Podarujmy sobie uśmiech

Podarujmy
sobie uśmiech
Cele operacyjne:
dziecko:
- uczy się dostrzegania potrzeb innych,
- sprawiania przyjemność innym dzieciom,
- samodzielnie wskazuje i ocenia co jest dobre, a co złe.
Przebieg zajęć
1. Lustereczko – dzieci, siedząc w kręgu, przekazują sobie małe lusterko. Każde z nich przeglądając się w nim pokazuje, co oznaczają słowa jestem szczęśliwy.
2. Kłębuszek sympatii - zabawa ta przebiega wśród dzieci siedzących w kole. Toczą one do
siebie kłębek włóczki, za każdym razem wyrażając coś miłego na temat osoby, która kłębek
złapie, np.: lubię cię bo... zawsze się ze mną bawisz... jesteś fajną koleżanką...
Po skończonej zabawie dzieci oglądają swoje dzieło – powstałą pajęczynkę, rozumiejąc jak
dużo ich łączy. Zabawa ta pomaga dzieciom we wzajemnym integrowaniu się oraz nawiązywaniu wzajemnych pozytywnych relacji.
3. Tańcząca plątaninka – dzieci łączą się za ręce tworząc wężyk. Lider zabawy, stojący jako
pierwszy, stara się jak najbardziej go splątać. Gdy to nastąpi dzieci wspólnie próbują się rozplatać wężyk, nie puszczając swoich rąk i pomagając sobie wzajemnie .
4. Smutny świat Oli – bohaterka opowiadania nauczycielki - Ola - jest dziewczynką żyjącą
w smutnym szarym świecie i nic nie ma (na tablicy znajduje się sylwetka dziewczynki, bez
uśmiechu na twarzy, umieszczona na dużej szarej płaszczyżnie). Zadaniem dzieci jest sprawienie, aby dziewczynka była szczęśliwa. Posłużą do tego ilustracje różnorodnych przedmiotów. Każde dziecko dokonuje samodzielnie wyboru - zastanawia się, co może sprawić, by Ola
się uśmiechnęła (może to być słońce, kredki, cukierek, zabawa piłką z koleżanką itp.). Zabawa
ta daje dzieciom możliwość dostrzegania potrzeb innych.
5. Taniec przytulaniec – zabawa wykorzystująca umiejętność dostrzegania z grona kolegów
dzieci smutnych, stojących z boku. Dzieci są podzielone na dwie grupy, zaopatrzone w emblematy: smutny i wesoły. W trakcie brzmienia piosenki dzieci wesołe wyszukują z grona kolegów
dzieci smutne, zapraszając je do tańca.
6. Radość - smutek - dzieci siedzące w kole, przyglądają się ilustracjom rozsypanym przed
nimi na dywanie i dokonują ich analizy, biorąc pod uwagę kryteria: radość i smutek. Nauczycielka prowadzi rozmowę w taki sposób, by grupa mogła się ustosunkować do zgadnień
typu wojna, głód, bicie i dostrzegać problemy w najbliższym otoczeniu. Dzieci umieszczają po
jednej stronie tablicy ilustracje kojarzące się radością, po drugiej stronie ilustracje kojarzące się
ze smutkiem.
7. Nastrojowa muzyczka – ćwiczenie relaksacyjne, polegające na wsłuchiwaniu się przez dzieci
leżące z zamkniętymi oczami w fragmenty muzyki poważnej o określonym nastroju smutnym
lub wesołym. Nastrój słuchanego fragmentu dzieci określają za pomocą miny uśmiechniętej
lub smutnej.
Scenariusze zajęć w przedszkolu
44n
8. Planeta szczęścia - dzieci podzielone na grupy ozdabiają uśmiechniętymi buźkami, serduszkami, kwiatkami sylwetę kuli ziemskiej, kierując się myślą, by świat był radosny i kolorowy. Wykorzystane mogą by różnorodne środki plastycznego wyrazu: papier kolorowy,
bibuła, wycinki z gazet.
Anna Czerwińska
45n