Wprowadzenie do debaty społecznej
Transkrypt
Wprowadzenie do debaty społecznej
Krajowe Ramy Kwalifikacji jako narzędzie wspierania uczenia się przez całe życie Wprowadzenie do debaty społecznej Agnieszka Chłoń-Domińczak KRK a perspektywa uczenia się przez całe życie Cel 2 „Perspektywy uczenia się przez całe życie” to przejrzysty i spójny system kwalifikacji Krajowe Ramy Kwalifikacji procedury akumulacji i transferu osiągnięć w procesie dochodzenia do kwalifikacji programowanie treści kształcenia i szkolenia pod kątem potrzeb rynku pracy i społeczeństwa obywatelskiego standardy opisu kwalifikacji ułatwiających porównywanie ich wartości procedury oceny i uznawania efektów uczenia się niezależnie od formy, miejsca i czasu uczenia się procedury zapewniania jakości edukacji Czym są Krajowe Ramy Kwalifikacji? To uporządkowanie nadawanych kwalifikacji i przyporządkowanie im określonych efektów uczenia się To narzędzie wspierające komunikację pomiędzy instytucjami wspierającymi zdobywanie kwalifikacji a instytucjami wykorzystującymi kwalifikacje To narzędzie pozwalające na odniesienie krajowych ram kwalifikacji do Europejskich Ram Kwalifikacji Cele wdrożenia Polskich Ram Kwalifikacji Ułatwienie i stymulowanie, a docelowo dokonanie w Polsce przejścia z obecnego systemu edukacji do systemu opartego na efektach uczenia się. Stworzenie systemu dogodnego dla realizacji strategii uczenia się przez całe życie, który umożliwi weryfikację efektów uczenia się pozaformalnego i nieformalnego oraz nadawanie na tej podstawie kwalifikacji. Uelastycznienie systemu edukacji – stworzenie praktycznych możliwości odpowiednio szybkiego reagowania na nowe potrzeby społeczeństwa, w tym rynku pracy. Zapewnienie większej integracji wszystkich trzech sektorów edukacji w Polsce (ogólnej, wyższej, zawodowej). Stworzenie warunków ułatwiających uznawanie kwalifikacji nadawanych w Polsce w innych krajach, w tym zwłaszcza w państwach członkowskich UE. Zrealizowanie zobowiązań Polski, które wynikają z uzgodnionych w ramach UE uregulowań dotyczących tego obszaru. KRK w kontekście europejskim Zalecenie Parlamentu i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. : Porównanie krajowych systemów kwalifikacji do Europejskich Ram Kwalifikacji do 2010 r.: poprzez opracowanie, w stosownych przypadkach, krajowych ram kwalifikacji zgodnie z krajowym ustawodawstwem i praktyką, poprzez odniesienie w przejrzysty sposób poziomów kwalifikacji określonych w KRK do poziomów określonych w ERK. Do 2012 r. wszystkie nowe świadectwa, dyplomy i dokumenty Europass potwierdzające zdobyte kwalifikacje, powinny zawierać wyraźne odniesienie do odpowiedniego poziomu krajowych ram kwalifikacji. Krajowe Ramy Kwalifikacji a Europejskie Ramy Kwalifikacji Źródło: Tomasz Saryusz-Wolski Dzisiejsze dylematy „Pytanie zasadnicze brzmi: co potrafisz, co chcesz sprzedać i komu?” „Twoja praca jest towarem, który zostanie oszacowany i przyjęty bądź odrzucony.” Pokolenie bez etatu Małgorzata Kolińska-Dąbrowska „Wysokie obcasy” 08.02.2011 Dlaczego KRK? Krajowe Ramy Kwalifikacji stawiają uczącego się (przez całe życie) w centrum zainteresowania systemu edukacji i szkoleń. Dzieje się tak przez: określenie dla osoby uczącej się najszybszej ścieżki dojścia do pożądanego poziomu kwalifikacji w oparciu o już zdobyte kwalifikacje i kompetencje umożliwienie odpowiedniego odniesienia i porównania osiągniętych przez daną osobę kwalifikacji z perspektywy rynku pracy i systemu edukacji, zarówno w Polsce, jak i w Europie wspieranie uczących się w podejmowaniu decyzji dotyczących wyboru dalszej formy edukacji, która doprowadzi je o pożądanych kwalifikacji ułatwianie rozpoznania nabytych kwalifikacji (m.in. pracodawcom – zarówno w kraju, jak i za granicą) KRK wspiera użytkowników systemu kwalifikacji Uczestnicy procesu uczenia się przez całe życie Pracodawcy • Porównanie poziomu i standardów różnych kwalifikacji • Informacje wspierające podejmowanie decyzji na temat wyboru dalszej ścieżki edukacyjnej i możliwości osiągania wyższych kwalifikacji • Określanie poziomu wiedzy, umiejętności i kompetencji potrzebnych dla danych miejsc pracy • Ocena kwalifikacji poszukujących pracy • Uproszczenie procedur rekrutacji do pracy • Dopasowanie szkoleń do potrzeb pracowników i prowadzonej działalności • Umożliwienie pracownikom zdobywania dalszych kwalifikacji • Wykorzystanie funduszy publicznych dla wsparcia szkoleń • Zwiększenie atrakcyjności pracodawców KRK wspiera użytkowników systemu kwalifikacji Instytucje edukacyjne i szkoleniowe • Oferowanie programów prowadzących do uzyskania kwalifikacji uznawanych w kraju i za granicą • Gwarancja jakości oferty • Ułatwienie wyboru programów edukacyjnych dla uczących się • Różnorodność dostępu do programów edukacyjnych, a dzięki temu większe możliwości zachęcenia i utrzymywania uczących się Doradcy zawodowi • Lepsze rozpoznanie kompetencji i kwalifikacji już zgromadzonych przez daną osobę, a dzięki temu umożliwienie wskazania dalszej możliwości edukacji i szkoleń • Zintegrowany sposób prezentacji dostępnych kwalifikacji w ramach • Dostęp do wiedzy o kwalifikacjach w ramach Krajowego Rejestru Kwalifikacji Debata społeczna ̶ cele • Zaangażowanie uczestników systemu kwalifikacji w wypracowanie propozycji rozwiązań dla uporządkowania i określenia systemu kwalifikacji system kwalifikacji i jego elementy, uzupełnienie elementów brakujących, nie w pełni ukształtowanych (w szczególności w obszarze uczenia się pozaformalnego i nieformalnego). • Zaangażowanie uczestników systemu kwalifikacji w funkcjonowanie systemu kwalifikacji w przyszłości Obszary debaty OBSZARY DEBATY Obszar 1 Model PRK oferujący najwięcej możliwości osiągania poziomu kwalifikacji przez uczących się: poziomy kwalifikacji wraz z wymaganiami dotyczącymi wiedzy, umiejętności oraz kompetencji indywidualnych i społecznych Obszar 2 Proces osiągania kwalifikacji oparty na efektach uczenia się – ramy kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie Obszar 3 System potwierdzania efektów uczenia się oraz mechanizmy zapewniające jakość kwalifikacji dla wiarygodności edukacji i kwalifikacji w kraju i w Europie Organizacja debaty I spotkanie: plenarne oraz w grupach • Prezentacja materiału do dyskusji, podział na trzy grupy w ramach zaproponowanych obszarów, wstępne sformułowanie tematów i problemów (praca domowa). II spotkanie: początek marca w grupach • ustalenie ostatecznej listy tematów, wstępne refleksje, przedstawienie możliwych rozwiązań III spotkanie: druga połowa marca w grupach • dyskusja na rozwiązaniami dotyczącymi poszczególnych obszarów IV spotkanie: początek kwietnia w grupach • zagadnienia z czwartego obszaru debaty – udział partnerów społecznych. Do 8 kwietnia – nadesłanie pisemnych uwag przez zaproszonych do debaty interesariuszy. V spotkanie: druga połowa kwietnia w grupach • podsumowanie prac grupowych i rekomendacje. VI spotkanie: początek maja – spotkanie plenarne • Podsumowanie całości debaty