Dziecko niepełnosprawne w rodzinie

Publiczna Szkoła Podstawowa nr 19 w Kędzierzynie-Koźlu
Dziecko niepełnosprawne w rodzinie - jak sobie z tym poradzić?
Autor:
15.05.2010.
Narodziny dziecka to wielkie wydarzenie w życiu rodziców. Oczekująca z utęsknieniem potomstwa
para często zadaje sobie pytanie: Czy to będzie chłopczyk czy może dziewczynka? Jaki kolor oczu będzie
miało nasze maleństwo? Czy będzie podobne do mamy czy do taty, a może do babci lub dziadka? Kiedy
zastanawiamy się nad tym wszystkim, to pod koniec przychodzi nam do głowy zwykle myśl - " Wszystko
jedno jak będzie wyglądało moje dziecko i czy będzie to chłopiec czy dziewczynka, najważniejsze żeby
było zdrowe". Zdrowie stawiamy ponad wszystko. Co się jednak dzieje, jeśli nasz śliczny bobasek nie
urodzi się całkiem zdrowy?
Rodzice zupełnie nieprzygotowani do przyjęcia na świat takiego dziecka przeżywają ciężkie chwile,
szczególnie, gdy niepełnosprawność jest widoczna. Rodzice zadają sobie w tym czasie mnóstwo pytań
typu, dlaczego nas właśnie to spotkało? Czy to kara? Co zrobiliśmy złego? Czyja to wina? itp. W
pierwszych chwilach wiadomość o narodzinach niepełnosprawnego dziecka, odbiera rodzicom siłę i
sprawia, że czują się oni osamotnieni, nie mogą zaakceptować sytuacji w której się znaleźli.
Niejednokrotnie zdarza się tak, że rodzina staje na granicy rozpadu w poczuciu bezradności, winy, lęku i
skrzywdzenia przez los. Często u rodziców pojawia się załamanie psychiczne, postrzegają oni swoją
sytuację jako beznadziejną, do tego dochodzi poczucie strachu przed tym, co nieznane. Poczucie
bezradności jak uważa A. Hulek " powiększają jeszcze postawy społeczne, w których ludzie zdrowi w
sposób często zamaskowany wyrażają swą dezaprobatę dla anormalności takiej rodziny". Matki szybciej
oswajają się z niepełnosprawnością dziecka, gdyż po pierwsze kochają bezwarunkowo swoje dziecko za
to, że po prostu jest, a po drugie przyzwyczajają się do tego faktu podczas codziennych pielęgnacji.
Ojcowie potrzebują na to więcej czasu. W początkowym okresie akceptacji dziecka niepełnosprawnego
dochodzi często do konfliktów między małżonkami, gdyż nie radzą sobie oni po prostu z tym, co ich
spotkało.
Gdy minie pierwszy szok rodzice podejmują próby poradzenia sobie z zaistniałą sytuacją. Pojawią się
wtedy tzw. mechanizmy obronne, które powodują zmienianie rzeczywistości i kształtowanie jej według
tego, czego pragniemy. I wtedy rodzice albo biegają po różnego rodzaju specjalistach i mimo
prawidłowego leczenia nadal poszukują nowych dróg wyjścia. Nie akceptując faktu, że moje dziecko
będzie jednak wyglądało inaczej czy też nie będzie aż tak sprawne, albo odrzucają całkowicie możliwość
leczenia uważając, że "samo się naprawi." Jeśli chodzi o postawę zupełnego zbagatelizowania
niepełnosprawności, to często dochodzi do wyłączenia z dziecka z życia rodzinnego. Szczególnie, jeśli w
rodzinie są inne dzieci. Rodzice albo myślą, że wada jak już wcześniej pisałam sama się naprawi albo
wmawiają sobie, że nie ma sensu poświęcać uwagi dziecku, gdyż jemu "nic już nie pomoże". Innym
objawem mechanizmu obronnego jest poszukiwanie winnego, rodzice zarzucają często sobie przeróżne
nawet absurdalne rzeczy, np. "słabe geny". Kobiety często analizują przebieg ciąży i to czy dobrze sie
odżywiały? czy nie chorowały? jakie brały leki? itd. Niepełnosprawność dziecka traktuje się też jako karę,
nieszczęście, które spłynęło na rodzinie za postępowanie rodziców czy nawet dziadków.
Ostatni etap oswojenia się z niepełnosprawnością to: akceptacja dziecka takim, jakie ono jest, udzielanie
mu pomocy w przypadku wcześniejszego zbagatelizowania sprawy, dostosowywanie wymagań do
możliwości dziecka, dostrzeganie jego potrzeb i chęć, aby niepełnosprawne dziecko po prostu było
szczęśliwe. Na tym etapie pojawia się też ogromna miłość do dziecka, która daje siłę na walkę z
niepełnosprawnością. Rodzice, przechodzą te etapy od szoku do akceptacji w różnym tempie. Niestety
czasami jest też tak, że zatrzymują się oni na etapie bagatelizowania i nigdy z niego nie wychodzą.
Wychowywanie dziecka niepełnosprawnego, to wielkie wyzwanie dla rodziców, wymaga poświęcenia,
wyrzeczeń, pojawiają się dodatkowe, duże wydatki na leczenie, rehabilitację, aparaty wspomagające,
zwiększają się obowiązki małżonków, do tego dochodzi dalsza rodzina, która patrzy z politowaniem i
społeczeństwo, które również nie pomaga swoim nastawieniem do osób niepełnosprawnych.
Jak zatem poradzić sobie z wychowywaniem dziecka, które wymaga specjalnej troski?
1. Akceptujmy i kochajmy dziecko takim, jakie jest, nie starajmy się na siłę, żeby robiło coś, co robią
rówieśnicy w tym wieku i czego po prostu nasze niepełnosprawne maleństwo nie może zrobić.
2. Pielęgnujmy tzw. postawę integracyjną tj. kontakty z rodziną, ze znajomymi, warto poszukać jest tez
osób z podobnym problemem, ale nie róbmy niczego na siłę. I nie bierzmy do siebie wszystkich opowieści
o ciężkich operacjach, błędach lekarskich itd. Pamiętajmy, że każdy przypadek jest inny, a my leczymy
się u specjalisty.
3. Nie ukrywajmy niepełnosprawności dziecka, głośno i wyraźnie mówmy np. "moje dziecko ma stopy
http://sp19kkozle.wodip.opole.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 08:17
Publiczna Szkoła Podstawowa nr 19 w Kędzierzynie-Koźlu
końsko-szpotawe i jest najcudowniejszym dzieckiem na świecie!:)" Taka postawa rodziców jest bardzo
ważna dla późniejszego zaakceptowania wady przez dziecko. Poza tym, jeśli my potrafimy otwarcie o
czymś mówić, to otoczenie łatwiej to akceptuje.
4. Próbujmy budować w sobie odporność emocjonalną. Niech nie załamują nas pytania znajomych.
Pamiętajmy, że taką odporności trzeba będzie zbudować również u dziecka, dlatego dajmy dobry
przykład.
5. Nie bójmy się przyznać, że z czymś sobie po prostu nie radzimy. Warto poprosić otwarcie, małżonka
czy też rodzinę o pomoc.
6. Nie obwiniajmy się o to, że zmarnowaliśmy czas na specjalistów, którzy niewiele nam pomogli, lub
zastosowaliśmy nie taką rehabilitację. Każdy z nas ma prawo do błędów. Poza tym to nie jest koniec
świata, z każdej sytuacji jest wyjście.
7. Nie bójmy się pytać lekarza o wszystko, co nas interesuje w związku z leczeniem dziecka. Pamiętajmy,
że im bardziej coś znamy tym mniej sie tego boimy .
8. Zadbajmy też o innych członków rodziny i o siebie. Nie zapominajmy, że my też jesteśmy ważni i aby
opiekować się niepełnosprawnym dzieckiem, musimy mieć siłę, dlatego dbajmy o zaspokojenie, chociaż
swoich podstawowych potrzeb.
9. Rozmawiajmy jak najwięcej z mężem/żoną, okazujmy im zainteresowanie i wspierajmy się wzajemnie.
11. Korzystajmy z pomocy profesjonalistów takich jak np. psycholog, jeśli z czymś sobie nie radzimy,
albo po prostu chcemy się wygadać.
12. Warto jest również dowiedzieć się gdzie jeszcze możemy szukać pomocy i wsparcia np. Powiatowe
Centrum Pomocy Rodzinie, gdzie dzieci niepełnosprawne mogą skorzystać z pomocy specjalistów.
13. Jeżeli mamy niskie dochody i potrzebne nam jest wsparcie finansowe, warto zapoznać się ze
świadczeniami, które przysługują rodzicom wychowującym dziecko niepełnosprawne np. zasiłek
pielęgnacyjny, świadczenie pielęgnacyjne. Wiadomo, że jest to kropla w morzu potrzeb, ale zawsze to coś.
Postawa rodziców wobec niepełnosprawności dziecka, jest bardzo ważna i ma niesamowity wpływ na jego
późniejsze dorosłe życie. Miłość, zrozumienie i poczucie bezpieczeństwa to dla dziecka fundament
pozytywnego obrazu samego siebie. Jeśli rodzice w pełni akceptują niepełnosprawność dziecka to jemu
również łatwiej to zaakceptować. Staje się to dla niego normalnością i łatwiej odnajduje się w
późniejszych kontaktach rówieśniczych.
Literatura:
* Obuchowska, I. (red.) Dziecko niepełnosprawne w rodzinie. Warszawa, WsiP 1991
* Sękowska, Z. Pedagogika specjalna. Zarys. Warszawa, PWN 1985
* Tomaszewski, T. (red.) Psychologia. Warszawa, PWN 1975 Przydatne adresy i strony www:
Środowiskowy Dom Samopomocy Promyczek
ul.Skargi 25, 47-224 Kędzierzyn-Koźle
Tel.: (77) 472-40-30
e-mail:
\n [email protected] Ten adres e-mail jest ukrywany przed spamerami, włącz
obsługę JavaScript w przeglądarce, by go zobaczyć
Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej
47-224 Kędzierzyn-Koźle, ul.M.Reja 2a
tel. 077-483-59-49, fax. 077-483-59-49
e-mail:
\n [email protected] Ten adres e-mail jest ukrywany przed spamerami, włącz obsługę
JavaScript w przeglądarce, by go zobaczyć
mops-kkozle.pl/
Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Kędzierzynie-Koźlu
ul. Skarbowa 4
47-220 Kędzierzyn-Koźle
tel. 077 4833878
e-mail:
\n [email protected] Ten adres e-mail jest ukrywany przed spamerami, włącz obsługę
JavaScript w przeglądarce, by go zobaczyć
pcpr-kkozle.pl
Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom Brzdąc
47-220 Kędzierzyn-Koźle, Grunwaldzka 29 / II P.
tel. (77) 481 01 55 faks (77) 481 01 55
E-mail: spd.brzdac@ poczta.onet.p
http://sp19kkozle.wodip.opole.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 08:17
Publiczna Szkoła Podstawowa nr 19 w Kędzierzynie-Koźlu
Fundacja "Bądź Człowiekiem"
47-225 Kędzierzyn-Koźle, Wyzwolenia 7
tel. 077 488 63 70
Katolickie Centrum Pomocy Rodzinie
47-223 Kędzierzyn-Koźle, Chemików 6
Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji
00-162 Warszawa, ul. Dzielna 1
Tel.: 0*22 635 13 30
e-mail:
\n [email protected] Ten adres e-mail jest ukrywany przed spamerami, włącz
obsługę JavaScript w przeglądarce, by go zobaczyć
www.integracja.org
Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym
ul. Głogowa 2B, 02-639 Warszawa
tel. 0*22 848 82 60, 646 03 14
faks 0*22 848 61 62
Polski Związek Głuchych
ul. Podwale 23, 00-261 Warszawa
tel. 0*22 831 40 71
faks 0*22 635 75 36
www.pzg.org.pl
Polski Związek Niewidomych
ul. Konwiktorska 9, 00-216 Warszawa
tel. 0*22 831 22 71
tel./faks 0*22 635 76 52
www.pzn.org.pl
Fundacja Pomocy Matematykom i Informatykom Niesprawnym Ruchowo
ul. Twarda 51/55, 00-818 Warszawa
www.idn.org.pl
http://sp19kkozle.wodip.opole.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 08:17