Microsoft Word Viewer - 8.kultura taneczna w romatyzmie

Kultura taneczna w romantyzmie
1. Przemiany w treści i formie baletowej
A. Treść: zwrot do świata nadprzyrodzonego, świata iluzji i fantazji: rusałki, duchy, upiory w
konflikcie ze światem realnym; sentymentalizm: kult śmierci, melancholii, tęsknoty, nieszczęśliwej
miłości, zwrot do wyidealizowanej baśniowej tematyki ludowej, baletowe stylizacje tańców
narodowych
B. Forma
symbolizm
Novverowski ballet d‛action (dramat baletowy – samodzielne widowisko muzyczno-taneczne
– akcja ciągła wyrażona wyłącznie za pomocą tańca i pantomimy; bogactwo form tanecznych)
2. Charakter baletów romantycznych
styl tańca kobiecego (wynalezienie klasycznych pointe, 1830 r., technika pointes)
scenografia: pejzaże; wiejskie ogrody, egzotyczne wybrzeża morskie, cmentarze, łąki, lasy, góry ...
kostium: podkreślenie wdzięku i lekkości postaci /cieliste trykoty, długie do połowy łydki spódnice
z białego muślinu, obcisłego stanika odsłaniającego szyję i ramiona/; drobne szczegóły
symbolizowały charakter postaci, np. skrzydełka u ramion – rusałki; mały fartuszek – wieśniaczki.
Tancerz: biały obcisły trykot i czarna aksamitna kurtka.
3. 1830-1840 – Rozkwit baletu romantycznego
La Sylphide (Sylfida)
Giselle (Gizela, czyli Willidy)
4. Słynne tancerki baletu romantycznego: *Maria Taglioni, *Fanny Elssler, *Carlotta Grisi
5. Rozwój tańca klasycznego i baletu w Rosji
– Petersburg oficjalny ośrodek baletowy
– 1773 r. założenie Szkoły Teatralna w Moskwie
– 1825 założenie Teatru Wielkiego /kształcenie zawodowych tancerzy/
– uformowanie się stylu szkoły rosyjskiej (synteza szkoły francuskiej i włoskiej) – koniec XIX w.
6. B a l e t n a r o d o w y w P o l s c e –
1818 powstanie baletu warszawskiego przy Teatrze Wielkim (1837-1860 okres najwyższego
poziomu), wzory szkoły włoskiej i francuskiej
tancerze i choreografowie baletu warszawskiego: Julia Mierzyńska, Helena Cholewicka, Roman
Turczynowicz i Konstancja Turczynowicz, Feliks Krzesiński
polski romantyzm: ideały rewolucyjne kół szlachecko-mieszczańskich; sentymentalny zwrot ku
ludowości – tańce ludowe w baletach
„Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale” W. Bogusławski, choreo: Jan Stefani
„Wesele krakowskie w Ojcowie” komp. Kurpiński (14.03.1823)
7. Mieszczańskie tańce towarzyskie – tańce zbiorowe i tańce parowe
galop, walc, polka, kadryl, kotylion, kankan
8. Romantyczny indywidualizm – stopniowy rozpad form zbiorowych na tańczące osobno i zupełnie
swobodnie pary – początek formowania się współczesnego tańca towarzyskiego.