AKADEMIA MORSKA w GDYNI WYDZIAŁ MECHANICZNY

WYDZIAŁ MECHANICZNY
AKADEMIA MORSKA w GDYNI
Nr
14
Turbiny i kotły parowe
Przedmiot:
Kierunek/Poziom kształcenia:
MiBM/ studia drugiego stopnia
Forma studiów:
stacjonarne
Profil kształcenia:
ogólnoakademicki
Specjalność:
Technologia Remontu Urządzeń Okrętowych i Portowych,
Inżynieria Eksploatacji Instalacji
Semestr
I
II
ECTS
Liczba godzin w tygodniu
W
3
2
C
2
L
P
Liczba godzin w semestrze
S
1
1
W
C
L
30
P
15
15
60
Razem w czasie studiów:
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot.
przedmiotu)
1. Wiedza i umiejętności zdobyte na studiach inżynierskich
Cele przedmiotu
1. Celem przedmiotu jest przekazanie zaawansowanej wiedzy i umiejętności z zakresu budowy i
obsługi turbin i kotłów parowych
Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) – po zakończeniu cyklu kształcenia:
Symbol
EKP1
EKP2
EKP3
EKP4
Po zakończeniu przedmiotu student potrafi:
Odniesienie do
kierunkowych
efektów kształcenia
rozróżniać poszczególne elementy kotłów energetycznych oraz
wymienić ich cechy charakterystyczne
przedstawić sposób uruchamiania i odstawiania kotła
energetycznego
Przedstawić charakterystyki kotłów i turbin parowych
Objaśnić metody regulacji kotłów i turbin parowych
K_W03; K_W05
K_W04;K_U11;K_K02
K_W03
K_W03;K_W05;K_W07;
K_U10;K_U16
K_W03, K_U10; K_K02 – symbole efektów kształcenia dla kierunku (W-wiedza, U-umiejętności, K-kompetencje
społeczne)
Treści programowe:
Semestr I
Lp.
1
2
3
Zagadnienia
5
Odniesienie
do EKP dla
przedmiotu
EKP1
EKP2
EKP1
3
EKP1
Liczba godzin
W
Elementy konstrukcji kotłów – walczaki, podgrzewacze powietrza,
podgrzewacze wody, przegrzewacze pary.
Armatura i osprzęt kotłowy – zdmuchiwacze sadzy, wodowskazy,
zawory, rurociągi zasilania kotła wodą, osuszacze pary.
Nowoczesne rozwiązania konstrukcyjne kotłów zmierzające do
5
C
L/P
4
chrony środowiska – kotły z paleniskami fluidalnymi, kotły na
paliwa odnawialne.
Charakterystyki kotłów.
5
Zasady bezpiecznej i ekonomicznej obsługi kotłów.
6
7
8
9
Równanie przelotności turbiny parowej.
Regulacja dławieniowa i napełnieniowa turbin parowych.
Regulacja bocznikowa turbin parowych.
Charakterystyki turbin parowych.
2
4
4
3
10
11
Współpraca turbiny parowej z odbiornikami mocy.
Wyważanie turbiny.
2
EKP2
2
7
8
EKP1
EKP3
EKP5
EKP2
EKP4
EKP4
EKP4
EKP4
EKP1
EKP2
EKP4
EKP4
Semestr II
Lp.
Zagadnienia
Liczba
godzin
W Ć L
4
1
Instalacje charakterystyczne siłowni turboparowych
2
Zasady eksploatacji bloków energetycznych turbin parowych
4
3
Rozruch, odstawianie oraz stany przejściowe i awaryjne kotłów
parowych
7
Odniesienie
do EKP dla
przedmiotu
EKP2
EKP4
EKP2
EKP4
EKP2
EKP4
Metody weryfikacji efektów kształcenia /w odniesieniu do poszczególnych efektów/:
Symbol
EKP
Test
Egzamin
ustny
Egzamin
pisemny
EKP1
EKP2
EKP3
EKP4
Kolokwium
Sprawozdanie
Projekt
Prezentacja
Zaliczenie
praktyczne
Inne
X
X
X
X
Kryteria zaliczenia przedmiotu:
Semestr
I
II
Ocena pozytywna (min. dostateczny)
Student uzyskał zakładane efekty kształcenia jeżeli uczęszczał na wykłady (dopuszczalne
3 nieobecności) oraz na zajęcia laboratoryjne (wszystkie obecności) . Wykład :
kolokwium pisemne. Laboratorium: zaliczenie ustne.
Ocena do indeksu po pozytywnym zaliczeniu 2 form zajęć z oceną średnią z
otrzymanych z wykładu i ćwiczeń.
Student uzyskał zakładane efekty kształcenia jeżeli uczestniczył w zajęciach
laboratoryjnych i uzyskał pozytywną ocenę z zaliczenia ustnego.
Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dst., jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane
minimum.
Nakład pracy studenta:
Forma aktywności
Godziny kontaktowe
Czytanie literatury
Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych
Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia
Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach
Udział w konsultacjach
Łącznie godzin
Liczba punktów ECTS
Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu
Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi
Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego
udziału nauczycieli akademickich
Szacunkowa liczba godzin na
zrealizowanie aktywności
W, C
L
P
S
30
30
8
2
2
10
5
2
2
52
3
1
1
51
2
5
30=30 – 2 ECTS
30+30+2+1+2 +1 =66 – 3 ECTS
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Cwilewicz R., Perepeczko A.: Okrętowe turbiny parowe, Fundacja Rozwoju Akademii Morskiej
w Gdyni, Gdynia 2002.
2. Perycz S.: Turbiny parowe i gazowe, Ossolineum 1992.
3. Szewalski R.: Turbiny parowe, Poradnik techniczny. Mechanik t. IV, PWT Warszawa 1967.
4. Tuliszka E.: Turbiny cieplne, zagadnienia termodynamiczne i przepływowe, WNT, Warszawa
1973.
5. Orłowski P., Dobrzański W., Szwarc E.: Kotły parowe, WNT Warszawa 1979.
6. Cwynar L.: Rozruch kotłów parowych, WNT Warszawa 1978
Literatura uzupełniająca
1. Nikiel T. Elementy turbin parowych, PWT, Warszawa 1960
2. Nikiel T. Turbiny Parowe, WNT Warszawa 1980.
3. Kowalski A., Krzyżanowski J.: Teoria okrętowych kotłów parowych, Wydawnictwo Wyższej
Szkoły Morskiej w Gdyni, Gdynia 1993.
Prowadzący przedmiot:
Tytuł/stopień, imię, nazwisko
Jednostka dydaktyczna
1. Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
Prof. dr hab. inż. Romuald Cwilewicz
KSO
2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Dr inż. Jacek Krzyżanowski
KSO
Dr inż. Jerzy Herdzik prof. Nadzw.
KSO
Mgr inż. Mirosław Dereszewski
KSO
Objaśnienie skrótów:
W –zajęcia audytoryjne,
Ć – ćwiczenia,
L – laboratorium,
P –projekt,
S – seminarium
E – egzamin
ECTS - (ang. European Credit Transfer System) - punkty zdefiniowane w europejskim systemie akumulacji i transferu punktów
zaliczanych jako miara średniego nakładu pracy osoby uczącej się, niezbędnego do uzyskania zakładanych efektów kształcenia
Data aktualizacji: 16.01.2013 r.