Dane ogólne: Sołtys: Krystyna Król Powierzchnia: 695,21 ha

Józefin
Dane ogólne:
Sołtys: Krystyna Król
Powierzchnia: 695,21 ha
Ludność: 93
(stan na 31-12-2012r.)
Położenie
Józefin to bardzo malowniczo położona miejscowość w zachodniej części gminy Trzeszczany, w
obrębie Działów Grabowieckich. Józefin jest jednym z 14 sołectw w gminie, powierzchnia jego
wynosi 695,21 ha. Wieś liczy 95 mieszkańców, którzy w większości zajmują się pracą w
gospodarstwach rolnych.
Historia
W 2 poł. XIX wieku powstał folwark Józefin, należący do dóbr Mołodiatycze, które ok. 1855 roku
odziedziczył Władysław Horodyski, żonaty z Józefą Chrzanowską. W 1866 roku dobra te obejmowały
3176 mórg,w tym 1818 mórg gruntów ornych, 326 mórg łąk, 975 mórg lasu, 22 morgi placów i
nieużytków oraz 36 morgi zarośli. Przed 1890 rokiem Józefin trafił w ręce Antoniego Horodyskiego,
syna Wladyslawa, ożenionego pierwszy raz z Józefą Roztworowską, a po jej śmierci z Taidą Wodzicką.
Pod koniec XIX wieku Mołodiatycze stanowiły centrum dóbr, na które składały się folwarki:
Ostrówek, Haczyska, Moczuły, Józefin, Kortyna i Majdan Wielki ( E. Bończak – Kucharczyk, K.
Bondaryk, J. M. Falkowski, J.Żukowski 1988 e, s. 2-3).
Według spisu z 1921 roku istniał folwark, który liczył 4 domy i 83 mieszkańców, w tym 4 Ukraińców
(Skorowidz…, t. IV, s. 33). W latach 1928- 29 została przeprowadzona parcelacja majątku.
Zabudowania folwarczne znalazły się na działce kupionej przez Stanisława Piot
rowskiego. W 1935 roku Mołodiatycze wraz z należącym doń
folwarkiem Józefin przeszły w ręce Jana i Wandy Piotrowskich (E. Bończak – Kucharczyk, K.
Bondaryk, J. M. Falkowski, J. Żukowski 1988 e s. 7).
23 maja 1943 roku gestapo rozstrzelało 8 mieszkańców za ukrywanie jeńców radzieckich ( Biuletyn
GKBZHwP, t. IX, s. 188). Po zakończeniu wojny z rozebranej cerkwi w Bereściu wybudowano w
Józefinie, w sąsiedztwie zabudowań państwa Chojnackich szkołę, do której uczęszczały dzieci z
Józefina, Korytyny i Ostrówka. W roku 1974 szkoła ta została zamknięta.
FAUNA I FLORA
Słów kilka o faunie. Nie uświadczysz u nas żubra, ni kozicy nawet susła, łoś czasami u nas przemknie
to po polach bądĽ po krzakach. Mamy wiele różnych zwierząt. Bociany co siadają na słupach i
dachach. W lesie można trafić na borsuka ale musisz go bardzo szukać W rowie urzędują bobry,
które budują tamy i zapory . Na polach żerują lisy, sarny no i jeszcze poczciwa dzika świnia, która
wyjada zboże i kukurydzę rolnikom, ale spać chodzi w najdalszy zakątek matecznika. Skrzydlatych
drapieżników również mamy kilka gatunków, zmora wszystkich gospodyń i gołębiarzy np. jastrząb i
myszołów. Ale można u nas zasłuchać się w przepiękny śpiew skowronka i słowika.
A teraz o florze. W lasach przeważnie dominuje ; grab, brzoza, osika,klon, wiąz, dąb no i lipa, zaś w
runie rosną przylaszczki, zawilce, miodunki, fiołki i konwalie majowe. Przy odrobinie szczęścia
można napotkać łuskiewnik różowy, podkolan biały i wawrzynek wilczełyko. Górą po gałęziach
uwijają się wiewiórki, a dołem spod suchych liści wyglądają małe główki borowików, babek, sitarzy,
maślaków i opieniek.
Niezapomniane wrażenie wywierają walory przyrodnicze, piękne okazy flory i fauny, zaś
tajemniczości tej ziemi dodają groby nieznanych żołnierzy i kurhan, oraz istniejące niejednokrotnie w
pamięci kapliczki i przydrożne krzyże.
Piękno przyrody, żyzność ziemi, śpiew ptaków i ludzka życzliwość – tak najkrócej można
scharakteryzować Józefin.
Tekst oprc. K Król, A. Gierszon