Jarosław Piesik „ Park wodny w Szczecinie”. Praca dyplomowa

Jarosław Piesik „ Park wodny w Szczecinie”. Praca dyplomowa

Jarosław Piesik
„ Park wodny w Szczecinie”.
Praca dyplomowa wykonana pod kierunkiem Dr inż. Arch. M Czyńskiego.
Przedmiotem niniejszego opracowania jest obiekt parku wodnego znajdującego się na
terenie Szczecina, dokładniej na Wyspie Grodzkiej. Autor projektu skupił się głównie na
rozwiązaniach tyczących się przede wszystkim samego budynku parku który jest położony
na wyspie. Przedstawiono najbliższe otoczenie budynku, natomiast zagospodarowanie całej
wyspy ukazane jest schematycznie.
Autor projektu pragnął stworzyć park wodny w centrum Szczecina. Z kilku miejsc które
dyplomant brał pod uwagę to właśnie lokalizacja akwaparku na wyspie wydaje się najbardziej
interesująca. Wyspa Grodzka znajduje się na rzece Odrze Zachodniej, w dzielnicy
Śródmieście, na terenie osiedla Międzyodrze. Wyspa Grodzka, zlokalizowana jest w
rozwidleniu Odry Zachodniej i Duńczycy. Posiada eksponowane usytuowanie, z widokami od
strony Wałów Chrobrego i z Trasy Zamkowej, znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie
wyspy Łasztowni.
.
Na sposób kształtowania się bryły wpłynęły 3 czunniki. Pierwszym z nich jest linia
kompozycyjna wychodząca z tarasów widokowych na Wałach chrobrego. To ona
zdefiniowała całe założenie akwaparku. Od tej lini zaczęło się całe kształtowanie bryłowe. To
już na początku zapadła decyzja że linia kompozycyjna podzieli park wodny na dwie części.
Następny czynnik niesie ze sobą przesłanki historyczne, a wiążą się one z tym, iż
Szczecin w przeszłości przez kilka wieków pozostawał twierdzą o zabudowie fortowej
otoczonej murami i akcentowanej fortami. To właśnie na terenie Wałów Chrobrego istniał
wcześniej potężny fort Leopolda, a przez samą wyspę grodzką przechodziło jedno z
umocnień, posiadających dwie baterie , broniących dostępu do portu. Dyplomant postanowił
nawiązać do historii miejsca, i podjąć próbę ukształtowania swego obietu w nawiązaniu do
architektury fortowej. Przód parku wodnego, ukształtowany został w postaci rawelinu, wg
„szkoły pruskiej”. Nawiązania do „twierdzy Szczecin” możemy zatem dostrzec w sposobie
kształtowania połaci, rzucie samego obiektu jak i w użytym materiale. Nawy boczne
otaczające budynek akwaparku pokryte są zielenią, i w założeniu mają nawiązywać do wałów
obronnych, do których nawiązuje również kształt naw – ten w postaci skarp przypomina
spektatorowi o historii tego miejsca. Także doświetlenia korytarzy w I kondygnacji budynku
wykonane zą w postaci wąskich i podłużnych przebić które wkopane w skarpę mają
nawiązywać do strzelnic obronnych, występujących w każdej twierdzy.
Trzeci czynnik to sąsiedztwo. Tuż za odnogą rzeki Odry znajduje się perfekcyjne założenie
Wałów Chrobrego które było i jest wizytówką miasta Szczecina. To symetryczne założenie
narzuca swój charakter całemu otoczeniu. Autor projektu zdawał sobie doskonale sprawę z
tego iż nie jest zdolny do najmniejszych prób walki o dominację na tym terenie z założeniem
Meyera – Schwartu. Każda próba kształtowania bryły w formie ekspresyjnej, zawsze
kończyła się niepowodzeniem. Dyplomant postanowił zatem dopasować się do czynników
formalnych założeń wałów i za pomocą architektury organicznej w sposób harmonijny
zaistnieć obok nich w harmonii. Maja bryła jest zatem oparta na symetrii, trójkąt
równoboczny podobnie jak w przypadku gmach Muzeum Narodowego jest figurą
wyznaczającą zasadę komponowania. Formułuje on kształt rzutu dwóch głównych brył, jest
widoczny także w elewacji. Także materiały użyte do budowli parku wodnego nie dają
podstaw by zakwalifikować obiekt do jakiegoś konkretnego kierunku architonicznego
Obiekt akwaparku usytuowany na wyspie został kompozycyjnie powiązany z główną
osią komunikacyjno-widokową - drogą pieszą i z drogą komunikacji kołowej. Jednocześnie
PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com
oś ta stanowi istotny element koncepcji przestrzennej obiektu. Główna oś komunikacyjnowidokowa prowadzi z łasztowni do obiektu akwaparku, a w części obiektu akwaparku
przekształca się w główny pasaż pieszy doprowadzający do budynku złożonego z dwóch
zasadniczych brył:
- krytej hali basenowej wraz z funkcjami towarzyszącymi o zwartej bryle wieloboku
- części hotelowo-gastronomicznej skomponowanej na rzucie trójkąta
Dostęp do wyspy grodzkiej umożliwia most poprowadzony z terenów Łasztowni, a
dokładniej nabrzeża drobnicowego. Sam most jest dwupoziomowy i rozdziela komunikację
pieszą od kołowej.
W kondygnacji zerowej budynku znajdują się parkingi ukryte w skapie. Tam też schodzą
klatki schodowe którymi klijenci kompleksu dostają się do funkcji usługowych. Na tym
poziomie znajdują się także pom. techniczne w postaci wentylatorowi, zaplecza borowin, czy
korytarzów prowadzących do zaplecz basenowych.
Pierwsza kondygnacja, to główna kondygnacja budynku. To tu oś kompozycyjna z Wałów
Chrobrego wchodzi w główny bulwar rozdzielający oba budynki. Główny budynek
akwaparku w którym znajduje się wymiarowy basen pływacki i kilka basenów rekreacyjnych
otaczają dwie nawy w których znajdują się odpowiednio: szatnie i części dopełniające funkcię
akwaparku takie jak sauny i hydro masaże. Na drugiej kondygnacji występuje podobny układ.
Tutaj w jednej nawie znajdują elementy odnowy biologicznej takie jak borowiny
kinezynoterapia, druga część mieści elementy fitnes takie jak suche masaże, siłownię czy sale
rekreacyjne. Na poziomie wyżej znajduje się tylko galeria widokowa z której możliwe jest
wyjście na tarasy widokowe.
Druga bryła na I i II poziomie mieści wyłącznie funkcje hotelowe, na III kondygnacji
umieszczona została niewielka restauracja do której prowadzi osobna klatka.
Budynek posadowiony jest na sztucznym wzniesieniu o wysokości 3,3m kształtowanym
poprzez tarasowe płaszczyzny. Zabieg ten pozwala na ukształtowanie kondygnacji przyziemia
bez konieczności uciążliwych i kosztownych prac związanych ze wzmacnianiem gruntu
Część hotelowo – gastronomiczna rozwiązana na rzucie trójkąta równobocznego.
Zastosowano układ konstrukcyjny stropów żelbetowych opartych na słupach konstrukcyjnych
żelbetowych i ścianach konstrukcyjnych o rozstawie 6 m. Zastosowano układ konstrukcyjny
podłużny. Ściany zewnętrzne osłonowe wielowarstwowe z cegły, ściany wewnętrzne
działowe lekkie z cegły o grubości 12 i 6 cm. Pokrycie dachowe staniwi falista blacha
cynkowana.
Autor uważa iż wymogi które postawił przed sobą – zostały spełnione, a te za każdym
razem związane były z miejscem w którym miał powstać obiekt. Powstała bryła w sposób
naturalny wkomponowuje się w krajobraz, nie narusza harmonii miejsca, a także wzbogaca je
o nowy, interesujący element. Dzięki projektowi obiektu parku morskiego być może w
niedalekiej przyszłości zagospodarowane zostanie w sposób poprawny i przemyślany jedno z
piękniejszych miejsc Szczecina - Wyspa Grodzka które dotychczas jest źle zarządzane i
zdegradowane. Wierzę w to iż śmiałymi marzeniami i projektami jesteśmy w stanie zmienić
rzeczywistość.
PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com