doc2/9 stycznia
download 
Reklamacja Transkrypt
2/9 stycznia
Pismo Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie 2/9 styczeń 2011 nr 382/383 (812/813) Słowo Dla Życia 2 Niedziela po Narodzeniu Pańskim Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości. Była Światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: „Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył. Oto słowo Pańskie. Słowa Ewangelii według świętego Jana J 1,1-18 Słowo dla życia Pozwólmy Bogu dojść do słowa Emerytowany biskup Limburga, Fraz Kamphaus, wypowiedział kiedyś znamienite słowa: „Zagadywanie Boga na śmierć i grobowe milczenie to w istocie dwie strony tego samego medalu: to obojętność tych którzy odrzucają wiarę i tych, którzy wierząc, obnoszą się ze swoją wiarą jak z jakim szacownym, zakurzonym, kosztownym antykiem”. Często się łapiemy na tym że za dużo mówimy, a za mało milczymy. Wydaje się że chcemy Bogu wszystko powiedzieć i zagadać Go na „śmierć”. Tymczasem potok słów jaki płyną z mównic, ambon, sal wykładowych czy konferencyjnych, centrów informacyjnych czy góry zadrukowanego papieru nie muszą świadczyć o poziomie komunikacji społecznej i nawiązaniu trwałych więzi między ludźmi, o żywotności Kościoła (przepowiadania i duszpasterstwa). Nasza gadatliwość i trudność w zachowaniu milczenia wyraża czasem zażenowanie lub lęk. Czy nie zachowujemy się jak ktoś siedzący w ciemnym pokoju, który mówi głośno i śpiewa aby dodać sobie odwagi. Nie pozwalamy Bogu dojść do słowa i niestety zbyt rzadko to 2 sobie uświadamiamy. Lubimy bez końca rozprawiać o kryzysie wiary, o tym, że wszystko wokoło nas okrutnie zeświadczyło się i nie ma już prawie nic świętego, o powrocie do zabobonów i pogańskich wierzeń i o antyklerykalizmie … Czy jednak nasz lament nie zagłusza głosu żywego Boga? Nawet nie dopuszczamy możliwości, że czas kryzysu może być okazją do oczyszczenia, umocnienia i odkrywania prawdy. Mówimy tysiące słów, wypowiadamy wiele opinii, a i tak ciągle brak nam słów odpowiednich, aby wszystko wypowiedzieć tak, jakbyśmy chcieli. Bóg jest oszczędny w słowach. W Jezusie Swoim Synu powiedział „Tak” wobec świata i to znaczyło wszystko, aby na świat powróciła radość i nadzieja. Słowo, bez zbędnych dywagacji, stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Bóg przychodzi do nas w ciszy, bez megafonów, w czasie pięknej nocy. Dopuśćmy, aby Słowo przemówiło do naszych serc. Dziś zbawienie stało się naszym udziałem. Serdecznie zapraszamy wszystkich, którym sercu bliska jest nasza Dębnicka Parafia i jej parafianie, na coroczne spotkanie przy łamaniu się opłatkiem w dniu 16 stycznia 2010r. Spotkanie rozpocznie się o godz. 15.00 modlitwą w kościele po której zejdziemy do sali oratoryjnej aby swoją bliskość wyrazić życzeniami i przełamaniem się opłatkiem. Opracował ks. Jan Dubas 3 ORĘDZIE NA ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU 2011 (1) Wolność religijna drogą do pokoju 1. NA POCZĄTKU NOWEGO ROKU pragnę wszystkim i każdemu z osobna złożyć życzenia – są to życzenia pogody ducha i pomyślności, ale przede wszystkim życzenia pokoju. Również ten rok, który dobiega końca, niestety nie był wolny od prześladowań, dyskryminacji, okrutnych aktów przemocy i nietolerancji religijnej. Moja myśl kieruje się w szczególności ku drogiej ziemi irackiej, krajowi, który dąży do upragnionej stabilizacji i pojednania, nadal jednak dochodzi tam do przemocy i zamachów. Przychodzą na pamięć niedawne cierpienia wspólnoty chrześcijańskiej, a zwłaszcza nikczemny atak na syrokatolicką katedrę Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Bagdadzie, gdzie 31 października zostało zabitych dwóch kapłanów i ponad pięćdziesięcioro wiernych, zgromadzonych na Mszy św. Po nim, w następnych dniach doszło do dalszych ataków, także na prywatne domy, co wzbudziło we wspólnocie chrześcijańskiej lęk, a u wielu jej członków pragnienie by udać się na emigrację w poszukiwaniu lepszych warunków życia. Zapewniam ich, że duchem jestem z nimi, jest z nimi cały Kościół, a bliskość ta znalazła konkretny wyraz podczas niedawnego Zgromadzenia Specjalnego Synodu Biskupów poświę- 4 conego Bliskiemu Wschodowi. Skierowało ono słowa zachęty do wspólnot katolickich żyjących w Iraku i na całym Bliskim Wschodzie, by żyły w jedności i nadal dawały na tych ziemiach odważne świadectwo wiary. Szczerze dziękuję rządom, które dokładają starań, by ulżyć w cierpieniach tym braciom w człowieczeństwie, i proszę katolików o modlitwę za braci w wierze, którzy doświadczają przemocy i nietolerancji, oraz o solidarność z nimi. W tej sytuacji poczułem, że szczególnie stosowną rzeczą będzie podzielenie się z wami wszystkimi paroma refleksjami na temat wolności religijnej, która jest drogą do pokoju. Z bólem trzeba bowiem stwierdzić, że w niektórych regionach świata nie jest możliwe swobodne wyznawanie i wyrażanie własnej religii bez narażania się na ryzyko utraty życia i osobistej wolności. W innych regionach występują bardziej milczące i wyrafinowane formy uprzedzeń i oporu względem wierzących i symboli religijnych. Chrześcijanie są w chwili obecnej grupą religijną, która cierpi najwięcej prześladowań z powodu swej wiary. Wielu z nich na co dzień spotyka się ze zniewagami i często żyje w lęku z powodu tego, że poszukują prawdy, wierzą w Jezusa Chrystusa i szczerze apelują o uznanie wolności religijnej. Z tym wszystkim nie można się godzić, gdyż obraża Boga i godność człowieka; ponadto stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa i pokoju oraz uniemożliwia autentyczny integralny rozwój człowieka1. W wolności religijnej znajduje bowiem wyraz specyfika osoby ludzkiej, która dzięki niej może ukierunkować swoje życie osobiste i społeczne na Boga; w Jego świetle stają się w pełni zrozumiałe tożsamość, sens i cel istnienia osoby. Odmawianie czy ograniczanie w sposób arbitralny tej wolności jest równoznaczne z kultywowaniem zawężonej wizji osoby ludzkiej; przysłanianie publicznej roli religii jest równoznaczne z tworzeniem społeczeństwa niesprawiedliwego, bowiem nie odpowiada ono prawdziwej naturze osoby ludzkiej; jest równoznaczne z uniemożliwieniem zaprowadzenia autentycznego i trwałego pokoju w całej rodzinie ludzkiej. Wzywam zatem ludzi dobrej woli do odnowy zaangażowania w budowanie świata, w którym wszyscy swobodnie będą mogli głosić swoją religię bądź swoją wiarę i żyć miłością do Boga całym sercem, całą duszą i całym umysłem (por. Mt 22, 37). To uczucie jest natchnieniem i motywem Orędzia na XLIV Światowy Dzień Pokoju, którego temat brzmi: „Wolność religijna drogą do pokoju”. Święte prawo do życia i do życia duchowego 2. Prawo do wolności religijnej jest zakorzenione w godności osoby ludzkiej2, której transcendentnej natury nie można lekceważyć ani pomijać. Bóg stworzył mężczyznę i kobietę na swój obraz i swoje podobieństwo (por. Rdz 1, 27). Dlatego każda osoba jest obdarzona świętym prawem do życia pełnego, także pod względem duchowym. Jeżeli nie uznaje swojej istoty duchowej, jeżeli nie otwiera się na transcendencję, osoba ludzka skupia się na sobie, nie potrafi znaleźć odpowiedzi na rozbrzmiewające w sercu pytania o sens życia ani zdobyć trwałych wartości i zasad etycznych, nie potrafi też doświadczyć autentycznej wolności i budować sprawiedliwego społeczeństwa3. Pismo Święte, podobnie jak nasze doświadczenie, mówi o wielkiej wartości ludzkiej godności: „Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym syn człowieczy, że się nim zajmujesz? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich; złożyłeś wszystko pod jego stopy” (Ps 8, 4-7). Por. Benedykt XVI, enc. Caritas in veritate, 29. 55-57. Por. Ekumeniczny Sobór Watykański II, Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae, 2. 3. Por. Benedykt XVI, enc. Caritas in veritate, 78. 1. 2. 5 ORĘDZIE NA ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU 2011 Wobec wspaniałej rzeczywistości natury ludzkiej może nas ogarnąć to samo zdumienie o którym mówi Psalmista. Przejawia się ona w otwarciu na Tajemnicę, w zdolności zadawania sobie głębokich pytań na temat samych siebie i pochodzenia wszechświata, jako odbicie w głębi serca najwyższej Miłości Boga, początku i kresu wszystkich rzeczy, każdego człowieka i narodów4. Transcendentna godność osoby jest istotną wartością mądrości judeochrześcijańskiej, a dzięki rozumowi może być uznana przez wszystkich. Tę godność, pojmowaną jako zdolność do wychodzenia poza granice własnej materialności i szukania prawdy, należy uznać za dobro powszechne, niezbędne do budowania społeczeństwa, mającego na celu realizację i pełnię człowieka. Poszanowanie zasadniczych elementów godności człowieka, takich jak prawo do życia i prawo do wolności religijnej, jest warunkiem legitymacji moralnej wszelkiej normy społecznej i prawnej. Wolność religijna i wzajemny szacunek 3. Wolność religijna leży u źródeł wolności moralnej. W istocie, otwarcie na prawdę i na dobro, otwarcie na Boga, zakorzenione w naturze ludzkiej, nadaje każdemu człowieko- wi pełną godność i gwarantuje pełny wzajemny szacunek osób. Dlatego wolność religijną należy pojmować nie tylko jako brak przymusu, lecz przede wszystkim jako zdolność podporządkowania własnych wyborów prawdzie. Istnieje ścisły związek między wolnością a poszanowaniem; w istocie „poszczególni ludzie i zbiorowości ludzkie w korzystaniu ze swoich praw są zobowiązani prawem moralnym do brania pod uwagę również praw innych ludzi oraz swoich obowiązków wobec innych i wobec dobra wspólnego wszystkich”5. Wolność nastawiona wrogo w stosunku do Boga lub na Niego obojętna przeczy w końcu samej sobie i nie gwarantuje pełnego poszanowania drugiego człowieka. Gdy wolę uważa się za całkowicie niezdolną do poszukiwania prawdy i dobra, nie ma ona obiektywnych powodów ani motywacji do działania, lecz tylko chwilowe i przypadkowe interesy, nie ma „tożsamości”, którą należy chronić i kształtować poprzez prawdziwie wolne i świadome wybory. Nie może zatem domagać się poszanowania ze strony „woli” innych, również oderwanych od swej najgłębszej istoty, które mogą domagać się uznania innych „racji” czy wręcz braku „racji”. Złudzenie, że relatywizm moralny może być szansą na pokojowe współżycie, jest w rzeczywistości źródłem Por. Ekumeniczny Sobór Watykański II, Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate, 1. 5. Tenże, Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae, 7. podziałów i odmawiania godności istotom ludzkim. Zrozumiałe jest zatem, że w jedności osoby ludzkiej trzeba uznać dwa wymiary: wymiar religijny i wymiar społeczny. W związku z tym jest rzeczą nie do pomyślenia, by wierzący „musieli wyrzec się części samych siebie – swej wiary – aby być aktywnymi obywatelami. Nigdy nie powinna zajść konieczność wyparcia się Boga, aby móc korzystać ze swoich praw”6. Rodzina szkołą wolności i pokoju 4. Skoro wolność religijna jest drogą do pokoju, wychowanie religijne jest skutecznym sposobem uczenia nowych pokoleń uznawania w drugim człowieku brata i siostry, z którymi należy razem być w drodze i współpracować, ażeby wszyscy czuli się żywymi członkami jednej rodziny ludzkiej, z której nikt nie powinien być wykluczony. Rodzina oparta na małżeństwie, wyrażająca ścisły i komplementarny związek mężczyzny i kobiety stanowi w tej sytuacji pierwszą szkołę, w której wychowują się oraz rozwijają pod względem społecznym, kulturalnym, moralnym i duchowym dzieci, które powinny zawsze znajdować w ojcu i matce pierwszych świadków życia nastawionego na poszukiwanie prawdy i miłości Bożej. Rodzice powinni zawsze mieć możliwość przekazywania dzieciom w sposób wol- ny, bez przymusu i odpowiedzialnie, własnego dziedzictwa wiary, wartości i kultury. Rodzina, pierwsza komórka społeczności ludzkiej, jest podstawowym środowiskiem wychowania do harmonijnych relacji na wszystkich poziomach ludzkiego współżycia, jako naród i na płaszczyźnie międzynarodowej. Tą drogą należy podążać, w sposób mądry, aby budować trwałą i solidarną tkankę społeczną, aby przygotowywać młodych ludzi do odpowiedzialnego podejmowania swoich zadań w życiu, w wolnym społeczeństwie, w duchu zrozumienia i pokoju. Wspólne dziedzictwo 5. Można by powiedzieć, że wśród podstawowych praw i wolności, zakorzenionych w godności osoby, status wolności religijnej ma charakter specjalny. Kiedy uznawana jest wolność religijna, godność osoby ludzkiej jest szanowana u podstaw, a i etos oraz instytucje narodów umacniają się. I przeciwnie, kiedy odmawia się wolności religijnej, kiedy próbuje się uniemożliwiać wyznawanie swej religii czy swej wiary i życie zgodnie z nimi, znieważa się godność człowieka, a zarazem wystawia się na szwank sprawiedliwość i pokój, które opierają się na prawidłowym porządku społecznym, budowanym w świetle Najwyższej Prawdy i Najwyższego Dobra. 4. 6 Przemówienie do Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych (18 kwietnia 2008 r.); aas 100 (2008), 337; „L’Osservatore Romano”, wyd. polskie, n. 5/2008, s. 58. 6. 7 ORĘDZIE NA ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU 2011 W tym sensie wolność religijna jest też zdobyczą kultury politycznej i prawnej. Jest ona dobrem zasadniczym: każdy człowiek musi mieć możliwość swobodnego korzystania z prawa do wyznawania i wyrażania – indywidualnie bądź wspólnotowo – własnej religii czy własnej wiary, zarówno publicznie, jak i prywatnie, w nauczaniu, praktykach, publikacjach, w sprawowaniu kultu i obrzędów. Nie powinien napotykać przeszkód w przypadku, gdyby zechciał przyjąć inną religię czy nie wyznawać żadnej. Znamienne jest w tym zakresie prawo międzynarodowe, które stanowi ważny punkt odniesienia dla państw, nie dopuszcza bowiem żadnych odstępstw od wolności religijnej, z wyjątkiem braku poszanowania słusznego wymogu ładu publicznego, zgodnego ze sprawiedliwością7. Ustawodawstwo międzynarodowe przyznaje zatem prawom natury religijnej taki sam status, jaki ma prawo do życia i do wolności osobistej, na potwierdzenie faktu, że należą one do najważniejszych praw człowieka, do praw uniwersalnych i naturalnych, z którymi prawo stanowione przez człowieka nie może być sprzeczne. Wolność religijna nie jest wyłącznym dziedzictwem wierzących, lecz całej rodziny ludów ziemi. Jest nieodzownym elementem państwa prawa; nie można jej odmawiać, nie podważając zarazem wszystkich podstawowych praw i wolności, jest ona bowiem ich syntezą i szczytem. Pokazuje ona, w jakim stopniu szanuje się wszystkie inne prawa człowieka”8. Umożliwiając korzystanie ze specyficznie ludzkich praw, stwarza niezbędne przesłanki urzeczywistnienia integralnego rozwoju, który obejmuje całą osobę we wszystkich jej wymiarach9. Wymiar publiczny religii 6. Wolność religijna – jak każda wolność – bierze początek w sferze osobistej, lecz urzeczywistnia się w relacji z innymi. Wolność bez relacji nie jest wolnością pełną. Także wolność religijna nie sprowadza się do wymiaru jedynie indywidualnego, lecz realizuje się we własnej wspólnocie i w społeczeństwie, zgodnie z tym, że osoba jest istotą relacyjną, a religia ma charakter publiczny. Relacyjność jest decydującym elementem wolności religijnej, który stanowi dla wspólnot wierzących bodziec do praktykowania solidarności ze względu na wspólne dobro. W tym wymiarze wspólnotowym każda osoba pozostaje jedyna i niepowtarzalna, a zarazem osiąga pełnię i w pełni się realizuje. Por. Ekumeniczny Sobór Watykański II, Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae, 2. Jan Paweł II, Przemówienie do uczestników zgromadzenia parlamentarnego Organizacji ds. Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) (10 października 2003 r.), 1: AAS 96 (2004), 111; „L’Osservatore Romano”, wyd. polskie, n. 3/2004, s. 18. 9. Por. Benedykt XVI, enc. Caritas in veritate, 11. 7. 8. 8 Wkład wspólnot religijnych w społeczeństwo jest niezaprzeczany. Istnieje wiele instytucji charytatywnych i kulturalnych, które świadczą o konstruktywnej roli wierzących w życiu społecznym. Jeszcze większe znaczenie ma etyczny wkład religii w sferę polityczną. Zamiast być marginalizowany czy zakazywany, powinien on być pojmowany jako ważny wkład w promocję wspólnego dobra. W tej perspektywie trzeba wspomnieć o wymiarze religijnym kultury, tworzonej przez wieki dzięki wkładowi społecznemu, a przede wszystkim etycznemu religii. Ten wymiar nie oznacza bynajmniej dyskryminacji osób, które nie wyznają tej wiary, lecz raczej umacnia spójność społeczeństwa, integrację i solidarność. Wolność religijna jako siła wolności i cywilizacji – niebezpieczeństwa wynikające z instrumentalizacji 7. Instrumentalne wykorzystywanie wolności religijnej do zamaskowania ukrytych interesów, takich jak na przykład obalenie ustanowionego porządku, zagarnięcie zasobów bądź utrzymanie władzy przez jakąś grupę, może spowodować ogromne szkody w społeczeństwie. Fanatyzmu, fundamentalizmu, praktyk godzących w godność człowieka nie można nigdy usprawiedliwiać, a tym bardziej, gdy działa się w imię religii. Wyznawanie 10. danej religii nie może być wykorzystywane instrumentalnie ani narzucane siłą. Państwa i różne wspólnoty ludzkie nie mogą zatem nigdy zapominać, że wolność religijna jest warunkiem poszukiwania prawdy, a prawdy nie narzuca się siłą, ale „mocą samej prawdy”10. W takim sensie religia jest siłą pozytywną i mobilizującą do budowania społeczeństwa obywatelskiego i politycznego. Czyż można zaprzeczyć, że wielkie religie świata wniosły wkład w rozwój cywilizacji? Szczere poszukiwanie Boga doprowadziło do większego poszanowania godności człowieka. Wspólnoty chrześcijańskie ze swym dziedzictwem wartości i zasad znacząco przyczyniły się do tego, że osoby i narody nabrały świadomości własnej tożsamości i godności, a także do powstania instytucji demokratycznych oraz do sformułowania praw człowieka i odpowiadających im obowiązków. Również w dzisiejszych czasach w coraz bardziej zglobalizowanym społeczeństwie chrześcijanie mają obowiązek – nie tylko poprzez odpowiedzialne angażowanie się w życie społeczne, gospodarcze i polityczne, ale także przez świadectwo miłości bliźniego i wiary – wnosić cenny wkład w trudną i porywającą sprawę sprawiedliwości, integralnego rozwoju człowieka i właściwego uporządkowania spraw ludzkich. Wykluczenie religii z życia publicznego pozbawia Por. Ekumeniczny Sobór Watykański II, Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae, 1. 9 ORĘDZIE NA ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU 2011 je przestrzeni życiowej, która otwiera na transcendencję. Bez tego pierwszorzędnego doświadczenia niełatwym przedsięwzięciem staje się wskazywanie społeczeństwom konieczności przestrzegania uniwersalnych zasad etycznych i trudno jest o ustanowienie porządków państwowych i międzynarodowych, w których podstawowe prawa i wolności byłyby w pełni uznawane i wprowadzane w życie, zgodnie z celami – niestety jeszcze nie osiągniętymi bądź nie akceptowanymi – Powszechnej deklaracji praw człowieka z 1948 r. Zapraszamy do odwiedzenia parafialnej strony internetowej UWAGA: NOWY ADRES WWW http://debniki.sdb.org.pl ciąg dalszy w następnym numerze W dniu imienin składamy najserdeczniejsze życzenia ks. Mieczysławowi Kaczmarzykowi oraz panu Mieczysławowi Tulei, aby Maryja Boża Rodzicielka w tym szczególnym dniu i w całym nowym roku otoczyła Was swoją opieką, a Pan Bóg niech obdarzy was swoją łaską do wytrwałości w codziennej pracy. Dziękujemy ks. Mieczysławowi za poświęcenie i tak potrzebną posługę w konfesjonale. Panu Mieczysławowi Tulei dziękujemy za uświetnianie naszych Mszy Świętych. Dużo Błogosławieństwa Bożego redakcja 10 11 List pasterski Episkopatu Polski w związku z przywróceniem dnia wolnego od pracy w uroczystość Objawienia Pańskiego Umiłowani w Chrystusie Panu, Bracia i Siostry! Liturgia Kościoła wprowadza nas w Nowy Rok w atmosferze świątecznej radości i wdzięczności. Dziękujemy Bogu Ojcu za Słowo, które stało się ciałem i zamieszkało między nami. Za to, że oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy (J 1,14). Zbawiciel dał się poznać prostym betlejemskim pasterzom i uczonym Mędrcom ze Wschodu – ludziom, których serca były wrażliwe i otwarte na przyjęcie tajemnicy BogaCzłowieka. 1. W Ewangelii według św. Mateusza czytamy, że Mędrcy weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon (Mt 2,11). Na pamiątkę tego wydarzenia już od IV wieku po Chrystusie obchodzimy uroczystość Objawienia Pańskiego, zwaną także świętem Trzech Króli. Jest to jedno z pierwszych świąt ustanowionych przez Kościół. W tradycji wschodniej uroczystość ta nazywana jest Epifanią, czyli objawieniem się Boga człowiekowi w Jezusie Chrystusie. Obok Bożego Narodzenia i Zmartwychwstania Pańskiego jest to najstarsze i najbardziej uroczyste święto obchodzone w Kościele powszechnym. 12 Uroczystość Objawienia Pańskiego niesie głębokie w treści przesłanie. Jest nim prawda o objawieniu człowiekowi tajemnicy zbawienia w Jezusie Chrystusie. Prorok Izajasz głosi nadejście nowej epoki, w której do odnowionej Jerozolimy – do światła chwały Pańskiej – podążać będą narody. Psalmista zaś zapowiada, że Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, królowie Szeby i Saby złożą daninę. I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, wszystkie narody będą mu służyły (Ps 72,10n). Prorocza wizja Izajasza oraz natchnione słowa psalmisty kierują nasze myśli do wydarzenia, które zostało opisane na kartach Ewangelii, a którego pamiątkę obchodzić będziemy za kilka dni. W Mędrcach przybyłych do Betlejem, by pokłonić się nowo narodzonemu Królowi, tradycja chrześcijańska zawsze widziała reprezentantów wszystkich narodów. Chrystus objawił się im jako Zbawiciel świata. Mędrcy świata, monarchowie prowadzeni byli przez gwiazdę, która w kulturze Wschodu jest symbolem boskości i znakiem Wielkiego Króla. Na wzór Abrahama opuścili swój dom i swoją ojczyznę, aby udać się w daleką podróż. Towarzyszyła im nadzieja na odnalezienie nowo narodzonego Króla – Mesjasza. Gdy Go odnaleźli, złożyli Mu w ofierze dary: złoto, kadzidło i mirrę. Były one wyznaniem wiary w boską i królewską godność Chrystusa oraz zapowiedzią Jego przyszłego cierpienia. Historia Mędrców – Trzech Króli – to głęboki w treści symbol życiowej drogi każdego człowieka podążającego za światłem wiary. W obrazie Mędrców cała ludzkość przybywa do Betlejem, aby w Jezusie uznać obiecanego Mesjasza i złożyć Mu należny hołd. 2. Radość z przeżywania tajemnicy Objawienia Pańskiego posiada w tym roku dodatkowy motyw. Święto Trzech Króli będzie w naszej Ojczyźnie znowu dniem wolnym od pracy. Tak jest od wieków w wielu krajach Europy, np. w Austrii, w Niemczech, we Włoszech, w Hiszpanii i w Szwecji. Podobnie było również w naszej Ojczyźnie przez stulecia, aż do 1960 roku, kiedy to władze komunistyczne odebrały wiernym dzień wolny od pracy w święto Trzech Króli. Z satysfakcją przyjmujemy decyzję polskiego Parlamentu, który przywrócił status dnia wolnego uroczystości Objawienia Pańskiego. Decyzja ta była poprzedzona w minionych latach wieloma inicjatywami obywatelskimi. Składamy serdeczne podziękowanie tym wszystkim, którzy swoją modlitwą, zatroskaniem o tradycję Kościoła oraz konkretnymi działaniami z determinacją wspierali zamysł przywrócenia uroczystości Objawienia Pańskiego należnego jej miejsca w życiu społecznym i religijnym Polaków. Niech nasza chrześcijańska radość wyrazi się w tym dniu poprzez udział we Mszy Świętej. Pragniemy przypomnieć, że uroczystość Objawienia Pańskiego należy do ustanowionych przez Kościół dni świętych, w które każdy katolik jest zobowiązany do uczestniczenia w Eucharystii. Niech nasz udział w liturgii Kościoła będzie wyrazem wdzięczności Bogu, który objawił się światu w Jezusie Chrystusie i przez Niego wezwał do siebie ludzi wszystkich narodów, ras i języków. W Nim wybrał także nas – jak nam przypomniał św. Paweł w drugim czytaniu – abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym (Ef 1,4-6). 3. Uroczystość Objawienia Pańskiego podkreśla bardzo mocno powszechność Kościoła oraz jego misyjny charakter. Powołani do wspólnoty wierzących pragniemy spłacać dług wdzięczności wobec Boga, który nas wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła (1 P 2,9). Dziękujemy za dar Kościoła, który przeprowadził nas przez bramę chrztu i przyjął do chrześcijańskiej rodziny Dzieci Bożych. Wyrażamy tę wdzięczność przez modlitwę i przez wsparcie dzieł misyjnych prowadzonych przez polskich misjonarzy. Świadomi przyjętego kiedyś przez naszych przodków skarbu wiary, chcemy dzielić się nią z innymi. Myślą i sercem obejmujemy wspólnoty chrześcijańskie żyjące na wszystkich kontynentach. Pragniemy wspierać zwłaszcza te, które przeżywają trudności oraz dni próby. Pamiętamy o tych, którzy nie poznali jeszcze światła Ewangelii i nie doświadczyli bezgranicznej miłości Zbawiciela. Wyrażamy naszą solidarność 13 List pasterski Episkopatu Polski z cierpiącymi prześladowanie ze względu na wiarę w Chrystusa. Bracia i Siostry! W wymiarze duchowym wszyscy możemy być misjonarzami. Ofiarujmy więc dziełu ewangelizacji dar naszej modlitwy, od której Chrystus uzależnił powodzenie misji Kościoła. Módlmy się żarliwie, aby w każdym zakątku świata była głoszona Ewangelia. Prośmy Boga, aby objawianie światu Jezusa Chrystusa, jedynego Odkupiciela człowieka, odbywało się bez przeszkód i w prawdziwym pokoju. W nadchodzącą uroczystość Objawienia Pańskiego zbierane będą w kościołach ofiary na fundusz misyjny, wspierający polskich misjonarzy i misjonarki w ramach działalności Komisji Konferencji Episkopatu Polski ds. Misji. Pamiętajmy, że każdy czyn i każda ofiara na rzecz misji przybliża nas samych do Chrystusa i czyni nas wiarygodnymi uczniami Zbawiciela. Objawienie Pańskie jest patronalnym świętem Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci. Wszystkim młodym angażującym się w dzieła misyjne, zwłaszcza w akcję kolędników misyjnych, błogosławimy i zachęcamy do dalszej pomocy w głoszeniu Dobrej Nowiny o Jezusie Chrystusie. Bracia i Siostry! W uroczystość Objawienia Pańskiego duszpasterze błogosławią kadzidło i kredę, którą znaczymy drzwi naszych mieszkań. Wyrażamy przez to, że nowo 14 narodzony Chrystus został przyjęty w naszym domu i obdarza jego mieszkańców swoim błogosławieństwem. Życzymy Wam błogosławieństwa Boga, który z miłości do człowieka posłał na świat swego Syna. Chrystus, który został ogłoszony narodom i znalazł wiarę w świecie (por. 1 Tm 3,16) niech będzie z Wami i błogosławi Wasze domy, mieszkania, szkoły i miejsca pracy. Nowo narodzony Książę Pokoju niech Was obdarza każdego dnia Nowego Roku swoim pokojem. Przedziwny Doradca, Światłość świata, niech wnosi w Wasze życie blask prawdy, która czyni człowieka prawdziwie wolnym. Słowo Wcielone, które wśród nas zamieszkało, niech będzie źródłem niegasnącej nadziei, rozpalającym płomień wiecznej miłości, dzięki której życie ludzkie ma sens. Powierzając Was wstawiennictwu Matki Bożej, która z taką czułością pochyla się nad swoim Boskim Synem w Betlejem i ukazuje Go światu, z serca Wam błogosławimy w Jego imię. Podpisali: Pasterze Kościoła Katolickiego w Polsce zgromadzeni na 353. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie, w dniach 28-29 września 2010 r Chór Dębnicki przy Parafii Św. Stanisława Kostki to grupa ludzi w różnym wieku integrująca się poprzez śpiew na chwałę Panu. Chór powstał 20 października 2002 roku z inicjatywy ówczesnego proboszcza Ks. Roberta Wróblewskiego. Niepowtarzalny klimat cotygodniowych spotkań jest zasługą przede wszystkim dyrygującej od początku chórem Pani Joanny Gutowskiej-Kuźmicz. W strumieniu płynącego coraz szybciej czasu, w świecie notowań giełdowych, szybkich biznesów, wyścigu szczurów my znajdujemy czas na modlitwę, śpiew i refleksję – to nasze parafialne życie kulturalne, które trwa już ponad 8 lat – dołącz do nas. Zapraszamy Próby we wtorki o 19.00 w podziemiach kościoła 15 Być świadkami Bożego Miłosierdzia w dzisiejszym świecie (6) Błogosławiona Aniela Salawa Zgłębiając historię miłosierdzia w Krakowie i szukając śladów świadków Bożego Miłosierdzia wspominamy błogosławioną Anielę Salawę – miłosierną służącą. Jakże często dziś słowo „służąca” ma negatywny wydźwięk, a droga służenia człowiekowi zaprowadziła Anielę Salawę do świętości. Aniela Salawa urodziła się 9 września 1881 r w Sieprawiu – wiosce oddalonej o 20 km od Krakowa. Była dzieckiem wrażliwym, ale słabego zdrowia. Pracowała w domu i na służbie. Ukończyła dwie klasy podstawowe i opanowała sztukę pisania i czytania. Z pasją czytała książki religijne. Była opanowana, dobra, życzliwa dla otoczenia. Umiłowała modlitwę. W niej szukała siły potrzebnej do kształtowania swojego charakteru. W młodości nie interesuje ją świat zabaw, tańca i koleżeństwo z chłopcami. Odrzuciła propozycję małżeństwa. Miała nadzieję, że zostanie siostra zakonną. Jesienią 1897 roku w wieku 16 lat Aniela przybywa do Krakowa w poszukiwaniu pracy. Do Sieprawia rodzinnej wioski powraca w każde wakacje, aż do czasu kiedy rodzice cały majątek przekazali bratu. Na zawsze rozstała się z Sieprawiem po śmierci matki. Bolesne doświadczenia, które ją spotkały zmusiły 16 ją do głębokiej refleksji. Szczególnym punktem zwrotnym w jej życiu była śmierć jej siostry Teresy. Doświadczyła słabości i przemijalności życia. Nie została przyjęta do zakonu. Szukała innej przestrzeni życia, w zabawach. Na jednej z nich miała widzenie Jezusa, który powiedział jej, że czeka na nią w kościele. Przerwała zabawę i odtąd Jezus stał się dla niej najważniejszy. Droga, którą przebyła Aniela nie należała do łatwych. Często musiała zmieniać domy i pracę. Bywało, że zostawała zwolniona po miesiącu pracy ponieważ nie potrafiła sprostać nałożonym obowiązkom albo uniemożliwiano jej uczestniczenie we mszy świętej na co się nie godziła. Należała do Stowarzyszenia Świętej Zyty, które ogarniało służące i tworzyło dla nich środowisko wsparcia i pomocy. W roku 1911 została pokojówką u państwa Fischerów. Pani domu po kilku miesiącach zmarła, mąż jej zatrzymał Anielę jako pomoc. Niestety pan Fischer adwokat, pod wpływem kobiet, które gościł w swoim domu, a którym przeszkadzała uczciwa postawa Anieli wyrzucił ją na ulicę. Swą decyzję uzasadnił oszczerstwem. Zarzucił Anieli kradzież jego pieniędzy. Po kilku latach wzorowej pracy zupełnie bezpodstawnie została oczerniona. Nikt z tych którzy ją znali nie wierzył w postawiony zarzut. Aniela przebaczyła i nie wracała do tego. Tajemnica miłosierdzia jest ukryta w akcie przebaczającej miłości. Na krzywdę można odpowiedzieć nienawiścią, ale wówczas zło z serca tego, kto krzywdzi, przedostaje się w serce zranionego. Serce Anieli było odporne na nienawiść. To jeden z ważnych wymiarów ewangelicznie rozumianego miłosierdzia. Zło trzeba dobrem zwyciężać, a krzywdę przebaczeniem. Aniela już wtedy była chora. Nie mogła podjąć żadnej ciężkiej pracy. Wynajęła suterynę, po której ścianach spływała woda. Przeżyła w niej pięć lat. Chora na stwardnienie rozsiane i gruźlicę nie miała szans na lepsze życie. Ostatnie pięć dni swojego życia spędziła w szpitalu Zytek. Odeszła do Pana 12 marca 1922 roku. Szczególnym okresem w życiu Anieli był czas I wojny światowej. Kraków był zagrożony, szpitale pełne rannych, panował głód. Opatrzność sprawiła, że pan adwokat Fischer wyjechał na kilka miesięcy pozostawiając dom pod opieką Anieli. Miała teraz więcej czasu by pomóc potrzebującym. Nawiązała kontakt z chorymi w szpitalu zakaźnym. Przygotowywała im jedzenie i umieszczała koszu, którzy chorzy spuszczali przez okno, bo wejście do szpitala było zabronione. Określano ją jako „pani Aniela” lub „święta panienka”. Czekano na jej uśmiech. Odwiedzała chorych. Sama zmagając się z własną słabością niosła pomoc innym i miała na uwadze troskę o życie doczesne chorych i ich zbawienie. Aniela działała też w Bractwie Franciszkańskim. W biurze jej pana pracował sekretarz Ludwik Młynarski, który był chory i rozpaczał, gotowy był nawet popełnić samobójstwo. Aniela widząc, że jej prośby nic nie dają poprosiła Pana Boga by na jej ramiona złożył jego chorobę. Ludwik wyzdrowiał, a Aniela została dotknięta chorobą stwardnienia rozsianego i gruźlicą. Pomagając innym sama znalazła się w kręgu potrzebującej pomocy. Doświadczyła tajemnicy cierpienia. To zbliżało ją do Chrystusowego Krzyża. Cierpienie i nieuleczalna choroba na tym etapie życia jawią się jako powołanie. Aniela wybrała samotność otwartą na pomoc potrzebującym. Była mistyczką i Bóg był dla niej najważniejszy. Pełniła Jego wolę i odnajdywała się na swoim krzyżu w wielkiej jedności z Jezusem. Błogosławiona Aniela Salawa odsłania pewne wymiary miłosierdzia heroicznego. Nie była działaczką. Jej miłosierdzie było posługą jej dobrych rąk i kochającego serca. A to jest miłosierdzie na które stać każdego człowieka niezależnie od tego jaki zawód wykonuje. Opracowała Teresa na podstawie „Dziedzictwo Miłosierdzia” wyd. Św. Stanisława BM, Kraków 2010 17 E kono m ia jest dla człowieka Szukając przyczyn obecnego największego globalnego kryzysu finansowego od czasu II wojny światowej nie należy mówić o jakiś tam automatycznych, enigmatycznych mechanizmach globalizacji ale trzeba powiedzieć wprost – to żądza zysku banków inwestycyjnych i tzw. funduszy hedgingowych doprowadziła do tego kryzysu. Banki tę gonitwę za nie realnym oprocentowaniem sfinansowały na kredyt. Co gorsza na naszych oczach, ci odpowiedzialni za te banki i firmy z sutymi zyskami opuścili plac gry. Banki i fundusze można rzecz roztrwoniły miliardy ale rachunki za to płacą zwykli ludzie, po tym jak państwu zabraniano „wtrącania się” w rynek. Najgorsze jest to, że menadżerowie tych firm wiedzieli, że ponoszą duże ryzyko ale to nie było ich osobiste ryzyko. A ponieważ dzisiejsza gospodarka to sieć wzajemnych powiązań i serce całego układu, to całe społeczeństwa swoimi podatkami muszą zapłacić za zaistniałe straty. I mamy ciekawe zjawisko ekonomiczne zyski są prywatyzowane a straty upaństwawiane. I stało się to co miało się stać – tak zwane twarde prawa ekonomii przestały działać w takim nieludzkim świecie. My to już znamy, jak marksiści chcieli zbudować społe- 18 czeństwo „sprawiedliwości społecznej” przestając się liczyć z prawem moralnym, okazało się, że nic nie osiągnęli, ani dobrobytu, ani sprawiedliwości. Jan Paweł II powiedział to już jasno: Koncepcja marksistowska poniosła klęskę ale nadal występują na świecie zjawiska marginalizacji i wyzysku, zwłaszcza w Trzecim Świecie, a także zjawiska alienacji człowieka, zwłaszcza w krajach najbardziej rozwiniętych, przeciw czemu stanowczo występuje Kościół. (...) Istnieje wręcz niebezpieczeństwo rozpowszechnienia się radykalnej ideologii kapitalizmu, która odmawia nawet ich rozpatrywania, uważając a priori za skazane są na niepowodzenie wszelkie próby stawienia im czoła, pozostawiając ze ślepą wiarą ich rozwiązanie swobodnej grze sił rynkowych Jan Paweł II, Centensimus annus, 42- dz. cyt. s.86 O postawieniu kapitału ponad prawem moralnym można jeszcze wiele pisać. Z wielu tych przypadków wynika zawsze jedno, że wielu ludzi nie dr Maciej Lewandowski chce przyjąć prostej prawdy, że własność zobowiązuje. A „...inwestowanie ma zawsze znaczenie moralne, a nie tylko ekonomiczne” jak pisał w encyklice Centensimus annus (nr 36) Jan Paweł II. Niestety kryzys finansowy pogłębia jeszcze bardziej przepaść pomiędzy bogatymi a biednymi. W obecnym świecie ponad miliard ludzi żyje w ekstremalnej nędzy za mniej niż dolara dziennie. Natomiast jeżeli granice ubóstwa przyjmiemy na dwa dolary dziennie na człowieka, to poniżej tej granicy żyje ponad dwa i pół miliarda ludzi. Z drugiej strony jeden procent ludności dysponuje ponad czterdziestoma procentami majątku świata. Na tą biedniejszą połowę ludności przypada tylko jeden procent światowych zasobów. Rozpiętość dochodów powiększa się szczególnie w USA, tu mówi się o working poor („pracujący biedacy”), czyli ludzie, którzy żyją po mimo pracy na granicy ubóstwa. To efekt globalizacji, gdzie pracownicy zgadzają się na obniżenie płacy, by nie dopuścić do przeniesienia ich zakładów w inne miejsce na świecie. Na ten temat w 2003 roku mocnych słów użył Jan Paweł II: Jest bulwersujące widzieć taką globalizacje, która warunki życia ubogich czyni jeszcze cięższymi, która nie przyczynia się do likwidacji głodu, nędzy i nierówności społecznych i która depcze brutalnie środowisko naturalne. Te aspekty globalizacji mogą prowadzić do ekstremalnych reakcji: do nacjonalizmu, fanatyzmu religijnego, a nawet do terroryzmu”. Do tego nie wolno dopuścić. Należy więc pracować nad tym, by gospodarka rynkowa rozwijała się w kierunku ku dobru wspólnemu i pozostawiając przestrzeń dla zinstytucjonalizowanej solidarności we właściwie funkcjonującym państwie socjalnym – a to w perspektywie dobra wspólnego całego świata. Państwo socjalne to warunek moralny, polityczny i ekonomiczny dla trwałości gospodarki rynkowej. Państwo socjalne uwalnia „gospodarkę rynkową” od ryzyka jakie niesie rynek i samo życie. Ryzyko jednostki (np.: ciężka choroba, starszy wiek, bezrobocie) bierze na siebie społeczeństwo jako solidarne zobowiązanie się do pomocy. Oczywiście państwo to powinno dawać ludziom szanse stawania na własne nogi, uczenia się i kształtowania własnego życia swoimi siłami (Abp Reinchard Marx – „Kapitał – Mowa w obronie człowieka”). Bo należy pamiętać, że „bogactwem człowieka jest on sam” (Jan Paweł II, Centensimus annus). 19 Z życia Kościoła w Polsce Stulecie Papieskiego Instytutu – domu dla księży-studentów w Rzymie Papieski Kościelny Instytut Polski w Rzymie rozpoczął setny rok działalności. Uroczystości jubileuszowe odbędą się 18 i 19 stycznia 2011r. Już teraz rozpoczynają się spotkania, koncerty i konferencje związane z obchodami 100-lecia Instytutu. W Papieskim Kościelnym Instytucie Polskim mieszkają księża skierowani przez biskupów na studia kościelne do Rzymu. Dom ten powstał z inicjatywy św. bp. Józefa Sebastiana Pelczara. Biskup przemyski poświęcił go osobiście 13 listopada 1910 r. Pierwszych 7 księży studentów zamieszkało w domu przy via Pietro Cavallini 38 w styczniu 1911 r. Od tego czasu podczas studiów w Rzymie w Instytucie przebywało ok. 700 księży z Polski, m.in. ks. prof. Ryszard Rumianek i ks. prof. Waldemar Chrostowski. Spośród mieszkańców Instytutu Polskiego w Rzymie 46 księży zostało mianowanych biskupami, m.in. kard. Andrzej Deskur, kard. Józef Glemp, abp Stanisław Gądecki, abp Marian Gołębiewski, bp Jacek Jezierski. Biskupami zostali także ostatni rektorzy: ks. dr hab. Zbigniew Kiernikowski (1987-2002) i ks. dr Grzegorz Kaszak (2002-2008). 20 Przewodniczący Episkopatu Polski abp Józef Michalik zwraca uwagę, że Papieski Kościelny Instytut Polski w Rzymie ma szerokie znaczenie dla Kościoła w Polsce. – Kontakt z aktualnymi nurtami w teologii, studia na najznakomitszych uczelniach papieskich, bezpośredni oddech powszechnością Kościoła, znajomości i przyjaźnie kapłańskie przenoszą się i owocują w lokalnych społecznościach kościelnych i naukowych w Polsce – podkreśla abp Michalik, który przez szereg lat był rektorem podobnej placówki – Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie. Uroczyste obchody 100-lecia istnienia Polskiego Papieskiego Instytutu Kościelnego w Rzymie odbędą się w dniach 18-19 stycznia 2011 roku pod patronatem abp. Józefa Michalika. Zostali na nie zaproszeni członkowie Konferencji Episkopatu Polski, wychowankowie, pracujące w Instytucie zgromadzenia zakonne i dobroczyńcy. Obchody rozpoczną się we wtorek, 18 stycznia, uroczystą Mszą św. przy grobie Jana Pawła II w Grotach Watykańskich. Eucharystii tej będzie przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz, metropolita krakowski, a homilię wygłosi prymas Polski abp Józef Kowalczyk. Po południu rozpocznie się dwudniowe sympozjum poświęcone historii Instytutu, jego założycielowi – św. biskupowi Pelczarowi, a także opr. JK na podstawie materiałów z Biura Prasowego KEP postaciom prymasów Polski i formacji księży studentów. W środę, 19 stycznia, w liturgiczne wspomnienie św. Józefa Sebastiana Pelczara, w kaplicy Instytutu o godz. 18.00 będzie sprawowana, uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem kard. Zenona Grocholewskiego, prefekta Kongregacji Wychowania Katolickiego. Po Mszy św. zostanie poświęcona pamiątkowa tablica-wotum. Obchodom roku jubileuszowego w Instytucie Polskim towarzyszyć będzie szereg inicjatyw. Zaplanowano pielgrzymki, spotkania i koncerty. Pierwsze to spotkanie z autorem mozaiki w kaplicy Instytutu – . Marco Rupnikiem. (W 1973 r. wstąpił do zakonu jezuitów, a po studiach filozoficznych rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie). Odbyło się ono 2 grudnia. Z okazji jubileuszu przygotowywana jest księga pamiątkowa, której prezentacja odbędzie się podczas styczniowego sympozjum. Papieski Kościelny Instytut Polski jest instytucją kościelną pozostającą w szczególnej zależności od Stolicy Apostolskiej i poddany władzy oraz nadzorowi Konferencji Episkopatu Polski. Powstał dzięki wizji i staraniom świętego biskupa Józefa Sebastiana Pelczara, który 13 maja 1909 roku uzyskał od Papieża Piusa X pisemną aprobatę i błogosławieństwo. Dom został erygowany 19 marca 1910 r. dekretem św. Kongre- gacji Konsystorialnej „Religioso Polonae gentis”, pod nazwą Ospizio Polacco. Na siedzibę obrano dom przy via Pietro Cavallini 38. Powstanie polskiej placówki dla duchowieństwa w Rzymie było niezmiernie ważne w ówczesnej sytuacji rozbiorów. Od samego początku jednym z głównych celów powołania Instytutu do istnienia było - jak to jest wyrażone w „Poufnym memoriale” - umożliwienie kontaktu polskiej hierarchii kościelnej ze Stolicą Świętą. Instytut miał także integrować księży z różnych zaborów i przygotować fundament nowej rzeczywistości Kościoła w Polsce po odzyskaniu niepodległości. Ponadto, miał być oparciem dla polskich biskupów, przybywających do Wiecznego Miasta. W Instytucie zatrzymywał się kard. Stefan Wyszyński Prymas Polski. Właśnie tam powstawał projekt milenijnego listu do biskupów niemieckich z 1965 r. Tutaj odbywały się niektóre posiedzenia komisji wspólnej przedstawicieli Watykańskiego Sekretariatu Stanu i przedstawicieli Episkopatu Polski, podczas których w drugiej połowie lat osiemdziesiątych omawiano sprawy relacji Kościoła i państwa. Ojciec Święty Jan Paweł II odwiedził Papieski Kościelny Instytut Polski 5 XI 1980 r. Obowiązki rektorskie od czerwca 2008 r. pełni ks. prał. dr Bogusław Kośmider. 21 Kolęda – harmonogram wizyty duszpasterskiej Ks. Tadeusz Augustyn 28 XII 2010 (wtorek), ul. Jaworowa. 29 XII 2010 (środa), ul. Czechosłowacka. 3 I 2011 (poniedziałek), ul. Obrońców Poczty Gdańskiej 4 I 2011 (wtorek), ul. Biała Droga. 5 I 2011 (środa), ul. Dworska 7 I 2011 (piątek), ul. Praska 2–26. 8 I 2011 (sobota), ul. Praska 28, 28A. 10 I 2011 (poniedziałek), ul. Praska 30A-F, 32A. 11 I 2011 (wtorek), ul. Praska 32B, 32C. 12 I 2011 (środa), ul. Bałuckiego 1, 1A, 3, 5A, 5B. 13 I 2011 (czwartek), ul. Bałuckiego 5C, 5D. 14 I 2011 (piątek), ul. Bałuckiego 5E, 5F. 15 I 2011 (sobota), ul. Bałuckiego 7A, 7B, 7C, 7D. 17 I 2011 (poniedziałek), ul. Bałuckiego 7E. 18 I 2011 (wtorek), ul. Bałuckiego 7F, 7G. 19 I 2011 (środa), ul. Bałuckiego 7H, 7I. 22 20 I 2011 (czwartek), ul. Bałuckiego 9-13. 21 I 2011 (piątek), ul. Bałuckiego 14-27. 22 I 2011 (sobota), ul. Bałuckiego 28, 30, 31, 31A, 33, 35. Ks. Jan Dubas 2 I 2011 (niedziela), ul. Konfederacka 21, 23, 25, 27 od godz. 16.00. 3 I 2011 (poniedziałek), ul. Wasilewskiego, od godz. 16.00. 4 I 2011 (wtorek), ul. Szwedzka 1-22, od godz. 16.00. 5 I 2011 (środa), ul. Szwedzka 27–74, od godz. 16.00. 6 I 2011 (czwartek), ul. Szwedzka 23 /1-28/, od godz. 16.00. 7 I 2011 (piątek), ul. Szwedzka 23 /29–60/, od godz. 16.00. 8 I 2011 (sobota), ul. Szwedzka 23 /61–82/ od godz. 10.00 ul. Pawlickiego od godz. 14.00. 10 I 2011 (poniedziałek), ul. Powroźnicza od godz. 16.00. 11 I 2011 (wtorek), ul. Ceglarska 3, 4 od godz. 16.00. 12 I 2011 (środa), ul. Ceglarska 6, 8 od godz. 16.00. 13 I 2011 (czwartek), ul. Ceglarska 17 od godz. 16.00. 14 I 2011 (piątek), ul. Ceglarska 19, 21 od godz. 16.00. 15 I 2011 (sobota), ul. Ceglarska 23, 25, 27 od godz. godz. 10.00. 17 I 2011 (poniedziałek), ul. Pułaskiego 1–6 od godz. 16.00. 18 I 2011 (wtorek), ul. Pułaskiego 10 /1-30/ od godz. 16.00. 19 I 2011 (środa), ul. Pułaskiego 10 /31-62/ od godz. 16.00. 20 I 2011 (czwartek), ul. Pułaskiego 11, 12, 13 od godz. 16.00. 21 I 2011 (piątek), ul. Pułaskiego 21, 22 od godz. 16.00. 22 I 2011 (sobota) ul. Konfederacka 1, 4, od godz. 14.00. termin rezerwowy 23 I 2011 (niedziela), ul. Kapelanka 6 a. 24 I 2011 (poniedziałek), ul. Konfederacka 3, 5, 7, 9, 12, 13, 14, od godz. 16.00. 25 I 2011 (wtorek), ul. Konfederacka 15,16,17,19, od godz. 16.00. 26 I 2011 (środa), ul. Pułaskiego 14, od godz. 16.00. ks. Janusz Goraj 27 XII 2010 (poniedziałek), ul. Mieszczańska od nr 2 do 9, od godz. 15.30. 28 XII 2010 (wtorek), ul. Mieszczańska, od nr 9a do 19, od godz. 1530. 29 XII 2010 (środa), ul. Monte Cassino domki oraz blok nr 6, od godz. 15.30. 30 XII 2010 (czwartek), ul. Słomiana 4 /1-36/, od godz. 15.30 5 I 2011 (środa), ul. Słomiana 4 /37-66/, od godz. 16.00. 6 I 2011 (czwartek), ul. Słomiana 4 /67-100/, od godz. 15.30. 23 Kolęda – harmonogram wizyty duszpasterskiej 7 I 2011 (piątek), ul. Słomiana 2 /1-35/, od godz. 15.30. 8 I 2011 (sobota), ul. Słomiana 2 /36-70/, od godz. 9.30; po południu ul. Słomiana Domki 12 I 2011 (środa), ul. Na Ustroniu, od godz. 15.30. 13 I 2011 (czwartek), ul. Skwerowa /1-30/, od godz. 15.30. 14 I 2011 (piątek), ul. Skwerowa /31-52/, od godz. 15.30. 15 I 2011 (sobota), ul. Madalińskiego /3-15/, od godz. 9.00. 16 I 2011 (niedziela), ul. Madalińskiego /16-19/, od godz. 15.30. 19 I 2011 (środa), ul. Zagrody /2-5/, od godz. 16.00. 20 I 2011 (czwartek), ul. Zagrody /6-17/, od godz. 15.30. 21 I 2011 (piątek), ul. Zagrody (18-8A/20), od godz. 15.30. 22 I 2011 (sobota), ul. Zagrody (8A/21-45), od godz. 9.00. 23 I 2011 (niedziela), ul. Zagrody (8B/1-20), od godz. 15.30 24 26 I 2011 (środa), ul. Zagrody (8B/21-45), od godz. 15.30. ks. Michał Kaleta 3 I 2011 (poniedziałek), ul. Kapelanka 3 /1-32/ od godz. 15.00. 4 I 2011 (wtorek), ul. Kapelanka 3 /33-65/ od godz. 15.00. 5 I 2011 (środa), ul. Kapelanka 5 /1-32/ od godz. 15.00. 8 I 2011 (sobota), ul. Kapelanka 5 /33-64/ od godz. 15.00. 10 I 2011 (poniedziałek), ul. Zamkowa 1 - 7 i Sandomierska od godz. 15.00. 11 I 2011 (wtorek), ul. Zamkowa 9-18 od godz. 15.00. 12 I 2011 (środa), ul. Zamkowa 19-22 od godz. 15.00. ks. Leszek Kruczek 7 I 2011 (piątek), ul. Słomiana 22 /1-40/. 8 I 2011 (sobota), ul. Słomiana 22 /41-105/ i ul. Słomiana 24 /1-10/. 14 I 2011 (piątek), ul. Słomiana 24 /11-50/. 15 I 2011 (sobota), ul. Słomiana 24 /51-105/ i ul. Nowaczyńskiego. 20 I 2011 (czwartek), ul Rolna. 21 I 2011 (piątek), ul. Tyniecka i ul. Zagonów. 22 I 2011 (sobota), Rynek Dębnicki. 28 I 2011 (wtorek), ul. Konopnickiej, Zduńska i Kilińskiego. 29 I 2011 (środa), ul. Różana. ks. Michał SDS i księża współpracownicy. 27 XII 2010 (poniedziałek), ul. Kapelanka 6 /1-25/ od godz. 16.30, ul. Kapelanka 6 /26-50/ od godz. 16.30. 28 XII 2010 (wtorek), ul. Kapelanka 8 /1-26/ od godz. 16.30, ul. Kapelanka 8 /27-58/ od godz. 16.30. 29 XII 2010 (środa), ul. Kapelanka 10 /1-28/ od godz. 16.30, ul. Kapelanka 10 /29-62/ od godz. 16.30. 30 XII 2010 (czwartek), ul. Ceglarska 14 /1-25/ od godz. 16.30, ul. Ceglarska 14 /26-58/ od godz. 16.30. 2 I 2011 (niedziela), ul. Ceglarska 16 /1–27/ od godz. 15.00, ul. Ceglarska 16 /28-58/ od godz. 15.00. 3 I 2011 (poniedziałek), ul. Św. Jacka 90 – 36 od godz. 16.30, ul. Św. Jacka 30/1 – 32 od godz. 16.30. 04 I 2011 (wtorek), ul. Św. Jacka 26/28 – 1 od godz. 16.30, ul. Św. Jacka 24 d – 24/1 od godz. 16.30. 05 I 2011 (środa), ul. Św. Jacka 22 /1-28/ od godz. 16.30, ul. Św. Jacka 22 /29-63/ od godz. 16.30. 07 I 2011 (piątek), ul. Św. Jacka 22 /64-91/ od godz. 16.30, ul. Św. Jacka 22 /92-119/ od godz. 16.30. 08 I 2011 (sobota), ul. Św. Jacka 3 – 21 od godz. 15.00. 25 SALTROM ZAPRASZA Kolęda – harmonogram wizyty duszpasterskiej Ks. Andrzej Gołębiowski 29 XII 2010 (środa) Kapelanka 1A (1-36) 30 XII 2010 (czwartek) Kapelanka 1A (37 do końca) 03 I 2010 (poniedziałek) Barska 1-15 04 I 2010 (wtorek) Barska 17 - 30 05 I 2010 (środa) ul. Dębowa 4 i 6 07 I 2010 (piątek) ul. Słomiana 6 (1-24) 08 I 2010 (sobota) ul. Kapelanka 18, 23, 24A, 25, 27 29, 32 09 I 2010 (niedziela) ul. Barska 31 do końca 10 I 2010 (poniedziałek) ul. Twardowskiego (od początku do 44) 11 I 2010 (wtorek) ul.Twardowskiego (od 45 do 59) 12 I 2010 (środa) ul. Twardowskiego od 60 do końca i ul. Salezjańska 13 I 2010 (czwartek) ul. Dębnicka 14 I 2010 (piątek) ul. Słomiana 20 (1-36) 15 I 2010 (sobota) ul. Słomiana 20 ( 37 do końca) 26 16 I 2010 (niedziela) ul. Dębowa 14 17 I 2010 (poniedziałek) ul. Dębowa 12 18 I 2010 (wtorek) ul. Słomiana 6 (25 do końca) 19 I 2010 (środa) ul. Wierzbowa, Boczna, Zielna Salezjański Ruch Troski o Młodzież ul. Różana 5, 30-305 Kraków, tel. 12 269 30 00 www.saltrom.krakow.pl, e-mail: [email protected] W Nowym Roku życzymy wszystkim umiejętności dostrzegania drobnych radości na co dzień, wielu sił do pokonywania codziennych trudności oraz błogosławieństwa Bożego Salezjanie, pracownicy, wolontariusze oraz podopieczni Saltromu Salezjańska Zima 2010 ZAPISY NA FERIE JUŻ RUSZYŁY! Ferie w tym roku trwają od 31 stycznia do 13 lutego. W tym czasie organizujemy dwa turnusy narciarskie w Szczawie – pierwszy dla dzieci, drugi dla młodzieży - na które serdecznie zapraszamy! I turnus: 29.01 – 05.02.2011 — dzieci 10 – 13 lat /40osób/ II turnus: 05.02 – 12.02.2011 — młodzież 14 – 18 lat /40osób/ Zapraszamy również na odbywające się w tym czasie bezpłatne półkolonie. Szczegóły są dostępne na stronie www.saltrom.krakow.pl Opis miejsca: Miejscowość Szczawa położona jest w Gorcach, gdzie panują doskonałe warunki turystyczno-uzdrowiskowe (bogate źródła wód mineralnych, czyste powietrze, szlaki górskie). Dobre miejsce do uprawiania sportów zimowych. Szkoła oddalona jest około 200 m od wyciągu. 27 SALTROM ZAPRASZA Salezjański Ruch Troski o Młodzież ul. Różana 5, 30-305 Kraków, tel. 12 269 30 00 www.saltrom.krakow.pl, e-mail: [email protected] WYDARZY SIĘ… • ZAPRASZAMY NA WSPÓLNE KOLĘDOWANIE… …wszystkich saltromowych żeglarzy oraz korepetytorów i innych wolontariuszy. Spotkanie odbędzie się 9 stycznia w niedzielę – w programie msza święta o 18:00, a po niej poprzypominamy sobie wszelkie możliwe kolędy i pastorałki. Właściciele śpiewników z kolędami oraz gitar i innych instrumentów muzycznych są proszeni o ich zabranie. • KOREPETYCJE ZA JEDEN UŚMIECH Są to indywidualnie umówione spotkania dostosowane do możliwości czasowych ucznia i korepetytora. Odbywają się od poniedziałku do piątku od godzin porannych do późnego popołudnia. Jest to inicjatywa skierowana do tych uczniów, których rodziców nie stać na płatne korepetycje. Masz problem z zadaniem z matematyki? Język angielski jakoś Ci „nie wchodzi”? PRZYJDŹ NA DARMOWE KOREPETYCJE! Jesteś dobry z jakiegoś przedmiotu? A wiesz, że… dla niektórych to wciąż czarna magia! ZOSTAŃ WOLONTARIUSZEM SŁÓWKO NA NOWY ROK: Zawsze trzeba wiedzieć, kiedy kończy się jakiś etap w życiu. Jeśli uparcie chcemy w nim trwać dłużej niż to konieczne, tracimy radość i sens tego, co przed nami Paulo Coelho Piąta Góra Świat Dziecka Świetlica dla dzieci w wieku od 6 do 13 lat, czynna od poniedziałku do piątku w godzinach 14.30 - 18.30. Oratorium Miejsce dla młodzieży w wieku od 14 do 19 lat, gdzie w godzinach 15 - 20 można odrobić lekcje, zagrać w bilard, piłkarzyki, zjeść “małe co nieco”, obejrzeć film… KOREPETYCJE ZA JEDEN UŚMIECH Indywidualne spotkania dostosowane do możliwości czasowych ucznia i korepetytora, odbywają się od poniedziałku do piątku. PUNKT PORADNICTWA Bezpłatny punkt poradnictwa i konsultacji psychologiczno – pedagogicznej, w którym można uzyskać wsparcie, pomoc oraz informacje, gdzie szukać kontaktu ze specjalistami z różnych dziedzin. Yacht Club Miejsce skupiające pasjonatów żeglarstwa. Podejmuje się dzieła edukacji żeglarskiej i wychowania chrześcijańskiego poprzez organizowane co roku obozy mazurskie, rejsy, szkolenia na stopnie żeglarskie oraz cotygodniowe spotkania młodych żeglarzy – środy, godzina 19 WOLONTARIAT PO GODZINACH czwartki godz. 19 – spotkania dla wolontariuszy angażujących się w działalność Saltromu - spotkanie imieninowe wolontariuszy, Msza Święta i śpiewo-granie, zajęcia tematyczne, integracja. Saltrom skupia ponad stu wolontariuszy, którzy działają jako: - wychowawcy w świetlicy „Świat Dziecka” - wychowawcy w świetlicy „Oratorium przy Różanej” dla młodzieży - wychowawcy w czasie obozów - korepetytorzy - uczestnicy projektów Wolontariatu Europejskiego (European Voluntary Service – EVS) Praktyki SALTROM umożliwia odbycie praktyk uczniom i studentom studiów dziennych, zaocznych i wieczorowych. Kursy Saltrom organizuje: - Kurs Wychowawcy Kolonijnego - Kurs Kierownika Placówek Wypoczynku - Kurs na Stopień Żeglarza Jachtowego - Kurs na Stopień Sternika Jachtowego DOŻYWIANIE Zapewniamy codzienny posiłek dla uczestników naszych świetlic. W ramach współpracy z Bankiem Żywności regularnie przekazujemy żywność potrzebującym. Wszelkie informacje o działalności Saltromu są dostępne na stronie www.saltrom.krakow.pl oraz pod numerem tel. 12 269 30 00 ZAPRASZAMY! 28 29 Intencje Apostolstwa Modlitwy na rok 2011 Styczeń Kwiecień Lipiec Październik O Aby bogactwa świata stworzonego — jako cenny dar Boga dla ludzi — były chronione, dobrze wykorzystywane i dostępne dla wszystkich. M Aby chrześcijanie osiągnęli pełną jedność, dając świadectwo całemu rodzajowi ludzkiemu, że Bóg jest Ojcem wszystkich. O Aby Kościół — przez wiarygodne głoszenie Ewangelii — potrafił wciąż dawać następnym pokoleniom nowe powody do życia i nadziei. M Aby misjonarze, głosząc Ewangelię i dając świadectwo życia, potrafili nieść Chrystusa tym, którzy Go jeszcze nie znają. O Aby chrześcijanie przyczyniali się do łagodzenia cierpień fizycznych i duchowych chorych na aids, zwłaszcza w krajach najuboższych. M Za zakonnice pracujące na terenach misyjnych, aby były świadkami ewangelicznej radości i żywym znakiem miłości Chrystusa. O Za chorych w fazie terminalnej, aby wiara w Boga i miłość braci wspierały ich w cierpieniach. M Aby obchody Światowego Dnia Misyjnego wzmogły w ludzie Bożym zapał ewangelizacyjny i wsparcie działalności misyjnej przez modlitwę i pomoc materialną najuboższym Kościołom. Luty O Aby tożsamość rodziny była szanowana przez wszystkich i aby była uznawana jej niezastąpiona wartość dla całego społeczeństwa. M Aby na tych terenach misyjnych, gdzie najpilniejszym zadaniem jest zwalczanie chorób, wspólnoty chrześcijańskie potrafiły dawać świadectwo, że Chrystus jest u boku cierpiących. Marzec O Aby narody Ameryki Łacińskiej dochowywały wierności Ewangelii i cieszyły się coraz większą sprawiedliwością społeczną i pokojem. M Aby Duch Święty dawał światło i siłę chrześcijańskim wspólnotom i wiernym prześladowanym bądź dyskryminowanym z powodu Ewangelii w licznych regionach świata. 30 Maj O Aby osoby pracujące w środkach przekazu zawsze z szacunkiem odnosiły się do prawdy, solidarności i godności każdej osoby. M Aby Pan pozwolił Kościołowi w Chinach wytrwać w wierności Ewangelii i wzrastać w jedności. Czerwiec O Aby kapłani, zjednoczeni z Sercem Chrystusa, zawsze byli prawdziwymi świadkami troskliwej i miłosiernej miłości Boga. M Aby Duch Święty sprawił, że wiele osób w naszych wspólnotach pójdzie za głosem powołania misyjnego i będzie gotowych całkowicie poświęcić się szerzeniu królestwa Bożego. Sierpień Listopad O Aby Światowy Dzień Młodzieży, który odbywa się w Madrycie, był dla wszystkich młodych ludzi na świecie zachętą do tego, by swe życie złączyli i budowali z Chrystusem. M Aby chrześcijanie Zachodu otwierając się na działanie Ducha Świętego odzyskali świeżość i entuzjazm swej wiary. O Za wschodnie Kościoły katolickie, aby ich czcigodna tradycja była znana jako duchowe bogactwo, cenne dla całego Kościoła. M Aby kontynent afrykański znalazł w Chrystusie siłę, by wejść na drogę pojednania i sprawiedliwości, wskazaną przez ii Synod Biskupów poświęcony Afryce. Wrzesień Grudzień O Za wszystkich nauczycieli, aby umieli przekazywać umiłowanie prawdy i wpajać autentyczne wartości moralne i duchowe. M Aby wspólnoty chrześcijańskie, rozsiane na kontynencie azjatyckim, z zapałem głosiły Ewangelię, radością wiary dając świadectwo o jej pięknie. O Aby wszystkie ludy ziemi, poznając się wzajemnie i szanując, wzrastały w zgodzie i pokoju. M Aby dzieci i młodzież były zwiastunami Ewangelii i aby w swej godności były zawsze szanowane i chronione przed wszelką przemocą i wyzyskiem. Watykan, 31 grudnia 2009 r. 31 tydzień w m od l itwie 2 I 2011 2 Niedziela po Narodzeniu Pańskim, Czyt.: Syr 24, 1-2. 8-12; Ps 147, 12-13. 14-15. 19-20; Ef 1, 3-6. 15-18; J 1, 1-18; 700 · w int. śp. Bronisława Satoły w 3 rocz. śm., 830 · w intencji kapłanów, członków Żywego Różańca i ich rodzin, o Boże błogosławieństwo, zdrowie i opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w rozpoczynającym się roku, 1000 · w int. śp. Marii i Zofii, · w int. śp. zmarłych z rodziny Klasów oraz zmarłych rodziców, 1130 · w int. śp. Marii Kleszcz, 1300 · w int. śp. Kamili i Walentego Karkowskich, 1800 · w int. śp. Mieczysława Szymańskiego w 18 rocz. śm., 4 I 2011 Czyt.: 1 J 3, 7-10; Ps 98, 1. 7-8. 9; J 1, 35-42; 700 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), 800 · w int. śp. Karoliny Piszczek w 41 rocz. śm., 1800 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego, 6 I 2011 Uroczystość Objawienia Pańskiego Czyt.: Iz 60, 1-6; Ps 72, 1-2. 7-8. 10-11. 12-13; Ef 3, 2-3a. 5-6; Mt 2, 1-12; 700 · 830 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), 1000 · w intencji Grażyny i Bernarda, dziękczynna z okazji 32 rocznicy ślubu z prośbą o błogosławieństwo Boże i opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, 1130 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 1300 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), 1800 · w int. śp. Krzysztofa Sado, · w intencji Janiny o dalsze błogosławieństwo i łaski w dniu urodzin, 3 I 2011 Czyt.: 1 J 2,29 · 3,6; Ps 98, 1. 3cd-4. 5-6; J 1, 29-34; 700 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), · w intencji Piotra Błasiaka, o zdrowie, w dniu operacji, 800 · w int. śp. Mieczysława Mystka i rodziców, 1800 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 5 I 2011 Wspomnienie Czyt.: 1 J 3, 11-21; Ps 100, 1-2. 3. 4. 5; J 1, 43-51; 700 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 800 · 1800 · w intencji próśb i podziękowań do Matki Bożej, · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), · w intencji Małgorzaty, o wyzwolenie z depresji i dary Ducha Świętego przez przyczynę sługi Bożego Jana Pawła II, 7 I 2011 Czyt.: 1 J 3,22 · 4,6; Ps 2, 7-8. 10-11; Mt 4, 12-17. 23-25; 700 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 800 · w intencji Kazimierza Koguta, o zdrowie, błogosławieństwo Boże i opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, w rocznicę urodzin, 1630 · 1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego, 1800 · w int. śp. Eleonory w 1 rocz. śm., · w intencji Katarzyny i Janusza oraz ich synka Franciszka, dziękczynna z okazji rocznicy ślubu z prośbą o zdrowie i opiekę Matki Bożej Wspomnienia Wiernych, · w int. śp. Józefy, Stefana i Teresy, 32 8 I 2011 Czyt.: 1 J 4, 7-10; Ps 72, 1-2. 3-4ab. 7-8; Mk 6, 34-44; 700 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), 800 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 1700 · adoracja Najświętszego Sakramentu, 1800 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), · w int. śp. Józefa i Eugenii Szelągów, 9 I 2011 Trzecia Niedziela po Narodzeniu Pańskim, Święto Chrztu Pańskiego, Czyt.: Iz 42, 1-4. 6-7; Ps 29; Dz 10, 34-38; Mt 3, 13-17; 700 · 830 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), · w intencji ks. Tadeusza Nowaka, o zdrowie, od Kręgów Rodzin, 1000 · w int. śp. zmarłych z rodzin Habrów i Sojów, · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 1130 · w intencji Urszuli, dziękczynna w 18 rocznicę urodzin, z prośbą o błogosławieństwo Boże i opiekę Matki Bożej, 1300 · w intencji Małgorzaty i Elżbiety oraz ich rodzin, o Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, z okazji urodzin, 1800 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), 33 tydzień w m od l itwie 10 I 2011 Czyt.: Hbr 1, 1-6; Ps 97, 1-2. 6-7. 9 i12; Mk 1, 14-20; 700 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), 800 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 1800 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), 12 I 2011 Czyt.: Hbr 2, 14-18; Ps 105, 1-2. 3-4. 6-7. 8-9; Mk 1, 29-39; 700 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), 800 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 1800 · w intencji próśb i podziękowań do Matki Bożej, · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), 14 I 2011 Czyt.: Hbr 4, 1-5. 11; Ps 78, 3 i 4bc. 6-7. 8; Mk 2, 1-12; 700 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), 800 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego, 1800 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), 11 I 2011 Czyt.: Hbr 2, 5-12; Ps 8 2a i 5. 6-7. 8-9; Mk 1, 21-28; 700 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), · w int. śp. Stanisława Ciszewskiego w 46 rocz. śm., 800 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 1800 · w int. śp. zmarłych polecanych w wypominkach, · w int. śp. Wojciecha Kościuszko i Antoniny Wiśniowskiej, o życie wieczne, · w int. śp. Janiny Tryczyńskiej w rocz. śm. oraz Kazimierza, 13 I 2011 Czyt.: Hbr 3, 7-14; Ps 95, 6-7. 8-9. 10-11; Mk 1, 40-45; 700 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), 800 · 1800 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 15 I 2011 Czyt.: Hbr 4, 12-16; Ps 19, 8-9. 10 i 15; Mk 2, 13-17; 700 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), 800 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 1700 · adoracja Najświętszego Sakramentu, 1800 · w int. śp. Mariana Kruczka, · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), 34 16 I 2011 – 2 Niedziela Zwykła, Czyt.: Iz 49, 3. 5-6; Ps 40, 2 i 4ab. 7-8a. 8b-9. 10; 1 Kor 1, 1-3; J 1, 29-34; 700 · w int. śp. Barbary Kudelskiej, 830 · w intencji ks. Stanisława, o zdrowie i błogosławieństwo Boże w pracy z klerykami i kandydatami do zgromadzenia, od Kręgów Rodzin, · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego (gregoriańska), 1000 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska), 1130 · w int. śp. Haliny i Jerzego w 16 rocz. śm., 1300 · w int. śp. Jana Janeckiego w 6 rocz. śm., 1800 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska), · w int. śp. 35 Ogłoszeniaparafialne UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI 1. Przeżywamy Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki. Rozpoczynamy Nowy Rok 2011. Dzień dzisiejszy jest okazją do modlitwy o pokój na świecie, obchodzimy 34 Światowy Dzień Pokoju. Zapraszamy na wspólne kolędowanie i adorację Najświętszego Sakramentu na godzinę 17.30. 2. W dniu dzisiejszym swoje imieniny obchodzi ks. Mieczysław Kaczmarzyk. Czcigodnemu Solenizantowi wyrażamy naszą wdzięczność za ofiarną posługę w konfesjonale i przy ołtarzu, za kapłański przykład życia. Z całego serca życzymy ks. Mieczysławowi obfitości Bożych łask, a szczególnie tak potrzebnego zdrowia. 3.Dzisiaj, w niedzielę, a także w uroczystość Objawienia Pańskiego, Zespół Charytatywny rozprowadzać będzie poświęcone kadzidło i kredę. Przy tej okazji będzie można złożyć ofiary dla potrzebujących z naszej Parafii. 4. W niedzielę 16 stycznia o godzinie 15.00 zapraszamy na opłatek i na spotkanie dla wszystkich Grup Parafialnych, początek w kościele. Gorąco oczekujemy na wszystkich, także niezaangażowanych bezpośrednio w działalność grup, ale pragnących połamać się opłatkiem i wspólnie pokolędować. 5. W czwartek 6 stycznia przypada uroczystość Objawienia Pańskiego, Trzech Króli. Po raz pierwszy od wielu lat dzień ten jest dniem wolnym od pracy. W Uroczystość Objawienia Pańskiego msze święte odprawiane Redakcja: 1 st y c z n ia 2011 będą jak w każdą niedzielę. Tradycyjnie taca z tego dnia przeznaczona jest na misje. 6. W poniedziałek przypada wspomnienie Najświętszego Imienia Jezus. 7. W tym tygodniu przypada pierwszy czwartek, pierwszy piątek miesiąca. W czwartek na mszy św. będziemy się modlić o nowe, święte powołania kapłańskie i zakonne z naszej parafii, w intencji Służby Liturgicznej i Scholi. W piątek w godzinach rannych udamy się z posługą sakramentalną do chorych. 8. Jutro, w pierwszą niedzielę miesiąca zbierana będzie taca inwestycyjna na prowadzone w parafii remonty (w najbliższym czasie planujemy niewielką modernizację instalacji ogrzewania kościoła). 9. Trwa wizyta duszpasterska. Pragniemy spotkać się modlitwie i rozmowie, w miarę możliwości, z całą rodziną. Na stole powinny znajdować się: krzyż, świece, Pismo Święte, woda święcona i kropidło, zeszyty dzieci z religii. Zwykle 2 dni przed kolędą, ministranci roznoszą karteczki z przybliżoną godziną kolędy. 10. Wszystkim Parafianom i Gościom życzymy w Nowym Roku Pańskim 2011 wszelkiej pomyślności, niech nasza codzienna praca i współpraca duchowa z łaską Bożą przyniosą nam owoce pokoju i spełnienie naszych marzeń. Ks. Jan Dubas, proboszcz Ks. Jan Dubas, Teresa Flanek, Magdalena Dudek, Maria Kantor, Zofia Niemiec, Łukasz Pilarczyk, red. nacz. Janusz Kościński, Wojciech Pietras tel. (012) 269 16 18 Internet: http://debniki.sdb.org.pl 36 koszt.wydania 0,90 zł
