Monoclonal Mouse Anti-Human Progesterone Receptor
Transkrypt
Monoclonal Mouse Anti-Human Progesterone Receptor
Monoclonal Mouse Anti-Human Progesterone Receptor Clone PgR 636 Nr kat. M3569 Przeznaczenie Do stosowania w diagnostyce in vitro. Odczynnik Monoclonal Mouse Anti-Human Progesterone Receptor, klon PgR 636 (anty-PR, PgR 636) jest przeznaczony do półilościowej detekcji receptora progesteronowego metodami laboratoryjnymi w ludzkich tkankach prawidłowych i zmienionych chorobowo, przy uŜyciu mikroskopii świetlnej, w preparatach utrwalonych w roztworze buforowanej formaliny i zatapianych w parafinie. Wskazane jest uŜycie tych przeciwciał do wspomagania leczenia, prognozowania i ustalania rokowania raka sutka. Dodatni wynik odczynu ułatwia klasyfikację prawidłowych i zmienionych chorobowo komórek i tkanek, słuŜąc jako metoda uzupełniająca konwencjonalne badanie histopatologiczne. Interpretacja kliniczna dodatniego lub ujemnego odczynu powinna być uzupełniona przez badania morfologiczne i histologiczne oraz wykonywanie odpowiednich prób kontrolnych. Ocena wyniku musi przebiegać z uwzględnieniem historii choroby pacjenta i wyników innych badań diagnostycznych przez wykwalifikowanego patologa. Streszczenie i informacje ogólne Znaczenie receptorów dla hormonów steroidowych zostało dobrze ustalone.2.3 Brak receptorów estrogenowych (ER) i progesteronowych (PR) pozwala na przewidywanie wystąpienia wczesnych nawrotów i złego rokowania u pacjentów z rakiem sutka.4-7 Z kolei obecność ER i PR wskazuje na moŜliwość uzyskania korzystnego efektu stosowania tamoksyfenu i innych terapii hormonalnych. Wykrywanie ER i PR moŜna prowadzić przy uŜyciu półilościowych metod immunohistochemicznych (IHC) lub metod ilościowych – przy uŜyciu węgla opłaszczonego dekstranem – lub immunoenzymatycznych. Wartość korelacji półilościowych i ilościowych metod oceny PR wynosiła 73–91%, w zaleŜności od laboratorium i stosowanych przeciwciał diagnostycznych.8-10 Zobacz dokument „Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych” firmy Dako lub następujące części instrukcji do systemu detekcji IHC: 1) Zasady procedury, 2) Niezbędne materiały niedostarczone z zestawem, 3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie preparatu, 5) Wykonanie odczynu, 6) Kontrola jakości, 7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku odczynu, 9) Ograniczenia metody. Dostarczany odczynnik Mysie przeciwciała monoklonalne są dostarczane w postaci nadsączu hodowli tkankowej w buforze Tris-HCl o stęŜeniu 0,05 mol/l i pH 7,2, zawierającym azydek sodu o stęŜeniu 0,015 mol/l. Produkt zawiera białko stabilizujące. Klon: PgR 6361 Izotyp: IgG1, kappa StęŜenie mysich lgG [mg/L]: Zobacz etykietę na fiolce. Jeśli odczyn IHC wykonywany jest za pomocą systemu detekcyjnego LSAB™2, naleŜy stosować rozcieńczenie 1:50 oraz inkubację przez czas od 10 do 30 minut z rozcieńczonymi przeciwciałami anty-PR, PgR 636. Podane informacje mają charakter wyłącznie orientacyjny. Optymalne stęŜenia przeciwciała mogą się zmieniać w zaleŜności od rodzaju materiału i sposobu jego przygotowania i powinny być określone indywidualnie w kaŜdym laboratorium. StęŜenie białka w poszczególnych partiach moŜe być róŜne, co nie wpływa na optymalne rozcieńczenie. Miana poszczególnych partii są porównywane i korygowane względem partii referencyjnej w celu zapewnienia powtarzalnej charakterystyki barwienia immunohistochemicznego we wszystkich partiach. Immunogen izoforma A ludzkiego receptora progesteronowego (rekombinowana) o pełnej długości, utrwalana w formalinie1 Swoistość Stosując test Western blot wyciągów z całych komórek wykazano reaktywność przeciwciał anty-PR PgR 636 z izoformami PR-A i PR-B, zarówno wolnymi, jak i po przyłączeniu hormonu.1 Epitop został zmapowany w domenie aminokwasowej wspólnej dla PR-A i PR-B. Materiały wymagane, ale niedostarczane Zobacz dokument „Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych” i/lub „Instrukcje” do systemu detekcji. Ponadto naleŜy uŜywać następującego odczynnika do kontroli ujemnej: Mouse IgG1 (nr kat. X0931) Środki ostroŜności 1. Odczynniki są przeznaczone dla przeszkolonych UŜytkowników. 2. Opisywany produkt zawiera silnie toksyczny związek — azydek sodu (NaN3), w czystej postaci. StęŜenie NaN3 występujące w produkcie nie jest klasyfikowane jako niebezpieczne. Jednak w wyniku reakcji NaN3 z ołowiem lub miedzią, wchodzącymi w skład instalacji kanalizacyjnych, mogą powstawać silnie wybuchowe azydki metali. Przy usuwaniu resztek odczynnika uŜywać duŜych ilości wody do przepłukiwania, aby uniknąć gromadzenia się azydków w instalacji kanalizacyjnej. 3. Podobnie jak w przypadku kaŜdego produktu otrzymywanego z materiału biologicznego, naleŜy stosować odpowiednie procedury postępowania. 4. NaleŜy stosować właściwe wyposaŜenie ochronne, zabezpieczające przed kontaktem odczynnika ze skórą bądź oczami. 5. Niewykorzystane odczynniki naleŜy usuwać zgodnie ze stosownymi przepisami lokalnymi i ogólnokrajowymi. (107676-005) 303352PL_002 s. 1/3 Przechowywanie Przechowywać w temperaturze 2–8 °C. Nie nale Ŝy uŜywać odczynników po upływie terminu waŜności podanego na fiolce. JeŜeli odczynniki są przechowywane w warunkach innych niŜ podane na ulotce dołączanej do opakowania, UŜytkownik powinien je zweryfikować. Nie ma jednoznacznych oznak świadczących o niestabilności tego produktu. Dlatego równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów naleŜy wykonywać dodatnie i ujemne próby kontrolne. W wypadku nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie moŜna wyjaśnić róŜnicami w procedurach laboratoryjnych, gdy podejrzewa się problem z przeciwciałem, naleŜy się skontaktować z działem wsparcia technicznego firmy Dako. Przygotowanie próbek Preparaty biopsyjne moŜna przygotowywać do wykonania odczynu IHC przez utrwalanie w formalinie, a następnie zatapianie w parafinie. Przeciwciała anty-PR, PgR 636, mogą być uŜywane do tkanek utrwalanych w obojętnej buforowanej formalinie, płynie Carnoya (ew. z metanolem) i zatopionych w parafinie. Po odparafinowaniu, przed wykonaniem odczynu IHC skrawki powinny być poddane obróbce cieplnej (odmaskowaniu antygenu).10 Odmaskowanie antygenu polega na umieszczeniu skrawków w ogrzanym uprzednio roztworze buforu i utrzymaniu temperatury w kąpieli wodnej (95–99 °C), parowej (95–99 °C) lub w a utoklawie (121 °C). W celu uzyskania lepszego przyl egania skrawków do szkiełek podstawowych zaleca się stosowanie szkiełek Silanized Slides (nr kat. S3003). Zaleca się stosowanie procedury ogrzewania przez 20–40 minut w roztworze Target Retrieval Solution (nr kat. S1700) lub 10x Concentrate (nr kat. S1699). Przeciwciała przeciwko receptorowi progesteronowemu mogą być takŜe uŜywane do odczynów na skrawkach mroŜakowych i rozmazach cytologicznych. Wykonanie odczynu Postępować według procedury, stosownie do wybranego systemu detekcji. Interpretacja odczynu Przeciwciała anty-PR PgR 636 dają odczyn jądrowy. Dodatni wynik odczynu definiuje się jako zabarwienie ponad 10% komórek, niezaleŜnie od nasilenia zabarwienia. Charakterystyka wydajnościowa Tkanki prawidłowe W róŜnych badaniach opisywano dystrybucję receptorów PgR w prawidłowych tkankach. Ustalono, Ŝe silny odczyn dają jądra komórek gruczołów błony śluzowej macicy, a słabszy odczyn – jądra komórek podścieliska błony śluzowej trzonu macicy i zrębu gruczołu krokowego. Immunoreaktywność w panelu prawidłowych tkanek: w tabeli 1. przedstawiono listę tkanek wykazujących immunoreaktywność z odczynnikiem PgR 636. Wszystkie preparaty utrwalano w formalinie i zatapiano w parafinie. Następnie wykonywano odczyn z przeciwciałami anty-PR PgR 636, zgodnie z zaleceniami przedstawionymi we wkładce informacyjnej do opakowania, stosując system detekcji LSAB™2 (nr kat. K0675). Ujemny odczyn uzyskano w przypadku m.in. nadnerczy (4), szpiku kostnego (2), mózgowia (móŜdŜku) (4), mózgowia (mózgu) (3), okręŜnicy (3), przełyku (3), serca (3), nerek (3), wątroby (3), płuc (3), komórek międzybłonka (3), jajników (3), trzustki (3), przytarczyc (3), nerwów obwodowych (3), ślinianek (3), mięśni szkieletowych (3), skóry (3), jelita cienkiego (3), śledziony (4), Ŝołądka (3), jąder (3), grasicy (3), tarczycy (3) i migdałków (3). Tabela 1: Podsumowanie reaktywności PgR 636 w tkankach prawidłowych Rodzaj tkanki testowanych przypadków) Gruczoły sutkowe (3) Szyjka macicy (3) Przysadka mózgowa (3) Gruczoł krokowy (3) Macica (3) Składniki tkankowe dające dodatni odczyn Komórki przewodowe Komórki nabłonka gruczołowego Fibroblasty podścieliska Komórki przysadki Fibroblasty podścieliska Zrąb błony śluzowej trzonu Mięśniówka trzonu macicy Gruczoły błony śluzowej trzonu Nasilenie i rodzaj odczynu(liczba nasilenie odczynu: 3+, 3/3 tkanki nasilenie odczynu: 2+, 1/3 tkanki nasilenie odczynu: 2+, 2/3 tkanki nasilenie odczynu: 2+, 1/3 tkanki nasilenie odczynu: 2+, 1/3 tkanki nasilenie odczynu: 2+, 3/3 tkanki nasilenie odczynu: 2+, 3/3 tkanki nasilenie odczynu: 2+, 2/3 tkanki W wyniku powtórnego badania w systemie detekcji LSAB™+ przy uŜyciu techniki cieplnego odmaskowania antygenów stwierdzono dodatni odczyn w błonie śluzowej trzonu macicy i słabo dodatni odczyn w gruczole krokowym. Do struktur dających ujemny odczyn zaliczono przełyk, jądra, sutek, wątrobę, nerki, mięśnie szkieletowe, łoŜysko, nadnercza, migdałki, płuca, okręŜnicę, skórę, trzustkę, śledzionę, tarczycę, Ŝołądek i mięsień sercowy.1 Tkanki nieprawidłowe Stosując przeciwciała anty-PgR 636 w systemie detekcji LSAB2 testowano tkanki pochodzące z 97 raków sutka, w których uprzednio testowano ekspresję PR przy uŜyciu metod immunoenzymatycznych. Korelacja pomiędzy dwoma metodami testowymi wyniosła 90,7%, swoistość – 94%, a czułość – 87,2%. W innym badaniu w systemie detekcji LSAB+ testowano 31 przypadków raka sutka, które zostały uprzednio zbadane za pomocą metody DCC. Dodatni odczyn uzyskano w 21 z 23 przypadków uprzednio uznanych za dodatnie, a w 6 z 8 przypadków potwierdzono ujemny wynik badania (czułość: 91%; swoistość: 75%).1 Przeciwciała anty-PR PgR 636 z systemem detekcji peroksydaza/antyperoksydaza stosowano do odczynów immunohistochemicznych 60 róŜnych typów nowotworów. W przypadku raka sutka (5/11), raka macicy (2/2), raka jajnika (2/6) i raka błony śluzowej trzonu macicy (2) uzyskano silnie dodatni odczyn. Dodatni odczyn uzyskano równieŜ w przypadku raka rdzeniastego tarczycy (1/2) oraz raka zarodkowego typu dziecięcego w jądrze. W przypadku pozostałych rodzajów nowotworów, w tym czerniaka, chłoniaka, nowotworów neuroendokrynnych i z tkanki nerwowej stwierdzono ujemny odczyn na ekspresję PR.1 (107676-005) 303352PL_002 s. 2/3 Powtarzalność Powtarzalność Do badania przeznaczono po osiem seryjnych skrawków pochodzących z trzech róŜnych bloczków raka sutka, utrwalanych w formalinie i zatapianych w parafinie. Badanie wykonano w następujący sposób: Powtarzalność w jednej serii odczynów Zgodnie ze standardowym protokołem EnVision™+ Peroxidase Kit (nr kat. K4007), wykonano odczyn na trzech losowo wybranych preparatach z kaŜdego bloczka przy uŜyciu gotowego do uŜytku odczynnika Mouse Anti-Human Progesteron Receptor, klon PgR 636. Jednocześnie wykonano odczyn na pojedynczych preparatach z kaŜdego bloczka, stosując odpowiedni odczynnik do kontroli ujemnej. Powtarzalność między seriami odczynów PowyŜszą procedurę powtarzano jeszcze przez dwa dni, wykonując odczyn jednego preparatu z kaŜdego bloczka, podczas gdy trzeci laborant wykonywał odczyn trzecią metodą. Jednocześnie wykonano odczyn na pojedynczych preparatach z kaŜdego bloczka, stosując odpowiedni odczynnik do kontroli ujemnej. W wyniku eksperymentów z przeciwciałami anty-PR PgR 636, w badaniach w obrębie jednej lub kilku serii uzyskano zgodność wyników. W przebiegu badania uzyskano stale zgodne wyniki; pomiędzy seriami odczynów odczynniki przechowywano w temperaturze 2–8 °C. Piśmiennictwo 1. Press M, Spaulding B, Groshen S, Kaminsky D, Hagerty M, Sherman L, Christensen K, Edwards DP. Comparison of different antibodies for detection of progesterone receptor in breast cancer. Steroids 2002;67(9):799-813 2. Henderson C. Breast cancer. In: Harrison’s principles of internal medicine, 12th edition, Wilson JD, Braunwald E, Isselbacher KJ, Petersdorf RG, Martin JB, Fauci AS, Root RK (eds). McGraw-Hill, Inc. New York, 1991 3. Fuqua SAW. Estrogen and progesterone receptors and breast cancer. Diseases of the Breast, Harris et al, eds. Lippincott-Raven, 1996. p. 261 4. McGuire WL, Clark GM. The prognostic role of progesterone receptors in human breast cancer. Sem Oncol 1983;10(4 Suppl 4):2-6 5. Clark GM, McGuire WL, Hubay CA, Pearson OH, Marshall JS. Progesterone receptors as prognostic factor in stage II breast cancer. N Engl J Med 1983;309(22):1343-7 6. Ravdin PM, Green S, Dorr TM, McGuire WL, Fabian C, Puch RP, Carter RD, Rivkin SE, Borst JR, Belt RJ, Metch B, Osborne CK. Prognostic significance of progesterone receptor levels in estrogen receptor-positive patients with metastatic breast cancer treated with tamoxifen: Results of a prospective southwest oncology group study. JCO 1992;10(8):1284-91 7. Chevallier B, Heintzmann F, Mosseri V, Dauce JP, Bastit P, Graic Y, Brunelle P, Basuyay JP, Comoz M, Asselain B. Prognostic value of estrogen and progesterone receptors in operable breast cancer: Results of a univariate and multivariate analysis. Cancer 1988;62(12):2517-24 8. Page DL, Jensen RA, Simpson JF. Routinely available indicators of prognosis in breast cancer. Breast Can Res Treat 1998;51(3):195208 9. Allred DC, Harvey JM, Berardo M, Clark GM. Prognostic and predictive factors in breast cancer by immunohistochemical analysis. Mod Pathol 1998;11(2):155-68 10. Fitzgibbons PL, Page DL, Weaver D, Thor AD, Allred DC, Clark GM, Ruby SG, O’Malley F, Simpson JF, Connolly JL, Hayes DF, Edge SB, Lichter A, Schnitt SJ. Prognostic factors in breast cancer. College of American Pathologists consensus statement 1999. Arch Pathol Lab Med 2000;124(7):966-78 Edition 01/09 (107676-005) 303352PL_002 s. 3/3