UZASADNIENIE

Sygn. Akt. IIK 19/15
UZASADNIENIE
I. W dniu 16 października 2012 roku B. B. (1) zamieściła na portalu internetowym „Tablica.pl” ogłoszenie, że sprzeda
aparat fotograficzny marki S. (...) wraz z akcesoriami za cenę 550 zł. Na ogłoszenie odpowiedział P. M., który w celu
uściślenia warunków zakupu korespondował z B. B. (1) mailowo za pośrednictwem portalu. B. B. (1) nie zgodziła się
na sprzedaż za pobraniem ale zapewniła P. M., że wyśle mu przedmiot natychmiast po otrzymaniu pieniędzy na swoje
konto. Po tych zapewnieniach P. M. 26 listopada 2016 r przelał na podane przez nią konto o nr (...) kwotę 550 zł.
Pieniądze wpłynęły na konto B. 30 listopada 2012 roku, mimo to nie wysłała ona aparatu P. M. bowiem nie była w
jego posiadaniu i nie odpowiadała na jego maile wysyłane za pośrednictwem portalu „Tablica.pl”.
P. M. próbował skontaktować się z nią na numer telefonu podany w ogłoszeniu lecz kiedy nikt nie odbierał połączeń, P.
M. zaczął wysyłać SMS-y z numeru telefonu należącego do jego mamy z zapytaniami o telefon i dopiero wówczas B. B.
(1) poinformowała go, że przedmiot został już przez nią wysłany. Kiedy P. M. zażądał potwierdzenia w postaci dowodu
nadania, wówczas B. B. (1), która nie miała zamiaru wywiązać się z tej transakcji, ponieważ nie posiadała już aparatu
stwierdziła, że musi przesyłkę nadać jeszcze raz ponieważ rzekomo doszło do odklejenia się naklejki adresowej. B.
B. (1) jeszcze kilkukrotnie zmieniała powody dla których nie mogła wysłać aparatu P. M., ostatecznie zapewniła go,
że zwróci mu wpłacone pieniądze. P. M. podał jej numer konta , mimo to pieniądze nie zostały przez nią przelane.
Po kolejnej korespondencji B. B. (1) przesłała P. M. na maila potwierdzenie wykonania operacji przelewu, jednak
żadne pieniądze na wskazane przez niego konto nie wpłynęły. Jeszcze kilkukrotnie B. B. (1) deklarowała, że zwróci mu
pieniądze jednak ostatecznie nie wywiązała się ze swoich obietnic i P. M. nie otrzymał ani pieniędzy ani kupionego
aparatu fotograficznego .ostatecznie pieniądze zostały wpłacone na jego konto dopiero w dniu 20 stycznia 2016r.
II. B. B. (1) będąc przesłuchiwana w toku postępowania Ds 251/13 w dniu 5 kwietnia 2013 roku zapewniała, że była w
posiadaniu aparatu fotograficznego S., który kupiła w Internecie oraz zobowiązała się dostarczyć fakturę jego zakupu.
Następnie wygenerowała fakturę w sklepie internetowym (...) na zakup aparatu cyfrowego S. (...), przerobiła ja w ten
sposób, że wypełniła ją swoimi danymi w rubryce Nabywca oraz danymi Sprzedawcy oraz nazwy towarów i ich ceny a
następnie 24 kwietnia 2013r przesłała na pocztę mailowa Komisariatu Policji w M. w celu uwiarygodnienia transakcji
zakupu apartu.
III. A. K. użytkowała komputer – notebooka m-ki S. należący do jej matki H. T.. Ponieważ komputer został
zainfekowany poprosiła swoja znajomą B. B. (1), która ma wykształcenie i wiedzę z zakresu informatyki aby jej go
naprawiła. A. K. przekazała notebooka wraz z oprogramowaniem B. B. (1) w dniu 6 marca 2013 roku i po kilku dniach
miała się skontaktować z B. B. (1) aby go odebrać. A. K. skontaktowała się tak jak to było umówione z B. B. (1), która
poinformowała ja, że wyczyściła komputer. B. B. (1) miała dostarczyć naprawiony komputer do domu A. K. jednak nie
zrobiła tego w umówionym terminie. A. K. próbowała się z nią skontaktować telefonicznie, jednak nie odbierała od
niej telefonów. W końcu za pośrednictwem portalu F. B. B. (1) poinformowała A. K., że jej notebook uległ spaleniu i
że go jej odkupi . Z B. B. (1) kontaktowała się również bezpośrednio H. T. z żądaniem zwrotu komputera. A. K. i H.
T. udały się w końcu do miejsca zamieszkania B. B. (1) i tam B. B. (1) pisemnie zobowiązała się do zwrotu nowego
sprzętu na poczet uszkodzonego notebooka Samsung o tych samych parametrach i dostarczyć go do dnia 16 marca
2013 roku do rak własnych H. T..
W zakreślanym terminie B. B. (1) nie zwróciła ani oryginalnego notebooka ani nowego zakupionego w miejsce
zniszczonego, napiła natomiast SMS-a w którym przekonywała, że zamówiła dla H. T. nowy komputer, który miał
dotrzeć do niej 20 marca 2013. r.
W dniu 4 kwietnia 2013 roku B. B. (1) przekazała notebook marki S. (...), należący do H. P.. Notebook nie był
uszkodzony.
B. B. (1) była w przeszłości karana za przestępstwa z art. 286§1 kk.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:
• częściowo wyjaśnień oskarżonej (.k.87, 88, 176-177,180, k. 23-26 akt sprawy IIKo 115/15 SR w Zamościu))
• zeznań świadków: P. M. (k. 2-3), H. T. (k. 107-108, 277), A. K. (k. 122, 276-277), R. L. (k. 157, 277-278), J. B. (k.
184-186, 278) oraz pozostałego materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy (k. 364)
Oskarżona B. B. (1) w toku postępowania przygotowawczego :
odnośnie czynu popełnionego na szkodę P. M. przyznała się do jego popełnienia. Wyjaśniła, że początkowo w
sprawie zakupu aparatu kontaktowała się z nią dziewczyna P. M., która chciała zapłacić za aparat w dwóch ratach
na co oskarżona się nie zgodziła, wówczas dziewczyna pokrzywdzonego zadeklarowała wpłatę całej kwoty i po 2-3
dniach wpłaciła pieniądze. W międzyczasie oskarżona sprzedała ten aparat innej osobie. Oskarżona wyjaśniła, że
umówiła się z P. M., że zwróci mu pieniądze i przelała 550 zł na konto dziewczyny pokrzywdzonego. Po dwóch
dniach dostała przelew zwrotny ponieważ nie zgadzały się dane z numerem konta właściciela o czym poinformowała
pokrzywdzonego. Ostatecznie nie zwróciła mu pieniędzy ponieważ miała problemy finansowe a później zanikł kontakt
z pokrzywdzonym. Wyjaśniła, że pokrzywdzony dzwonił do niej ale nie było tak aby specjalnie nie odbierała od niego
telefonów. Wyjaśniła, również że aparat sprzedała w okresie, kiedy czekała na pieniądze od pokrzywdzonego.
Odnośnie czynu popełnionego na szkodę H. T. w toku postępowania przygotowawczego oskarżona się nie przyznała.
Wyjaśniła, że nie miała zamiaru przywłaszczyć tego notebooka. Faktycznie wysłała go do serwisu w G., który znalazła
za pomocą wyszukiwarki, nie pamiętała jednak nazwy tego serwisu. Komputer wysłała poczta ale nie posiadała
potwierdzenia jego nadania i po kilku dniach otrzymała go z powrotem . Oskarżana uchyliła się od odpowiedzi na
pytanie czy korespondencja mailowa z serwisem która dostarczyła do KP jest prawdziwa ani czy korespondowała
mailowo z J. B..
Odnośnie zarzutu dot. faktury to oskarżona wyjaśniła, że po zakończeniu przesłuchania na policji wygenerowała
fakturę na stronie internetowej sklepu i potem wstawiła do niej swoje dane osobowe i przesłała ją na P.. Wiedział jak
to zrobić ponieważ ma wykształcenie informatyczne, wcześniej w tym sklepie zakupów dokonywał jej mąż i stąd jej
wybór. Nie pamiętała czy to ona się podpisywała na tej fakturze.
Słuchana w toku postępowania sądowego w drodze pomocy prawnej przed Sądem Rejonowym w Zamościu nie
przyznała się do popełnionych czynów i wyjaśniła, że nie zna osoby o nazwisku P. M. , mogła mieć z nim kontakt
telefoniczny jeżeli chciał coś kupić przez portal 'Tablica.pl”
P. M. kontaktował się z nią 2-3 razy po wpłacie pieniędzy ale nie pamiętała dokładnie ile razy, wyjaśniła że miała i
chciała sprzedać aparat fotograficzny S. (...) ale nie pamiętała za jaką cenę, wyjaśniła że nie ustalali terminu w jakim
miała przekazać aparat fotograficzny. Nie pamiętała co zrobiła z aparatem fotograficznym ale chyba go nie wysłała. W
takcie postępowania karnego zwróciła pieniądze na konto ale okazało się nie właściwe. Oskarżona nie pamiętała czy
z oskarżonym prowadziła korespondencję dotyczącą zwrotu pieniędzy.
Jeżeli chodzi o fakturę, to oskarżona wyjaśniła, że jej maż kupował w tym sklepie inne przedmioty i ona wykorzystała
tamta fakturę zmieniając w niej dane. Na pewno zmieniła nazwę przedmiotu, natomiast nie pamiętała czy zmieniała
datę i kwotę, jak wyjaśniła zrobiła to ponieważ funkcjonariusz z P. w M. nalegał aby przestawiła cokolwiek co
potwierdzałoby, że posiadała ten aparat.
Jeżeli chodzi o przywłaszczenie komputera to oskarżona wyjaśniła, że pomagała A. K. w sprawach napraw komputera,
telefonu bezpłatnie. Kiedy próbowała uruchomić ten komputer to wybuchło gniazdko i ani komputer ani zasilacz nie
działały o czym poinformowała A. K. jak również, że to naprawi. A. K. zgodziła się na to, po czym po około 5-7 dniach
do mieszkania oskarżonej wtargnęła matka A. K. twierdząc, że ukradła jej notebooka. Oskarżona poinformowała ją,
że komputer jest w naprawie ale wróci, wtedy okazało się również, że A. K. nie poinformowała mamy, że przekazała
oskarżonej komputer. Oskarżona napisała zobowiązanie do zwrotu komputera labo jego odkupienia a po dwóch
dniach A. K. zawiadomiła policję . Oskarżona wyjaśniła, że kiedy otrzymała komputer z naprawy od razu zaniosła go
na Komisariat Policji.
Sąd zważył co następuje:
W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wina oskarżonej oraz okoliczności popełnienia
zarzucanych jej czynów nie budzą wątpliwości.
Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonej jedynie w zakresie w jakim przyznała się do popełnienia czynów
na szkodę P. M. oraz podrobienia faktury złożonych w toku postępowania przygotowawczego. Wyjaśnienia składane
przez oskarżoną na etapie postępowania sądowego polegające na prostym zanegowaniu faktu uczestniczenia w
zarzucanych jej czynach w ocenie Sądu stanowią nieudolną linię obrony przyjętą przez oskarżoną na potrzeby
niniejszego postępowania.
W tym kontekście, wyjaśnienia oskarżonej należało uznać za sprzeczne z zeznaniami słuchanych w sprawie świadków.
W szczególności P. M. przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego zeznał, że po przelaniu pieniędzy na
wskazane przez oskarżoną konto i składnych przez nią zapewnieniach nie otrzymał od niej aparatu fotograficznego a
oskarżona kilkukrotnie zapewniała go czy to o wysłaniu aparatu czy też zwrocie pieniędzy za każdym razem wskazując
na kolejne przyczyny dla których nie doszło do zrealizowania z jej strony transakcji. B. B. (1) aby uwiarygodnić
transakcje przesłała pokrzywdzonemu nawet dowód obciążenia jej rachunku (...) zł mimo, iż faktycznie nie wykonała
takiego przelewu. Pokrzywdzony wskazał również, że kilka razy zgadzał się na przesunięcie terminu zwrotu pieniędzy,
których oskarżona nie dotrzymywała, a kiedy próbował również kontaktować się z nią telefonicznie nie odbierała od
niego telefonów i nie oddzwaniała. Dlatego zdecydował się o tym fakcie poinformować P.
Zeznania w/w świadka należało uznać należało za wiarygodne, szczere i konsekwentne w całości. Wynika z nich w
sposób nie budzący wątpliwości iż oskarżona nie tylko nie wywiązała się z transakcji sprzedaży ale nie i unikała zwrotu
pieniędzy, które otrzymała od pokrzywdzonego.
Zeznania te znajdują oparcie w treści korespondencji mailowej, która pokrzywdzony prowadził z oskarżoną dotyczącej
właśnie transakcji i nie wywiązywania się z niej przez oskarżoną. O tym, że oskarżona nie miała zamiaru wywiązać się
z tej transakcji świadczy chociażby treść jej wyjaśnień - w międzyczasie miała sprzedać aparat innej osobie o czym nie
poinformowała pokrzywdzonego ani przed wysłaniem jej pieniędzy ani już po otrzymaniu ich. Należy zauważyć, że w
swoich mailach kierowanych do pokrzywdzonego nie wspomina o tym aby sprzedała ten aparat innej osobie. Gdyby
istotnie oskarżona sprzedała aparat to nie powinna w ogóle przyjmować pieniędzy od pokrzywionego a otrzymane
natychmiast zwrócić do czego jednak nie doszło a B. B. utrzymywała w dalszym ciągu pokrzywdzonego w błędnym
przekonaniu, że jest w posiadaniu aparatu i tylko z powodu problemów z pocztą nie może mu go wysłać. Wyjaśnieniom
oskarżonej odnośnie przywłaszczenia notebooka Samsung przeczą nie tylko zeznania A. K. i H. T. ale również R. L.
i J. B..
A. K. w sposób konsekwentny opisała w jakich okolicznościach powierzyła oskarżonej notebooka należącego do swojej
matki oraz kiedy miał on być zwrócony. Z tych zeznań wynika, że oskarżona miała go oczyścić z wirusów i zwrócić.
A. K. wskazała, że kiedy zaczęła nalegać na zwrot komputera dopiero wówczas oskarżona poinformowała ją, że został
uszkodzony i że go naprawie i zwróci jednak w ustalonym terminie do tego nie doszło. Wówczas zainterweniowała
H. T., która spisała z oskarżoną porozumienie co do daty zwrotu ewentualnego odkupienia notebooka. W ustalonym
terminie oskarżona komputera nie tylko nie zwróciła ale również, zaczęła wymyślać powody dla których nie może tego
uczynić. Należy zauważyć, ze prezentowana przez oskarżona linia obrony jakoby komputer został zniszczony i wysłany
do Serwisu do G., na dowód czego oskarżona dołączyła nawet korespondencje mailową z pracownikiem serwisu – (...)
nie zasługuje na wiarę. J. B. słuchany w toku postępowania kategorycznie wykluczył aby komputer był serwisowany
w jego firmie, bowiem firma ta nie prowadzi serwisu komputerów. Świadek kategorycznie zaprzeczył aby w G.
znajdował się serwis komputerowy, którego byłby właścicielem, zaprzeczył aby prowadził jakakolwiek korespondencje
z oskarżoną. Wskazał, ze adres mailowy, z którego miała być prowadzona korespondencja nie należy do niego i
pisma podpisane jego nazwiskiem, które przedłożyła oskarżona nie zostały sporządzone przez niego. W ocenie Sądu
oskarżona w sposób nieudolny spreparowała korespondencje aby w jakiś sposób uzasadnić fakt przywłaszczenia
mienia.
R. L. z kolei nie był w stanie przypomnieć sobie jakiejkolwiek rozmowy z oskarżoną na temat notebooka firmy (...) a
przede wszystkim aby miał doradzać oskarżonej wysłanie go do serwisu w G. bowiem nie znal żadnego serwisu w G.,
B. B. (1) nie przynosiła mu do naprawy żadnego komputera.
Zeznania świadków A. kowalskiej, H. T., R. L. i J. B. należało uznać należało za wiarygodne, szczere i konsekwentne w
całości. Wynika z nich w sposób nie budzący wątpliwości iż oskarżonej został powierzony do naprawy notebook marki
S., którego nie zwróciła pomimo żądania osoby uprawnionej.
Jeżeli chodzi o zeznania świadka H. B. to Sąd nie dał im wiary w całości. Z zeznań tego świadka – męża oskarżonej
wynika , iż nie miał on pełnej wiedzy na tema działań oskarżonej a ponadto w ocenie sądu jego zeznania zmierzają do
przedstawienia zachowań oskarżonej w korzystniejszym świetle i pozostają w sprzeczności z pozostałym materiałem
dowodowym w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonych.
Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał oskarżoną B. B. (1) za winną popełnienia przestępstw polegających na tym, że
• W dniu 26 listopada 2012 roku w M., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła P. M. do
niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 550 zł, stanowiących zapłatę za
aparat fotograficzny marki S. (...) wystawiony przez nią do sprzedaży w ogłoszeniu na portalu tablica.pl, nie mając
zamiaru dostarczenia zakupionego towaru t.j. o przestępstwa z art. 286 § 1 kk
• W okresie od 17 marca 2013 roku do 4 kwietnia 2013 roku w M., przywłaszczyła powierzonego jej do naprawy
notebooka marki S. (...) o wartości 1000 złotych, czym działała na szkodę H. T. tj. o przestępstwa z art. 284 § 2 kk
• W okresie od 5 kwietnia 2013 roku do 24 kwietnia 2013 roku daty bliżej nieustalonej w Z., podrobiła fakturę
potwierdzającą nabycie przez nią w sklepie (...) w W. aparatu cyfrowego marki D. (...) S., który następnie w dniu 24
kwietnia 2013r przesłała mailem na skrzynkę pocztową Komisariatu Policji w M., w celu użycia jako autentyczną
do sprawy przeciwko niej prowadzonej tj. przestępstwa z art. 270 § 1 kk
Sąd przy tym zakwalifikował działania oskarżonej jako wypadki mniejszej wagi, biorąc pod uwagę przedmiotowo
– podmiotowe znamiona czynów i uznał, że w tej sprawie występuje przewaga elementów łagodzących (porównaj:
wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 października 1996 roku, sygn. akt V KKN 79/96, ). Czyn popełnione zostały co
prawda z winy umyślnej, naruszyły one rożne dobra tym niemniej wysokość szkody odniesionej przez pokrzywdzonych
nie była znaczna i w konsekwencji pokrzywdzeni odzyskali utracone mienie a w przypadku podrobionej faktury –
jej stosunkowo niewielkie znaczenie i wykorzystanie . Jednocześnie Sąd stwierdził, że wszystkie czyny przypisane
oskarżonej charakteryzowały się wysokim stopniem społecznej szkodliwości a dodatkowo Sąd miał na uwadze fakt że
oskarżona była w przeszłości karana za przestępstwa podobne co w ocenie Sądu nie pozwalało umorzyć wobec niej
postępowania odnośnie któregokolwiek z czynów z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość czynu.
Wobec powyższego Sąd za przepisane oskarżonej B. B. (1):
- w pkt. I części wstępnej wyroku przestępstwo z art. 286§1 i 3 kk - na mocy art. 286 § 3 kk przy zast. art. 4§1 kk
wymierzył jej karę 5 (pięć) miesięcy pozbawienia wolności
- w pkt. II części wstępnej wyroku przestępstwo z art. 284§1 i 3 kk - na mocy art. 284 § 3 kk przy zast. art. 4§1 kk
wymierzył jej karę 3 (trzy) miesięcy pozbawienia wolności
• pkt. III części wstępnej wyroku przestępstwo z art. 270§1 i 2a kk - na mocy art. 270 § 2a kk przy zast. art. 4§1 kk
wymierzył jej karę jednego miesiąca pozbawienia wolności
Z mocy art. 85 kk i art. 86§1 kk przy zast. art. 4§1 kk połączył orzeczone jednostkowe kary pozbawienia wolności i w ich
miejsce wymierzył oskarżonej karę łączną 7 (siedem) miesięcy pozbawienia wolności , której wykonanie na podstawie
art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk przy zast. art. 4§1 kk warunkowo zawiesił na okres próby 3 lat.
Zważyć należy, iż oskarżona przypisanych jej czynów dopuściła się w sposób świadomy, działając umyślnie i w
przeszłości była już karana za przestępstwa podobne.
Natomiast na korzyść oskarżonej, należy uznać jej częściowe przyznanie się do popełnienia opisanego w pkt I i III
części wstępnej wyroku czynów oraz naprawienie szkody P. M..
Zdaniem Sądu kary jednostkowe jak i łączną wymierzone w powyższym wymiarze i rodzaju są adekwatne do stopnia
społecznej szkodliwości czynów, których dopuściła się oskarżona. Odpowiadają one również stopniowi jej zawinienia.
Sąd uznał za celowe zastosowanie w przedmiotowym przypadku instytucji dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia
wykonania kary. Sąd ocenił, iż obecnie wobec oskarżonej istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna uzasadniająca
przekonanie, iż mimo nie wykonania orzeczonej wobec niej kary pozbawienia wolności, cele kary zakreślone w art. 53
§ 1 k.k., a zwłaszcza zapobieżenie powrotowi do przestępstwa zostaną osiągnięte. W przekonaniu Sądu okres próby
ustalony na 3 lat zapewni należytą kontrolę nad postępowaniem oskarżonej, skutecznie tamując jej powrót na drogę
przestępstwa. Świadomość, iż niespełnienie przez nią powyższego warunku spowoduje nieuchronne wykonanie kary
izolacyjnej, winna wpłynąć na nią dyscyplinująco.
Na podstawie art. 73 § 1 k.k. przy zast. art. 4§1 kk Sąd w okresie próby oddał oskarżoną pod dozór kuratora sądowego.
O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art.. 624 § 1 k.p.k. zwalniając oskarżoną od ponoszenia kosztów
sądowych w sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa. Sąd uwzględnił przy tym aktualną sytuację materialną i rodzinną
oskarżonej .