- Scientific Journals of the Maritime University of Szczecin

- Scientific Journals of the Maritime University of Szczecin

Scientific Journals
Zeszyty Naukowe
Maritime University of Szczecin
Akademia Morska w Szczecinie
2009, 16(88) pp. 32-38
2009, 16(88) s. 32-38
Metodologia budowy i optymalizacji bilansów
międzybranżowych „popyt–podaż” produkcji (BMB „P-P”)
Methodology of construction and optimization of production
intertrade balance “Demand–Supply” (BMB “P-P”)
Siergiej Karganow
Akademia Morska w Szczecinie, Instytut Zarządzania Transportem,
Zakład Metod Ilościowych i Prognozowania, 70-507 Szczecin, ul. Henryka Pobożnego 11
e-mail: [email protected]
Słowa kluczowe: bilans międzybranżowy, optymalizacja, ocena efektywności, prognozowanie
Abstrakt
Celem pracy jest autorskie opracowanie metodologii planowania międzybranżowego, związanej z wykorzystaniem ekonomiczno-matematycznego modelu W. Leontjewa i bilansów międzybranżowych typu „wejście–
wyjście” [1, 2]. Opracowany został nowy typ bilansów międzybranżowych (BMB „P-P”) i algorytm ich
optymalizacji, imitujący mechanizm regulacji rynkowej z uwzględnieniem różnych warunków popytu na
produkcję towarową. Możliwość optymalizacji BMB „P-P” jest unikatowa, ponieważ nie istnieją inne algorytmy rozwiązania tego problemu oraz budowy planów produkcyjnych zrównoważonych z możliwościami
produkcji w skali kraju. Wykorzystanie tej metodologii pozwoli uniknąć braków, zmniejszyć koszty oraz
oszacować społeczną i ekonomiczną efektywność realizacji projektów innowacyjnych, określić skutki realizacji państwowych programów inwestycyjnych i decyzji protekcjonistycznych kierownictwa kraju oraz prognozować zmiany proporcji produkcji międzybranżowej.
Key words: intertrade balance, optimization, efficiency assessment, forecasting
Abstract
The article presents creation of a methodology of intertrade planning free from any defects connected with the
usage of the V. Leontjev economical mathematical model and “Input – Output” intertrade balance [1, 2].
A new type of an intertrade balance (BMB “P-P”) has been drawn up as well as an algorithm of its optimization imitating the mechanism of the market regulation and allowing an imitation of various commercial production demand conditions. The possibility of a BMB “P-P” optimization is unique because no other algorithms for the solution of this problem or for the production plans construction exist that are counterbalanced
with the possibilities of the production on a country’s scale. The utilization of the proposed methodology will
allow avoiding the shortcomings, minimizing the costs, estimating social and economic realization efficiency
of innovation projects, determining the realization effects of state investment programs and protectionist decisions of country’s management, as well as forecasting changes in the proportion of intertrade production.
Wstęp
i odnawiane kosztem dochodów z realizacji produkcji wytwarzanej w kraju.
Wskaźnik odbijający sumaryczny dochód roczny z realizacji w kraju wytworzonej produkcji proponuję nazwać wskaźnikiem Dochodu Krajowego
Brutto (DKB). Odzwierciedla on wartość rynkową
produkcji wytworzonej przez rezydentów danego
kraju w ciągu roku na jego terytorium dla potrzeb
własnych oraz dla eksportu.
Potencjał ekonomiczny każdego kraju jest określany wielkością bogactwa narodowego (BN). Bogactwo narodowe to istniejące w kraju wartości
i dobra naturalne służące do zaspokojenia potrzeb
jej obywateli w danym czasie.
Zachowanie i powiększanie BN zabezpiecza
proces rozwoju gospodarki narodowej jako systemu
ekonomicznego. Corocznie BN jest uzupełniane
32
Scientific Journals 16(88)
Metodologia budowy i optymalizacji bilansów międzybranżowych „popyt–podaż” produkcji (BMB „P-P”)
Tabela 1. Zestawienie bilansu międzybranżowego „podaż–popyt” (BMB „P-P”)
Table 1. A list of intertrade balance “Supply–Demand” (BMB “P-P”)
1
Wi,1
2
Konsumpcja produkcji
Wi,2
Wi,3
Wi,4
3
4
5
ogółem
6
Środki produkcji (W1,j)
W1,1
W1,2
W1,3
W1,4
∑ W1 j
Przedmioty konsumpcji (W2,j)
W2,1
W2,2
W2,3
W2,4
∑ W2 j
Produkcja niematerialna (W3,j)
W3,1
W3,2
W3,3
W3,4
∑ W3 j
Produkcja ogólno-gospodarcza (W4,j)
W4,1
W4,2
W4,3
W4,4
∑W4 j
∑ Wi1
∑Wi 2
∑Wi3
∑Wi 4
DKB
Wytwarzanie produkcji*
Ogółem
i
*
i
i
i
j
j
j
j
Saldo debetowe bilansu
(Di)
7
D1 = ∑ Wi1 − ∑ W1 j
D2 = ∑ Wi 2 − ∑ W2 j
D3 = ∑ Wi 3 − ∑ W3 j
D4 = ∑ Wi 4 − ∑ W4 j
∑ Di
i
Pod określeniem „produkcja” należy rozumieć dowolne pożyteczne produkty pracy – gotowe wyroby, półfabrykaty, prace o charakterze przemysłowym i usługi.
Różnica między DKB a wykorzystywanymi
w literaturze ekonomicznej wskaźnikami produkcji
globalnej (PG) albo obrotu globalnego (OG) polega na tym, że DKB nie odzwierciedla ogólnych
wielkości wytwarzania produkcji przez różnych
producentów, a pełne wielkości popytu na ich produkcję innych konsumentów.
W granicach terytorialnych każdego kraju można wyróżnić cztery grupy głównych uczestników
procesu produkcji społecznej:
1) branże produkujące środki produkcji;
2) branże produkujące przedmioty konsumpcji
i prace o charakterze przemysłowym;
3) branże produkcji niematerialnej (ochrona zdrowia, nauka i technika, kultura, sztuka i inne
usługi);
4) branże działalności ogólnogospodarczej zabezpieczające warunki normalnego i prawnego
funkcjonowania gospodarki kraju. Do ogólnogospodarczej działalności należy odnieść: działalność organizacji i przedsiębiorstw rządowych,
naukę fundamentalną, obronę kraju i ochronę
porządku społecznego, ochronę środowiska naturalnego, działalność organizacji nie obliczonych na zysk i in.
Jako rezultat funkcjonowania wyliczonych grup
branżowych można DKB otrzymać według wzoru
(1):
N
DKB =
∑
j
Wj =
Wi =
Wj =
j =1
N
∑ (Θij + Im j )
i =1
Imi – nakłady produkcji importowej używanej
przy wytwarzaniu produkcji branży i 1,
N – liczba branż lub grup branż.
Niezbędnym i wystarczającym warunkiem zbilansowania gospodarki narodowej jest równość:
Wj = Wi
przy i = j
(2)
Do praktycznego wykorzystania (analizy i optymalizacji) systemu równości (1÷2) wygodniej jest
przedstawić go w formie tabeli. Dla rozpatrywanego powiększonego składu uczestników procesu
społecznej produkcji taką formą być może forma
bilansu międzybranżowego „podaż–popyt” (BMB
„P-P”), co przytoczono w tabeli 1.
(1)
i
1
gdzie:
Wi – wielkość popytu produkcji branży i (grupy branż) z uwzględnieniem dostaw produkcji eksportowej:
Zeszyty Naukowe 16(88)
∑ (Θij + Eki )
Θij – wielkości międzybranżowe wykorzystania
przez branżę j (grupą branż) produkcji
branży i (grupy branż) przy wytwarzaniu
własnej produkcji,
Eki – wielkość dostaw produkcji branży i lub
grup branż na eksport,
Wj – popyt branż i (grup branż) na dostawy
produkcji branży j (grupy branż) i produkcji importowej:
N
∑Wi
N
33
Z analizy danych bilansu międzybranżowego produktów i usług Rosji w roku 1995 [3, s. 502] wynika,
że w wielkości ogólnej zużytkowanych przez branże
zasobów nakłady na nabycie produkcji importowej
wyniosły 11,8%.
Siergiej Karganow
Bilans międzybranżowy, zbudowany według tabeli 1, należy uważać za optymalny (całkowicie
zbilansowany), jeżeli Di = 0 dla wszystkich i; za
nieoptymalny (niezrównoważony), jeżeli jakiekolDi ≠ 0.
wiek Di ≠ 0, i za niesformowany – przy
materialnej produkcji) norma stawki podatkowej
(Ns) może być określona jako wynik dzielenia ryczałtu opłat podatkowych (ROP) do budżetu państwa przez wielkość dochodu krajowego brutto
(DKB), zmniejszonego o ROP:
∑
i
Ns =
Budowa BMB „P-P”
Rozpatrzmy na uproszczonym przykładzie proces budowy BMB „P-P”.
W postaci uogólnionej nakłady produkcji społecznej na wytwarzanie produkcji branży (grupy
branż) w umownych cenach rynkowych można
zapisać wzorem (3):
Ns =
ROP
128 750,9
=
= 0,117
DKB − ROP 1 229 000 − 128 750,9
albo 11,7%
Naturalnie, że mimo jednolitego normatywu
opłat podatkowych do budżetu państwa wielkości
potrąceń dla grup branż produkcyjnych będą różne,
ponieważ są różne co do wielkości ich bazy podatkowej.
Dalej przypuśćmy, że w przyjętym umownie
kraju gospodarka funkcjonuje w reżimie optymalnym. Przy tym:
− wielkość DKB zestawia 17 960,6 u.j.p.,
− produkcja importowa nie jest wykorzystywana,
a zatem mamy: Wij = Θij i Wi = Θi 4,
− wielkości DKB dla każdej grupy uczestników
procesu społecznej produkcji wyniosły odpowiednio:
Θ1 = 9984,0 u.j.p.
Θ2 = 3506,0 u.j.p.
Θ3 = 2766,8 u.j.p.
Θ4 = 1703,8 u.j.p.
Uczestnicy procesu produkcji społecznej mają
różną strukturę nakładów wytwarzania i różne
wskaźniki efektywności ich wykorzystania.
W charakterze wskaźnika struktury nakładów
wytwarzania przyjmijmy wskaźnik S, nazwany
przez K. Marksa wskaźnikiem struktury organicznej kapitału i określany według wzoru:
Przyjmując, że nie wykonuje się dostaw eksportowo-importowych, rząd tworzy dochodową część
budżetu kraju tylko na podstawie pobierania jednolitego podatku pośredniego2. Podobne uproszczenie
pozwoli: a) podnieść poglądowość przykładu;
b) uniknąć w przykładzie podwójnego opodatkowania istniejącego w aktualnych systemach opodatkowania3.
W charakterze bazy podatkowej do naliczania
jednolitego podatku pośredniego przyjmiemy ceny
wytwarzania, określane dla subiekta i procesu produkcji społecznej według wzoru (4):
(4)
Ponieważ wytwarzanie produkcji ogólnogospodarczej (wytwarzanie i realizacja usług państwa)
nie podlega opodatkowaniu, jednolita dla wszystkich branż produkcyjnych (branż materialnej i nie2
(5)
Przyjmujemy umownie, że znaczenia wskaźnika
ROP w danym przykładzie równe 128 750,9 u.j.p.
(umowne jednostki pieniężne), a DKB w cenach
rynkowych – 1 229 000 u.j.p. Określana więc według wzoru (5) jednolita stawka podatkowa wyniesie:
Wi = Ci + Vi + Mi + Hi + Imi
(3)
gdzie:
Ci – nakłady produkcji społecznej na renowację środków stałych produkcji i aktywów
niematerialnych;
Vi – odpowiednio nakłady produkcji społecznej na wypłatę wynagrodzenia pracownikom;
Mi – czysty zysk podlegający podziałowi przez
uczestników produkcji społecznej;
Hi – opłaty podatkowe i rentowe (bezpośrednie
i pośrednie).
Qi = Ci + Vi + Mi
ROP
DKB − ROP
S=
Teoretycznie możliwość przejścia na taki uproszczony
system opodatkowania w każdym kraju nie tylko istnieje, ale jest potrzebna. Według statystyki [4] podatki
pośrednie wynoszą około 70% wpływów podatkowych
do budżetu Polski. Pozostałe podatki i pobory oprócz
swojego podstawowego przeznaczenia – stanowienia
budżetu kraju – spełniają jednocześnie przegrupowanie
i funkcje stymulujące, które państwo przyjęło ze szkodą dla liberalizacji gospodarki rynkowej. Podobna sytuacja ma miejsce i w Federacji Rosyjskiej.
3
4
34
C
V
Początkowo – kosztem naliczania podatków bezpośrednich, a ponownie – kosztem naliczania podatków
pośrednich na ceny zbytu wytwórców, w których naturalnie jest uwzględniona wypłata podatków bezpośrednich.
Dany warunek nie wnosi zmian do metodologii obliczeń i jest przyjęty dla zachowania ciągłości z publikacjami wcześniejszymi.
Scientific Journals 16(88)
Metodologia budowy i optymalizacji bilansów międzybranżowych „popyt–podaż” produkcji (BMB „P-P”)
W tym wypadku wskaźnik przyrostu BN przyjmie postać:
Dla pomiaru wkładu uczestników procesu produkcji społecznej w powiększenie dochodu narodowego (DN) skorzystamy ze wzoru:
DN = V + M + H
(6)
Przytoczony wskaźnik DN całkowicie odpowiada składowi wskaźnika dochodu narodowego przyjętego w aktualnym Systemie Rachunków Narodowych (SNA – System of National Accounts).
∆BN = ∆DN + ∆С
(7)
Przypuśćmy, że po uwzględnieniu przyjętych
warunków struktura nakładów produkcji i podział
wyników produkcji społecznej przyjmą postać ujętą
w tabelach 2 ÷ 5.
Tabela 2. Wytwarzanie i konsumpcja produkcji І grupy branżowej produkcji materialnej w u.j.p.: S = 2,6; M = 5,5% оd (C + V);
Ns = 11,7% оd Q
Table 2. Production and consumption of production of the I group of material production businesses in uniform monetary units u.j.p.:
S = 2,6; M = 5,5% оd (C + V); Ns = 11,7% оd Q
Konsumpcja produkcji
według grup branżowych
ogółem
І grupa
(Θ11)
ІІ grupa
(Θ21)
ІІІ grupa
(Θ31)
ІV grupa
(Θ41)
Ogółem (Θ1)
6118,0
1964,0
1101,0
801,0
9984,0
C
3749,0
1203,5
674,7
490,8
6118,0
Nakłady
w tej liczbie
V
M
1442,7
285,5
463,1
91,7
259,5
51,5
188,9
37,4
2354,2
466,1
H
640,8
205,7
115,3
83,9
1045,7
DN
2369,0
760,5
426,3
310,2
3866,0
Tabela 3. Wytwarzanie i konsumpcja produkcji ІІ grupy branżowej produktu materialnego w u.j.p.: S = 2,0; M = 6,5% оd (C + V);
Ns = 11,7% od Q
Table 3. Production and consumption of production of the II business group of a material product in u.j.p.: S = 2,0; M = 6,5% оd
(C + V); Ns = 11,7% od Q
Konsumpcja produkcji
według grup branżowych
ogółem
І grupa
(Θ12)
ІІ grupa
(Θ22)
ІІІ grupa
(Θ32)
ІV grupa
(Θ42)
Ogółem (Θ2)
1601,6
1074,4
629,0
201,0
3506,0
C
897,2
601,9
352,3
112,6
1964,0
Nakłady
w tej liczbie
V
M
448,6
87,5
301,0
58,5
176,1
34,5
56,3
11,0
982,0
191,5
H
168,3
113,0
66,1
21,1
368,5
DN
704,4
472,5
276,7
88,4
1542,0
Tabela 4. Wytwarzanie i konsumpcja produkcji ІІІ grupy branżowej (branż produkcji niematerialnej) w u.j.p.: S = 1,0; M = 12,5% оd
(C + V); Ns = 11,7% od Q
Table 4. Production and consumption of production of the III business group (immaterial production businesses) in u.j.p.: S = 1,0;
M = 12,5% оd (C + V); Ns = 11,7% od Q
Konsumpcja produkcji
według grup branżowych
ogółem
І grupa
(Θ13)
ІІ grupa
(Θ23)
ІІІ grupa
(Θ33)
ІV grupa
(Θ43)
Ogółem (Θ3)
1458,2
196,6
803,0
309,0
2766,8
C
580,3
78,2
319,5
123,0
1101,0
Nakłady
w tej liczbie
V
M
580,3
145,0
78,2
19,6
319,5
79,9
123,0
30,7
1101,0
275,2
H
152,6
20,6
84,1
32,3
289,6
DN
877,9
118,4
483,5
186,0
1665,8
Tabela 5. Wytwarzanie i konsumpcja produkcji ogólnogospodarczej (usługi państwa) w u.j.p.: S = 0,887
Table 5. Production and consumption of economy-wide production (country’s service) in u.j.p.: S = 0,887
Konsumpcja produkcji
według grup branżowych
ogółem
І grupa
(Θ14)
ІІ grupa
(Θ24)
ІІІ grupa
(Θ34)
ІV grupa
(Θ44)
Ogółem (Θ4)
806,2
271,0
233,8
392,8
1703,8
Zeszyty Naukowe 16(88)
C
379,0
127,4
109,9
184,7
801,0
35
Nakłady
w tej liczbie
V
427,2
143,6
123,9
208,1
902,8
M
–
–
–
–
–
H
–
–
–
–
–
DN
427,2
143,6
123,9
208,1
902,8
Siergiej Karganow
Tabela 6. Optymalny BMB „P-P” dla systemu produkcji społecznej umownego kraju w u.j.p.
Table 6. Optimal BMB “P-P” for a social production system of a given country in u.j.p.
Wytwarzanie produkcji
według grup branżowych
1
І grupa
ІІ grupa
ІІІ grupa
ІV grupa
(Θ1j)
(Θ2j)
(Θ3j)
(Θ4j)
Ogółem popyt
Konsumpcja produkcji
(Θi1)
(Θi2)
(Θi3)
(Θi4)
2
6118,0
1964,0
1101,0
801,0
3
1601,6
1074,4
629,0
201,0
4
1458,2
196,6
803,0
309,0
5
806,2
271,0
233,8
392,8
ogółem
podaż
6
9984,0
3506,0
2766,8
1703,8
9984,0
3506,0
2766,8
1703,8
17960,6
Saldo debetowe bilansu
(Di)
7
D1 = 0
D2 = 0
D3 = 0
D4 = 0
∑D
i
=0
i
Przestrzeganie ostatniego warunku (optymalizacja MOB) gwarantuje odniesienie otrzymywanych
na podstawie analizy bilansów optymalnych wyników do konkretnych przedsięwzięć.
Obecnie rozwiązanie tego problemu może być
otrzymane na podstawie opracowanego przez autora algorytmu działania „niewidzialnej ręki rynku” –
algorytmu optymalizacji BMB „P-P” przedstawionego w tabeli 1.
Algorytm optymalizacji BMB „P-P” przewiduje
proces iteratywny optymalizacji, w którym każda
iteracja zakłada konsekwentną realizację następujących kroków:
Krok 1. Określić wielkości sumaryczne produkcji i konsumpcji oraz debetowe salda bilansu (Di)
dla każdego uczestnika i procesu produkcji społecznej.
Wielkość sumaryczna produkcji uczestnika i
równa:
(8)
Wi = Wij
Dane tabeli 2–5 o wielkościach produkcji i konsumpcji produkcji przez uczestników procesu produkcji społecznej są częściami optymalnego BMB
„P-P”, który dla umownego kraju przyjmie postać
przedstawioną w tabeli 6.
Dane kolumny 7 (tab. 6) świadczą o tym, że gospodarka narodowa funkcjonuje bez strat zasobów
produkcyjnych w wyniku nadprodukcji wytwarzania (przy Di < 0) lub inflacji (przy Di > 0).
Można wyróżnić trzy podstawowe grupy przyczyn, doprowadzających do zakłócenia zbilansowania BMB „P-P”:
1. Protekcjonistyczna polityka państwa na rynkach
wewnętrznym i zewnętrznym.
2. Wdrożenie osiągnięć postępu naukowo-technicznego (PNT).
3. Zmiana struktury konsumpcji produkcji i wywołane przez to zjawisko ekstensywne przesunięcia
w wielkościach wytwarzania produkcji.
Naturalnie, że w tej lub innej formie te przyczyny wciąż oddziałują na gospodarkę kraju, doprowadzając do dysproporcji popytu i podaży na rynku
produkcji, a zatem do wzrostu bezrobocia i inflacji
w kraju.
Jakie by nie były przyczyny powstawania dysproporcji w wielkościach popytu i podaży na rynku
produkcji, „niewidzialna ręka rynku” sprzyja ich
likwidacji i doprowadzeniu systemu ekonomicznego do nowego zrównoważonego, powiedzmy,
optymalnego stanu.
∑
j
Wielkość sumaryczna konsumpcji uczestnika j
równa:
W j = Wij
(9)
∑
i
Debetowe salda bilansu (Di) dla uczestnika i są
równe:
(10)
Di = Wij − Wij
∑
∑
i
j
przy i = j.
Krok 2. Określić współczynniki (Ki) – współczynniki przewyższenia popytu (konsumpcji) na
produkcję uczestnika i procesu produkcji społecznej nad wielkość wytwarzania tej produkcji:
Optymalizacja BMB „P-P”
Prognozowanie zbilansowanych wielkości popytu i podaży produkcji przez uczestników procesu
produkcji społecznej, jak już wykazaliśmy, nie
może być dokonane na podstawie modelu ekonomiczno-matematycznego W. Leontjewa i BMB
typu „wejście–wyjście”. W tym samym czasie
znaczenie rozwiązania tego problemu dla pełnej
oceny podejmowanych postanowień ekonomicznych i społecznych trudno przecenić.
n
∑W
ij
Ki =
i =1
N
∑W
(11)
ij
j =1
dla wszystkich j = i.
36
Scientific Journals 16(88)
Metodologia budowy i optymalizacji bilansów międzybranżowych „popyt–podaż” produkcji (BMB „P-P”)
Krok 3. Pomnożyć dane każdego wiersza i przez

Di,1 = 

Ki.
Krok 4. Określić nowe wielkości sumaryczne
produkcji i konsumpcji oraz debetowe salda bilansu
(Di) dla każdego uczestnika i procesu produkcji
społecznej według wzorów (8) – (10).
Krok 5. Powtarzać realizację kroków 1 – 4 algorytmu do otrzymania znaczeń debetowych sald
bilansu (Di) równych zeru.
Mogą mieć miejsce sytuacje, kiedy nie należy
albo nie wolno zmieniać wielkości produkcji –
konsumpcji jakichś branż (na przykład: wielkości
produkcji jakiejś branży lub wielkości opłat podatkowych).
Przy powstaniu takiej sytuacji należy:
Krok 1 (do optymalizacji). Dokonać określenia
wielkości dostaw międzybranżowych produkcji nie
podlegających zmianie (Wij const).
Krok 2. Określić wielkości sumaryczne:
− wielkości wytwarzania produkcji Wi • branż i,
podlegających zmianie w procesie optymalizacji:
∑W = ∑W − ∑ W
•
ij
ij , const
ij
j
j
− nierówność
Krok 4. Określić nowe planowane wartości potrzeb branże i na wielkość dostaw międzybranżo•
wych produkcji Wij ,1 podlegających zmianie:
− nierówność
∑W
•
ij ,1
j
+
(14)
∑W
ij , const
− równość
N
∑ ∆Wi
<0
będzie
świadczyć
i =1
N
∑ ∆Wi
>0
będzie
świadczyć
i =1
N
∑ ∆Wi
= 0 będzie świadczyć o za-
i =1
chowaniu wielkości wytwarzanego w kraju DKB
i BN.
Przeprowadzona analiza mogłaby być uzupełniona po analizie zmian wielkości bezrobocia strukturalnego, DN i dochodów osobistych obywateli
w rezultacie realizacji tego lub innego scenariusza.
Mógłby on służyć także jako podstawa dla określenia wielkości inwestycji na ekstensywne rozszerze-
(15)
j
Krok 6. Określić nowe (planowane) znaczenia
salda debetowego dla objętości wytwarzania produkcji w branże i:
Zeszyty Naukowe 16(88)
(16)
o przewidywanym wzroście wielkości realnej
wytwarzanego DKB i BN kraju;
Krok 5. Określić nową sumaryczną potrzebę
planowaną na wielkości wytwarzania produkcji
branży i:
Wi ,1 =
i



ij , const  − Wi ,1
o przewidywanym zmniejszaniu w rezultacie realizacji scenariusza realnej wielkości wytwarzanego DKB i zmniejszeniu BN kraju, jak również
o przewidywanym wzroście w kraju w tej samej
wielkości niestrukturalnego bezrobocia i inflacji;
(13)
Wij•,1 = Wij∗ × Ki∗
i
∑Θ
Jeżeli oznaczyć przez Wi,0 wielkości wytwarzania produkcji przez branżę i lub grupę branż ze
sprawozdawczego (faktycznego) BMB „P-P”,
a przez ∆Wi – przewidywaną w wyniku realizacji
scenariusza wielkość zmian (Wi,1 – Wi,0) rozmiarów
wytwarzania produkcji przez branżę i, to przy ocenie w cenach porównywalnych:
(12)
j
Wi • + Di
Wi •
+
i
− wielkości konsumpcji produkcji dla uczestnika j
według wzoru (9),
− debetowe salda bilansu (Di) według wzoru (10).
Krok 3. Określić współczynniki K i• – współczynniki zmiany wielkości międzybranżowych
dostaw produkcji, wytwarzanej przez uczestnika i
procesu produkcji społecznej dla wielkości tej produkcji podlegającej zmianie.
K i• =
•
ij ,1
dla j = i.
Krok 7. Powtarzać działania 1 ÷ 6 algorytmu do
otrzymania znaczeń Di,1 = 0.
Zasadniczą właściwością przytoczonego algorytmu jest zachowanie w procesie optymalizacji
niezmiennej nowej (zadanej lub planowanej) struktury konsumpcji produkcyjnej branż, która odróżnia
się od bazowej (przed przyjęciem decyzji szacowanych) o wielkość zmian planowanych wielkości
popytu, wywołanych przez nowe decyzje. Dlatego
najbardziej odpowiedzialnym momentem w procesie wykorzystania danego algorytmu jest opracowanie scenariusza zmiany rocznych objętości dostaw międzybranżowych produkcji, uwarunkowanych przez przyjęte w scenariuszu decyzje (rozwiązania). Zmiany wnoszone do sprawozdawczego
(faktycznego) BMB „P-P” powinny były być wzajemnie uwarunkowane i gwarantować zachowanie
planowanej waluty bilansu. O zachowaniu niezmiennej planowanej waluty bilansu będzie świadczyć sytuacja, przy której ∑ Di = 0.
Przypis do algorytmu
Wi • =
∑W
37
Siergiej Karganow
2. KARGANOW S.: Nieprawidłowości informacyjne bilansów
międzybranżowych „wejście–wyjście”. Zeszyt Naukowy
Akademii Morskiej, 2007, 12 (84), 59–73.
3. Rachunkowość narodowa. Pod red. B.I. Baszkatowa. Finanse i statystyka, Moskwa, 2005 (napisana w j.rosyjskim).
4. Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej. GUS,
Warszawa 2003.
nie wytwarzania produkcji, zabezpieczające międzybranżowe dostawy produkcji, przewidziane
przez plan optymalny. Jednak w tej pracy metodologia określenia i analizy zmian tych wskaźników
nie jest rozpatrywana.
Bibliografia
1. KARGANOW S.: Osobliwości planowania bilansów międzybranżowych „wejście–wyjście” i ekonomiczno-matematycznego modelu W. Leontjewa. Zeszyt Naukowy Akademii Morskiej, 2007, 12 (84), 75–93.
Recenzent:
prof. dr hab. Stanisław Flejterski
Uniwersytet Szczeciński
38
Scientific Journals 16(88)