Zadaszenie parku archeologicznego El Molinete

Zadaszenie parku archeologicznego El
Molinete
Nowa konstrukcja dachu, funkcjonalna, a zarazem estetyczna, chroni rzymskie ruiny w parku
archeologicznym Molinete w Kartaginie, w południowo-wschodniej Hiszpanii. Jej lekkość i przejrzystość
tworzy tętniący życiem dialog różnych stylów architektonicznych w tym historycznym, portowym mieście.
Projekt architektoniczny polega w zasadzie na ochronie pozostałości archeologicznych rzymskiej osady w
Kartaginie poprzez zadaszenie i dopełnienie parku Molinete kładką dla pieszych, aby zapewnić
odwiedzającym bezpieczne przejście przez park i piękny widok na ruiny. Park archeologiczny Molinete
składa się z łaźni rzymskich, palestry i domu rzymskiego, które nadal przypominają o starożytnych
czasach portowego miasta Carthago Nova, które było tak nazywane od około 200 lat p.n.e. do roku 435,
kiedy odgrywało znaczącą rolę w Imperium Rzymskim.
Nowe zadaszenie jest niewątpliwie kolejną znaczącą atrakcją w miejskim krajobrazie Kartaginy, mającą za
zadanie połączenie ze sobą różnych stylów architektonicznych, tworząc tętniącą życiem okolicę.
Projekt łączy ruiny w przestrzeni, pozwalając tym samym na stałe postrzeganie ich jako całości, która jest
podzielona wyłącznie w kierunku na zewnątrz, aby w odpowiedni sposób wtapiać się w otaczający je
pejzaż miejski, z miastem po jednej stronie, a parkiem Molinete po drugiej. Piesi mogą podziwiać
poszczególne elementy jedynie fragmentami, jednak z większej odległości, ze szczytu wzgórza Molinete,
projekt widać jako całość, podkreślającą jego rozmiary i szczególny kształt.
Ponadto zadaszenie stworzyło nową, miejską fasadę, zamykając ruiny w kierunku wschodnim i ukrywając
ich obecność przy pomocy konstrukcji z blachy falistej.
Głównym celem jest prezentacja ruin rzymskich z należnym im szacunkiem, co osiągnięto przy pomocy
konstrukcji zadaszenia o dużej rozpiętości, która wymaga minimalnej ilości pionowych wsporników.
Ze względu na fakt, że niemożliwe było wybudowanie wspornika na północnej fasadzie ze względu na
przylegającą do niej Drogę Rzymską, większość kolumn jest skupiona na pozostałej części granic działki,
wliczając w to zaledwie trzy w jej wnętrzu. Podział kolumn na grupy o mniejszej średnicy sprawia, ze
wydają się one lżejsze i bardziej smukłe.
Zadaszenie wywołuje odczucie lekkości i jest postrzegane jako element, który pozwala na wnikanie światła.
Składa się z materiałów, które zapewniają jego wodoszczelność (poliwęglan) i innego materiału, który
filtruje światło i zapewnia spójność wizualną z zewnątrz (perforowane blachy stalowe).
Nocne oświetlenie przydaje wrażenia lekkości całej konstrukcji zadaszenia, podobnie jak reszta elementów
projektu:
- Kładka dla pieszych jest lekkim elementem zwisającym z konstrukcji zadaszenia po jednej stronie, po
drugiej stronie spoczywa na ścianie, która zamyka park archeologiczny. Zaplanowana jako szklana
konstrukcja pudełkowa, pozwala na widok na ruiny z 3 m powyżej i jest dostępna również dla ludzi
niepełnosprawnych. Kasa biletowa jest zintegrowana z oryginalnym ogrodzeniem i wyrasta z falistej
konstrukcji. Zawiera wszystkie instalacje.
Firma ArcelorMittal dostarczyła perforowane blachy stalowe na skorupę okrągłej konstrukcji dachowej:
łącznie 5500 m2 profili Frequence 14.18 C grubości 0,6 mm z wykończeniem Aluzinc, pomalowanych i
perforowanych (N12).
Ze względu na interesującą geometrię zadaszenia i wiele różnych kątów nachylenia, jego montaż był
bardzo skomplikowany.
Ten ważny kulturalnie projekt stanowi dobry przykład tego, jak spektakularną architekturę można stworzyć
przy pomocy produktu tak prostego jak faliste blachy stalowe.
Tekst: AMANN, CANOVAS MARURI oraz Constructalia
Copyright © 2014 Constructalia. All rights reserved