Warmińsko-Mazurski Pakt na Rzecz Rozwoju Poradnictwa

Warmińsko-Mazurski Pakt
na Rzecz Rozwoju Poradnictwa Zawodowego
- poznajemy specyfikę pracy swoich Partnerów
Spotkanie w siedzibie Instytutu Badawczo-Szkoleniowego w Olsztynie,
ul. Artyleryjska 3K
W dniu 25 kwietnia b.r. w ramach działań
Warmińsko-Mazurskiego Paktu na Rzecz
Rozwoju Poradnictwa Zawodowego odbyło
się
spotkanie członków
zespołów
zadaniowych.
spotkania
był
Szkoleniowy
którego
wszystkich
Gospodarzem
Instytut
Sp. z o.o. w Olsztynie,
przedstawiciele
uczestniczą
Badawczo
w
pracach
aktywnie
zespołu
diagnostycznego i zespołu ds. koordynacji i promocji.
Głównym inicjatorem i koordynatorem spotkania
Wierzbicki działający
reprezentanci
instytucji
na terenie Instytutu był Pan Karol
w zespole diagnostycznym. Uczestnicy spotkania- 29 osób,
z sektora pracy, edukacji i służb mundurowych mieli okazję
poznania specyfiki działania Instytutu Badawczo - Szkoleniowego, realizowanych działań
i metod pracy
z klientem oraz aktualnie prowadzonych projektów badawczych
i diagnostycznych. Poszczególne zagadnienia zostały zaprezentowane w bardzo interesujący
sposób przez pracowników Instytutu.
Pani Magda Mieczkowska przedstawiła główne obszary działalności, funkcjonującego od
2006
roku
Instytutu
Badawczo-Szkoleniowego,
skupione
wokół:
budowania
i wykorzystywania kapitału społecznego i edukacyjnego, badań zjawisk społecznych
i psychologicznych, kształtowania kluczowych kompetencji życiowych w kontekście kapitału
kariery oraz wsparciu w osiąganiu samodzielności życiowej w procesie tranzycji z edukacji
i rynku pracy. Klientami
Instytutu Badawczo – Szkoleniowego są: instytucje pomocy
społecznej, rynku pracy, organizacje pozarządowe, szkoły i samorządy lokalne oraz
przedsiębiorstwa. Działaniami obejmuje szereg grup docelowych: dzieci i młodzież,
rodziców, nauczycieli, osoby długotrwale bezrobotne, 50+, osoby niepełnosprawne, kadrę
instytucji pomocy społecznej i rynku pracy
oraz członków organizacji pozarządowych.
Instytut działa prężnie, prowadząc badania
społeczne,
i
diagnostykę
psychologiczną jak również
treningi, warsztaty i
doradczą
szkolenia
kursy zawodowe. W
kręgu zainteresowań znajduje się również
aktywizacja osób bezrobotnych zagrożonych
wykluczeniem społecznym oraz diagnoza modernizacyjna przedsiębiorstw. W swoim
dorobku Instytut ma zarówno autorskie projekty badawcze, którymi objęto 4.000 tys. osób,
jak również autorskie projekty innowacyjne i szkoleniowe, w tym również
o zasięgu
krajowym.
Kolejnym punktem programu spotkania była prezentacja projektu innowacyjnego „Pomosty.
budowanie kapitału społecznego młodzieży ze środowisk wiejskich Warmii i Mazur”
współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu
Społecznego (Priorytet VII. Promocja integracji społecznej).
Pan Karol Wierzbicki przedstawił założenia i wyniki
badań na temat młodzieży wiejskiej oraz pracowników
Ośrodków Pomocy Społecznej OPS/PCPR z terenów
w kontekście budowania
Warmii i Mazur
kapitału społecznego. Projekt „Pomosty” w odpowiedzi
na dostrzeżony problem
społecznego
niskiego wskaźnika kapitału
młodzieży z terenów wiejskich Warmii
i Mazur proponuje
innowacyjne metody interwencji
socjalnej i przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu
młodych.
Pojęciem
kluczowym,
wokół
którego
koncentrują się działania projektowe, jest zatem kapitał
społeczny, kształtowany głownie poprzez edukację pozaszkolną, wyrażający się w więzi
zaufania społecznego, determinujący samodzielność życiową i stanowiący potencjał dla
kompetencji ogólnożyciowych. Budowa kapitału społecznego jest szczególnie istotna dla
młodzieży wchodzącej na rynek pracy, której życie codzienne związane jest z normami
występującymi w lokalnych, wiejskich społecznościach.
Badania przeprowadzone wśród grup młodzieży z terenów wiejskich oraz pracowników
socjalnych wykazały szereg niekorzystnych zjawisk, wpływających na jakość wzajemnych
relacji, które dalekie były od pożądanych. Co ciekawe, zarówno świat młodzieży jak i świat
pracowników socjalnych przepełniony był negatywnymi emocjami. Obie grupy w istocie
cechował brak wiedzy o sobie nawzajem oraz małe różnice pod względem kompetencji
kulturowych przy podstawowej odmienności usytuowania w miejscowej strukturze
społecznej.
Badania wykazały, iż życie młodych skupia się
codzienności,
na
przetrwaniu,
w
sposobie
rozwiązywania problemów uwidacznia się u nich
sztywność i zachowawczość. Ponadto
młodzi
ludzie sygnalizują brak wsparcia w wejściu na
rynek pracy oraz deficyt satysfakcjonujących
kontaktów z rówieśnikami. U
pracowników
socjalnych
przedmiotowe
uwidoczniło
się:
traktowanie młodzieży, przeszacowywanie braku kompetencji młodzieży, duże nacechowanie
emocjonalne języka (przemoc symboliczna), swoista sprzeczność interesów (urzędnik vs.
„pomagający”). Pracownicy socjalni zobligowani są do respektowania przepisów prawnych
(„zza biurka”) i często ich działanie kojarzone jest z czymś zagrażającym i nie sprzyja
postawie otwartości ze strony podopiecznych. Rzeczywistą rolą powinno być docieranie do
potrzebujących z pomocą adekwatną do zdiagnozowanych potrzeb, ale wymaga to szczerości
we wzajemnym kontakcie. Dostrzeżono
konieczność zmiany wizerunku OPS/PCPR dla
budowania relacji w społecznościach lokalnych.
Rekomendacje praktyczne sprzyjające zmianie
niekorzystnej
„rozmawianie,
polepszenie
sytuacji
kładą
nacisk
słuchanie, przyglądanie
wzajemnej
na
się”:
komunikacji,
poszukiwanie znaczących postaci w środowisku
lokalnym,
działania
kreatywne
w środowisku, realizację zespołowo projektów,
stwarzanie możliwości wyrażania siebie, rozwój
więzi społecznych młodych. Istotne jest, aby podejmowane działania bazujące na diagnozie
potrzeb lokalnych społeczności jednocześnie dawały młodzieży
możliwość zbierania
doświadczeń poza środowiskiem (wyjazdy „w gości”, wykorzystanie Internetu), jak również
wzmacniałyby u nich poczucie „sprawczości” (osadzenie działań w kontekście wytwarzania
czegoś „namacalnego”).
Oczekuje się, że wiedza dotycząca budowania kapitału społecznego młodych przełoży się na
wzrost
kompetencji pracowników OPS/PCPR, skutkując wzrostem efektywności pracy
OPS/PCPR
rewitalizacja
i w efekcie doprowadzi do realizacji głównego celu projektu, jakim jest
społeczna
młodzieży z terenów wiejskich. Pracownicy socjalni uzyskują
możliwość pracy z młodzieżą w oparciu o innowacyjną metodykę. Produkty wypracowane w
ramach projektu to: podręcznik ze scenariuszami zajęć dla pracowników socjalnych,
podręcznik dla trenerów i gra symulacyjna Ekspedycja.
W testowaniu projektu uczestniczyć ma 9 gmin w
ramach 3 cyklów z udziałem 18 użytkownikówtesterów i 108 odbiorców. Jeden 4-miesięczny
cykl obejmuje trzy 12-osobowe grupy młodych, z
którymi
działania
pracownicy socjalni.
realizują
W
przeszkoleni
wyniku procesu
rekrutacji do udziału w 1 cyklu testowania
wybrano: GOPS w Górowie Iławeckim, MOPS w
Nidzicy i GOPS w Purdzie i przeszkolono użytkowników-testerów.
W marcu b.r rozpoczęto na terenie trzech w/w gmin.
realizację zadań z młodzieżą
w przedziale wiekowym 15-24 lata. O praktycznych doświadczeniach związanych
z
realizacją projektu wśród społeczności wiejskiej opowiedziała Pani Anna Knapik –
wspierająca merytoryczne pracowników OPS/PCPR pracujących z młodzieżą (w formie
coachingów, superwizji grupowych).
Niezmiernie ciekawym była możliwość dowiedzenia się, jak w rzeczywistości działania
projektowe
były odbierane przez uczestników, jak wpłynęły na animację środowiska
lokalnego i jakość wzajemnego kontaktu pomiędzy społecznością lokalną a pracownikami
OPS/PCPR. To, w jaki sposób tworzyło się porozumienie, jak pokonywano bariery
w środowisku lokalnym, związane zarówno z zasobami ludzkimi (postawami uczestników,
schematami poznawczymi), jak i zasobami materiałowymi (transport, pomieszczenia itp.).
Testowanie potwierdziło zasadniczo wyniki przeprowadzonych w projekcie badań. Okazało
się, iż potrzeba działań oddolnych, wynikających z potrzeb społeczności jest bardzo silna,
młodzież pragnie wpływać na to, co się dzieje w środowisku, mieć miejsce dla siebie, gdzie
mogłaby spędzać czas. Ciekawym jest zmiana dostrzeżona u młodzieży uczestniczącej w
projekcie, która z odbiorców działań stawała się inicjatorem zmian w środowisku.
Warto podkreślić wpływ projektu na społeczność danej miejscowości, gdyż wokół
podejmowanych działań gromadziły się także osoby, spoza 12-osobowej grupy młodzieży,
bezpośrednio
zaangażowanej
w
projekt.
Pracownicy socjalni
dzięki udziałowi w
projekcie uzyskują
możliwość redefinicji
swojej
roli,
porzucenia
dotychczasowych
stereotypów tak naprawdę utrudniających pracę
z młodzieżą, a często powodujących jej
nieskuteczność, uzyskują wiedzę i umiejętności
w obszarze pracy trenerskiej (elementy treningu
interpersonalnego, metodykę pracy z młodzieżą, scenariusze zajęć.)
rekrutacji do drugiego
W wyniku procesu
cyklu testowania projektu wybrano: GOPS w Świątkach GOPS
w Jonkowie i GOPS w Ełku.
Uczestnicy spotkania w IBS zostali poinformowani o możliwości rekrutowania do udziału
w szkoleniu dostarczającym wiedzy i doskonalącym kompetencje pracy z osobami 50+
w zakresie wspierania aktywności zawodowej.
Szkolenia realizowane są od maja do września 2013 roku w ramach projektu systemowego
„Wyrównywanie szans na rynku pracy dla osób 50+” dla pracowników instytucji rynku pracy
i jednostek organizacyjnych pomocy społecznej. Z projektem zapoznał zgromadzonych Pan
Piotr Piotrowski. Z uwagi, iż klient 50+ jest coraz częstszym odbiorcą usług instytucji rynku
pracy przedstawiona propozycja udziału w szkoleniu spotkała się z dużym zainteresowaniem.
„Umiem się uczyć”, projekt współfinansowany ze środków UE w ramach Priorytetu IX
Rozwój wykształcenia i kompetencji w regionach był przedmiotem prezentacji przez Panią
Magdę Mieczkowską oraz Annę Knapik. Jest to kolejny projekt innowacyjny, którego liderem
jest Instytut Badawczo- Szkoleniowy Sp. z o.o. partnerem zaś Warmińsko-Mazurski Oddział
Doskonalenia Nauczycieli. Informacje dotyczące działań realizowanych w tym projekcie były
szczególnie interesujące dla członków Paktu na co dzień pracujących z dziećmi i młodzieżą.
Projekt jest odpowiedzią na niską efektywność edukacji w szkołach, objawiającą się niskimi
wynikami uczniów oraz nieskuteczność zajęć kompensacyjno-wyrównawczych. Głównym
celem projektu jest podniesienie poziomu edukacji w szkołach podstawowych z terenu
województwa warmińsko-mazurskiego poprzez wypracowanie i wprowadzenie do nauki w
warunkach szkolnych innowacyjnego narzędzia- warsztatów efektywnej nauki i pracy
zespołowej oraz twórczego myślenia w ramach zajęć wyrównawczych. Projekt obejmuje
badanie ilościowe i jakościowe kompetencji nauczycieli w zakresie efektywnego
przekazywania wiedzy, kompetencje uczniów w zakresie efektywnej nauki i programów zajęć
wyrównawczych. Projekt wiąże się z powstaniem następujących produktów o charakterze
innowacyjnym: scenariuszy zajęć dla uczniów szkół podstawowych w oparciu o nowe
narzędzia, podręcznika dla nauczycieli i podręcznika dla trenerów.
Uczestnicy spotkania w IBS mieli okazję uczestniczenia w grze symulacyjnej, która
docelowo stanowi produkt innowacyjny przeznaczony dla nauczycieli
pod nazwą: „30
karatów”.
W zasady gry wprowadziły wszystkich Pani Anna Knapik oraz Dominika Witek, rozdając
obecnym składowe elementy. Każdy uczestnik
posiadał indywidualny zestaw do pracy
samodzielnej oraz możliwość pracy zespołowej (zespoły 3-osobowe).
Uczestnictwo w grze wyzwoliło w grających emocje, które bliskie są emocjom ucznia
w procesie nauki, uzmysłowiło nieskuteczność powszechnie obowiązującego ujednoliconego
stylu nauki i znaczenie odkrycia indywidualnego stylu nauki dziecka.
Podniesienie efektywności nauczycieli i uczniów możliwe będzie właśnie dzięki temu, iż
nauczyciel odkryje indywidualny stylu nauki dziecka, zaś uczeń odkryje „po co się uczy” ,
wiążąc proces uczenia z osiągnięciem własnego celu.
Interesujące jest to, iż wychodzi się z założenia, iż każde dziecko posiada określone
kompetencje, jest mistrzem w danym zakresie. Projekt pozwala dziecku poczuć się mistrzem
efektywnej nauki, odkryć swój sposób nauki, nauczyć się posługiwać własnymi emocjami
i wyzbyć się negatywnych emocji związanych z procesem nauki. Ta zmiana perspektywy
w postrzeganiu nauczania i uczenia się ma doprowadzić do tego, aby dziecko, podejmujące
naukę w gimnazjum wiedziało jak się uczyć i po co się uczyć.
Dzięki otwartości ze strony Instytutu Badawczo-Szkoleniowego w Olsztynie i chęci
podzielenia się doświadczeniem spotkanie uważam za bardzo udane.