PIIT_Uwagi_kanaly technol_28.03.2014

Uwagi
Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji [PIIT]
do projektu rozporządzenia MAC w sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać kanały technologiczne i ich usytuowanie
I. Uwagi ogólne
Przedmiotowa opinia dotyczy projektu rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać kanały technologiczne i ich
usytuowanie z dnia 5 marca 2014 r.
Podstawą prawna wydania rozporządzenia jest art. 2 ust. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.
prawo budowlane i wynika także z nowelizacji ustawy o drogach publicznych z dnia 21 marca
1985 roku oraz ustawy z 7 maja 2010 r. o wspieraniu usług i sieci telekomunikacyjnych, która
nałożyła na zarządców dróg publicznych obowiązek lokalizowania w pasie drogowym kanału
technologicznego, w trakcie przebudowy i budowy drogi krajowej, powiatowej lub gminnej.
Przedmiot rozporządzenia obejmuje warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać kanały
technologiczne i ich usytuowanie. Warunki te muszą odpowiadać reżimowi prawa
budowlanego. Należy podkreślić, iż obligatoryjnie określone przez ustawodawcę przepisy
techniczno-budowlane, maja charakter prawa bezwzględnie obowiązującego i stąd nie ma
możliwości ich modyfikowania na podstawie arbitralnie formułowanych ocen np. co do
stopnia uciążliwości w konkretnym przypadku (wyrok NSA z 7.10.1999 IV S.A. 1460/989).
Jednak przepisy techniczno-budowlane, w tym tego rozporządzenia mają charakter
szczegółowy, a ponieważ są bezwzględnie obowiązujące wyklucza się ich stosowanie i
modyfikacje w drodze woli stron. Wprawdzie art. 9 ustawy prawo budowlane przewiduje
odstępstwa od tych norm, ale instytucja ta ma charakter wyjątkowy. Dlatego też warunki
techniczne i ich usytuowanie określone w niniejszym rozporządzeniu powinny być
rozstrzygnięte na etapie projektowania w drodze szczegółowych konsultacji i oceny.
Warunki techniczne vs „wymagania”
Zważywszy, że podstawowym celem rozporządzenia jest określenie warunków
technicznych, to warunki te powinny być jednoznacznie nazwane i określone w
rozporządzeniu lub załączniku do rozporządzenia. Tymczasem projekt rozporządzenia
posługuje się wyrażeniami „główne wymagania” (§ 4 projektu) i „wymagania” (§ 7
projektu).
Paragraf 7 wskazuje, iż szczegółowe wymagania dotyczące projektowania i budowy
kanałów technologicznych zawarto w załączniku nr 1 do rozporządzenia. Jeżeli to
wymagania są stosowane, zamiast warunków technicznych, nazwy te należy zmienić
zgodnie z delegacją ustawową.
Współdziałanie inwestora z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym
Projektowane rozporządzenie z uwagi na zakres delegacji nie daje odpowiedzi na
wiele pytań natury biznesowej dotyczących zobowiązań finansowych, kwestii
własnościowych, eksploatacji, czy też nadzoru inwestycji. Należy jednak podkreślić,
iż służby techniczne przedsiębiorców telekomunikacyjnych w toku obecnych i
poprzednich konsultacji podnoszą, iż nadal głównym ograniczeniem wykorzystania
możliwości budowy kanałów technologicznych są zapisy ustawy z dnia 21 marca
1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 260, z późn. zm.), ponieważ
przedsiębiorca zaciąga zobowiązania pomimo braku wiedzy o:
Uwagi PIIT, 2014-04-02
Strona 1
-
kosztach budowy kanału technologicznego do poniesienia przez zamawiającego;
-
terminie budowy kanału technologicznego i braku korelacji z inwestycjami
telekomunikacyjnymi;
-
braku wiedzy nt. zapisów umowy na udostępnienie kanału i zasad rozliczania w
przypadku częściowego wykorzystania kanału.
Powoduje to trudności w podjęciu właściwej dla przedsiębiorcy decyzji, co do złożenia wniosku
o budowę danego kanału technologicznego. Kwestie te powinny być przedmiotem dalszej
dyskusji i zmian w prawie. Wprawdzie rozporządzenie nie rozwiązuje wielu istotnych kwestii
związanych z procesem inwestycyjnym, to jednak,możliwe byłoby w tym akcie prawnym
wpisanie w różnych fazach tego procesu, kwestii współdziałania inwestora z przedsiębiorcą
telekomunikacyjnym:
Należy podkreślić, iż zgodnie z ideą budowy kanałów technologicznych, wynikającą
z ustawy o drogach publicznych oraz ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci
telekomunikacyjnych, inwestor budujący lub przebudowujący drogę ma obowiązek
zaprojektować i zbudować kanał technologiczny, jeżeli takie zapotrzebowanie zgłosi
przedsiębiorca telekomunikacyjny.
Wydaje się, zatem konieczne, aby w rozporządzeniu został zamieszczony wymóg
nakładający
na
inwestora
obowiązek
uzgadniania
z
przedsiębiorcą
telekomunikacyjnym zgłaszającym zapotrzebowanie, miejsca i sposobu nawiązania
kanału technologicznego z istniejącą kanalizacją teletechniczną. Ogólne stwierdzenie
zawarte w § 4 ust. 4 projektu rozporządzenia, że kanały buduje się z uwzględnieniem
konieczności umożliwienia wprowadzenia do nich linii telekomunikacyjnych
znajdujących się poza pasem drogi, nie gwarantuje, że w każdym przypadku miejsce
nawiązania
będzie
optymalne
z
punktu
widzenia
przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego
składającego
zapotrzebowanie
na
budowę
kanału
technologicznego, tym bardziej, że zapotrzebowanie na kanał technologiczny trzeba
zgłosić minimum 60 dni wcześniej. Nasuwa się pytanie, co się stanie, gdy w trakcie
realizacji inwestycji kabel zostanie wyłączony z eksploatacji lub zlikwidowany,
dzierżawca będzie musiał w dalszym ciągu ponosić koszty najmu kanału.
Bardzo istotne jest też rozwiązanie zawarte w § 12 ust. 2 projektowanego
rozporządzenia, gdzie inwestor może arbitralnie rozstrzygnąć o zastosowaniu
przepisów projektowanych do określonych przypadków realizacji inwestycji
drogowych wszczętych przed dniem w życie rozporządzenia. Taki przepis wydaje się
subdelegacją ustawową i w takim kształcie nie powinien być zastosowany przez
ustawodawcę. Natomiast istotnym byłoby, aby kwestie techniczne procesu
inwestycyjnego mogły być rozstrzygane przez inwestora w uzgodnieniu z
zamawiającym przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, wówczas wiele pytań zostałoby
rozstrzygniętych i można byłoby precyzyjnie sformułować warunki inwestycji
kanałów technologicznych w korelacji do inwestycji telekomunikacyjnych.
Vacatio legis
3- miesięczne vacatio legis wydaje się zbyt krótkie, gdyż wejście w życie wymaga wielu
zmian organizacyjnych i technicznych, w tym przebudowy systemów. W związku z tym
proponujemy 6-miesięczny termin vacatio legis.
Uwagi PIIT, 2014-04-02
Strona 2
II. Uwagi dot. tekstu głównego rozporządzenia
1.
Ad rozdz. I pkt 2
Jest:
„2) Profil podstawowy KT powinien być:
a) w przypadku KTu – wykonany z jednej rury osłonowej RO oraz trzech rur
światłowodowych RS i jednej prefabrykowanej wiązki mikrorur WMR.
b) w przypadku KTp – wykonany z dwóch rur osłonowych RO, z czego w jednej z nich
należy zainstalować przynajmniej trzy rury światłowodowe RS i jedną prefabrykowaną
wiązkę mikrorur WMR.”
Proponujemy, aby profil podstawowy kanał KTu zawierał również dwie rury osłonowe RO.
Uzasadnienie: Kanał technologiczny uliczny powinien umożliwiać umieszczenie kabla
telekomunikacyjnego miedzianego. W przypadku jednej rury osłonowej może zabraknąć
miejsca dla ułożenia i wciągnięcia stosunkowo grubego i sztywnego kabla miedzianego.
2.
Ad § 4 pkt 4
Jest:
„Kanały technologiczne projektuje się, buduje oraz przebudowuje przy uwzględnieniu:
(...) 4) konieczności umożliwienia wprowadzenia do i wyprowadzenia z kanału
technologicznego linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych znajdujących się
poza pasem drogi;”
Proponujemy, aby przepis uzupełnić o obowiązek uzgadniania z przedsiębiorcą
telekomunikacyjnym zgłaszającym zapotrzebowanie, miejsca i sposobu nawiązania kanału
technologicznego z istniejącą kanalizacją teletechniczną.
Uzasadnienie: Zgodnie z ideą budowy kanałów technologicznych, wynikającą z ustawy o
drogach publicznych oraz ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych,
inwestor budujący lub przebudowujący drogę ma obowiązek zaprojektować i zbudować kanał
technologiczny, jeżeli takie zapotrzebowanie zgłosi przedsiębiorca telekomunikacyjny. A zatem
miejsce i sposób nawiązania kanału technologicznego z istniejącą kanalizacją teletechniczną
powinny umożliwiać podłączenie korzystne ekonomicznie i technicznie. Ogólne stwierdzenie
zawarte w § 4 pkt 4 wydaje się niewystarczające do zagwarantowania tego celu.
III. Uwagi dot. załącznika nr 1
3.
Ad rozdz. I pkt 4
Jest:
„4) W przypadku KTu rura osłonowa RO, natomiast w przypadku KTp, w której nie
zainstalowano RS i WMR powinna być przeznaczona dla linii elektroenergetycznych.”
W naszej ocenie kwestia wykorzystania kanału technologicznego zarówno do celów
telekomunikacyjnych jak i energetycznych niesie znaczne ryzyko i jeżeli miałoby takie
rozwiązanie zostać – wymaga bardziej dokładnego uregulowania. Zgodnie z pkt 2 lit a,
podstawowy kanał uliczny KTu zawiera tylko jedną rurę odsłonową RO. Powstaje, więc
istotny problem związany z prowadzeniem we wspólnym kanale kabli telekomunikacyjnych i
energetycznych. Nawet, jeśli pomiędzy studniami kable prowadzone będą w oddzielnych
rurach, to już w studniach kabel energetyczny będzie bez dodatkowej osłony.
Uwagi PIIT, 2014-04-02
Strona 3
Ze względu na różną interpretację tego wymogu prze ZE i starostwa, należy przyjąć, że w
przypadku linii energetycznej powyżej 1 kV jest to rozwiązanie niezgodne z normami. W
ramach samego KT – nie są określone żadne wymagania dotyczące zbliżeń i lokowania w
kanałach kabli energetycznych i telekomunikacyjnych. W projekcie rozporządzenia nie podano
też granicznego napięcia dla kabli energetycznych, jakie mogą być instalowane w KT. Może to
w praktyce oznaczać, że w jednym profilu KT spotkają się kable zasilające np. 20 kV i
miedziany kabel telekomunikacyjny – co jest niedopuszczalne ze względów bezpieczeństwa!
Proponujemy, zatem wyraźnie ograniczyć zakres infrastruktury umieszczanej w kanałach
jedynie do telekomunikacji. W przypadku, gdyby nie było to możliwe, należy doprecyzować
wymagania dot. dopuszczalnych warunków wykorzystania linii energetycznych. W
szczególności konieczne jest określenie wymagań dotyczących bezpieczeństwa transmisji i
użytkowania. Zapewnienie tych warunków może być trudne ze względu na stosunkowo małe
wymiary kanału, a więc małe odległości pomiędzy różnymi rodzajami kabli i osprzętu:
energetycznymi i telekomunikacyjnymi.
4.
Ad rozdz. I pkt 6 i 7
Jest:
„6) Połączenia RS należy wykonywać wyłącznie w studniach kablowych SK za pomocą
odpowiednich złączek skręcanych. Odcinki bez złączy powinny być jak najdłuższe.
7) Połączenia WMR należy wykonywać wyłącznie w studniach kablowych SK za
pomocą odpowiednich obudów liniowych. Odcinki bez złączy powinny być jak
najdłuższe.”
Proponujemy, aby RS i WMR można było łączyć specjalnymi złączkami (tymi samymi, co w
studniach) również poza studniami z zastrzeżeniem, że nad złączką zostanie położony marker.
Uzasadnienie:
Połączenia RS oraz WMR w studniach kablowych podnosi bardzo koszt budowy KT.
Proponowana możliwość łączenia RS i WMR specjalnymi złączkami poza studniami zapewnia
taki sam efekt w zakresie szczelności, natomiast zastosowanie postulowanego rozwiązania
zmniejsza koszt budowy KT.
5.
Ad rozdz. I pkt 9
Jest:
„9) Ciągi RS przechodzące przez studnie kablowe lub zasobniki powinny być szczelne i
połączone.”
Proponujemy uzupełnienie punktu o obowiązek wyłożenia rur RS i WMR w studniach i
przymocowania ich do korpusu studni (ściana studni) w celu swobodnego dostępu i
zabezpieczenia przed przypadkowym uszkodzeniem
6.
Ad rozdz. I pkt 10
Jest:
„10) KTu należy budować w odcinkach prostoliniowych o długości nie większej niż 200
m pomiędzy studniami kablowymi. Dopuszcza się zwiększenie odległości na odcinkach
Uwagi PIIT, 2014-04-02
Strona 4
między sąsiednimi studniami poza terenem zabudowy oraz odchylenie trasy ciągu od
przebiegu prostoliniowego (zmianę przebiegu trasy)”.
Proponujemy zmniejszenie minimalnej odległości pomiędzy studniami z 200 m do 100 m.
Uzasadnienie:
Stosowanie większych odległości pomiędzy studniami przy późniejszej budowie kabli
miedzianych (zaciągu kabli do rur RO) stwarzać będzie duże problemy techniczne.
W zakresie dodatkowych wyjaśnień dotyczących długości kanałów technologicznych nasza
propozycja przyjęcia 100 metrowej długości maksymalnej odcinka kanału technologicznego
wynika z obawy, że w przypadku potrzeby zaciągnięcia kabla miedzianego o dużej średnicy do
kanału technologicznego o długości odcinka 200 bądź 250 m istnieje ryzyko, że kabel zostanie
uszkodzony podczas wykonywania prac - w związku z możliwością przekroczenia
dopuszczalnych sił zaciągania kabla.
Jako alternatywę dla propozycji zmiany proponowanych w rozporządzeniu długości max
odcinków KTu 200 m na max 100 m proponujemy ewentualną modyfikację zapisów o
możliwość określania długości odcinków na etapie projektowania, przez projektanta, który
dostosuje długość odcinków do technicznych właściwości kabla. Wówczas można
przewidywać, że dla profili kabli o małej średnicy będą mogły być zachowane maksymalne
długości pierwotnie proponowane w rozporządzeniu. Jednak z takim zapisem wiąże się pewne
ryzyko, jeżeli do tak wybudowanego kanału technologicznego będzie w przyszłości wciągany
kabel o większej średnicy, może on zostać uszkodzony w trakcie wciągania.
7.
Ad rozdz. I pkt 14
Jest:
„14) Taśmę ostrzegawczą o szerokości 100±5 mm i grubości, co najmniej 0,1 mm w
kolorze pomarańczowym należy umieszczać nad ciągami kanałów technologicznych w
połowie głębokości ich ułożenia.”
Proponujemy nadać temu punktowi następujące brzmienie:
„14) Taśmę ostrzegawczą o szerokości 100±5 mm i grubości, co najmniej 0,1 mm w
kolorze pomarańczowym z wkładką metalową umożliwiającą lokalizację należy
umieszczać nad ciągami kanałów technologicznych w połowie głębokości ich ułożenia.”
Uzasadnienie:
Stosowanie taśmy z wkładką metalową ułatwi późniejszą lokalizację KT, szczególnie w
przypadku usuwania uszkodzeń.
8.
Ad rozdz. I pkt 15
Jest:
„15) Dopuszcza się stosowanie elektromagnetycznych znaczników do oznaczania i
lokalizacji ciągów w punktach charakterystycznych kanałów technologicznych”.
Proponujemy nadać temu punktowi następujące brzmienie:
„15) Należy stosować elektromagnetyczne znaczniki do oznaczania i lokalizacji ciągów w
punktach charakterystycznych kanałów technologicznych”.
Uzasadnienie jw.
Uwagi PIIT, 2014-04-02
Strona 5
9.
Ad rozdz. IV pkt 1 lit c
Jest
„c) Na pokrywie studni powinno być umieszczone trwale logo właściciela kanału
technologicznego.”
W odniesieniu do tego punktu uzasadnienie do rozporządzenia stwierdza jedynie, że „w celu
identyfikacji właściciela KT w pokrywach studni i zasobników powinno być umieszczone
trwałe logo. Powinno to być realizowane na etapie produkcji pokryw.”
Cel tego wymagania nie budzi zastrzeżeń, jednak wydaje się, że należałoby dokonać bliższej
oceny, czy w konkretnych przypadkach wymaganie umieszczania tak wykonanego logo nie
będzie prowadziło do nadmiernego zawyżenia kosztów wykonania inwestycji, a później jej
utrzymania – należy przecież zapewnić zapas takich pokryw na wypadek konieczności
wymiany. Budowa włazów na indywidualne zamówienie jest kosztowna, Jeżeli więc kanał
technologiczny będzie budował samorząd gminny, a budowany odcinek będzie krótki, to
należy się liczyć ze znacznym wzrostem kosztów. Proponuje się, aby dla obniżenia kosztów w
sytuacji, gdy inwestorem jest gmina wprowadzić jeden uniwersalny wzór logotypu lub nazwy
właściciela studni np. napis „Urząd Gminy” – bez podawania indywidualnej nazwy.
Inne uwagi
10.
W uzasadnieniu w rozdz. III pkt 5 (str. 13) jest: „Określono konstrukcje KTu”.
Powinno być „Określono konstrukcje KTp”
11.
W uzasadnieniu podano przykładowe wyliczenie kosztu kanału technologicznego.
Zaprezentowane kwoty wydają się dość wysokie, przewyższające koszty oddzielnej budowy
linii przez operatora telekomunikacyjnego. W analizowanym przypadku kanał technologiczny
jest realizowany „przy okazji” realizacji inwestycji drogowej, więc koszty powinny być niższe.
Wprawdzie przedstawione w uzasadnieniu wyliczenie służy jedynie ilustracji stosunkowo
małego udziału kosztu kanalizacji w ogólnych kosztach drogowych, to jednak podanie ich w
uzasadnieniu do rozporządzenia może być odebrane, jako wskazówka, że kosztów na takim
właśnie poziomie oczekuje (spodziewa się) inwestor publiczny.
12.
Proponujemy, aby przedstawione w uzasadnieniu (str. 9) rysunki profili KTu i KTp
zostały zamieszczone w załączniku do rozporządzeniu.
Uwagi PIIT, 2014-04-02
Strona 6