Kierownictwo artystyczne, organizacja XXIX Dni Muzyki Wokalnej

Kierownictwo artystyczne, organizacja XXIX Dni Muzyki Wokalnej
prof. zw. dr hab. Feliks Widera
Dyrektor Instytutu Wokalno-Aktorskiego
Wstęp na spektakl 20.04.2015 za zaproszeniem - ilość bezpłatnych zaproszeń ograniczona.
Bezpłatne wejściówki na koncert 23.04.2015 do odebrania w Informacji tel. 32 77 92 100.
Na pozostałe wydarzenia wstęp wolny
Poniedziałek, 20.04.2015 godz.14.00 Patio Akademii Muzycznej, ul. Zacisze 3
Portrety Wiatrem Malowane
Wystawa prac Tomasza Wiatra
Cykl portretów znanych aktorów i artystów malowany ołówkiem.
Tomasz Wiatr urodził się w rodzinie o bogatych tradycjach lekarsko - artystycznych. Ukończył
studia medyczne na Wydziale Lekarskim Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego
w Krakowie. Znajomość z wieloma artystami odwiedzającymi jego rodzinny dom oraz
bezpośredni kontakt ze sztuką, przyczyniły się do rozwinięcia jego artystycznej pasji.
Równocześnie z pracą zawodową rozwija swój warsztat z zakresu rysunku, głównie portretu.
Tomasz Wiatr traktuje rysunek jako formę doskonalenia swoich umiejętności, etap w rozwoju
twórczym i wstęp do wykorzystania innych technik artystycznych.
www.tomaszwiatr.pl
Poniedziałek, 20.04.2015 godz.17.00 Teatr Pałacu Młodzieży w Katowicach, ul. Mikołowska 26
Bal baśni Józef Świder
Reżyseria - Karolina Widera
Kierownictwo muzyczne - Francesco Bottigliero
Opracowanie muzyczne - Klaudiusz Jania
Współpraca muzyczna - Mateusz Lasatowicz, Anna Lasek, Ewa Danilewska
Przygotowanie chóru - Krystyna Krzyżanowska-Łoboda
Realizacja oświetlenia – Andrzej Zejer
Scenografia - Anna Korniluk, Karolina Widera
Wykonawcy - Studenci Wydziału Wokalno - Instrumentalnego
OBSADA
Dyrektor: Paweł Ślusarz
Sekretarka: Arleta Mazej
Krasnoludki
Mędrek: Anna Gabryś
Wesołek: Anna Szajnowska
Nieśmiałek: Magdalena Łukaszek
Apsik: Katarzyna Mercik
Gapcio: Dorota Wilk
Śpioszek: Barbara Kucera
Gburek: Ewa Kalwasińska
Śpiewaczka I/Dziewczynka z zapałkami: Agnieszka Styblińska
Śpiewaczka II/Śnieżka: Dagmara Kołodziej
Śpiewaczka III/Czerwony Kapturek: Klaudia Moździeż
Tenor/Królewicz: Konrad Cygal
Dyrygent: Patryk Moliński
Scenograf: Marcin Gruba
Reżyser: Maciej Gorczyczyński
Czarownica I: Zuzanna Szweda
Czarownica II: Katarzyna Misterka
Macocha: Paulina Magaj
Córka Macochy I: Nicole Wodzińska
Córka Macochy II: Marta Huptas
Balet
Kopciuszek: Marta Gamrot
Królewicz: Filip Jędruch
Wilk: Konrad Horoszko
Małgosia: Magdalena Czarnecka
Jaś: Małgorzata Paluch
Spektakl stanowi realizacje jedynej opery, która przybliża dzieciom teatr, a także w oryginalny
sposób przypomina piękne baśnie Hansa Christiana Andersena oraz Braci Grimm.
Przepiękna muzyka i ciekawe libretto Tadeusza Kijonki wprowadza widza w świat na
pograniczu prawdy i baśni.
Akt I
Sekretarka dyrektora teatru operowego, która prywatnie jest również wróżką, wraz
z krasnoludkami zamieszkującymi teatr próbuje przywrócić wiarę ludzi w baśnie. Dywersje
i psikusy nie przekonują pracowników teatru, potrzebne są silniejsze środki. Dyrektor pod
naporem niewytłumaczalnych zdarzeń w końcu zaczyna wierzyć w czary.
Akt II
Dyrektor wraz z Wróżką chce przekonać pracowników teatru by grali więcej spektakli dla
dzieci. Pracownicy oburzeni pomysłem próbują się bronić, lecz w końcu przypominają sobie
zapomniane baśnie i decydują się zagrać je dla dzieci.
Akt III
Wróżka zaprasza postaci z bajek na wielki bal podczas którego rozwiązanie znajdują baśnie:
Dziewczynki z zapałkami, Czerwonego Kapturka, Królewny Śnieżki i Kopciuszka. Bal wieńczy
jak w każdej bajce szczęśliwe zakończenie.
Współpraca - Pałac Młodzieży w Katowicach oraz Orko Group
Partner - Tauron Wytwarzanie S.A.
www.balbasni.pl
Czwartek, 23.04.2015 godz.19.00 Sala Koncertowa, ul. Zacisze 3
Wieczór Pieśni Witolda Friemanna
Kierownictwo muzyczne - Ewa Biegas, Grzegorz Biegas
Wykonawcy - Studenci, Doktoranci i Pedagodzy Instytutu Wokalno - Aktorskiego
Koncert poświęcony pamięci założyciela oraz pierwszego rektora Konserwatorium
Muzycznego późniejszej Akademii Muzycznej w Katowicach.
Piątek, 24.04.2015 godz.19.00 Sala Teatralna, ul. Krasińskiego 27
Heathrow 14.05 Beata Dzianowicz (tekst), Marek Jagielski (piosenki)
Reżyseria - Beata Dzianowicz
Muzyka i kierownictwo muzyczne - Grzegorz Jurczyk, Krzysztof Wyglądacz
Choreografia - Nina Minor
Inspicjent - Anna Szajnowska
Wykonawcy - Studenci Instytutu Wokalno - Aktorskiego oraz Instytutu Jazzu
OBSADA
Tomasz Dziwisz
Zofia Garganicz
Barbara Gładysz-Wszołek
Lucyna Jarząbek
Sylwia Koczy-Łusiak
Paweł Kotarba
Arletta Mazej
Katarzyna Misterka
Klaudia Moździerz
Jacek Pacholski
Patrycja Tańczyk
Agnieszka Zabrzeska
ZESPÓŁ
Michał Ścierski (trąbka)
Wojciech Gorzelak (perkusja)
XiaHou QianWen, Zhou XinRen (fortepian)
Kamil Wszołek (kontrabas)
(saksofon)
Zebrali się by polecieć na Heathrow, rozejść się i nigdy nie spotkać. Awaria samolotu
powoduje że zostają uwięzieni na prowincjonalnym lotnisku i muszą wspólnie przeżyć parę
godzin oczekiwania na wznowienie lotów. I tak dwanaście obcych sobie osób zwierza się
ze swoich smutków i marzeń.
Sobota, 25.04.2015 godz.18.00 Kościół św.Szczepana Katowice-Bogucice, ul. Markiefki 89
Niedziela, 26.04.2015 godz.16.00 Kościół św. ap Piotra i Pawła Katowice, ul. Mikołowska 32
Misa Criolla Ariel Ramirez Missa Angelica Józef Świder
Missa de Spiritu Sancto Rihards Dubra
Kierownictwo muzyczne - Krystyna Krzyżanowska-Łoboda
Współpraca muzyczna - Tomasz Sadownik, Mateusz Lasatowicz
Wykonawcy - Studenci Wydziału Wokalno – Instrumentalnego
Niedziela, 26.04.2015 godz.19.00 Sala Teatralna, ul. Krasińskiego 27
Ożenek Mikołaj Gogol
Reżyseria - Jerzy Głybin
Wykonawcy - Studenci Instytutu Wokalno-Aktorskiego
OBSADA
Agafia Agnieszka Styblińska
Fiekła Iwanowna Anna Lesz
Arina Pantelejmonowna Ada Kazidróg
Duniaszka Katarzyna Grzybek
Koczkariow Maciej Gorczyczyński
Iwan Kuźmicz Podkolesin Konrad Borowiec
Żewakin Konrad Horoszko
Anuczkin Konrad Cygal
Jajecznica Aleksander Kruczek
Stiepan, służący Podkolesina Marcin Gruba
Utwór jest satyrą na obyczajowość XIX-wiecznej Rosji. Główna bohaterka sztuki – Agafia
Tichonowna – pragnie wyjść za mąż. Szuka kandydata, którego poślubienie, oprócz zmiany
stanu cywilnego, przyczyniłoby się też do podniesienia jej statusu społecznego i
majątkowego. Również potencjalni kandydaci do jej ręki patrzą na perspektywę małżeństwa
z punktu widzenia korzyści, jakie przez nie odniosą. Ostatecznie Agafia decyduje się na ślub z
Iwanem Kuźmiczem Podkolesinem, podstarzałym kawalerem piastującym wysokie stanowisko
urzędnicze. Jednak pan młody ostatecznie ucieka sprzed ołtarza.
Wtorek, 28.04.2015 godz.20.00 Patio Akademii Muzycznej, ul. Zacisze 3
Orfeusz i Eurydyka Christoph Willibald Gluck
Reżyseria i choreografia - Henryk Konwiński
Kierownictwo muzyczne - Krzysztof Dziewięcki
Śląska Orkiestra Kameralna
Balet Opery Śląskiej w Bytomiu
Współpraca muzyczna - Anna Lasek
Przygotowanie chóru - Krystyna Krzyżanowska-Łoboda
Wykonawcy - Studenci Instytutu Wokalno - Aktorskiego
OBSADA
Orfeusz: Roksana Wardęga, Maria Warchoł
Eurydyka: Lucyna Jarząbek, Anna Lesz
Amor: Dagmara Kołodziej, Anna Mikulska
Akt I
Orfeusz po śmierci żony rozpacza w gaju oliwnym nad jej grobem, do którego przybywają
nimfy i pasterze, by oddać jej hołd. Wzruszony Zeus daje śpiewakowi za pośrednictwem
Amora zezwolenie, by udał się do piekieł i wyprowadził żonę z powrotem do świata żywych.
Orfeuszowi w drodze powrotnej przed wyjściem z podziemi nie będzie jednak wolno spojrzeć
na Eurydykę. Orfeusz schodzi do piekieł.
Akt II
Chór furii wita Orfeusza u bram piekieł, nad brzegiem Kocytu. Śpiewak daremnie stara się
wzruszyć swoim śpiewem tańczące furie. Zrozpaczony uderza w struny swej liry. Jego śpiew
porusza najokrutniejsze z upiorów. W wersji z 1774 pojawia się ponadto scena na Polach
Elizejskich, gdzie Eurydyka zażywa rajskich rozkoszy otoczona przez Szczęśliwe Cienie. Orfeusz
staje pomiędzy nimi. Na jego widok Eurydyka podbiega do niego.
Akt III
Orfeusz i Eurydyka (1864, autor: Frederic Leighton)
Wracając na ziemię Orfeusz jest wierny warunkowi Zeusa, niepokój jednak targa Eurydyką,
która nie tylko wątpi w miłość męża, ale zaczyna słabnąć. Czyni mu wyrzuty. Orfeusz
odwraca się i w tym momencie traci ją ponownie. Gdy zdesperowany próbuje odebrać i
sobie życie, zostaje powstrzymany przez Amora, który wbrew mitom, za to zgodnie z
tendencjami z czasów Glucka, przywraca do życia małżonkę Orfeusza. [1]
[1]
Piotr Kamiński: Kamiński 2008 s. 472.
Koprodukcja spektaklu:
Filharmonia Śląska im. Henryka Mikołaja Góreckiego w Katowicach
Opera Śląska w Bytomiu
Środa, 29.04.2015 godz.19.00 Sala Teatralna, ul. Krasińkiego 27
Kubuś Puchatek Alan Alexander Millne, przekład: Julian Tuwim
Reżyseria - Monika Jakowczuk
Wykonawcy - Studenci Instytutu Wokalno - Aktorskiego
OBSADA
Kubuś Puchatek: Maria Warchoł, Paulina Magaj
Tygrys: Małgorzata Paluch, Nicole Wodzińska
Prosiaczek: Kamila Nowak, Magdalena Czarnecka
Maleństwo: Kamila Kondraciuk
Mama Kangurzyca: Ewa Kalwasińska
Królik: Edyta Langer
Kłapouchy: Aleksandra Kurowska
Krzyś: Tomasz Furman
…..” bo kiedy się jest Misiem o Bardzo Małym Rozumku i myśli się o Rozmaitych Rzeczach,
to okazuje się czasami, że rzeczy, które zdawały się bardzo proste, gdy miało się je w głowie,
stają się całkiem inne, gdy wychodzą z głowy na świat i inni na nie patrzą”…..
Przenieś się z nami w świat Stumilowego Lasu, w którym Królik mówi wyraźnie o rzeczach
wyraźnych, Kubuś sadzi plaster miodu przed domem, by wyrósł z niego ul, Maleństwo spóźnia
się na to, na co chce zdążyć, a Prosiaczek czeka z upragnieniem, aby zobaczyć niebieskie
szelki Krzysia.
Egzamin semestralny przygotowany przez studentów Instytutu Wokalnego AM w Katowicach
pod opieką dr hab.Moniki Jakowczuk.
Czwartek, 30.04.2015 godz.19.00 Sala Teatralna, ul. Krasińkiego 27
Włoszka w Algierze Gioacchino Rossini
Reżyseria - Jerzy Głybin
Asystent reżysera - Grzegorz Eckert
Kierownictwo muzyczne - Francesco Bottigliero
Współpraca muzyczna - Wojciech Stysz
Opieka artystyczna - Agata Kobierska
Realizacja oświetlenia – Andrzej Zejer
Wykonawcy - Studenci Instytutu Wokalno - Aktorskiego
OBSADA
Mustafa: Paweł Ślusarz, Jacek Pacholski
Elwira: Patrycja Tańczyk, Hania Świtała
Lindoro: Tomasz Dziwisz
Izabela: Katarzyna Ćwiek, Justyna Kopiszka
Zulma: Katarzyna Misterka
Haly; Szymon Maliszewski, Michał Goławski
Taddeo: Paweł Kotarba
Opera buffa w dwóch aktach.
Akt I
Odsłona I. Bej Mustafa pragnie się pozbyć żony Elwiry, którą się znudził. Zleca więc wodzowi
korsarzy Alemu, by sprowadził do haremu nową kobietę – najlepiej Włoszkę. W pałacu beja
znajduje się jako jeniec młody Włoch Lindoro, który tęskni do swej ukochanej Izabeli
(aria: Languir per una bella). Bej ofiarowuje Lindorowi możliwość powrotu do ojczyzny, o ile
zabierze tam jako swą małżonkę Elwirę. Lindoro stara się wymówić od tej niezręcznej dla
niego propozycji [1].
Odsłona II. Izabela w poszukiwaniu ukochanego wyruszyła w podróż na wschód (aria: Cruda
sorte !). Niestety okręt , na którym płynęła rozbił się u brzegów Algieru. Izabela i towarzyszący
jej przygodny adorator Taddeo dostali się w ręce Halego. Ten nie posiada się z radości, może
szybko wypełnić polecenie beja. Aby ocalić Taddea przed bejem schwytani postanawiają
odgrywać wuja i siostrzenicę (duet: Ai capricci della sorte)[1].
Odsłona III. W pałacu beja Elwira i jej powiernica Zulma oraz Lindoro debatują nad sytuacją,
gdy zjawia się Haly i ogłasza schwytanie jednej z najpiękniejszych i najdowcipniejszych
Włoszek. Mustafa jest zachwycony (Già d’insolto ardore). Elwira biada nad niewiernością
męża. Chór eunuchów sławi podboje milosne beja przygotowując pojawienie się Izabeli. I
Izabela pojawia się. Mustafa budzi w niej pusty śmiech, podczas gdy ona w nim żądzę (Oh!
Che Muso). Ich miłosne tête-à-tête zakłócają kolejno zazdrosny o "siostrzenicę" Taddeo,
Elwira i Lindoro. Izabela i Lindoro rozpoznają się , a odkrywszy zamiary beja względem Lindora
Izabela sprzeciwia mu się – Elwira powinna pozostać na dworze, jej zaś potrzebny będzie
niewolnik taki jak Lindoro. Bej zgłasza nieśmiałe obiekcje, które giną niezauważone (tutti: Va
sossopra il mio cervello)[1].
Akt II
Odsłona I. Izabela owinąwszy sobie Mustafę wokół palca, przechodzi do ataku, wyznaczając
Lindorowi schadzkę aby zaplanować wspólną ucieczkę. Zakochany bez pamięci w Izabeli
bej, chcąc sprawić jej przyjemność nadaje jej "wujowi" godność kajmakana (porucznika,
chór: viva il grande Kaimakan). Taddeo z dwojga złego woli zostać kajmakanem i wstawiać
się za Mustafą u Izabeli, niż być wbitym na pal, co sugerował mu wcześniej bej (Ho un gran
peso sulla testa) [2].
Odsłona II. Izabela udzieliwszy Elwirze lekcji na temat pożycia małżeńskiego, przyjmuje w
swych apartamentach Mustafę najczulszym z miłosnych treli (Per lui che adoro), czym budzi
zazdrosną furię Taddea i Lindora. Izabela zbywa cienkie aluzje Mustafy, a jego miłosny zapał
studzi zapraszając do stołu Elwirę i nakłaniając małżonków do pojednania. Mustafa
sfrustrowany wpada w furię (kwintet: Ti presento di mia man), a wierny Ali niepokoi się o jego
zdrowie (Le femmine d’Italia). Z kolei Izabela daje Mustafie nadzieję przekazując przez
Lindora i Taddea, że może pozyskać jej względy jeśli zostanie przyjęty w poczet
"pappatacich" – członków świetnego i starożytnego włoskiego zgromadzenia. Z nadaniem
godności wiąże się jednak próba: trzeba jeść, pić, spać ile wola i być głuchym i ślepym na
wszystko. Mustafa jest zachwycony wizją zdobycia zaszczytnego tytułu i serca Izabeli [2].
Odsłona III. Tymczasem rozdawszy straży pałacowej pełne beczułki trunku Izabela zbiera
znajdujących się w niewoli u beja Włochów i w słowach pełnych patriotycznego uniesienia
wzywa ich by zrzucili jarzmo niewoli (aria: Amici, In ogni evento – Pensa alla patria) [2].
Odsłona IV. Ceremonię nadania Mustafie tytułu "Pappataci" rozpoczyna odczytanie długiej
listy obowiązków. By wystawić beja na próbę Izabela zaczyna zalecać się do Lindora,
Mustafa warczy, Taddeo przypomina mu jednak, że ma pozostać głuchy i ślepy na wszystko.
Bej zaciska więc zęby również widząc statek w zatoce i wsiadających nań Włochów z Izabelą
i Lindorem. Pojąwszy za późno, że Izabela kocha Lindora, Taddeo próbuje zdradziecko
nakłonić Mustafę do działania, ten jednak ani drgnie uznając to za kolejną próbę. W ostatniej
chwili Taddeo wskakuje na pokład. Ośmieszony bej pada w ramiona Elwiry, która skłonna jest
wybaczyć mu niewierność. Chór wyzwolonych Włochów recytuje morał opery: nic się nie
oprze dzielnej niewieście [2].
[1]
[2]
Piotr Kamiński: Wielkie opery. T. 18. s. 52-53. Józef Kański: Przewodnik operoiwy. s. 380-381.
Piotr Kamiński: Wielkie opery. T. 18. s. 58-60.Józef Kański: Przewodnik operoiwy. s. 381.