Skazi 02 pielgrzymka

Jarosław Różański OMI
Chrystus jest Królem Pokoju
Jan Paweł II w Królestwie Suazi (16 IX 1988 r.)
Jan Paweł II odwiedził Królestwo Suazi 16 września 1988 r., podczas swojej czwartej wizyty
apostolskiej w Afryce, która oprócz Suazi obejmowała Zimbabwe, Botswanę, Lesotho i
Mozambik. Pobyt Jana Pawła II w Suazi trwał zaledwie 8 godzin, jednak był on niezwykle
ważnym wydarzeniem w życiu Kościoła w tym kraju. Samolot z papieżem wylądował na
lotnisku w Matshapa w Manzini. Papieża powitał premier Sotsha Dlamini i bp Lous Ndlovu.
Pojednanie i rodzina
Z lotniska Jan Paweł II udał się na stadion, gdzie odprawił Mszę św. Uczestniczyło w niej ok.
15 tys. osób. Na początku homilii papież odwołał się do Chrystusa Króla. „Stajemy wobec
Jezusa Chrystusa, który jest królem pokoju. Jego królestwo: królestwo łaski i prawdy,
królestwo sprawiedliwości i miłości – jest zarazem królestwem pokoju”, a następnie do
Maryi, której Kościół Suazi oddaje szczególną cześć pod imieniem „Królowej Pokoju”.
Wyjaśniał, co znaczy, że Chrystus jest Królem Pokoju. „Chrystusowe dzieło pojednania
przemienia nas od wewnątrz. Wyzwala nas z egoizmu i grzechu i daje nam nowe życie w
Nim. (…) Chrystus jest Królem Pokoju, ponieważ ustanawia nowe stworzenie i przywraca
wymiar braterstwa ludzkiemu życiu na ziemi. Wszyscy ludzie są wzajemnie dla siebie braćmi
i siostrami, ponieważ Bóg jest ich wspólnym Ojcem. Chrystus objawił nam to, ucząc nas
nazywać Boga naszym Ojcem. Jest to fundament pokoju w królestwie Bożym”. Przypomniał
słowa św. Pawła, że jako ambasadorzy Chrystusa „spełniamy posłannictwo jakby Boga
samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z
Bogiem!” (2 Kor 5, 20). „Po wielu wiekach owo apostolskie posłannictwo, opisane w drugim
Liście do Koryntian i wyrażone w słowach dzisiejszej liturgii, trafiło do tego kraju w
południowym regionie kontynentu afrykańskiego”. Papież wyjaśniał dalej: „Ambasador
legitymuje się listami uwierzytelniającymi. Musi przedstawić wiarygodny dowód, że został
posłany. Również my, jako ambasadorzy Chrystusa, musimy przedstawić dowód naszej misji.
Otóż najlepszym dowodem jest nasza wierność dla chrześcijańskiego sposobu życia. Jeśli
jesteśmy pojednani z Bogiem, sami z sobą i z innymi ludźmi i jeśli z kolei propagujemy to
pojednanie w społeczeństwie, zasługujemy na miano ambasadorów Króla Pokoju. W ten
sposób dobra nowina o tym, że Bóg w Chrystusie pojednał świat ze sobą, stanie się
wiarygodna dla tych, którzy nas widzą i słyszą”.
Następnie przeszedł do drugiego, głównego tematu swojej homilii – rodziny. „Ważnym
wyzwaniem dzisiaj w życiu indywidualnym każdego z nas i w życiu społeczeństwa jest
wielka potrzeba wsparcia i umocnienia rodziny – owej głębokiej wspólnoty życia i miłości,
która stanowi główny fundament społeczeństwa. (…) Jezus wszedł w nasz świat jako
człowiek i stał się członkiem ludzkiej rodziny – Świętej Rodziny z Nazaretu. A czyniąc to
potwierdził godność i wartość życia rodzinnego” – mówił i wyjaśniał, że „podobnie jak
Święta Rodzina z Nazaretu, tak też każda rodzina w Suazi, każda rodzina na świecie jest
zbudowana na miłości i istnieje dla miłości. (…) Rodzina otrzymuje misję strzeżenia,
objawiania i przekazywania miłości, będącej żywym odbiciem i rzeczywistym udzieleniem
się miłości Chrystusa Pana Kościołowi, Jego oblubienicy”. I przypomniał katolickie
spojrzenie na małżeństwo i rodzinę: „Małżeństwo chrześcijańskie charakteryzuje się więc
szczególną więzią jedności i nierozerwalności, bowiem Chrystus daje każdej parze na całe
życie łaskę przezwyciężania wszystkich przeszkód i wyłącznego związku w miłości. Z tej
racji chrześcijanie uważają, że monogamiczny związek małżeński daje podstawę na której
można budować trwałą rodzinę, zgodnie z pierwotnym Bożym zamysłem dotyczącym
małżeństwa. Od samego początku Bóg ustanowił przymierze małżeńskie na zasadzie równej
godności osobowej mężczyzny i kobiety, oddających się sobie w miłości całkowitej, a przez
to samo jedynej i wyłącznej. Wszelkie zatem formy nieposzanowania, równej godności
mężczyzny i kobiety trzeba uznać za poważne zaprzeczenie prawdzie, którą przyniósł na
świat Chrystus, Król Pokoju”1.
Na zakończenie tej Liturgii Eucharystycznej Jan Paweł II zawierzył Suazi opiece Maryi2.
„Błogosławieni jesteście...”
Po południu odbyło się spotkanie Jana Pawła II z kapłanami, zakonnikami, seminarzystami,
siostrami, uchodźcami i niepełnosprawnymi, którzy zgromadzili się w katedrze w Manzini. W
swoim przemówieniu Ojciec Święty nawiązał do przeczytanej Ewangelii o
błogosławieństwach z Kazania na Górze (Mt 5,1-12). „Te błogosławieństwa – mówił Papież –
są wyrazem miłości Bożej dla tych wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób zostali zranieni
na tym świecie, dla tych, których świat współczesny uważa za obywateli drugiej kategorii. Te
błogosławieństwa zapewniają o miłości Bożej względem wszystkich, którzy w obliczu
przeżywanych zagrożeń i trudności trwają wiernie przy Ewangelii”.
Ojciec Święty zwrócił się najpierw do chorych i niepełnosprawnych, zapewniając ich, że
uczestniczą w sposób szczególny w dziele zbawczym Chrystusa, który zwyciężył zło, grzech,
cierpienie i śmierć miłością okazaną na krzyżu. To uczestnictwo polega na jednoczeniu ich
cierpień z cierpieniami Chrystusa i daje owoc w postaci duchowej przemiany świata
dokonując się w sercach. Następnie Papież zwrócił się do kapłanów i zakonników w Suazi.
Oddał hołd pionierom ewangelizacji w tym kraju.
Kończąc swoje przemówienie Jan Paweł II zawierzył Suazi Matce Bożej.
Po tym spotkaniu Ojciec Święty pojechał na lotnisko, gdzie pożegnał go książę Masitsela,
ubrany w tradycyjny strój. W imieniu króla podarował papieżowi tarczę oraz topór wojenny –
symbole, którymi obdarowuje się najdostojniejszych gości3.
1 Jan Paweł II, Chrystus jest królem pokoju, 16 IX Suazi, Msza św. na "Somhlolo Stadium", OR…
2 Akt zawierzenia Suazi Matce Bożej, L’ Osservatore Romano, nr 9, 1988 r., s. 17.
3 A. Kurowski, „Miłość Chrystusa przynagla nas” (2 Kor 5,4). Jan Paweł II w Królestwie Suazi 16 września 1988
r., MD