List Dziekana Wydziału Teologicznego Uniwersytetu

List Dziekana Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego
na Święto Świętego Szczepana - 26 grudnia 2013 r.
W dniu wczorajszym oddawaliśmy cześć Temu, który stał się Człowiekiem
i zamieszkał pośród nas - Jezusowi Chrystusowi (por. J 1, 14). W tajemnicy Jego
wcielenia Bóg okazał solidarność z każdym człowiekiem, przywracając mu utraconą
przez grzech godność synostwa Bożego. Tym samym objawił kim Jest w sobie Samym
i zarazem ukazał, jak wielką wartość ma dla Niego człowiek. W akcie wcielenia Syna
Bożego Bóg pokazał, że jest miłością, która poprzez przebaczenie odnawia godność
człowieka. Wielkość tej prawdy uchwyciła i trafnie wyraziła w słowach modlitwy
św. Faustyna Kowalska: Boże, któryś nie zatracił człowieka po upadku, ale
w miłosierdziu Swoim przebaczyłeś mu po Bożemu, to jest, że nie tylko mu odpuściłeś
winę, ale obdarzyłeś go wszelką łaską. Miłosierdzie Cię pobudziło, żeś Sam raczył
zstąpić do nas i wydźwignąć nas z nędzy naszej. (...) Sam zgotowałeś Sobie przybytek
– świętą Dziewicę (...). Słowo staje się Ciałem – Bóg zamieszkał z nami (...). Podniosłeś
nas do Swego Bóstwa przez Swe uniżenie. Jest to zbytek Twej miłości (Dz. 1745).
Z tego przyjścia Syna Bożego na ziemię, będącego wyrazem przebaczającej
miłości Boga mądrze skorzystał patron dnia dzisiejszego - św. Szczepan. Jako jeden
z diakonów, wybranych przez apostołów do służby ubogim, zaufał bezgranicznie
Chrystusowi. Swoją ufność wyraził dając o Nim wobec Żydów świadectwo prawdy.
Z odwagą i stanowczością bronił wobec Nich prawdy o Chrystusie jako darze Boga
Ojca i Zbawicielu człowieka. Nie mogąc słuchać tego świadectwa, Żydzi wyciągnęli go
z sali i wyrzucili poza miasto, gdzie go ukamienowali. On zaś w chwili kamienowania nie
tylko nie miał wobec nich żalu, lecz wręcz przeciwne, zanosił do Boga modlitwę
przebaczenia (por. Dz 7, 60). To mocą tego przebaczenia odniósł nad nimi zwycięstwo.
Tym samym pozostawił nam przykład, w jaki sposób można zaczerpnąć z Narodzenia
Chrystusa owoce zbawienia. Jest nim miłość przebaczająca. To w przebaczeniu
najpełniej objawia się dojrzałość ludzkiego ducha, a zarazem ono stanowi
najpiękniejszy dar, jaki możemy ofiarować Panu Bogu.
Nie sposób w tym momencie nie przywołać najpiękniejszego chyba opisu
przebaczenia, jaki pozostawił nam Henryk Sienkiewicz. W swojej powieści Krzyżacy
przedstawia scenę, kiedy przed Jurandem ze Spychowa zostaje postawiony jego
oprawca Zygfryd – ten, który wyrządził mu wiele krzywd, odbierając życie jego
umiłowanemu dziecku i czyniąc go kaleką. Wówczas ślepy i niemy Jurand zaczyna
jedyną ręką wodzić po twarzy swojego wroga i po chwili sięga po nóż, aby nim
następnie rozciąć więzy krępujące Zygfryda. W ten sposób przebaczył mu jego
występki względem niego. W geście przebaczenia ślepy Jurand widzi dalej aniżeli ci,
którzy cieszą się zmysłem wzroku. Poprzez ten gest jako niemy przemawia głośniej
aniżeli wszyscy, którzy posiadają sprawny język i w końcu w geście tym jako
nieposiadający ręki czyni więcej dobra, aniżeli przedłużona przez miecz ręka
wojowników. Nigdy wcześniej Jurand nie odniósł tak wielkiego zwycięstwa, jak w chwili,
gdy przebaczył Zygfrydowi.
-2-
W przebaczeniu tkwi niezwykła moc i siła przebicia. W nim człowiek zwycięża zło
i buduje most jedności z przeciwnikiem oraz najbardziej upodabnia się do Chrystusa.
Starajmy się – jak św. Szczepan czy też Jurand ze Spychowa - wzrastać w więzi
z Chrystusem i uczyć się od Niego postawy przebaczenia względem tych, którzy nas
skrzywdzili.
Wzrastanie w postawie przebaczenia dokonuje się na miarę poznawania
Chrystusa i kontemplowania Jego słowa w Ewangelii. W tej materii ważną rolę do
spełnienia ma Wydział Teologiczny. Funkcjonując w strukturach Uniwersytetu
Szczecińskiego od dziesięciu lat, prowadzi refleksję teologiczną i działalność
dydaktyczną na trzech kierunkach: teologia, nauki o rodzinie i italianistyka z elementami
studiów nad chrześcijaństwem. Dzięki ofiarnej pracy naukowo-dydaktycznej jego
pracowników studenci mają możliwość poznania prawdy o Bogu objawionym przez
Chrystusa i prawdy o człowieku. W realizacji tej misji nie bez znaczenia jest materialne
zaplecze. W tym kontekście wyrażamy naszą wdzięczność za każde najdrobniejsze
wsparcie finansowe. To dzięki Waszym ofiarom Wydział może właściwie funkcjonować
w wymiarze administracyjno-dydaktycznym. Bez tego wsparcia nie bylibyśmy w stanie
zapewnić studentom godziwych warunków do studiowania.
W imieniu całej wspólnoty akademickiej Wydziału składam wszystkim kapłanom
i wiernym najserdeczniejsze życzenia świąteczne. Niech Boże Dziecię budzi w Nas
świadomość prawdy o bezgranicznej miłości Boga do każdego człowieka i zarazem
umacnia w postawie przebaczenia wobec tych, którzy nam wyrządzili jakąkolwiek
krzywdę.
Dziekan Wydziału Teologicznego
Uniwersytetu Szczecińskiego
Ks. Kan. prof. zw. dr hab. Henryk Wejman
Szczecin, dnia 10 grudnia 2013 r.
Zarządzenie:
List Księdza Dziekana Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego należy
odczytać w kościołach Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej dnia 26 grudnia 2013 r. na
wszystkich Mszach Świętych. List Księdza Rektora KUL na 26 grudnia należy odczytać na
jednej wybranej Mszy Świętej, w miejsce listu Dziekana WTUS.
/-/ + Andrzej Dzięga
Arcybiskup Metropolita
Szczecińsko-Kamieński
Szczecin, dnia 11 grudnia 2013 r.