TRUDNA INTUBACJA

TRUDNA INTUBACJA
Najczęstsze błędy w podejściu do intubacji:
 pośpiech, rutyna
 brak przygotowanego sprzętu, planu awaryjnego
 przecenianie swoich umiejętności
Definicje wg American Society of Anaesthesiology (ASA):
Trudna laryngoskopia – nie można uwidocznić choćby części strun głosowych przy użyciu tradycyjnego laryngoskopu
Trudna intubacja: zabieg wymagający podjęcia więcej niż trzy próby intubacji przy pomocy
konwencjonalnego laryngoskopu lub intubacja, która zajmuje więcej niż 10 min. – przy założeniu, że wykonuje ją osoba
doświadczona.
Intubacja jest trudna, gdy nie udaje się w sposób typowy wprowadzić rurki do tchawicy, pomimo prawidłowo wykonanej
laryngoskopii.
SKALA MALLAMPATIEGO:
Stosowana w anestezjologii czterostopniowa skala określająca stopień
trudności intubacji tchawicy uwarunkowanej budową anatomiczną jamy
ustnej.
W skali bierze się pod uwagę wzajemne relacje języczka, gardzieli i
miękkiego podniebienia. 3 i 4 stopień w skali Mallampatiego oznacza, że
intubacja może być utrudniona.
Skala przedstawia się następująco:
1. widoczne podniebienie miękkie, języczek, gardło i zarys migdałków
2. widoczne podniebienie miękkie i języczek
3. widoczne podniebienie miękkie i podstawa języczka
4. nie widać podniebienia miękkiego
Trudna intubacja - przyczyny
1. Zniekształcenia:
 guz krtani, obrzęk krtani, wole, guzy nasady języka,
2. Dysproporcje:
 3 lub 4 na skali Mallampatiego, zespół Downa, zespół Pierre’a Robina, niedorozwój żuchwy, mała odległość
tarczowo-bródkowa, mała odległość gnykowo-bródkowa
3. Ograniczona ruchomość w stawach
 zespół Klippla i Feila, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, reumatoidalne zapalenie stawów
4. Wystające górne siekacze
5. Wygląd ogólny pacjenta – czynniki ryzyka trudnej intubacji:
 otyłość, ciąża, krótka szyja, nieproporcjonalnie duży język, mała przestrzeń żuchwowa
Trudna intubacja – postępowanie
1. Przewidywana trudna intubacja
 złoty standard; użycie bronchofiberoskopu (lek obniżający wydzielanie śliny, lek obkurczający naczynia
krwionośne błony śluzowej nosa, znieczulenie miejscowe z blokadą nerwu krtaniowego górnego
 w razie niepowodzenia: maska twarzowa, odłożenie w czasie i ponowna próba, ponowna próba po indukcji
znieczulenia, chirurgiczny dostęp do dróg oddechowych, znieczulenia nasiękowa, blokady nerwów
2. Trudna intubacja u pacjenta, u którego możliwa jest wentylacja płuc
 złote zasady: właściwe natlenienie przed każdą z prób, przy każdej próbie zmienić jeden element w
postępowaniu, ograniczona liczba prób do 3-4 przy klasycznej intubacji
 alternatywy: maska krtaniowa, rurka krtaniowa, prowadnica Bugie, prowadnica trachlight, fiberoskop,
intubacja wsteczna
3. Kiedy intubacja i wentylacja są niemożliwe
 wezwać pomoc, jeśli pierwsza próba intubacji była niedoskonała, można podjąć drugą – ale i ostatnią,
zastosować alternatywy: maska krtaniowa, rurka krtaniowa, wentylacja przeztchawicza
Opracowanie: Krzysztof Palimonka, Katedra Medycyny Ratunkowej, KAiAFM, 2013