aiN kaRem - Trzej Towarzysze
Transkrypt
aiN kaRem - Trzej Towarzysze
Miejsce kustodia Ziemi świętej Mapka archeologiczna Judea AIN KAREM Sanktuarium Nawiedzenia SANKTUARIUM NAWIEDZENIA I MIEJSCE SCHRONIENIA ŚW. ELŻBIETY: 1. Wejście na teren sanktuarium. 2. Zbiornik na wodę z okresu bizantyjskiego (VI-VIII w.). 3. Grota z cysterną (VI-XII w.). 4. Kościół górny. 5. Zabudowania z czasów wypraw krzyżowych. Godziny otwarcia sanktuarium Latem: 8.00 - 12.00; 14.30 - 18.00 Zimą: 8.00 - 12.00; 14.30 - 17.00 Tel.: 02-641.72.91; Fax: 02-643.11.63 www.custodia.org Prosimy o zachowanie ciszy i o szacunek dla świętego Miejsca! T radycja umiejscawia w Ain Karem spotkanie Maryi ze swoją krewną Elżbietą. Brzemienna Dziewica wyruszyła, by spotkać się z oczekującą potomstwa. Tutaj Maryja wyśpiewała hymn uwielbienia - Magnificat : pieśń dziękczynienia Bogu, Zbawicielowi i Panu wieków. Z Pisma Świętego Tradycja chrześcijańska Nawiedzenie W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana». Wtedy Maryja rzekła: «Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, a Jego imię jest święte. Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie, Jak obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki. Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wrociła do domu. (Ewangelia wg św. Łukasza 1, 39-56) Miejsce spotkania Maryi z Elżbietą w Ain Karem było pokazywane po raz pierwszy na początku XIV w.: "Dom Zachariasza znajduje się w Górach Judei... Są tam dwa kościoły... pomiędzy nimi tryska obficie źródło. W pierwszym kościele, jak mówią miejscowi, Elżbietę pozdrowiła błogosławiona Dziewica Maryja. Mówi się również, że to właśnie tam ukryto Jana Chrzciciela w czasie rzezi młodzianków. Jan urodził się tam, gdzie stoi drugi kościół" (brat Jan Fedanzola z Perugii, 1330). Oprócz epizodu ewangelicznego w miejscu Nawiedzenia wspomina się więc również fakt ukrywania Jana Chrzciciela, o którym mowa jest w apokryficznej Protoewangelii Jakuba (II w.). Pątnik rosyjski Daniel z początku XII w. tak pisze w swojej relacji: "Po drugiej stronie lesistej doliny wznosi się góra, ku której Elżbieta uciekała ze swoim synem, prosząc - Przyjmij o góro, matkę i syna! - Góra się otwarła i dała im schronienie. Żołnierze Heroda, którzy podążali ich śladem, po przybyciu na miejsce nie znaleźli nikogo i zawrócili zdziwieni. Do dzisiaj można zobaczyć to miejsce oznaczone na skale. Znajduje się tam niewielkich rozmiarów kaplica z grotą. Tuż przed wejściem dobudowano inną jeszcze kaplicę. W grocie bije źródło. Gasiło ono pragnienie Elżbiety i Jana, kiedy schronili się we wnętrzu góry. Usługiwał im też anioł, aż do czasu, kiedy Herod umarł". Relikwiarz z ziemią z groty św. Elżbiety i Jana był przechowywany już w VII w., w Rzymie w skarbcu laterańskim i w innych jeszcze miejscach. Skała pokazywana w krypcie kościoła jest pozostałością tej tradycji. W XIV w. sanktuarium opiekowali się przez pewien czas mnisi ormiańscy. Franciszkanie nabyli je w 1679. Przygotowując się do budowy nowej świątyni (arch. A. Barluzzi, 1939-40) przeprowadzono prace wykopaliskowe (o. Bellarmino Bagatti OFM 1937). Wydobyto pozostałości budowli sakralnych - apsyda górnego kościoła i krypta z antyczną wykutą w skale galerią. Galeria zakończona jest studnią, którą zaopatruje w wodę niewielkie źródło. Od strony południowej przylega do kościoła dobrze zachowana sala z czasów wypraw krzyżowych. Na dziedzińcu przed dolnym kościołem umieszczono majolikowe tablice z tekstem Magnificat w różnych językach. Zostały one ufundowane przez Polonię międzynarodową z inicjatywy o. A. Borkowskiego OFM w Roku Maryjnym 1954.