Przeczytaj fragment

Wstęp
Pippinus: Quid est venter? – Alcuinus: Custos fragilium1.
Pippin: Czym jest brzuch? – Alkuin: Strażnikiem tego, co nietrwałe.
Około 810 roku główny luminarz karolińskiego odrodzenia, Alkuin
z Tours, uciął sobie pouczającą pogawędkę z pięcioletnim Pippinem, synem Karola Wielkiego. Jej treść – zbiór krótkich pytań o oczywistości
i równie lakonicznych odpowiedzi – musiała śmieszyć już w średniowieczu2. Przytoczony powyżej jej fragment odnosi się co prawda tylko
do brzucha, ale definicja podana przez Alkuina może mieć zastosowanie
do ciała jako takiego. Nie tylko brzuch bowiem chroni to, co jest nietrwałe. Fragilitas doskonale charakteryzuje wszelkie potrzeby naszych ciał.
Fragilitas wskazuje na podstawowy problem związany z zaspokajaniem tychże potrzeb – nie jest możliwe, żeby uczynić to tylko raz i na
zawsze. Poczucie zaspokojenia jest fragile i wkrótce trzeba od nowa podejmować wysiłki, aby sprostać wymaganiom ciała.
Pomieszczonych w niniejszym zbiorze siedem szkiców obrazuje niektóre aspekty związane z ową fragilitas: zaspokajaniem głodu (Dariusz
Słapek, Piotr Berdowski, Mateusz Byra), pragnienia (Krzysztof Antczak,
Tomasz Ładoń), chęci roztaczania przyjemnego zapachu (Giuseppe Squillace) oraz wynaturzeniami z tego wynikającymi (Paweł Madejski).
Nie są to – i być nie mogą (nawet nasza wiedza należy do dóbr, które cechuje fragilitas) – studia wyczerpujące zagadnienie. Są to przyczynki
poszerzające stan wiedzy w tym zakresie, w ostatnim czasie zresztą intensywnie badanym.
W tomie utrzymano transkrypcję nazwisk antycznych stosowaną
przez poszczególnych Autorów, nie ujednolicając jej.
Paweł Madejski
Pippini regalis et nobilissimi iuvenis disputatio cum Albino scholastico, p.976 Migne (PL,
vol. 101, Paris 1863).
2 Bayless 2002, 157–178.
1