babcia wiersz

Scenariusz środowiskowej imprezy integracyjnej "Dzień Babci i Dziadka"
Cele ogólne:
uczenie właściwego zachowania w stosunku do starszego,
tworzenie emocjonalnej więzi z dziadkami,
rozbudzenie inwencji twórczej i odwagi w prezentacji właściwych prac.
Cele szczegółowe:
wygłaszanie z pamięci wierszy z zastosowaniem siły, tonu głosu, tempa, pauz i akcentu
logicznego,
inscenizowanie tekstów lub ich fragmentów,
ćwiczenia w mówieniu dostosowanym do sytuacji,
opiekuńczy stosunek do dziadków,
aktywny udział w Ŝyciu szkoły, np. przez organizowanie imprez szkolnych.
Edukacja plastyczna:
wiadomości z zakresu scenografii - dekoracja sceny,
projektowanie i wykonywanie płaskich form uŜytkowych.
Edukacja muzyczna:
zabawy ze śpiewem, inscenizacje.
Edukacja motoryczno-zdrowotna:
wykonywanie róŜnych ruchów w rytmie i przy muzyce,
zgodne współdziałanie w grupie.
Metody:
zabawowa,
inscenizacja: recytacja, śpiew,
wspólna zabawa,
gry dydaktyczne - konkursy.
Środki dydaktyczne:
magnetofon, kasety magnetofonowe, syntezator, kostiumy, rekwizyty.
Inscenizacja "Kocham cię, babciu, kocham cię, dziadku"
Przyjmujemy załoŜenie, iŜ minispektakl zorganizowany z okazji Dnia Babci i Dziadka
odbędzie się w klasie. Biorą w nim udział wszystkie dzieci.
Na przedstawienie zapraszamy do naszej klasy babcie i dziadków. Dzieci znacznie wcześniej
przygotowują bukiety sztucznych kwiatów z dołączoną wizytówką z Ŝyczeniami lub nawet
skromnym wierszykiem. Kwiaty te wręczają na zakończenie spektaklu swoim babciom i
dziadkom.
Na czas przedstawienia dzieci zajmują miejsca przy tablicy, a dziadkowie w ławkach.
Przedstawienie odbywa się na zasadzie lekcji, w której równieŜ bierze udział nauczycielka.
1. Nauczycielka wywołuje do odpowiedzi podając imię i nazwisko jednej z uczennic:
Opowiedz nam o swojej babci!
Uczennica odpowiada wierszem Anny Kamieńskiej "Babcia".
Dziecko I:
Babcia to są miłe ręce,
KsiąŜka, herbatka słodka,
Śmieszne słowa w dawnej piosence,
Suknia dla lalki i szarlotka.
Babcia to bajka, której nie znamy,
Pudełeczka, perfumy, włóczka,
Babcia to mama mojej mamy,
A ja jestem jej wnuczka.
2. Nauczycielka zwraca się z kolei do chłopca. Jego odpowiedź jest równieŜ wierszem Anny
Kamieńskiej "Mój dziadzio".
Dziecko II:
Mój dziadzio wszystko naprawia:
Gdy się zepsuje światło albo maszyna
do szycia albo dzwonek przy drzwiach.
Mój dziadzio umie zrobić latawca,
a nawet łuk i strzały.
Patrz, dziadziu, zepsuł się księŜyc!
Niedawno był okrągły, a dziś jest cały
wyszczerbiony.
Napraw księŜyc, dziadziu!
3. Nauczycielka zwraca się do wszystkich uczniów:
Kto chce jeszcze opowiedzieć nam o swojej babci lub dziadku?
Zgłasza się kilku wykonawców, którzy na zmianę recytują wiersz Wandy Chotomskiej "U
babci jest stadko".
Dziecko III:
Kiedy tata basem huknie,
kiedy mama cię ofuknie,
kiedy patrzą na człowieka okiem złym to do kogo człowiek stuka,
gdzie azylu sobie szuka,
to do kogo, to do kogo tak jak w dym?
Dziecko IV:
U babci jest słodko,
świat pachnie szarlotką.
No, proszę, zjedz jeszcze ździebko
i głowa do góry!
Odpędzę te chmury
i niebo odkurzę miotełką.
Nie ma jak babcia,
jak babcię kocham bez babci byłby kiepski los.
Jak macie babcie,
to się nie trapcie,
bo wam nie spadnie z głowy włos!
Dziecko V:
U babci jest słodko,
świat pachnie szarlotką,
a moŜe chcesz placka spróbować?
Popijasz herbatę
i słońce nad światem
juŜ świeci jak złoty samowar.
Wszystkie wnuki, nawet duŜe,
nawet takie po maturze,
nawet takie z długa brodą aŜ po pas,
niech do babci lecą z kwiatkiem
i zaniosą na dokładkę
tę piosenkę, którą śpiewa kaŜdy z nas.
4. W dalszym ciągu podnoszą się do góry ręce.
Nauczycielka wskazuje na kolejną uczennicę, która recytuje wiersz Barbary Lewandowskiej
"Kwiatki dla babci".
Dziecko VI:
Nocą,
tuŜ przed Dniem Babci,
staje za oknem wróŜka.
Maluje na szybie kwiaty
- wesołe, w kształcie serduszka.
Zanim srebrzystą dłonią
poranek kwiaty zetrze,
serduszka na szybie dzwonią,
ładniej niŜ szyszki na wietrze.
W dzień
moŜe wnuczka przybiec,
Wnuczek przyleci prędki.
Kto coś wychucha na szybie?
Kto dom rozdzwoni piosenką?
1. Nauczycielka pyta:
Czego Ŝyczymy naszym kochanym babciom i dziadkom w dniu ich święta?
Podnoszą się do góry ręce. Ona wskazuje jednego z wykonawców, który recytuje utwór
Wandy Chotomskiej "Wiersze dla babci".
Dziecko VII:
Z okazji Święta Babci,
ja dzisiaj Babcię nauczę,
jaka powinna być wnuczka
i jaki powinien być wnuczek.
Po pierwsze proszę Babci ja juŜ tak dawna uwaŜam,
Ŝe nic tak wnucząt nic zdobi,
jak piękny uśmiech na twarzach.
Uśmiech jest dobry na co dzień,
a nie wyłącznie od święta,
więc wnuczek ma się uśmiechać,
a wnuczka ma być uśmiechnięta.
2. Nauczycielka wskazuje ręką kolejnego ucznia - wiersz Hanny Zielińskiej.
Dziecko VIII:
Szary dzień.
Szara mgiełka się snuje.
W szarym kątku siedzą szatyni z kotem.
Ale przyjdzie - i mnie uratuje
moja babcia, co ma serce - złote.
Szary dzień
strzepnie z szarej kanapy,
szary smutek przegna jednym ruchem ręki!
I pogłaszcze szare kocie łapy.
Powie: - Znamy takie ładne piosenki!
3. Kolejne skinienie nauczycielki i do recytacji zgłasza się następny uczeń. Wiersz Barbary
Lewandowskiej "Dziadkowie - królowie".
Dziecko IX:
Babciu, zostań królową!
Krzesło będzie tronem.
A z gazety - dziadkowi
wnuczek zrobi koronę!
Powiedz, Babciu - Królowo
Dziadku - Królu, powiedz!
Czy ucieszy was wnuczek,
gdy wam bajkę opowie?
4. Wszystkie dzieci podchodzą do ławek i wspólnie recytują wiersz Zofii Rogoszówny.
Wszyscy:
Niechaj dziadzio z babunią
Tak nam długo Ŝyją,
Póki komar i mucha
Morza me wypiją,
A ty mucho, ty komarze,
Pijcie wody powoli,
AŜ się dziadzio i babcia
NaŜyją do woli.
5. Wszystkie dzieci podchodzą do swoich babci i dziadków i wręczają im kwiaty. Następnie
nauczycielka rozpoczyna śpiewać popularną piosenkę "Sto lat, sto lat, niech Ŝyją, Ŝyją nam".
Dzieci śpiewają razem z nią.
Bibliografia:
R. Przymus, Uroczystości pełne radości, Warszawa 1994
Autor: Aleksandra Osińska