ogłoszenia duszpasterskie

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
XXVII NIEDZIELA ZWYLKŁA
06.10.2013
1.
2.
3.
4.
5.
W kalendarzu liturgicznym wspominamy:
 W poniedziałek – NMP Różańcowej. Dzieci zapraszamy na Koło Biblijne. Spotkanie będzie miało miejsce po Mszy św. na plebanii.
 W środę – św. Wincentego Kadłubka
 W sobotę o godz. 11.30 w Tarnowie pochodząca z Komorowa s. Bożena Mazur, ksieni klasztoru Karmelitanek Bosych obchodzić będzie
srebrny jubileusz ślubów zakonnych. Osobę Jubilatki polecamy modlitwom wiernych.
 W przyszłą niedzielę obchodzić będziemy 13. Dzień Papieski. Po
Mszach św. zbiórka do puszek na stypendia dla uzdolnionej młodzieży.
Msze św. w tygodniu odprawiane są po różańcu, który rozpoczynamy o godz.
17.00; w sobotę Msza święte w Komorowie o godz. 18.00.
W miesiącu październiku są liczne wolne intencje mszalne. Zachęcamy do
modlitewnej pamięci zarówno za żywych jak i za zmarłych.
Kancelaria parafialna czynna jest w środę i piątek po Mszy św.
Do nabycia są czasopisma katolickie.
INTENCJE MSZALNE
06-13.10.2013
Poniedziałek – godz. 17.00 – 1. O Boże błogosławieństwo i potrzebne łaski dla Karola w
3 rocznicę urodzin oraz za jego rodzeństwo Dorotkę i Pawła
2. śp. Zofia (6 greg.)
Wtorek – godz. 17.00 – 1. śp. Zofia (7 greg.) 2. Wolna intencja
Środa – godz. 17.00 –1. śp. Zofia (8 greg.)
2. Wolna intencja
Czwartek – godz. 17.00 – 1. Śp. Zofia (9 greg.) 2. Wolna intencja
Piątek – godz. 17.00 – 1. śp. Zofia (10 greg.)
2. Wolna intencja
Sobota – godz. 8.00 – śp. Zofia (11 greg.);
Komorów godz. 18.00 – śp. Maksymilian Zerka i zmarłych Rodziców z obojga stron
NIEDZIELA – 13 PAŹDZIERNIKA
8.00 – 1. O Boże błogosławieństwo i potrzebne łaski dla Urszuli i Jacka w 20 rocznicę
ślubu. 2. śp. Andrzej Garbaciak i zmarłych Rodziców z obojga stron.
9.45 – 1. śp. Zofia (12 greg.)2. śp. Honorata + Wawrzyniec Nosal + Zofia Stanke + Marian
11.00 Pogorzała – Śp. Krystyna Białek
12.00 – 1. O Boże błogosławieństwo i potrzebne łaski dla Joanny Kachnic w 96 rocznicę
urodzin.
2. śp. Marianna Pieczeniak
Adres: Witoszów Dolny 124, 58-100 Świdnica Śląska, Telefon:(74) 853 82 69;
e-mail: [email protected];;
strona internetowa: www.witoszow.diecezja.swidnica.pl
redakcja: Krystyna Stanikowska; e-mail: [email protected],
Piotr Bergander
e-mail: [email protected]
Gazetka Parafii
Nawiedzenia
Najświętszej Marii Panny
w Witoszowie Dolnym
06 Październik 2013 r. XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA
Dzisiejsze czytania Ha 1,2-3;2,2-4; Ps 95,1-2.6-9; 2 Tm 1,6-8.13-14; 1 P 1,25;
Łk 17,5-10
(Łk 17,5-10)
Apostołowie prosili Pana: Przymnóż nam wiary. Pan rzekł: Gdybyście mieli wiarę
jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze, a byłaby wam posłuszna. Kto z was, mając sługę, który orze lub
pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: Pójdź i siądź do stołu? Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem
ty będziesz jadł i pił? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono?
Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: Słudzy nieużyteczni
jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.
OGŁOSZENIE 1
Serdecznie zapraszamy wszystkich mieszkańców Witoszowa Dolnego i okolic na wspólne sobotnie spacery Przewodnikiem po Witoszowie Dolnym.
Cykl spotkań, które mają na celu integrację mieszkańców przewiduje zwiedzanie wsi oraz imprezę
integracyjną.Na pierwszy spacer do lasu i bunkrów zapraszamy 12 października- sobota. Miejsce
zbiórki- świetlica wiejska „Leśniczówka” godz. 10.00. Spacer zakończy ognisko- prosimy o zabranie prowiantu.Już dziś zapraszamy także 27.10.2013 ( niedziela) o godz. 13.00 do świetlicy wiejskiej „Leśniczówka” na spotkanie integracyjne i wspaniałą międzypokoleniową zabawę.
W programie:
występy dzieci z Przedszkola i Szkoły Podstawowej· występ zespołu „Ale Babki przysmaki i frykasy· Quiz wiedzy o Programie Odnowy Wsi Dolnośląskiej i o Witoszowie·
Prezentacje Stowarzyszenia „Trzy sosny” z Bystrzycy Górnej oraz „Sztafeta Pokoleń” z Grodziszcza· Malowanie twarzy, upominki i zabawy podwórkowe
OGŁOSZENIE 2
W dniach 18 i 19 października 2013r. Wójt Gminy Świdnica- Teresa Mazurek oraz Fundacja Ronalda McDonalda zapraszają dzieci w wieku od 9 miesięcy do 6 lat z terenu Gminy Świdnica na
bezpłatne badania USG. Badanie, którego celem jest ocena stanu narządów wewnętrzynych oraz
wykrycie ewentualnych odstępst od normy przeprowadzone zostanie w specjalnym ambulansie,
który stanie18.10 ( piątek) w Witoszówie Dolnym i 19.10. ( sobota) w Pszennie.
Badania są bezpieczne, bezbolesne i bezpłatne.
Aby wziąć udział w badaniu należy zapisać dziecko dzwoniąc pod wyznaczone numery telefonów:
516 168 579 lub 664 283 862 w godzinach 9.00 - 16.00 podając imię i nazwisko dziecka oraz PESEL.
Zapisy będą przyjmowane 7 i 8 października do wypełnienia list.
Liczba miejsc ograniczona. Decyduje kolejność zgłoszeń. Udział w badanu bez rejestracji nie jest
możliwy
Cierpliwą, wytrwałą modlitwą jest różaniec.
Kiedy powtarzamy „Zdrowaś Maryjo”, to tak, jakbyśmy nieustannie
trzymali się ręki Matki Boskiej,
a kiedy wymawiamy imię Jezus –
- jakbyśmy nieustannie pukali do drzwi Jego domu.
Jan Twardowski
Różaniec nie pojawił się równocześnie ze swoja nazwą, jednak porównanie do najpiękniejszych kwiatów przylgnęło do niego tak naturalnie,
że dziś w każdym języku brzmi podobnie: rosary – ang., rosaire – franc., rosario – wł.,
rosenkranz – niem.
Nazwa „różaniec” wywodzi się ze średniowiecza, a odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Bożej róż, bo modlitwy traktowano jak duchowe kwiaty. Skoro
róża jest królową wśród kwiatów, zatem różaniec może być traktowany jako róża wśród
modlitw i tym samym jest najważniejszą z modlitw.
Na próżno szukać daty, czy pojedynczego wydarzenia, które mogłoby oznaczać
początek modlitwy różańcowej. Nie wiadomo kiedy się pojawił, ani kto pierwszy zaczął go
używać. Jednak za ojca różańca uważa się św. Dominika, któremu miała objawić się Maryja i nakazać rozpowszechnianie tej modlitwy po całym świecie. Ale nie był to różaniec w
dzisiejszej formie.
Najstarszą modlitwą chrześcijan jest „Ojcze nasz” przekazana nam przez samego Jezusa. I właśnie tę modlitwę wielokrotnie w ciągu dnia powtarzali zakonnicy. Odczuwano też potrzebę proszenia o wstawiennictwo Maryję, dlatego w XII wieku odmawiano
formułę pozdrowienia, którym przywitał Anioł Gabriel Maryję w chwili zwiastowania. Z czasem dodano do nich słowa wypowiedziane przez św. Elżbietę w chwili nawiedzenia.
Obecna forma ukształtowała się w XV w. i zatwierdził ją Pius V.
Do wielokrotnego powtarzania „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo” dołączono w czasie średniowiecza rozważania tajemnic życia Jezusa i Maryi. W XIV w. synody dodały
„Wierzę w Boga”. Te trzy modlitwy były traktowane jako katechizm każdego chrześcijanina.
Początkową ilość 150 tajemnic różańcowych zredukowano do 15 dzieląc je na tajemnice: radosne, bolesne i chwalebne.
Po wyznaniu wiary dodano „Ojcze nasz” i 3x „Zdrowaś Maryjo” na uproszenie
cnót boskich: wiary, nadziei i miłości. I właśnie w tej formie różaniec zatwierdził Pius V w
1566 r.
Modlitwa różańcowa bardzo szybko zyskała aprobatę Kościoła i była traktowana
jako oręż przeciw wrogom. Znanym przykładem jej skuteczności była zwycięska bitwa
morska pod Lepanto 7 października 1571, kiedy to Pius V wezwał wszystkich katolików do
modlitwy różańcowej, a o zwycięstwie przesądziła nieoczekiwana zmiana pogody. Zwycięstwo to zatrzymało inwazję Turków na Europę, a Pius V ustanowił dzień 7 października
świętem Matki Bożej Różańcowej.
Papież Klemens XI w 1716 r. rozszerzył święto Matki Bożej Różańcowej na cały
Kościół, a Leon XIII w 1885 r. polecił odmawiać różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie: „Królowo różańca świętego módl się za nami”.
Stowarzyszenie Żywego Różańca założyła Paulina M. Jaricot w 1886 r. w Lyonie,
a zatwierdziła w 1832 r. Grzegorz XVI. Celem Żywego Różańca jest propagowanie kultu
Jezusa i Maryi, umacnianie wiary, leczenie nędzy moralnej, walka z szatanem, szerzenie
pokoju, nabywanie cnót chrześcijańskich.
Jan Paweł II 16 października 2002 r. wezwał Kościół do rozważania nowej części
różańca św. – „Tajemnic światła”, które uzupełniają rozważania z życia Jezusa i Maryi.
Katarzyna Halkowicz
Katecheza 4(102)
Znaki i symbole w liturgii
1. Znaki i symbole zajmują ważne miejsce w życiu ludzkim. Za pośrednictwem języka,
gestów i czynności człowiek może skuteczniej kontaktować się z innymi ludźmi. Podobnie
jest w relacjach pomiędzy Bogiem i człowiekiem. Bóg przemawia do człowieka i człowiek
ma możliwość kontaktowania się z Nim za pośrednictwem znaków i symboli. Te relacje
szczególnie dostrzegalne są w celebracjach liturgicznych.
2. W języku potocznym słowa znak i symbol używa się zamiennie. W sensie ścisłym różnią się one. Pojęcie znaku jest szersze. Ogólnie można stwierdzić, że każdy symbol jest
znakiem, ale nie każdy znak jest dla każdego symbolem. Ta sama rzecz może być dla
jednego jedynie znakiem, a dla drugiego symbolem, np. ryba – to znak czytelny i przetłumaczalny na każdy język. Dla poganina ryba jest tylko znakiem, ale dla chrześcijanina jest
symbolem oznaczającym objawienie Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, Zbawiciela.
3. Katechizm Kościoła Katolickiego wskazuje na znaki i symbole, występujące w celebracji sakramentalnej. Są to: 1) znaki ze świata człowieka; 2) znaki Przymierza; 3) znaki przyjęte przez Chrystusa; 4) znaki sakramentalne.
Wśród znaków ze świata autorzy Katechizmu wymieniają: światło i ciemność, wiatr i
ogień, wodę i ziemię, drzewa i owoce. Są to znaki, przez które Bóg mówi do człowieka za
pośrednictwem widzialnego stworzenia. Symbolicznie ukazują one wielkość, a zarazem
bliskość Boga (por. KKK 1147). Mowa jest też o znakach i symbolach życia społecznego
ludzi, takich jak: obmycie i namaszczenie, łamanie chleba i picie z tego samego kielicha.
Wyrażają one „uświęcającą obecność Boga i wdzięczność człowieka dla swego Stwórcy”
(KKK 1148).
Znaki Przymierza to znaki i symbole uczynione przez Boga dla swojego ludu. „Wśród
znaków liturgicznych Starego Przymierza można wymienić obrzezanie, namaszczenie i
konsekrowanie królów oraz kapłanów, wkładanie rąk, ofiary, a przede wszystkim Paschę.
Kościół widzi w tych znakach zapowiedź sakramentów Nowego Przymierza” (KKK 1150).
Znaki przyjęte przez Chrystusa to znaki, którymi posługiwał się Jezus podczas ziemskiego
przepowiadania. Były to znaki materialne lub symboliczne gesty zaczerpnięte ze świata
stworzonego, aby dzięki nim lepiej przybliżyć tajemnice o Królestwie Bożym, np. przy
uzdrowieniu głuchoniemego Jezus włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka (por.
Mk 7, 33)
Znaki sakramentalne to znaki, przez które Duch Święty dokonuje dzieła uświęcenia. Niektóre z nich odnoszą się do stworzenia, jak np. światło, woda, ogień, chleb, wino, olej;
inne odnoszą się do życia ludzkiego, jak np. obmywanie, namaszczenie, łamanie chleba;
inne jeszcze odnoszą się do historii zbawiania Starego Przymierza, jak np. obrzędy
Paschy, ofiary, wkładanie rąk, konsekracje (por. KomKKK 237).
Wymienionym znakom i symbolom, które same w sobie mają określony sens i wymowę, w
celebracjach sakramentalnych towarzyszą słowa, które ożywiają czynności symboliczne.
Przykładem może być sakrament chrztu świętego, w którym – podczas symbolicznego
polania wodą – szafarz wypowiada formułę „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha
Świętego”.
Integralną częścią każdej celebracji sakramentalnej jest liturgia słowa. W celu umacniania
wiary zgromadzonych powinny zostać dowartościowane także znaki słowa Bożego. Są
nimi: księga słowa (lekcjonarz i ewangeliarz); okazywanie jej czci; miejsce głoszenia słowa, a więc ambona; wyraźne i zrozumiałe czytanie słowa Bożego; homilia szafarza oraz
odpowiedzi wiernych, takie jak: aklamacje, psalmy, litanie, wyznanie wiary (KKK 1154).
4. Zapamiętajmy: „Celebracja liturgiczna składa się ze znaków i symboli, których znaczenie, posiadające swoje korzenie w dziele stworzenia i w kulturze ludzkiej, ukonkretnia się
w wydarzeniach Starego Przymierza, a w pełni objawia się w osobie i dziele Chrystusa”
(KomKKK 236).
Ks. Ryszard Czekalski