Charakterystyka berylowców. 1. Konfiguracje elektronowe
Transkrypt
Charakterystyka berylowców. 1. Konfiguracje elektronowe
LCH 2 Zajęcia nr 26 Charakterystyka berylowców. 1. Konfiguracje elektronowe berylowców Be [He] 2s2 Mg [Ne] 3s2 Ca [Ar] 4s2 Sr [Kr] 5s2 Ba [Xe] 6s2 Ra [Rn] 7s2 Berylowce posiadają 2e- walencyjne zatem aby uzyskad trwałą konfigurację oktetu najchętniej oddają dwa elektrony walencyjny przechodząc w jony dwudodatnie. 2. Właściwości fizyczne a. Promienie atomowe są dużo mniejsze od litowców co ma duże konsekwencje we właściwościach fizycznych. b. Są twardsze i mniej aktywne od litowców c. Mają większą gęstośd oraz dużo wyższe temperatury topnienia i wrzenia, są one jednak niższe niż dla metali ciężkich, gęstośd do wapnia maleje a dalej rośnie d. Beryl – kruchy srebrzysty metal, magnez srebrzystobiały, pozostałe berylowce srebrzysty połysk mają tylko na świeżej powierzchni przecięcia; Gęstośd w stanie stałym *g/cm3] Temperatura topnienia *˚C+ Temperatura wrzenia *˚C+ Bery 1,85 1287 2500 Magnez 1,74 650 1105 Wapo 1,55 842 1490 Stront 2,63 777 1381 Bar 3,62 727 1900 Rad* 5,5 700 1700 * Pierwiastek promieniotwórczy e. Barwią płomieo: Ca2+ - ceglastoczerwony Sr2+ - czerwony Ba2+ - żółtozielony 3. Właściwości chemiczne a. Właściwości berylu najbardziej odbiegają od pozostałych, z uwagi na dośd dużą elektroujemnośd (1,5) tworzy wiązania o znacznym charakterze kowalencyjnym, przez co tlenek berylu i wodorotlenek berylu mają charakter amfoteryczny. b. Aktywnośd chemiczna berylowców jest dużo mniejsza niż litowców, beryl i magnez można przechowywad na powietrzu pozostałe przechowuje się w nafcie. c. Reakcje z tlenem – znane są tlenki o wzorze MO, nadtlenek MO2 tworzy tylko bar. Beryl i magnez na powietrzu ulegają pasywacji – pokrywają się szczelną warstwą tlenku, która chroni metal przed dalszym utlenianiem: 2Mg + O2 2 MgO 2Ca + O2 2CaO Ba + O2 BaO2 Pierwiastki te spalane na powietrzu reagują także z zawartym w nim azotem, obok tlenków powstają wówczas także azotki: 3Mg + N2 Mg3N2 Magnez spala się białym oślepiającym światłem. d. Wchodzą w reakcję z wodą wydzielając z niej wodór i dając zasadę: Beryl z wodą praktycznie nie reaguje Magnez reaguje z wrzącą wodą dając wodorotlenek magnezu Mg +2H2O Mg(OH)2 + H2 w temperaturze pokojowej z wodą reaguje bardzo słabo, ponieważ powstający wodorotlenek magnezu jest trudno rozpuszczalny i chroni metal przed dalszą reakcją. Pozostałe berylowce reagują z wodą w temperaturze pokojowej podczas reakcji powstaje zasada (malinowy kolor fenoloftaleiny). 4. Ważne związki berylowców. a. Tlenek magnezu – MgO – ma bardzo wysoką temperaturę topnienia, używa się go do produkcji cegieł ogniotrwałych mających zastosowanie jako ok wykładzina wnętrz pieców hutniczych, w postaci wodnej zawiesiny stosuje się go jako lek na nadkwasotę. b. Tlenek wapnia – CaO – wapno palone – służy do otrzymywania zaprawy murarskiej i produkcji cementu. c. Wodorotlenek wapnia - Ca(OH)2 – wapno gaszone, najważniejszy wodorotlenek berylowców, słabo rozpuszcza się w wodzie nasycony roztwór nosi nazwę wody wapiennej i służy do wykrywania CO2 w laboratorium. Zawiesina wodorotlenku wapnia – czyli mleko wapienne stosuje się do bielenia pomieszczeo gospodarskich oraz do bielenia drzew owocowych. d. Węglany wapnia CaCO3 – wapienie i kreda – skały osadowe służą do otrzymywania wapna palonego, w wyniku przeobrażeo wapieni pod wpływem wysokiego ciśnienia i podwyższonej temperatury powstały marmury. e. Siarczan(VI) wapnia CaSO4 – anhydryt; CaSO4∙2H2O – gips krystaliczny Gips krystaliczny w wyniku prażenia przechodzi w gips palony (służący do produkcji zaprawy gipsowej): f. Siarczan(VI) baru - BaSO4 – baryt, służy jako kontrast do wykonywania zdjęd rentgenowskich przewodu pokarmowego. g. Magnez i wapo są głównymi kationami odpowiedzialnymi za twardośd wody, czyste węglany tych metali są prawie nierozpuszczalne w wodzie, jednak pod wpływem CO2 minerały te przekształcają się w rozpuszczalne wodorosole: CaCO3 + H2O + CO2 Ca(HCO3)2 Wodorowęglany w czasie ogrzewania np. gotowania wody ulegają rozkładowi a na dnie naczynia pojawia się osad w postaci kamienia kotłowego: