8.1.2.1 Czas jazdy zgodnie z umową AETR Umowa - Net

8.1.2.1 Czas jazdy zgodnie z umową AETR
Umowa Europejska dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy
drogowe (AETR)
REGULACJE DOTYCZĄCE CZASU JAZDY I WYPOCZYNKU
Definicje
Przerwa
przestrzegać
Po prowadzeniu przez cztery i pół godziny, kierowca musi
przerwy trwającej co najmniej czterdzieści pięć minut chyba,
że zaczyna okres odpoczynku.
Ta przerwa może być zastąpiona przez przerwy trwające co najmniej
po piętnaście minut, mające miejsce podczas okresu prowadzenia lub
bezpośrednio po tym okresie w sposób, zgodny z postanowieniami
paragrafu 1.
Odpoczynek
oznacza każdy nieprzerwany okres obejmujący co
najmniej jedną godzinę podczas którego kierowca może
swobodnie dysponować swoim czasem..
Tydzień:
oznacza okres zawarty między godziną 0:00 w poniedziałek a
godziną 24:00 w niedzielę
oznacza okres zawarty między godziną 00.00 a godziną 24.00
Dzień:
Czas prowadzenia:
Daily:
Całkowity okres prowadzenia zawarty między dwoma
dziennymi odpoczynkami lub między dziennym odpoczynkiem i
tygodniowym odpoczynkiem, zwany dalej "dziennym okresem
prowadzenia", nie może przekroczyć 9 godzin. Może być
przedłużony do 10 godzin dwa razy w tygodniu.
Czas prowadzenia
Całkowity okres prowadzenia zawarty między dwoma
dziennymi odpoczynkami lub między
dziennym odpoczynkiem i tygodniowym odpoczynkiem, zwany dalej "dziennym okresem prowadzenia",
nie może przekroczyć 9 godzin.
Może być przedłużony do 10 godzin dwa razy w tygodniu.
Kierowca musi, najwyżej po sześciu dziennych okresach prowadzenia, wziąć tygodniowy odpoczynek.
Tygodniowy okres odpoczynku może być odroczony do końca szóstego dnia, jeśli łączny czas
prowadzenia w ciągu sześciu dni nie przekracza wielkości maksymalnej, odpowiadającej sześciu
dziennym okresom prowadzenia.
Całkowity okres prowadzenia w każdym okresie dwutygodniowym nie może przekraczać
dziewięćdziesięciu godzin.
Breaks
Po prowadzeniu przez cztery i pół godziny, kierowca musi przestrzegać
najmniej czterdzieści pięć minut chyba, że zaczyna okres odpoczynku
przerwy trwającej co
Ta przerwa może zostać zastąpiona przerwami przynajmniej piętnastominutowymi rozłożonymi na czas
prowadzenia lub zaraz po zakończeniu tego okresu.
Podczas tych przerw kierowca nie może wykonać innych prac. Dla celów niniejszego artykułu, czas
oczekiwania i czas nie poświęcony prowadzeniu, spędzony w pojeździe będącym w ruchu, na promie lub
w pociągu nie będzie traktowany jako inne prace.
Przerwy przestrzegane na podstawie niniejszego artykułu nie mogą być traktowane za dzienne okresy
odpoczynku
Czas odpoczynku
W ciągu każdego dwudziestoczterogodzinnego okresu, kierowca korzysta z dziennego czasu odpoczynku
trwającego co najmniej jedenaście kolejnych godzin,
które mogą być skrócone do minimum dziewięciu kolejnych godzin nie częściej niż trzy razy w każdym
tygodniu, pod warunkiem, że przed końcem następnego tygodnia zostanie przyznany odpowiedni czas
odpoczynku – jako wyrównanie.
W dni, kiedy odpoczynek nie jest skrócony zgodnie z ustępem pierwszym, może być wykorzystywany w
dwóch lub trzech oddzielnych okresach w ciągu dwudziestu czterech godzin, z których jeden musi trwać
przynajmniej osiem kolejnych godzin.
W tym przypadku minimalna długość odpoczynku jest zwiększona do dwunastu godzin..
W każdym okresie trzydziestogodzinnym, gdy w pojeździe znajduje się co najmniej dwóch kierowców,
każdy kierowca musi skorzystać z dziennego odpoczynku trwającego co najmniej osiem kolejnych
godzin.
W ciągu każdego tygodnia, jeden z okresów odpoczynku, o którym mowa w paragrafach 1 i 2
jest przedłużony, jako odpoczynek tygodniowy, do łącznej długości czterdziestu pięciu kolejnych
godzin.
Ten okres odpoczynku może być skrócony do minimum trzydziestu sześciu kolejnych godzin, jeśli
- jest spędzony w miejscu - normalnej bazie pojazdu
- lub bazie kierowcy lub
- do minimum dwudziestu czterech kolejnych godzin, jeśli jest spędzony gdzie indziej.
Każde skrócenie jest kompensowane przez równoważny odpoczynek wzięty en bloc przed końcem
trzeciego tygodnia, następującego po tygodniu, o którym mowa.
Tygodniowy okres odpoczynku, który rozpoczyna się w jednym tygodniu i przedłuża się na następny
tydzień może być dołączony do któregokolwiek z tych tygodni.
Każdy odpoczynek, wzięty jako kompensata za skrócenie dziennych i / lub tygodniowych okresów
odpoczynku musi być dołączony do innego odpoczynku o długości co najmniej ośmiu godzin i musi być
udzielony na żądanie osoby zainteresowanej, w miejscu stacjonowania pojazdu lub w bazie kierowcy.
Dzienny odpoczynek może być wykorzystany w pojeździe, jeżeli pojazd ten jest wyposażony w leżankę i
znajduje się na postoju.
W odstąpieniu od postanowień zawartych w paragrafie 1 powyżej, jeżeli kierowca wykonujący przewozy
towarów lub pasażerów towarzyszy pojazdowi, który jest przewożony promem lub pociągiem,
odpoczynek dzienny może zostać przerwany jeden raz, jeżeli są spełnione następujące warunki:
• jest możliwe, by część dziennego odpoczynku spędzona na lądzie była wykorzystana przed lub
po części dziennego odpoczynku spędzonej na promie lub w pociągu,
• okres między dwiema częściami dziennego odpoczynku musi być jak najkrótszy i w żadnym
razie nie może przekroczyć jednej godziny przed wejściem na prom lub do pociągu albo po
zejściu z promu lub wyjściu z pociągu, przy czym formalności celne są włączone do czynności
wejścia na prom lub do pociągu albo zejścia z promu lub wyjściu z pociągu,
• podczas dwóch części dziennego odpoczynku kierowca musi mieć możliwość dysponowania
łóżkiem lub leżanką.
Odpoczynek na leżance
Dzienny odpoczynek, przerwany w taki sposób, będzie zwiększony o dwie godziny.
Odstąpienia
Pod warunkiem, że bezpieczeństwo drogowe nie zostanie zagrożone i aby umożliwić kierowcy dojazd do
odpowiedniego miejsca zatrzymania, kierowca może odstąpić od postanowień niniejszego Porozumienia
w zakresie niezbędnym dla zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu lub jego ładunku. Kierowca musi
podać sposób i powód odstąpienia w karcie kontrolnej urządzenia kontrolnego lub w swojej karcie
dziennej.
Czas prowadzenia zgodnie z Rozporządzeniem 561/2006
Czas prowadzenia
‘Czas prowadzenia’ oznacza zapisane czynności prowadzenia pojazdu:
Czas prowadzenia zapisuje się automatycznie, pół-automatycznie lub ręcznie na urządzeniu zapisującym.
Metoda zapisu jest określona Rozporządzeniem (EEC) nr 3821/85; (ROZPORZĄDZENIE RADY
(EEC) NR 3821/85 z 20 grudnia 1985 o urządzeniach zapisujących w transporcie drogowym)
‘Dzienny czas prowadzenia pojazdu” oznacza łączny czas prowadzenia pojazdu od zakończenia jednego
dziennego okresu odpoczynku do rozpoczęcia następnego dziennego okresu odpoczynku lub pomiędzy
dziennym okresem odpoczynku a tygodniowym okresem odpoczynku;
„Dzienny czas prowadzenia pojazdu”
Dzienny czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 9 godzin.
Jednakże dzienny czas prowadzenia pojazdu może zostać przedłużony do nie więcej niż 10 godzin nie
częściej niż dwa razy w tygodniu.
Tygodniowy czas prowadzenia pojazdu
‘Tygodniowy czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 56 godzin
Łączny czas prowadzenia pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni nie może przekroczyć 90 godzin.
Dzienny i tygodniowy czas prowadzenia pojazdu obejmuje cały czas prowadzenia pojazdu na terytorium
Wspólnoty lub państwa trzeciego.
Kierowca zapisuje jako inną pracę cały czas spędzony na prowadzeniu pojazdu używanego do
działalności zarobkowej nieobjętego zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia oraz zapisuje
wszelkie okresy gotowości określone w art. 15 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 od
ostatniego dziennego lub tygodniowego okresu odpoczynku. Zapisu tego dokonuje się ręcznie na
wykresówce, na wydruku lub przy
użyciu funkcji ręcznego wprowadzania danych do urządzenia rejestrującego.
Przerwy
„Przerwa” oznacza okres, w którym kierowca nie może prowadzić pojazdu ani wykonywać żadnej innej
pracy,
wykorzystywany wyłącznie do wypoczynku;
Po okresie prowadzenia pojazdu trwającym cztery i pół godziny kierowcy przysługuje ciągła przerwa
trwająca co najmniej czterdzieści pięć minut, chyba że kierowca rozpoczyna okres odpoczynku.
Przerwę tę może zastąpić przerwa długości co najmniej 15 minut, po której nastąpi przerwa długości co
najmniej 30 minut, rozłożone w czasie w taki sposób, aby zachować zgodność z przepisami akapitu
pierwszego
Okres odpoczynku
Kierowca korzysta z dziennego i tygodniowego okresu odpoczynku.
W każdym 24 godzinnym okresie po upływie poprzedniego dziennego okresu odpoczynku lub
tygodniowego okresu odpoczynku kierowca musi wykorzystać kolejny dzienny okres odpoczynku.
‘Dzienny okres odpoczynku może zostać przedłużony do rozmiarów regularnego lub skróconego
tygodniowego okresu odpoczynku.
- „regularny dzienny okres odpoczynku” oznacza nieprzerwany odpoczynek trwający co najmniej 11
godzin. Alternatywnie, regularny dzienny okres odpoczynku można wykorzystać w dwóch częściach, z
których pierwsza musi nieprzerwanie trwać co najmniej 3 godziny a druga co najmniej 9 godzin,
- „skrócony dzienny okres odpoczynku” oznacza nieprzerwany odpoczynek trwający co najmniej
9 godzin, ale krócej niż 11 godzin;
Jeśli część dziennego okresu odpoczynku zawarta w 24 godzinnym okresie wynosi co najmniej 9 godzin,
ale mniej niż 11 godzin, wówczas ten dzienny okres odpoczynku uznaje się za skrócony dzienny okres
odpoczynku.
Kierowca może mieć najwyżej trzy skrócone dzienne okresy odpoczynku pomiędzy dwoma
tygodniowymi okresami odpoczynku.
„Tygodniowy okres odpoczynku” oznacza tygodniowy okres, w którym kierowca może swobodnie
dysponować swoim czasem i obejmuje „regularny tygodniowy okres odpoczynku” lub „skrócony
tygodniowy okres odpoczynku”:
-„regularny tygodniowy okres odpoczynku” oznacza odpoczynek trwający co najmniej 45 godzin,
- „skrócony tygodniowy okres odpoczynku” oznacza odpoczynek trwający krócej niż 45 godziny, który
można skrócić do nie mniej niż 24 kolejnych godzin;
W ciągu dwóch kolejnych tygodni kierowca wykorzystuje co najmniej:
— dwa regularne tygodniowe okresy odpoczynku, lub
— jeden regularny tygodniowy okres odpoczynku i jeden skrócony tygodniowy okres odpoczynku
trwający co najmniej 24 godziny. Skrócenie to należy jednak skompensować równoważnym
odpoczynkiem wykorzystanym
jednorazowo przed końcem trzeciego tygodnia następującego po danym tygodniu.
Tygodniowy okres odpoczynku rozpoczyna się nie później niż po zakończeniu sześciu okresów 24
godzinnych licząc od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku.
Odpoczynek wykorzystywany jako rekompensata za skrócony tygodniowy okres odpoczynku
wykorzystuje się
łącznie z innym okresem odpoczynku trwającym co najmniej dziewięć godzin.
Jeżeli kierowca dokona takiego wyboru, dzienne okresy odpoczynku i skrócone tygodniowe okresy
odpoczynku poza bazą można wykorzystywać w pojeździe, o ile posiada on odpowiednie miejsce do
spania dla każdego kierowcy i pojazd znajduje się na postoju. Tygodniowy okres odpoczynku, który
przypada na dwa tygodnie można zaliczyć do dowolnego z nich, ale nie oba.
Kierowca należący do kilkuosobowej załogi
Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2, w ciągu 30 godzin od zakończenia dziennego lub
tygodniowego okresu odpoczynku, kierowca należący do kilkuosobowej załogi musi skorzystać z
kolejnego dziennego okresu odpoczynku trwającego co najmniej 9 godzin.
Pierwszy kierowca
Drugi kierowca
Inne
Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 8, w przypadku gdy kierowca towarzyszy pojazdowi
transportowanemu promem lub pociągiem i wykorzystuje regularny dzienny okres odpoczynku, okres ten
można przerwać nie więcej niż dwukrotnie innymi czynnościami trwającymi łącznie nie dłużej niż
godzinę. Podczas tego regularnego dziennego okresu odpoczynku kierowca ma do dyspozycji koję lub
kuszetkę.
Czas spędzony na dojeździe do miejsca postoju pojazdu objętego zakresem niniejszego rozporządzenia
lub powrotu z tego miejsca, jeżeli pojazd nie znajduje się ani w miejscu zamieszkania kierowcy, ani w
bazie pracodawcy, w której kierowca zwykle pracuje, nie jest liczony jako odpoczynek lub przerwa, chyba
że kierowca znajduje się na promie lub w pociągu i posiada dostęp do koi lub do kuszetki.
Czas spędzony przez kierowcę kierującego pojazdem nieobjętym zakresem niniejszego rozporządzenia do
lub
z pojazdu objętego zakresem niniejszego rozporządzenia, który nie znajduje się w miejscu zamieszkania
kierowcy ani w bazie pracodawcy, gdzie kierowca zazwyczaj pracuje, jest traktowany jako „inna praca”.