List Wikarii Generalnej

ZGROMADZENIE CÓREK MARYI WSPOMOśYCIELKI
Via dell’Ateneo Salesiano 81
Roma
Do Inspektorek
i PrzełoŜonych Wizytatorii
NajdroŜsze,
cieszę się, Ŝe mogę przekazać wam informacje odnośnie Święta wdzięczności 2007, które
celebrowane będzie
w Pétion-Ville,
w Inspektorii Haiti „Matki BoŜej Nieustającej Pomocy”
26 kwietnia 2007 roku.
Siostry tej Inspektorii z wielką radością i Ŝywym poczuciem przynaleŜności do Zgromadzenia
podjęły się wyraŜenia Matce wdzięczności w imieniu wszystkich Córek Maryi
WspomoŜycielki, wspólnot wychowawczych, a szczególnie dziewcząt i chłopców całego
świata.
KaŜdego roku całe Zgromadzenie doświadcza odnowionej i głębokiej więzi rodzinnej z naszą
najdroŜszą Matką, która jest węzłem komunii i znakiem miłości Boga względem kaŜdej z nas
i względem kaŜdej wspólnoty. Wdzięczność jest naturalnym uczuciem w rodzinie, poniewaŜ
rodzi się spontanicznie w osobie, która widzi oczyma serca i odkrywa nieustannie nowe
motywy wdzięczności.
Razem pragniemy wychwalać Pana za dar Matki, za Jej bycie znakiem i wyrazem miłości
Boga. W swym planie miłości Bóg wybrał Ją, by przewodziła Zgromadzeniu, by pomagała
nam Ŝyć radykalnie i twórczo naszym powołaniem, by ukierunkowywała nas na danie dzisiaj
adekwatnej odpowiedzi na wymagania misji wychowawczej w róŜnych kontekstach,
w których pracujemy, a więc dziewczętom i chłopcom doświadczającym róŜnych form
ubóstwa.
Święto wdzięczności jest odpowiednim momentem, by ponownie przemyśleć nasze
doświadczenie powołaniowe i podziękować Panu za niezliczone łaski, których On nieustannie
nam udziela, za Jego nieskończone miłosierdzie, które nas zawsze odnawia, za zaląŜki Ŝycia,
które stale rozwijają się i są nam powierzone, byśmy otaczały je troską i pomagały im do
wzrostu. MoŜemy pomagać sobie wzajemnie w dostrzeganiu tego co nowe rodzi się w kaŜdej
siostrze i w kaŜdym młodym człowieku. Rzeczywiście, Bóg jest tym, który działa w nas
i Jego łaska wzrasta w głębokim milczeniu, w szacunku dla wolności ludzkiej i w rytmie
osobistym tworząc stopniowo w kaŜdej osobie dzieło, najpiękniejsze w Jego oczach. Wiara
wzmacnia w nas przekonanie, Ŝe historią kieruje On pomimo często przeciwnych pozorów.
Naszym powołaniem jest codzienne stawanie się „dziękuję”, „dziękuję” księdza Bosko dla
Maryi WspomoŜycielki. A zatem jesteśmy wezwane, by zachować tę postawę nieustannej
wdzięczności.
Temat bardzo znaczący, wybrany na Święto wdzięczności przez nasze siostry z Haiti na
pewno przyniesie owoce nie tylko w tej Inspektorii, lecz takŜe we wszystkich miejscach,
w których jesteśmy obecne:
Zjednoczcie się z nami... dla Ŝycia i nadziei
Zaproszenie do zjednoczenia się jest proponowane przez kraj naznaczony w swojej historii
przez trudne poszukiwanie pokoju, jedności, solidarności, by budować społeczeństwo,
w którym mogłaby Ŝyć kaŜda osoba. Siostry są przekonane, Ŝe tylko z połączenia sił,
współdziałania na bazie silnego pragnienia komunii mogą dojść do skutku efektywne zmiany
w przekształceniu niesprawiedliwych struktur społeczeństwa. Kiedy oczekiwanie staje się
zbyt długie, uczucie niemocy zmierza do ugruntowania i rozprzestrzenienia się. A więc
waŜnym jest, by pojawiły się głosy profetyczne oŜywione miłością tego kto wierzy, Ŝe Ŝycie
jest silniejsze od śmierci, zapraszające do tego, by nie tracić nadziei i zachęcające do dalszej
drogi. Istotnie, zbawienie, które rodzi się ze Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa dokonuje się
dzisiaj. Miłość przeŜywana w prostych gestach codziennego Ŝycia tworzy siłę nie do
pokonania, która moŜe przezwycięŜyć przemoc i śmierć. Sam Jezus błagał Ojca o jedność
wszystkich synów i córek Boga: „I takŜe chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby
stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili
w jedno, aby świat poznał, Ŝeś Ty Mnie posłał i Ŝeś Ty ich umiłował, tak jak Mnie
umiłowałeś” (J 17,22-23).
Symbol wybrany na Święto wdzięczności przedstawia nam usytuowane w centrum państwa
Haiti, na płaszczyźnie ziemi dziecko, które dmucha w lambi. Lambi, to nazwa dana muszli
w tym państwie. UŜywana jest jako róg, narzędzie komunikacji, aby przekazywać
wiadomości, znak mobilizacji ludzi, by gromadzili się, tworząc przede wszystkim grupy
pracy, symbol sprzeciwu i walki o wolność.
W jakiejkolwiek części świata, w której się znajdujemy, kiedy nadstawimy uszu moŜemy
usłyszeć ten sam głos lambi, która wzywa nas do posłuchania nowego orędzia: dziecko, które
zbyt często nie ma głosu zdecydowało, by zmobilizować dzieci i dorosłych pięciu
kontynentów, by podjąć pilne zadanie. Istotnie, przed niepewnością przyszłości, poddać się
historii w sposób pasywny mogłoby oznaczać naraŜenie się na śmierć. Aby ocalić Ŝycie
i wzbudzić nadzieję dziecko zaprasza do zjednoczenia się i do tkania solidnej i ogromnej sieci
solidarności zdolnej do przekształcenia świata, do zburzenia murów zbudowanych dla
chronienia dóbr osobistych i otwarcia przejść, by dostrzec nowe horyzonty ludzkości,
w której promocja dobra wspólnego pomagałaby do rozwoju Ŝycia. Realizacja tego marzenia
dokonuje się na drodze wychowania i angaŜuje wszystkich członków wspólnoty
wychowawczej w tworzenie środowiska charakteryzującego się duchem rodzinnym,
w którym moŜna by było doświadczyć, Ŝe jest moŜliwe tworzenie razem więzi komunii
poprzez dialog i konfrontację z tym, który jest inny.
Czasami w muszli, w lambi znajduje się perła róŜowa, szczególnie drogocenna, bo rzadko
spotykana. Wezwanie do zjednoczenia się dla wielkiego planu miłości tworzy rzadką perłę
w naszym świecie, poszukiwaną przez wiele dziewcząt i chłopców, którzy nie wiedzą gdzie
mogą ją znaleźć, w jakim kierunku i z kim wyruszyć w drogę. Kiedy oni słyszą głos
przekonywujący nie wahają się, by iść za nim, by zaprosić wiele przyjaciółek i przyjaciół do
zjednoczenia się z nimi.
Potrzebna jest prostota, zaufanie i ubóstwo dziecka, aby wołać, Ŝe jest czas przebudzenia
i złączenia razem wszystkich sił, by ocalić Ŝycie. Nasza wiara w Boga, który jest Miłością
skłania nas do przyjęcia Ŝycia. On nie ustaje w ofiarowaniu go swoim synom i córkom, aby
wzrastało z twórczością i pasją, aby było strzeŜone i podarowane w pełni jak uczynił Jezus:
„Ja przyszedłem po to, aby miały Ŝycie i miały je w obfitości” (J 10,10).
Dzieci i ludzie młodzi, którzy są nam powierzeni wzywają nas do tego, by ukazać im motywy
naszej nadziei i oczekują od nas towarzyszenia im w znalezieniu sensu własnego Ŝycia.
„MoŜemy ofiarować tylko taką nadzieję, jaką same Ŝyjemy... Jako wspólnota wychowawcza
2
jesteśmy mocno interpelowane do tego, byśmy były nowymi zaląŜkami nadziei zasadzonymi
w sercu świata”, pisze Matka w okólniku nr 879.
Nasz charyzmat zakorzeniony w miłości jest niewyczerpanym źródłem nadziei, która nie
przestaje tryskać w naszym sercu. Jest rzeczą waŜną, by umoŜliwić jej przepływ, tak aŜeby
mogła nawodnić zaląŜki dobra, które dojrzewają u dzieci i ludzi młodych. Nasza nadzieja
musi być dostrzegalna, by podtrzymać takŜe tą rodziców, dorosłych, którzy współdzielą
z nami misję wychowawczą.
śycie duchowością komunii i przebycie drogi pogłębienia tematu Kapituły: Wezwane, aby
być dzisiaj znakiem i wyrazem uprzedzającej miłości Boga umoŜliwia nam przygotowanie
i celebrację Święta wdzięczności w radości charakteryzującej powołanie salezjańskie. Jest to
największy dar, który moŜemy ofiarować Matce, czując się z nią w głębokiej harmonii
i w całkowitej dyspozycyjności temu co Duch Święty podsuwa dziś Zgromadzeniu, by
troszczyć się o Ŝycie i świadczyć o nadziei.
Dossier informacyjny, który będzie przysłany w niedługim czasie pomoŜe wam
w konkretnym przygotowaniu Święta wdzięczności.
Aby okazać naszą łączność z Matką Ŝyczenia będą mogły być przysyłane do domu
inspektorialnego w Haiti lub do Domu Generalnego w Rzymie.
Ofiary z okazji Święta wdzięczności będą przeznaczone na budowę nowego dzieła
wychowawczego w Hinche, w centralnym regionie Haiti dla ubogich dzieci tego obszaru.
Nasze siostry ufają, Ŝe ta obecność przyniesie wiele dobra.
Niech Maryja WspomoŜycielka da odczuć Matce swą macierzyńską obecność i niech wlewa
w Jej serce naszą miłość i wdzięczność. Ona zapewnia nas, Ŝe z domu gdzie jest miłość, ze
wspólnoty, która kaŜdego dnia stawia na miłość i na wierność Przymierzu wypływa siła, by
zmienić Ŝycie.
Pozdrawiam was serdecznie w imieniu Matki i Sióstr z Rady. Bądźcie zawsze złączone
z nami w modlitwie i w misji, by mówić Ŝyciem, Ŝe Bóg jest miłością. Niech Pan wam
błogosławi i pośle do kaŜdej Inspektorii powołania, by odpowiedzieć na oczekiwania
dziewcząt i chłopców, których On nam powierza.
Rzym, 11 luty 2007 r.
S. Yvonne Reungoat
3