balbinką idą na saneczki.
4. Opowiadanie M. Kownackiej: KUKURYKU NA RĘCZNIKU
Mama woła przed każdym jedzeniem:
- Zosiu! Tadziku! Umyjcie ręce!
l co dzień mama musi to powtarzać, a te ręce zawsze zapomną się umyć i potem trzeba
wstawać od stołu i biec do umywalni. Czasami są goście, wstyd przypominać.
Mamie bardzo się to sprzykrzyło, więc wreszcie wymyśliła sobie pomocnika.
A ten pomocnik nie byle jaki!
Posłuchajcie:
Wzięła mama długi kawał szarego płótna, wzięła dużo bawełnianych nitek: czerwonych,
zielonych, szafirowych, pomarańczowych, żółtych... szyła... szyła... igiełką migała, do siebie
się uśmiechała.
Najpierw wyskoczył z szarego płótna żółty dziobek, potem czerwony grzebień, potem
piórka: czerwone, zielone, szafirowe, pomarańczowe. Oj! We wszystkich kolorach! A na
końcu... na końcu... złote butki, jak to mają kogutki!
l Kogutek-Złotobutek był gotów!
A potem mama powiedziała do Kogutka-Złotobutka:
- Mój Kogutku-Złotobutku,
wieszam cię tu na gwoździku,
piejże głośno: Kukuryku!
Kukurykaj z całej siły,
żeby dzieci ręce myły!
Dzieci wracają ze szkoły, zaglądają do umywalni, a kogutek tam woła:
- Kukuryku! Kukuryku! Myj się, Zosiu i Tadziku!
l od tej pory mama już nie potrzebuje mówić nic o myciu rąk przed jedzeniem, bo kogutek o
tym przypomina.
Czasami... czasami... jeżeli są goście i dzieci nie usłyszą, jak kogutek w umywalni pieje, to
mama uśmiecha się i mówi za niego cichutko:
- Kukuryku!
A dzieci już dobrze wiedzą, co to znaczy!
5. Zabawa: Czyścioszki: