Download: Wmdrawer

LINUX USER
deskTOPia
deskTOPia: wmdrawer
Górna szuflada
Istnieje wiele programów uruchamiających inne aplikacje. Aby się
jednak wyróżniać, taki program
musi mieć jakieś specjalne cechy.
A jeśli już mowa o specjalnych cechach, przyjrzyjmy się programowi
wmdrawer.
ANDREA MÜLLER
D
ziwne menu, paski zadań oraz
dziesiątki ikon. Niektóre pulpity
wyglądają tak, jakby przeżyły nalot dywanowy. Jeśli już zmęczyliście się szukaniem zagubionych aplikacji, może pora
trochę posprzątać. Program wmdrawer [1]
stanowi użyteczne wyposażenie linuksowego
pulpitu: porządkuje rzadko używane ikony,
nie utrudniając do nich dostępu. Jak sugeruje nazwa, program wmdrawer jest dokerem
apletów dla menedżera Window Maker [2].
Większość użytkowników nie musi
zmieniać menedżera okien, aby korzystać
z programu wmdrawer. Ze względu na ich
popularność, dokery apletów są obsługiwane przez menedżery okien takie jak Blackbox, Fluxbox [3], PWM2, Waimea i jego
następcę Kahakai. Nawet KDE ma panel
Pasek dokowania aplikacji dla apletów.
Zrób to sam
Ponieważ większość dystrybucji nie zawiera
programu wmdrawer, najczęściej musimy go
skompilować z kodu źródłowego. Będą do
tego potrzebne biblioteki gtk, glib, gdk-pixbuf
oraz odpowiednie dla nich biblioteki progra-
98
Listopad 2004
mistyczne, które można rozpoznać po znacznikach -devel lub -dev.
Po spełnieniu tych warunków uruchamiamy program make, aby skompilować
program wmdrawer, a następnie poleceniem su przechodzimy na konto root i wywołujemy polecenie make install, aby skopiować program wmdrawer do katalogu
znajdującego się w podkatalogu /usr/local.
Wdrażanie
Wpiszmy polecenie
wmdrawer &
Nie należy się dziwić, że przy pierwszym
uruchomieniu program wmdrawer odmówi
współpracy. Problem może polegać na tym,
że wmdrawer chce odczytać nieistniejący
plik .wmdrawerrc z katalogu domowego
użytkownika. Dlatego, aby użytkownicy nie
musieli rozpoczynać od zera, autor programu, Valéry Febvre, dostarcza przykładowy
plik konfiguracyjny. Polecenie make install
powoduje skopiowanie pliku wmdrawerrc.example do katalogu /usr/local/sha-
www.linux-magazine.pl
re/doc/wmdrawer. Aby zredagować ten plik,
kopiujemy go do naszego katalogu domowego i zmienimy jego nazwę na .wmdrawerrc.
Następnym krokiem jest zmodyfikowanie konfiguracji w ulubionym edytorze
tekstowym. Plik przykładowy zawiera
szczegółowe informacje o każdej opcji
i wygląda podobnie do plików ini systemu
Windows. Wpis w nawiasach kwadratowych rozpoczyna nową sekcję, a każdy
wiersz niżej zawiera opcje dla danej sekcji.
Znak krzyżyka (#) na początku wiersza
oznacza komentarz – program wmdrawer
go ignoruje.
Jak sama nazwa wskazuje, sekcja [general] służy do wprowadzania ogólnych ustawień. Wiersz zawierający opcję
DeskTOPia
Tylko Ty masz prawo decydować, jak ma
wyglądać Twój pulpit. Kolumna deskTOPia
regularnie dokonuje przeglądu linuksowych
menedżerów okien i graficznych środowisk
użytkownika, opisując najbardziej użyteczne
i eleganckie rozwiązania.
deskTOPia
Konfiguracja
direction number_from_0-3
informuje program wmdrawer,
w którym kierunku ma otwierać
wirtualne szuflady. Wybór musi
odzwierciedlać położenie apletu
na pulpicie. Jeśli doker apletów
znajduje się u góry ekranu, wartość 0 jest właściwa, gdyż powoduje ona otwarcie szuflady w dół (Rysunek 1). Inne opcje to 1 (z prawej
do lewej), 2 (do góry) i 3 (z lewej
do prawej).
Aby włączyć przezroczysty wygląd, należy wpisać opcję
Rysunek 1. Program
wmdrawer z otwartymi w dół szufladami.
Dalsze sekcje definiują
uruchamianie
programów. Każda z nich zaczyna się od tekstu [column].
W poszczególnych kolumnach może znajdować się
wiele programów uruchamiających, które wmdrawer układa w wielu wierszach. Program uruchamiający dla jednej kolumny zajmuje jeden wiersz.
Sekcje wyglądają tak:
LINUX USER
SŁOWNICZEK
Pseudo-transparency: pseudoprzezroczystość polega na tym, że aplikacje, zamiast
być przezroczyste, po prostu wykorzystują
odpowiedni fragment pulpitu jako swoje
tło. Okna za programem pseudoprzezroczystym są ukryte.
(etykietka) (obraz) (polecenie)
transparency 1
w sekcji [general]. Dzięki temu tło ikon programu będzie przezroczyste. Jeśli taki wiersz
znajduje się w pliku .wmdrawerrc, program
ignoruje opcję
icons_bg image.xpm
– w dostarczonym przez autora programu pliku konfiguracyjnym znajduje się kilka przykładów. Pole etykietka określa tekst wyświetlany przez program wmdrawer po przesunięciu
kursora myszy nad ikonę. Pole obraz określa
nazwę miniatury, zaś pole polecenie -- polecenie wykonywane przez program wmdrawer po
kliknięciu ikony. Następujący wpis spowoduje uruchomienie programu KMail:
definiującą grafikę tła. Jeśli używana jest
opcja pseudo-transparency, dobrym pomysłem jest również użycie parametru highlight
(Poczta KDE) (kmail.png) (kmail)
2. Dzięki tej opcji program zmienia kolor
ikony pod kursorem myszy, podczas gdy pao ile plik kmail.png znajduje się w jednym
rametr highlight_tint definiuje ten kolor. Koz folderów zdefiniowanych w sekcji [imalor należy podawać w notacji HTML, na
ges_paths]. Program wmdrawer ma najbarprzykład #0000FB oznacza intensywną bardziej uporządkowany wygląd, jeśli ograwę niebieską. Narzędzie
niczymy się do dwóch sekcji [coKDE kcolorchooser podaje
lumn] (Rysunek 2).
Rysunek 2.
wartości kolorów.
Program
Aby szuflady pulpitu zauruchaDo biegu,
mykały się i otwierały automiający
gotowi, start!
matycznie pod kursorem myz dwoma
Po dodaniu pierwszych kilku apliszy, należy nadać opcjom
kacji do pliku wmdrawerrc można
sekcjami?
show_on_hover i hide_on_out
uruchomić doker apletów. Kliknięwartość 1. Liczba za opcją
cie spowoduje otwarcie szuflad, zaś
animation_speed określa szybzatrzymanie kursora myszy nad ikoną sprakość otwierania szuflady: im większa liczba,
wi, że program wmdrawer wyświetli wczetym szybsza szuflada.
śniej zdefiniowane etykietki. Klikając leDruga sekcja w pliku .wmdrawerrc to
wym przyciskiem, uruchomimy program.
[images_paths]; definiuje ona folder miniaAby wywołać wiele programów, można skotur. Ustawienia domyślne to /usr/share/pirzystać ze środkowego lub prawego przycixmaps i /usr/local/share/pixmaps. Do listy
sku myszy: program wmdrawer pozostawi
można dodawać katalogi; w jednym wierwówczas otwarte szuflady.
szu ma występować tylko jeden folder. ProJeśli nie podobają się nam ustawienia
gram wmdrawer obsługuje zarówno format
lub chcemy dodać kolejny program do uruPNG jak i XPM. Jeśli mają być używane
chamiania, nie trzeba zamykać i ponownie
ikony Crystal, zawarte w instalacji KDE,
uruchamiać programu wmdrawer. Wystarnależy dodać tu ścieżkę /usr/share/icons/cryczy zmienić plik .wmdrawerrc i zapisać
stalsvg/32x32/apps/. W dystrybucji SUSE
zmiany. Po każdym otwarciu szuflady proLinux trzeba zastąpić katalog /usr katalogram wmdrawer sprawdzi plik zasobów
giem /opt/kde3.
i wprowadzi zmiany na bieżąco.
Rysunek 3. Trzy egzemplarze programu
wmdrawer na jednym pulpicie.
Zbyt wiele ikon zabałagani nawet największą szufladę na pulpicie. Aby grupować programy tematycznie, można uruchomić wiele egzemplarzy programu wmdrawer; na przykład, jeden dla aplikacji internetowych, a drugi dla biurowych. Każdy
aplet potrzebuje oczywiście własnego pliku
konfiguracyjnego. Pierwszy egzemplarz
można uruchomić normalnie (wmdrawer
&), aby wczytał on plik .wmdrawerrc. Przy
uruchomieniu drugiego egzemplarza programu wmdrawer należy dodać parametr -c
wraz ze ścieżką do pliku konfiguracyjnego,
na przykład wmdrawer -c ~/drawer2. Aby
rozróżnić od razu dwa egzemplarze programu wmdrawer, można użyć opcji:
dock_icon graphic.xpm
Ustawi ona inne tło narzędzia (Rysunek 3).
To polecenie należy dodać do sekcji [general]
w pliku konfiguracyjnym używanym przez
dany egzemplarz pliku wmdrawer. Jedynym
niebezpieczeństwem jest to, że pulpit zacznie
znowu wyglądać równie bałaganiarsko, jak
przed zainstalowaniem programu wmdrawer.
A to wszystko przez te przeklęte szufladki. ■
INFO
[1] wmdrawer: http://people.easter-eggs.org/
~valos/wmdrawer/
[2] http://www.windowmaker.org
[3] Andrea Müller: „Small Footprint,
Quick, Practical,” Linux Magazine
International 43, strona 80.
www.linux-magazine.pl
Listopad 2004
99