D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Sygnatura akt: V GC 686/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
K., dnia 04 maja 2016 r.
Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:
Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś
Protokolant: Anna Woźniakowska
po rozpoznaniu w dniu 04 maja 2016 r. w Kaliszu
na rozprawie
sprawy z powództwa – (...) Spółki Akcyjnej w T.
przeciwko – (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej
w T. kwotę 145,00 złotych (sto czterdzieści pięć złotych ) z ustawowymi odsetkami liczonym od dnia 13 października
2014 roku do dnia zapłaty oraz odsetki ustawowe liczone od kwoty 3 336,85 złotych (trzy tysiące trzysta sześćdziesiąt
sześć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) od dnia 13 października 2014 roku do dnia 16 grudnia 2014 roku,
2. umarza postępowanie w pozostałym zakresie,
3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 100,00 złotych (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz
kwotę 617,00 złotych (sześćset siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.
SSR Magdalena Berczyńska – Bruś
Sygn. akt V GC 686/15
UZASADNIENIE
Powód (...) Spółka Akcyjna w T. wniósł w dniu 13 października 2014r. do Sądu Rejonowego w Gliwicach
pozew o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością we W. kwoty 3.481,93 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz
zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód nabył od M. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Firma
Handlowo – Usługowo – (...) wierzytelność przysługującą mu wobec pozwanego, w łącznej kwocie należności głównej
3.336,85 zł, stanowiąca nieuregulowaną należność za wykonane usługi transportowe. Pozwany zlecił cedentowi trzy
usługi transportowe, za które wystawiono trzy faktury VAT. Pozwany nie zgłosił jakichkolwiek zastrzeżeń w stosunku
do wykonanych usług, zostały one wykonane prawidłowo, zgodnie z treścią zleceń.
Po cesji, pismem z dnia 22 września 2014r. powód wezwał pozwanego do dobrowolnej zapłaty objętej cesją
należności głównej wraz ze skapitalizowanymi na dzień wezwania odsetkami w terminie do dnia 29 września 2014r.
– bezskutecznie.
Do pozwu załączono pismo M. P. do pozwanego z dnia 18 września 2014r., w której poinformował pozwanego o
cesji wierzytelności na rzecz powoda i dokonanie spłaty wierzytelności na rachunek nowego wierzyciela, trzy umowy
zlecenia wraz z fakturami VAT i dokumentami CMR oraz wezwanie do zapłaty i wyliczenie odsetek na dzień 8
października 2014r.
W dniu 25 listopada 2014r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Gliwicach wydał nakaz zapłaty w
postepowaniu upominawczym, sygn. akt VII GNc 4970/14, którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.
Zachowując ustawowy termin pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Pozwany
zarzucił brak istnienia wierzytelności po stronie powoda w dniu złożenia pozwu i brak właściwości miejscowej
Sądu Rejonowego w Gliwicach. Pozwany zarzucił brak prawidłowej realizacji zlecenia przez poprzednika powoda.
Strony ustaliły termin do przesłania pozwanemu dokumentów dotyczących przewozu na 10 dni od dnia rozładunku
i możliwość liczenia terminu płatności od daty otrzymania przez pozwanego prawidłowo wystawionej faktury VAT
wraz z kompletem dokumentów przewozowych. Powód nie wykazał jednak faktycznej daty dostarczenia towaru do
odbiorcy przez poprzednika powoda.
Postanowieniem z dnia 25 lutego 2015r. Sąd Rejonowy w Gliwicach stwierdził swą niewłaściwość miejscową i
przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kaliszu Wydziałowi Gospodarczemu.
W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda ze względu na dokonanie przez pozwanego w dniu 16 grudnia
2014r. wpłaty na rzecz cedenta kwoty 3.336,85 zł, zmieniła żądanie pozwu w ten sposób, że wniosła o zasądzenie
od pozwanego kwoty 145,08 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz odsetek
ustawowych od kwoty 3.336,85 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów
procesu. W pozostałym zakresie cofnęła pozew. Podniosła również, że pozwany został zawiadomiony prawidłowo o
cesji wierzytelności. Do pisma załączono dowód przelewu z dnia 16 grudnia 2014r. na kwotę 3.336,85 zł z tytułu trzech
faktur załączonych do pozwu.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 27 marca 2014r. pozwany zlecił M. P. usługę transportową na trasie Francja – Polska za kwotę wynagrodzenia
150 EUR, wg średniego kursu NBP ogłoszonego w dniu poprzedzającym dzień rozładunku, z terminem płatności 60
dni od dnia wpłynięcia faktury wraz z dokumentami.
W punkcie 15 zlecenia wskazano, że płatność za wykonaną usługę transportową liczona jest od daty otrzymania
prawidłowo wystawionej faktury VAT wraz z kompletem dokumentów przewozowych, które należy dostarczyć
w nieprzekraczalnym terminie 10 dni liczonych od dnia rozładunku. W puncie 16 wskazano, że przekroczenie
terminu dostarczenia dokumentów automatycznie skutkuje wydłużeniem terminu płatności o dodatkowe 30 dni,
oraz cesji obciążeń nałożonych na pozwanego przez zleceniodawcę. W punkcie 19 zlecenia wskazano, że kwota
faktury wystawionej w walucie obcej przeliczna jest na polskie złote – przeliczenia na złote dokonuje się według
kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania
obowiązku podatkowego, obowiązek podatkowy powstaje w dniu wykonania usługi – potwierdzonej na dokumencie
CMR datą, pieczęcią i podpisem.
Dowód: zlecenie nr (...) z 27.03.2014r. (k.18 – 19 akt)
Przewóz został wykonany zgodnie ze zleceniem.
Dowód: list przewozowy CMR (...) (k. 21 akt)
W dniu 31 marca 2014r. M. P. wystawił wobec pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 768,93 zł z terminem płatności
60 dni, tj. do dnia 30 maja 2014r.
Dowód: faktura VAT (...) z 31.03.2014r. (k.20 akt), tabela A kursów
średnich walut z 28.03.2014r. (k.22 akt).
W dniu 31 marca 2014r. pozwany zlecił M. P. usługę transportową na trasie Niemcy - Francja za kwotę wynagrodzenia
200 EUR, wg średniego kursu NBP ogłoszonego w dniu poprzedzającym dzień rozładunku, z terminem płatności 60
dni od dnia wpłynięcia faktury wraz z dokumentami.
W punkcie 15 zlecenia wskazano, że płatność za wykonaną usługę transportową liczona jest od daty otrzymania
prawidłowo wystawionej faktury VAT wraz z kompletem dokumentów przewozowych, które należy dostarczyć
w nieprzekraczalnym terminie 10 dni liczonych od dnia rozładunku. W puncie 16 wskazano, że przekroczenie
terminu dostarczenia dokumentów automatycznie skutkuje wydłużeniem terminu płatności o dodatkowe 30 dni,
oraz cesji obciążeń nałożonych na pozwanego przez zleceniodawcę. W punkcie 19 zlecenia wskazano, że kwota
faktury wystawionej w walucie obcej przeliczna jest na polskie złote – przeliczenia na złote dokonuje się według
kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania
obowiązku podatkowego, obowiązek podatkowy powstaje w dniu wykonania usługi – potwierdzonej na dokumencie
CMR datą, pieczęcią i podpisem.
Dowód: zlecenie nr (...) z 31.03.2014r. (k. 23 – 24 akt)
Przewóz został wykonany zgodnie ze zleceniem.
Dowód: list przewozowy CMR (...) (k. 26 akt)
W dniu 8 kwietnia 2014r. M. P. wystawił wobec pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.027,42 zł z terminem
płatności 60 dni, tj. do dnia 14 czerwca 2014r.
Dowód: faktura VAT (...) z 14.04.2014r. (k.25 akt), tabela A kursów
średnich walut z 1.04.2014r. (k.27 akt).
W dniu 7 kwietnia 2014r. pozwany zlecił M. P. usługę transportową na trasie Niemcy - Holandia za kwotę
wynagrodzenia 300 EUR, wg średniego kursu NBP ogłoszonego w dniu poprzedzającym dzień rozładunku, z terminem
płatności 60 dni od dnia wpłynięcia faktury wraz z dokumentami.
W punkcie 15 zlecenia wskazano, że płatność za wykonaną usługę transportową liczona jest od daty otrzymania
prawidłowo wystawionej faktury VAT wraz z kompletem dokumentów przewozowych, które należy dostarczyć
w nieprzekraczalnym terminie 10 dni liczonych od dnia rozładunku. W puncie 16 wskazano, że przekroczenie
terminu dostarczenia dokumentów automatycznie skutkuje wydłużeniem terminu płatności o dodatkowe 30 dni,
oraz cesji obciążeń nałożonych na pozwanego przez zleceniodawcę. W punkcie 19 zlecenia wskazano, że kwota
faktury wystawionej w walucie obcej przeliczna jest na polskie złote – przeliczenia na złote dokonuje się według
kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania
obowiązku podatkowego, obowiązek podatkowy powstaje w dniu wykonania usługi – potwierdzonej na dokumencie
CMR datą, pieczęcią i podpisem.
Dowód: zlecenie nr (...) z 7.04.2014r. (k. 28 – 29 akt)
Przewóz został wykonany zgodnie ze zleceniem.
Dowód: list przewozowy CMR z 2.04.2014r. (k. 31 akt)
W dniu 14 kwietnia 2014r. M. P. wystawił wobec pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.540,50 zł z terminem
płatności 60 dni, tj. do dnia 14 czerwca 2014r.
Dowód: faktura VAT (...) z 14.04.2014r. (k.30 akt), tabela A kursów
średnich walut z 7.04.2014r. (k. 32 akt).
Faktury VAT zostały wystawione prawidłowo zgodnie ze zleceniami. Pozwany nigdy nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń
ani co do jakości wykonanych przewozów ani co do prawidłowości wystawionych faktur.
Dowód: zeznania świadka M. P. (00:04:24- 00:29:07 minuta
rozprawy z dnia 14 grudnia 2015r.)
W dniu 22 września 2014r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3.462,91 zł, stanowiącej sumę należnych
roszczeń głównych w kwocie 3.336,85 zł oraz odsetek skapitalizowanych na dzień 22 września 2014r. w kwocie 126,06
zł.
Dowód: wezwanie do zapłaty z 22.09.2014r. (k.33 akt)
W dniu 18 września 2014r.M. P. zawiadomił pozwanego o cesji wierzytelności przysługujących z tytułu trzech faktur
VAT powodowi.
Dowód: pismo do pozwanego z dnia 18.09.2014r. (k.14 akt)
W dniu 25 września 2014r. pracownik powoda przesłał pozwanemu drogą mailową wszystkie dokumenty dotyczące
sprawy i wezwał do zapłaty kwoty 3.462,91 zł.
Dowód: historia korespondencji mailowej stron (k.69 – 70 akt)
W dniu 16 grudnia 2014r. pozwany przelał na rachunek M. P. kwotę 3.336,85 zł.
Dowód: potwierdzenie przelewu z dnia 16.12.2014r. (k.68 akt)
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów oraz zeznań świadka M. P.. Pozwany
zobowiązany do przedstawienia ksiąg rachunkowych i ewidencji VAT oraz konta rozrachunków z cedentem M. P.
zobowiązania nie wykonał.
Sąd zważył co następuje:
W niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego
towarów (CMR), podpisanej w 1956r. w Genewie (Dz. U. Nr 49,poz.238 z 14 września 1962r.). Zgodnie z jej art. 1 ust.1
Konwencję stosuje się do wszelkiej umowy o zarobkowy przewóz drogowy towarów pojazdami, niezależnie od miejsca
zamieszkania i przynależności państwowej stron, jeżeli miejsce przyjęcia przesyłki do przewozu i miejsca przewidziane
dla jej dostawy, stosownie do ich oznaczenia w umowie, znajdują się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej
jeden jest krajem umawiającym się.
Stosowanie Konwencji jest niezależne od miejsca zamieszkania bądź siedziby stron umowy oraz ich przynależności
państwowej. Jedynym warunkiem zastosowania postanowień CMR jest okoliczność, że przewóz odbywa się pomiędzy
miejscami znajdującymi się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się. Z
załączonych do pozwu dokumentów wynika, że warunki te zostały spełnione w niniejszej sprawie.
Strony zawarły w niniejszej sprawie pisemne umowy o świadczenie usług transportowych, w których szczegółowo
określiły wzajemne obowiązki.
Pozwany nie kwestionował prawidłowości wykonania umów przez M. P., a jedynie podnosił zarzut niewymagalności
jego roszczeń.
W umowach przewidziano sposób rozliczenia wynagrodzenia powoda. Wbrew zarzutom pozwanego, pozwany nie
udowodnił że faktura oraz dokumenty przewozowe nie zostały wysłane i doręczone pozwanemu w terminie. O tym,
że dokumenty te łącznie z fakturą, skutecznie doręczono pozwanemu świadczą daty wystawienia faktur i zeznania
świadka M. P.. Pozwany zobowiązany do przestawienia dokumentów księgowych nie wykonał zobowiązania Sądu, co
oznacza, że w dokumentach tych brak było potwierdzenia dla jego zarzutów zawartych w sprzeciwie od nakazu zapłaty.
Pozwany po otrzymaniu nakazu zapłaty dokonał wpłaty należności głównej. Jeżeli kwestionowałby daty terminów
płatności wskazanych na fakturach powinien zwrócić się do cedenta o dokonanie korekty faktur. Tego jednak nie
uczyniono. Zarzuty pozwanego pozostały nieudowodnione.
Podniesione w sprzeciwie zarzuty należy potraktować jedynie jako linię obrony pozwanego przed obowiązkiem
zapłaty.
Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek przelewu wierzytelności.
Zgodnie bowiem z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią
(przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z
wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.
Odpowiedzialność pozwanego względem powoda z tytułu przelanej wierzytelności jest taka sama jak wobec cedenta.
Roszczenie powoda zasługiwało więc na uwzględnienie.
Uwzględniając roszczenie powoda Sąd uwzględnił je w zakresie żądania zasądzenia odsetek ustawowych. Jeżeli
dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia,
chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik
odpowiedzialności nie ponosi (art. 481 § 1 k.c.).
W pozostałym zakresie powód cofnął pozew ze względu na zapłatę roszczenia głównego dokonanego przez pozwanego
na rzecz cedenta po otrzymaniu nakazu zapłaty.
Zgodnie z art. 203 § 1 i 2 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a
jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wyroku. Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych
skutków jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Zgodnie natomiast z § 4 art. 203 k.p.c. sąd może uznać za
niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy
wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do
obejścia prawa.
W niniejszej sprawie częściowe cofnięcie pozwu nastąpiło ze skutkiem prawnym, przed rozpoczęciem rozprawy, po
doręczeniu odpisu pozwu. Aż do rozpoczęcia rozprawy powód może bowiem cofnąć pozew bez zgody pozwanego i
bez zrzeczenia się roszczenia. Cofnięcie pozwu jest bowiem czynnością dyspozycyjną powoda, a jego skuteczność jest
uzależniona jedynie od spełnienia przesłanek określonych w art. 203 § 1 k.p.c. Sąd jest związany cofnięciem pozwu i
zrzeczeniem się roszczenia. Jedynie tylko w wypadku, gdy czynności te należałoby ocenić w świetle dotychczasowych
oświadczeń i twierdzeń stron, a także w świetle ewentualnego materiału dowodowego zebranego do tej pory w sprawie
– jako takie które są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego, lub czynnościami, które zmierzają
do obejścia prawa – sąd może uznać cofnięcie pozwu za niedopuszczalne. Sąd nie uznał, aby dokonane przez powoda
cofnięcie pozwu spełniało te kryteria.
Z uwagi na powyższe na podstawie art. 355 Kodeksu postępowania cywilnego orzeczono jak w punkcie 2 sentencji
wyroku.
O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając nimi w całości przegrywającego spór
pozwanego, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty te złożyła się opłata sądowa w wysokości
100 zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalone w oparciu o § 6 pkt.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013r. poz.461) wraz z opłatą skarbową w
wysokości 17 zł od pełnomocnictwa.
/-/SSR Magdalena Berczyńska -Bruś